«نگاه مادر به دست های توست که با درد روی خاک شیار انداخته. تویی که سینه به سینه خاک گذاشتی و سجده آخر زیارت عاشورا را بر تربت کربلا می‌گویی «شکرت خدایا در این مصیبت در این بزرگترین غم، مانند شکر گذاران» پنجه های کسی گره در گیسویت، نفَست تنگ ز هیکلش و خونت جاری ز خنجرش. تو را می‌گویم حسین علیه‌السلام #ارباب_بزرگ_من هنگامی که ذبح شدی...» 🏴۹ محرم ✍سیده فاطمه قلمشاهی #جوانه #محرم @jaryaniha

موج آب از تلاطم و آشفتگی دریا خسته شد.بار و بندیلش را جمع کرد و تصمیم گرفت دریا را ترک کند.امواج آب بر اوخروشیدند و او را به عقب کشاندند،بلکه نرود. اما او تصمیمش را گرفته بود و اصرار و التماس فایده ای نداشت. موج عرق ریزان در آفتاب ساحل پیش می رفت و به دنبال جایی که آسودگی بود می گشت. آسودگی در سایه ی دل چسب درختان نخل آن سوی ساحل لم داده بود و دریا را تماشا می کرد.موج شنیده بود که آسودگی سایه پسند است و باید در سایه ها دنبال او بگردد و تنها سایه ی آنجا همان چند درخت نخل بودند که موج به سمت آنها می‌رفت. به هر زحمتی که بود کشان کشان خود را به نخل ها رساند و بلاخره آسودگی را پیدا کرد.آسودگی که دستانش را پس کله اش قلاب کرده بود و چوب نازکی را در گوشه ی لبش می جوید و از تنهایی ملول بود با دیدن موج خسته به ذوق آمد.دستانش را باز کرد و برای در آغوش گرفتن موج به استقبال رفت. گرم و صمیمی کنار یکدیگر نشستند و آسودگی شروع کرد به مشت و مال دادن موج.کمی که حال موج جا آمد،کش و قوسی به خودش داد و آه بلندی کشید: دیگر خسته شدم...خیلی هم خسته شدم. آسودگی کنار موج نشست و به دریا خیره شد: از چه خسته شده ای؟مگر موج ها هم خسته می شوند؟! موج اخم هایش در هم شد و خیره به دریا زل زد: از چه خسته شده ام؟ از این همه بالا و پایین شدن خسته شده ام! از این همه بر سرها کوبیدن و تو سری خوردن ها خسته شده ام!از این همه آشفتگی و نا آرامی خسته شده ام! آسودگی سیخک گوشه ی لبش را به بیرون تف کرد و گفت: همیشه میپرسم چرا امواج این همه در تلاشند و بر سرو کله ی هم می کوبند و آرام نمیگیرند؟!شاید که خستگی برای شما موج ها معنایی ندارد که روزگاری را به آسودگی طی نمی کنید و آرام نمی گیرید! موج دهان دره ای کرد و با بی حوصلگی گفت:رها کن... اکنون مرا دریاب که دیگر از دریا جدا شده ام و می خواهم به وصال تو در آیم. آسودگی کارش را خوب بلد بود. خود را گودالی کرد زیر سایه ی نخل ها و شد خوابگاهی آرام، بدون اضطراب و آشفتگی،برای موج خسته و آسوده طلب... در کنار ساحل قدم میزنم و آشفتگی دریا، آشفتگی جانم را آرام می کند.چند درخت نخل آن سوی ساحل با وزش باد این سو و آن سو می شوند.از کنارشان که عبور می کنم بوی تعفنی شامه ام را می آزارد.مقبره ای آن جاست و بوی تعفن از اوست.نزدیک میروم.رویش را لجن گرفته.آنها را کنار میزنم تا رویش را بخوانم...آه این مقبره ی یک موج است! رو به دریا ایستاده ام و امواج پشت هم می آیند و بر میگردند. شعر روی قبر را با خود زمزمه میکنم و امواج با من همنوایی می کنند: ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست... ⁦✍️⁩مرجان بهرام زاده #مکتب_حسین #محرم @jaryaniha

