eitaa logo
مؤسسهٔ قرآن و عترت علی بن موسی الرضا(ع)
2.7هزار دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
3.5هزار ویدیو
15 فایل
تهران- خیابان ایران- شهید مهدوی پور- ۱۲۱ ☎️تلفن تماس: ۳۳۵۴۵۸۵۹ -۳۳۵۴۵۸۶۰ ویژه خواهران 📆شنبه تا چهارشنبه ۸ تا ۱۲ ↙️ مسئول آموزش: @N_1311 ↙️ ادمین کانال: @yazahra1442 ↙️ مسئول واحد ازدواج: @aleyasin46 ↙️ کتابخانه شهید پورمحمدی: @RAZ110
مشاهده در ایتا
دانلود
امتحان الهی.mp3
1.97M
💠 امتحان الهی 🔹 در سوره مبارکه «فجر» فرمود بعضی‌ها مبتلا به سلامت و بعضی‌ ها هم مبتلا به بیماری هستند؛ منتها اینها خیال می ‌کنند که وقتی مریض شدند مبتلا هستند، دیگر نمی‌ دانند که آن وقتی هم که سالم ‌می باشند مبتلا هستند. بعضی ‌ها مبتلا به اند، مبتلا به ‌اند و مبتلا به اند؛ بعضی مبتلا به ‌اند، مبتلا به ‌اند و مبتلا به ، مبتلا به اند. «مبتلا» یعنی ممتحَن، «ابتلاء» یعنی امتحان. فرمود ما کسی را در این عالم چیزی نمی‌ دهیم. هر چه می ‌دهیم امتحان است و در برابرش است. هر دو گروه مبتلا هستند. 🔸ما کسی را نکردیم، «دار الکرامة» بهشت است. ما کسی را نکردیم، کسی را هم گرامی نداشتیم؛ البته طبع انسان را یک آفریدیم: ﴿وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنی‏ آدَم‏﴾ ما این گوهر را ارزشمند خلق کردیم، حفظ آن به دست خودش است. هر حادثه تلخ یا شیرینی که رخ می ‌دهد است. 🔹 این مطلب قرآنی را وجود مبارک حضرت امیر در بسیاری از خطبه ‌ها، نامه ‌ها و کلماتش آورده است. نامه۷۲ نهج البلاغه این است: «أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ»؛ عبدالله بن عباس! یک سلسله اموری است به دست ذات اقدس الهی، خدا با نظم کار می ‌کند هیچ چیزی بدون نظم نیست: ﴿كُلُّ شَی‏ءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ﴾... 📣🔈فایل صوتی را تا انتها گوش دهید. eitaa.com/qurantehran
🌺صفحه ۲۰۴ مصحف شریف 🌸 سوره مبارکه ━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━ 🔹 🔻 ، بازار است و مردم در آن معامله‏ گر. فروشنده، مردم ‏اند و خریدار خداوند. متاعِ معامله، و است و بهاى معامله . اگر به خدا بفروشند، سراسر سود و اگر به دیگرى بفروشند، یکسره خسارت است. معامله با خدا چند امتیاز دارد: ① خود ما و توان و دارایى ما از اوست، سزاوار نیست که به جز او بدهیم. ② خداوند، اندک را هم مى‏ خرد. «مثقال ذرّة خیراً یره» ③ عیوب جنس را اصلاح مى‏ کند و رسوا نمى ‏سازد. ④ به بهاى بهشت مى ‏خرد. خداوند در خریدن وارد مزایده مى ‏شود و نرخى را پیشنهاد مى‏ کند که فروختن به غیر او احمقانه و خسارت است. 🔸امام صادق‏ علیه السلام مى‏ فرماید: براى بدنهاى شما جز بهشت، بهایى نیست، پس خود را به کمتر از بهشت نفروشید. @qurantehran
❗️سالی یک یا دو امتحان سنگین داریم 🔸 خدا دنيا را برای , خلق كرد. اصلاً دنيا كلاس است، منتها امتحان‌ها دو قسم است؛ گاهی امتحان، هر روز است ولی گاهی امتحان‌های سنگين، سالی يك بار يا دو بار است. 🔸 گاهی يك بار يا دو بار انسان يا می‌شود يا فراوانی به او پيشنهاد می‌دهند يا به او پيشنهاد می‌دهند و در بوته‌ی آزمايش قرار می‌گيرد، وگرنه امتحانات جزئی هر روز و هر لحظه هست. 🔺جلسه درس اخلاق (۱۳‌۹۵/‌۱۱/‌۲۸) @qurantehran
