eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.4هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
435 ویدیو
168 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارسال یادداشت‌ @rahil1357
مشاهده در ایتا
دانلود
🎥 لوپیتو، انیمیشنی که آرزوهای بزرگ ما را در خود جای داده است ✍️ حجت الاسلام ابراهیم شریفی، پژوهشگر رسانه 😊 مجدد فرصتی شد به سینما بروم، انیمیشنی حرفه ای و البته کاملا ایرانی را ببینم. 💠 تمام داستان انیمیشن حول این موضوع است که پدر علی در کارگاه لوپتو با یاد دادن ساخت اسباب بازی به بیمارانش، آن‌ها را درمان می‌کند. 🔻 کارگاه اسباب‌بازی‌های خلاقانه لوپتو که بین کودکان ایرانی محبوبیت زیادی دارد با خرابکاری یک ناشناس تعطیل می‌شود. علی تلاش می‌کند پدرش را که ناامید شده است از این مخمصه نجات دهد... 🌐 این داستان از مفاهیمی همچون ، ، ، و... بهره برده البته نه به صورت کلیشه ای و نچسب بلکه کاملا هنرمندانه و داستانی. این فیلم میتواند برای روانشناسان هم نکات قابل تاملی داشته باشد که علی الظاهر نشست‌هایی با همین محوریت برگزار شده است. 🗂 ادامه در صفحه رسانه شریف @HOWZAVIAN
. 💠 پر کن پیاله راحبیب الله بابایی فرصتی شد از آثار هنری استاد قدیریان در فرهنگستان نیاوران دیدن کنم، آثاری که همه بر پایۀ مفهوم «نور» و به قصد روایتی تمدنی از «نظام نوری»ِ انباشته در گذشتۀ تاریخیِ انسان شکل گرفته بود و نور را هنرمندانه قرین معنا و امید به تصویر کشیده بود. یکی از مفاهیم مهمی که نه فقط در آثار بلکه در شخصیت طراح، جناب قدیریان، دیدم نوعی از «محنت وجودی»/«محنت معنوی» بود که آن را از محنت‌های «اینجایی و اکنونی» جدا ساخته بود و از همان محنت راهی به سمت معنویت گشوده بود. یکی از ویژگی‌های نمایشگاه، غلبۀ اندیشه و ایمان بر صورت و شکل هنری است که آن را می‌شد از رقص عارفانۀ رنگ و قلم در میانۀ تابلوها و نوشته‌های معرفتی در کنار تابلوها دریافت. این نمایشگاه تا 14 بهمن در فرهنگسرای نیاوران دایر است. @HOWZAVIAN
. 💠 درباره یک اثر هنریحبیب الله بابایی، استاد حوزه و دانشگاه در این صحنه از تابلو عبدالحمید قدیریان، دو امر به خوبی مجسم شده است: 1️⃣«تردید» حرّ که البته خیزش او و سمت نگاه و کلاه‌خود برگرفته‌اش به خوبی نشان می‌دهد که او تا حد زیادی انتخابش را کرده و لحظاتی دیگر پاهایش را از ظلمت خارج خواهد کرد. البته سرّ این امر را باید در این آیۀ شریفه جست‌وجو کرد: الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور؛ ایمان حرّ در ادبش نسبت به امام و مادر هستی متجلی شد و این ایمان او را وارد ولایت الله تعالی نمود. و 2️⃣«بی‌اثری» گرما و روشنایی عالم ظلمت که حتی اطراف خویش را گرم و روشن نمی‌کند اما اهالی ظلمت جز همین وهم و دلخوشی بدان چیزی دیگری ندارند. در جنگ احد که کار بر مسلمانان سخت شده بود و ابوسفیان به بت‌های خود بالیده بود پیامبر ص در پاسخ به این نبرد روانی دستور دادند، پاسخ داده شود: الله مولانا و لا مولا لکم. این بی‌کسی و بی‌پناهی و سرگردانی چه خوب اینجا تصویر شده است. @HOWZAVIAN