«آسمان کربلا ناگهان شب شد. از خیمه ها دیدند که گویا ماه همان جا هزار ترک شد. شب و تاریکی و ترک ترک شدن ماه، دل های اهل خیمه را لرزاند. چشم های اهل خیمه دنبال کسی می گشت ناگاه حسین (علیه السلام) را کمر خم شده دیدند....»😭 ✍انسیه سادات یعقوبی #محرم #تاسوعا @jaryaniha

«اربابم، داغ شما از پس سال ها تاریخ هنوز تازه است. پس از سال ها با یاد عاشورا در کربلای شما از سنگ قلب ما هم خون جاری می شود. داغ‌تان چنان تازه است که هرسال شب عاشورا از سویدای دل فریاد می زنیم: "امشبی را شه دین در حرمش مهمان است مکن ای صبح طلوع..." @jaryaniha

امشب... تاریکی... ما کجای قصه‌ی کربلا ایستاده‌ایم؟!! @jaryaniha

بلند شو علمدار علم رو بلند کن بازم پرچــم این حرم رو بلند کن حاج قاسم مهمان سفره ابالفضل العباس است، بی‌شک...» 1:20 @jaryaniha

#عاشورا #محرم باد گرمی می‌وزد در کربلا تازیانه می‌زند بر تن هوا لب ترک خورده ز فرطِ تشنگی گشته در جانت چه غوغایی به‌پا آب خواهد کودکِ لب‌تشنه‌ات می‌شوی طالب ز آنان آب را گریه دارد می‌کند بر دستِ تو اصغرِ شش‌ماهه‌ات بی‌هم‌نوا حرمله، آن بدصفت آماده است تا به پا دارد میان اشقیا پای‌کوبی و سرور و مجلسِ بزم در جولانگه رزم و وغا ناگهان دستت پر از خون می‌شود جملگی بالا رود در تو دما از غضب، از این که بعدِ رفتنت این عشیره در به در در کوچه‌ها بشکند عزت و ارجِ قدسی‌اش دختران کم آورند از این جفا خواهرت زینب شود سنگ صبور گریه‌هایش چون پدر اندر خفا شرحِ تو بسیار باشد یا حسین من ندارم در بیان تو قوا می‌توان از اکبر و زینب بگفت از ابوالفضل، از رقیه، از شما می‌توان از مادران، از یاوران یا که از حر گفت در خوف و رجا من زبانم قاصر است از این قیام عذرخواهم گر که هستم ناروا ✍🏻 مطهره ناطق @jaryaniha

ساعت به وقت آتش و دود... به وقت آوارگی و دلتنگی... کاش، باران نمی‌امدی!!! کاش، تکه‌ ابری را، بر تن خسته کربلا جا می‌گذاشتی!!! #لحظه_نگاشت #محرم #عاشورا @jaryaniha

«نگاه ساربان به دست توست که بی سر و پیراهن رهات کرده‌اند. تویی که آخرین باقی مانده را با دست خود غنیمت می‌دهی. تویی که ورم انگشت های زیر سُم لهیده‌ات انگشتر را محصور کرده. تویی که انگشت و انگشتر را باهم می‌دهی. تو را می‌گویم حسین علیه‌السلام #ارباب_بزرگ_من هنگامی که نگاهت به دست سرباز بود... و تو اینجا تمام نمی‌شوی...» 🏴۱۰ محرم ✍سیده فاطمه قلمشاهی #جوانه #محرم #عاشورا @jaryaniha

