#ف_غیور #قسمت_اول بچه که بودم، ظهرا می‌رفتم سر کوچه، بچه‌هایی رو که از مدرسه می‌اومدن، نگاه کنم. عاشق مدرسه بودم.😃 روز اول مدرسه‌ی خواهرم منم با یه سارافون سرمه‌ای و یه کیف، رفتم مدرسه. اما کوچیک بودم و باید ۳ سال دیگه صبر می‌کردم.🙄 همیشه این‌قدر ذوق خوندن داشتم که همه‌ی درس‌ها رو قبل معلم، خونده بودم.😄 همه‌شونو دوست داشتم و از همه راحت‌تر ریاضی بود که شب امتحانش چیزی برای خوندن نداشتم.😎 در دوران دبستان و راهنمایی مسابقات قرآن و نهج‌البلاغه، کتابخوانی، هنرهای دستی، نقاشی و ورزشی هم شرکت می‌کردم. دوست داشتم همیشه وقتم رو با فعالیت مفید پر کنم.😇 اول دبیرستان وارد مدرسه تیزهوشان فرزانگان شدم. بر خلاف دوران راهنمایی که کلاس‌ها معمولا برام کسل کننده بودن، از درسا راضی بودم.🤩 با اینکه جز تازه واردهای مدرسه بودم اما به لطف نمرات خوب و فعالیت‌های سر کلاس‌، سرشناس بقیه شدم.😁 از بین کلاس‌های المپیاد مدرسه، تو دو تا موضوعی که بیشتر از همه علاقه داشتم شرکت کردم؛ فیزیک و کامپیوتر بعدش فهمیدم کامپیوتر اونیه که من می‌خوام😍 و این‌طوری رشته دانشگاهیمم انتخاب شد. کتابخونه مدرسه شده بود پاتوقم،📚 پشت سر هم کتاب‌های ریاضی مرتبط رو امانت می‌گرفتم و می‌خوندم.🤓 با اینکه تو المپیاد، هیچ‌وقت از مرحله‌ی ۱ بالاتر نرفتم؛ ولی مطالعات از روی علاقه‌م، هم برام خاطرات خوبی ساخت و هم در ادامه تحصیلم خیلی کمکم کرد⁦⁦⁦⁦⁦⁦⁦⁦⁦⁦. پیش دانشگاهی روزانه حدود ۵ ساعت درس می‌خوندم.😃 بعد عید به پیشنهاد مشاورا، ساعات مطالعه‌م رو بیشتر کردم، نتیجه شد رتبه ۴۱۷ منطقه ۱. با این رتبه می‌تونستم دانشگاه شریف قبول بشم.⁦👍🏻⁩ (مثلا علوم کامپیوتر، ریاضی یا مهندسی های غیر برق و کامپیوتر)؛ اما به خواست پدرم که دوری راه رو در نظر گرفتن، موندم شهر خودمون مشهد.😀 و به این ترتیب شدم دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد، رشته‌ی مهندسی کامپیوتر😊 با اینکه دانشگاه فردوسی، دانشگاه معتبری بود؛ اما بازهم جوابگوی اون‌چه من از کلاس‌ها انتظار داشتم نبود.😕 برای همین کنار درسای دانشگاه، مطالعه، برنامه نویسی، کار پژوهشی و دانشجویی و شرکت توی مسابقات هم داشتم.😃 البته باز هم مشابه المپیاد دبیرستان، با اینکه مقام‌هایی کسب کردم اما با پیش بینی خودم فاصله داشت.😅 ✅ تجربه‌ی من می‌گه معمولا اگر هدفی رو مد نظر دارید باید برای بالاتر از اون تلاش کنید تا به هدف تعیین شده خودتون برسین، چون معمولا عواملی که ما نمی‌شناسیم یا پیش‌بینی نکردیم هم تاثیر گذارن.😌 #کامپیوتر۸۴_فردوسی #تجربه_مخاطبین #تجربیات_تخصصی #قسمت_اول #مادران_شریف 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif

دانشجوی دکترا بودم و درگیر با چالش همیشگی مقاله.📝 با این حال اولویت اولم، وظایف دیگه‌ای شده بود.🧕🏻🧔🏻 حین دوره‌ی دکترا، دو ترم در دانشگاه آزاد، به صورت حق‌التدریسی، رفتم و هم‌زمان برای هیات علمی همون واحد هم درخواست دادم. 👩🏻‍🏫 ۲ سال بعد، پس از گذروندن ۳ تا مصاحبه، هیئت علمی دانشگاه آزاد شدم. همچنان درگیر مقاله بودم.📖 مقاله‌هام جواب قابل قبولی دریافت نمی‌کردن و فرایند سختی شده بود.😕 تا این که سر و کله نی نی پیدا شد.👼😍 قشنگ ترین دوران زندگیم رسیده بود.💖 بارداریم از نوع پرخطر بود و کلی قرص و آمپول داشتم و نیاز به استراحت بود.💉💊 برای همین تصمیم گرفتم، کلا این مدت، ذهنم رو درگیر درس نکنم.😊 و همه‌ی توجهم فرشته کوچولوم باشه که صحیح و سالم بیاد بغلم.😍 با همه‌ی اینا دوران بارداریم شیرین ترین دوران زندگیم بود.💗 به برکت حضورش، ماه ۴ بارداری یکی از مقاله‌هام جواب مثبت دریافت کرد و تا ماه هشتم چاپ شد.😃 خیالم از بابت درسا یه کم راحت‌تر شد.😎 تو استراحت بارداریم، فرصت رو غنیمت شمردم و دنبال علایق دیگه‌م رفتم.😍 شروع کردم به بافتن پتوی قلاب بافی برای نی‌نی که عکسشو می‌بینید. یا مطالعه‌ی کتاب هایی مثل "من دیگر ما" درمورد تربیت فرزند، که واااقعا عالی بودن و دید خیلی خوبی بهم میدادن‌.📚 بهمن ۹۷، آقا محمدجواد شد نور خونه‌ی ما.✨💞🎆 تو روزای به دنیا اومدن پسرم، با اینکه شکر خدا، حال خودم و پسرم خوب بود؛ ولی حال مامانم اصلا خوب نبود.😫 دچار کمر درد خیلی بدی شده بودند و نیاز به عمل داشتند. عمل به لطف خدا، به خوبی انجام شد.😃 و پدر و مادرم اومدند خونه ما.😇 صبحا همسرم می‌رفتن سرکار، و من و پدرم، نوبتی از مامان و نی‌نی مراقبت می‌کردیم. مامانم هم نکات لازم بچه‌داری رو به من می‌گفتند.😍 همه‌ی این‌ها تا قبل از ۴۰ روزگی محمدجواد بود.👼🏻 بعدش پدر و مادرم برگشتن خونه‌شون و روزهای جدیدی برای خانواده ۳ نفره‌مون شروع شد.🧕🏻🧔🏻👶🏻 تعطیلات عید، چند روزی رفتیم شمال؛🌲🌳 و بعد برگشتن، میزبان مهمونامون از مشهد بودیم.🙂 برای من که دوران بارداریم استراحت بودم، هرکدوم از این مراحل (تنهایی تو خونه با نی‌نی، مسافرت با نی نی ۴۰ روزه و میزبانی) یک گام #برگشت_به_زندگی_عادی بود.🤗 محمدجواد بزرگتر شد. همسرم هر از گاهی، ماموریت می‌رفتن و ما می‌رفتیم پیش مامانم و یا ایشون می‌اومدن پیش ما.😀 این‌طوری گذشت و آقامحمدجواد، ۷ ماهه شد و رسیدیم به مهرماه و من باید برمی‌گشتم سر کارم تو دانشگاه... #ف_غیور #کامپیوتر۸۴_دانشگاه_فردوسی #تجربه_مخاطبین #تجربیات_تخصصی #قسمت_سوم #مادران_شریف 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif

از همون لحظه اول که فهمیدم مامان شدم، ذهنم درگیر این بود که چطور باید برگردم سر کار😣 فقط فکر این‌که مادرم، کنار پسرم هست بهم دلگرمی می‌داد. خواهرم، تازه دوره ارشدش شروع شده بود📚 با دختری دو ماه بزرگتر از محمد جواد👼 با توکل به خدا و مشورت با مامان و خواهر و همسرم، روزای حضور برای تدریس رو اعلام کردم👩‍🏫 سه روز پشت سر هم، عصرها، نزدیک به آخر هفته📋 خواهرم هم جوری انتخاب واحد کرد، که تا حد ممکن روزهای کلاس‌هامون متفاوت باشه📝 چرا که نگه‌داشتن دو تا نی‌نی یک‌جا، تو این سن، واقعا سخته😧 با همه اینها یک روز هم باقی موند که آقای همسر نگه داشتن پسرشون رو به عهده گرفتن🧔👶 اون روز، وسایل و غذای محمدجواد، و نهار همسرم رو حاضر می‌کردم و با همسرم که زودتر از همیشه از سر کار برمی‌گشتن، می‌رفتیم دانشگاه🚗 من می‌رفتم سر کلاس👩‍🏫 و پدر و پسر می‌رفتن حرم امام🕌 چون نزدیک بود و فضا باز؛ و نی‌نی می‌تونست چهاردست‌وپایی بره و راحتتر باشه😃 این‌جوری مدت زمان دوری گل پسر از مامان، هم کمتر می‌شد😍 دو روز دیگه هفته، مامانم می‌اومدن خونمون. این دو روز هم خداروشکر مدت زمان کلاس، کمتر بود😌 چند بار هم پیش اومد که همسرم یا کلا نبودن یا دیرتر می‌رسیدن؛ که یه بارش آقا محمدجواد رو سپردم دست همسایه. با این‌که باب کمک گرفتن از این همسایه خوبمون، تو مسجد باز شده بود و دلم قرص بود که خدا خودش، این راه رو پیش پام گذاشته؛ ولی بازم اون روز که اولین بار پسرم رو پیش کسی غیر از خانوادم می‌گذاشتم، تا برم سر کار اشکام می‌ریخت😭 اون روز، بابای محمدجواد، بعد ۳ ساعت می‌رسن و محمدجواد رو که دیگه شروع کرده بوده به گریه کردن، می‌گیرن و میان دانشگاه پیش مامان. یه بارم، رفتم خونه مامان، تا دوتا نی‌نی، باهم کنار مادربزرگ باشن. اما همون‌طور که پیش‌بینی می‌شد، اصلا ساده نبود و دیگه فکر تکرارشم نکردیم😖 یه دفعه هم، به ذهنم رسید، که هفته آخره و درس‌ها تموم شده و می‌تونم محمدجواد رو با خودم ببرم سر کلاس😃💡 اون روز برام، واقعا شیرین و خاطره‌انگیز شد💗؛ و محمدجواد بیشتر از من، بغل دانشجوهای خوبم بود😃 وقتایی هم که کلاس نداشتم،😊 یا محمدجواد خواب بود،😴 یا با باباش بازی می‌کرد،⚾️ پایان‌نامه‌م رو تکمیل می‌کردم📑 یه نگاهی هم به مقاله‌های در دست ویرایشم داشتم، تا بتونم خودم رو برای دفاع کنم👩‍🏫 اما باز هم همه‌چیز اون‌جوری که پیش‌بینی می‌کردم پیش نرفت... #ف_غیور #کامپیوتر۸۴_دانشگاه_فردوسی #تجربه_مخاطبین #تجربیات_تخصصی #قسمت_چهارم #مادران_شریف 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif

تو این فکر بودم که با همون یک مقاله، دفاع کنم😌 متن پایان نامه‌م رو، تکمیل کردم📔 و بردم پیش استادم😊 اما برخلاف انتظارم، استادم قبول نکردن!! 😣 گفتن با این یک مقاله، دفاعم ضعیف ‌می‌شه و باید وقت بذارم و در دانشگاه حضور پیدا کنم و حداقل یک مقاله خوب دیگه بدم😨 چالش اصلی تازه شروع شد🤨 کارهای دیگه مثل رسیدگی به کارهای خونه و تصحیح تمرین‌های دانشجوها رو، می شد تو زمان‌های تکه‌تکه پیش برد؛⏰ اما تمرکز روی موضوع پژوهشم و باز کردن گره‌هاش🤔، نیاز به حداقل دو سه ساعت، بدون حواس‌پرتی داشت🙇‍♀️ در حال حاضر در حال حل این مسئله‌ام😏 ✅ برای جلسات با استادم، روزهایی رو انتخاب می‌کنم که همسرم بتونن پیش گل پسر باشن🧔👶 و سه تایی بریم این یکی دانشگاه؛ این دفعه در نقش دانشجو😆 ✅ روزهایی هم که خونه‌م، به محمدجواد👼، کارهای خونه، آماده کردن دروس تدریس📙و... می‌گذره. کارهای خونه رو معمولا نمی‌ذارم، تلنبار و تبدیل به پروژه بشن؛ و خداروشکر در این زمینه مشکلی برام پیش نمی‌آد☺️ غذا رو هم اکثرا، شب‌ها درست میکنم که پدر و پسر کنار هم مشغول بازی‌ان🍲؛ تا صبح فرصت رسیدگی به محمدجواد و بقیه کارها داشته باشم👼📝 ✅ تو هفته‌، یه روز هست، که تدریس ندارم و کلاس خواهرمم کوتاهه. اون روز، از شب قبلش میرم خونه مامان، تا وقتی که خواهرجون از دانشگاهش، برمی‌گرده، من برم دانشگاه و به درسام برسم📚 ✅ یکی دو بار هم، همون همسایمون، دو سه ساعت، از آقا محمدجواد نگه‌داری کردن، و من نشستم پای درسا😊 ✅ در امتحانات هم، که کلاسا تعطیله، مامان و خواهرجون میان خونه ما؛ مامانم، دو تا نی‌نی رو سرگرم میکنن، تا ما دوتا به درسامون برسیم👼👼 بچه ها هم تعامل سازنده، با نی‌نی هم‌سن خودشونو تجربه می‌کنن😍 🔷 خلاصه که در زمان‌های ممکن، با همکاری بقیه، سعی می‌کنم درسم رو هم به سرانجام برسونم؛ و امیدم به خداست که به وقت و کارم برکت بده که حقی از آقا محمدجواد و بقیه ضایع نشه🤲 پ.