🟢 هوای سینمای ایران/ نگاهی به جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۱ 👤استاد محمدتقی فهیم (داور جشنواره) 👤دکتر حفیظه مهدیان (مجری کارشناس) 📆سه شنبه، ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۱ ⏰ساعت ۱۵ 🏢قم، هنرستان، مؤسسه فرهنگی رسانه‌ای استاد فرج نژاد، پلاک ۲۴۵ 📝جهت حضور در نشست، نام و نام خانوادگی و شماره تلفن همراه خود را به آیدی @Media_institute ارسال کنید. @HOWZAVIAN
💢 انتخاب هنرمند سال هنر انقلاب اسلامی 🔹 هنرمندان شهر قم آقایان؛ مسعود نجابتی در بخش گرافیک، محمدرضا دوست محمدی در بخش تصویرسازی و علی اصغر عزتی پاک در داستان، هنرمند سال هنر انقلاب اسلامی شدند. @HOWZAVIAN
🗓 به بهانه سالروز شهادت هنرمند متعهد و بسیجی، مهندس سید مرتضی آوینی/۲۰ فروردین ✍️ شهید آوینی با قلمش، درایت مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) را ستود🔰 قانون یا باید خود را «حافظ شریعت» بداند و یا خود، شریعتی دیگر خواهد شد. پس، رویکرد تاریخی ما به قانون در مشروطیت روی آوردن به شریعتی دیگر بود، بی‌آنکه خود بدانیم. شیخ فضل الله نوری(ره) به همین «نسبت» توجه یافته بود، چرا که «شرع» نیز در مقام احکام به مجموعه‌ای از شرط‌ها و حدود – یعنی قانون – مبدل می‌شود... ...«اما هنوز این نظم نیهیلیستی گاو مقدسی است که پرستیده می‌شود، حتی در میان ما که همواره نظم و نظام و انتظام را از درون به بیرون معنا می‌کنیم. این، تفاوتی عمده است میان تمدن شرق و تمدن غرب. رویکرد تاریخی ما به غرب در مشروطیت با یک رویکرد ظاهری به «ضرورت وجود قانون» آغاز می‌شود. اولین نشریه‌ای که در ایران انتشار می‌یابد «قانون» نام می‌گیرد و میرزا ملکم خان [از مؤسسین فراموشخانه و فراماسونری در ایران] یک قرن پیش، در نخستین شماره جریده «قانون» (رجب ۱۳۰۷ هجری قمری) می‌نویسد: «ایران مملو است از نعمات خداداد. چیزی که همه این نعمات را باطل گذاشته نبودن قانون است». شیفتگی در برابر قانون، تقدیر تاریخی همه اقوامی است که در آغاز ظهور تمدن غرب پای در آخرین دوران از اضمحلال تاریخی خویش نهاده بودند. اما این شیفتگی صرفا ظاهری است. وجود قانون، فی نفسه نمی‌توانست همه آن­چه را که ما می‌خواستیم تامین کند. قانون تعیین کننده حقوق و ضامن تامین آن است. پس نخست باید درباره حق و حقوق اندیشید. نظم نیهیلیستی، یعنی قانونی که «حق» متناسب با روزگار غلبه نیهیلیستی معنا شده است و از آن گذشته، اگر قانون هر (قانونی) ضمانت اجرای خویش را در یک نظام ظاهری جست‌و‌جو کند، بشر خود را از «اخلاق» مستغنی خواهد پنداشت و قانون را به جای «شریعت» خواهد نشاند. قانون یا باید خود را «حافظ شریعت» بداند و یا خود، شریعتی دیگر خواهد شد. پس، رویکرد تاریخی ما به قانون در مشروطیت روی آوردن به شریعتی دیگر بود، بی‌آنکه خود بدانیم. شیخ فضل الله نوری(ره) به همین «نسبت» توجه یافته بود، چرا که «شرع» نیز در مقام احکام به مجموعه‌ای از شرط‌ها و حدود – یعنی قانون – مبدل می‌شود». 🔸منابع: برگرفته از فردایی دیگر، مرتضی آوینی از مقاله محمد فاتحی در پایگاه خبری صاحب نیوز، کد خبر 6384 🔗 صفحه شهید رابع @HOWZAVIAN
