#خاطرات_یک_مشاور #حضرت_دلبر #قسمت_سی_و_پنجم 📚 شبهای پاییز با داستان حضرت دلبر #فایل_صوتی با صدای نویسنده : ✍صالحه کشاورز معتمدی 🇮🇷 @tanhamasiraaramesh

🏖 @salehe_keshavarz ✤ ⃟⛱ ⃟⃟ ⃟❀᪥✾✤❀ 🖋به نام خداوند مهر آفرین ... 📕داستان #حضرت_دلبر 🔍 #قسمت_سی_و_پنجم محمدم یک جوان ۲۴ ساله ؛ زیبا و مومن و مودب ، هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند . مهدا یه دختر دانشجوی محجبه و خانم هدا محصل زیبا و سرحال ... بچه ها ۳ یار من بودند برای نگهداری از امیر هنوز مشکلات مالی کامل حل نشده بود ، مسائل مالی را خودم مدیریت میکردم تا بچه ها صدمه نبینند . امیر به لطف خدا روز به روز بهتر میشد هفته ای سه جلسه فیزیوتراپی و کاردرمانی داشت که همه را خودم میبردمش ... گاهی حیدر و محمد هم می‌آمدند . در مسیر رفت و آمد کلی شوخی میکردم و میخنداندمش تا با روحیه خوب به درمان دل بدهد . + ببین امیر من اینجوری پشت فرمون برات قر میدم بد نباشه یه وقت ... الان یکی میبینه میگه هرچی در میاد از این خانم چادریا در میاد ... به سختی جوابم را داد : _ نه ‌..‌. نه ... نه عشقم تو راحت باش ..‌. ضربه ای که به گردنش وارد شده بود شدید بود . نخاع آسیب جدی دیده بود . ولی به لطف خدا و کاردرمانیها همه چیز عالی پیش می‌رفت . هم پاهایش کم کم حرکت کردند . و هم دست‌هایش کمی جان گرفتند . صحبت کردنش هم در طی یکسال خیلی بهتر شده ... در آن سال من ۱۵ کیلو وزن کم کردم از بس تقلا داشتم ... کار و تدریس و مدیریت خانه و امیر ۴۰ کیلو لاغر شد . یک پاره پوست و استخوان بود ... یک سال گذشت ... سالگرد زلزله زده ها و سالگرد فوت مادرش که رسید دوباره برگشتیم روستا با عصا راه می‌رفت . داخل اتاق موهایش را سشوار کشیدم و لباس مرتب تنش کردم و برایش عطر زدم . دستش را گرفتم و با هم وارد سالن خانه پدریش شدیم . جمعیت آمده بودند برای تسلیت ... شروع کردیم خوش آمد گویی و بین مهمانها حرکت کردیم . از دور مرتضی را دیدم بعد از سالها ، یک لحظه طول کشید تا بشناسمش، کل موهایش سفید و طلائی شده بود ، صورتش شکسته تر ، پدرم بود انگار سن و سال آخرین سال‌های عمر پدرم را داشت. با سر سلام و علیکی کردیم. امیر زیر گوشم گفت : _ طیبه ببین شبیه عروس دومادا شدیم ما . یک لحظه خنده ام گرفت ، چادرم را جلو دهانم گرفتم و گفتم : + خدا نکشتت نمیدونی مگه جنبه ندارم الا وسط ختم خندم میگیره آبروم میره ... جدی شد . وسط سالن رسیده بودیم . ایستاد و جدی و بلند طوری که همه بشنوند گفت : _ طیبه تو آبروی منی ... پدر منی ... مادر منی ... کس و کار منی ... بعد با گریه خم شد و دستم را بوسید . + نکن امیر جان ... می لرزید ... نگران به محمد که پدرش را بغل کرده بود نگاه کردم . +چرا میلرزه پس ... _ هیچی نیست مامان جان نگران نباش . با ترس صدا زدم : + جمیله.... جمیله جانم جمیله و همسرش که بودند دلم قرص بود . عمه فاطمه خودش را به من رساند : _ گلم آروم باش چیزی نیست که برو پیشش من و بچه ها به مهمونها می‌رسیم . با نگاهم تشکر کردم و رفتم اتاق امیر را خوابانده بودند . جمیله بازویم را فشرد و با همسرش از اتاق خارج شدنی گفت : + چیزی نیست استاد ... نگران نباشید . محمد مهدا و هدای گریان را از اتاق خارج کرد . کنار تخت نشستم موهایش را مرتب کردم با تمام محبتم گفتم : + چی شدی پس عشقم ... نمیگی طیبه میمیره برات ... _ خوبم الان ... ببخش منو ... + وای امیر نمیبخشمت اگه بازم از این حرفها بزنیا ، تو شوهر منی ، پاره تنمی ، مثل بچه هامی ، مثل حیدر ، اگه کاری میکنم برات وظیفمه ، منم مریض بشم تو مثل پروانه دورم میگردی . باز هم دست‌هایم را بوسید ... بعد از ۲۵ سال آن شب حرفی را زد که می دانم سالها با خودش تکرار کرده بود . لرزان و با ترس و بغض حرفش را زد . _ حلالم کن طیبه ... من نگذاشتم تو با مرتضی زندگی کنی . جوونیتو گرفتم ازت ؛ به خاطر خودم زندگی شما دو تا رو خراب کردم . انگشت اشاره ام را روی لب‌هایش گذاشتم . + هیییسسس ... نگو اصلا ... هیچ وقت زندگی من تو بودی امیر ؛ خدا تو رو به من داد تا کنارت رشد کنم . کنارت درس بخونم . کنارت ۳ تا بچه گل داشته باشم . تو هدیه ی خدا بودی . دیگه نگیا ... بغلش کردم ... امیر نحیف من ... خدا می داند که در آن لحظه رضایت محض بودم از عمری که با امیر طی شده بود ... امیر همان شب و پیش از رسیدن به بیمارستان در حالیکه در آغوش من بود برای همیشه رفت ... من ماندم و داغ نبودن او ... داغ یتیمی فرزندانم ... و مسئولیت زندگی که حالا سنگین تر شده بود ... ✍ صالحه کشاورز معتمدی #ادامه_دارد ... 🇮🇷 @tanhamasiraaramesh

═══📖 🇮🇷 @tanhamasiraaramesh 📕 ⃟❖═══════════ 📚راهنمای داستان #حضرت_دلبر♥️👇 🔍 #خاطرات_یک_مشاور 🔖 #قسمت_اول 🔖 #قسمت_دوم 🔖 #قسمت_سوم 🔖 #قسمت_چهارم 🔖 #قسمت_پنجم 🔖 #قسمت_ششم 🔖 #قسمت_هفتم 🔖 #قسمت_هشتم 🔖 #قسمت_نهم 🔖 #قسمت_دهم 🔖 #قسمت_یازدهم 🔖 #قسمت_دوازدهم 🔖 #قسمت_سیزدهم 🔖 #قسمت_چهاردهم 🔖 #قسمت_پانزدهم 🔖 #قسمت_شانزدهم 🔖 #قسمت_هفدهم 🔖 #قسمت_هجدهم 🔖 #قسمت_نوزدهم 🔖 #قسمت_بیستم 🔖 #قسمت_بیست_و_یکم 🔖 #قسمت_بیست_و_دوم 🔖 #قسمت_بیست_و_سوم 🔖 #قسمت_بیست_و_چهارم 🔖 #قسمت_بیست_و_پنجم 🔖 #قسمت_بیست_و_ششم 🔖 #قسمت_بیست_و_هفتم 🔖 #قسمت_بیست_و_هشتم 🔖 #قسمت_بیست_و_نهم 🔖 #قسمت_سی_ام 🔖 #قسمت_سی_و_یکم 🔖 #قسمت_سی_و_دوم 🔖 #قسمت_سی_و_سوم 🔖 #قسمت_سی_و_چهارم 🔖 #قسمت_سی_و_پنجم 🔖 #قسمت_سی_و_ششم 🔖 #قسمت_سی_و_هفتم 🔖 #قسمت_سی_و_هشتم 🔖 #قسمت_سی_و_نهم 🔖 #قسمت_چهلم 🔖 #قسمت_چهل_و_اول 🔖 #قسمت_چهل_و_دوم 🔖 #قسمت_چهل_و_سوم 🔖 #قسمت_چهل_و_چهارم 🔖 #قسمت_چهل_و_پنجم 🇮🇷 @tanhamasiraaramesh 📖 ⃟❖═══════════ ✍ نویسنده : صالحه کشاورز معتمدی

🏖 @salehe_keshavarz ✤ ⃟⛱ ⃟⃟ ⃟❀᪥✾✤❀ 🖋به نام خداوند مهر آفرین ... 📕داستان #حضرت_دلبر 🔍 #قسمت_سی_و_پنجم محمدم یک جوان ۲۴ ساله ؛ زیبا و مومن و مودب ، هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند . مهدا یه دختر دانشجوی محجبه و خانم هدا محصل زیبا و سرحال ... بچه ها ۳ یار من بودند برای نگهداری از امیر هنوز مشکلات مالی کامل حل نشده بود ، مسائل مالی را خودم مدیریت میکردم تا بچه ها صدمه نبینند . امیر به لطف خدا روز به روز بهتر میشد هفته ای سه جلسه فیزیوتراپی و کاردرمانی داشت که همه را خودم میبردمش ... گاهی حیدر و محمد هم می‌آمدند . در مسیر رفت و آمد کلی شوخی میکردم و میخنداندمش تا با روحیه خوب به درمان دل بدهد . + ببین امیر من اینجوری پشت فرمون برات قر میدم بد نباشه یه وقت ... الان یکی میبینه میگه هرچی در میاد از این خانم چادریا در میاد ... به سختی جوابم را داد : _ نه ‌..‌. نه ... نه عشقم تو راحت باش ..‌. ضربه ای که به گردنش وارد شده بود شدید بود . نخاع آسیب جدی دیده بود . ولی به لطف خدا و کاردرمانیها همه چیز عالی پیش می‌رفت . هم پاهایش کم کم حرکت کردند . و هم دست‌هایش کمی جان گرفتند . صحبت کردنش هم در طی یکسال خیلی بهتر شده ... در آن سال من ۱۵ کیلو وزن کم کردم از بس تقلا داشتم ... کار و تدریس و مدیریت خانه و امیر ۴۰ کیلو لاغر شد . یک پاره پوست و استخوان بود ... یک سال گذشت ... سالگرد زلزله زده ها و سالگرد فوت مادرش که رسید دوباره برگشتیم روستا با عصا راه می‌رفت . داخل اتاق موهایش را سشوار کشیدم و لباس مرتب تنش کردم و برایش عطر زدم . دستش را گرفتم و با هم وارد سالن خانه پدریش شدیم . جمعیت آمده بودند برای تسلیت ... شروع کردیم خوش آمد گویی و بین مهمانها حرکت کردیم . از دور مرتضی را دیدم بعد از سالها ، یک لحظه طول کشید تا بشناسمش، کل موهایش سفید و طلائی شده بود ، صورتش شکسته تر ، پدرم بود انگار سن و سال آخرین سال‌های عمر پدرم را داشت. با سر سلام و علیکی کردیم. امیر زیر گوشم گفت : _ طیبه ببین شبیه عروس دومادا شدیم ما . یک لحظه خنده ام گرفت ، چادرم را جلو دهانم گرفتم و گفتم : + خدا نکشتت نمیدونی مگه جنبه ندارم الا وسط ختم خندم میگیره آبروم میره ... جدی شد . وسط سالن رسیده بودیم . ایستاد و جدی و بلند طوری که همه بشنوند گفت : _ طیبه تو آبروی منی ... پدر منی ... مادر منی ... کس و کار منی ... بعد با گریه خم شد و دستم را بوسید . + نکن امیر جان ... می لرزید ... نگران به محمد که پدرش را بغل کرده بود نگاه کردم . +چرا میلرزه پس ... _ هیچی نیست مامان جان نگران نباش . با ترس صدا زدم : + جمیله.... جمیله جانم جمیله و همسرش که بودند دلم قرص بود . عمه فاطمه خودش را به من رساند : _ گلم آروم باش چیزی نیست که برو پیشش من و بچه ها به مهمونها می‌رسیم . با نگاهم تشکر کردم و رفتم اتاق امیر را خوابانده بودند . جمیله بازویم را فشرد و با همسرش از اتاق خارج شدنی گفت : + چیزی نیست استاد ... نگران نباشید . محمد مهدا و هدای گریان را از اتاق خارج کرد . کنار تخت نشستم موهایش را مرتب کردم با تمام محبتم گفتم : + چی شدی پس عشقم ... نمیگی طیبه میمیره برات ... _ خوبم الان ... ببخش منو ... + وای امیر نمیبخشمت اگه بازم از این حرفها بزنیا ، تو شوهر منی ، پاره تنمی ، مثل بچه هامی ، مثل حیدر ، اگه کاری میکنم برات وظیفمه ، منم مریض بشم تو مثل پروانه دورم میگردی . باز هم دست‌هایم را بوسید ... بعد از ۲۵ سال آن شب حرفی را زد که می دانم سالها با خودش تکرار کرده بود . لرزان و با ترس و بغض حرفش را زد . _ حلالم کن طیبه ... من نگذاشتم تو با مرتضی زندگی کنی . جوونیتو گرفتم ازت ؛ به خاطر خودم زندگی شما دو تا رو خراب کردم . انگشت اشاره ام را روی لب‌هایش گذاشتم . + هیییسسس ... نگو اصلا ... هیچ وقت زندگی من تو بودی امیر ؛ خدا تو رو به من داد تا کنارت رشد کنم . کنارت درس بخونم . کنارت ۳ تا بچه گل داشته باشم . تو هدیه ی خدا بودی . دیگه نگیا ... بغلش کردم ... امیر نحیف من ... خدا می داند که در آن لحظه رضایت محض بودم از عمری که با امیر طی شده بود ... امیر همان شب و پیش از رسیدن به بیمارستان در حالیکه در آغوش من بود برای همیشه رفت ... من ماندم و داغ نبودن او ... داغ یتیمی فرزندانم ... و مسئولیت زندگی که حالا سنگین تر شده بود ... ✍ صالحه کشاورز معتمدی #ادامه_دارد ... 🇮🇷 https://eitaa.com/tanhamasiraaramesh

🏖 @salehe_keshavarz ✤ ⃟⛱ ⃟⃟ ⃟❀᪥✾✤❀ #خاطرات_یک_مشاور #حضرت_دلبر #قسمت_سی_و_پنجم 📚داستان حضرت دلبر #فایل_صوتی با صدای نویسنده : ✍صالحه کشاورز معتمدی ✤ ⃟⃟ ⃟⛱ ⃟❀✤✾᪥❀ 🏖 @salehe_keshavarz

🖋به نام خداوند مهر آفرین ... 📕داستان #حضرت_دلبر 🔍 #قسمت_سی_و_پنجم محمدم یک جوان ۲۴ ساله ؛ زیبا و مومن و مودب ، هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند . مهدا یه دختر دانشجوی محجبه و خانم هدا محصل زیبا و سرحال ... بچه ها ۳ یار من بودند برای نگهداری از امیر هنوز مشکلات مالی کامل حل نشده بود ، مسائل مالی را خودم مدیریت میکردم تا بچه ها صدمه نبینند . امیر به لطف خدا روز به روز بهتر میشد هفته ای سه جلسه فیزیوتراپی و کاردرمانی داشت که همه را خودم میبردمش ... گاهی حیدر و محمد هم می‌آمدند . در مسیر رفت و آمد کلی شوخی میکردم و میخنداندمش تا با روحیه خوب به درمان دل بدهد . + ببین امیر من اینجوری پشت فرمون برات قر میدم بد نباشه یه وقت ... الان یکی میبینه میگه هرچی در میاد از این خانم چادریا در میاد ... به سختی جوابم را داد : _ نه ‌..‌. نه ... نه عشقم تو راحت باش ..‌. ضربه ای که به گردنش وارد شده بود شدید بود . نخاع آسیب جدی دیده بود . ولی به لطف خدا و کاردرمانیها همه چیز عالی پیش می‌رفت . هم پاهایش کم کم حرکت کردند . و هم دست‌هایش کمی جان گرفتند . صحبت کردنش هم در طی یکسال خیلی بهتر شده ... در آن سال من ۱۵ کیلو وزن کم کردم از بس تقلا داشتم ... کار و تدریس و مدیریت خانه و امیر ۴۰ کیلو لاغر شد . یک پاره پوست و استخوان بود ... یک سال گذشت ... سالگرد زلزله زده ها و سالگرد فوت مادرش که رسید دوباره برگشتیم روستا با عصا راه می‌رفت . داخل اتاق موهایش را سشوار کشیدم و لباس مرتب تنش کردم و برایش عطر زدم . دستش را گرفتم و با هم وارد سالن خانه پدریش شدیم . جمعیت آمده بودند برای تسلیت ... شروع کردیم خوش آمد گویی و بین مهمانها حرکت کردیم . از دور مرتضی را دیدم بعد از سالها ، یک لحظه طول کشید تا بشناسمش، کل موهایش سفید و طلائی شده بود ، صورتش شکسته تر ، پدرم بود انگار سن و سال آخرین سال‌های عمر پدرم را داشت. با سر سلام و علیکی کردیم. امیر زیر گوشم گفت : _ طیبه ببین شبیه عروس دومادا شدیم ما . یک لحظه خنده ام گرفت ، چادرم را جلو دهانم گرفتم و گفتم : + خدا نکشتت نمیدونی مگه جنبه ندارم الا وسط ختم خندم میگیره آبروم میره ... جدی شد . وسط سالن رسیده بودیم . ایستاد و جدی و بلند طوری که همه بشنوند گفت : _ طیبه تو آبروی منی ... پدر منی ... مادر منی ... کس و کار منی ... بعد با گریه خم شد و دستم را بوسید . + نکن امیر جان ... می لرزید ... نگران به محمد که پدرش را بغل کرده بود نگاه کردم . +چرا میلرزه پس ... _ هیچی نیست مامان جان نگران نباش . با ترس صدا زدم : + جمیله.... جمیله جانم جمیله و همسرش که بودند دلم قرص بود . عمه فاطمه خودش را به من رساند : _ گلم آروم باش چیزی نیست که برو پیشش من و بچه ها به مهمونها می‌رسیم . با نگاهم تشکر کردم و رفتم اتاق امیر را خوابانده بودند . جمیله بازویم را فشرد و با همسرش از اتاق خارج شدنی گفت : + چیزی نیست استاد ... نگران نباشید . محمد مهدا و هدای گریان را از اتاق خارج کرد . کنار تخت نشستم موهایش را مرتب کردم با تمام محبتم گفتم : + چی شدی پس عشقم ... نمیگی طیبه میمیره برات ... _ خوبم الان ... ببخش منو ... + وای امیر نمیبخشمت اگه بازم از این حرفها بزنیا ، تو شوهر منی ، پاره تنمی ، مثل بچه هامی ، مثل حیدر ، اگه کاری میکنم برات وظیفمه ، منم مریض بشم تو مثل پروانه دورم میگردی . باز هم دست‌هایم را بوسید ... بعد از ۲۵ سال آن شب حرفی را زد که می دانم سالها با خودش تکرار کرده بود . لرزان و با ترس و بغض حرفش را زد . _ حلالم کن طیبه ... من نگذاشتم تو با مرتضی زندگی کنی . جوونیتو گرفتم ازت ؛ به خاطر خودم زندگی شما دو تا رو خراب کردم . انگشت اشاره ام را روی لب‌هایش گذاشتم . + هیییسسس ... نگو اصلا ... هیچ وقت زندگی من تو بودی امیر ؛ خدا تو رو به من داد تا کنارت رشد کنم . کنارت درس بخونم . کنارت ۳ تا بچه گل داشته باشم . تو هدیه ی خدا بودی . دیگه نگیا ... بغلش کردم ... امیر نحیف من ... خدا می داند که در آن لحظه رضایت محض بودم از عمری که با امیر طی شده بود ... امیر همان شب و پیش از رسیدن به بیمارستان در حالیکه در آغوش من بود برای همیشه رفت ... من ماندم و داغ نبودن او ... داغ یتیمی فرزندانم ... و مسئولیت زندگی که حالا سنگین تر شده بود ... ✍ صالحه کشاورز معتمدی #ادامه_دارد ...

#خاطرات_یک_مشاور #حضرت_دلبر #قسمت_سی_و_پنجم 📚داستان حضرت دلبر #فایل_صوتی با صدای نویسنده : ✍صالحه کشاورز معتمدی

🖋به نام خداوند مهر آفرین ... 📕داستان #حضرت_دلبر 🔍 #قسمت_سی_و_پنجم محمدم یک جوان ۲۴ ساله ؛ زیبا و مومن و مودب ، هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند . مهدا یه دختر دانشجوی محجبه و خانم هدا محصل زیبا و سرحال ... بچه ها ۳ یار من بودند برای نگهداری از امیر هنوز مشکلات مالی کامل حل نشده بود ، مسائل مالی را خودم مدیریت میکردم تا بچه ها صدمه نبینند . امیر به لطف خدا روز به روز بهتر میشد هفته ای سه جلسه فیزیوتراپی و کاردرمانی داشت که همه را خودم میبردمش ... گاهی حیدر و محمد هم می‌آمدند . در مسیر رفت و آمد کلی شوخی میکردم و میخنداندمش تا با روحیه خوب به درمان دل بدهد . + ببین امیر من اینجوری پشت فرمون برات قر میدم بد نباشه یه وقت ... الان یکی میبینه میگه هرچی در میاد از این خانم چادریا در میاد ... به سختی جوابم را داد : _ نه ‌..‌. نه ... نه عشقم تو راحت باش ..‌. ضربه ای که به گردنش وارد شده بود شدید بود . نخاع آسیب جدی دیده بود . ولی به لطف خدا و کاردرمانیها همه چیز عالی پیش می‌رفت . هم پاهایش کم کم حرکت کردند . و هم دست‌هایش کمی جان گرفتند . صحبت کردنش هم در طی یکسال خیلی بهتر شده ... در آن سال من ۱۵ کیلو وزن کم کردم از بس تقلا داشتم ... کار و تدریس و مدیریت خانه و امیر ۴۰ کیلو لاغر شد . یک پاره پوست و استخوان بود ... یک سال گذشت ... سالگرد زلزله زده ها و سالگرد فوت مادرش که رسید دوباره برگشتیم روستا با عصا راه می‌رفت . داخل اتاق موهایش را سشوار کشیدم و لباس مرتب تنش کردم و برایش عطر زدم . دستش را گرفتم و با هم وارد سالن خانه پدریش شدیم . جمعیت آمده بودند برای تسلیت ... شروع کردیم خوش آمد گویی و بین مهمانها حرکت کردیم . از دور مرتضی را دیدم بعد از سالها ، یک لحظه طول کشید تا بشناسمش، کل موهایش سفید و طلائی شده بود ، صورتش شکسته تر ، پدرم بود انگار سن و سال آخرین سال‌های عمر پدرم را داشت. با سر سلام و علیکی کردیم. امیر زیر گوشم گفت : _ طیبه ببین شبیه عروس دومادا شدیم ما . یک لحظه خنده ام گرفت ، چادرم را جلو دهانم گرفتم و گفتم : + خدا نکشتت نمیدونی مگه جنبه ندارم الا وسط ختم خندم میگیره آبروم میره ... جدی شد . وسط سالن رسیده بودیم . ایستاد و جدی و بلند طوری که همه بشنوند گفت : _ طیبه تو آبروی منی ... پدر منی ... مادر منی ... کس و کار منی ... بعد با گریه خم شد و دستم را بوسید . + نکن امیر جان ... می لرزید ... نگران به محمد که پدرش را بغل کرده بود نگاه کردم . +چرا میلرزه پس ... _ هیچی نیست مامان جان نگران نباش . با ترس صدا زدم : + جمیله.... جمیله جانم جمیله و همسرش که بودند دلم قرص بود . عمه فاطمه خودش را به من رساند : _ گلم آروم باش چیزی نیست که برو پیشش من و بچه ها به مهمونها می‌رسیم . با نگاهم تشکر کردم و رفتم اتاق امیر را خوابانده بودند . جمیله بازویم را فشرد و با همسرش از اتاق خارج شدنی گفت : + چیزی نیست استاد ... نگران نباشید . محمد مهدا و هدای گریان را از اتاق خارج کرد . کنار تخت نشستم موهایش را مرتب کردم با تمام محبتم گفتم : + چی شدی پس عشقم ... نمیگی طیبه میمیره برات ... _ خوبم الان ... ببخش منو ... + وای امیر نمیبخشمت اگه بازم از این حرفها بزنیا ، تو شوهر منی ، پاره تنمی ، مثل بچه هامی ، مثل حیدر ، اگه کاری میکنم برات وظیفمه ، منم مریض بشم تو مثل پروانه دورم میگردی . باز هم دست‌هایم را بوسید ... بعد از ۲۵ سال آن شب حرفی را زد که می دانم سالها با خودش تکرار کرده بود . لرزان و با ترس و بغض حرفش را زد . _ حلالم کن طیبه ... من نگذاشتم تو با مرتضی زندگی کنی . جوونیتو گرفتم ازت ؛ به خاطر خودم زندگی شما دو تا رو خراب کردم . انگشت اشاره ام را روی لب‌هایش گذاشتم . + هیییسسس ... نگو اصلا ... هیچ وقت زندگی من تو بودی امیر ؛ خدا تو رو به من داد تا کنارت رشد کنم . کنارت درس بخونم . کنارت ۳ تا بچه گل داشته باشم . تو هدیه ی خدا بودی . دیگه نگیا ... بغلش کردم ... امیر نحیف من ... خدا می داند که در آن لحظه رضایت محض بودم از عمری که با امیر طی شده بود ... امیر همان شب و پیش از رسیدن به بیمارستان در حالیکه در آغوش من بود برای همیشه رفت ... من ماندم و داغ نبودن او ... داغ یتیمی فرزندانم ... و مسئولیت زندگی که حالا سنگین تر شده بود ... ✍ صالحه کشاورز معتمدی #ادامه_دارد ... ✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐✦ 🇮🇷 شما هم اگر بی تفاوت و بی دغدغه نیستید با کانال تنها مسیر آرامش همراه شوید 👇 🇮🇷 https://eitaa.com/tanhamasiraaramesh

#کنترل_ذهن_برای_تقرب #قسمت_سی_و_پنجم #تنهامسیرآرامش 🚩 https://eitaa.com/tanhamasiraaramesh

🖋به نام خداوند مهر آفرین ... 📕داستان #حضرت_دلبر 🔍 #قسمت_سی_و_پنجم محمدم یک جوان ۲۴ ساله ؛ زیبا و مومن و مودب ، هم کار می‌کرد و هم درس می‌خواند . مهدا یه دختر دانشجوی محجبه و خانم هدا محصل زیبا و سرحال ... بچه ها ۳ یار من بودند برای نگهداری از امیر هنوز مشکلات مالی کامل حل نشده بود ، مسائل مالی را خودم مدیریت میکردم تا بچه ها صدمه نبینند . امیر به لطف خدا روز به روز بهتر میشد هفته ای سه جلسه فیزیوتراپی و کاردرمانی داشت که همه را خودم میبردمش ... گاهی حیدر و محمد هم می‌آمدند . در مسیر رفت و آمد کلی شوخی میکردم و میخنداندمش تا با روحیه خوب به درمان دل بدهد . + ببین امیر من اینجوری پشت فرمون برات قر میدم بد نباشه یه وقت ... الان یکی میبینه میگه هرچی در میاد از این خانم چادریا در میاد ... به سختی جوابم را داد : _ نه ‌..‌. نه ... نه عشقم تو راحت باش ..‌. ضربه ای که به گردنش وارد شده بود شدید بود . نخاع آسیب جدی دیده بود . ولی به لطف خدا و کاردرمانیها همه چیز عالی پیش می‌رفت . هم پاهایش کم کم حرکت کردند . و هم دست‌هایش کمی جان گرفتند . صحبت کردنش هم در طی یکسال خیلی بهتر شده ... در آن سال من ۱۵ کیلو وزن کم کردم از بس تقلا داشتم ... کار و تدریس و مدیریت خانه و امیر ۴۰ کیلو لاغر شد . یک پاره پوست و استخوان بود ... یک سال گذشت ... سالگرد زلزله زده ها و سالگرد فوت مادرش که رسید دوباره برگشتیم روستا با عصا راه می‌رفت . داخل اتاق موهایش را سشوار کشیدم و لباس مرتب تنش کردم و برایش عطر زدم . دستش را گرفتم و با هم وارد سالن خانه پدریش شدیم . جمعیت آمده بودند برای تسلیت ... شروع کردیم خوش آمد گویی و بین مهمانها حرکت کردیم . از دور مرتضی را دیدم بعد از سالها ، یک لحظه طول کشید تا بشناسمش، کل موهایش سفید و طلائی شده بود ، صورتش شکسته تر ، پدرم بود انگار سن و سال آخرین سال‌های عمر پدرم را داشت. با سر سلام و علیکی کردیم. امیر زیر گوشم گفت : _ طیبه ببین شبیه عروس دومادا شدیم ما . یک لحظه خنده ام گرفت ، چادرم را جلو دهانم گرفتم و گفتم : + خدا نکشتت نمیدونی مگه جنبه ندارم الا وسط ختم خندم میگیره آبروم میره ... جدی شد . وسط سالن رسیده بودیم . ایستاد و جدی و بلند طوری که همه بشنوند گفت : _ طیبه تو آبروی منی ... پدر منی ... مادر منی ... کس و کار منی ... بعد با گریه خم شد و دستم را بوسید . + نکن امیر جان ... می لرزید ... نگران به محمد که پدرش را بغل کرده بود نگاه کردم . +چرا میلرزه پس ... _ هیچی نیست مامان جان نگران نباش . با ترس صدا زدم : + جمیله.... جمیله جانم جمیله و همسرش که بودند دلم قرص بود . عمه فاطمه خودش را به من رساند : _ گلم آروم باش چیزی نیست که برو پیشش من و بچه ها به مهمونها می‌رسیم . با نگاهم تشکر کردم و رفتم اتاق امیر را خوابانده بودند . جمیله بازویم را فشرد و با همسرش از اتاق خارج شدنی گفت : + چیزی نیست استاد ... نگران نباشید . محمد مهدا و هدای گریان را از اتاق خارج کرد . کنار تخت نشستم موهایش را مرتب کردم با تمام محبتم گفتم : + چی شدی پس عشقم ... نمیگی طیبه میمیره برات ... _ خوبم الان ... ببخش منو ... + وای امیر نمیبخشمت اگه بازم از این حرفها بزنیا ، تو شوهر منی ، پاره تنمی ، مثل بچه هامی ، مثل حیدر ، اگه کاری میکنم برات وظیفمه ، منم مریض بشم تو مثل پروانه دورم میگردی . باز هم دست‌هایم را بوسید ... بعد از ۲۵ سال آن شب حرفی را زد که می دانم سالها با خودش تکرار کرده بود . لرزان و با ترس و بغض حرفش را زد . _ حلالم کن طیبه ... من نگذاشتم تو با مرتضی زندگی کنی . جوونیتو گرفتم ازت ؛ به خاطر خودم زندگی شما دو تا رو خراب کردم . انگشت اشاره ام را روی لب‌هایش گذاشتم . + هیییسسس ... نگو اصلا ... هیچ وقت زندگی من تو بودی امیر ؛ خدا تو رو به من داد تا کنارت رشد کنم . کنارت درس بخونم . کنارت ۳ تا بچه گل داشته باشم . تو هدیه ی خدا بودی . دیگه نگیا ... بغلش کردم ... امیر نحیف من ... خدا می داند که در آن لحظه رضایت محض بودم از عمری که با امیر طی شده بود ... امیر همان شب و پیش از رسیدن به بیمارستان در حالیکه در آغوش من بود برای همیشه رفت ... من ماندم و داغ نبودن او ... داغ یتیمی فرزندانم ... و مسئولیت زندگی که حالا سنگین تر شده بود ... ✍ صالحه کشاورز معتمدی #ادامه_دارد ...