ن: شاید چند سال قبل، نگاهم از خودم به عنوان مادر ایده‌آل این بود که سرکار نرم، ولی بعد فهمیدم این تنها نقشی نیست که خدا ازم انتظار داره🤔 خدا بهم، هم نعمت مادر شدن داده، هم نعمت درس خوندن و درس دادن و همراهی خانواده؛ و من باید تلاشمو بکنم همه‌ی وظایفی که خدا، با این نعمت‌ها بر دوشم گذاشته، انجام بدم💪 خیلی وقتا اصلا فکر می‌کنم، شاید محمدجواد به خدا گفته، به مامان بگو درسشو خوب بخونه ها😆 اتفاقا پسرم، بهم انرژی دوباره و بیشتر داده برای درس خوندن و استفاده بهتر از وقت😍 برای اون هم، نوع دیگه‌ای فرصت ایجاد شده که با باباش، مادربزرگ، خاله و نی‌نی خاله، تعاملات خوبی داشته باشه، که یه مادر به تنهایی نمیتونه براش ایجاد کنه😌 برنامه‌ریزی خدا، برام همیشه بهترین بوده💖 #ف_غیور #کامپیوتر۸۴_دانشگاه_فردوسی #تجربه_مخاطبین #تجربیات_تخصصی #قسمت_پایانی #مادران_شریف 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif

🔸#م_روح_نواز (مامان #محمدحسن ۱۰ساله، #محمدعلی ۷ساله، #محمدحسین ۵ساله، #محمدرضا ۳ساله) ترم‌های اول و دوم خیلی بد درس خوندم. چون تو ذهنم این بود دانشجو که درس نمی‌خونه! بعد ازدواج درس خوندنم بهتر شد و اواخر کارشناسی که باردار هم بودم به برکت حال روحی خوبی که داشتم و عنایت ویژه‌ای که به آدم می‌شه بهتر از همیشه درس خوندم.   🔸#بنت‌الهدی (مامان سه دختر) موقع بارداری، من و همسرم دانشجو بودیم و هنوز منبع درآمد مشخصی نداشتیم. درست همون موقع کاری جور شد که درآمدش برای زندگی با دوقلوها و حتی پرستار گرفتن کافی بود. بعد از بچه‌ها برکات مادی و معنوی عجیبی به زندگیمون سرازیر شد. هر چند بعد تولد دوقلوها تا نه ماه فعالیت‌هام به حداقل رسیده بود اما جابر بودن خدا رو به وضوح در زندگیم دیدم. به اهدافی که با چند سال تلاش نرسیده بودم، بعد تولد بچه‌ها با سرعت عجیبی بهشون نزدیک شدم. 🔸#ف_غیور (مامان محمدجواد) دوره‌ی دکترا که محمدجواد به دنیا اومد با چالش‌های مختلفی روبه رو بودم. اما با کمک اطرافیان سعی کردم درسم رو به سرانجام برسونم. امیدم به خداست که به وقت و کارم برکت بده تا حقی از آقا محمدجواد و بقیه ضایع نشه. چند سال قبل نگاهم این بود که مادر ایده‌آل نباید سرکار بره ولی بعد فهمیدم این تنها نقشی نیست که خدا از من انتظار داره. خدا به من علاوه بر نعمت مادرشدن، نعمت درس خوندن، درس دادن و همراهی خانواده رو بخشید.   🔸#پ_وصالی (مامان دو فرزند) سال آخر دانشگاه عروسی گرفتیم. خونه‌مون همدان بود. همسرم که درسشون زودتر تموم شده بود همدان موندن و من تنها راهی تهران می‌شدم. وقتی درسم تموم شد، همسرم رفتن سربازی و بعدم به خاطر دوره‌ی ارشدشون مدتی ساکن قم شدیم و بعد دوباره به همدان برگشتیم. این بین من هم فرزند اول رو باردار شدم و کنکور ارشد دادم و قبول شدم. بعد تولد امیرعلی همسرم بین تهران و قم و همدان در رفت و آمد بودن. من بودم با کلی درس و یک بچه‌ی کولیکی... ولی زندگی با تمام روزهای سختش با همراهی مادر، همسر، اساتید و تدابیر متنوع برای درس خوندن گذشت و شیرینی عمیق بچه‌داری به یادگار مونده.   🔸#ط_اکبری (مامان رضا ۷ساله، طاها ۶ساله، محمد ۳ساله، زهرا ۶ماهه) زندگی شیرینمون از خوابگاه متاهلی پا گرفت و در کنار واحدهای خانه‌داری و شوهرداری خیلی زود واحد فرزندپروری هم اضافه شد. بعد از سه ترم مرخصی تحصیلی به همراه دو پسر کوچولوی نوپا و نوزاد به دانشگاه برگشتم. وقتی کلاس داشتم رضا پیش مامانم بود و طاها تو مسجد دانشگاه پیش دوستانم. سعی می‌کردم بین‌الطلوعین بیدار باشم و درس بخونم. نسخه‌ی الکترونیک کتاب‌ها رو می‌خوندم که بچه‌ها از نور چراغ بیدار نشن و حین شیر دادن و آروم کردن نوزادم بشه انجامش داد. تو مترو، بین کلاس‌ها، وقت ناهار، حین آشپزی، لابه‌لای کارهای خونه، کنار بچه‌ها وقتی بازی می‌کردن... خلاصه وقت‌های مرده‌ی زندگیم رو زنده کردم و از هر فرصت اندکی برای رسیدگی به درس و پروژه استفاده می کردم. 🔸#ز_فرقانی (مامان 5 فرزند) به عمران علاقه نداشتم و دوری از خانواده سخت بود اما به سرعت به رشته‌ام علاقه‌مند شدم. طوری‌که برای کارشناسی ارشد بدون کنکور می‌تونستم همون دانشگاه ادامه بدم. بعد ازدواج دوران فراغت از تحصیل نسبتا طولانی و تولد علی رو داشتم. توی بارداری سوم کتاب‌های کنکور ارشد رو گرفتم و با ۳ ۴ ماه مطالعه کنکوردادم و با تولد دخترم تحصیل رو به شکل مجازی شروع کردم. برای کلاس‌های حضوری هم بچه‌ها رو پیش اقوامی می‌ذاشتم که بچه‌ی کوچیک داشتن. ترم آخر ارشد با جمعی از اساتید و دانشجوها کلینیک مدیریت پروژه عمران راه انداختیم. هرچی تعداد بچه‌ها بیشتر شد انجام فعالیت‌های دیگه برای من آسون‌تر شد. طوری‌که بعد فرزند چهارم کار در باشگاه طنز انقلاب فراهم شد. 🔸#ش_رهبر (مامان سه پسر ۹ و ۶ و ۳ ساله) کارشناسی رو با رتبه‌ی ۲ در رشته خودم تمام کردم و می‌تونستم بدون کنکور وارد ارشد بشم. بعد از عروسی باردار شدم و درسم رو ادامه دادم و دفاع و پایان‌نامه‌ی ارشد به بعد از زایمان موکول شد. به خاطر شرایط پسرم یک ماه مرخصی گرفتم و در همین فرصت کارهای پایان‌نامه رو تموم کردم و در یک‌سالگی پسرم دفاع انجام شد. پسرهای بعدی هم با فاصله سنی سه ساله از هم به دنیا اومدند و منم در این فاصله کار و فعالیت‌های جانبی داشتم. همسرم که از دکترا فارغ‌التحصیل شده بودن به منم پیشنهاد ادامه تحصیل دادند. با کمی فراز و نشیب در درس خوندن نهایتاً رتبه‌ی دکترام ۱۴ شد. رتبه با میزان درس خوندن جور نبود و اینو از برکت حضور بچه‌ها میدیدم. الان که دکترا شروع شده شرایط سختیه چون هم باید سرکلاس‌های خودم باشم و هم حواسم به بچه‌ها باشه که بشینن سر کلاس و در این شرایط برنامه‌ریزی از هر چیزی مهم‌تره. گاهی که خسته می‌شم می‌گم شاید شروع دکترا اشتباه بود اما وقتی حالم میاد سرجاش با انگیزه کارا رو ادامه می‌دم.