. 💠 ویژگی‌های هنر انقلاب اسلامی و ترسیم مسیر تحقق آنها 🖋 دکتر سیدمرتضی میرتبار، مدیرگروه فرهنگ دینی مرکز پژوهشی مبنا ⬅️ زمانی که سخن از انقلابی می‌شود این نگرش تاریخی به اذهان خطور می‌کند که منظور از آن هنر، ابزاری به عنوان تریبون ایدئولوژیک جنبش انقلابی است و لذا با پایان یافتن جریان‌های و بازگشت ثبات به جامعه، تاریخ مصرف این نوع گرایش نیز خاتمه می‌یابد. 🔰 هنر انقلابی، هنری است که پس از تجربه انقلاب اسلامی، با رویکرد و چهره‌ای جدید از تجاوز و دفاع روبرو شده که جوهره اصلی آن را ایثار و شکل می‌دهند و تمثیل‌ها و نمادهای هنری نیز نما و چهره آن به شمار می‌روند. ✔️ هنر انقلاب اسلامی که عمدتاً در ۴ طیف، ۱- انقلاب اسلامی ۲- دفاع مقدس ۳- استکبارستیزی و ۴- مسئله مقاومت، طبقه‌بندی می‌شود؛ واکنشی قوی و عاطفی از سوی جامعه هنرمندان به نهضت انقلاب اسلامی است. 👈 بی‌تردید بررسی دیدگاه و مقام معظم رهبری نشان می‌دهد هنوز بسیاری از هنرمندان این عرصه، پیام این انقلاب را درنیافتند و همچنان راه درازی تا تحقق در پیش داریم و این می‌طلبد تا در نگاه کلی، به ویژگی‌های تراز هنر انقلابی شناخت یابیم و به نظر می‌رسد بهترین منبع برای شناخت این ویژگی‌ها، دیدگاه مقام معظم رهبری است. 🌐 مطالعه متن کامل این یادداشت @HOWZAVIAN
. 🔶 اکران، تحلیل و بررسی فیلم سینمایی آواتار از سلسله نشست های دکوپاژ و نقد و بررسی آثار سینما، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «آواتار» با حضور دکتر سعید ارجمندفر (رئیس دانشگاه مجازی المصطفی) به همت رسانه فکرت برگزار می شود. این نشست دوشنبه 26 تیرماه 1402 از ساعت 15:30 تا 19:30 در خانه جهان‌نما به آدرس قم، خیابان صفاییه، کوچه 37، پلاک 11 برگزار می‌شود. گفتنی است، «آواتار» فیلم علمی - تخیلی حماسی آمریکایی به کارگردانی جیمز کامرون است که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد. این فیلم دنباله آواتار (۲۰۰۹) است و دومین قسمت از مجموعه فیلم‌های آواتار محسوب می‌شود. کامرون و جان لاندو تهیه‌کنندگان فیلم هستند و فیلم‌نامه آن به دست کامرون، ریک یافا و آماندا سیلور بر اساس داستانی به نگارش درآمده است. در این فیلم، ناوی جیک سالی (ورثینگتون) و خانواده‌اش، تحت تهدید انسانی مجدد، به قبیله‌ای در پاندورا پناه می‌برند. @HOWZAVIAN
. الهیات هنر و رسانه و اقدام خوب دفتر تبلیغات خراسان رضوی @HOWZAVIAN
🔹رسانه به‌مثابه هنری در قله هِرَم ✍️حمید احتشام‌کیا 🔸در این یادداشت به تحلیلی از چیستی و ماهیت رسانه و مقایسه آن با رسالت هنر در گذشته پرداخته‌ام تا از این طریق، ذاتِ زینت‌گر رسانه را نمایان‌تر از قبل بنمایانم. 🔸خوب است بدانید هنر به روایتی اصیل در فرهنگ ما و چه‌بسا در سایر فرهنگ‌ها، چیزی نیست که ارزش بالذات داشته باشد. یعنی هنر امری اصیل نیست، بلکه قرار بود اصیل‌نما باشد. هنر، همیشه نقشِ زینت‌گری برعهده داشته است. یعنی کسی هنر را برای هنر نخواسته است، هنر را برای این می‌خواهند که با آن، چهره امرِ اصیل را بیارایند تا توجه‌ها به سمت‌و سوی آن جلب شود. 