🔻تفسیر سوره مبارکه #انسان 🔺ادامه بخش سوم ☘ ذات اقدس الهی همان طوری که در بخش‎هایی از سوره مبارکه «مؤمنون» تحولات یکی پس از دیگری خلقت انسان را ذکر می‎کندکه ﴿وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طینٍ ٭ ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فی‏ قَرارٍ مَکینٍ ٭ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً﴾ این تحولات را ما انجام می‎دهیم، اینجا هم فرمود تحولات را ادامه دادیم تا به سمع و بصر رسیدیم. 🍃﴿نَبْتَلیهِ﴾ یعنی «نحوّله و نبدّله و نقلّبه تارة بعد أُخری» یکی از تحولات و تقلّبات و انقلاباتی که در او به عمل آوردیم این است که او را #سمیع و #بصیر قرار دادیم. ➖ پس این تقدیم و تأخیر نمی‎خواهد، «فاء» هم سر جایش محفوظ است تقدیم و تأخیری در کار نیست. 🌱اما آنچه فرمایش ایشان را می‎تواند تأیید کند این است که ابتلاء در قرآن کریم به معنای امتحان به امور خارج از ساختار خلقت است، به #مال امتحان می‎کند، به #فرزند امتحان می‎کند به #مقام امتحان می‎کند به #جاه امتحان می‎کند به #حیثیت و #آبرو امتحان می‎کند؛ اینها چیزهایی است که یا «نِعَم» است یا «نِقَم» یا به #درد می‎آزماید تا #صبر مشخص بشود یا به #رحمت و عنایت می‎آزماید تا شکر روشن بشود 🍂 در ذیل این آیه: ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾ مرحوم امین الاسلام طبرسی نقل می‎کند که وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) بیمار شد، به عیادت آن حضرت رفتند و عرض کردند «کیف حالک»؟ فرمود «علی شرّ». عرض کردند شما هم تعبیر شر می‎فرمایید؟ فرمود بله برای اینکه خدا در قرآن فرمود: ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾ و این بیماری شرّ است برای ما، نه اینکه ما ـ خدای ناکرده ـ در برابر حوادث الهی ناراضی باشیم. چون خدا فرمود، ما هم عرض می‎کنیم که شرّ است؛ ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾، وگرنه در نظام أحسن چیزی شرّ نیست. «ما لیس موزونا بنقم خاص»، آنچه که مناسب با نقم است در اسرار خلقت نیست؛ 🍁در ساختار خلقت بی‎نظمی نیست ولو به حساب بعضی افراد مناسب حال آنها در نیاید؛ یا ﴿الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا﴾؛ یا در بخش‎هایی از سوره مبارکه «فجر» آمده است که ما انسان را با رحمت‎های خاص و گاهی با نقمت‎ها می‎آزماییم. 🔸سوره مبارکه «فجر» آیه پانزده به بعد: ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَن﴾ یعنی ﴿أَکْرَمَنِ﴾؛ ﴿وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَن) یعنی ﴿أَهانَنِ﴾؛ ﴿کَلاَّ﴾. ما گاهی انسان را مبتلا به سلامت می‎کنیم؛ سالم است در خانه‎اش زندگی می‎کند در محل کار است رفت و آمد دارد خیلی شاداب است، این مبتلا به #سلامت است. گاهی بعضی را به بیماری مبتلا می‎کنیم که در بیمارستان بستری می‎شوند این مبتلا به مرض است. در هر دو حال ما داریم انسان را آزمایش می‎کنیم. ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ﴾، این مبتلا به #کرامت می‎شود مبتلا به #ثروت می‎شود مبتلا به #قدرت می‎شود، مبتلا به جاه می‎شود مبتلا به #عظمت و #آبرو می‎شود این شخص مبتلاست. او خیال می‎کند ما او را گرامی داشتیم گرامی داشتن در روز دیگر است اینها همه امتحان است! برای اینکه انسان در برابر او باید یک پاسخ مثبت بدهد؛ آن وقت ﴿فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَن﴾، خدا مرا گرامی داشت! نخیر، ﴿کَلاَّ﴾، این طور نیست. ﴿وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ﴾، ﴿کَلاَّ﴾، این آقایان مبتلا به سلامت‎اند آن آقایان که در بیمارستان هستند مبتلا به بیماری‎اند ما هیچ کدام را گرامی نداشتیم. گرامی داشتن، اجر و پاداش دادن، بعد از حساب است و توزین اعمال است و صحنه قیامت. الآن هر چه به ما دادند #امتحان است پس هیچ کس نباید خیال کند که حالا خدا او را گرامی داشت. 🔸غرض این است که آنچه به ما می‎دهند امتحان است آنچه از ما می‎گیرند امتحان است؛ اما آن ساختار خلقت ما را که سمیع بودن بصیر بودن اینها را وسیله امتحان قرار بدهند در قرآن کریم نیست یا بسیار کم است. این است که سیدنا الاستاد فرمود امتحان با سمیع و بصیر کاری با او ندارد سمیع و بصیر بودن جزء تحولات خلقت است، مثل اینکه این بیان را تقویت می‎شود. ادامه دارد #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی @qurantehran