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺ادامه بخش سوم ☘ ذات اقدس الهی همان طوری که در بخش‎هایی از سوره مبارکه «مؤمنون» تحولات یکی پس از دیگری خلقت انسان را ذکر می‎کندکه ﴿وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طینٍ ٭ ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فی‏ قَرارٍ مَکینٍ ٭ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً﴾ این تحولات را ما انجام می‎دهیم، اینجا هم فرمود تحولات را ادامه دادیم تا به سمع و بصر رسیدیم. 🍃﴿نَبْتَلیهِ﴾ یعنی «نحوّله و نبدّله و نقلّبه تارة بعد أُخری» یکی از تحولات و تقلّبات و انقلاباتی که در او به عمل آوردیم این است که او را و قرار دادیم. ➖ پس این تقدیم و تأخیر نمی‎خواهد، «فاء» هم سر جایش محفوظ است تقدیم و تأخیری در کار نیست. 🌱اما آنچه فرمایش ایشان را می‎تواند تأیید کند این است که ابتلاء در قرآن کریم به معنای امتحان به امور خارج از ساختار خلقت است، به امتحان می‎کند، به امتحان می‎کند به امتحان می‎کند به امتحان می‎کند به و امتحان می‎کند؛ اینها چیزهایی است که یا «نِعَم» است یا «نِقَم» یا به می‎آزماید تا مشخص بشود یا به و عنایت می‎آزماید تا شکر روشن بشود 🍂 در ذیل این آیه: ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾ مرحوم امین الاسلام طبرسی نقل می‎کند که وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) بیمار شد، به عیادت آن حضرت رفتند و عرض کردند «کیف حالک»؟ فرمود «علی شرّ». عرض کردند شما هم تعبیر شر می‎فرمایید؟ فرمود بله برای اینکه خدا در قرآن فرمود: ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾ و این بیماری شرّ است برای ما، نه اینکه ما ـ خدای ناکرده ـ در برابر حوادث الهی ناراضی باشیم. چون خدا فرمود، ما هم عرض می‎کنیم که شرّ است؛ ﴿وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً﴾، وگرنه در نظام أحسن چیزی شرّ نیست. «ما لیس موزونا بنقم خاص»، آنچه که مناسب با نقم است در اسرار خلقت نیست؛ 🍁در ساختار خلقت بی‎نظمی نیست ولو به حساب بعضی افراد مناسب حال آنها در نیاید؛ یا ﴿الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا﴾؛ یا در بخش‎هایی از سوره مبارکه «فجر» آمده است که ما انسان را با رحمت‎های خاص و گاهی با نقمت‎ها می‎آزماییم. 🔸سوره مبارکه «فجر» آیه پانزده به بعد: ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَن﴾ یعنی ﴿أَکْرَمَنِ﴾؛ ﴿وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَن) یعنی ﴿أَهانَنِ﴾؛ ﴿کَلاَّ﴾. ما گاهی انسان را مبتلا به سلامت می‎کنیم؛ سالم است در خانه‎اش زندگی می‎کند در محل کار است رفت و آمد دارد خیلی شاداب است، این مبتلا به است. گاهی بعضی را به بیماری مبتلا می‎کنیم که در بیمارستان بستری می‎شوند این مبتلا به مرض است. در هر دو حال ما داریم انسان را آزمایش می‎کنیم. ﴿فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ﴾، این مبتلا به می‎شود مبتلا به می‎شود مبتلا به می‎شود، مبتلا به جاه می‎شود مبتلا به و می‎شود این شخص مبتلاست. او خیال می‎کند ما او را گرامی داشتیم گرامی داشتن در روز دیگر است اینها همه امتحان است! برای اینکه انسان در برابر او باید یک پاسخ مثبت بدهد؛ آن وقت ﴿فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَن﴾، خدا مرا گرامی داشت! نخیر، ﴿کَلاَّ﴾، این طور نیست. ﴿وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ﴾، ﴿کَلاَّ﴾، این آقایان مبتلا به سلامت‎اند آن آقایان که در بیمارستان هستند مبتلا به بیماری‎اند ما هیچ کدام را گرامی نداشتیم. گرامی داشتن، اجر و پاداش دادن، بعد از حساب است و توزین اعمال است و صحنه قیامت. الآن هر چه به ما دادند است پس هیچ کس نباید خیال کند که حالا خدا او را گرامی داشت. 🔸غرض این است که آنچه به ما می‎دهند امتحان است آنچه از ما می‎گیرند امتحان است؛ اما آن ساختار خلقت ما را که سمیع بودن بصیر بودن اینها را وسیله امتحان قرار بدهند در قرآن کریم نیست یا بسیار کم است. این است که سیدنا الاستاد فرمود امتحان با سمیع و بصیر کاری با او ندارد سمیع و بصیر بودن جزء تحولات خلقت است، مثل اینکه این بیان را تقویت می‎شود. ادامه دارد @qurantehran
