دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

🎥 عهد شکنی با امام زمان (عج) 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء چهارم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🔵مقایسه حجاب دهه ۶۰ با دهه ی ۹۰ انقلاب... #استحاله_انقلاب #حجاب #واردات_لباس #ساپورت #واردات_لباس_های_غربی #تغییر_عقیده_ها #اصلاحات_آمریکایی @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_اول با ترس از پشت شیشہ بہ داخل چشم مے دوزم. روزبہ ڪتش را بہ دست مهندس تقوے مے دهد و بہ سمت شهاب مے رود! دستش را مے گیرد و با عجلہ بہ سمت در پشتے مے بردش...فرزاد سریع بہ دنبالش مے رود! مضطرب بہ سمت ڪوچہ مان راہ مے افتم... با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ ڪوچہ مے رسانم ڪہ یاسین با عجلہ بہ سمتم مے دود و گوشہ ے چادرم را محڪم‌ میان مشتش مے گیرد. چشم هایش ترسیدہ اند:چے شدہ آبجے؟! چرا دوییدے بیرون؟! دستش را مے گیرم:هیچے یاسین! _مگہ من بچہ ام جواب سر بالا میدے؟! پوفے میڪنم:الان اصلا حوصلہ ے یڪے بہ دو ڪردن ندارما! چند نفر از همسایہ ها ایستادہ اند و متعجب بہ نقطہ اے خیرہ شدہ اند! لبم را بہ دندان مے گیرم و از میان شان عبور میڪنم،یاسین هم پشت سرم مے آید. روزبہ یقہ ے پیراهن شهاب را گرفتہ و بہ دیوار چسباندہ! فرزاد سعے دارد از هم جدایشان ڪند! شهاب خونسرد ایستادہ و لبخند ڪجے ڪنج لبش دیدہ میشود! خوب میداند این حالتش آدم را بیشتر عصبے مے ڪند! صورت روزبہ را نمے بینم،بلند مے گوید:شهاب! خوب میدونے من با بقیہ یہ فرق بزرگ دارم! اگہ بخواے با منم بازے ڪن مے سوزنمت! سپس یقہ اش را رها مے ڪند و انگشت اشارہ اش را بہ سمتش مے گیرد:پس بڪش ڪنار! شهاب پوزخند میزند:خیلے براش جوش میزنے! فرزاد سریع مے گوید:بس ڪن دیگہ! حداقل حرمت نون و نمڪے ڪہ باهم خوردیمو نگہ دار! سپس با آرامش رو بہ روزبہ ادامہ میدهد:همہ دارن نگاہ میڪنن! تو پاساژ نمیدونے چہ ولولہ اے افتادہ؟! آبرومون رفت! ڪارمندا دارن پچ پچ میڪنن! روزبہ دستش را میان موهایش مے برد و نفس عمیقے میڪشد. شهاب نگاهش را بہ من مے دوزد،تنم یخ مے زند! مے ترسم جلوے همسایہ ها حرف نامربوطے بزند یا اسمے از من ببرد! سرفہ اے مے ڪنم و سریع ڪلید را در قفل در مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،یاسین را هم داخل میڪشم،در را نیمہ مے بندم و مے ایستم. ڪمے از صورت شهاب و فرزاد را مے بینم،روزبہ همچنان پشت بہ من ایستادہ. صداے مادرم از پشت سر مے آید:بہ چے نگاہ میڪنے؟! نفس بلندے میڪشم و سرم را برمے گردانم:هیچے! دعوا شدہ! ابروهایش را بالا میدهد:از ڪے تا حالا وایمیسے دعوا تماشا مے ڪنے؟! دوست ندارم شهاب را ببیند و داغ دلش تازہ شود،نگاهے بہ بیرون مے اندازم،روزبہ بہ طرفم سر بر مے گرداند اما نگاهم نمے ڪند! فرزاد دستش را روے شانہ اش مے گذارد:الان برات آب میارم! یڪم هوا بخور بعد بیا داخل! اخم غلیظے تحویل شهاب مے دهد:بهترہ برے! اگہ بخاطرہ حرف بابام نبود... حرفش را ادامہ نمے دهد،محڪم با دست بہ تخت سینہ ے شهاب مے ڪوبد:بہ اندازہ ے ڪافے بہ زندگے همہ مون گند زدے! خب تموم شد برو! حالت چشم هاے شهاب ترسناڪ میشود،سریع در را مے بندم. مادرم اخم غلیظے تحویلم مے دهد و چیزے نمے گوید،سریع رویش را بر مے گرداند و وارد خانہ میشود. نفسم را با شدت بیرون میدهم،یاسین با اخم نگاهم مے ڪند! توجهے نمے ڪنم و چادرم را از روے سرم برمیدارم،صداے زنگ‌ موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ نام تماس گیرندہ مے اندازم،نام یلدا روے صفحہ نقش بستہ! دوبارہ موبایل را داخل جیبم مانتویم برمے گردانم،حوصلہ ے بیست سوالے ندارم! گردنم را تڪان میدهم،صداے شڪستن استخوان هایش حالم را جا مے آورد! وارد خانہ میشوم،مادرم با حرص مشغول خورد ڪردن هویج است! بہ سمتش مے روم و روسرے ام را برمیدارم،همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتویم را باز میڪنم مے گویم:بدہ من خورد میڪنم! بدون اینڪہ نگاهم ڪند جواب میدهد:نمیخواد! مے خندم:بہ قول خودت دیگہ بیست سالمہ! تمام هنرم تو آشپزے نیمرو و املت پختنہ! جوابے نمیدهد،مانتویم را از تنم در مے آورم و صندلے رو بہ رویے اش را عقب میڪشم. _سر چے بحثشون شدہ بود؟! گلویم را صاف مے ڪنم و جوابے نمے دهم،هویج بیچارہ را رها مے ڪند و چشم هایش را بہ صورتم مے دوزد:سر تو؟! _اختلاف بین خودشون بود! _بین خودشون شامل تو نمیشہ؟! _نہ! نمیشہ! پوفے مے ڪند:خدا عاقبتونو ختم بہ خیر ڪنہ! دوبارہ بہ جان هویج مے افتد! _فرزانہ زنگ زدہ بود! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:خب! آهستہ مے گوید:میپرسید تو برنامہ ے خاصے براے دومین سالگرد هادے ندارے؟! گفت یہ سرے بهشون بزنے! انگشت هایم را در هم قفل میڪنم:هنوز یہ ماہ موندہ! تو چے گفتے؟! _گفتم بهش میگم! _خب چرا بہ خودم زنگ نزد؟! خورد ڪردن هویج تمام میشود،چاقو را روے تختہ ے چوبے میگذارد. با دقت نگاهم میڪند:چون برنامہ ریزے براے سالگرد هادے بهونہ بود! برات خواستگار پیدا ڪردن! اخم هایم در هم مے رود:براے من؟! _آرہ براے تو! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_دوم پوزخند میزنم:تو زحمت افتادن! جدے مے گوید:انقدر سوال و جوابش ڪردم تا گفت ڪہ میخواستن بیان خواستگارے یڪتا،حاج مهدے تو رو معرفے ڪردہ! گفتہ مورد بهترے هم هست! منم گفتم لازم بہ لطف شما نیست،آیہ اگہ بخواد ازدواج ڪنہ مورداے خوبے هستن! حتے یہ خواستگار سمج دارہ! بلند مے خندم،متعجب نگاهم میڪند! میان خندہ مے گویم:منظورت مهندس ساجدیہ؟! اون ڪہ رفت پشت سرشم نگاہ نڪرد! پشت چشمے برایم نازڪ مے ڪند:جدے باش! قهقهہ مے زنم:غیر از اینہ؟! اگہ غیر از اینہ اون خواستگارو بهم نشون بدہ! _شرط میبندم برمیگردہ! خودم را بہ آن راہ میزنم:ڪے؟! _عمہ ت! مے خندم و چیزے نمے گویم،لبخند ڪم رنگے میزند:آیہ جان! هادے آقا بود! خوب بود! همہ چیز تموم بود! اما رفت! دو سال گذشتہ! نمیخواے بہ فڪر آیندہ ت باشے؟! جدے میشوم:آیندہ فقط تو ازدواج ڪردن خلاصہ میشہ؟! _نہ! ولے تا حد زیادے آرہ! نفس عمیقے میڪشم و انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم. _نگو ڪہ دلت نمیخواست برگردہ؟! _تو و بابا ڪہ راضے نیستید! این حرفا براے چیہ؟! لبخند ڪم رنگے میزند:بابات از سر لجبازے راضے نیست و بهونہ میارہ،من از سر منطق راضے نیستم! منطقم میگہ اعتقاد نداشتنش مشڪل میشہ! شاید تا یہ حدے بشہ ڪنار اومد ولے تا یہ حدے! میگہ باهات ڪنار میاد اما نمیتونہ! یہ مرد سے و دو سالہ نمیتونہ شور و توقعات عاطفے و هیجانے یہ دختر بیست سالہ رو برآوردہ ڪنہ! خانوادہ ش راضے نیستن،شاید بگہ مهم خودمم تو میخواے با من زندگے ڪنے اما از سر خطبہ ے عقد بہ بعد همہ ے ڪس و ڪارش بہ تو مربوط میشن! میشن خانوادہ ے دومت! خانوادہ اے ڪہ نمیخوانت! اما از یہ طرف هم محڪم بودن و ادب و علاقہ ش رو تحسین میڪنم! درستہ باید عاقلانہ تصمیم گرفت اما بہ اندازہ ے عقل،عشق هم مهمہ! هر دوتاش باید ڪنار هم باشہ! یہ عشق عاقلانہ! مردے ڪہ دوستت نداشتہ باشہ،مردے ڪہ ابراز علاقہ بلد نباشہ،مردے ڪہ نتونہ بهت محبت ڪنہ هر چقدر هم خوب باشہ بعد از یہ مدت خستہ میشے! میدونے چرا؟! سرم را تڪان میدهم:چرا؟! _چون زن مثل گُلہ! باید نور ڪافے بهش برسہ و خوب آبیارے بشہ! باید خوب مراقبش بود وگرنہ پژمردہ میشہ! اون نور ڪافے و آبیارے ابراز علاقہ و محبت مَردشہ! مردے ڪہ نتونہ بهت محبت ڪنہ و رسم عاشقے براے زنو بلد نباشہ پژمردہ ت میڪنہ! طبیعت زن اینہ! برعڪس مرد ڪہ دوست دارہ عملے بهش‌ ثابت ڪنے دوستش دارے زن باید روزے هزار بار بشنوہ ڪہ میخوایش! ڪہ دوستش دارے! ڪہ برات مهمہ! این تمام زندگے نیست مامان جان! فقط عشق ڪافے نیست اما نصف زندگے عشقہ! نفس عمیقے میڪشد:فڪر روزبہ رو از سرت بنداز! بیشتر از این تو ذهنت بهش پر و بال ندہ! تو هنوز خیلے جوونے و وقت دارے! چیزے در دلم تڪان مے خورد! دستش را روے دستم مے گذارد:گفتم نصف زندگے عشقہ،نصف دیگہ ش هم منطق و تفاهمہ! هم سطح بودنہ! هم فڪر و همراہ بودنہ! منتظرش نباش! حتے اگہ برگشت ردش ڪن! نمیدانم چرا بغض گلویم را مے فشارد؟! جدے مے گویم:من ڪہ گفتم جوابم منفیہ! منتظرش نیستم! آرام مے خندد:امیدوارم! چند ثانیہ اے بہ عمق چشم هایم نگاہ میڪند،طاقت نمے آورم و سرم را پایین مے اندازم. آهستہ میپرسد:اگہ منتظرش نیستے پس این بغ ڪردنو ترس تو چشمات چیہ عزیزم؟! آدم ڪہ از نبودن و نیومدن ڪسے ڪہ نمیخوادش نمیترسہ! میترسہ؟! بغضم را آزاد میڪنم:میدونے مامان؟! _چیو؟! _فڪر ڪنم همہ ے ڪاراش الڪے بود! اشڪ صورتم را مے پوشاند،بینے ام را بالا میڪشم:شهاب ازش خواستہ بود منو استخدام ڪنہ و نزدیڪش باشم! دستم را گرم مے فشارد:بہ درڪ! چرا گریہ میڪنے؟! هق هق میڪنم:نمیدونم! از روے صندلے بلند میشود و ڪنارم مے ایستد،محڪم مے گوید:پاشو! با دست اشڪ هایم را پاڪ میڪنم و مے ایستم،چند تار مو جلوے دیدم را مے گیرند. مادرم محڪم در آغوشم مے ڪشد و آرام ڪمرم را نوازش میڪند:از سرت بندازش! بینے ام را بالا میڪشم و قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سر میخورد:تو سرم نیست! از نمایش بازے ڪردنش ناراحت شدم! نفس عمیقے میڪشد و چیزے نمیگوید،دستش روے موهایم مے لغزد. سرم را روے شانہ اش میگذارم و چشم هایم را مے بندم. قلبِ خستہ ام ڪمے شڪستہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یلدا لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد و مے گوید:یہ هفتہ ست هرچے زنگ میزنم جواب نمیدے؟! لیوان شربت را مقابلش مے گذارم:زیاد حالم خوب نبود! محتاط نگاهم مے ڪند:من آدم فوضولے نیستم! نمیخوام بپرسم یہ هفتہ پیش چرا اون بحث پیش اومد،یہ پچ پچایے بین بچہ هاے شرڪت بلند شدہ! نفسم را بیرون میدهم:مردم همیشہ حرف براے زدن دارن! دنبال بهونہ ان ڪہ متاسفانہ این بهونہ ناخواستہ بهشون داد شد! لیوان شربتش را برمیدارد:آرہ! از اون روز مهندس ساجدے خیلے بهم ریختہ بود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۷ رمضـان = فرصتِ عاشـ❤️ـقی @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۷ #استاد_شجاعی این شبها خودتُ گول بزن... یه بهونه هایی برای خودت جور کن که بتونی بیدار بمونی و آروم آروم به خدا نزدیک شی! الآن فرصت "عاشقـ❤️" شدنه چهار روزِش رفته هــا... @tark_gonah_1

📌 #طرح_مهدوی 📝 #رمضان ( #دعای_افتتاح ) 🔹 اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ الدَّاعِیَ إِلَى... 🔆 خدایا او (امام زمان) را دعوت کننده به کتابت، و قیام کننده به آئینت قرار بده @tark_gonah_1