«صدای جیغ های زنان و کودکان از خیمه های سوزان بلند می‌شود دیگر خبری از تکیه گاه زینب نیست. احوال دلش که غوغایی‌ست.  کودکان برادرش را نمی‌یابد. یادگاران اباعبدالله را نمی یابد. از هر سو قاتلان بی رحم بر نوه‌ی رسول خدا، با اسب هایشان می‌تازند. چادران را از سر می‌کشند، گوشواره ها را از گوش کودکان می درند، خون جاریست. درد بی توصیف‌ست. پناهی نیست. بنا بر اسارت است و این را زینب می‌دانست... همان صبح عاشورا زمانی که امام حسین ابیات را همراه تیز کردن شمشیر در خیمه زمزمه می‌کردند، از پرستاری امام سجاد بلند شد. سراسیمه به خیمه ی آقا رفت دیگر طاقتش تمام شده بود. گریه امان بریده بود زینب بی هوش در خیمه افتاد. امام حسین آبی بر صورت خواهر پاشیدند زینب تمنا می‌کرد: «برادر نروید..» اما برادر گفت بود؛ صبر کن زینب. دیگر چه می‌تواند بگوید زینب!؟ حرف برادر را زمین بگذارد!؟ در کار و خواسته ی خدا و امامش دخالت کند!؟ باید دیگر خودش را آماده میغکرد چیزی نمانده است.. . عصر عاشورا زمانی که ذوالجناح با بدنی پاره از زخم های شمشیر و تیر، سر افکنده به خیمه ها آمد، زینب مرگ خود را به چشم دید. آخر او دلبسته ی برادر بود... مگر می‌شود بی حسین زندگی کرد !؟ اما باید  صبر میکرد..  باید پس از گریه ها و بر سر زدن ها بلند می‌شد آخر فرزندان برادرش را به او سپرده بودند وای که جواب رقیه و سکینه اش را چه بدهد... شب عاشوراست و شام غریبانه حسین...  تا ساعاتی پیش دلش گرم حسینش بود. اما حالا چه؟؟ رقیه بهانه ی پدر را می‌گیرد. از امشب به بعد دیگر زینب جواب گریه ها و بهانه گیری های رقیه را چه بدهد!؟ مگر دختر سه ساله که عاشق پدر اش است بی پدر می‌شود!؟ اوج مصیبت تمام شده است. اما دردش تا ابد ادامه خواهد داشت...» ✍مهرانا کاتب #محرم #جوانه #عاشورا @jaryaniha

«خدایا کاش مرا قطره بارانی می آفریدی شاید می افتادم به خاکی که «مولایم» قدم بر آن گذاشته....» ✍ فاطمه ممشلی #امام_زمانم @jaryaniha

بر فرض از دلیل و از اثبات بگذریم قرآن تویی چگونه از آیات بگذریم؟ روشن ترین دلیل همین اشک جاری است گیرم که از متون و عبارات بگذریم ما را نبود تاب تماشا، عجیب نیست از صفحه های مقتل اگر مات بگذریم تفصیل بند بند مصیبت نمیکنیم انگشترت... ، ز شرح اشارات بگذریم یک خط برای روضه ی گودال کافی است: زینب چه دید وقت ملاقات؟ بگذریم ما تیغ غیرتیم که از هرچه بگذریم از انتقام خون تو هیهات بگذریم ✍ سید محمد مهدی شفیعی #محرم #عاشوارا @jaryaniha

🏴و کسی چه می‌داند شاید یاسین همان یا حسین باشد که سر بریده اند...! 🏴#یاحسین 😭 @jaryaniha

هر چند پاي بي رمق او توان نداشت هر چند بين قافله جانش امان نداشت   بار امانتي که به منزل رسانده است چيزي کم از رسالت پيغمبران نداشت ⁦✍️⁩ یوسف رحیمی #حضرت_زینب @jaryaniha

