#آوای_زندگی #نگاشت_صوتی 36 📌واکاوی دعای 23 #صحیفه_سجادیه 14 و اکرمنی بعافیتک... 👈 ماه رمضان ماه قرآن و ماه علی 📝 عن عایشة و ابن عباس: قال رسول الله صلی الله علیه وآله: ذِکرُ عَلی عِبادَةٌ.یاد کردن از علی عبادت است(كنز العمال، 11/ 601/ 32894 متقی هندی) 📁 دعاهای حضرت در نهج البلاغه را ببینید؛یا سعادت می خواهد أنْ یَختِمَ لِی وَ لَکَ(مالک اشتر ) السَّعادَهَ وَ الشَّهادَه إنّا للهِ وَ إنّا إلِیهِ الرّاجِعُونْ.( عهد نامه مالک نامه 53) 📁 یا شهادت می خواهد «و ان اظهرتهم علینا، فارزقنا الشهاده و اعصمنا من الفتنه » و چنانچه آنها را بر ما غلبه دادی شهادت نصیب ما گردان و از شرک و فساد ما را نگاه دار »أنْ یَختِمَ لِی وَ لَکَ السَّعادَهَ وَ الشَّهادَه إنّا للهِ وَ إنّا إلِیهِ الرّاجِعُونْ. 📁 یا رفاقت با انبیاء می خواهد:نَسأَلُ اللهُ مَنازِلَ الشُّهَداء وَ مَعایِشَهَ السُّعَداء وَ مُرافَقَهَ الأنبیاء. --- وَاجْمَعْ بِینَنَا وَ بِینَهُ فِی بَرْدِ العِیشْ وَ قَرارِ النِّعْمَه وَ‌ مُنتَهَی الطُمَأنِینَهِ وَ تُحَفِ الکِرامَه. خدایا ! بین همة ما ونبی ات در آن قرارگاه عیش و زندگی جمع بکن ، و در آن آرامش و خنکی سعادت و زندگی جمع بکن ! در کمال طمأنینه ما را با او سهیم بکن ! آن کرامت ها را که تحفة پیغمبر می کنی ، ما را بهره مند بکن 📁 یا کرامت می خواهد اَللّهُمَّ اجْعَلْ نَفسِی اَوَّلَ کَرِیمَهٍ تَنتَزِعُ‌ها مِنْ کَرائِمِی وَ اَوَّلَ وَدِیعَهٍ تَرتَجِعُهَا مِنْ وَدائِعِ نِعَمِکَ عِندِی؛ خدایا! همه نعمت‌ها امانت است، همه را به تو بر می‌گردانیم. ولی اوّلین نعمتی که می‌گیری، جان ما باشد. چشم و گوش به همراه جان برود، نه اوّل چشم وگوش و اعضاء را بگیری، ما ذلیلانه در منزل زندگی کنیم، نیازمند به اعضاء منزل باشیم، با خواری و خفّت به سر ببریم. این دعا درس کرامت می‌دهد. عافیت همراه با کرامت در زندگی علوی 📁 یا عافیت می خواهد ، یا سلامت می خواهد نَسأَلُ اللهَ المُعافاتَ فِی الأدیانْ کَمَا نَسأَلُهُ المُعافاتَ فِی الأبدان. عرض می‌کند: همانطوری که ما از خدا عافیّت بدن می‌خواهیم، عافیّت دین را هم طلب می‌کنیم. 📁 عافیت طلبی در شب قدر از نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) سؤال کردند: شما در شب قدر از خدا چه می‌خواهید؟ فرمود: من اگر شب قدر را درک کنم، از خدا عافیّت طلب می‌کنم. عافیّت همین عافیّت علوی است که در نهج البلاغه آمده؛ هم عافیّت دین، هم عافیّت دنیا. هم عافیّت بدن، هم عافیّت جان و نظام. 📁 یا فتوّت و رادمردی و مردانگی می خواهد و یا عزّت ! ✅ نتیجه و میوه همه دعاهای حضرت درخواست برخورداری از حیات طیبه و پاک الهی است. @rahighemakhtoom @rahighemakhtoom

فصل رهایی (۱) _ میهمانی و میزبانی خدا شما در زمان معیّن مثل #ماه_مبارک_رمضان #مهمان خدائید #ضیوف_الرحمن هستید؛ انسان در #مهمانی_خدا چیزهای زیادی می تواند از خدا بخواهد. در سرزمین #مکه ، ایام #حج هم می فرماید: #ضیوف_الرحمان هستید. اگر کسی بخواهد #مهمان_خدا بشود، همیشه نیست؛ یک #فرصت های مناسبی هست که (اِنَّ لله فِی اَیّامِ دَهرِکُم نَفَحات). اما اگر بخواهد #میزبان خدا بشود، آن وقت ندارد. فرمود: هر وقت #دعوت کردید، من می آیم! (اَنَا عِندَ المُنکَسِرَهِ قُلُوبُهُم)؛ هر وقت دلت شکست، می توانی از من دعوت بکنی؛ این است!! این #دل_شکسته چقدر می ارزد، خدا می داند! 🔷️عوالی اللآلی / جلد ۱ / صفحه ۲۹۶ و منیه المرید / صفحه ۱۲۳ ✅ درس خارج تفسیر قرآن کریم _ قم ؛ ۱۳۹۸/۱۱/۲۸ #آیت_الله_جوادی_آملی #علامه_جوادی_آملی #جوادی_آملی #فصل_رهائی #رمضان_المبارک @rahighemakhtoom

فصل رهایی (۳) _ اعمال انسان در برابر چشمان او وَ اَعمالُ العِباد فِی عاجِلِهِم نُصبُ اَعیُنِهِم فِی آجِلِهِم. هر کاری را که انسان در دنیا انجام می دهد، در برابر چشمان اوست. مستحضرید که بیانات #ائمه (علیهم السّلام) در حقیقت #تفسیر_قرآن کریم است. (مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّه خیراً یَرَه . وَ مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّه شَرّاً یَرَه)، این را می بیند. فرمود: هر کاری که انسان در #دنیا انجام می دهد، در برابر چشمان اوست. اینطور نیست که از بین برود؛ از بین رفتنی نیست، روح #عمل به صورت دیگر در می آید و انسان همان را می بیند. بنابراین هرگز نمی شود گفت گذشت، تاریخ گذشت؛ هیچ چیز نگذشت! مائیم و سلسله اعمال ما. 🔶️ ر.ک نهج البلاغه / حکمت ۷ و سوره زلزله / آیات ۷ و ۸ ✅ درس اخلاق _ قم ؛ ۱۳۹۶/۱۲/۰۳ #آیت_الله_جوادی_آملی #علامه_جوادی_آملی #جوادی_آملی #فصل_رهایی #ماه_مبارک_رمضان #رمضان #رمضان_المبارک @rahighemakhtoom

#رمضان #طهارت #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📌محبوب الهی 📃 هر عبادتی را که کتاب و سنت معین کرده اند برای آن روح و رازی ذکر کردند و مهم ترین راه های عبادی همان طهارت ضمیر است که انسان جانش را از هر چه غیر خداست پاک کند. وقتی سخن از مسجد مطرح است، راز مسجد ساختن را خدا این چنین تبیین می کند که ﴿فِیهِ رِجَالٌ یحِبُّونَ أَن یتَطَهَّرُوا﴾، در این معبد مرکز عبادی مردانی هستند که می خواهند پاک بشوند، پس مسجد را به عنوان مرکز تطهیر معرفی می کنند ﴿ فِیهِ رِجَالٌ یحِبُّونَ أَن یتَطَهَّرُوا ﴾ آن گاه فرمود ﴿وَ اللّهُ یحِبُّ الْمُطَّهِّرِینَ﴾[1] انسان طاهر محبوب خداست، اگر کسی محبوب خدا شد آثار خدایی در او ظهور می کند؛ زیرا خدای سبحان محبوب خود را رها نمی گذارد. فرمود خدا افراد طاهر را دوست دارد و مسجد جای طهارت است، اگر این عبادت ظاهری را خدای سبحان موظف کرد راه آن را که محبوب شدن است را هم در کنار آن ذکر کرد. 📃 اگر کسی محبوب خدا شد هیچ عاملی به او گزند نمی رساند؛ زیرا سراسر نظام سپاهیان حق هستند ﴿لِلَّهِ جُنُودُ السَّماوَاتِ و الْأَرْضِ﴾[2] و خدای سبحان محبوب خود را با سراسر عالم حفظ می کند، آن گاه چیزی نمی تواند محبوب خدا را از پا در بیاورد. ممکن نیست انسانی محبوب خدا بشود و نظام آفرینش از او اطاعت نکند، چون کسی که محبوب خدا شد خواسته ای جز خواسته خدا ندارد و اگر خواسته ای جز خواسته خدا نداشت سراسر عالم مطیع خواسته حق اند پس سراسر عالم خواسته محبوب حق اند و محبوب حق همواره پیروز می شود ﴿وَ اللّهُ یحِبُّ الْمُطَّهِّرِینَ﴾. [1] . سوره توبه، آیه108. [2] . سوره فتح، آیه4 و 7. 📚 سخنرانی ماه مبارک رمضان ـ جلسه 3 تاریخ: 1363 🌷🌷🌷 ✅ قرآن همراه است و هم راه ، همواره با قرآن باشیم @rahighemakhtoom

#تحلیل_و_بررسی 22 #گفتگو #مقالات #تفسیر #تفسیر_قرآن_به_قرآن #علامه_طباطبایی #المیزان #علامه_مصباح_یزدی #مصباح_یزدی 🔅🔅🔅 📝يا قرآن اشاره مي کند که «‌حتي اذا فتحت يأجوج و مأجوج و هم من کل حدب ينسلون‌»[5] يک روزي خواهد آمد که يأجوج و مأجوج خارج شدهسرازير ميشونداينها چه کساني هستند؟ کجا هستند؟ کي ظاهر مي شوند؟ چه کار مي کنند و چه ويژگي هايي دارند و کارشان به كجا مي انجامد و بعد آن چه مي شود؟ اينها همه براي ما مجهول و سوال است. در قرآن فقط اسم يأجوج و مأجوج هست و اينکه يک روزي اينها خارج مي شوند و آن سد هم شکسته مي شود. 📐آيا آقاي طباطبايي مدعي بودند که پاسخ اين پرسش‌ها را از خود قرآن مي شود فهميد که اينها كيانند، کجا زندگي مي کنند و در چه زماني خروج مي کنند؟ آيا ادعاي ايشان اين بود؟ آيا مقصود ايشان از اين سخن که مي فرمايند قرآن نور است «‌و ما بال النور يستنيربنورغيره‌»؛ نور را چه شده كه از غير خود روشني مي‌گيرد؟! آن است كه چون قرآن نور است پس براي فهميدن اينها احتياجي به غير قرآن نداشته و بايد از خود قرآن پاسخ همه اين سوالات را به دست بياوريم؟ آيا مقصود ايشان اين بود و چنين ادعايي داشتند؟ پس ادعاي ايشان چه بوده است؟ ⏺نكته ديگر اين كه از خود قرآن و نيز از روايات زيادي استفاده مي شود که قرآن غير از اين ظاهري که عموم مردم استفاده مي کنند چيزي به نام تأويل دارد و کساني دنبال اين تأويل هستند «‌اما الذين في قلوبهم زيغ فيتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تاويله و ما يعلم تأويله الا الله و الراسخون في العلم...‌»[6] اين تأويل چيست؟ آيا چيستي اين تأويل را از خود قرآن مي توان فهميد؟ و آيا دست‌يابي به تأويل جزء آن تفسيرهايي است که ما گفتيم تفسير قرآن را با خود قرآن مي فهميم؟ يعني مي‌توان تأويل همه آيات قرآن را ـ اگر همه آيات تأويل دارد ـ به دست بياوريم که مصداق آن چيست. چرا؟ چون خود قرآن نور است و «‌ما بال النور يستنير بنور غيره‌» آيا ادعاي ايشان اين بود؟ 🌿🌿🌿 🔅 به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🖥با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. 🆔 @rahighemakhtoom

#تحلیل_و_بررسی 23 #گفتگو #مقالات #تفسیر #تفسیر_قرآن_به_قرآن #علامه_طباطبایی #المیزان #علامه_مصباح_یزدی #مصباح_یزدی 🔅🔅🔅 📐نكته ديگري که در خود قرآن به آن تصريح نشده ولي روايات فراواني داريم که «‌انّ للقرآن بطناً و للبطن بطن‌»[7] و امثال اين روايات که کم هم نيستند در بحارالانوار مجموعه اي از اين روايات در باب ويژه‌اي ذکر شده است.[8] آيا ادعاي ايشان اين است که ما از همين تفسير القرآن بالقرآن مي توانيم بطون قرآن را به دست بياوريم؟ پس خوب است از اول شروع کنيم شما از سوره حمد تا كنون چند بطن براي قرآن بيان کرديد و چگونه استفاده مي شود؟ ايشان در جايي نگفتند که اين بطن قرآن است كه ما از راه تفسير قرآن بالقرآن اين بطن را کشف کرديم. اگر ادعايشان اين است که از خود قرآن بايد اينها را کشف کرد پس کجا بيان کردند؟ بنابراين ايشان چنين ادعايي ندارند. 📃اين سوالهايي که بنده طرح کردم تقريباً همه جواب منفي داشت. يعني نه ايشان ادعا مي کنند که ما مي توانيم بطون قرآن را از خود قرآن به دست بياوريم و نه اينکه مصاديق تأويلات قران را مي شود از خود قرآن به دست آورد. هيچ جا چنين نگفتند که اين تأويل اين آيه است. و نه اينکه تفصيل داستانهاي قرآن را مي‌توان از قرآن فهميد مثلاً اينكه ذوالقرنين که بوده يا يأجوج و مأجوج چه كساني هستند يا ساير داستانهايي که در قرآن اشاره شده است و گاهي با تعبيرات مبهمي آمده است مانند دابة الارض[9]. ⏹ پس مدعاي ايشان اين نيست که ما از خود قرآن به اين امور پي مي‌بريم هم چنين احکام فقهي که در قرآن به آنها اشاراتي شده است مانند غسل و وضو که بيشتر از ديگر احكام، قرآن متعرض آن شده است از قرآن قابل فهم نيست. بله شايد بعضي احکام باشد که قرآن خيلي مبسوط بحث کرده است مانند آيه دين و رهن[10]، اما ساير مسائل فقهي به تفصيل مطرح نشده است. مثلاً در جايي نگفته نماز چند رکعت است و ارکان آن چيست. آيا آقاي طباطبايي مدعي هستند که از خود قرآن مي توان فهميد که نماز صبح چند رکعت است و چطور بايد بخوانيم؟ يعني صلوه را تفسير کنيم و تفسير قرآن هم که با خود قرآن است پس بايد اينها را از خود قرآن بفهميم! آيا اينطور ادعايي داشتند؟ قطعاً چنين ادعايي نداشتند و هيچ جا هم در مقام بيان اين مطلب برنيامدند. پس چه مي خواستند بگويند؟ 🌿🌿🌿 🔅 به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🖥با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. 🆔 @rahighemakhtoom

#تحلیل_و_بررسی 24 #گفتگو #مقالات #تفسیر #تفسیر_قرآن_به_قرآن #علامه_طباطبایی #المیزان #علامه_مصباح_یزدی #مصباح_یزدی 🔅🔅🔅 📃براي فهم مقصود ايشان مي توانيم از شواهدي کمک بگيريم. اين يک روش عقلايي است که براي فهم مقصود گوينده از کلام از شواهد حافّ به کلام، از شواهد مقامي استفاده مي کنيم. فضاي بيان سخن به فهم مقصود گوينده خيلي کمک مي کند كه اين کلام را در مقابل چه کسي گفته و براي چه نکته اي چنين گفته و اين قيود را در کلام خود آورده است. 📝بزرگاني مثل مرحوم آيت الله بروجردي رحمت الله عليه در فقه چنين مبنائي داشتند و بر اين باور بودند كه در هر روايتي که وارد مي شويم بايد جوّ صدور آن روايت را ببينيم که در زمان چه کسي و در مقابل چه کساني بيان شده است يا آن روز در بين عامه چه احکامي رواج داشته و شايع بوده است و ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعين اين روايت را در مقابل چه کسي گفتند و ناظر به چه کلام و مذهب و مسلکي بوده است. ايشان مسائل را از نظر تاريخي بررسي مي کردند که اين روايت در فلان زمان صادر شده و ناظر به فلان فتواي ابوحنيفه يا ديگري است. از ويژگي هاي روش فقاهتي مرحوم آقاي بروجردي اين بود كه اينها را در فهم روايات دخالت مي دادند. 👈🏾اين مسئله ضعف و شدت دارد؛ ولي همه عقلا براي فهم کلام يک ديگر رعايت مي کنند حالا کم يا زياد که چه اندازه شواهد در دست باشد. يکي از مصاديق روشن آن که همه ما آشنا هستيم تفسيرهاي سياسي است که به‌فرض سياستمداري در جايي سخنراني مي کند و کساني آن را تفسير مي کنند. ▫️ مفسران سياسي اين تفاسير را از کجا در مي آورند؟ نخست از قرائني که در خود آن کلام هست و در مرتبه بعدي از آن فضايي که اين سخنراني در آن ايراد شده است که در مقابل چه کسان و در چه زمان بوده است يا مخاطبين آن چه کساني بودند و چه فکر مي کردند و اين سخن را به چه منظوري و يا با اشاره به کدام مطلب گفته است؟ 📃بايد جوّي را که مرحوم آقاي طباطبايي در تفسير مشاهده مي کردند و آن موضع خاصي را که مي خواستند اتخاذ کنند در نظر بگيريم. در آن جو آثاري از تفاسير پيشينيان بود، روشهايي که در گذشته معمول بود اما ايشان نمي پسنديدند. گويي که روش شايعي هم نبوده اما کساني هم بودند که اينگونه بودند مانند تفسيرهاي عرفاني که امثال محي الدين[11] و ديگران داشتند در تفسير‌هاي منسوب به او و در فتوحات مکيه در بعضي آيات بياناتي دارند که چيزهاي عجيب و غريبي است؛ نکته هاي ذوقي عرفاني است؛ گاهي هم شيرين است، اما هيچ تناسبي با آيه ندارد. بزرگاني بودند كه آدمهاي ساده اي نبودند اما چنين نکته هايي را از قرآن استفاده مي کردند يا به عنوان تفسير مطرح مي کردند. ⏮...ادامه دارد... 🌿🌿🌿 🔅 به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🖥با باز نشر مطالب ،مبلغ و پیام رسان آموزه های وحیانی باشید. 🆔 @rahighemakhtoom

فصل رهایی (۴) _ نقش دعا در رفع و دفع بلا حضرت فرمود: #دعا #بلا را تا نیامده، آن آخرین مرحله ای که می خواهد قدم بگذارد، هنوز نیامده رد می کند. این بیان نورانی #امام_سجاد است که مرحوم #کلینی از امام #سجاد ، صاحب #صحیفه_سجادیه نقل می کند. فرمود: بعد از آمدن بلا، باید برای رفع او دعا کرد نه دفع آن. دعا برای دفع بلا نظیر #کرونا و امثال ذلک، تا آن لبه آخر که نیامده است اثر دارد‌؛ وقتی آمد، در رفع آن باید دعا کرد. الآن همه این #ملت ، چه ایران چه غیر ایران به بارگاه ملکوتی ذات اقدس اله دست نیاز برده و می بریم. 🔶️ ر.ک الکافی / جلد ۲ / صفحه ۴۶۹ ✅ پیام به مناسبت نیمه شعبان _ قم ؛ ۱۳۹۹/۰۱/۱۶ #آیت_الله_جوادی_آملی #علامه_جوادی_آملی #جوادی_آملی #فصل_رهایی #ماه_مبارک_رمضان #رمضان_المبارک #رمضان @rahighemakhtoom

#رمضان #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📌 ادب دعا 🔸 دعا یک حکمی دارد و یک ادبی دارد و یک سرّی، احکام دعا که انسان چه از خدا بخواهد، موظف است که حرام را از خدا طلب نکند، چیزی که آسیب به غیر می رساند از خدا نخواهد و مانند آن، این جزء احکام دعاست؛ اما آداب دعا، دعا را آهسته مطرح کند، خیلی با صدای بلند دعا نکند، خود را در حضور خدا مشاهده کند، صدا را خیلی در موقع دعا بلند نکند و این را بر خلاف تعدد بداند، اینها جزء آداب دعاست. اسرار و ارواح دعا آنست که داعی خود را در مشهد مدعو می بیند و آن مدعو را که خدای سبحان است شاهد خویش مشاهده می کند و با این شهود پیوند دیگری برقرار می کند؛ ذکر این چنین است، دعا این چنین است. 🔸 به عنوان نمونه در پایان سورهٴ «اعراف» می فرماید: ﴿وَاذْكُر رَبَّكَ فِی نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ و الآصَالِ﴾؛[1] فرمود همواره به یاد خدا باش، یاد خدا را در دل و نام خدا را بر لب اما آرام! آنچه به نام یاد خداست در دل حفظ می کنید ﴿وَاذْكُر رَبَّكَ فِی نَفْسِكَ﴾ و آنچه به عنوان نام خداست در لب، اما خیلی آرام و آهسته ﴿وَاذْكُر رَبَّكَ فِی نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً﴾؛ با تضرع با ناله با هراس ﴿وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ﴾؛ وقتی خواستید نام خدا را بر لب جاری کنید، آرام! آهسته! یواش! خیلی به صدای بلند خدا را نخوانید ﴿بِالْغُدُوِّ والآصَالِ﴾؛ یعنی بامداد و شامگاه، بامداد و شامگاه کنایه از استمرار است؛ یعنی همواره به یاد خدا باشید ﴿وَلاَ تَكُن مِنَ الْغَافِلِینَ﴾ جزء غفلت کننده ها نباشید. 🔸 وقتی انسان در جبهه شعار می دهد یا در تظاهرات و راهپیمایی شعار می دهد، آن جا جای زمزمه نیست، آن جا جای آرام شعار دادن نیست، آن جا باید با فریاد انسان شعار بدهد. در جبهه ها وقتی رسول خدا (علیه آلاف التحیة و الثناء) به رزمندگان اسلامی می فرمود شما در برابر شعار کفار ساکت ننشینید و شما هم شعار بدهید، آنها را وادار می کردند با صدای بلند شعار بدهند. انسان در راهپیمایی یک جور شعار می دهد، در جبهه یک جور شعار می دهد، در تظاهرات یک جور شعار می دهد، در نماز یا بعد از نماز وقتی می خواهد دعا بخواند یک جور دعا می خواند، یک جور ذکر می کند، آرام! آهسته! طوری که حالت شکسته دلی از این دعاها مشهود باشد، اینها به عنوان ادب دعاست. [1] . سوره اعراف، آیه205. 📚 سخنرانی ماه مبارک رمضان ـ جلسه 4 تاریخ: 1363 🆔 @rahighemakhtoom

برشی از کتاب گرانسنگ #تفسیر_تسنیم_جلد_اول(105) #کانال_قرآنی_رحیق(گنجینه آموزه های تفسیری) #تفسیر_قرآن #تفسیر_تخصصی #سوره_حمد #تفسیر #الرحمن #الرحیم #آیت_الله_جوادی_آملی 🔅🔅🔅 إِيِّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) 📌 لطائف و اشارات ✅ 1 ـ اسرار تقديم «إيّاك» بر «نعبد» 📁 د: عبادت سه ركن دارد: «معبود»، «عابد» و «عمل عبادي»، و ركن اصيل از اين اركان سه گانه «معبود» است. عابد اگر هم خود را ديد و هم عبادت و هم معبود را، گرفتار «تثليث» است و از توحيد ناب كه مقام فناي محض است بهره اي نبرده و اگر عبادت و معبود را ديد و خود را نديد، گرفتار «ثنويّت» و دوگرايي است و به مرحله‌ي فنا نايل نيامده است و در هر صورت موحّد ناب و فاني نيست؛ ولي اگر خود و عبادت خود را نديد و تنها معبود را مشاهده كرد، فاني و موحّد ناب است[1]. ▫ با تقديم «إيّاك» نمازگزار تنها معبود را مي بيند و ديگر سخن از عابد و عبادت نيست؛ زيرا همه‌ي همت او متوجه‌ي لقاي معبود شده است و ديدن عابد و عبادت نيز تحت الشعاع مشاهده‌ي معبود است. ================== 📚 [1]ـ در قرآن كريم در اين زمينه دو تعبير آمده است: در اوّلي كه از حبيب خدا، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است، ابتدا نام خدا آمده است و سپس آيت او، پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله و سلم)، ذكر شده است: إنّ الله معنا (سوره‌ي توبه ي، آيه‌ي 40) و در تعبير دوم كه از كليم خدا حضرت موسي (عليه السلام) است، ابتدا آيت و نشانه خدا مطرح شده است و سپس نام خدا: إنّ معي ربّي (سوره‌ي شعراء، آيه ي62). از اين دو تعبير برمي آيد كه حبيب خدا ابتدا خدا را مي بيند و سپس در پرتو او خود را؛ اما كليم خدا از خود به عنوان آيت و نشانه‌ي خدا شروع مي كند و خود را مقدمه‌ي مشاهده حق قرار مي دهد. تعبير إنّ معي ربّي براي رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) كه به مقامي شامخ راه يافته، تعبيري متوسط است. 🌿🌿🌿 ✅ قرآن همراه است و هم راه ؛ همواره با قرآن باشیم @rahighemakhtoom

برشی از کتاب گرانسنگ #تفسیر_تسنیم_جلد_اول(106) #کانال_قرآنی_رحیق(گنجینه آموزه های تفسیری) #تفسیر_قرآن #تفسیر_تخصصی #سوره_حمد #تفسیر #الرحمن #الرحیم #آیت_الله_جوادی_آملی 🔅🔅🔅 إِيِّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) 📌 لطائف و اشارات ✅ 1 ـ اسرار تقديم «إيّاك» بر «نعبد» 📁 ه: هر گفتگويي سه ركن دارد: متكلّم، مخاطب و خطاب. از اين اركان سه گانه، گاهي متكلم اصيل است و دو ركن ديگر فرعي و گاهي مخاطب اصل است و گاهي مانند خطابهاي عادي بين دو انسانِ هم سطح، متكلم، خطاب و مخاطب همه در عرض هم و در يك سطحند. 📐 در خطابهاي اعتباري براي رعايت ادب، ابتدا مخاطب را ذكر مي كنند. اين كه ما در محاورات عرفي براي حفظ حرمت مخاطب ابتدا نام او را مي بريم، امري قراردادي و اعتباري است، ولي در خصوص خطاب به خداي سبحان، حرمت و اصالتِ مخاطب ريشه اي تكويني دارد و مخاطب اصل است و خطاب و متكلم فرع. اين خطاب اعتباري، محصول خطابي تكويني است كه در آن، متكلم اصل است و خطاب و مخاطب فرع. 📁 توضيح اين كه، در خطابهاي اعتباري، اوّل متكلم است و سپس خطاب و در مرحله‌ي سوم، ديگري با خطابِ متكلم به عنوان مخاطب «متّصف» مي شود، ولي در خطابهاي تكويني در آغاز متكلّم و خطاب اوست و آنگاه مخاطب بر اثر خطاب «پيدا مي شود»؛ زيرا خطاب تكويني، خود مخاطب آفرين است: (إنّما أمره إذا أراد شيئاً أن يقول له كن فيكون) [سوره‌ي يس، آيه‌ي 82.]؛ امر خدا چنين است كه اگر اراده‌ي ايجاد چيزي كند به آن مي گويد: باش! (كُنْ) و آن چيز، موجود مي شود (يكون). در خطاب تكويني، خطابِ متكلم و «كُنِ» ايجادي او مخاطب آفرين است، نه اين كه خداي سبحان به مخاطبِ موجود بگويد: «كن»: «إنّما كلامه سبحانه فعل منه أنشأه ومثّله»[ نهج البلاغه، خطبه‌ي 186، بند 17.]. 📁 پس چون خطابهاي اعتباري ما در نماز و مانند آن مسبوق به خطاب حقيقي است ريشه اي تكويني دارد؛ يعني ابتدا ما با خطاب تكويني خداوند آفريده شده ايم و آنگاه آفريننده‌ي خود را مخاطب قرار مي دهيم. پس او اصل است و هستيِ ما فرع و از اين رو بايد در سخن گفتن با خداي سبحان ادب را رعايت كرده، ابتدا نام او را ببريم، نه اين كه از خود شروع كرده، بگوييم: «من با تو سخن مي گويم». پس چون در تكوين، «كُنْ» يعني دستور ايجاد بر«يكون» مقدم است در خطاب اعتباري نيز ادب اقتضا مي كند كه مخاطب خود را، يعني همان متكلم و آمري كه با كُنِ وجودي ما را آفريد، مقدم ياد كنيم و چنين سخن گفتني محصول هماهنگي امور اعتباري با تكويني است. 🌿🌿🌿 ✅ قرآن همراه است و هم راه ؛ همواره با قرآن باشیم @rahighemakhtoom

#چشمه_حکمت #آیات_نور #کانال_قرآنی_رحیق(گنجینه آموزه های تفسیری) #تفسیر_قرآن #تفسیر_سطح_متوسط #تفسیر_سوره_عادیات #سوره_عادیات 🔅🔅🔅 📌نگاشت6:نکات تفسیر ی آیات 1و2 سوره عادیات ✅ وَ الْعَادِيَاتِ‌ ضَبْحاً(1) 🔹 «الْعَادِیَاتِ»: جمع عَادِیَة، اسبان تازنده. مراد هر مرکب و وسیله‌ای است که در راه یزدان و برای اجرا فرمان او مورد استفاده قرار گیرد. 🔹 «ضَبْحاً»: صدای نفَس اسبان به هنگام دویدن. در اینجا به معنی اسم فاعل، یعنی (ضَابِحَات) است، به معنی اسبانی که صدای نفَس خود را بلند کرده‌اند. حال است. ✅ ۱ - سوگند خداوند، به اسبانى که در راه جهاد تاخته و نفس نفس زده اند. (و العادیات ضبحًا) 🔹 «عادیات»، از ریشه «عَدْو» (دویدن) است و به قرینه آیات بعد - که از جرقه هاى سُم و برپا کردن غبار سخن گفته است - مراد، اسبان دونده است. 🔹 «ضبح»; یعنى، صداى نفس هاى اسب که به «ضُباح» (صداى روباه) تشبیه شده است (مفردات). جمله «فأثرن...» در آیات بعد - که خبر از گذشته مى دهد - بیانگر آن است که مراد، اسبانى است که در نبردى خاص حضور داشتند. در شأن نزول آیه شریفه آمده است که آن نبرد، غزوه «ذات السلاسل» بوده است. ✅ ۲ - ابزار جهاد، حتى مرکب رزمندگان و تاختن و صداى نفس نفس آن، داراى عظمت در پیشگاه خداوند (و العدیت ضبحًا) ✅ ۳ - تاختن اسبان در راه جهاد و شتاب براى رسیدن به میدان نبرد، مورد ترغیب خداوند (و العدیت ضبحًا) 🔅🔅🔅 ✅ فَالْمُورِيَاتِ‌ قَدْحاً(2) 🔹 «الْمُورِیَاتِ»: جمع مُورِیَة، آتش افروزندگان با چخماق. مراد تولیدکنندگان جرقّه‌ها است. 🔹 «قَدْحاً»: زدن سنگ چخماق به یکدیگر برای تولید جرقّه. در اینجا به معنی اسم فاعل یعنی (قَادِحَات) و حال است. مراد زنندگان سمهای پا بر سنگهای زمین است. ✅ ۱ - سوگند خداوند، به اسبانى که هنگام جهاد با دویدن و کوباندن سم بر سنگ ها، جرقه برمى افروختند. (فالموریت قدحًا) 🔹 «قدح»، به معناى استخراج آتش از سنگ چخماق است. این کلمه مصدر و با «ایراء» (مصدر «موریات») به یک معنا است (تاج العروس). عطف «موریات» بر «عادیات» با حرف «فاء»، بیانگر ارتباط «پیدایش جرقه» با «دویدن اسب ها» است و قسم را نیز به این وصف سرایت داده است. ✅ ۲ - تاخت و تاز رزمندگان، حتى جرقه هاى سم اسبان آنها، داراى عظمت در پیشگاه خداوند (فالموریت قدحًا) سوگند خداوند، نشانه عظمت چیزى است که به آن سوگند یاد شده است. ✅ قرآن همراه است و هم راه ، همواره با قرآن باشیم @rahighemakhtoom