پیام ها: ۱-✅ #حسود، در مقابل اراده ى #خدا قد علم مى کند. «یحسدون الناس على ما آتاهم اللّه» ۲- ✅منشأ همه ى نعمت ها و بهره گیرى ها #فضل خداست. «من فضله» به جاى آرزوى زوال #نعمت دیگران، از خداوند آرزوى فضل او را داشته باشید. ۳- ✅همسویى اهل کتاب با مشرکان و قضاوت بر اینکه شرک شما بهتر از توحید مسلمانان است، به خاطر #حسادت است. در آیات قبل خواندیم که یهودیان به مشرکان گفتند: «هولاء اهدى…» در این آیه مى خوانیم: «ام یحسدون» ۴-✅ همه ى #الطاف از اوست. (سه بار کلمه «آتینا» تکرار شده است) ۵ –✅ حکومت الهى باید بدست کسانى باشد که قبل از حکومت، داراى مقام #معنوى و علمى و بینش بالایى باشند. نام کتاب و حکمت قبل از ملک عظیم آمده است. (آرى نعمت هاى معنوى بر مادّى مقدّم است.) «آتینا… الکتاب و الحکمه و آتیناهم مُلکاً عظیماً»

پیام‌های سورۀ قصص - آیۀ ۷۳‌: ۱. منشأ خلقت و اعطای نعمت، نیاز او، یا طلب ما نیست؛ بلکه بخشندگی و رحمانیّت اوست. «وَ مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ» ۲. آرامش شب، مقدّمۀ تلاش روز است. «لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَ لِتَبْتَغُوا» ۳. خداوند، #بخشنده است، ولی #انسان باید تلاش کند. «مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ ... لِتَبْتَغُوا» ۴. #شب برای #آسایش و روز برای کار و فعالیّت است. «لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ» ۵. آنچه به دست آوریم از #فضل اوست؛ به زرنگی خود ننازیم. «مِنْ فَضْلِهِ» ۶. نعمت‌‏های مادّی باید مقدّمۀ شکر و کسب مراتب معنوی باشد. «لِتَسْکُنُوا ... لِتَبْتَغُوا ... لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» ۷. #دنیا اگر وسیلۀ رشد، قرب و #شکر به درگاه الهی باشد، منفور و مذموم نیست. «لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»

پیام‌های سورۀ قصص - آیۀ ۸۴‌: ۱. کار #نیک، مطلوب و #پسندیده است؛ از هر کس و به هر مقدار که باشد. «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ» ۲. مهم‌تر از انجام کار نیک، به سلامت رساندن آن به صحنۀ #قیامت است. «جاءَ بِالْحَسَنَةِ» (چه بسیارند کسانی که کارهای خوبی انجام می‏‌دهند، ولی به واسطۀ #گناه، منّت گذاشتن، عُجب و یا تحقیر دیگران، آن را از بین می‌برند و نمی‌توانند کار #خوب خود را به قیامت برسانند.) ۳. انسان‌ها در #انتخاب راه #زندگی آزادند. «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ ... مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ» ۴. حتّی در گفتار، سخن خویش را از خوبی‌ها آغاز کنیم. (ابتدا کلمۀ «الحسنة» آمده، سپس «السیئة») ۵. در نظام سراسر لطف الهی، #پاداش نیکی‌ها بیشتر از خود نیکی‌هاست هر چند به مرحله عمل نرسد و در حالت اندیشه و طرح باقی بماند، ولی کیفر کار بد به اندازۀ کار بد و به شرطی است که از درجۀ #فکر و #اندیشه بگذرد و لباس عمل بپوشد. «عَمِلُوا السَّیِّئاتِ» ۶. کار نیک دیگران را فراموش نکنیم، حتّی اگر یک عمل ساده باشد، «الحسنة» ولی #بدکاران را وقتی جزا دهیم که بر کار بد خود اصرار داشته باشند. «کانُوا یَعْمَلُونَ» ۷. #خداوند پاداش نیکی‌ها را با #فضل خود می‌دهد، ولی در کیفر بدکاران با #عدل خویش رفتار می‌کند. «فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها ... فَلا یُجْزَی ... إِلَّا ما کانُوا یَعْمَلُونَ» منبع: محسن قرائتی، تفسیر نور، ج‏۹، صفحات ۹۵ - ۱۰۱.