eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
248 دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.3هزار ویدیو
5 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_هفتاد_و_نهم شب عید فطر با عطر امیدی که به #سلامتی مادرم پیدا ک
💠 | من هم اعتقاد داشتم که همه امور به اراده پروردگارم بستگی دارد و میدانستم که حال مادرم نه تنها تفاوتی نکرده که همچنان زندگی اش کم سوتر میشود، ولی به اجابت گریه ها و ضجه های شبهای آنقدر دل بسته بودم که دیگر نمیتوانستم امیدم را از دست بدهم. اشکم را پاک کردم و با پر شکوهم، اوج ایمانم به کرامت اولیای الهی را به نمایش گذاشتم که مجید خرسند از دل و روح آرامم، لبخندی زد و گفت: "الهه جان! تو اولین کسی نیستی که داری این راهو میری، آخرین نفرم نیستی! خیلی ها قبل از تو این راه رو تجربه کردن و بهش ایمان دارن! إن شاءالله مامان خوب میشه و دوباره بر میگرده خونه! من دلم گواهی میده که خیلی زود این اتفاق میافته! من که تو همین شبهای قدر رو از خدا گرفتیم!" و این از پاکی قلبهای عاشقمان بود که او همان حرفهایی را به زبان می آورد که پنهان شده در دل من بود، هر چند حرفی گوشه دل من مانده بود که شاید او خبر هم نداشت که من هنوز با همین قلبی که این روزها فقط برای مادر میتپید، باز هم برای هدایت او به مذهب دعا میکردم و همچنان منتظر هر فرصتی بودم که با اشارتی دل پاکش را متوجه حقانیت مذهبم کنم... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_سوم #قسمت_هفتاد_و_نهم باید باور میکردم مجید همه حرفهای #نوریه را شنیده و
💠 | فقط به در حیاط بود و به انتظار صدای توقف اتومبیل پدر و خبر ، همه تن و بدنم از ترس میلرزید و چقدر دلواپس حال دخترم بودم که به خوبی احساس میکردم با دل نازک و قلب ، این همه اضطراب و را همپای من تحمل میکند و باز دست خودم نبود که ضربان قلبم هر لحظه تندتر میشد. مجید دست سرد و را بین انگشتان گرم و با محبتش گرفته بود تا کمتر از وحشت پدر بیتابی کنم و لحظه ای پیوند نگاهش را از چشمانم قطع نمیکرد و با آهنگ دلنشین صدایش دلداری ام میداد: "الهه جان! ! به خدا من خیلی کردم که کار به اینجا نکشه ولی دیگه نتونستم!" و من در جوابش چه میتوانستم بگویم که حتی نمیتوانستم پدر را در ذهنم تصور کنم و فقط در دلم آیت الکرسی میخواندم تا این شب ترس و تشویش را به سلامت به برسانیم. تمام بدنم از گرسنگی ضعف میرفت، درد شدیدی بند به بند استخوانهایم را ربوده بود و از که با دنیایی سلیقه تدارک دیده بودم، حالا فقط بوی سوختگی تندی به مشامم میرسید که حالم را بیشتر به هم میزد. مجید مدام التماسم میکرد تا از زمین بلند شده و روی کاناپه دراز بکشم و من با بدن سُست و سنگینم انگار به چسبیده بودم و نمیتوانستم کوچکترین تکانی به خودم بدهم که صدای شدن در حیاط، چهارچوب بدنم را به لرزه انداخت. نفهمیدم چطور خودم را پشت بالکن رساندم تا ببینم در حیاط چه شده که دیدم برادران نوریه به همراه چند مرد غریبه و پیرمردی که به نظرم پدر نوریه بود، در حیاط جمع شده و با نوریه صحبت میکنند. از همان پشت پیدا بود که نوریه با چه غیظ و غضبی برایشان حرف میزد و مدام به طبقه اشاره میکرد که دوباره پایم و همانجا روی مبل افتادم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_چهارم #قسمت_هفتاد_و_نهم و چه #هنرمندانه کشتی سخنرانی اش را بر موج عشق و
💠 | ساعت از یازده گذشته بود که مراسم شد و جز یکی نفر که در حیاط با آسید احمد میکردند و خانمی که گوشه اتاق به انتظار مامان ایستاده بود، همه رفتند که مامان خدیجه به سمتم آمد و با مهربانی صدایم کرد: "قربونت برم دخترم! امشب خیلی کمک بودی! إن شاءالله اجر زحمتت رو از خود آقا بگیری!" و من هنوز در حضور این آقا داشتم که خُرده های کاغذی کمرنگی زدم و با گفتن "ممنونم!" مشغول جمع کردن از روی شدم که دستم را گرفت و با حالتی مانعم شد: "نمیخواد بکشی مادر جون! خیلی خسته شدی، دیگه برو کن! فردا صبح تمیز میکنیم!" و هرچه اصرار کردم تا کمکش کنم، اجازه نداد و تا دمِ درِ خانه خودمان کرد و با صمیمیتی همچنان تشکر میکرد که دید مجید با دست چپش جارو برداشته تا حیاط را کند که با ناراحتی شوهرش را صدا زد: "حاج آقا!" و همین که آسید احمد رویش را به سمت برگرداند، با دست اشاره کرد تا مانع شود. آسید احمد با به سمت مجید رفت و باز سرِ شوخی را باز کرد: "بابا جون هم هستیم! انقدر ثواب جمع کردی دیگه چیزی به بقیه نمیرسه!" رنگ از صورت پریده و به نظرم حسابی شده بود، ولی در برابر آسید احمد با زبانی پاسخ داد: "مگه نگفتید منم مثل میمونم؟ پس شما برید استراحت کنید، من حیاط رو تمیز میکنم!" ولی آسید احمد هم مثل من حالش شده بود که جارو را از دستش گرفت، اشاره ای به کرد و با حاضر جوابی شیطنت آمیزی، را تسلیم کرد: "ببین جلو در منتظره! اگه تا چند لحظه دیگه نری، دیگه راهت نمیده!" مجید زد و با گفتن "هرچی شما بگید!" خداحافظی کرد و به سمت من آمد که هم به مامان شب بخیر گفتم و وارد خانه شدم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