🔸کار هنر نشان‌دادن امر اصیل از طریقِ زینت‌بخشیدن به آن است. هنر، زینت می‌بخشد تا توجه را جلب کند. هنرِ شعر، متنِ اصیل را به نظم می‌کشد و هنر خوشنویسی، خوش‌ می‌نویسدش و هنر آواز، خوش‌ می‌خواندش. 🔸هنرِ شعر، هر متنی را نظم نمی‌دهد. هنرِ خوشنویسی هم هر لاطائلات و اباطیلی را خوش ننویسد. هنر شعر و هنر خوشنویسی قرآن حافظ و گنج نظامی را زینت می‌دهد تا دیده شود و در اذهان باقی بماند، اما سگ ولگرد را رها می‌کند تا گم شود که در حدیث آمده است: «الباطل یموت بترک ذکره». آری هنر، ذکر و یادآوری امر اصیل است. 🔸هنرِ تهذیب در خدمت امر نفیس است، نه هر مزخرف مُهملی که نگاشته شود. رسم بود متون اصیل، از قرآن تا متون حدیثی و فقهی و فلسفی، تهذیب می‌شد. تهذیب می‌شد تا جذاب شود. جذاب می‌شد تا هوس شود. هوس که شود، خوانده می‌شود، خوانده که شود، فهم می‌شود؛ تربیت می‌شود؛ و خلاصه می‌شود آنچه باید بشود. اما هنر قرار نبود هر بی‌سر و پایی را ... 🔸ناگفته نماند که امر اصیل، برای اهلش آن‌چنان نمایان و جذاب است که حاجت مشّاطه نیست روی دل‌آرام را؛ اما در فرهنگ اسلامی، قصد بر هدایت و جذب حداکثری است. پس هنر را مشاطه‌گری آموختند و مأمورش کردند که امور اصیل را لایه به لایه بدرخشاند. 🔸به هنر دستور دادند مسجد را زینت‌ کند، محراب را طرحی زند تا معراج در آن دیده شود. بی‌جهت نیست که حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام پر از هنر است. هنرمندان همگی در خدمت امر اصیل بودند. مثلا وقتی قرار شد چیزی از شخصیت امام به‌مثابه امر اصیل نمایان شود، شهریار شعر را فرمان دادند که همایِ رحمت به‌نظم کشد یا فرشچیانِ عرش را گفتند که نقش آن جناب برکشد یا طلا و نقره را موم کند، آستان و ضریحش زرکوب کند. 🔸هنر که کارش روایتی جذاب از امر اصیل بود، رفته‌رفته دچار اعوجاج و کژی شد، نامش شد رسانه و کارش شد مشاطه‌گری امر قبیح. رسانه همان هنر است. لایه‌ به لایه امر را می‌پروراند تا دیدنی شود و پذیرفته شود. به نظرم رسانه آخرین ورژن و کامل‌ترین نوع از هنر است. همه هنرها را درهم‌آمیخته و خود را به عنوان زینت الزَّیِّنات درآورده است. او حالا می‌تواند هر چیزی را آن‌چنان بدرخشاند و بیاراید که کمتر کسی در مقابلش تاب‌آورد. من معتقد نیستم رسانه ذاتا به دنبال نیکو جلوه‌دادن امر قبیح است، بلکه گمان می‌کنم هنر و رسانه در این دوران از رسالتش عدول کرده، بیشتر به تدلیس و فریب مایل شده است. 🔸رسانه اکنون و در این دوران اوج هنر است. رسانه قله هِرَم هنر است. او اکنون می‌تواند امر زشت را زیبا و امر زیبا را زشت جلوه دهد. رسانه چنان به امور رنگ و طعم می‌دهد و چنان ذائقه را تسخیر می‌کند که واقعا برای تماشای چهره اصیلِ امور از پشت این همه رنگ و لعاب، بصیرت لازم است. بصیرت کسب کنید. @HOWZAVIAN
☀️بهار طبیعت و عبادت‌‌؛ پیوند فرهنگی اقوام ایرانی 🌻فرصتی فراروی اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه ✍️ مهدی توکلیان در جام جم نوشت: ۱. زمان حاضررا می‌توان دوره ‌گذار از حیات قومی به حیات شهری دانست. امروزه شهرها و کلانشهرها دارای جمعیت متفاوتی از اقوام مختلف هستند. گردهم آوردن افرادی از اقوام گوناگون از چهار گوشه ایران وهمزیستی وهمکاری ایشان بایکدیگر درفضایی واحد به‌عنوان نمونه‌ای ازکشور ایران گامی مهم درراه احیای ویژگی‌های قومی و فرهنگی است. هرچند تسلط فرهنگی غرب و جهان‌بینی خرد انسان‌گرا، ارزش‌های موجود در بسیاری از جوامع را طی چند قرن اخیر دستخوش تغییرات شگرفی قرار داده اما فرهنگ‌های زنده، همچون انسان‌هایی که آفریننده آن هستند، همیشه ققنوس‌وار، توان از نو برخاستن را دارند و به همین دلیل باید از تاریخ و فرهنگ گذشته نیز الهام گرفت. 2. وجود اقوام ایرانی در مرکز ایران اسلامی فرصتی برای به نمایش گذاشتن ویژگی‌های فرهنگی اقوام گوناگون ساکن ایران است تا امکان نمود ارزش‌های اقوام ایرانی فراهم آمده و زمینه آشنایی اقوام با یکدیگر مهیا شود؛ فرصتی مناسب و ایامی خاص که در آن همه در تجربه دیدن و شنیدن مشترک هستند و دست‌کم با ردوبدل‌کردن چند نگاه یکدیگر را به رسمیت می‌شناسند. این‌گونه گردآوردن اقوام موجبات تعامل را سبب می‌شود. فرارسیدن بهار طبیعت و همزمانی آن با ماه عبادت و نیایش زمینه برونداد مثبت ارزش‌های قومی با هدف نمود اصل کثرت در عین وحدت اقوام ایرانی را فراهم می‌کند. شریک‌شدن در تجربه مثبت، انسان‌ها را به یکدیگر نزدیک و در قبول یکدیگر آنچنان که هستند یاری می‌کند. 3. مکان‌های عمومی بسان مسجدها، حسینیه‌ها و تکیه‌گاه‌ها در ایام مناسبتی خاصی از سال چون ماه مبارک رمضان و محرم و صفر ابزار از بین بردن احساسات خشونت‌بار شهری می‌شوند که در اثر تنهایی و بی‌توجهی متوجه شهرنشینان جدید است. در حالی که افراد پس از انجام یک مراسم یا شریک‌شدن در طعمی برابر ممکن است فقط لحظه‌ای مشترک را تجربه کنند اما همین اشتراک در احساس، خشونت بیگانگی را تلطیف می‌کند. مکان عمومی لحظه‌ای آرام و گذراست‌؛ لحظه‌ای است که در عبور و مرور روزمره شهری سکون دارد و تفکر و آموزش در آن رایج است؛ البته این نیز بخش مهمی از زندگی شهری است که انسان در سرعت و بی‌تفاوتی که هر شهر بزرگ آن را تولید می‌کند، برای حیات سالم شهری به آن نیاز دارد. ۴. سنت‌ها و آداب و رسوم اقوام مختلف ایرانی در بستر مکان‌های عمومی آموزنده، شکلی جدید می‌گیرند و براساس اعتقادات مردمان همان منطقه، خاستگاه شهروندان همان زیست‌بوم می‌شوند؛ هرچند نتیجه یک زندگی مشترک کوتاه‌مدت است اما واقعیت آن فراتجربه‌ای است. به بیان دیگر بهره‌ور با پیگیری موضوعاتی مرتبط با اطلاعات کسب‌کرده و تجربه‌های نوین حضور در این فضای معنوی، ناخودآگاه، اثراتی بلندمدت از این حضور، تجربه و ادراک را می‌پذیرد. آنچه می‌تواند به این تجربه از دیگری کمک کند، موجودیت ارائه‌های هنرمندانه تصویری و مبتنی بر شناخت از آیین و فرهنگ، تصاویر و نگارگری‌های کهنه و مدرن براساس آموزه‌های دینی، اشیای قدمت‌دار میراثی و تمدنی سرزمین‌ها و اقوام مختلف، تجربه بهره‌مندی از خوراک‌های مطبوع و سنتی اقوام هر منطقه و دیدن مراسم‌ها و آیین‌های سنتی و رسوم قدیمی است. از این رو، ضرورت توجه به برگزاری مراسم‌های آیینی و سنتی با تکیه بر اصل تنوع مکان، از تعریف و تنظیم رخداد فعالیت‌های غیرهمسو با آیین‌های ایرانی‌-اسلامی جلوگیری شود. 🔗 ادامه متن در صفحه یادداشت‌خوانی @HOWZAVIAN