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺 ادامه 👆بخش چهاردهم 🔸 غرض این است که این اسپانیای فعلی چندین مسجد داشت که امروز همه اینها به صورت کلیسا درآمد، پس می‌شود اسلام از بین برود! می‌شود کفر بیاید سرجایش، در جنگ‌های صلیبی همین طور بود. اینکه قصه یأجوج و مأجوج نیست که کسی بگوید فلان جا سند دارد فلان جا سند ندارد. این بیخ گوش ماست هر روز هم مسافرین می‌آیند و می‌روند همه این کلیساها دیروز مسجد بود. پس می‌شود ـ خدای ناکرده ـ اسلام از جایی برخیزد و کفر بیاید سرجایش. 🔸 منافقین در مدینه گفتند: ﴿لَیُخْرِجَنَّ الأعَزُّ مِنْهَا الأذَلَّ﴾، آن وقت خدا پاسخ داد که عزت مختصّ ماست عزت مختصّ مؤمنین است چه کسی به شما اجازه می‌دهد که مؤمنین را از سرزمینشان بیرون کنید؟ این است که ما دو دستی باید بچسبیم به این دین. نه بیراهه برویم نه راه کسی را ببندیم نه دروغ بگوییم نه اجازه بدهیم کسی دروغ بگوید. در و دیوار این دین را باید ببوسیم. این ما را عزیز کرد و ـ خدای ناکرده ـ کوتاه نیاییم. 🔸 مؤمن در همین دنیا نفوذناپذیر است. در بهشت کسی کاری به کار کسی ندارد تا بگوییم آنجا نفوذناپذیر است. 🔸فرمود اینها می‌گویند: ﴿لَئِن رَجَعْنَا إِلَی الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الأعَزُّ مِنْهَا الأذَلَّ﴾ در حالی که ﴿وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ﴾، ولو اینها نمی‌دانند. بعد می‌فرماید منشأ بسیاری از این مراحل نفاق و بدتر از نفاق اگر چیزی بدتر از نفاق باشد همان «حُبُّ الدُّنْیَا» است که «رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» است. فرمود: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ﴾، اینکه فرمود: ﴿وَ اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً﴾؛ همیشه به نام خدا باشید، این دستوری هم که به ما دادند هر کاری که می‌خواهید بکنید هر حرفی که می‌خواهید بزنید، بگویید: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» البته ذکر خداست ثواب دارد؛ اما یک قرنطینه است. هر کار یعنی هر کار! حالا لازم نیست آدم با صدای بلند بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ». نه زیر لب هم بگوید «بسم الله» کافی است، چرا؟ برای اینکه آدم هر حرفی می‌خواهد بزند یا چیزی را بخواهد بخرد یا چیزی می‌خواهد بفروشد، یا وارد یک مسئله‌ای می‌خواهد بشود، این قرنطینه است. این کار باید یا واجب باشد یا مستحب، تا رویش بشود بگوید خدایا به نام تو! اگر حرام یا مکروه بود که نمی‌تواند بگوید خدایا به نام تو. این یک قرنطینه است؛ البته ثواب خاص خودش را هم دارد. هر کاری که می‌کنیم بگوییم: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»، یعنی باید رویمان بشود که بگوییم خدایا به نام تو! از این دستور بهتر چیست؟ 🔸فرمود: ﴿لاَ تُلْهِکُمْ﴾؛ شما را مشغول نکند از یاد خدا. مشغول نکند؟ مشغول نکند؟ این یک احترام است به شخص؛ یعنی خودت را به اینها مشغول نکن. به دلیل اینکه در ذیل فرمود: ﴿وَ مَن یَفْعَلْ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾، اوّل نهی متوجه اموال و اولاد است که اموال شما را مشغول نکند، یعنی خودت سرگرم آنها نشو... @qurantehran
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺 ادامه 👆بخش پانزدهم 🔸 درست است نفرمود «إنما»؛ اما بیش از این چهارتا که نیست، اینها که سرگرم مذاکره با ملائکه و اینها نیستند! همین‌هاست. بعد فرمود: ﴿ذلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا﴾. 🔹بعد هم در قسمت اخیر فرمود: ﴿وَ أَنفِقُوا مِن مَا رَزَقْنَاکُم مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلاَ أَخَّرْتَنِی﴾، شما اگر واجب و مستحب را حالا مستحب هیچ، خدمات را، واجب را، واجب را ندادید هنگام گرفتار می‌شوید. 🔹 در هنگام مرگ فقط تقاضا می‌کنید خدایا یک دو روز به ما مهلت بده که ما حق مردم را بدهیم. چک بی‌محل کشیدیم، دروغ گفتیم، کلاه‌برداری کردیم، کم دادیم، گران کردیم، ارزفروشی کردیم، ارز را بالا بردیم، ارز را پایین بردیم، به مردم و به اقتصاد رساندیم. دیگر دو روز به ما مهلت بدهد که ما حق مردم را بدهیم. می‌فرماید تمام شد، همین! ﴿وَ أَنفِقُوا مِن مَا رَزَقْنَاکُم مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ﴾، این اقتصاد را همین آیه دارد درمان می‌کند. آنجا انسان مار و عقرب را به همراه خودش می‌برد. آدم صاف صاف تلاش و کوشش کند برای خودش مار و عقرب درست کند! فرمود آن وقت می‌گویید ﴿رَبِّ﴾ یکی دو روز به ما مهلت بدهید؟ می‌گوید تمام شد. ﴿لَوْلاَ أَخَّرْتَنِی إِلَی أَجَلٍ قَرِیبٍ﴾ 😥 من دو هفته نمی‌خواهم، همین دو روز، ﴿إِلَی أَجَلٍ قَرِیبٍ﴾، دو روز، یک روز. ﴿فَأَصَّدَّقَ﴾ این ﴿أَصَّدَّقَ﴾؛ یعنی «أتصدّق» صدقات واجب را باید بدهم حق مردم را باید بدهم کفّارات را باید بدهم ﴿وَ أَکُن مِنَ الصَّالِحِینَ﴾ توبه بکنم. فرمود:﴿وَ لَن یُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذَا﴾ تمام شد این همه انبیا گفتند اولیا گفتند، مراکز مذهبی گفتند، تمام شد! 🔹 نه تنها تو، اصلاً اصل کلّی در نظام این است هر کسی عمرش تمام شد باید برود.  ﴿وَ لَن یُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً﴾ این نکره در سیاق نفی است. ﴿إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَ اللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾، أجل مسمّی که آمد هیچ تکان‌خوار نیست. در اوّل سوره مبارکه «انعام» دارد به اینکه أجل مقضی قابل تغییر و تبدیل است اما أجل مسمّی قابل تغییر نیست چون «أجل مسمّی عنده». فرمود: ﴿لِیُثْبِتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ﴾ اینها تلاش و کوشش کردند که این کارها را بکنند ولی یقیناً به این مقصد نمی‌رسند و ذات اقدس الهی حافظ توست. 🔹در سوره «کهف» آیه ۴۶ فرمود درست است که مال و بنون خوب است؛ اما ﴿زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا﴾ است، ﴿وَ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوابا﴾ در این آیه که فرمود: ﴿لاَ تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ﴾، مثل اینکه فرمود: ﴿فَلاَ یَکُن فِی صَدْرِکَ حَرَجٌ مِنْهُ﴾؛ یعنی غصه نخور! در صدر تو حرج نیاید؛ یعنی غصه نخور! مال و فرزند تو را مشغول نکند یعنی نشو!   🔹غرض این است که فرمود منشأ این شقاوت اشتغال به لهو و لعبِ و است و این دشمن هم به نام تنها کارش این نیست که کسی را اهل جهنم بکند، کافر بکند، اگر به کفر بسنده می‌کرد هم یک مرحله بود. حالا ـ معاذالله ـ کسی را کافر کرد، منافق کرد یا کافر کرد، مگر دست برمی‌دارد؟ این تا آبروی آدم را نبرد رها نمی‌کند. تمام تلاش و کوششِ ابلیس این است که انسان را بکند. چقدر این قرآن عمیق و دقیق است! در جریان آدم و حوّا چه کار کرد؟ با اینکه آنها معصوم بودند، تمام تلاش و کوشش ابلیس این است که حضرت آدم را برهنه کند... @qurantehran