eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
442 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
5.31M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴 بیماری صحنه هایی عجیب از بشر و شدگی انسان در عصر 👆 قرنها طول کشید تا بشر بفهمد های سنگی و چوبی و حماقت است.. چند قرن طول خواهد کشید تا این منقرض شوند؟ و انسانها بجای بت کردن ، پروردگار جهان و خالق و معبود حقیقی را بپرستند و برای او اینچنین له له زنند؟ 🔶 بر هر شخصی اینچنین و مسخره است.. هر شخصی 👆👆 @tabyinchannel
✳ از خدای متعال نخواستن و خود را غنی دیدن استکبار است 🔻 بزرگ‌ترین ، است. فرمود: «...ادْعُونِيٓ أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» ...مرا بخوانید تا شما را اجابت كنم، آنان كه از عبادت من تكبّر ورزند، به‌زودی خوار و رسوا به دوزخ درآیند. (غافر، ۶۰) 🔸 از خدای متعال نخواستن و خود را دیدن است؛ استکبار از . بنابراین ، دعوت، تقاضا و استعانت، بالاترین عبادت است؛ اعلام و اعلام ، بالاترین عبادت است. 🔹 هیچ حقیقتی نیست که مخلوقات به او باشند؛ لذا هیچ‌کدام، و نیستند. معبود یعنی آن حقیقتی که همه‌ی مخلوقات فقیر به او هستند؛ اسماء حسنای او عالَم و فقرا را تأمین می‌کند، «أَنْتُمُ الْفُقَرَآءُ إِلَى اللَّهِ» چنین کسی معبود است. «وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» معبود بودن یعنی این. 👤 📚 از کتاب ، ج۱ 📖 صفحات ۴۷ و ۴۸ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه «قرآن» با دعوت به «مطالعه آب» استدلال بر «وجود خداوند» مى کند؟ 🔹این استدلال در «آیات ۶۸ و ۶۹ سوره واقعه» آمده، خداوند مى فرماید: «أَ فَرَأَیْتُمُ الْماءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ» (آیا به که مى نوشید، اندیشیده اید؟). «أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ» (آیا شما آن را از مى کنید؟ یا ما نازل مى کنیم؟). این آیات، را در برابر یک سلسله سؤال ها قرار مى دهد، و از آنها اقرار مى گیرد، و در واقع مى گوید: آیا درباره این که شماست، و پیوسته آن را ، هرگز فکر کرده اید؟ 🔹چه کسى، به آفتاب فرمان مى دهد بر صفحه اقیانوس ها بتابد؟ و از میان آب هاى شور و بدمزه، تنها ، شیرین و پاک از هر گونه آلودگى را جدا ساخته، و به صورت ، به آسمان بفرستد؟ چه کسى، به این دستور مى دهد، دست به دست هم دهند و فشرده شوند، و قطعات را تشکیل دهند؟ چه کسى، دستور حرکت به ، و جابجا کردن قطعات ، و فرستادن آنها را بر فراز زمین هاى خشک و مرده مى دهد؟ 🔹چه کسى، به طبقات بالاى هوا این خاصیت را بخشیده که، به هنگام سرد شدن، توانايى جذب بخار را از دست دهد، و در نتیجه، بخارات موجود به صورت قطرات ، نرم و ملایم، آهسته و پى در پى، بر زمینها فرود آیند؟ اگر یک سال اعتصاب کند، از حرکت بایستند، قطعات بالاى جوّ، بخارات را مصرانه در خود نگهدارند، و بر زمین بخیل گردد، آنچنان که زرع و نخیل لب تر نکنند، همه شما از هلاک مى شوید، و حیوانات و باغها و زراعت هاى شما مى خشکد. 🔹جالب این که، اهمیت ، و نقش آن در ، نه تنها با گذشت زمان و پیشرفت صنایع و علم و دانش انسان کم نمى شود، بلکه بر عکس، انسان صنعتى نیاز بیشترى به آب دارد، لذا، بسیارى از مؤسسات عظیم صنعتى، فقط در کنار رودخانه هاى عظیم، قدرت فعالیت دارند. کسى که این را دارد که با وسایلى این چنین ساده، آن چنان براى شما فراهم سازد، آیا شایسته نیست؟  📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شيرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ بیست و نهم، ج ۲۳، ص ۲۶۴ منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️مطابق قواعد عمومى، «مدت حكومت عدل امام زمان» (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چقدر است؟ 🔸مطابق قواعد عمومى، مقدار زمان لازم براى حكومت عدل جهانى و توحيدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بايد باشد تا بتواند اهداف عالى خلقت بشر در اين دنيا در آن مدت زمان تحقق يابد. اين مطلب را با مقدماتى كوتاه بیان مى كنيم: 💠الف)هدف از خلقت، ايجاد در سطح كل جامعه است، عبوديت در سطح وسيعش به نحو استغراقى نه بدلى. خداوند متعال مى فرمايد: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْاِنْسَ اِلَّا لِيَعْبُدُونَ» [۱] (من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اين‏كه مرا كنند). 💠ب) (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با برپايى در پياده نمودن اين هدف سهم عظيمى دارد. 💠ج) پياده كردن اين هدف عظيم، احتياج به دارد؛ زيرا اصل بر عدم معجزه است. 🔹نتيجه اينكه بقاى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و او در مدت كافى براى تطبيق هدف عالى خلقت انسان ضرورى است؛ زيرا هدف‌ خلقت‌ بشر در دو نوع است: 1⃣«هدف كلى»: براى مجموعه بشر كه در نهايت بايد به نحو عام استغراقى، تمام بشر به برسند. 2⃣«هدف مقطعى»: كه براى بشر در هر برهه ای از زمان متصور است، و آن به نحو عام بدلى براى برخى از افراد بشر تحقق يافته است. پی نوشت: [۱] سوره ذاريات، آيه ۵۶ 📕موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۹۰ش، چ هفتم، ص ۶۵۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تا چه اندازه انسان مجاز است، از انسان هاى دیگر اطاعت کند؟ 🔹با اندکى تأمل در «آیه ۳۱ سوره توبه» پاسخ این سؤال روشن مى شود، خداوند مى فرماید: «وَ ما أُمِرُوا إِلاّ لِیَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً». (و هیچگاه به آنها دستورى داده نشده که خدایان متعدد براى خود انتخاب کنند، بلکه به آنها دستور داده شده که تنها را بپرستند). «لا إِلهَ إِلاّ هُوَ». ( که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست). «سُبْحانَهُ عَمّا یُشْرِکُونَ». ( که منزه است از آنچه آنها شریک وى قرار مى دهند). 🔹 در این آیه، درس بسیار پر ارزشى به همه پیروان خود مى دهد و یکى از عالى ترین را ضمن آن خاطر نشان مى سازد، مى فرماید: هیچ حق ندارد «اطاعت بى قید و شرط» انسانى را بپذیرد؛ زیرا این کار مساوی است با پرستش او؛ همه اطاعت ها باید در چهارچوبه در آید و پیروى از دستور یک تا آنجا مجاز است که با «قوانین خدا» مخالفت نداشته باشد، این انسان هر کس و هر مقامى مى خواهد باشد؛ 🔹زیرا «اطاعت‌ بى‌قید و شرط»، مساوى است با ، و شکلى است از و عبودیت، اما متأسفانه مسلمانان با فاصله گرفتن از این دستور مهم اسلامى و بر پا ساختن بت‌هاى انسانى گرفتار تفرقه‌ها، پراکندگى ها، استعمارها و استثمارها شده اند، و تا این بت ها شکسته نشود و کنار نرود، نباید انتظار برطرف شدن نابسامانى ها را داشته باشند. 🔹اصولاً اینگونه بت‌پرستى از بت پرستى هاى زمان که در برابر سنگ و چوب سجده مى کردند، خطرناکتر است؛ زیرا آن بت‌هاى بى‌روح پرستش کنندگان خویش را هیچ گاه استعمار نمى کردند؛ اما که به شکل «بت» در مى آیند بر اثر ، پیروان خود را به زنجیر اسارت مى کشند و گرفتار همه گونه انحطاط و بدبختى مى گردانند. 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و دوم، ج ۷، ص ۴۲۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه انسان می تواند از تسلّط و «وسوسه شیطان» در امان باشد؟ 🔹پاسخ این سؤال در «آیه ۲۷ سوره اعراف» آمده است. خداوند مى فرماید: «إِنّا جَعَلْنَا الشَّیاطینَ أَوْلِیاءَ لِلَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ». (ما را اولیاء و سرپرستان قرار دادیم). یعنى آنها هرگز اجازه ورود به منطقه روح و قلب افرادى که آمادگى خود را براى پذیرش آنان اعلام نداشته اند، ندارند؛ و به تعبیر دیگر گام هاى نخستین از طرف خود برداشته مى شود، و اجازه ورود به کشور تن از طرف او داده مى شود، و تنها پس از موافقت خود انسان است که مى تواند از مرزهاى روح او بگذرد. 🔹بنابراین، کسانى که دریچه هاى خود را به روى ببندند، آنها قدرت عبور از آن را نخواهند داشت. آیات دیگر نیز شاهد این حقیقت است. در «آیه ۱۰۰ سوره نحل» مى خوانیم: «إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُون». ( بر آنها است که به او عشق می ورزند و او را خود انتخاب کرده اند و کسانى که او را مى کنند). 🔹همچنین در «آیه ۴۲ سوره حجر» مى خوانیم: «إِنَّ عِبادی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ إِلاّ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغاوینَ». (تو بر بندگان من تسلط نخواهى داشت، مگر بر که از تو پیروى مى کنند). به تعبیر دیگر: درست است که ما و همکارانش را نمى بینیم، ولى به اصطلاح ردّ پاى آنها را مى توانیم مشاهده کنیم. 🔹هر جا است، در هر نقطه اى ، آماده است، در هر موقع پاى زرق و برق دنیا و به میان مى آید، به هنگام ، و در موقع برافروخته شدن آتش و غضب، حضور قطعى است، و گویا در چنین مواردى، انسان صداى او را با گوش دل مى شنود و ردپاى او را با چشم خود مى بیند. 🔹در این زمینه حدیث جالبى از (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «هنگامى که (علیه السلام) به قوم خود نفرین کرد (و هلاکت آنها را از خدا خواست و طوفان همه را در هم کوبید) نزد او آمده گفت: تو حقى بر گردن من دارى که من مى خواهم آن را تلافى کنم! نوح نبی عليه السلام (در تعجب فرو رفت) گفت: بسیار بر من گران است که حقى بر تو داشته باشم، چه حقى؟! گفت: 🔹همان نفرینى که درباره قومت کردى و آنها را غرق نمودى، و احدى باقى نماند که من او را گمراه سازم، بنابراین من تا مدتى راحتم، تا زمانى که نسل دیگرى به پاخیزند و من به گمراه ساختن آنها مشغول شوم. علیه السلام [با این که حداکثر کوشش را براى هدایت قوم خود کرده بود، در عین حال ناراحت شد و] به گفت: حالا مى خواهى چه جبرانى بکنى؟ 🔹گفت: در «سه موقع» به یاد من باش! که من نزدیک ترین فاصله را به بندگان در این سه موقع دارم: هنگامى که ، تو را فرا مى گیرد به یاد من باش! هنگامى که میان دو نفر مى کنى به یاد من باش! و هنگامى که با تنها هستى و هیچ کس در آنجا نیست باز به یاد من باش»! [۱] پی نوشت: [۱] بحار الانوار، ج ۱۱، ص ۳۱۸؛ و جلد ۶۰، ص ۲۲۲؛ خصال صدوق، ج ۱، ص ۱۳۲، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ق؛ درر الاخبار، ص ۱۲۲، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى، طبع اول، ۱۴۱۹ق 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، دارالکتب الإسلامیه، چ ۳۲، ج ۶، ص ۱۶۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️امام حسین عليه السلام:  🔸«اَيُّهَا النّاسُ! اِنَّ اللهَ جَلَّ ذِكْرُهُ ما خَلَقَ الْعِبادَ اِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَاِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ، فَإذا عَبَدُوهُ اسْتَغْنُوا بِعِبادَتِهِ عَنْ عِبادَةِ ما سِواهُ. فَقالَ لَهُ رَجُلٌ: يَابْنَ رَسُولِ اللهِ بِأَبى أَنْتَ وَ اُمّی فَما مَعْرِفَةُ اللهِ؟ قالَ: «مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمانٍ إِمامَهُمْ اَلَّذى يَجِبُ عَلَيْهِمْ طاعَتُهُ». 🔹اى مردم! همانا بندگان را نيافريده مگر براى آنكه او را ، وقتى او را شناختند او را خواهند كرد، هنگامى كه او را پرستش كردند از بندگى غير او بى نياز مى شوند. مردى گفت: اى فرزند رسول خدا، پدر و مادرم فدايت باد، چيست؟ فرمود: عبارت است از شناخت مردم هر زمان را، آن كه او بر آنها واجب است 📕علل الشرايع، ص ۹ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تجسم معنويت و فضيلت 🔹 (عليه السلام) وارث معارف انبياء و زينت دل اولياى خدا است. دوره‌ امامت‌  (علیه السلام) مصادف با اوج دنيا گرايى در جامعه آن روزگار بود. در اين دوره و ، گريبان جامعه را چنان گرفته بود كه دين و معنويت در قربت قرار داشت، و تمام تلاش در بازگرداندن معيارهاى ناپسند عصر جاهليت خلاصه مى‏شد. آرى، در اين عصر، جاهليتى كه با ظهور (صلی الله علیه و آله)، مقهور ارزش‏هاى الهى شده بود، بار ديگر با تمام توان به ميدان آمده و در مقابل قرآن و معنويت صف آرايى كرده بود. 🔹 (عليه السلام) به منظور مقابله با موج و جلوگيرى از گسترش معيارهاى عصر جاهليت، در ميان جامعه اسلامى شدند و با گفتار و رفتار خويش، مردم را دعوت به خدا و معنويت كردند. سيره  (عليه السلام) در آن روزگار غربت قرآن و معنويت چنان بود كه گويى تمام معنويت در وجود مقدسش خلاصه شده و گفتارهاى متعاليش آينه‏اى بود كه معارف قرآن را در جامعه منعكس مى‏كرد. رفتار (عليه السلام) در آن روزگار بسان ابرى بود كه باران معنويت بر جامعه مى‏باريد، و گفتارش بذر حقيقت، در مزرعه دل‏ هاى مشتاقى بود كه از غربت ارزش‏هاى الهى در جامعه مى‏ناليدند. 🔹هر رفتارى كه از وجود مقدّس  (عليه السلام) تجلّى مى‏كرد، كتاب معرفتى بود كه مردم را به دعوت مى‏نمود و رفتار صحيح اسلامى را به آن‏ها مى‏آموخت. يكى از وجوه بارز سيره امام، عشق و شور آن بزرگوار به و خداوند متعال بود. در آن زمان كه ، دنياپرستى را در مقابل خداپرستى تبليغ مى‏كردند، (عليه السلام) با سير در عمق درياى عبادت و رياضت، اصل اساسى را به مردم مى‏آموختند و شكوه زيبايى پرستش خداى يگانه را نمايان مى‏كردند. (عليه السلام) در عبادت خداوند به مرتبه‏اى رسيده بودند كه در ميان مردم به القابى همچون ، و شهرت داشتند. 🔹نقل كرده‏اند آن امام بزرگوار هر شبانه روز، نماز مى‏خواند و اكثر شب‏ها تا طلوع صبح، به عبادت خداوند متعال مشغول بودند و روزها را با روزه سپرى مى‏كردند. خدمتكار امام نقل كرده است: «هرگز شب‏ها براى امام رختخوابى نگستردم و روزها برايش غذايى تهيه نكردم، زيرا آن بزرگوار شب‏ها را به عبادت و روزها را به روزه مى‏گذراند».  (عليه السلام) بسيارى از شب‏ها را با حال نيايش، طواف و نماز سپرى مى‏كردند و در خلوت شب در برابر عظمت خالق يكتا زار ‏گريستند. 🔹عبادت مداوم امام زين العابدين (عليه السلام) برخى از ياران امام را نسبت به جان شريفش بيمناك كرده بود، و آن‏ها به امام عرض مى‏كردند كه‏ اى فرزند رسول خدا، خود را با عبادت هلاك مكن! (عليه السلام) در پاسخ به اين افراد، لزوم از خداوند را به خاطر ‏ها پيش كشيده و مى‏فرمودند: آيا بنده سپاسگزار خداوند نباشم؟ مردم كه شدت عبادت حضرت را مى‏نگريستند، متأثر مى‏شدند و مى‏آموختند كه در برابر نعمت‏هاى خداوند بايد شكرگزار باشند و با عبادت خويش از خطرات دنياگرايى كه بيمارى مهلك آن عصر بود بپرهيزند. 🔹علاوه بر اين، (عليه السلام) با گفتارهاى الهى خويش مردم را دعوت به خدا مى‏كردند و به مؤمنان هشدار مى‏دادند كه مبادا دلدادگان دنيا، شما را نيز بفريبد و از و بازتان دارد. (عليه السلام) با ذكر شواهد تاريخى به مردم مى‏آموختند، سرانجام خوشى ندارد و آرايش‏ هاى دنيايى را به سرمنزل مقصود نمى‏رساند، پس بايد به خدا و اعمال نيك انديشيد و از سرگذشت دنياطلبانى كه پيش از اين به تعيّنات دنيايى دست يافته بودند، عبرت گرفت. 🔹به هر حال، روش های الهى (عليه السلام) سبب شده بود كه زشتی های حكومت بيش از گذشته آشكار شود. به همين دليل، امويان نتوانستند را تحمّل كنند. در حقيقت امويان حس كردند امام زین العابدين (عليه السلام) با رفتار و گفتار الهى خويش پيام عاشوراى حسينى را به خوبى در جامعه منتشر مى‏كنند، و اگر اين روش ادامه يابد، به زودى روزگار ذلّت امويان فرا مى‏رسد. سالروز ولادت سراسر نور و سعادت و عليه السلام را به همه پيروان راهش تبريك و تهنیت باد. منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آیا می توان مسئله «معاد» را با دلیل عقلی اثبات نمود؟ (بخش سوم و پایانی) 🔸گذشته از دلائل نقلى فراوانى كه براى اثبات در قرآن مجيد آمده است و شامل صدها آيه در اين زمينه مى شود «دلائل عقلى روشنى» نيز بر اين امر وجود دارد كه به طور فشرده در اينجا قسمتى از آنها يادآورى مى شود: 3⃣«برهان هدف» 🔹بر خلاف پندار ماديين، در جهان بينى الهى، براى آفرينش انسان هدفى بوده است، كه در تعبيرات فلسفى از آن به «تكامل» و در لسان قرآن و حديث گاهى از آن به «قرب به خدا» و يا «عبادت و بندگى» تعبير شده است: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْاِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ‏». [۱] (من جن و انس را نيافريدم، مگر به اين منظور كه مرا كنند [و در سايه عبادت و بندگى كامل شوند و به حريم قرب من راه يابند]). آيا اگر پايان همه چيز باشد اين هدف بزرگ تأمين مى گردد؟ 🔹بدون شك پاسخ اين سؤال منفى است. بايد جهانى بعد از اين جهان باشد و خط تكامل انسان در آن ادامه يابد و محصول اين مزرعه را در آنجا درو كند، و حتى چنان كه در جاى ديگر گفته ايم در جهان ديگر نيز اين سير ادامه يابد تا هدف نهایى تأمين شده باشد. خلاصه اينكه تأمين هدف آفرينش بدون پذيرش ممكن نيست، و اگر ارتباط اين زندگى را از جهان پس از مرگ قطع كنيم همه چيز شكل معما به خود مى گيرد و پاسخى براى چراها نخواهيم داشت. [۲] پی نوشت‌ها: [۱] سوره ذاريات، آيه ۵۶ [۲] تفسير نمونه، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۷۴ش، چ اول، ج ۱۸، ص ۴۷۹ 📕يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: حسينى، سيد حسين، دار الكتب الاسلامية، تهران، ‏1386 شمسی، ‏چاپ: چهارم‏، ‏ص 319. منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel