#مسجد #مشعرالحرام ۱- امروزه در میانه سرزمین #مشعرالحرام ، مسجدی قرار دارد که بنام #مسجدمشعرالحرام نامیده می شود حجاج در شب عید قربان برای نماز و عبادت از آن استفاده می کنند ۲- گرچه در صدر #اسلام از این #مسجد یادی نشده است اما نقل شده از قرن سوم هجری این مسجد بنا شده و در طول تاریخ ، متناسب با نیاز تجدید بنا و توسعه داده شده است ، #ابن_جبیر سیاح مشهور قرن ششم در سفرنامه خود از این مسجد یاد کرده و در سفر خود با آن روبرو شده است ، کاتب مراکشی در قرن ششم هجری نیز در کتاب خود « الاستبصار فی عجائب الامصار » ، خصوصیات دقیق مسجد مشعر را بیان کرده ، یاقوت حموی در قرن هفتم هجری در کتاب مشهور خود « معجم البلدان » از مسجد مشعر و خصوصیات آن یاد کرده است ( رحله ابن جبیر ، ص۱۳۴ ) ( معجم البلدان ، ج۵ ، ص۱۲۰ ) ۳- این مسجد اکنون با ۹۰ متر طول و ۵۶ متر عرض ، دارای دو مناره به ارتفاع ۳۲ متر است و با دربهای متعدد اطراف آن در شب #عیدقربان ، یکی از مکان های پر ازدحام مشعرالحرام است ۴- یکی از وقایع مهم تاریخی که در سرزمین مشعرالحرام انجام شده است ، سخنرانی حضرت #امام_علی علیه السلام در موسم حج #سال_نهم_هجری است ، گرچه در منابع تاریخی مکان دقیقی برای محل این سخنرانی نقل نشده اما می‌توان حدس زد که چنین سخنان مهمی باید در میانه #سرزمین_مشعرالحرام و در پر ازدحام ترین قسمت آن ، به مردم ابلاغ شده باشد : هنگام #فتح_مکه در سال هشتم هجری ، #پیامبراکرم (ص) برای پرهیز از جنگ و خونریزی در #حرم_امن الهی دستور دادند اگر کسی ، ( حتی اگر مسلمان نشود ) در خانه خود بماند مورد عفو عمومی قرار می گیرد ، بدین ترتیب بدون #جنگ #مکه فتح شد ولی عده ای غیر مسلمان در مکه باقی ماندند ، #سال_نهم_هجری ، آیات اولیه #سوره_توبه بر پیامبر (ص) نازل شد و برای #مشرکین مکه ضرب الاجل تعیین نمود که یا مسلمان شوند و یا حرم امن الهی را ترک کنند ، در #موسم_حج سال نهم هجری ، بدون اینکه پیامبر (ص) در #حج شرکت کنند ، حضرت علی (ع) از سوی رسول خدا (ص) ماموریت یافتند در مراسم حج ( که از گذشته انجام می شد ) شرکت کنند و آیات سوره توبه را بر مردم بخوانند و مهلت تعیین شده را ابلاغ کنند ، حضرت علاوه بر ابلاغ آیات در #منی در روز #عید_قربان ، در سرزمین #عرفات و همچنین در سرزمین #مشعرالحرام هم ، برای مردم سخنرانی کردند و آیات سوره توبه را ابلاغ نمودند #وسائل_الشیعه ، ج۱۳ ، ص۴۰۰ ، ح۳

آشنائی با اماکن مقدسه مشاعر حج اسرار و معارف سرزمین #منی سرزمین #منی ، محل #حضور و #عبادت و #مناجات #انبیاء و #اوصیاء است علاوه بر این که #پیامبراسلام(ص) و #حضرت_فاطمه(س) و #امامان‌معصوم (ع)، هنگام انجام #حج در سرزمین منی حاضر شدند و به عبادت پرداختند ، #پیامبران قبل از #اسلام نیز مانند #حضرت‌آدم(ع) ، #ابراهیم(ع) ، #اسماعیل(ع) و پیامبران دیگری که برای انجام حج به حرم امن الهی و سرزمین منی آمدند ، آنان نیز در سرزمین منی به عبادت و مناجات با خدا پرداختند #امام_صادق علیه السلام فرمودند : ( هنگامیکه حضرت آدم ع با راهنمایی جبرئیل ع ، مشغول انجام مناسک حج بود ) جبرئیل(ع) او را از کنار مکان #کعبه به سرزمین منی آورد و مکان #مسجد_منی ( #مسجد_خیف ) را به او نشان داد سپس او را بسوی سرزمین #عرفات برد پس از اقامت در سرزمین #مشعرالحرام، بسوی سرزمین #منی حرکت نمود (و مناسک سرزمین منی را انجام داد) #علل_الشرائع ، ج۲ ، ص۴۰۰ ، ح۱ #امام_کاظم علیه السلام فرمودند : همانا #کشتی_نوح(ع) مأموریت داشت ، و هنگامیکه زمین را آب فراگرفته بود ، اطراف #کعبه #طواف نمود و سپس به سرزمین منی آمد #وسائل_الشیعه ، ج۱۳ ، ص۳۰۰ ، ح۶ #امام_رضا علیه السلام ، ( در نامه ای به یکی از شیعیان ) نوشتند : #جبرئیل(ع) گفت : ای ابراهیم(ع) ، در سرزمین منی ، هر چه می خواهی از پروردگارت آرزو کن و درخواست نما #علل‌الشرائع ، ج۲ ، ص۴۳۵ ، ح۲ #امام_صادق علیه السلام فرمودند : در #سال_نهم_هجری رسول خدا(ص) ، حضرت علی(ع) را به همراه سوره برائت ( #آیات #سوره_توبه ) به #حج فرستادند، پس حضرت علی(ع) از طرف خدا و رسولش در موسم حج حضور یافتند و ( آیات سوره توبه را ) در #عرفات ، #مزدلفه و #روز_عید_قربان و #ایام_تشریق در ( سرزمین منی ) کنار #جمرات به مردم ابلاغ کردند #وسائل_الشیعه ، ج۱۳ ، ص۴۰۰ ، ح۳

حالا کار خدا را ببینید منافقین ناشی بودند منافقین مثل این‌که متوجه بودند که ما داریم بحث می‌کنیم راجع به این‌که می‌خواهیم آنها را بزنیم، سرلوله توپ را به طرف ما نشانه گرفتند من خودم توپچی بودم اگر من می‌خواستم بزنم با اولین گلوله، مغز هلی کوپتر را می‌زدم چون با توپ خیلی راحت می‌شود زد فاصله با برد ۲۰ کیلومتر می‌زنیم، حالا که فاصله ۵۰۰ متری، خیلی راحت می‌شود زد اینها مثل این‌که وارد هم نبودند، زدند گلوله، ۵۰ متری ما که به زمین خورد، من خوشحال شدم، چون دلیلی آمد که اینها خودی نیستند گفتم: دیدی خودی‌ها را؟ اینها بچه کرمانشاه بودند، با لهجه کرمانشاهی گفتند: به علی قسم الآن حسابش را می‌رسیم سوار هلی کوپتر شدند و رفتند اولین راکتی که زد، کار خدا بود، اولین راکت خورد به ماشین مهمات شان خود ماشین منفجر شد بعدهم این گلوله‌ها که داخل بود، مثل آتشفشان می‌رفت بالا بعد هم اینها را هر چه می‌زدند، از این طرف، جایشان سبز می‌شدند، باز می‌آمدند من دیگه به هلی کوپتر کبری گفتم: بچه ها! شماها بزنید؛ ما بریم به دنبال راه دیگه چون فقط کافی نبود که از هوا بزنیم، باید کسی را از زمین گیر می‌آوردیم ما دیگه رفتیم شناسایی کردیم؛ یک عده در سه راهی روانسر، یک عده در بیستون و فلاکپ، هرچه گردان بود، اینها را با هلی کوپتر سوار می‌کردیم، دور اینها می‌چیدیم مثل کسی که با چکش می‌خواهد روی سندان بزند اول آزمایش می‌کند بعد می‌زند که درست بخورد ما دیگر با خیال راحت دور آنها را گرفتیم محاصره درست کردیم؛ نیروهای سپاه هم از خوزستان بعد از ۲۴ ساعت رسید نیروهای ارتش هم از محور ایلام آمد حال باید حساب کنید از گردنه چهار زبر تا #گردنه_حسن‌آباد، پنج کیلومتر طولش است همه اینها محاصره شدند ولی هر چه زده بودیم، باز جایش سبز شده بود بعد از ۲۴ ساعت با لطف خداوند، اینان چه عذابی دیدند... بعضی از آنها فراری می‌شدند توی این شیارهای ارتفاعات، که شیارها بسته بود، راه نداشت، هرچه انتظار می‌کشیدیم، نمی‌آمدند می‌رفتیم دنبال آنها، می‌دیدیم مرده‌اند اینها همه سیانور خوردند، خودشان را کشتند توی اینها، دخترها مثلاً فرماندهی می‌کردند از بیسیم‌ها شنیده می‌شد: زری، زری! من بگوشم التماس، درخواست چه بکنند؟ اوضاع برای آنها خراب بود ما دیدیم اینها هم منهدم شدند... به هرحال خداوند متعال در آخرین روز جنگ یا عملیات #مرصاد به آن آیه شریفه، عمل کرد؛ که خداوند در آیه شریفه می‌فرماید: با اینها بجنگید، من اینها را به دست شما عذاب می‌کنم و دل‌های مؤمن را شفا می‌دهم و به شما پیروزی می‌دهم #سوره_توبه - ۱۴ و نقطه آخر جنگ با پیروزی تمام شد که کثیف ترین و خبیث ترین دشمنان ما #منافقین در اینجا به درک واصل شدند و پیروزی نهایی ما، یک پیروزی عظیمی بود ص ۲ از ۲ ص

به نام الله #آیه راهپیمایی در #قرآن آمده است عمل صالح خیلی در قرآن آمده، عمل صالح چیست؟ مقدسین می‌‌‌‌‌گویند: عمل صالح غسل جمعه، ناخن گرفتن، صدقه و نماز شب است از این عبادت‌هایی كه كار به كسی ندارد، ما همه اینها را قبول داریم، تمام این مستحبات شخصی و فردی و عبادی را قبول داریم، اما یك #عمل_صالح را خدا دست روی آن گذاشته و آن #راهپیمایی است آیه راهپیمایی این است: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑِ ﺁﻧﺎﻥ، ﺣﻖّ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ [ﻓﺮﻣﺎﻥِ] ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺗﺨﻠّﻒ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ [ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻧﺮﻭﻧﺪ ﻭ] ﺟﺎﻥ ﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ تشنگی، ﺭﻧﺞ ﻭ ﮔﺮسنگی ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ نمی‌ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎمی ﺩﺭ ﺟﺎیی ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺁﻭﺭﺩ، ﺑﺮنمیﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ نمیﺭﺳﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻮﺷﺘﻪ میﺷﻮﺩ. ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺎﻩ نمیﻛﻨﺪ #سوره_توبه - آیه ١٢٠ تفسیر: وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغیظُ الْكُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ» یعنی: قدم زدن دسته جمعی، دسته جمعی حركت نمی‌‌‌‌‌كنند، كه، یَغیظُ الْكُفَّارَ كه، كفار را، به غیظ در بیاورند، مگر اینكه #نوشته_می‌‌‌‌‌شود برای آنها عمل‌صالح … یعنی: هر گروه از مسلمان ها كه دسته جمعی بروند #به_شرطی كه آن حركت دسته جمعی، #یَغیظُ_الْكُفَّارَ، كفار را به غیظ در بیاورد، هر حركت دسته جمعی كه كفار را به غیظ در بیاورد، این عمل صالح است ترجمه و تفسیر قرآن کریم #حجه‌الاسلام_قراءتی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‌ی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَىٰ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﻭ [ﮔﺮﻭهی ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ #ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ،] ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺠﺪی ﺑﺮﺍی ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻠﺎم ﻭ ﺑﺮﺍی ﺗﺮﻭﻳﺞ #ﻛﻔﺮ ﻭ #ﺗﻔﺮﻗﻪ‌ﺍفکنی ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻭ ﻛﻤﻴﻦ ﮔﺎهی ﺑﺮﺍی [ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ] ﺑﻪ #ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪی ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ: ﻣﺎ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ، ﻗﺼﺪی ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ! [ ﻭلی ] ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻮﺍهی میﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻧﻨﺪ لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَىٰ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ ﺩﺭ ﺁﻥ [ #ﻣﺴﺠﺪ ﺿﺮﺍﺭ، ] ﻫﺮﮔﺰ [ ﺑﺮﺍی ﻧﻤﺎﺯ ] نه‌اﻳﺴﺖ! ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﺴﺠﺪی ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﻘﻮﺍ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺭی [ﺯﻳﺮﺍ] ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺠﺪ، ﻣﺮﺩﺍنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ میﺩﺍﺭﺩ أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ تَقْوَىٰ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﺁﻳﺎ کسی ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﻥِ [ﻛﺎﺭِ] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪی ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﺭﺿﺎی ﺍلهی ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ کسی ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩ [ﻛﺎﺭ] ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻟﺒﻪﻯ ﭘﺮﺗﮕﺎهی ﺳﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﻭﺭیختنی ﻧﻬﺎﺩﻩ، ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶِ #ﺩﻭﺯﺥ میﺍﻧﺪﺍﺯﺩ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﺑﻨﻴﺎنی ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻴّﺮ ﻭ ﺳﺮﺩﺭگمی ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ [ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻲ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ] ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ [ ﺍﺯ #ﻧﻔﺎﻕ ] ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ [ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ، ﻣﺘﻠﺎشی ﮔﺮﺩﺩ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ #قرآن #سوره_توبه - آیات ۱۰۷ تا ۱۱۰

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‌ی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﻭ #ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ میﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻋُﺰَﻳﺮ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ! ﻭ #ﻧﺼﺎﺭﺍ میﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ! ﺍﻳﻦ سخنی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﺸﺎﻥ میﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ #ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﺩ [ ﻛﻪ میﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ] ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ [ ﺍﺯ ﺣﻖ ّ] ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻥ میﺷﻮﻧﺪ #قرآن #سوره_توبه - آیه ۳۰

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﻩ میﻛﻨﺪ ﻭ میﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻫﻴﭻ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭ ﻳﺎﻭﺭی ﻧﻴﺴﺖ لَّقَد تَّابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِن بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭی ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪی ﺩﺷﻮﺍﺭِ [ﺟﻨﮓ ﺗﺒﻮﮎ] ﭘﻴﺮﻭی ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺩﻝﻫﺎی بعضی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﻮﺩ، [ﻭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ.] ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺋﻮﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّىٰ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَن لَّا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺳﻪ ﻧﻔﺮی ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪی ﺗﺒﻮﮎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ سستی] ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪی ﻭﺳﻌﺘﺶ [ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻣﺮﺩم] ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ، ﻫﻴﭻ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎهی ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ #ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻮﻓّﻖ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ ﺍی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻳﺪ! ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ #ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۱۶ الی ۱۱۹

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥِ ﻣﻨﺎﻓﻖ، ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ، [ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﻤﺎﺷﻨﺪ، ] ﺑﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ میﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ نهی میﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ‌ﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ [ ﺍﺯ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ] میﺑﻨﺪﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺎسق‌آﻧﻨﺪ #قرآن کریم #سوره_توبه - آیه ۶۷

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﺑﻨﻴﺎنی ﺭﺍ ﻛﻪ #ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻴّﺮ ﻭ ﺳﺮﺩﺭگمی ﺩﺭ ﺩﻝﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. [ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎتی ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،] ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ [ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ] ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ [ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ، ﻣﺘﻠﺎشی ﮔﺮﺩﺩ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (١١٠) إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، ﺟﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ میﺟﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻳﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. [ﻭﻓﺎی ﺑﻪ ﺍﻳﻦ] ﻭﻋﺪﻩی ﺣﻖّ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ کسی ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﺵ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﺲ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﺍی ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪی ﺁﻥ [ﺑﺎ ﺧﺪﺍ] ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (١١١) التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ [ﻣﺆﻣﻨﺎﻥِ ﻣﺠﺎﻫﺪ،] ﺍﻫﻞ ﺗﻮﺑﻪ، ﻋﺒﺎﺩﺕ، ﺳﺘﺎﻳﺶ، ﺳﻴﺎﺣﺖ، ﺭﻛﻮﻉ، ﺳﺠﻮﺩ، ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ نهی ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ ﻭ ﺣﻔﻆِ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻘﺮّﺭﺍﺕ ﺍلهیﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎنی ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ! (١١٢) مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﺑﺮﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺩﻭﺯﺧﻨﺪ، ﻃﻠﺐ #ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻛﻨﻨﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (١١٣) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۱۰ الی ۱۱۳

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة بَرَاءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ [ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ، ﺍﻋﻠﺎم] ﺑﻴﺰﺍﺭی ﻭ ﺑﺮﺍئتی ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻛﺎنی ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪﺍﻳﺪ. (١) فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ ﭘﺲ [ﺍی ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ!] ﺑﻪ ﻣﺪّﺕ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﻬﻠﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ [ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ] ﺑﮕﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ نمیﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻛﻨﻴﺪ [ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻭ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺧﻮﺍﺭﻛﻨﻨﺪﻩ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. (٢) وَأَذَانٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﺍﻳﻦ [ﺁﻳﺎﺕ]، ﺍﻋﻠﺎمی ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ [ﺑﻪ ﻣﺮﺩم] ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺣﺞّ ﺍﻛﺒﺮ [ﻋﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ]، ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ. [ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ،] ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ [ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮﮎ ﻭ ﻛﻔﺮ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ،] ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭی ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪ، ﭘﺲ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ نمیﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ. (٣) إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﭼﻴﺰی ﺍﺯ ﺗﻌﻬّﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻭﮔﺬﺍﺭ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ کسی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻳﺎﺭی ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﺲ ﭘﻴﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺪّﺗﺸﺎﻥ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ [ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ] ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻫﻞ ﺗﻘﻮﺍ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ. (٤) فَإِذَا انسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩﻫﺎی ﺣﺮﺍم ﺳﭙﺮی ﺷﻮﺩ، ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮﺟﺎ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ، ﺑﻜﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ. ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ، ﺭﺍﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻴﺪ [ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺷﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ]. ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٥) وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُونَ ﻭ [ﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ!] ﺍﮔﺮ یکی ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻣﺎﻥ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻥ ﺍﻣﻨﺶ ﺑﺮﺳﺎﻥ. ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﻭهی ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻨﺪ. (٦) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱ الی ۶ س - ۹ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ اللَّهِ وَعِندَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ ﭼﮕﻮﻧﻪ میﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ، ﭘﻴﻤﺎنی ﺑﺎ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ [ﻋﻬﺪﺷﻜﻦ] ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍم ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻴﺪ. ﭘﺲ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﺷﺎﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ. (٧) كَيْفَ وَإِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ ﭼﮕﻮﻧﻪ [میﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎنی ﺩﺍﺷﺖ،] ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ، ﻫﻴﭻ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪی ﻭ ﭘﻴﻤﺎنی ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩی ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ نمیﻛﻨﻨﺪ. ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥِ [ﻧﺮمِ] ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍضی میﻛﻨﻨﺪ، ﻭلی ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ ﻓﺎﺳﻖ [ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻦ]ﺍﻧﺪ. (٨) اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﺍﻧﺪکی ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ [ﻣﺮﺩم ﺭﺍ] ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﺭﺍستی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺪ ﺍﻋﻤﺎلی ﺍﻧﺠﺎم میﺩﺍﺩﻧﺪ! (٩) لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻴﭻ ﻣﺆمنی، ﺣﻖّ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪی ﻭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯﻛﺎﺭﺍﻧﻨﺪ. (١٠) فَإِن تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَنُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﺍﻣّﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩینی ﺷﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﮔﺮﻭهی ﻛﻪ میﺩﺍﻧﻨﺪ [ﻭ میﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ]، ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺎﻥ میﻛﻨﻴﻢ. (١١) وَإِن نَّكَثُوا أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ ﺍﻣّﺎ ﺍﮔﺮ [ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﻮﺑﻪ،] ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎی ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻦِ ﭘﻴﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺷﻤﺎ، ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ، ﭘﺲ ﺑﺎ ﺳﺮﺍﻥ ﻛﻔﺮ ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﭘﺎﻯ ﺑﻨﺪی ﺑﻪ] ﺳﻮﮔﻨﺪی ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ [ﺑﺎ ﺷﺪّﺕِ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ،] ﺍﺯ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﺍﻳﺴﺘﻨﺪ. (١٢) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۷ الی ۱۲ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﻭهی ﻛﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎ [ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥﻫﺎی] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﻤّﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ، ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﭘﻴﻜﺎﺭ نمیﻛﻨﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ میﺗﺮﺳﻴﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ! (١٣) قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻝﻫﺎی ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬﺪ. (١٤) وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ [ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺷﻤﺎ ﻭ ﺧﻮﺍﺭی ﺩﺷﻤﻦ،] ﻏﻴﻆ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺩﻝﻫﺎی ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﺮمیﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (١٥) أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُوا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِن دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﻳﺎ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﻛﻪ [ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﺩّﻋﺎی ﺍﻳﻤﺎﻥ] ﺭﻫﺎ میﺷﻮﻳﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ [ﺑﺎ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥﻫﺎﻳﺶ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺯﻣﻮﺩﻩ، ﺗﺎ] ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍﺯﺩﺍﺭی ﺑﺮﻧﮕﺰﻳﺪﻩﺍﻧﺪ، ﻣﻌﻠﻮم ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ میﻛﻨﻴﺪ، ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. (١٦) مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُوا مَسَاجِدَ اللَّهِ شَاهِدِينَ عَلَىٰ أَنفُسِهِم بِالْكُفْرِ أُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺑﺮ ﻛﻔﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻮﺍهی میﺩﻫﻨﺪ، ﺣﻖّ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ، ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. (١٧) إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ فَعَسَىٰ أُولَٰئِكَ أَن يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﺎنی ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺑﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺯﻛﺎﺕ میﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ نمیﺗﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (١٨) أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﺁﻳﺎ ﺁﺏ ﺭﺳﺎنی ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍم ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ [ﻋﻤﻞِ] کسی ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ، ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ. (١٩) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۳ الی ۱۹ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺎﻥﻫﺎی ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻧﻨﺪ. (٢٠) يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭحمتی ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎیی ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ، ﺑﺸﺎﺭﺕ میﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻌﻤﺖﻫﺎیی ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ. (٢١) خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﭘﺎﺩﺍشی ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (٢٢) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﺍی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ! ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺘﺎﻥ، ﻛﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺩﻭستی ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻧﻨﺪ. (٢٣) قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﺑﮕﻮ: «ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺛﺮﻭﺕﻫﺎیی ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺗﺠﺎﺭتی ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﺩی ﺁﻥ ﺑﻴﻢ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎیی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩﺍﻳﺪ، ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻓﺮﻣﺎﻥ [ﻗﻬﺮ] ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ.» (٢٤) لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭی ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺣُﻨَﻴﻦ [ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭی ﻛﺮﺩ]، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍنیِ ﻟﺸﻜﺮﺗﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻋﺠﺎﺏ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ؛ ﻭلی ﺍﻳﻦ ﻓﺰﻭنیِ ﻧﻔﺮﺍﺕ، ﻫﻴﭻ ﺳﻮﺩی ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪی ﮔﺴﺘﺮﺩگیﺍﺵ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪ، ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ، ﻓﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻳﺪ. (٢٥) ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻓﺮﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎنی ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ، ﻛﻴﻔﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. (٢٦) ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﺮمیﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. [ﻭ ﺗﻮﺑﻪیِ ﻓﺮﺍﺭﻳﺎﻥ ﺭﺍ میﭘﺬﻳﺮﺩ.] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٢٧) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۲۰ الی ۲۷ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاءَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﺍی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ! ﻗﻄﻌﺎً ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ، ﭘﻠﻴﺪ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﻛﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍم ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺍﻧﺪﻥ ﻛﻔّﺎﺭ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ،] ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺗﻨﮕﺪستی میﺗﺮﺳﻴﺪ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ بیﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ. ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (٢٨) قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ﺑﺎ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ نمیﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺣﺮﺍم ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺣﺮﺍم نمیﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﻦِ ﺣﻖّ ﮔﺮﺩﻥ نمیﻧﻬﻨﺪ، ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﺭی ﻭ ﺫﻟّﺖ، ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺟِﺰﻳﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. (٢٩) وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ میﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﻋُﺰَﻳﺮ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ!» ﻭ ﻧﺼﺎﺭﺍ میﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ!» ﺍﻳﻦ سخنی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﺸﺎﻥ میﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﺩ [ﻛﻪ میﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ]. ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ [ﺍﺯ ﺣﻖّ] ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻥ میﺷﻮﻧﺪ. (٣٠) اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ [ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ،] ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﺒﺎﻥِ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍیی ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍی ﻳﻜﺘﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩی ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻭ ﺷﺮﻳﮏ میﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻣﻨﺰّﻩ ﺍﺳﺖ. (٣١) يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ میﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ﻭلی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ نمیﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻔّﺎﺭ، ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (٣٢) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ﺍﻭ کسی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺣﻖّ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻪی ﺩﻳﻦﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (٣٣) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۲۸ الی ۳۳ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﺍی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻳﺪ! ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﺒﺎﻥ، ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﻣﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﻃﻠﺎ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ میﺍﻧﺪﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ نمیﻛﻨﻨﺪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ، ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺪﻩ! (٣٤) يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ ﺭﻭﺯی ﻛﻪ ﺁﻥ [ﻃﻠﺎﻫﺎ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﻫﺎ]، ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ میﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﺎنیﻫﺎ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎ ﻭ ﭘﺸﺖﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻍ میﻧﻬﻨﺪ. [ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ میﮔﻮﻳﻨﺪ:] «ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻴﺪ [ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻳﺪ]، ﭘﺲ [ﻣﺰﻩی] ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ میﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻴﺪ، ﺑﭽﺸﻴﺪ!» (٣٥) إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎﻩﻫﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏِ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯی ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ، ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ [ﺟﻨﮓ] ﺣﺮﺍم ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦِ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ. ﭘﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻩﻫﺎ، ﺑﺎ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰی ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ جملگی ﺑﺎ ﻫﻤﻪی ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ، ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ همگی ﺑﺎ ﺷﻤﺎ میﺟﻨﮕﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﺍﭘﻴﺸﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٣٦) إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ﺗﺄﺧﻴﺮ [ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻩﻫﺎی ﺣﺮﺍم ﺑﻪ ﻣﺎﻩﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ،] ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﻛﻔﺮ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪﻯ ﺁﻥ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ میﺷﻮﻧﺪ. [ﺁﻧﻬﺎ] ﻳﮏ ﺳﺎﻝ [ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻫﺎی ﺣﺮﺍم] ﺭﺍ [ﺑﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺍﻧﺪیشی،] ﺣﻠﺎﻝ میﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺮﺍم. ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎﻩﻫﺎیی ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺮﺍم ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻳﺪ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺣﺮﺍم ﻛﺮﺩﻩ، ﺣﻠﺎﻝ میﻛﻨﻨﺪ. ﻛﺎﺭﻫﺎی ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ، ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ. (٣٧) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ ﺍی ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻳﺪ! ﭼﺮﺍ ﻭقتی ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ میﺷﻮﺩ: «ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ [ﻭ ﺑﺮﺍی ﺟﻬﺎﺩ] ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ!» ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ میﺷﻮﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁﺧﺮﺕ، ﺑﻪ ﺯﻧﺪگی ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍضی ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ؟ ﭘﺲ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺑﻬﺮﻩی ﺯﻧﺪگی ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ [ﺑﺮﺍﺑﺮ] ﺁﺧﺮﺕ، ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻧﺪکی ﺍﺳﺖ. (٣٨) إِلَّا تَنفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﺍﮔﺮ [ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ] ﻧﺸﺘﺎﺑﻴﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﻛﻴﻔﺮ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﻤﺎ میﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ [ﺑﺎ ﺗﺮﮎ ﺟﺒﻬﻪ،] ﺿﺮﺭی ﺑﻪ ﺧﺪﺍ نمیﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰی ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ. (٣٩) إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَىٰ وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﻳﺎﺭی ﻧﻜﻨﻴﺪ، [ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ] ﺧﺪﺍ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﻣﻜﻪ] ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻳﺎﺭﻳﺶ ﻛﺮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺍﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺑﻮﺩ. ﺯﻣﺎنی ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻏﺎﺭ [ﺛﻮﺭ] ﺑﻮﺩﻧﺪ، [ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ] ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ [ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ] میﮔﻔﺖ: «ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺪﺍﺭ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ!» ﭘﺲ ﺧﺪﺍ، ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎنی ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻳﺪ، ﻳﺎﺭی ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺨﻦ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ [ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻨﺪ،] ﭘﺴﺖ ﺗﺮ [ﻭ خنثی] ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻛﻠﻤﻪ [ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ] ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ [ﺑﺮﺍی ﻧﺼﺮﺕ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ،] ﺑﺮﺗﺮ [ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ] ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (٤٠) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۳۴ الی ۴۰ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة انفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ [ﺑﻪ ﺳﻮی ﺟﺒﻬﻪ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ] ﻛﻮﭺ ﻛﻨﻴﺪ، ﺳﺒﮏ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺎﺭ. [ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺷﻮﺍﺭ.] ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺎﻥﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ، ﺍﮔﺮ میﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ. (٤١) لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لَّاتَّبَعُوكَ وَلَٰكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﺍﮔﺮ غنیمتی ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﺳﻔﺮی ﻛﻮﺗﺎﻩ [ﺑﺮﺍی ﺟﻬﺎﺩ] ﺑﻮﺩ، ﻗﻄﻌﺎً [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﺩﺭ پی ﺗﻮ میﺁﻣﺪﻧﺪ؛ ﻭلی ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺁﻣﺪ [ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ نمیﺁﻳﻨﺪ] ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﻛﻪ: «ﺍﮔﺮ میﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎ [ﺑﻪ ﺟﻨﮓ] ﺑﻴﺮﻭﻥ میﺁﻣﺪﻳﻢ!» ﺁﻧﺎﻥ [ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ،] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﮎ میﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ میﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻧﻨﺪ. (٤٢) عَفَا اللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ. ﭼﺮﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎسی، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ [ﻣﺮخصی] ﺩﺍﺩی؟ (٤٣) لَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ أَن يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍی ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ، ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮخصی نمیﻃﻠﺒﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. (٤٤) إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺟﺎﺯﻩ میﮔﻴﺮﻧﺪ [ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻧﺮﻭﻧﺪ،] ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺮﺩﺩّ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﺷﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ. (٤٥) وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَٰكِن كَرِهَ اللَّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ،] ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺟﺪّی ﺑﺮ ﺭﻓﺘﻦ [ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ] ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺳﺎﺯ ﻭ ﺑﺮﮒ ﺟﻬﺎﺩ ﺁﻣﺎﺩﻩ میﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭلی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﺑﺴﻴﺞ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻮﺭﺩلی ﻭ ﻧﺎﻟﺎیقی،] ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ] ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ: «ﻫﻤﻨﺸﻴﻦِ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ، [ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ] ﺑﺎﺷﻴﺪ!» (٤٦) لَوْ خَرَجُوا فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﺍﮔﺮ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺟﺰ ﻓﺴﺎﺩ، [ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ، ﭼﻴﺰی ] ﺑﺮ ﺷﻤﺎ نمیﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺧﻨﻪ میﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﺘﻨﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ [ﺗﺄﺛﻴﺮﭘﺬﻳﺮ ﻛﻪ] ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻭ ﺩﻝ میﺳﭙﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. (٤٧) لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ حَتَّىٰ جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻓﺘﻨﻪﮔﺮی ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﻭﺍژﮔﻮﻥ ﺟﻠﻮﻩ میﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺣﻖّ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ [ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﺪﻳﺪ]، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. (٤٨) وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ ائْذَن لِّي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ ﻭ ﺑﺮخی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ [ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻧﻴﺎﻳﻢ] ﻭ ﻣﺮﺍ [ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ] ﻓﺘﻨﻪ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯ!» ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺘﻨﻪ [ﻭ ﮔﻨﺎﻩ] ﺳﻘﻮﻁ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ، ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺍﺭﺩ. (٤٩) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۴۱ الی ۴۹ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَيَتَوَلَّوا وَّهُمْ فَرِحُونَ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ نیکی ﺭﺳﺪ [ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﻮی]، ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ میﻛﻨﺪ، ﻭلی ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ مصیبتی ﻭ شکستی ﺑﺮﺳﺪ، میﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﻣﺎ ﭼﺎﺭﻩی ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻩﺍﻳﻢ [ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﭘﻴﺶبینی میﻛﺮﺩﻳﻢ].» ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮمیﮔﺮﺩﻧﺪ. (٥٠) قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﺑﮕﻮ: «ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻣﻘﺮّﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﺍﻭ ﻣﻮﻟﺎی ﻣﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻨﺪ.» (٥١) قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ [ﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ!] ﺑﮕﻮ: «ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺟﺰ یکی ﺍﺯ ﺩﻭ نیکی، [ﻓﺘﺢ ﻳﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ] ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ؟ ﻭلی ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺧﻮﺩﺵ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺪ. ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ میﻣﺎﻧﻴﻢ.» (٥٢) قُلْ أَنفِقُوا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ [ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎنی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ، ﻗﺼﺪ ﻛﻤﮏ ﻣﺎلی ﺩﺍﺭﻧﺪ،] ﺑﮕﻮ: «ﭼﻪ ﺍﺯ ﺭﻭی ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺭﻭی ﻛﺮﺍﻫﺖ، ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﻗﻮمی ﻓﺎﺳﻖ ﺑﻮﺩﻩﺍﻳﺪ.» (٥٣) وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ ﻭ ﭼﻴﺰی ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻥِ ﺍﻧﻔﺎﻗﺸﺎﻥ ﻣﻨﻊ ﻧﻜﺮﺩ، ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺭﻭی ﻛﺴﺎﻟﺖ ﻭ بی ﺣﺎلی ﺑﻪ ﺟﺎ نمیﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺭﻭی ﻛﺮﺍﻫﺖ ﻭ بی میلی ﺍﻧﻔﺎﻕ نمیﻛﻨﻨﺪ. (٥٤) فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ ﭘﺲ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ شگفتی ﻧﻴﻨﺪﺍﺯﺩ. ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ میﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯندگیِ ﺩﻧﻴﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﻔﺮ، ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ. (٥٥) وَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنكُمْ وَمَا هُم مِّنكُمْ وَلَٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ [ﺩﺭﻭﻍ میﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ] ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﻭهی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺷﻤﺎ] میﺗﺮﺳﻨﺪ [ﻳﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻠﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍیی ﺍﺳﺖ]. (٥٦) لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَّوَلَّوْا إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ ﺍﮔﺮ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﻳﺎ ﻏﺎﺭﻫﺎ ﻳﺎ ﮔﺮﻳﺰﮔﺎهی ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ، ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭی میﺁﻭﺭﻧﺪ. (٥٧) وَمِنْهُم مَّن يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِن لَّمْ يُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ ﻭ بعضی ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ، ﺩﺭ [ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺯﻛﺎﺕ ﻭ] ﺻﺪﻗﺎﺕ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻴﺐ میﮔﻴﺮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰی ﺍﺯ ﺁﻥ [ﺍﻣﻮﺍﻝ] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺭﺍضی میﺷﻮﻧﺪ [ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺎﺩﻝ میﺷﻤﺎﺭﻧﺪ]، ﻭلی ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ میﺷﻮﻧﺪ [ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ بی ﻋﺪﺍلتی ﻣﺘّﻬﻢ میﻛﻨﻨﺪ]. (٥٨) وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺭﺍضی میﺷﺪﻧﺪ ﻭ میﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ [ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﺻﻠﺎﺡ ﺑﺪﺍﻧﺪ،] ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ، ﺭﺍﻏﺐ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ.» [ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ میﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ]. (٥٩) إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺻﺪﻗﺎﺕ [ﻭ ﺯﻛﺎﺕ]، ﺑﺮﺍی ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭﻛﺎﺭﮔﺰﺍﺭﺍﻥِ ﺯﻛﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺩﻝﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩی ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺍی ﺑﺪهی ﺑﺪﻫﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ [ﻫﺰﻳﻨﻪی ﺟﻬﺎﺩ] ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺗﺄﻣﻴﻦِ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ، ﻓﺮﻣﺎنی ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (٦٠) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۵۰ الی ۶۰ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﺑﺮخی ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭ میﺩﻫﻨﺪ ﻭ میﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﺍﻭ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﮔﻮﺵ ﺍﺳﺖ. [ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﮔﻮﺵ میﺩﻫﺪ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﺳﺖ.]» ﺑﮕﻮ: «ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎﺳﺖ.» ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻣﺎﻳﻪی ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺭ میﺩﻫﻨﺪ، ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺩﺍﺭﻧﺪ. (٦١) يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُوا مُؤْمِنِينَ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍضی ﻛﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﺭﺍضی ﻛﻨﻨﺪ. (٦٢) أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَن يُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَٰلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ ﺁﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺩشمنی ﻛﻨﺪ، ﻛﻴﻔﺮﺵ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺭی ﻭ ﺭﺳﻮﺍیی ﺑﺰﺭﮒ [ﻛﻪ ﺑﻬﺮﻩی ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﺳﺖ]! (٦٣) يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُم بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَّا تَحْذَرُونَ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻮﺭﻩﺍی ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺧﺒﺮ ﺩﻫﺪ. ﺑﮕﻮ: «[ﻫﺮﭼﻪ میﺧﻮﺍﻫﻴﺪ] ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻴﺪ. ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻧﺶ] ﺑﻴﻢ ﺩﺍﺭﻳﺪ، ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.» (٦٤) وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ [ﺩﻟﻴﻞ ﺗﻤﺴﺨﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ] ﺑﭙﺮسی، ﻗﻄﻌﺎً میﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺷﻮخی ﻭ ﺑﺎﺯی میﻛﺮﺩﻳﻢ [، ﻏﺮضی ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ].» ﺑﮕﻮ: «ﺁﻳﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻭ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ میﻛﺮﺩﻳﺪ!؟» (٦٥) لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَائِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَائِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ [بیﺟﻬﺖ] ﻋﺬﺭ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻧﺘﺎﻥ، ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻳﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﻭهی ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻳﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭّﻟﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ،] ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ، ﮔﺮﻭهی [ﺩﻳﮕﺮ] ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪی ﺟﺮﻣﺸﺎﻥ ﻛﻴﻔﺮ میﺩﻫﻴﻢ. (٦٦) الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥِ ﻣﻨﺎﻓﻖ، ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ، [ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﻤﺎﺷﻨﺪ،] ﺑﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ میﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ نهی میﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ] میﺑﻨﺪﻧﺪ. ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ، ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺎﺳﻘﺎﻧﻨﺪ. (٦٧) وَعَدَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِيَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ، ﻭﻋﺪﻩی ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ، ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺁﻥ [ﺩﻭﺯﺥ] ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﺮﺩﻩ [ﻭ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ] ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺬﺍبی ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ. (٦٨) كَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلَاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُم بِخَلَاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُم بِخَلَاقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُوا أُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ [ﺣﺎﻝِ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ،] ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺴﺎنی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ، [ﺑﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ] ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥِ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻬﺮﻩی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭ [ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ] ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﺍﻧﻨﺪ. (٦٩) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۶۱ الی ۶۹ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﺁﻳﺎ ﺧﺒﺮ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ، [ﺳﺮﻧﻮﺷﺖِ] ﻗﻮم ﻧﻮﺡ ﻭ ﻋﺎﺩ ﻭ ﺛﻤﻮﺩ ﻭ ﻗﻮم ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣَﺪﻳﻦ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺯﻳﺮ ﻭ ﺭﻭ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، [ﻭلی ﺁﻧﺎﻥ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ.] ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﻧﻜﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻢ میﻛﺮﺩﻧﺪ. (٧٠) وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَٰئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎی ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻓﺮﻣﺎﻥ میﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﺑﺪیﻫﺎ نهی میﻛﻨﻨﺪ. ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭘﺎی ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺯﻛﺎﺕ میﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﭘﻴﺮﻭی میﻛﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (٧١) وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﺎﻍﻫﺎیی ﺭﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺎی [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ، ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺟﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﻣﺴﻜﻦﻫﺎیی ﺩﻟﭙﺴﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ، ﻭلی ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻭﺍﻟﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (٧٢) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ! ﺑﺎ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺳﺘﻴﺰ ﻛﻦ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪ ﺳﺮﻧﻮشتی ﺩﺍﺭﻧﺪ! (٧٣) يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ] ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ [سخنی ﻛﻔﺮﺁﻣﻴﺰ] ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﺳﺨﻦ ﻛﻔﺮ[ﺁﻣﻴﺰ] ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎم ﺁﻭﺭﺩﻧﺸﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭی [ﭼﻮﻥ ﻛﺸﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ] ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ بیﻧﻴﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ، عیبی [ﺑﺮﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ] ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. [ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ] ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭی ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﻪ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ میﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻳﺎﻭﺭی ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (٧٤) وَمِنْهُم مَّنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ ﻭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ: «ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ، ﺣﺘﻤﺎً ﺻﺪﻗﻪ [ﻭ ﺯﻛﺎﺕ] ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ.» (٧٥) فَلَمَّا آتَاهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوا وَّهُم مُّعْرِضُونَ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺨﻞ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ [ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ] ﭘﺸﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭی ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ. (٧٦) فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﻠﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ میﮔﻔﺘﻨﺪ، [ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺭﻭﺡِ] ﻧﻔﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺭﻭﺯی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺳﻨﺪ، ﺩﺭ ﺩﻝﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. (٧٧) أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﺁﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺭﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻫﺴﺘﻪ [ﻭ ﺩﺭِ ﮔﻮشی] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ میﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﻪی ﻏﻴﺐ ﻫﺎ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ؟! (٧٨) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۷۰ الی ۷۸ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎنی ﻛﻪ [ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺯﻛﺎﺕ،] ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﻧﻴﺰ میﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥِ [تهی ﺩستی] ﻛﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩی ﺗﻮﺍﻧﺸﺎﻥ ﭼﻴﺰی [ﺑﺮﺍی ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎنی ﺍﺯ ﺟﺒﻬﻪ] نمیﻳﺎﺑﻨﺪ، ﻋﻴﺐ میﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ میﻛﻨﻨﺪ. [ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ] ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء میﮔﻴﺮﺩ [ﻭ ﻛﻴﻔﺮ ﺗﻤﺴﺨﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ] ﻭ ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ. (٧٩) اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﺑﺮﺍی ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ کنی ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ نکنی، [ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.] ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺑﺨﻮﺍهی، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺍﻳﻦ [ﻗﻬﺮ حتمی ﺍلهی]، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ، ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺎﺳﻖ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ. (٨٠) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَن يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ [ﻓﺮﻣﺎﻥِ] ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﻮﺩ [ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺟﻨﮓ ﺗﺒﻮﮎ،] ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺎﻥﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ، ﻛﺮﺍﻫﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻣﺎ [ﺑﺮﺍی ﺟﻨﮓ] ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺮﻭﻳﺪ!» ﺑﮕﻮ: ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ، ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ!» ﺍﮔﺮ میﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ. (٨١) فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺰﺍی ﺁﻧﭽﻪ ﻛﺴﺐ میﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻛﻢ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﮕﺮﻳﻨﺪ! (٨٢) فَإِن رَّجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَن تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ [ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ،] ﺑﻪ ﺳﻮی ﻃﺎﻳﻔﻪﺍی ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮﺍی ﺣﺮﻛﺖ [ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺩﻳﮕﺮی،] ﺍﺟﺎﺯﻩی ﺧﺮﻭﺝ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ، ﺑﮕﻮ: «ﺷﻤﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ، ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺩشمنی ﻧﺒﺮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻛﺮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍضی ﺷﺪﻳﺪ، ﭘﺲ [ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ] ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺨﻠّﻒ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ، [ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ] ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ!» (٨٣) وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻩی ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﮕﺰﺍﺭ! ﻭ [ﺑﺮﺍی ﺩﻋﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ] ﺑﺮ ﻗﺒﺮﺵ ﻧﺎﻳﺴﺖ! ﭼﻮﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺎﺳﻖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ. (٨٤) وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻧﺎﻥ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ شگفتی ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ! ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ میﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﻔﺮ، ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ. (٨٥) وَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَاعِدِينَ ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﻮﺭﻩﺍی ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ، ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻥ [ﻣﻨﺎﻓﻖ]، ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺟﺎﺯﻩی ﻣﺮخصی [ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﺒﻬﻪ] میﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ میﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ، [ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻣﻌﺎﻓﻨﺪ،] ﺑﺎﺷﻴﻢ.» (٨٦) رَضُوا بِأَن يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍضی ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺨﻠّﻔﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻝﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻬﺮ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ نمیﻓﻬﻤﻨﺪ. (٨٧) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۷۹ الی ۸۷ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﻭلی [ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞِ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥِ ﺭﻓﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ،] ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥِ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ، ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪی ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ نیکیﻫﺎ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎﻧﻨﺪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻥ. (٨٨) أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﺎﻍﻫﺎیی [ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ] ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺎی [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (٨٩) وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎنی ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ] ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ، [ﻧﺰﺩ ﺗﻮ] ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ [ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ]، ﻭلی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻨﺪ [ﻭ ﻋﺬﺭی ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ]، ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﻪ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ، ﻋﺬﺍبی ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ. (٩٠) لَّيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﺑﺮ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ [ﻛﻪ نمیﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ] ﻭ ﺗﻬﻰ ﺩﺳﺘﺎنی ﻛﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﺮﺍی ﺧﺮﺝ ﻛﺮﺩﻥ [ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺟﻬﺎﺩ] نمیﻳﺎﺑﻨﺪ، ﺍﻳﺮﺍﺩی ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺑﺎﺷﻨﺪ، [ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ.] ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ، ﺭﺍﻩِ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩﺍی ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٩١) وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوا وَّأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنفِقُونَ ﻭ ﻧﻴﺰ [ﺍﺷﻜﺎلی ﻧﻴﺴﺖ] ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﺮ ﻣﺮکبی ﺳﻮﺍﺭ کنی، گفتی: «ﭼﻴﺰی نمیﻳﺎﺑﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﻛﻨﻢ.» ﻭ ﺁﻧﺎﻥ [ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ] ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ، ﺍﺷﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﭼﻴﺰی ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺮﺝِ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ. [ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥِ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻬﺎﺩ، ﺑﺮﺍی ﻧﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ، ﮔﻨﺎهی ﻧﻴﺴﺖ.] (٩٢) جزء - ۱۱ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ رَضُوا بِأَن يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﺭﺍﻩ [ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻭ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩ]، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻛﺴﺎنی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦِ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮی ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪی، ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺫﻥ میﺧﻮﺍﻫﻨﺪ [ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻧﺮﻭﻧﺪ] ﻭ ﺭﺍضی ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺨﻠّﻔﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﻝﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺮ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ نمیﺩﺍﻧﻨﺪ. (٩٣) يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُل لَّا تَعْتَذِرُوا لَن نُّؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﺪ، [ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥِ ﻣﺘﺨﻠّﻒ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺗﺒﻮﮎ،] ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﻋﺬﺭ میﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺑﮕﻮ: «ﻋﺬﺭﺗﺮﺍشی ﻧﻜﻨﻴﺪ! ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﺮﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ نمیﻛﻨﻴﻢ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ [ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ] ﺷﻤﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ، ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ میﺑﻴﻨﻨﺪ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍیی ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺎی ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ میﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ میﻛﺮﺩﻳﺪ، ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.» (٩٤) سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ إِذَا انقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوا عَنْهُمْ فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺩ، ﻧﺰﺩ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻴﺪ، ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ [ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶِ] ﺁﻧﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ. ﭘﺲ، ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺩﻭﺭی ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻠﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻛﺴﺐ میﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (٩٥) يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِن تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَرْضَىٰ عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍضی ﺷﻮﻳﺪ. [ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ] ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍضی ﺷﻮﻳﺪ، ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺎﺳﻘﺎﻥ، ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. (٩٦) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۸۸ الی ۹۶ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة الْأَعْرَابُ أَشَدُّ كُفْرًا وَنِفَاقًا وَأَجْدَرُ أَلَّا يَعْلَمُوا حُدُودَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥِ ﻋﺮﺏ [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺭی ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ]، ﺩﺭ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ، ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (٩٧) وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ مَغْرَمًا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوَائِرَ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ بعضی ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ، ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ میﻛﻨﻨﺪ، [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻔﺎﻕ ﻳﺎ ﺿﻌﻒ ﺍﻳﻤﺎﻥ،] ﺿﺮﺭ ﺣﺴﺎﺏ میﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻫﺎی ﺑﺪ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ میﻛﺸﻨﺪ. ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﺑﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ! ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ. (٩٨) وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللَّهِ وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلَا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﺍﻣّﺎ ﺑﺮخی ﺍﺯ ﻋﺮﺏﻫﺎی ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻦ، ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ میﻛﻨﻨﺪ، ﻭﺳﻴﻠﻪی ﻧﺰﺩﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ [ﺟﻠﺐ] ﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺭﺳﻮﻝ میﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻧﻔﺎﻕﻫﺎ، ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺰﺩﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ، ﻭﺍﺭﺩ میﻛﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٩٩) وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﺎﻥِ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﻭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭی ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺭﺍضی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﺍضیﺍﻧﺪ ﻭ [ﺧﺪﺍ] ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﻫﺎیی ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺎی [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﺟﺎﺭی ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﻭ ﻛﺎﻣﻴﺎبی ﺑﺰﺭﮒ! (١٠٠) وَمِمَّنْ حَوْلَكُم مِّنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥِ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥِ ﺷﻤﺎ، ﮔﺮﻭهی ﻣﻨﺎﻓﻘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻧﻴﺰ ﻋﺪّﻩﺍی ﺑﺎ ﻧﻔﺎﻕ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺗﻮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ نمیﺷﻨﺎﺳﻲ، [ﻭلی] ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ میﺷﻨﺎﺳﻴﻢ! ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻋﺬﺍبی ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ، ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ میﺷﻮﻧﺪ. (١٠١) وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﻭ [ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺏ،] ﺩﻳﮕﺮﺍنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪﺍﻧﺪ. ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺑﻪی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ [ﻭ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ]. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (١٠٢) خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَّهُمْ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺻﺪﻗﻪﺍﻯ [ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﻛﺎﺕ] ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺑﺨﻞ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﭘﺮستی] ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺯی ﻭ ﺭﺷﺪﺷﺎﻥ ﺩهی ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺖ [ﻭ ﺩﻋﺎ ﻛﻦ]. ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﺎی ﺗﻮ، ﻣﺎﻳﻪی ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻨﻮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ. (١٠٣) أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﺁﻳﺎ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺍ میﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﻗﺎﺕ ﺭﺍ میﮔﻴﺮﺩ؟ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟ (١٠٤) وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﻭ ﺑﮕﻮ: « [ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ میﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ میﺗﻮﺍﻧﻴﺪ،] ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ میﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﻪ ﺳﻮی ﺩﺍﻧﺎی ﻏﻴﺐ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ، ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ میﺷﻮﻳﺪ. ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم میﺩﺍﺩﻳﺪ، ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.» (١٠٥) وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍلهی ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﺎ ﻋﺬﺍﺑﺸﺎﻥ میﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ [ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎنی،] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻟﻄﻒ میﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (١٠٦) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۹۷ الی ۱۰۶ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِن قَبْلُ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَىٰ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﻭ [ﮔﺮﻭهی ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ،] ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺠﺪی ﺑﺮﺍی ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻠﺎم ﻭ ﺑﺮﺍی ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍفکنی ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻭ ﻛﻤﻴﻦ ﮔﺎهی ﺑﺮﺍی [ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ] ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪی ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺳﻮﮔﻨﺪ میﺧﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ: «ﻣﺎ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ، ﻗﺼﺪی ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ !» [ﻭلی] ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻮﺍهی میﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻧﻨﺪ. (١٠٧) لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَىٰ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ ﺩﺭ ﺁﻥ [ﻣﺴﺠﺪ ﺿﺮﺍﺭ،] ﻫﺮﮔﺰ [ﺑﺮﺍی ﻧﻤﺎﺯ] ﻧﺎﻳﺴﺖ! ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﺴﺠﺪی ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﻘﻮﺍ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺭی. [ﺯﻳﺮﺍ] ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺠﺪ، ﻣﺮﺩﺍنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ میﺩﺍﺭﺩ. (١٠٨) أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ تَقْوَىٰ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﺁﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﻥِ [ﻛﺎﺭِ] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪی ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﺭﺿﺎی ﺍلهی ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ کسی ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩ [ﻛﺎﺭ] ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻟﺒﻪﻯ ﭘﺮﺗﮕﺎهی ﺳﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﻭﺭیختنی ﻧﻬﺎﺩﻩ، ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶِ ﺩﻭﺯﺥ میﺍﻧﺪﺍﺯﺩ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ نمیﻛﻨﺪ. (١٠٩) لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﺑﻨﻴﺎنی ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻴّﺮ ﻭ ﺳﺮﺩﺭگمی ﺩﺭ ﺩﻝﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ. [ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎتی ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،] ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ [ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ] ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ [ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ، ﻣﺘﻠﺎشی ﮔﺮﺩﺩ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. (١١٠) إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، ﺟﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ میﺟﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻳﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. [ﻭﻓﺎی ﺑﻪ ﺍﻳﻦ] ﻭﻋﺪﻩی ﺣﻖّ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ کسی ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﺵ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﺲ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﺍی ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪی ﺁﻥ [ﺑﺎ ﺧﺪﺍ] ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭی ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (١١١) التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ [ﻣﺆﻣﻨﺎﻥِ ﻣﺠﺎﻫﺪ،] ﺍﻫﻞ ﺗﻮﺑﻪ، ﻋﺒﺎﺩﺕ، ﺳﺘﺎﻳﺶ، ﺳﻴﺎﺣﺖ، ﺭﻛﻮﻉ، ﺳﺠﻮﺩ، ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ نهی ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ ﻭ ﺣﻔﻆِ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻘﺮّﺭﺍﺕ ﺍلهیﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎنی ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ! (١١٢) مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﺑﺮﺍی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺩﻭﺯﺧﻨﺪ، ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻛﻨﻨﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. (١١٣) وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻮﺍهی ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺍی [ﻋﻤﻮی ﻣﺸﺮﻛﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ] ﭘﺪﺭﺵ [ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ]، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﻋﺪﻩﺍی ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، [ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎم ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺘﺶ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﻧﺒﻮﺩ،] ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎمی ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ، ﺍﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭی ﺟﺴﺖ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﺍﻫﻞ ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ [ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﺪﺍ] ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ. (١١٤) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۰۷ الی ۱۱۴ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًا بَعْدَ إِذْ هَدَاهُمْ حَتَّىٰ يُبَيِّنَ لَهُم مَّا يَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﻮﻣﻲ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ، ﺑﻲ ﺭﺍﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ [ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ] ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ. ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ. (١١٥) التوبة إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻫﻴﭻ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﻱ ﻧﻴﺴﺖ. (١١٦) التوبة لَّقَد تَّابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِن بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻱ ﺩﺷﻮﺍﺭِ [ﺟﻨﮓ ﺗﺒﻮﮎ] ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﻮﺩ، [ﻭ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ.] ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺋﻮﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (١١٧) التوبة وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّىٰ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَن لَّا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻱ ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﻱ ﺗﺒﻮﮎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺴﺘﻲ] ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻱ ﻭﺳﻌﺘﺶ [ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻣﺮﺩم] ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ، ﻫﻴﭻ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﻲ ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻮﻓّﻖ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (١١٨) التوبة يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ! ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ. (١١٩) التوبة مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑِ ﺁﻧﺎﻥ، ﺣﻖّ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ [ﻓﺮﻣﺎﻥِ] ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺗﺨﻠّﻒ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ [ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻧﺮﻭﻧﺪ ﻭ] ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺸﻨﮕﻲ، ﺭﻧﺞ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻣﻲ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺁﻭﺭﺩ، ﺑﺮﻧﻤﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻗﻄﻌﺎً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺎﻩ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ. (١٢٠) التوبة وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﺪﮎ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺭﺍ [ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺟﻬﺎﺩ] ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻲ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﭘﻴﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺛﺒﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ. (١٢١) التوبة وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ [ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ] ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻱ ﻛﻮﭺ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﻓﻘﻴﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻗﻮم ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪ، ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ [ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ] ﺩﻭﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪ. (١٢٢) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۱۵ الی ۱۲۲ ✨✨✨

✨     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ التوبة يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ﺍی ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ! ﺑﺎ ﻛﺴﺎنی ﺍﺯ ﻛﻔّﺎﺭ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﺠﻨﮕﻴﺪ. ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﺻﻠﺎﺑﺖ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ. (١٢٣) وَإِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَٰذِهِ إِيمَانًا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﻮﺭﻩﺍی ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ، ﺑﺮخی ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﺪﺍم ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩ؟» ﺍﻣّﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ، [ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ] ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ میﮔﻴﺮﻧﺪ. (١٢٤) وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ ﻭ ﺍﻣّﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻝﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﺍﺳﺖ، [ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ،] ﭘﻠﻴﺪی ﺑﺮ ﭘﻠﻴﺪی ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﻔﺮ ﻣﻰﻣﻴﺮﻧﺪ. (١٢٥) أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ ﺁﻳﺎ نمیﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ، ﻳﮏ ﻳﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ میﺷﻮﻧﺪ، ﺍﻣّﺎ ﻧﻪ ﺗﻮﺑﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻨﺪ میﮔﻴﺮﻧﺪ. (١٢٦) وَإِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ نَّظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُم مِّنْ أَحَدٍ ثُمَّ انصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُم بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺳﻮﺭﻩﺍی ﻧﺎﺯﻝ ﺷﻮﺩ، بعضی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ بعضی ﺩﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪ [ﻭ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ:] «ﺁﻳﺎ کسی ﺷﻤﺎ ﺭﺍ میﺑﻴﻨﺪ؟» [ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ] ﺧﺎﺭﺝ میﺷﻮﻧﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻝﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ﺍﺯ ﺣﻖ] ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺮﺩم نفهمی ﻫﺴﺘﻨﺪ. (١٢٧) لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮی ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﺪ، ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﻳﺺ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺭﺋﻮﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (١٢٨) فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ [ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ] ﺭﻭی ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﮕﻮ: «ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻛﺎفی ﺍﺳﺖ، ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺒﻮﺩی ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﺮﺩﻩﺍم ﻭ ﺍﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.» (١٢٩) #قرآن کریم #سوره_توبه - آیات ۱۲۳ الی ۱۲۹ مدنی ✨✨✨