⚪️مردم همه بی دل و جرأت شده اند.کی حوصله دارد حکومت را نقد کند. کی حال دارد با کسی مثل یزید روبرو شود. تازه خیلی ها برای راحت و آسایش زندگی شان مجیز آدم هایی مثل او را می گویند. دنیا زدگی و شهوت زدگی جامعه مسلمین را در خود فروبرده و از آن رشادتها و شهادت ها که مالک و عمّار نشان میدادند حتی سایه ای هم در ذهن مردم نیست. سستی، کسالت، فساد و ظلم و .... در چنین جامعه ای حسین بن علی علیه السلام، آن قیام بزرگ را راه انداخت. پس طبیعی است بپذیریم در روز عاشورا همه فکر کردند حسین(علیه السلام) و دستگاه حسینی پایان پذیرفت و دیگر تمام.🍂 اما کسی چه می دانست این پایانِ به ظاهر تلخ، در واقع کاشتنِ بذری است که به زودی بالنده و پر ثمر سر از خاک برخواهدآورد، آن هم نه فقط در یک نهال. 🌱🌱🌱🌱 🌊بعد از ۱۰ محرّم سال ۶۱ هجری، قیام ها یکی پس از دیگری قد کشیدند. از قیام مختار و توابین و حرّه شروع شد و تا دوران بنی امیّه و بنی عبّاس ادامه یافت. به کدام عقلی خطور میکرد که حسین(علیه السلام) از دل حوادث عاشورا به دنبال این همه شور و شهادت طلبی، و حرکت و انقلاب است. نه اینکه فقط انقلاب های اجتماعی راه بیندازد، بلکه تحول درونی انسانها از فساد به سمت ظلم ستیزی را هم سبب شد. امروز سرچشمه جوشان امید هنوز از قلب حادثه عاشورا تمام انقلاب های دنیا را سیراب میکند. 🌱اکنون باید از خود پرسید کدامین نقطه و حادثه روز عاشورا برای من انگیره ساز حرکت و تحول است؟ یا شاید لازم باشد بدانیم کدام سُستی و یَلِگی ما ممکن است جامعه را به دنیای اسلامِ پیش از عاشورا شبیه کند. #محرّم #سوال_عاشورایی #امام_حسین ✍ فهیمه فرشتیان @jaryaniha

#داستانک «لبو فروش و غول چراغ. از وقتی‌که غول، چراغش را گم کرده بود، شب‌ها توی قابلمه ی پیرمرد لبو فروش می‌خوابید. پیرمرد هر شب گاری اش را کنار خیابان شلوغ بازار می‌ آورد و آنجا کاسبی می کرد. لبوهایش را به سیخ می‌زد و داد می‌زد: لبو دارم لبو... آن شب غول دلتنگ چراغش بود و حسابی غم باد گرفته بود.پیرمرد هم، لبو هایش مانده بود روی دستش و انگار آن شب کسی خیال خوردن لبو نداشت. هر دو لبه ی خیابان نشسته بودند و زل زده بودند، به آن طرف خیابان، به طاق گلی و سیاه گوشه ی دیوار که پر از شمع‌های سوخته و نیمه سوخته‌ای بود، که مردم برای آرزوهایشان روشن کرده بودند. غول آه بلندی کشید و گفت: اگر چراغم گم نشده بود، آرزوی همه ی این آدم‌ها را برآورده می‌کردم. پیرمرد نگاهی به لبوهایش انداخت.دستش را به گاری اش گرفت و با زحمت بلند شد و رفت آن طرف خیابان. شمعی روشن کرد و برگشت.روی نیمکتی که همانجا بود، دراز کشید و خطاب به غول، آرام گفت: اگر چراغت گم نمیشد، هیچ وقت معنی آرزو را نمی‌فهمیدی! غول که از حرف پیرمرد در فکر فرو رفته بود، نگاهش را از او گرفت و دوباره به طاق زل زد. ساعتی گذشت.پیرمرد در خواب بود.غول برخاست.رفت آنسوی خیابان. همه ی شمع های خاموش را روشن کرد و دست آخر برای پیدا شدن چراغ خودش هم شمعی را آتش زد. خمیازه کشان بازگشت و در قابلمه ی لبو فروش به خواب رفت.» ✍مرجان بهرام زاده @jaryaniha