✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️بصیرت؛ چیستی و چگونگی (بخش دوم)
💠اهمیت بصیرت
🔹از منظر اسلام، #قرآن و #شریعت، مایه های بصیرت اند، چنانکه می فرماید: «هَٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ؛ [جاثیه، ۲۰] این (قران و شریعت اسمانی ) وسایل بینایی و مایه هدایت و رحمت است، برای مردمی که (به آن) یقین دارند». جالب اینکه میفرماید: #بیناییها؛ یعنی عین بینایی است، آن هم نه یک بینایی، بلکه بینایی ها، و نه در یک بعد، بلکه در #تمام_ابعاد_زندگی به انسان بینش صحیح می دهد. [۱] همچنین می فرماید: «قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَ مَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ؛ [انعام، ۱۰۴] بی تردید برای شما از سوی پروردگارتان دلایلی روشن آمده، پس هر که [به وسیله آن دلایل بینا شود و حقایق را با چشم دل] ببیند به سود خود اوست و هر که [با پشت کردن به دلایل] کوردل شود [و از دیدن حقایق محروم گردد] به زیان خود اوست، [وظیفه من ابلاغ پیام خداست] و بر شما حافظ و نگهبان نیستم».
🔹مقام معظم رهبری با اشاره به آیه فوق می فرماید: « ... از سوی خدا #بصیرت به انسان داده می شود؛ بصیرتها یعنی هشدارها، آگاهی ها، راهنمایی ها، خط دادنها، جهت دادنها؛ «فَمَن اَبصَرَ فَلِنَفسِهِ وَ مَن عَمِیَ فَعَلَیها» می توانی آن #بصیرتها را ببینی، از آنها پیروی کنی، به سود توست. می توانی چشمت را روی هم بگذاری و نبینی، یا ببینی و لج کنی که به زیان تو تمام خواهد شد». [۲] در اهمیت #بصیرت همین بس که از نظر رهبر معظم انقلاب کسی که بصیرت نداشته باشد، ولو ایمان جوشانی داشته باشد، باز فریب می خورد، آنگاه این ایمان در خدمت آن هدف به کار نخواهد افتاد. معظم له پس از ذکر جنگ صفین و روایتی از امام علی (ع) [۳] بر این نکته تاکید می کنند که #اهل_بصیرت باید دو ویژگی داشته باشند: «اولاً بصیرت داشته باشد. ثانیاً استقامت داشته باشد؛ بصیرت دینی و استقامت ایمانی». [۴] «در ماجرای دفاع از دین، از همه چیز بیشتر برای انسان، #بصیرت لازم است. #بیبصیرتها فریب میخورند. بی بصیرتها در جبهه باطل قرار می گیرند، بدون اینکه خود بدانند. همچنان که در جبهه ابن زیاد، کسانی بودند که از فساق و فجار نبودند، ولی از بی بصیرتها بودند». [۵]
🔹با توجه به اهمیت #بصیرت و نقشی که در #دینداری دارد، روایات متعددی به ما اموخته اند که از خداوند #طلب_بصیرت در دین کنیم. به عنوان نمونه در دعایی به نقل از امام صادق (ع) که در تعقیب نماز مغرب و صبح می خوانیم، می گوییم: «اللَّهمَّ اِنِّی اَسْاَلُک بحَقِّ محَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیک اَنْ تصَلِّی علَی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَجْعَلَ النُّورَ فِی بَصَرِی وَ الْبَصِیرَه فِی دِینِی وَ الْیقِینَ فِی قَلْبِی وَ الْاِخلَاصَ فی عَمَلِی وَ السَّلَامَه فِی نَفْسِی وَ السَّعَه فی رِزْقی وَ الشُّکرَ لَک اَبداً ما اَبقَیتَنِی؛ [۶] خدایا! از تو می خواهم به حقی که محمد (ص) و خاندان او (ع) بر تو دارند، درود فرستی بر محمد (ص) و خاندان محمد (ص) و قرار بده در دیده ام نور، و در دینم #بصیرت، و در قلبم یقین، و در عملم اخلاص، و در جانم سلامت، و در روزی ام فراوانی، و سپاس جاودان خویش را مادام که زنده ام، نصیبم ساز».
🔹 #شهیدان_کربلا نمونه ارزشمند دینداران بابصیرتند. بی تردید در زمان قیام امام حسین (ع) صدها هزار نفر ادعای مسلمانی داشتند و از قیام حضرت نیز با خبر بودند. این هنر کربلاییان بود که با لبیک به ندای مظلومیت سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) #بصیرت خویش را در میدان عمل نشان دادند. یکی از نمونه های عینی بصیرت، حضرت عباس (ع) بود که امام صادق (ع) در وصف ایشان می فرمایند: «کانَ عَمُّنَا الْعَبّاسَ نافِذَ البَصیرَه، صَلْبَ الاْیمانِ، جاهَدَ مَعَ اَبی عَبْدِاللهِ علیه السلام وَ اَبْلی بَلاءً حَسَنا وَ مَضی شَهیداً؛ [۷] عموی ما عباس علیه السلام دیده ای تیز و ایمانی استوار داشت. همراه امام حسین علیه السلام جهاد کرد و از امتحان سرافراز بیرون شد و سرانجام به شهادت رسید». #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۲۵۶
[۲] بیانات مقام معظم رهبری
[۳] نهج البلاغه، خطبه ۱۷۳
[۴] بیانات مقام معظم رهبری ۷۵/۱۲/۲۵
[۵] بیانات مقام معظم رهبری ۷۱/۰۴/۲۲
[۶] مفاتیح الجنان، تعقیب نماز صبح
[۷] عمده الطالب، به کوشش ال طالقانی، ص ۳۵۶
منبع: حوزه نت، به نقل از مبلغان، شماره ۲۲۲، محمد علی محمدی
#بصیرت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️فرهنگ «شهادت» در میان ارزش های اسلامی از چه جایگاهی برخوردار است؟
🔹در فرهنگ اسلامى #شهادت به عنوان يكى از «والاترين ارزش ها»، و #شهيدان از بلند مرتبه ترين انسانها هستند و مردان خدا همان گونه كه #امام_علی (عليه السلام) در خطبه ۱۲۳ #نهج_البلاغه بيان مى فرمايد: «همواره آرزوى #شهادت در سر مى پرورانند و از مرگ طبيعى در بستر بیزار بودند، و #شـهادت را هزار بار از آن برتر مى دانستند، و حاضر بودند، ضربات زيادى بر پيكرشان وارد شود و #شربت_شهادت بنوشند ولى در بستر نميرند، چرا كه #جان_انسان بزرگترين هديه الهى است و چه بهتر كه اين #هديه_الهى نثار راه او شود، نه اين كه در بستر مرگ به هدر رود».
🔹همچنین #امام (عليه السلام) با اشاره به این نكته مهم و پر ارزش، می فرماید: «إنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ! وَالَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِب بِيَدِهِ، لاَلْفُ ضَرْبَة بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةعَلَى الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللهِ». (به يقين بهترين مرگ #شهادت در #راه_خدا است؛ سوگند به آن كس كه جان فرزند ابوطالب در دست اوست هزار ضربه شمشير بر من آسانتر است تا مرگ در بستر، در غير طاعت خدا!). اين تعبير حكايت از عظمت #مقام_شهيدان و امر #شهادت مى كند تا آنجا كه #امام (عليه السلام) حاضر است هزار ضربه شمشير را به جان بخرد ولى در بستر، به مرگ طبيعى نميرد و اين زبان قال يا حال همه #مؤمنان_مخلص و #شجاع و پاك باختگان راه حق است.
🔹البته معناى اين سخن آن نيست كه احساس درد و رنج ضربات شمشير را نمى كنم ـ آن گونه كه بعضى از شارحان «نهج البلاغه» پنداشته اند ـ بلكه، منظور اين است از نظر #معنوى و #ارزشى سزاوار است كه انسان به استقبال ضربات شمشيرها برود و در بستر، به #مرگ_طبيعى نميرد زيرا افتخار شهادت، انسان را آماده تحمّل رنجها مى كند. البتّه اگر انسان در #بستر بميرد و در #مسيرطاعتحق باشد ـ از روايات اسلامى استفاده مى شود ـ كه #حكم_شهادت را دارد و اين همان چيزى است كه در آخر عبارت، #امام (عليه السلام) به آن اشاره كرده است.
🔹در #فضيلت_شهادت، همين بس كه در حديثى از #رسول_اكرم (صلی الله علیه و آله) مى خوانيم که ایشان مشاهده كرد كسى دعا مى كند و عرض مى كند: «اللَّهُمَّ إنِّي أسْأَلُكَ خَيْرَ مَا تُسْئَلُ فَاَعْطِني أفْضَلَ مَا تُعْطِي» (خداوندا من بهترين چيزى كه بندگانت از تو مى خواهند را از تو مى طلبم، پس بهترين عطايت را به من ارزانى دار)؛ #پيامبر (صلى الله عليه و آله) فرمود: «إنْ استُجيْبَ لَكَ اُهْرِيْقَ دَمَكَ فِي سَبِيْلِ اللهِ» [۱] (هرگاه دعاى تو مستجاب شود در راه خدا #شهيد خواهى شد).
🔹در حديث ديگرى از همان حضرت آمده است: «ما مِنْ أحَد يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَيَتَمَنّى أنْ يَخْرُجَ مِنْهَا إلاّ الشَّهِيْدُ فَإنَّهُ يَتَمَنّى أَنْ يَرْجِعَ فَيُقْتَلُ عَشْرَ مَرّات مِمّا يَرى مِنْ كَرامَةِ اللهِ» [۲] (هيچ كس وارد #بهشت نمى شود كه آرزو كند از آن خارج شود، مگر #شهيد كه آرزو مى كند باز گردد و دوباره در #راه_خدا شهيد شود، به خاطر اين كه #الطاف_الهى را نسبت به خود بسيار زياد مى بيند).
🔹آرى #مقام_شهدا، در فرهنگ #اسلام فوق العاده زياد است و همانها بودند كه در هنگام خطر، #اسلام را بيمه كردند، و اگر فداكاري هاى شهدايى همچون شهداى #بدر و #اُحد يا #شهيدان_كربلا نبود، شايد امروز خبرى از اسلام نبود. امروز نيز #دشمنان_اسلام بيشترين وحشت را از #فرهنگ_شهادت و شهادت طلبى دارند؛ اين در حالى است كه آنها توان مقابله به مثل، نسبت به فرهنگ #شهادت را ندارند و سلاحى كه بتوان از آن در برابر اين فرهنگ دفاع كرد در خود نمى بينند.
پی نوشتها؛
[۱] مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، نورى، حسين بن محمد تقى، مؤسسة آل البيت، قم، ۱۴۰۸ق، چ اول، ج ۱۱، ص ۱۳
[۲] همان
📕پيام امام اميرالمومنين(عليه السلام)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۵، ص ۲۴۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) با مقداری تلخیص
#شهيد #شهادت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از نظر امام علی (علیه السلام)، هدف «بنی امیّه» از به دست گرفتن حکومت چه بود؟ (بخش اول)
🔸از تعبيرات #امام_علی (عليه السلام) در خطبه ۱۶۲ «نهج البلاغه» مخصوصاً جمله «حَاوَلَ الْقَوْمُ إِطْفَاءَ نُورِ اللهِ مِنْ مِصْبَاحِهِ...» چنين استفاده مى شود كه هدف #بنى_اميّه تنها استيلاى بر خلافت اسلامى نبود، بلكه آنها - كه تفاله هاى عصر جاهليّت بودند - كمر به محو #اسلام بسته بودند، و اگر با فداكارى هاى #شهيدان_كربلا و بيدارى مسلمين پرده از نيّاتشان برداشته نمى شد، معلوم نبود كه امروز، نامى از #اسلام باقى مى ماند يا نه؟! شواهد تاريخى بر اين مدّعا بسيار است؛ از جمله:
1⃣مورخ معروف، مسعودى در كتاب «مروج الذّهب» داستانى نقل مى كند كه: «#مأمون، خليفه عباسى در سال ۲۱۲ ق دستور اكيدى داد، منادى در همه جا ندا دهد كه احدى حقّ ندارد از #معاويه ذكر خيرى كند يا او را بر هيچ يك از صحابه پيامبر (صلى الله عليه و آله) مقدّم بشمرد. جمعى از آگاهان در انديشه فرو رفتند كه اين دستور اكيد و شديد براى چيست؟ بعداً معلوم شد اين به سبب خبرى بود كه از طرف فرزند «مغيرة بن شعبه» نقل شده بود كه خلاصه اش چنين است:
🔹او مى گويد: من با پدرم مغيره به شام آمديم. پدرم هر روز نزد #معاويه مى رفت و با او سخن مى گفت و بر مى گشت و از عقل و هوش او تعريف مى كرد. شبى از نزد #معاويه برگشت. او را بسيار اندوهگين يافتم، به گونه اى كه از خوردن شام خوددارى كرد. من تصور كردم مشكلى درباره خانواده ما پيدا شده است. پرسيدم: چرا امشب اين همه ناراحتى؟ گفت: من امشب از نزد #خبيثترينمردم بر مى گردم. گفتم: چرا؟ گفت: براى اين كه با #معاويه خلوت كرده بودم. به او گفتم: مقام تو بالا گرفته، اگر عدالت را پيشه كنى و دست به كار خير بزنى بسيار بجا است، مخصوصاً به خويشاوندانت از بنى هاشم نيكى كن و صله رحم به جا آور. آنها امروز خطرى براى تو ندارند.
🔹ناگهان [او منقلب و منفجر شد و] گفت: هَيْهاتَ هَيْهاتَ! ابوبكر به خلافت رسيد و آنچه بايد انجام بدهد انجام داد؛ اما هنگامى كه از دنيا رفت نام او هم فراموش شد؛ فقط گاهى مى گويند: ابوبكر. سپس عُمر به خلافت رسيد و ده سال زحمت كشيد. او نيز هنگامى كه از دنيا رفت نامش هم از ميان رفت. فقط گاهى مى گويند عُمر. بعد برادرمان عثمان به خلافت رسيد و كارهاى زيادى انجام داد. هنگامى كه از دنيا رفت نام او هم از ميان رفت؛
🔹ولى آن مرد هاشمی [اشاره به #پيامبر_اكرم (صلى الله عليه وآله) است] هر روز پنج مرتبه به نام او فرياد مى زنند: «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمّداً رَسُولُ اللهِ» با اين حال چه عملى و چه نامى از ما باقى مى ماند، اى بى مادر؟! «وَ اللهِ اِلَّا دَفْناً دَفْناً» [۱] (به خدا سوگند! چاره اى جز اين نيست كه اين نام براى هميشه دفن شود!). هنگامى كه #مأمون اين خبر را شنيد در وحشت فرو رفت و آن دستور شديد را درباره #معاويه صادر نمود». [۲] اين خبر كه در كتب معروف تاريخ آمده پرده از مسائل بسيارى بر مى دارد و به سؤالات بسيارى در برنامه هاى #بنىاميّه پاسخ مى گويد. #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] در شرح نهج البلاغة، ابن أبي الحديد، انتشارات آية الله مرعشى نجفی، قم، ۱۴۰۴ق، چ ۱، ج ۵، ص ۱۳۰ نقل شده است: «لا و الله اِلَّا دفناً دفناً».
[۲] مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، دار الهجرة، قم، ۱۴۰۹ق، چ ۲، ج ۳، ص ۴۵۴؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، همان، ص ۱۲۹
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۶، ص ۳۰۰
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#بنى_اميّه
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از نظر امام علی (علیه السلام)، هدف «بنی امیّه» از به دست گرفتن حکومت چه بود؟ (بخش دوم و پایانی)
🔸از تعبيرات #امام_علی (عليه السلام) در خطبه ۱۶۲ «نهج البلاغه» مخصوصاً جمله «حَاوَلَ الْقَوْمُ إِطْفَاءَ نُورِ اللهِ مِنْ مِصْبَاحِهِ...» چنين استفاده مى شود كه هدف #بنى_اميّه تنها استيلاى بر خلافت اسلامى نبود؛ بلكه آنها - كه تفاله هاى عصر جاهليّت بودند - كمر به محو #اسلام بسته بودند و اگر با فداكارى هاى #شهيدان_كربلا و بيدارى مسلمين پرده از نيّاتشان برداشته نمى شد، معلوم نبود كه امروز، نامى از #اسلام باقى مى ماند يا نه؟! شواهد تاريخى بر اين مدّعا بسيار است؛ از جمله:
2⃣سخنان فرزند معاويه، #يزيد كه به هنگام شنيدن خبر شهادت #امام_حسين (عليه السلام) و انتقال سرهاى بريده به شام در ميان جمعى از شنوندگان و اشعار معروفش «لَعِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْكِ فَلَا خَبَرٌ جَاءَ وَ لَا وَحْىٌ نَزَلْ» گواه زنده ديگرى بر اين مدّعاست. او و پدرش #معاويه اين تفكّر زشت و كفرآميز را از پدر و جدّشان #ابوسفيان به ارث برده بودند،
🔹كه به گفته «تاريخ طبرى» و ديگران، هنگامى كه خلافت به #عثمان [عثمان فرزندزاده اميّه بود] رسيد بسيار خشنود شد و در يك جلسه خصوصى خطاب به «بنى عبد مناف» [و بنى اميّه] گفت: «تَلَقَّفُوها تَلَقُّفَ الْكُرَةِ فَمَا هُناكَ جَنَّةٌ وَ لَا نارٌ» [۱] (گوى خلافت را بربایید كه نه بهشتى در كار است و نه دوزخى!).
🔹و در عبارت مسعودى در «مروج الذّهب» چنين ذكر شده است: «يا بَنِي أُمَيَّةَ، تَلَقَّفُوها تَلَقُّفَ الْكُرَةِ فَوَ الَّذِي يَحْلِفُ بِهِ اَبُوسُفْيانَ مَازِلْتُ اَرْجُوها لَكُمْ وَ لَتَصْبِرَنَّ اِلَى صِبْيانِكُمْ وِراثَةً» [۲] (اى #بنىاميّه، گوى خلافت را برباييد، قسم به كسى كه ابوسفيان به او سوگند ياد مى كند [اشاره به بتها] من هميشه اميدوار بودم كه خلافت به دامان شما برگردد و به يقين در آينده به بچه هاى شما نيز به ارث خواهد رسيد).
🔹همين معنا را «ابن عبد البرّ» در كتاب «استيعاب» نقل كرده است؛ او مى گويد: «اين سخن در مجلس عثمان بود و هنگامى كه عثمان انكار بهشت و دوزخ را از #ابوسفيان شنيد، فرياد زد: برخيز و از من دور شو». [۳]
پی نوشتها؛
[۱] تاريخ الأمم و الملوك (تاریخ طبری)، طبری، دار التراث، بيروت، ۱۳۸۷ق، چ ۲، ج ۱۰، ص ۵۸؛ حوادث سال ۲۸۴ قمرى، به مناسبت نامه اى كه براى معتضد عباسى درباره رسوايى هاى معاويه نوشته شده بود.
[۲] مروج الذهب، همان، ج ۲، ص ۳۴۳
[۳] الاستيعاب فى معرفة الأصحاب، ابن عبد البرّ، دار الجيل، بيروت، ۱۴۱۲ق، چ ۱، ج ۴، ص ۱۶۷۹
📕پيام امام اميرالمؤمنين (عليه السلام)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۶، ص ۳۰۰
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#بنى_اميّه
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد