قبل از شروع خلقت تابیده آفتابش لب تشنه‌ای که عمری‌ست دل ها شده کبابش گفتیم السلام و فورا علیکم آمد جانم به این سلام و جانم به این جوابش تکلیف را ادا کرد با نفس مطمئنه پس‌ می‌کند خداوند با اِرجعی خطابش هرکس که عمر خود را خرجِ‌ حسین کرده یَوم‌ الحساب پاک‌ است پیش خدا حسابش حرف امام خیر است حتی زمان نفرین حُر دُرِّ کربلا شد تنها به یک‌ عِتابش راه هزار ساله طی می‎شود به آنی از برکت حسین و کِشتی پر شتابش کم از حرم ندارد این روضه‎های آقا ما در حرم نشستیم در محضرِ جِنابش پیش نگاه اطفال مستانه موج می زد ما با فرات قهریم با قطره‌های آبش یا رب چه بود حکمت کَز داغ این مصیبت ارباب رفت گودال آواره شد ربابش *** شاعر: سید پوریا هاشمی #امام_حسین_شعرروضه_کلی

می‌رسد رِزق محبّانِ اباعبدالله از سرِ سفره‌ی احسان اباعبدالله نکند تا به ابد پیشِ کسی دست دراز آن که شد دست به دامان اباعبدالله جای دارد که مِنا هم بشود قربانش هر کسی گفت به قربان اباعبدالله روزِ محشر نشود مضطرب و سرگردان هر دلی بود پریشان اباعبدالله بیخود از خود شده هرکس ز نوایی من هم مَستم از ذکر ” حسن جان ” اباعبدالله ادّعا کردن ما جای خجالت دارد گر وهب هست مسلمان اباعبدالله از رُبابش بنویسید که او را دِق داد روضه‌های لب عطشان اباعبدالله بوسه‌ای زیر گلوی ثَمرش کاشت و گفت پسرم جان تو و جان اباعبدالله گرچه تکلیف ز شش ماهه‌ی او ساقط بود گفت: لبّیک، به فرمان اباعبدالله گفت صبراً لک یا عشق، خدا وقتی دید ذِبح شد غنچه‌ی خندان اباعبدالله تاب آورد ولی آخر سر در گودال گشت صدْ چاک ، گریبان اباعبدالله... *** شاعر: محمد قاسمی #امام_حسین_شعرروضه_کلی #امام_حسین_واحد

عرشیان‌ جارو کِش مشتاق دربار تو‌اند سر بلندان دو عالم سر به دیوار تو‎اند مرد و زن، پیر و جوان دارند خدمت میکنند در محرم‎ها همه مردم‌ پِی کار تو‎اند بی تو از اسلام نه، بی تو از خدا حرفی نبود تا قیامت پس همه ادیان‌ بدهکار تو‎اند وِتر‌ مُتورِ خدایی ای حسین بن علی سیزده معصوم دیگر هم عزادار تو‎اند گریه‌ی ما باعثِ تسکین قلبِ فاطمه‌ست گریه کُن‎های تو آقا جزو انصار تو‎اند نوکرانِ تو دعا کردند و‌ حل شد مشکلم مستجاب الدعوه‌اند آنان‌که بیمار تو‎اند ما که باشیم، اسم زائر روی ما باشد حسین انبیا و‌ اولیا در بین‌ زُوار تو‎اند قبر تو جنات تجری تحتها الانهار ماست سینه زنها دم به دم مشتاق دیدار تواند زینب افتاد و سرت افتاد از نی بر زمین آه با آزار زینب فکر آزار تواند ** شاعر: سید پوریا هاشمی #امام_حسین_شعرروضه_کلی

یا سیّدُالشَهید عزیز خدا حسین ای نور چشم حضرت خیرُالنِّسا حسین با هر‎کسی به غیر تو بیگانه می‌شود آنکس که با غم تو شَود آشنا، حسین اِعجاز چشم توست به ما داده آبرو آقا شود، به اِذن تو اینجا گدا، حسین محکم گِره بزن دل ما را به زلف خویش ای دستگیرِ در گُنه افتاده‌ها، حسین آتش برای اهل جهنّم شود بهشت فریاد اگر زنند همه یکصدا؛ "حسین" آقا، قسم به روز جدایی زِ خواهرت ما را مکن دمی زِ غم خود جدا، حسین گودال قتلگاه تو شد بارگاه تو ای کشته‌ی فتاده به صحرا رها، حسین تنها دعای سینه‌زنِ تو شهادت است بی سر کنار کشته‌ی من هم بیا، حسین #امام_حسین_شعرروضه_کلی

سلام حضرت آقا گدا نمی‌خواهی؟ کنیز و نوکر بی ادعا نمی‌خواهی؟ فدای ذره‌ای از خاک کفشداریتان برای خادمیت بینوا نمی‌خواهی؟ تو را به جان عزیزت ردم نکن آقا گدای مُفلس بی‌دست و پا نمی‌خواهی؟ در ازدحام گداها به شوق یک نظرت نشسته‌ام به گدایی، مرا نمی‌خواهی؟ ببین به پای تو در التماس افتادم دل شکسته‌ی من را شما نمی‌خواهی؟ #امام_حسین_شعرروضه_کلی #امام_حسین_زمزمه

پدرم کرده دعا پیرغلامت بشوم یا جوانمرگ، شهیدِ سر راهت بشوم مادرم خواسته از مادرتان بعد نماز تا نفس هست فقط خرج عزایت بشوم کیمیایی‌ست عجب روضه‌ی جانسوز حسین مددی صاحب عزا تعزیه دارت بشوم کوچه کوچه بزنم حب تو را جار و سپس از روی بام پریشان فراقت بشوم کاش میشد گِل تقدیرم عوض گردد تا ظهر عاشور سیاهیِ سپاهت بشوم رخصت خیمه‌ی خود را بده تا مثل زهیر متحول شده از فیض وصالت بشوم مثل حر توبه‌ی من را بپذیر و بخرم که رها از قفس و بند اسارت بشوم گوشه چشمی که شبیه وهب نصرانی من مسلمان شده‌ی طرز نگاهت بشوم وسط معرکه مجنون بشوم چون عابس پیرُهن پاره کنم مست ز جامت بشوم قاسم ابن الحسنی قد بکشم پای غمت زیر بار محنت خوش قد و قامت بشوم مثل شهزاده علی در صف میدان جهاد با لب تشنه اذان گوی نمازت بشوم یک سه شعبه ز کمان آید و چون طفل رباب عاقبت با گلوی پاره فدایت بشوم سر من باشد و دامان تو چون جون سیاه بین آغوش تو نائل به شهادت بشوم گوشه‌ای از حرمت خاک شوم مثل حبیب من هم همسایه‌ی نزدیک مزارت بشوم حضرت عشق به آمال دلم خرده مگیر من به قربان سر نیزه سوارت بشوم #امام_حسین_شعرروضه_کلی

یَابن شَبیب یاد کن از پیکر حسین ضجه بزن برای تن بی‌سر حسین عالم اگر بمیرد از این غصّه‌ها کم است کف می‌زدند دور و بر خواهر حسین حسین... از خیمه تا به تَل به زمین خورد عمّه‌ام یابن شبیب، دست به سر برد عمّه‌ام یابن شبیب گُل تَهِ گودال دیده‌ای؟ قرآن پاره پاره پامال دیده‌ای؟ هنگام دست و پا زدنش دست می‌زدند یابن شبیب غارت خلخال دیده‌ای؟ #گودال

دلواپسم و این دلم از غصه کباب است هرکس که به کوفه برسد خانه خراب است سیراب بیا کوفه حسین قحطی آب است دلواپسی‌ام محض علی طفل رباب است اینجا عطشی است که ره چاره ندارد تو تاب عطش داری، شیرخواره ندارد ترسم بُوَد از اینکه شَوی باز گرفتار ترسم بُوَد از حیله‌ی سردسته‌ی کُفار ترسم بود از حرمله‌ی تیر و کماندار ترسم بود از عاقبت چشم علمدار هرچند که در معرکه‌ها راه گریزیست یادت نرود حرمله هم آدم تیزیست #حضرت_مسلم_شعر_روضه

مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست هزار جان عزیزت فدای جان ای دوست چنان به دام تو الفت گرفت مرغ دلم که یاد می‌نکند عهد آشیان ای دوست گرم تو در نگشایی کجا توانم رفت به راستان که بمیرم بر آستان ای دوست دلی شکسته و جانی نهاده بر کف دست بگو بیار که گویم بگیر هان ای دوست تنم بپوسد و خاکم به باد ریزه شود هنوز مهر تو باشد در استخوان ای دوست جفا مکن که بزرگان به خرده‌ای ز رهی چنین سبک ننشینند و سرگران ای دوست به لطف اگر بخوری خون من روا باشد به قهرم از نظر خویشتن مران ای دوست مناسب لب لعلت حدیث بایستی جواب تلخ بدیعست از آن دهان ای دوست مرا رضای تو باید نه زندگانی خویش اگر مراد تو قتلست وارهان ای دوست که گفت سعدی از آسیب عشق بگریزد به دوستی که غلط می‌برد گمان ای دوست که گر به جان رسد از دست دشمنانم کار ز دوستی نکنم توبه همچنان ای دوست #حافظ #امام_حسین_شعرروضه_کلی

ای قلم شعری به کام دل بگو ... چند بیتی از مقام دل بگو ... منزلش را محترم نامیده اند ... اهل دل ، دل را حرم نامیده اند ... خانه ی دل جز برای دوست نیست ... جایگاه هر که غیر از اوست ، نیست ... موج را بیهوده بر ساحل مبر ... از عدم بگذر ؛ به دنیا دل نبند ... سینه ات را مخزن اسرار کن ... در دل خود با خدا دیدار کن ... باید از دل معبری را وا کنی ... کربلای خویش را پیدا کنی ... چاوشی هر روز می خواند مرا ... چاوشی پر سوز می خواند مرا ... کربلا هر روز می خواند مرا ... در روایات است خاکش در دل است ... مقصد ما نیست ، او سر منزل است ... کربلا جغرافیای یاد هاست ... معبد تاریخی فریاد هاست ... آخرین سر منزل آمال ماست ... ما پی اوییم ؛ او دنبال ماست ... کربلا شهری کنار رود نیست ... کربلا در مرزها محدود نیست ... از یمن پیچیده بوی کربلا ... تا گرفت آیینه سوی کربلا ... صبح را تا مرز شب آورده ایم ... کربلا را تا حلب آورده ایم ... می کشاند تا فراتش نیل را ... غرق خواهد کرد اسراییل را ... کربلا یعنی سراپا سوختن ... دین به چندین کیسه زر نفروختن ... جز اطاعت از ولی الله نیست ... گندم ری را به آن جا راه نیست ... باید از عشقش دلی پر داشتن ... از امان نامه تنفر داشتن ... کربلایی از خدا شرمنده نیست ... بطنش از مال حرام آکنده نیست ... قاتلی که در دل گودال بود ... پیش از این ها دزد بیت المال بود ... آخر غارتگران این می شود ... دزد بیت المال بی دین می شود ... زینب کبری سر بازارها شد اسیر مال مردم خوار ... کربلا در خون خود غلتیدن است ... بی امان با مفسدان جنگیدن است ... جنگ حتما موشک و خمپاره نیست ... خانه های مردم آواره نیست ... کار او تغییر باور های ماست ... جنگ گاهی پشت سنگر های ماست ... گاه بین کیسه های گندم است ... جنگ گاهی در معاش مردم است ... کربلا شهری کنار رود نیست ... کربلا در مرزها محدود نیست ... بین دل ها سرزمینش را ببین ... ماجرای اربعینش را ببین ... اربعین آیینه ی بیداری است ... اربعین در روح مردم جاری است ... دوری اش هر چند مارا داغ کرد ... آتشی در سینه عشاق کرد ... همچنان اما به یادش زنده ایم ... از هوای اربعین آکنده ایم ... کربلا شهری کنار رود نیست ... کربلا در مرزها محدود نیست ... کربلا مارا مقاوم ساخته ... مکتب او حاج قاسم ساخته ... کربلا یعنی سر آغاز حسین ... حاج قاسم کیست ؟ سرباز حسین ... جبهه ی ما سایه ای از کربلاست ... هر شهیدش آیه ای از کربلاست ... این شهیدان ، عشق را سنگر شدن ... نوجوان هامان علی اکبر شدن ... دلبری محو رخ دلداده ای ... وه چه آقایی ؛ چه آقازاده ای ... حرف جانبازی شود آماده اوست ... ای برادر بنگر آقازاده اوست ... اربا اربا در ره دین است این ... رسم آقازادگی این است این ... عده ای لفظ ز معنا خالین ... بس که آقازاده پوشالین ... ای دل امشب بیشتر بی تاب باش ... محو آقازاده ارباب باش ... کربلا شهری کنار رود نیست ... کربلا در مرزها محدود نیست ... #امام_حسین_شعرروضه_کلی #شهدا

آقای ما آقای ما بیا و دعا کن برای ما جز تو نمیرسد به کسی این صدای ما ما تحبس الدعا شده از فرط غفلتیم یاربنا بگو گل زهرا به جای ما ما غایبیم و حاضر عالم فقط تویی ای اوج التماس دل مبتلای ما بستم دخیل گریه به شبهای جمکران بشنو صدای گریه و این های های ما یابن الحسن پناه تمام غریب ها بنگر به استغاثه و ذکر و دعای ما در ندبه های هفته به هفته به نام تو آغاز می شود همه ی روضه های ما شبهای جمعه `زائر” جدت اگر شدی مُهری بزن به تذکره کربلای ما  محمد قاجار زائر #شعر_آیینی #شعر_فراق_امام_زمان #شعر_مذهبی #شعر_مناجات_اهل_بیت #محمد_قاجار_زائر لینک در سایت 🌹HadithAshk.com🌹 #امام_زمان

فریاد یا بُنّی ز عرش خدا رسید نوحوا علی الحسین که ماه عزا رسید جمع مدافعان حرم یادشان بخیر ماه عزای تشنه لبِ کربلا رسید گفتیم یا حسین در توبه باز شد اسباب استجابت برای دعا رسید با این همه گناه مرا می خری حسین؟ اینگونه لطف شاه به دادِ گدا رسید بنیان‌گذار روضه‌ی تو شخص فاطمه است سینه به سینه آمد و خیرش به ما رسید گریه برای غربت تو فیض اعظم است بر نسل ما به لطف شما این عطا رسید مادر به گریه بر تو مرا شیر داده است این فیض عشق بازی ما از کجا رسید کام مرا به تربت تو باز کرده‌اند از خاک زیر پای تو طعم شفا رسید زهرا به نام، یک یک ما را صدا زده بر گوش دل، ز کرب و بلا این صدا رسید بی اختیار یادِ تنت گریه می کنیم عطر لباس کهنه‌ای از نینوا رسید پیراهنی که خونی و پیچیده درهم است در طاق عرش، بیرق ماه محرم است #امام_حسین_شعرروضه_کلی #ورودیه

من بنده‎ای آزاده‎ام، عبدالحسینم بر عشق تو دلداده‎ام، عبدالحسینم شکرِ خدا که در مسیر عشق بازی در دام تو افتاده‎ام، عبدالحسینم تنها نه من آواره‎ی عشق تو هستم همراه خانِواده‎ام عبدالحسینم این عشق را از والدینم ارث بردم الحق که بنده زاده‏‎ام، عبدالحسینم چشمان من سرچشمه‎ی جوشان اشک است رنگ تو دارد باده‎ام، عبدالحسینم وقتی ملک جاروکش این آستان است من یک غلام ساده‎ام، عبدالحسینم بی‎معرفت‎ها هر چه می‎خواهند بگویند پای رهت اِستاده‎ام، عبدالحسینم زهرا دعایم کرد تا اینجا رسیدم در این مسیر و جاده‎ام، عبدالحسینم ای کاش بینم مثل یاران خمینی در راه تو سر داده‎ام، عبدالحسینم من اربعینِ کربلا را دوست دارم آلوده‎ام اما شما را دوست دارم #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب

برکه‌ای بودم دلم را جلوه‌ی مهتاب برد سجده‌ام را فکر ابروی تو در محراب برد بگذر از من، بی‌وضو گاهی صدایت کرده‌ام مستی نامت چنین از خاطرم آداب برد رحمت بی انتها هستی و کشتی نجات دلبرا، دل از گنه کاران همین القاب برد خواب دیدم بوسه‌ای می‌گیرم از شش گوشه‌ات ای ضریح عشق، رویایت ز چشمم خواب برد گریه کردم تا که نامت را شنیدم یا حسین آنقدر که نامه‌ی اعمال من را آب برد در صف دوزخ به هم مردم نشانم می‌دهند دیدی آخر دست نوکر را گرفت ارباب برد تو حسینی تو به قدر عالمی پیمانه داری یا حسین تو چه کردی؟ این همه دیوانه داری یا حسین #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب #فاخر

دلم شراره ی شمعی شده در انجمنت صدای زخمی من وقف زخم های تنت روا بود که ملایک برند سجده زعرش بر آن حصیر که هنگام دفن شد کفنت تو آن صحیفه ی صد پاره ای که بنوشتند هزارو نهصد و پنجاه زخم بر بدنت تو غرق بوسه ی پیغمبری ز پا تا سر روا نبود زند چوب بوسه بر دهنت تمام عمر، رضا بوده ای به زخم قضا از آن رضاً بقضائک شد آخرین سخنت به آتشِ دلِ پروانه های بی شمعت که سینه سوختگانند شمع انجمنت ترنج وار گریبان خویش پاره کند هزار یوسف مصری ز بوی پیرهنت تو هم نشین خدا در دلی زصبح ازل همیشه در وطنِ دلﹾ خداست هم وطنت تو بر هزار سلیمان کنی سلیمانی روا نبود کُشَد سی هزار اهرمنت قبول حضرتت افتد که سال ها میثم زپاره های جگر، گل فشانده در چمنت #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب #فاخر

اميري حسينٌ و نعم الامير خوابت به چشم آمد و بیدارتر شدیم مستِ لبت شدیم که هشیارتر شدیم یوسف ترین شدی و سر کوچه آمدی ما بی کلاف نیز خریدارتر شدیم باران، هیچ سال به ما خدمتی نکرد در روضه ات چه بود که پر بارتر شدیم گفتند این قبیله گره باز می کند چه باز کردنی که گرفتار تر شدیم کاری نمی کنیم ولی مُزد میدهی هر وقت آمدیم بدهکارتر شدیم #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب #فاخر

اهل زمین، چرا کمر آسمان خم است؟ جاری ز چهار رکن حرم اشک زمزم است در چشم خلق روز قیامت مجسم است باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟ روح الامین به خون جگر شسته آستین هر اختری به دیده شده گوی آتشین خون از یسار جوشد و فریاد از یمین باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این سوز و ناله و فریاد و اشک و آه چیست؟ خلقت عزا گرفته خدایا عزای کیست؟ دود از زمین بلند شد و آسمان گریست گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیر عام که نامش محرم است گویی جهان و خلق جهان نوحه می‌کنند حتی فرشتگان به جنان نوحه می‌کنند جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است * از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا * آنقدر تشنه بود امّا شمر آب را پیش چشم آقا خورد پشت و روی تنش یکی شده بود زینب از دیدن تنش جا خورد * بمیرم بمیرم که غارت شدی میرم خواهش از دشمنت می‌کنم میرم پس می‌گیرم لباس تو رو خودم پیرهنت رو تنت می‌کنم با جسم چاک چاک نزن چنگ روی خاک تنها امید خیمه‌ی زن‌ها بلند شو دارند می‌زنند به تو پیرمردها از دستشان بگیر عصا را بلند شو * یا ابن شبیب تشنه‌ی بی حال دیده‌ای؟ یا ابن شبیب گودی گودال دیده‌ای؟ یا ابن شبیب آینه و سنگ دیده‌ای؟ یا ابن شبیب قتلگه تنگ دیده‌ای؟ یا ابن شبیب آه جگرچاک می‌کشید از شدت عطش پا بخ روی خاک می‌کشید یا ابن شبیب تیغ به روی گلوش بود یا ابن شبیب عمه‌ی ما رو به روش بود یا ابن شبیب آتش قلبم جوانه زد نامحرمی به عمه‌ی ما تازیانه زد یا ابن شبیب جز غم غربت غمی نداشت یا ابن شبیب عمه‌ی ما محرمی نداشت یا ابن شبیب عمه‌ی ما راه دور رفت می‌خواست قتلگاه بماند به زور رفت #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب #ورودیه

از ازل در غمم عزادارم روسیاهم ولی تو را دارم تو فراوان شبیه من داری من ولی مثل تو کجا دارم در هر خانه را نخواهم زد من به ارباب خود وفادارم پیش مردم مرا خراب نکن به همه گفته‌ام تو را دارم هرچه دارد کریم مال گداست هرچه دارم من از شما دارم برسد پای من به کرببلا با اباالفضل حرف‌ها دارم ای همه کاره‌ی عزای حسین نمک سفره‌های عاشورا تو چه کردی که عاشقت شدن ارمنیای روز تاسوعا به دو چشمان تو لقب دادند دو نگهبان زینب کبری زیر بار غمت خدا نکند بشکند پشت سیدالشهدا همه شب مادر تو اُمِّ بنین مُتَرَنِّم بود به وا وَلَدا رفت و دل اهل حرم حالی شد دست امیر لشگرم خالی شد یه جور با تیر زدن به چشم نازش کاسه‌ی چشم پسرم خالی شد تیرو چطور با زانوهات کشیدی فاطمه رو به قتلگات کشیدی چطور با دستی که نداشتی چادرشو به روی چشات کشیدی عاقبت انتظارِ تو سر اومد سرت زمین نخورده مادر اومد نذاشت که روی نیلیشو ببینی تیری که از پشت سرت در اومد برخیز تا به خیمه مرا هم ببر چرا؟ طفلان من شکستن بابا ندیده‌اند پشت و روی تنش یکی شده و زینب از دیدن تنش جا خورد این صدای شکستن سینه است زیر چکمه شد استخوان‌ها خورد پیش پای خودش به خاک افتاد همه را با نگه پس می‌زد تکیه بر نیزه‌ی غریبی داشت خسته بود و نفس نفس می‌زد نوبت یک حرام‌زاده شد و نوک سرنیزش به سینه نشست وزن خود را به نیزه‌اش انداخت انقدر تکیه زد که نیزه شکست #حضرت_اباالفضل_شعرروضه

برای حضرت زهرا یک‌دست بَر قَباله و یک‌دست در هوا مَلعون چه بی‌هوا زد و چه بی‌هوا گرفت از گوشواره‌های تو معلوم می‌شود یک ضربه زد ولی، رُخِ تو به دو جا گرفت **** با لَخته خون چسبیده مُشتی پَر به مسمار یعنی کبوتر خورده پُشتِ در به مسمار آیاتِ قرآن چِکّه می‌کرد از دَمِ در قطره به قطره ریخت از کوثر به مسمار بو بُرد که پُشتِ دری، محکم لگد زد با پا تو را کوبید آن کافر به مسمار یک ضربه خوردی هر دو پهلویت کبود است این‌وَر به آتش خورده‌ای آن‌وَر به مسمار تو بِینِ شعله گیرکردی مرتضیٰ سوخت تو رو به حیدر خیره بودی حیدر به مسمار تو شیشه‌ی عُمرِ علی بودی شکستی برخورد کرد آیینه سرتاسر به مسمار یک سوّمِ سادات را از دست دادیم لعنِ تمامِ شیعه تا محشر به مسمار در کربلا تیرِ سه‌شعبه شد همین میخ شد دوخته نای علی‌اصغر به مسمار **** آرزوهایی که داشتم بعدِ تو نقش بر آب شد کوهِ رویاهای من از بعدِ رفتنت خراب شد قول میدم اگه وَرَق برگرده و علی نمیره جوری لالایی بخونم حرمله گریه‌ش بگیره تلاش کردم حسین اَزت بشنوه بابایی عصای دستِ نِیزه‌دارایی بی‌تو از این زمونه سیرم به اِصرارِ عمّه منم یه خورده آب خوردم ببین برای تو هم آوردم من می‌خواستم وایسی رو پای خودت نه روی نِیزه... **** ببین از این تَنِ من تاب رفته و از سردردهایم خواب رفته به نِیزه‌دار گفتم: بچه داری کمی آهسته‌تر! او خواب رفته #حضرت_زهرا_شعرروضه

(مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست) ۲ هزار جان گرامی فدای جانت ای دوست چنان به دام تو الفت گرفته مرغ دلم) ۲ که یاد می نکند اهل آشیان ای دوست (دلی شکسته و جانی نهاده بر کف دست) ۲ بگو بیار که گویم بگیر هان ای دوست #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب #فاخر

اشکی شود جاری جوابش با حسین است روضه به پا شد هر کجا آنجا حسین است نامش که می‎آید به هم می‎ریزد عالم نامی که هر دم می‎کند غوغا حسین است بر دل نباشد ترسی از فردای محشر آنکه شفاعت می‎کند فردا حسین است از روز اول تا ابد هستیم سائل از ابتدا تا انتها آقا حسین است لطفش همیشه شامل حال گدا شد قطره صفت هستیم تا دریا حسین است محشور می‎گردد هر آن کس با مُحبّش معشوق و محبوب و عشق ما حسین است مشکل گشای مشکلات سخت تنها از پرده‎ی دل ذکر أدرکنا حسین است حتی بهشتی را که سبحان وعده داده است رمز ورودش گفتن یک یا حسین است تحریف گشته قصه‎ی لیلی و مجنون مجنون قصه زینب و لیلا حسین است آن کس که بی سر بود اما باز بخشید انگشت و هم انگشتر خود را حسین است زهرا کنارش بود در تنگی گودال حاشا بگویم بی کس و تنها حسین است «اهل القُری» آقای ما را دفن کردند عریان تنی که ماند در صحرا حسین است شب‎های جمعه کربلا باب الکرامة است فریادهای حیدر و زهرا حسین است #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب

خانه ات آباد چه خانه خرابم کرده‌ای درمیان سینه زنهایت حسابم کرده‌ای اینکه ماهم عاشقت هستیم لطف فاطمه‌ست مادرت امضا زده تا انتخابم کرده‌ای آدمی بی خیر بودم، خادم هیئت شدم من گناه محض بودم تو ثوابم کرده‌ای یاحسینی گفتم و ایل و تباری مَست شد ناز شصتت ساقی مستان، شرابم کرده‌ای من دعای خیر زینب بودم از روز نخست که برای گریه کردن مستجابم کرده‌ای تو اگر هم قهر باشی باز می‌خواهی مرا لال باشد هر کسی گفته جوابم کرده‌ای مثل بچه مُرده‌ها گریه برایت می‌کنم تو مرا از اين جهت مثل رُبابم کرده‌ای حرف آتش نیست هر وقتی گناهم شد زیاد تو مرا با خشكى چشمم عذابم کرده‌ای اربعين دارد می‌آيد دست من را هم بگير اى كه يك عمرى مرا نوكر خطابم كرده اى آرزو دارم ببینم بعد عمری نوکری ذره ذره، گریه پشت گریه آبم کرده‌ای #امام_حسین_شعرروضه_کلی

گفتیم یا حسین و خدا هم خریدمان امسال هم نکرده خدا ناامیدمان با پایِ خویش مجلس روضه نیامدیم زهرا خودش به ماه مُحرّم کشیدمان یادِ تمامِ گریه‎کنان حرم به خیر پیرِغلام‎های محاسن سپیدمان آرام تا نوای حسین جان بلند شد آمد صدای چند رفیق شهیدمان اجدادِ ما برای حسین تکیه می‎زدند پرچم به دوش روضه، خدا آفریدمان خاصیتِ حسین، جدایی ز غیر اوست یک جلوه کرد و از همه عالم بُریدمان با این همه گناه چه تحویلمان گرفت گویا به وقت معصیت اصلاً، ندیدمان جا مانده‎ایم از سفر کربلا چه قدر آمد شمیم سیب و به اینجا کشیدمان هر کس که خوب گریه کند یار فاطمه است زهرا برای یاریِ خود برگزیدمان مادر بُنَیَّّ گفت و همه عالم ریخت بهم آن آتشِ جگر، چه به آتش کشیدمان #امام_حسین_شعرروضه_کلی #ورودیه

هرکجا پرچم به دیوار است زهرا می‌رسد زودتر از ما خود بی بی به اینجا می‌رسد پیرهای روضه دلهایی جوان دارند پس زورشان در نوکری بر ما جوانها می‌رسد هر کسی تعظیم کرده بر حرم، تعظیم شد قد خم پای شما تا عرش اعلی می‌رسد آنقدر جارو زدن در روضه شأنش بی حد است که برایش کار بین ما به دعوا می‌رسد ظرف دل را شب به شب بشکن خدایی راضی ام شکر، بر مجنون شکستن‌های لیلا می‌رسد از نفس افتاده اینجا می‌شود صاحب نفس از تن سینه زنان بوی مسیحا می‌رسد نهضت ارباب را زینب جهانی کرده است ناله یا زینب ما کل دنیا می‌رسد کربلا هر کس نرفته با رضا مطرح کند از میان پنجره فولاد امضا می‌رسد صبر هم از صبر زینب تا ابد شرمنده شد پیش چشمش چکمه بر پهلوی آقا می‌رسد *** #امام_حسین_شعرروضه_کلی #غزل_ارباب

سفره‎ات را مادرت زهرا فراهم می‎کند چون وهب، آخر نگاهت سر به راهم می‎کند هر چه می‎خواهی بگیر از من، گدایی را نگیر نوکریِ خانۀ تو پادشاهم می‎کند سی شبِ ماه خدا، شکرِ خدا گفتم حسین پس مُحَرم، مَحرم این دستگاهم می‎کند تو خودت پیغام دادی که بیا، من آمدم دوری از تو مطمئناً رو سیاهم می‎کند بیشتر از یک سیاهی‌لشگرم، کردی حساب چون علمدارت فداییِ سپاهم می‎کند در میان خیمه‎هایت دست من را هم بگیر چشمِ خیس دخترت، دارد نگاهم می‎کند به لباس کهنه‎ای که دوخته زهرا قسم خواهر تو بی‎قرارِ قتلگاهم می‎کند فکر این که می‎رود صحرا به صحرا پیکرت مثل زینب عاقبت بی ‎سرپناهم می‎کند #امام_حسین_شعرروضه_کلی

جلوه ی معشوق عاشق را به كشتن می دهد كیست آن عاشق كه بر دام بلا تن می دهد عشق زینب را پیمبر در دو عالم نشر داد با حدیثی كه به دست «ام ایمن» می دهد سوز آن اشكی كه زینب ریخت در كربلا قوسی از جنس كمان بر قد آهن می دهد هیچ كس مانند زینب پای این آتش نسوخت یا حسین او به آتش عطر گلشن می دهد تا بخواهی بر دو چشمم اشك روزی می كند این طلای ناب، روزی چند معدن می دهد دست پر خیری كه داد انگشتری بر ساربان پرچم اسلام را بر دست این زن می دهد سربلندی سر ارباب روی نیزه اوست كی نخی از معجرش را دست دشمن می دهد جای گریه خون به پای نیزه دلدار ریخت چوبه محمل به اوج عشق گردن می دهد راهی بازار شد، بازار حق شد گرم تر دست این خانم شراب مرد افكن می دهد نیمی از او با حسین و نیم دیكر هم حسین این تعلق هست، او را بر دودیدن می دهد #امام_حسین_شعرروضه_کلی #فاخر

هنرِ عشق به تصویر کشیده آهی دلِ ما را به حریم تو نموده راهی نوکر خانۀ تو عارفِ بالله شود علی اکبر بشود جُونِ سیاهی گاهی نوکرت پیر که شد دلبری‌اش بیشتر است ماجرایی شده این قصۀ خاطرخواهی زلفِ خود پهن نمودی و شکارم کردی به هدایت برسد، صید تو از گمراهی خاطرم نیست چه شد دل به تو دادم آقا بی سر و پا چو منی در ره تو شد راهی درد دل کردنِ با تو چه‌قَدَر می‌چسبد چون کریمی و زِ احوالِ گدا آگاهی خون من نذر نگاهت لَک لبّیک حسین شاهِ عاشق کُشی و حضرت ثارالهی چه کسی فکر غلام است به غیرِ ارباب پسر فاطمه، این بی سر و پا را دریاب #امام_حسین_شعرروضه_کلی #فاخر

حاج قاسم کیست ؟ سرباز حسین ... جبهه ی ما سایه ای از کربلاست ... هر شهیدش آیه ای از کربلاست ... این شهیدان ، عشق را سنگر شدن ... نوجوان هامان علی اکبر شدن ... دلبری محو رخ دلداده ای ... وه چه آقایی ؛ چه آقازاده ای ... حرف جانبازی شود آماده اوست ... ای برادر بنگر آقازاده اوست ... اربا اربا در ره دین است این ... رسم آقازادگی این است این ... عده ای لفظ ز معنا خالین ... بس که آقازاده پوشالین ... ای دل امشب بیشتر بی تاب باش ... محو آقازاده ارباب باش ... کربلا شهری کنار رود نیست ... کربلا در مرزها محدود نیست ... #امام_حسین_شعرروضه_کلی #مثنوی

به هر دو عالم، کسی نباشد برای من آشنا تر از تو منم منم بی بها تر از من تویی تویی کیمیا تر از تو نوشته بر تیغ ذوالفقارت که جبر باشد در اختیارت و مرد عالم، فقط تو هستی خود تویی، لا فتی تر از تو دمی که رفتی، به دوش احمد تمامیه کائنات گفتند کسی نبوده، کسی ندیده کسی نرفته، فراتر از تو به شوق رویت، روم به هر سو به ذکر یا حق، به ذکر یاهو برای اثبات بودن او چه آیه‌ای بر ملا تر از تو جهان سراسر، فقط تو هستی برای عالم، مدد تو هستی ازل تو بودی، ابد تو هستی که دیده بی انتها تر از تو به کعبه تکیه، بزن دوباره بگو که بودی، بگو که هستی که در زمین و زمان صدایی دگر نباشد رساتر از تو #امیرالمومنین_مدح #زمزمه

به سَرَت سَر رسیده‌ام، بَر‌خیز یاسِ از شاخه چیده‌ام، بَرخیز گشته از زخمِ فُزون بانگِ تَکَل یا عسل آورده لب‌هایت من نگویم گفتگو کُن با عمو یک عمو زان غنچه‌ی لب‌ها بگو سیزده سال انعکاسِ حسن پسرِ قَد کشیده‌ام بَرخیز من جوان مُرده‌ام بِمان پیشَم خسته‌ام، قد خمیده‌ام بَرخیز با تَنَت در بَرابَرَم چه کُنم شرمگینِ برادرم چه کُنم بعدِ اکبر زندگی نَنگ است نَنگ این دلِ سودایی‌ام تَنگ است تَنگ ای غریب حسین... #حضرت_قاسم_شعر_روضه