🎥 بیعت با امام زمان (عج) 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 دشمن شناسی و شناخت وسوسه های شیطانی 👤 استاد علی اکبر رائفی پور #دشمن_شناسی #مبارزه_با_صهیونیزم 🆔 @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۸ رمضــ🌙ـان؛ دوره ی کوتاه و فشرده ی انسانیت... @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۸ #استاد_شجاعی ✍این روحِ تو هم مثلِ جسمت، یه عالمه بیماری، ممکنه سراغش بیاد! رمضان، وقت درمان این بیماریهاست... 💉این روزا یه کم، به خودت برس! @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_سوم فرداش وقتے شنید... حرفش را ادامہ نمیدهد،ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چے شنید؟! ڪمے از شربتش مے نوشد:هیچے بابا! _ڪے چے گفتہ؟! مردد نگاهم میڪند:یڪے از بچہ هاے شرڪت داشت پشت سر تو و مهندس حرف میزد،مهندسم تا شنید درجا اخراجش ڪرد! دستم را روے پیشانے ام میگذارم:خداے من! یہ مسئلہ ے ڪوچیڪ چقدر بزرگ شد! لیوان را روے میز میگذارد:اگہ از بچہ هاے شرڪت ڪسے بهت زنگ زد و چیزے گفت توجہ نڪن! دنبال داستان و چرت و پرت گفتنن میدونے ڪہ! البتہ... باز حرفش را ادامہ نمیدهد،با دقت نگاهش میڪنم:یلدا چیزے شدہ؟! نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:سہ چهار روزیہ از مهندس ساجدے هیچ خبرے نیست! متعجب نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:دو سہ روز بعد از روز افتتاح آقاے محسن ساجدے،پدر مهندس! _خب! _اومد شرڪت! گفت آقا روزبہ چند روز میرہ مرخصے و آقا فرزاد مسئول همہ ے ڪاراست! بچہ ها چند بار بہ مشڪل برخوردن هرچے زنگ زدن موبایل مهندس خاموش بود! آقا فرزاد ڪمڪشون ڪرد ولے تو مدیریت نمیتونہ مثل برادر بزرگترش باشہ! گردنم را تڪان میدهم،در این چند روز بہ این ڪار عادت ڪردہ ام! بے توجہ بہ حرف هایش مے گویم:شربتت گرم شد! عوضش ڪنم؟! سریع مے گوید:نہ! نہ! خوبہ! سپس لیوانش را برمیدارد و چند جرعہ مے نوشد،صداے زنگ موبایلم بلند میشود. موبایلم را از روے میز برمیدارم و بہ شمارے ناشناس چشم مے دوزم. مردد جواب میدهم:بلہ؟! صداے ظریف دخترانہ اے مے پیچد:سلام آیہ جان! صدایش آشناست،در ذهنم در حال جستجو هستم ڪہ صاحب صدا را پیدا ڪنم ڪہ خودش مے گوید:آرزو ام! خواهرِ... ادامہ نمیدهد! گلویم را صاف میڪنم:خوبے عزیزم؟! صداے شیرینش با خجالت زمزمہ مے ڪند:ممنون خوبم! زنگ زدم ڪہ...ڪہ شمارہ مو داشتہ باشے! یعنے...یعنے اگہ دوست دارے باهم در ارتباط باشیم! صداے ڪسے مے آید،سریع مے گوید:من باید برم! خدافظ! متعجب مے گویم:خداحافظ! موبایلم را از گوشم جدا مے ڪنم و سریع شمارہ اش را ثبت! دلم شور مے زند... براے... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 از اتوبوس پیادہ میشوم،با عجلہ از خیابان عبور میڪنم تا خودم را بہ دانشگاہ برسانم ڪہ ماشینے برایم بوق میزند. نفس نفس زنان سر بر میگردانم ڪہ ماشین روزبہ را میبینم! از دہ روز پیش ڪہ آن اتفاق در پاساژ افتاد دیگر ندیدمش! شیشہ ے سمت رانندہ پایین مے آید،چهرہ ے جدے روزبہ را مے بینم،دو سہ متر با من فاصلہ دارد. میخواهم رو برگردانم ڪہ مے گوید:ڪارت دارم! زیاد طول نمیڪشہ! توجهے نمے ڪنم،بند ڪیفم را محڪم در دست میگیرم و رو بر مے گردانم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در ماشین بلند میشود. صدایش را از پشت سرم مے شنوم:اون روز هرچے دلت خواست گفتے حالا اومدم جوابتو بدم! بہ سمتش بر مے گردم،در چند قدمے ایستادہ. پیراهن آبے روشنے با شلوار جین تیرہ پوشیدہ همراہ با ڪتانے هاے مشڪے! تیپے ڪہ ڪمتر مے زند! همیشہ تقریبا رسمے و سادہ بودہ! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش مے برد،بوے خوبے مے دهد! با سر بہ ماشین اشارہ مے ڪند:چند دقیقہ بیشتر وقتتو نمیگیرم! بہ اندازہ ے چند دیقہ حرف زدن برام احترام قائل نیستے؟! مردد نگاهم را میان روزبہ و ماشینش مے چرخانم. بدون اینڪہ بہ صورتش نگاہ ڪنم مے گویم:هر حرفے دارید همین جا بگید! ابروهایش را بالا میدهد:اینجا؟! فڪر نڪنم برات خوب باشہ! نفسم را بیرون میدهم و بدون حرف بہ سمت ماشینش راہ مے افتم‌. با قدم هاے بلند ڪنارم راہ مے آید و سریع در ڪمڪ رانندہ را برایم باز میڪند! معذب روے صندلے مے نشینم و مضطرب نگاهے بہ خیابان مے اندازم‌. روزبہ هم سوار میشود و سوییچ را مے چرخاند،نگاهے بہ پشت سر مے اندازد و فرمان را مے چرخاند. ماشین با سرعت زیادے حرڪت مے ڪند و مستقیم مے رود،نگاهم بہ پاڪت خالے سیگار "وینستون لایت" ڪہ روے داشبورد جا خوش ڪردہ مے افتد! بوے عطرش در تمام ماشین پیچیدہ،روزبہ نگاهے بہ بستہ ے سیگار مے اندازد و دستش را بہ سمت داشبورد دراز مے ڪند و پاڪت سیگار را برمیدارد. پاڪت را مچالہ و بہ سمت صندلے عقب پرت میڪند! چند ثانیہ بعد ماشین را گوشہ ے خیابان پارڪ مے ڪند،نفس عمیقے میڪشد و نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند. بے توجہ بہ رو بہ رو و رفت و آمد ماشین ها خیرہ میشوم. صداے بمش مے پیچد:من در جریان اختلاف شهاب و پدرت نبودم! آرہ! شهاب خواست استخدامت ڪنم اما چیزے نگفت! پوزخند میزنم:شمام همینطورے حرفشو قبول ڪردید؟! _نہ! گفت یہ فرصت بهت بدم تا خودت ڪم بیارے و برے! گفت با پدرت اختلاف دارے و اینطورے میخواے نشون بدے میتونے مستقل باشے. از طرفے براے اذیت ڪردن پدرت ڪہ با شهاب و فرزاد مشڪل داشتہ و اذیتشون میڪردہ بد نیست! من هیچ قصد و نیتے از استخدام ڪردنت نداشتم! نقشہ اے هم در ڪار نبود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_چهارم اگہ تو این چند ماہ هیچ خبرے ازم نبود براے این بود ڪہ میخواستم... مڪث مے ڪند،سرم را بہ سمتش بر مے گردانم. سیاهے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:خانوادہ م راضے نمیشدن بیان خواستگارے! در واقع مادرم زیاد راضے نبود! تقریبا راضے شون ڪردم میخواستم بعد از مراسم سالگرد نامزد سابقت براے خواستگارے رسمے بیام! گیج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:فڪر نڪن مردد شدم! فقط میخواستم با خودم ڪنار بیام و خانوادہ مو راضے ڪنم! پوزخند میزنم:برام مهم نیست! سرم را بر مے گردانم،میخواهم در را باز ڪنم ڪہ مے گوید:چند روز بہ سالگردش موندہ؟! در را باز میڪنم و دوبارہ بہ سمتش سر بر مے گردانم:نمیفهمم! واقعا این اختلافے ڪہ بین مون هست رو نمے بینید؟! لبخند ڪجے میزند:چے ازم میدونے جز اینڪہ اعتقادات قوے مذهبے ندارم؟! _همین خیلے بزرگہ! جدے نگاهم مے ڪند:نہ انقدر بزرگ ڪہ مانع بشہ بہ دستت بیارم! خون در صورتم مے دود،با اخم رو بر مے گردانم ڪہ مے گوید:میتونیم همو بشناسیم! میتونیم تفاهم داشتہ باشیم و سازش ڪنیم! میتونیم ڪنار هم باشیم! چرا ازم فرار میڪنے؟! در را تا آخر باز میڪنم و پیادہ میشوم،صدایش مے آید:ماہ بعد با خانوادہ م میام خواستگارے! دست از لجبازے بردار! برق چشمات پر رنگ تر شدہ! در ماشین را مے بندم و نگاهش نمے ڪنم! ماشین را روشن مے ڪند. بدون هیچ حرف دیگرے مے رود... دلم آرام مے گیرد... از آن روز ڪہ یلدا گفت خبرے از روزبہ نیست نگرانش شدم! حرف هایش بوے صداقت مے دهند... ❤️زان شبے ڪہ وعدہ ڪردے روز بعد روز و شب را می‌شمارم روز و شب❤️ #مولانا ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی @tark_gonah_1

دعای روز ششم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

🌷انّ هذا القرآن یهدی للّتی هی اقوم🌷 🌹بی تردید این قرآن به استوارترین آیین هدایت می کند 🌹 👉 @tark_gonah_1

🌹آیه: (ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم و یبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا کبیرا) ⚘ترجمه: (بدرستی که این قرآن مردم را به طریقی که راست ترین و استوارترین طریقه است هدایت می کند و مؤمنانی را که عمل شایسته انجام می دهند، بشارت می دهد که پاداش عظیمی برای آنها خواهدبود) 🌼تفسیر : (اقوم ) یعنی اعدل و استوارتر، و قیام استوارترین حالت انسان از جهت تسلط بر امور است ، می فرماید: قرآن انسان را به دینی هدایت می کند که آن دین قائم بر اصلاح حال دنیا و آخرت بندگان بوده و خیر و سعادت آنها را در هردو سرا تأمین می کند، چون این دین مطابق فطرت انسانی تشریع شده ولی سایرشرایع همواره متضمن بخشی از منافع انسان بوده و بخش دیگر را فرو گذارمی نمایند، اما اسلام قائم به همه خیرات و منافع بشر بوده و هیچ خیری را از اودریغ نمی نماید، به همین جهت هم اقوم از سایر شرایع می باشد و کاملترین دین الهی است که تمامی شرایعی را که بشر در زندگی به آن محتاج است برای اوتشریع نموده و از هیچ امری فروگذار نکرده است .آنگاه می فرماید قرآن مؤمنانی را که عمل شایسته انجام دهند به جزای این حسن عقیده و عمل ، وعده تثبیت شده ای از جانب پروردگار می دهد که اجر و پاداشی بزرگ برای آنان خواهد بود. 📚» تفسیر المیزان - خلاصه 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء ششم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 کلیپ فوق العاده جنجالی مظلومیت امام زمان 1⃣ 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 آیا میدونستی ظهور خیلی نزدیک است؟ 👤 آیت الله ناصری #ظهور 🆔 @tark_gonah_1

✨ ﷽ ✨ رمضان میگذرد زمزمه و اشک به پاست چشمهء زمزم عشقیم که جوشش داریم ششمین روزه و شش گوشه و شش ماههء شاه ما عجب معرکه ای با عدد شش داریم @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش اول #بخش_اول با تردید و استرس قدم بر مے دارم،نگاهے بہ اطراف مے اندازم. برعڪس چند ساعت پیش،خلوت و آرام است! مے ترسم چیزهایے ڪہ در ذهنم جا خوش ڪردہ اند را برایش بہ زبان بیاورم! شرم دارم! نفس عمیقے میڪشم و سرعتم را بیشتر میڪنم،اگر ڪمے دیگر معطل ڪنم پشیمان میشوم و برمے گردم! چند ثانیہ بعد بہ مزارش مے رسم،درست رو بہ روے عڪس خندانش! بے تاب نگاهم را از عڪسش مے گیرم و چشم بہ زمین مے دوزم‌. صداے خوش پیرمردے ڪہ قرآن مے خواند،موسیقے صحنہ شدہ! اولین قدم را برمیدارم،باید بگویم و سبڪ بشوم! تڪانے بہ گردن خشڪ شدہ ام مے دهم،انگشت هاے یخ ڪردہ ام را در هم قفل میڪنم و ڪنار سنگ قبرش زانو میزنم. روے سنگ،پر از گل است و بوے خوش گلاب زیر بینے ام مے پیچد،امروز دقیقا دوسال از آسمانے شدنش گذشت! مراسم سالگردش‌ با شور بیشترے از سال قبل برگزار شد! چند ساعت پیش ڪہ اینجا بودم،دور از جمعیت سر خم ڪردہ ڪز ڪردہ بودم! شرم مے ڪردم از هادے! از اینڪہ... خوب میدانم ڪہ از حالم با خبر است! از اتفاقاتے ڪہ افتادہ! از ذهن و قلبم! انگشت هاے ظریفم را روے سنگش‌ مے گذارم،راحت مے نشینم و بہ نوشتہ هاے سنگ خیرہ میشوم. زبانم‌ نمے چرخد! صداے قدم هایے نزدیڪم میشود،سر بلند نمے ڪنم. صداے ظریف دخترانہ اے با خندہ مے گوید:هالہ! عڪس این شهیدو ببین! چہ خوشگلہ! متعجب سر بلند مے ڪنم،دو دختر چادرے موبایل بہ دست در چند مترے ام مقابل مزار هادے ایستادہ اند. دخترے ڪہ قدش بلند تر است همانطور ڪہ عڪس مے اندازد مے گوید:خانم! لطفا یڪم برید اون ور تر تو عڪس مے افتیدا! نفس بلندے میڪشم و بلند میشوم،ڪمے از مزار هادے فاصلہ مے گیرم. بہ مزار هادے نزدیڪتر میشوند و پشت بہ قبر هادے مے ایستند،دخترے ڪہ هالہ نام داشت موبایلش را بالا مے گیرد و لبخند میزند. ابروهایم را بالا میدهم و دست بہ سینہ مے ایستم،سلفے اے مے گیرند و دوبارہ نگاهشان را بہ عڪس هادے مے دوزند. هالہ مے گوید:چرا عڪسشو تو نت ندیدہ بودم؟! دوستش شانہ اے بالا مے اندازد:نمے دونم! من ڪہ عڪسشو میزارم تو صفحہ م و مینویسم دوست شهیدمو انتخاب ڪردم! پوزخندے میزنم و چیزے نمے گویم،ڪمے مے ایستند و سپس مے روند. نفس راحتے میڪشم و دوبارہ بہ مزار هادے نزدیڪ میشوم و سر جاے قبلے ام مے نشینم. گلویم را صاف مے ڪنم و آرام مے گویم:سلام! بغض ڪم رنگے در گلویم جا خوش مے ڪند،صدایم ڪمے مے لرزد:دوسال گذشت! لبم را بہ دندان مے گیرم:هادے! خوب نیستم! خوب نیستم! همہ چے آروم و خوبہ ها ولے من خوب نیستم! با دست صورتم را مے پوشانم و با شرم زمزمہ میڪنم:دلم یہ جوریہ! آدم بدے ام نہ؟! بے وفام نہ؟! بہ خدا دست خودم نیست! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد:ببخشید! صدایے جز صداے قرآن خواندن پیرمرد و جیڪ جیڪ گنجشڪے بہ گوش نمے رسد. نمے توانم بہ عڪسش نگاہ ڪنم و حرف بزنم! شدت اشڪ هایم بیشتر میشود! _میدونم مثل تو نیست! میدونم ڪہ عاقلانہ نیست و اصلا شبیہ من و توقعاتم نیست ولے... هق هق میڪنم و با عجز ادامہ میدهم:میخوام ڪہ باشہ! سرم را روے سنگ مزارش میگذارم و دستم را مشت میڪنم،قطرہ هاے اشڪم روے نام خانوادگے اش مے بارند! _چے ڪار ڪنم؟! دارم دیونہ میشوم! لبم را مے گزم:از یہ طرف عذاب وجدان تو! از یہ طرف اختلافاتے ڪہ باهاش دارم و ازدواج باهاش عاقلانہ نیست! از یہ طرف مخالفت خانوادہ هامون! ولے... ادامہ نمیدهم و دوبارہ هق هق میڪنم،صداے خندانش مے پیچد:از یہ طرف دوستش دارے! با ترس سربلند مے ڪنم،با دیدن مهدے ڪہ با لبخند بہ صورتم خیرہ شدہ فشارم مے افتد! خون بہ صورتم مے دود،سریع بلند میشوم و چادرم را مے تڪانم. دلم میخواهد زمین دهان باز ڪند و من را ببلعد! مهدے ڪنار مزار هادے زانو مے زند و مهربان مے گوید:بشین بابا جان! سرفہ اے مے ڪنم و ڪنارش مے نشینم،فاتحہ اے زیر لب مے خواند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد. خجالت زدہ سرم را خم میڪنم و انگشت هایم را در هم قفل میڪنم،تنم یخ زدہ! صداے مهربانش مے گوید:منو محرمت میدونے؟! نہ بہ اندازہ ے پدرت ولے بہ اندازہ ے انگشت ڪوچیڪش قبولم دارے؟! سریع مے گویم:این چہ حرفیہ؟! شما مثل پدرمے بابامهدے! دست محڪم‌ و مردانہ اش را روے شانہ ام میگذارد:پس چرا حرف دلتو بهم نمیگے؟! سڪوت میڪنم و لبم را مے گزم،نفس عمیقے میڪشد:بہ فرزانہ گفتم بہ مادرت بگہ یہ خواستگار خوب هست،مثل اینڪہ مادرت بد برداشت ڪردہ بود و ناراحت شدہ بود! آیہ جان! اگہ این خواستگارو معرفے ڪردم فقط براے همچین روزے بود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش اول #بخش_دوم براے امروزے ڪہ اگہ دلت جایے گیر ڪرد یا از تنهایے خستہ شد،مراعات من و فرزانہ و هادے رو نڪنے! ما از صمیم قلب راضے ایم! مطمئنم هادے بیشتر! اتفاقا من و فرزانہ نگران بودیم خدایے نڪردہ بخواے تا آخر عمر تنها بمونے و ما پیش خودمون و هادے شرمندہ بشیم! اینا رو گفتم ڪہ بدونے آرزوے خوشبختیتو دارم! با انگشت اشارہ بہ سنگین قبر هادے مے ڪوبد و محڪم ادامہ میدهد:بہ روح هادے قسم برابر با همتا و یڪتا برام عزیزے! مردد سرم را بلند میڪنم اما بہ چشم هایش نگاہ نمیڪنم. _توش شڪے ندارم! شانہ ام را نوازش میڪند:خب پس حرف دلتو بهم بگو! مثل یہ دختر ڪہ با پدرش درد و دل میڪنہ! با انگشت هایم بازے میڪنم و چیزے نمے گویم،چند ثانیہ بعد مے پرسد:مادرت گفتہ بود یہ خواستگار پیگیر دارے! همونہ؟! لبم را مے گزم:بلہ! _خب ڪیہ؟! چے ڪارہ ست؟! خانوادہ ش ڪے ان؟! بغ میڪنم:من نمیخوا... انگشت اشارہ اش را روے بینے اش میگذارد:هیس! فقط از اون آقا بگو! لب هایم میلرزند:نمیخوام بہ هادے خیانت ڪنم! اخم هایش درهم میرود:ڪدوم خیانت؟! _همین...همین...ڪہ...بخوام دوبارہ بہ ڪسے فڪر ڪنم! _اسم این خیانت نیست! جواب سوالامو ندادے؟! اصلا چرا خانوادہ ت مخالفن؟! سرم را دوبارہ خم میڪنم:چون آدم مذهبے اے نیستو اختلاف سنے مون زیادہ! _یعنے آدم بے قید و بندیہ؟! سریع سر بلند میڪنم:نہ! یعنے نمیدونم! _چند سالشہ؟! خجالت زدہ میگویم:سے و دو! ابروهایش را بالا میدهد:خب خانوادہ ت حق دارن! دستے بہ ریشش میڪشد:دلت باهاشہ؟! گونہ هایم رنگ مے گیرند،لبخند پر جانے تحویلم میدهد:پس دلت باهاشہ! یہ چیزے بگم قبول میڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:هرچے ڪہ باشہ قبول میڪنم! _اسم و فامیل و آدرس و مشخصات ڪاملشو بهم بدہ،تا وقتے نگفتم بہ هیچ عنوان بهشون وقت خواستگارے نمیدے باشہ؟! گیج نگاهش میڪنم و میگویم:اصلا نمیخوام... سریع حرفم را قطع میڪند:قرار شد هرچے گفتم قبول ڪنے! انگشت شصتش را روے گونہ ام مے ڪشد و اشڪ هایم را پاڪ میڪند:میخوام یہ مدت اصلا هیچ جوابے بهشون ندے! هیچ جوابے! نہ منفے! نہ مثبت! چند هفتہ بہ من فرصت بدہ خوب تحقیق ڪنم بعد بگم چے ڪار ڪنے! اگہ ازش مطمئن بشم و با اختلافاتے ڪہ با هم دارید بدونم آدم درستیہ و میتونہ خوشبختت ڪنہ خودم با پدر و مادرت صحبت میڪنم اما اگہ برعڪس این قضیہ باشہ بدون ثانیہ اے مڪث باید فڪرشو از سرت بندازے! باشہ؟! سپس پیشانے ام را گرم مے بوسد،لبخند ڪم رنگے میزنم:چشم! لب هایش را از پیشانے ام جدا مے ڪند و بر مے خیزد. _پاشو برسونمت خونہ! بلند میشوم،نگاهے بہ عڪس خندان هادے مے اندازم. انگار لبخندش از روزهاے قبل پر رنگ تر شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بے حوصلہ برگے ڪہ زیر پایم افتادہ ڪنار میزنم و از دانشگاہ خارج میشوم،یڪ هفتہ از مراسم سالگرد هادے گذشته‌. نہ خبرے از مهدے شدہ نہ روزبہ! همہ چیز آرام و ڪسل ڪنندہ میگذرد،دلشورہ ے بدے دارم! بند ڪولہ ام را یڪ طرفہ روے شانہ ام مے اندازم و چادرم را ڪمے جلو میڪشم‌. از دانشگاہ دور میشوم و پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم،از خیابان خارج میشوم. نگاهم بہ ڪافہ اے ڪہ تازہ افتتاح شدہ مے افتد،مقابلش مڪث میڪنم و نگاهے با داخلش مے اندازم‌. شلوغ نیست،هوس میڪنم خودم را بہ فنجانے قهوہ دعوت ڪنم. صداے پر انرژے روزبہ باعث میشود روح از تنم پرواز ڪند! _سلام! هین بلندے میڪشم و با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،پیراهن سفیدے همراہ با شلوار ڪتان تنگ مشڪے رنگ پوشیدہ. آستین هایش را تا آرنج بالا زدہ،عینڪ دودے اش را برمیدارد و با لبخند ڪم رنگے نگاهم مے ڪند! نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمے گویم،ابروهایش را بالا میدهد:جواب سلام واجب نیست؟! زمزمہ وار مے گویم:سلام! میخواهم بہ سمت ڪافہ برگردم ڪہ مے گوید:مادرم صبح با مادرت صحبت ڪرد! بہ صورتش چشم مے دوزم،ادامہ میدهد:مادرت باز گفتہ نہ! مادر و پدرم حاضر نیستن بے خبر و اجازہ بیان! من باید چے ڪار ڪنم؟! سرد مے گویم:نمیدونم! دست هایش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد:این روزا همہ چے بہ هم ریختہ! دست و دلم بہ ڪاراے شرڪتم نمیرہ! چیزے نمے گویم،بعد از چند ثانیہ مڪث مے گوید:امروز اومدم راجع بہ یہ سرے مسائل صحبت ڪنیم! راجع بہ رابطہ هاے عاطفے گذشتہ! بہ ماشینش اشارہ مے ڪند:البتہ تنها نیومدم! نگاهے بہ ماشینش مے اندازم،اما ڪسے را نمے بینم! بہ سمت ماشینش مے رود و ادامہ میدهد:صندلے عقب خوابش بردہ! بہ زور تونستم اجازہ شو بگیرم با خودم بیارمش بیرون! ڪنجڪاو پشت سرش مے روم،ڪنار ماشین مے ایستد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani