. 🔷 دوری از بازی و بیهودگی صفوان جمال می‌گوید: به حضور امام صادق عليه‌السلام رفتم و در مورد امام بعد از او سؤال کردم که کیست؟ امام صادق (ع) در پاسخ سؤال من فرمود: صاحب مقام امامت، بازی و بیهوده گری نمی کند. در همین هنگام موسی بن جعفر عليه‌السلام را که در آن هنگام کودک بود، دیدم و همراهش یک بزغاله مکی بود. آن بزغاله را گرفته بود و به او می‌گفت: خدایت را سجده کن. امام صادق (ع) او را در آغوش گرفت و فرمود: پدر و مادرم به فدای کسی که بازی و بیهوده گری نمی کند. 📔 کافی، ج١، ص ٣١١ #امام_صادق #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. 🔸 معجزه‌ای از امام کاظم (ع) در منی امام کاظم علیه‌السلام در منی (نزدیک مکه) بود، بانوئی را دید گریه می‌کند و بچه هایش نیز که در کنارش هستند گریه می‌کنند، به خاطر آنکه گاوی شیرده داشتند و آن گاو مرده بود. امام کاظم (ع) نزد آن بانو رفت و فرمود: از کنیز خدا، چرا گریه می‌کنی؟ بانو گفت: ای بنده خدا، من دارای چند کودک یتیم هستم و تنها در زندگی یک گاو داشتم که زندگی من و بچه هایم به وسیله آن گاو تأمین می‌شد، اکنون آن گاو مرده است و دست من و بچه هایم از همه چیز کوتاه شده است و بیچاره شده ایم. امام کاظم: ای کنیز خدا، می‌خواهی آن گاو را برای تو زنده کنم؟ به دل بانو افتاد که در پاسخ گفت: آری. امام کاظم (ع) به کنار رفت و دو رکعت نماز خواند و دست به سوی آسمان بلند کرد و لبهایش را تکان داد (که معلوم بود دعا می‌کند) سپس برخاست، گاو را صدا زد و با نوک عصا یا پنجه پا به آن گاو مرده زد، ناگهان آن گاو برخاست و راست ایستاد، وقتی که زن آن منظره را دید، جیغ کشید و فریاد می‌زد: سوگند به خدای کعبه این مرد، عیسی بن مریم (ع) است. امام کاظم (ع) به میان مردم رفت و از آنجا گذشت. 📔 کافی، ج١، ص ۴٨۴ #امام_کاظم #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. ✨ حضرت عیسی (ع) در جستجوی گنج عیسی علیه السلام با یارانش به سیاحت می‌رفتند، گذرشان به شهری افتاد. هنگامی که نزدیک شهر رسیدند گنجی را پیدا کردند. یاران حضرت عیسی گفتند: یا عیسی! اجازه فرمایید این را جمع آوری کنیم تا از بین نرود. عیسی فرمود: شما اینجا بمانید من گنجی را در این شهر سراغ دارم در پی اش می‌روم. هنگامی که وارد شهر شد قدم زنان به خانه خرابی رسید، وارد آن خانه شد. پیرزنی در آن زندگی می‌کرد. فرمود: من امشب میهمان شما هستم، سپس از پیرزن پرسید: غیر از شما کسی در این خانه هست. پیرزن پاسخ داد: آری، پسری دارم که روزها از صحرا خار می‌کند و در بازار می‌فروشد و با پول آن زندگی می‌کنیم. شب شد. پسر آمد، پیرزن گفت: امشب میهمان نورانی داریم که آثار بزرگواری از سیمایش نمایان است، اینک وقت را غنیمت دان و در خدمت او باش و از صحبت‌های او استفاده کن! جوان نزد عیسی آمد، در خدمت حضرت تا پاسی از شب بود. عیسی از وضع زندگی او پرسید. جوان چگونگی زندگی خویش را به حضرت توضیح داد. عیسی علیه السلام احساس کرد او جوانی عاقل، هوشیار و دانا است، می‌تواند مراحل تکامل را طی کند و به درجه عالی کمال برسد. اما پیداست فکر او به چیز مهمی مشغول است. حضرت فرمود: جوان! من می‌بینم فکر تو به چیزی مشغول است که تو را همواره پریشان ساخته است، اگر مشکلی داری به من بگو! شاید علاجش کنم. جوان گفت: آری مشکلی دارم که تنها خداوند می‌تواند حلش نماید. عیسی اصرار کرد که او گرفتاریش را توضیح دهد. جوان گفت: مشکلم این است، روزی از صحرا خار به شهر می‌آوردم از کنار کاخ دختر پادشاه رد می‌شدم ناگاه چشمم بر دختر شاه افتاد. چنان عاشق او شدم که می‌دانم چاره‌ای جز مرگ ندارم. عیسی فرمود: جوان! میل داری من وسایل ازدواج تو را تهیه کنم. جوان نزد مادرش آمد و سخنان مهمان را برایش نقل کرد. پیرزن گفت: فرزندم! ظاهر این مرد نشان می‌دهد آدم دروغگو نیست وعده بدهد و عمل نکند. برو به دستورش عمل کن حضرت برگشت. چون صبح شد حضرت فرمود: برو پیش پادشاه و دخترش را خواستگاری کن هر مطلبی شد به من اطلاع بده! جوان پیش وزرا و نزدیکان شاه آمد و گفت: من برای خواستگاری دختر شاه آمده ام، تقاضا دارم عرایض مرا به پیشگاه پادشاه برسانید. اطرافیان شاه از سخنان جوان خندیدند و از این پیش آمد تعجب کردند ولی برای این که تفریح بیشتری داشته باشند او را به حضور شاه بردند. جوان در محضر شاه از دخترش خواستگاری کرد، پادشاه با تمسخر گفت: من دخترم را هنگامی به ازدواج تو در می‌آورم که برایم فلان مقدار یاقوت و جواهرات بیاوری! اوصافی را بیان کرد که در خزانه هیچ پادشاهی پیدا نمی‌شد ... 🔰 @DastanShia

. جوان برگشت و ماجرا را برای حضرت عیسی نقل کرد. عیسی علیه السلام او را به خرابه‌ای برد که سنگ ریزه و ریگ‌های فراوان داشت. دعا نمود و نیایش به درگاه خداوندی کرد، ریزه سنگ‌ها به صورت جواهراتی در آمدند که شاه از جوان خواسته بود. جوان مقداری از آن را برای پادشاه برد، هنگامی که شاه و اطرافیان دیدند، همه از قضیه جوان در حیرت فرو رفتند و گفتند: جوان خار کن از کجا این جواهر را به دست آورده است و سپس گفتند: این اندازه کافی نیست. جوان بار دیگر خدمت عیسی رسید و آنچه را در مجلس شاه گذشته بود خبر داد، حضرت فرمود: برو خرابه به مقدار لازم از آن جواهرات بردار، ببر. جوان وقتی جواهرات را نزد پادشاه برد، شاه متوجه شد این قضیه عادی نیست. جوان را به خلوت خواست و حقیقت ماجرا را از او پرسید. جوان هم از آغاز ماجرای عشق تا ورود میهمان و گفتگوی او را به شاه عرضه داشت. شاه فهمید میهمان حضرت عیسی است، گفت: برو به میهمانت بگو بیاید و دخترم را به ازدواج تو در آورد. حضرت عیسی تشریف آورد و مراسم ازدواج را انجام داد. شاه صبحگاه داماد را به حضور خواست و با او به گفتگو پرداخت متوجه شد او جوان فهمیده و هوشیار و لایقی است و چون شاه جز دختر فرزند دیگری نداشت، از این رو جوان را ولیعهد خود نمود از قضا در شب دوم شاه ناگهان از دنیا رفت و جوان وارث تخت و تاج شاه شد. روز سوم حضرت عیسی برای خداحافظی پیش جوان رفت. شاه تازه، از او پذیرایی نمود و گفت: ای حکیم تو حقی بر گردن من داری که هرگز قابل جبران نیست ولی برایم پرسشی پیش آمده که اگر جوابم را ندهی این همه نعمت برایم لذت بخش نخواهد بود. عیسی گفت: هر چه می‌خواهی بپرس! جوان گفت: شب گذشته این فکر در من شکل گرفت که تو چنین قدرتی را داری که خارکنی را در مدت دو روز به پادشاهی برسانی. چرا نسبت به خود کاری را انجام نمی دهی و با این وضع محدود روزگار را می‌گذرانی؟ فرمود: کسی که عارف به خدا و نعمت جاوید او است و آگاه به فنا و پستی دنیا است، هرگز میل به این گونه امورات پست و فانی نخواهد داشت. و ما را در نزد خداوند و در شناخت و محبت او، لذت‌های روحی است که لذت‌های دنیا با آن قابل مقایسه نیست. سپس عیسی علیه السلام از فنا دنیا و مشکلات آن و همین طور از نعمت‌های آخرت و زندگی جاویدان آن دنیا برای جوان شرح داد. جوان گفت: اکنون پرسش دیگری برایم مطرح شد. چرا آنچه را که ارزشمند است برای خود خواستی و مرا به این گرفتاری بزرگ مبتلا نمودی؟ فرمود: خواستم میزان عقل و فهم تو را آزمایش کنم، گذشته از این، مقام برای تو مهیا است اگر آن را واگذاری به درجات بزرگتری نایل خواهی شد و برای دیگران مایه عبرت و پند خواهی شد. جوان همان لحظه از تخت به زیر آمد، لباس شاهان را از تن کند و لباس خارکنی خود را پوشید و با حضرت عیسی از شهر بیرون آمد. هنگامی که نزد حواریون آمدند، حضرت فرمود: این همان گنجی است که در این شهر سراغ داشتم که به خواست خداوند پیدایش کردم. 📔 بحار الأنوار: ج١۴، ص٢٨٠ #حضرت_عیسی #داستان_بلند 🔰 @DastanShia

. ✨ وسعت علم پيامبر اسلام (ص) هنگامى كه موسى عليه السلام از خضر عليه السلام جدا شد (بعد از ملاقاتی که باهم داشتند و ماجرایش مشهور است)، به خانه اش بازگشت. برادرش هارون از موسى (ع) پرسيد: «چه خاطره اى از ملاقات با خضر (ع) دارى برايم بيان كن.» موسى (ع) فرمود: با خضر (ع) كنار دريا نشسته بوديم، ناگاه پرنده‌ای به پيش ما فرود آمد و قطره آبى را از دريا به منقارش گرفت و سپس به طرف مشرق افكند، بار ديگر قطره آبى به منقار گرفت و آن را به سوى مغرب افكند، سپس قطره ديگرى آب به منقار گرفت و آن را به سوى آسمان افكند، بار چهارم قطره آبى از دريا به منقار گرفت و به سوى زمين افكند، براى بار پنجم با منقارش قطره آبى گرفت و سپس به دريا انداخت. ما از اين حادثه شگفت زده شديم، خضر از آن پرنده پرسيد: اين كارها چيست كه انجام دادى؟ آن پرنده جواب نداد. در اين هنگام شخصى به صورت صياد به نزديك ما آمد و به ما نگاه كرد و گفت: «براى چه شما را در مورد كارهاى آن پرنده متحير مى نگرم؟» موسى و خضر گفتند: آرى حيرت ما در مورد راز اين حركاتى است كه آن پرنده انجام داد. صياد گفت: من مردى صياد هستم و راز آن را مى دانم، ولى شما هر دو پيامبر هستيد و راز آن را نمى دانيد. موسى و خضر گفتند: ماچيزى جز آن چه را كه خداوند به ما بياموزد نمى‌دانيم. صياد گفت: اين پرنده دريايى است و نامش مسلم است، زيرا وقتى آواز مى‌خواند در آواز خود مى گويد: مسلم. اما اين كه: قطره آب دريا را به منقار گرفت و به آسمان و زمين و مشرق و مغرب و بالا و پايين ريخت مى‌خواست بگويد: بعد از شما در آخر الزّمان پيامبرى (پيامبر اسلام) مبعوث مى شود كه امّت او مشرق و مغرب را مى گيرند، (در شب معراج) به آسمان مى رود و سپس (پس از رحلت) در زمين دفن مى گردد. و اما اين كه آب در منقارش را به دريا ريخت خواست بگويد: «علم اين عالِم (خضر) در نزد علم او (پيامبر اسلام) مانند قطره نسبت به دريا است، سپس وصى و پسر عمويش (حضرت على عليه‌السلام) وارث علم او مى‌شود.» گفتار آن صياد ما را از حيرت بيرون آورد و آرام گرفتيم، سپس آن صياد پنهان شد، فهميديم او فرشته‌اى بود كه خداوند او را نزد ما كه ادعاى كمال مى كرديم فرستاده بود. 📔 بحار الأنوار: ج١٣، ص٣١٢ #حضرت_موسی #حضرت_خضر #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. ♦️ راز گوئی جنیان با امام رضا (ع) حکیمه دختر امام کاظم علیه‌السلام می‌گوید: برادرم حضرت رضا عليه‌السلام را دیدم در انبار هیزم ایستاده و آهسته سخن می‌گوید، من کسی را در آنجا غیر از حضرت رضا (ع) نمی دیدم، تا اینکه به آن حضرت عرض کردم: با چه کسی گفتگو می‌کردی؟ امام رضا: این شخص عامر زهرانی (از بزرگان جن) است، نزد من آمده و سؤال می‌کند و از بعضی شکایت می‌نماید. حکیمه: ای مولای من، دوست دارم سخن او را بشنوم. امام رضا: اگر تو سخن او را بشنوی تا یک سال (بر اثر ترس و هراس) تب می‌کنی. حکیمه: در عین حال دوست دارم صدای او را بشنوم. امام رضا: بشنو. حکیمه: من گوش دادم، صدائی مانند سوت شنیدم و تا یکسال به تب مبتلا گشتم. 📔 الکافي: ج١، ص٣٩۵ #امام_رضا #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. 🌱 امامت در کودکی شخصی به امام جواد عليه‌السلام گفت: مردم درباره خردسالی شما سخن (اعتراض آمیز) می‌گویند. امام جواد: خداوند به داوود (ع) وحی کرد تا پسرش سلیمان را که در آن وقت کودک بود و گوسفند چرانی می‌کرد جانشین خود سازد. حضرت داوود (ع) طبق فرمان خدا، سلیمان را به عنوان جانشین خود معرفی نمود، دانشمندان و عابدان بنی اسرائیل، آن را نپذیرفتند (و گفتند سلیمان کودک است). خداوند به حضرت داوود وحی کرد: عصاهای اعتراض کنندگان را بگیر و عصای سلیمان (ع) را نیز بگیر و در درون اطاقی بگذار و در آن اطاق را ببند و مهر و موم کن، روز بعد، (با بنی اسرائیل به آن خانه بیا و در را باز کن) عصای هر کدام که مانند درخت، سبز و دارای برگ و میوه شده بود، صاحب آن عصا جانشین تو است. داوود همین دستور را اجرا نمود، فردای آن روز عابدان و عالمان بنی اسرائیل به دعوت داوود (ع) به اطاق آمدند، وقتی که دیدند عصای سلیمان سبز و دارای برگ و میوه شده است، جانشینی حضرت سلیمان را (با اینکه کودک بود) پذیرفتند و گفتند: به او راضی شدیم و او را پذیرفتیم. 📔 الکافي: ج١، ص٣٨٣ #امام_جواد #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. 🔸 شفای بیماری لاعلاج سعيد بن ابى الفتح قمى گوید: من مرض عظيم و بدى گرفتم، و خيلى هم طبيب و دكتر رفتم و دوا خوردم، فايده‌اى نبخشيد. و تمام پزشكان از علاج من عاجز شدند. پدرم مرا به دارالشفاء كه مجمع تمام پزشكان حاذق نصرانى و مسيحى و يهودى بودند، براى معالجه‌ام برد. آنها هم بعد از معاينه با هم جلسه گرفتند و بعد از آن در نتيجه ما را مأيوس كردند و گفتند: اين مرض علاجى ندارد مگر خداوند متعال نظر لطفى كند. از اين سخن دلم شكست و غم تمام اعضاى مرا گرفت، تا اينكه منزل آمديم و كتابى از كتابهاى پدرم را برداشتم كه جهت رفع غم و غصه، خود را مشغول كنم. تا جلد كتاب را باز كردم و صفحات آن را ورق زدم، پشت كتاب نوشته اى نظر مرا به خود جلب كرد. وقتى كه مطالعه كردم، ديدم حديثى از حضرت امام صادق (ع) نوشته که از پيغمبر (ص) نقل فرموده است: هر كسى كه مريض باشد، بعد از نماز صبح، چهل بار بگويد: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، اَلْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ، حَسْبُنَااللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ، تَبارَكَ اللّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ، و لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِّى الْعَظيمِ. بعد دستش را بر آنجايى كه درد مى‌كند بمالد، از آن درد صحيح و سالم گردد و حضرت عزّت خداوند تبارك و تعالى او را شفا بخشد. من شب را تا صبح صبر كردم، وقتى صبح شد و نمازم را بجا آوردم، اين دعا را چهل مرتبه با سوز و گداز و دل شكسته خواندم و دستم را بر موضع درد ماليدم. خداوند تبارك و تعالى به بركت اين ذكر مرض را از من رفع نمود و شفايم داد. ولى باز همينطورى كه نشسته بودم، مى ترسيدم برخيزم كه مبادا دوباره آن مرض برگردد، تا سه روز هينطور بودم، تا اينكه ديدم، نه، اصلا اثرى از مرض نيست. پدرم را صدا زدم و ماجرا را براى او تعريف كردم، پدرم خيلى خوشحال شد، و خدا را شكر كرديم. بعد آمديم براى بعضى از اطباء و پزشكان ذمى، ماجرا را نقل كردم، آنها بعد از معاينات و ملاحظات در همان آن مسلمان شدند و كلمه شهادت را به زبان جارى نمودند و از مسلمانان عالى و خوب شدند. 📔 مهج الدعوات، ص٧٧ #داستان_بلند 🔰 @DastanShia

١. 💫 دیدار یک هندی با امام زمان (عج) ابو سعید غانم هندی می‌گوید: در کشمیر هند دوستانی داشتم که از رجال کشور، در اطراف شاه آنجا بودند، آنها چهل نفر بودند که همه آنها کتابهای آسمانی: تورات، انجیل، زبور و صحف ابراهیم (ع) را مطالعه می‌نمودند، من و آنها مبلّغ دین (مطابق ادیان گذشته) بودیم و بین مردم قضاوت می‌کردیم و درباره حلال و حرام فتوا می‌دادیم، حتی خود شاه و مردم دیگر، در این امور به ما مراجعه می‌کردند. روزی بین ما سخن از پیامبر (ص) به میان آمد، به این نتیجه رسیدیم که نام پیامبر اسلام (ص) در کتابهای آسمانی هست، ولی ما از وضع او بی‌ااطلاع هستیم لازم است به جستجوی او بپردازیم و اطلاعاتی درآیم مورد کسب کنیم، همه دوستان به اتفاق، رای دادند که من، این مسأله مهم را پی‌گیری کنم. ابو سعید هندی می‌گوید: از کشمیر بیرون آمدم، پول بسیار برداشتم، دوازده ماه به سیاحت و سفر و جستجو پرداختم، تا نزدیک کابل (پایتخت افغانستان فعلی) رسیدم. عده ای از ترکهای آن سامان، سر راه مرا گرفتند و پولهایم را ربودند و مرا آن چنان کتک زدند که چند جای بدنم زخمی شد، سپس مرا به شهر کابل بردند. وقتی که شاه کابل از جریان من آگاه شد، مرا به شهر بلخ فرستاد و گزارش کار مرا به فرمانروای بلخ به نام (داود بن عباس بن ابی اسود) دادند. گزارش این بود که: این شخص به نام سعید غانم هندی، برای جستجوی دین و پیامبر اسلام (ص)، از هند بیرون آمده و زبان فارسی را آموخته و با فقهاء و علما مناظره و بحثها کرده است. داود بن عباس، مرا به مجلس خود احضار کرد و دانشمندان را جمع کرد تا با من مباحثه کنند. من به آنها گفتم: من به انگیزه جستجوی پیامبر اسلام، از وطن خود بیرون آمده ام، پیامبری که نامش را در کتابهای آسمانی پیامبران دیده‌ام. دانشمندان: او کیست و چه نام دارد؟ ابو سعید: او محمد (ص) نام دارد. دانشمندان: او پیامبر ما است که تو در جستجوی او هستی. آنگاه ابو سعید شرایع و احکام پیامبر اسلام (ص) را از آنها پرسید و آنها او را به احکام و شرایع اسلام آگاه کردند. آنگه ابو سعید به آن دانشمندان رو کرد و گفت: من می‌دانم که محمد (ص) پیامبر خدا است، ولی نمی دانم که آیا او، همین فردی است که شما او را معرفی می‌کنید یا نه؟ از شما تقاضا دارم محل او را به من نشان دهید، تا نزدش بروم و از نشانه‌ها و دلیلهائی که می‌دانم از او بپرسم، اگر همان شخص بود، که به مقصود رسیده‌ام و به او ایمان می‌آورم. دانشمندان: او وفات کرده است. ابو سعید: جانشین و وصی او کیست؟ دانشمندان: وصی و جانشین او ابوبکر است. ابو سعید: نام ابوبکر چیست؟ دانشمندان: نام او عبدالله بن عثمان است و او را به قبیله قریش نسبت داده‌اند. ابو سعید: نسبت پیغمبر خود محمد (ص) را برایم بگوئید. دانشمندان نسبت پیامبر (ص) را گفتند. ابو سعید گفت: این شخص (پیامبر) آن نیست که من در جستجویش هستم، زیرا جانشین پیامبر اسلام (ص)، برادر دینی او و پسر عموی نسبی او و شوهر دختر او و پدر فرزندان (نوادگان) او است و آن پیامبر (ص) را در سراسر زمین، نسلی جز از فرزندان جانشین نمی باشد. در این هنگام، دانشمندان حاضر (که همه از اهل تسنن بودند) بر سر ابو سعید فریاد کشیدند و به فرمانروای بلخ گفتند: ای امیر، این شخص از شرک بیرون آمده و به سوی کفر رفته و ریختن خونش حلال است. ابوسعید: ای مردم! من دارای دینی هستم که به آن معتقد می‌باشم و تا محکمتر از آن را نیابم، از آن دست نمی کشم، من اوصاف این مرد (پیامبر و مشخصات جانشین او) را در کتابهائی که بر پیامبران پیشین نازل شده خوانده و دیده‌ام، از کشور هند با آن همه عزتی که در آنجا داشتم، فقط به خاطر یافتن دین حق بیرون آمده‌ام و چون درباره پیامبری که شما برایم ذکر نمودید، به جستجو پرداختم دیدم او همان پیامبری است که نامش (با مشخصات جانشین) در کتابهای آسمانی آمده، ولی با آنکه شما ذکر می‌کنید تطبیق نمی‌کند، از من دست بردارید. امیر بلخ به دنبال مردی به نام (حسین بن اشکیب) فرستاد، او حاضر شد و به او گفت: با این مرد هندی (یعنی من) مباحثه کن. حسین بن اشکیب به امیر گفت: خدا کارت را سامان بخشد، در این مجلس دانشمندان و فقهای بزرگ که از من داناتر و بیناتر هستند تشریف دارند، من درباره آنها چه بگویم. امیر بلخ: آنچه می‌گویم بپذیر و با این مرد در خلوت مباحثه کن و با او مهربان باش. ابو سعید می‌گوید: با حسین بن اشکیب، گفتگو کردیم، سر انجام او به من گفت: آن کسی که تو در جستجوی او هستی، همان پیامبری است که این دانشمندان، او را به تو معرفی کرده اند، ولی جانشین او، اینگونه که اینها گفتند نیست، بلکه وصی و جانشین او، علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب (ع) و شوهر فاطمه (س) دختر محمد (ص) و پدر حسن و حسین (ع) نوادگان محمد (ص) می‌باشد. 🔰 @DastanShia

٢. ابو سعید: الله اکبر، همین است که من در جستجویش هستم. ابو سعید می‌گوید: نزد امیر بلخ، داود بن عباس رفتم و گفتم: ای امیر آنچه در جستجویش بودم، یافتم و من گواهی می‌دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست و محمد رسول او است. امیر بلخ با من خوش رفتاری کرد و به من احسان نمود و به حسین بن اشکیب گفت: همدم نیکی برای ابو سعید باشد. من نزدیک حسین رفتم و با او همدم شدم و او تعالیم اسلام را به من آموخت، به او گفتم: ما در کتابهای آسمانی پیامبران پیشین خوانده‌ایم، که محمد (ص) آخرین پیامبر است و بعد از او پیامبری نخواهد آمد و مقام رهبری، بعد از او مخصوص وصی و وارث و جانشین او است، سپس مخصوص وصیّ پس از وصیّ دیگر و همواره فرمان خدا (در مورد امر رهبری) در نسل آنها جریان دارد، تا دنیا به پایان رسد، بنابراین وصیّ وصیّ محمد (ص) کیست؟ حسین بن اشکیب: او حسن (ع) و بعد از او حسین (ع) فرزندان محمد (ص) هستند و همچنان ادامه یافت تا اکنون وصی آنها (صاحب الزمان) (ع) است. آنگاه حسین بن اشکیب، آنچه را در مورد امام زمان (ع) و غیبت او و ستمهای بنی عباس بود، برای ابو سعید نقل کرد و همه چیز را به آگاهی ابو سعید رسانید. ابو سعید که یک مسلمان شیعه متعهد شده بود، از آن پس به جستجوی حضرت قائم (ع) پرداخت تا اینکه در این راستا نیز موفق گردد. ابو سعید در جستجوی صاحب الزمان (ع) بود، به قم آمد و در سال ۲۶۴ ه.ق همراه ما (شیعیان) بود و با آنها به بغداد مسافرت کرد. یکی از دوستانش از اهل سند که پیرو کیش سابق ابوسعید بود، نیز همراه ابو سعید بود. عامری می‌گوید: ابو سعید به من گفت: من از اخلاق دوستم خوشم نیامد، از او جدا شدم تا به قریه عباسیه رفتم در آنجا پس از نماز، همچنان درباره آن کسی که در جستجویش بودم می‌اندیشیدم، ناگاه شخصی نزد من آمد و نام هندی مرا ذکر کرد و گفت: آیا تو فلانی (ابو سعید غانم) هستی؟ گفتم: آری. گفت: آقایت تو را دعوت کرده دعوتش را اجابت کن. ابوسعید می‌گوید: همراه او به راه افتادم، او همواره مرا از این کوچه به آن کوچه (در قریه عباسیه در نهر الملک) می‌برد، تا به خانه و باغی رسید، دیدم حضرت در آنجا نشسته است و به زبان هندی، به من خوش آمد گفت، فرمود: حالت چطور است؟ حال فلانی و فلانی که از آنها جدا شدی چگونه است؟ تا نام چهار نفر (از دوستان هندی مرا) شمرد و جویای حال هر یک یک آنها گردید و سپس به زبان هندی همه سرگذشت‌های مرا به من خبر داد، آنگاه فرمود: می خواستی با اهل قم برای انجام حج به مکه بروی؟ عرض کردم: آری ای مولای من! فرمود: امسال با آنها به حج نرو و مراجعت کن و سال آینده به حج برو، آنگاه کیسه پولی که همراهش بود نزد من نهاد و فرمود: این پولها را خرج کن و در بغداد نزد فلانی - نامش را برد - مرو و به او چیزی نگو. محمد بن محمد عامری می‌گوید: سپس ابو سعید هندی به قم آمد، در حالی که به هدف رسیده بود، سرگذشت خود را برای ما تعریف کرد. او سال بعد به حج رفت و نیز به خراسان رفت و از خراسان هدیه‌ای برای ما فرستاد و مدتی در خراسان بود و سرانجام در آنجا وفات کرد، خدایش او را بیامرزد. 📔 الکافي، ج١، ص ۵١۵-۵١٨ #امام_زمان #داستان_بلند 🔰 @DastanShia

. 👤 دزد پشیمان من عادت داشتم هر شب آية الكرسى را مى‌خواندم و بر در دكان و مغازه‌ام مى دميدم و با خيال راحت به منزلم مى‌رفتم. يك شب يادم رفت آية الكرسى را به مغازه بخوانم، و به خانه رفتم. وقت خواب يادم آمد، از همان جا خواندم و به طرف مغازه‌ام دميدم. فردا صبح كه به مغازه آمدم و در باز كردم، ديدم دزدى در مغازه آمده و هر چه در آنجا بوده جمع كرده، بعد متوجّه مردى شدم كه در آنجا نشسته. گفتم: تو كه هستى و در اينجا چه كار دارى؟ گفت: داد نزن من چيزى از تو نبرده‌ام، نگاه كن تمام متاع تو موجود است، من اينها را بستم و همينكه خواستم بردارم و ببرم در مغازه را پيدا نمى‌كردم، تا اثاثها را زمين مى‌گذاشتم در را نشان مى‌كردم باز تا مى‌خواستم ببرم ديوار مى‌شد، خلاصه شب را تا صبح به اين بلا بسر بردم تا اينكه تو در را باز كردى، حالا اگر مى توانى مرا عفو كن، زيرا من توبه كردم و چيزى هم از تو نبرده‌ام. من هم خدا را شكر كرده و دزد را رها کردم. 📔 شفا و درمان با قرآن، ص۵٠ #آیة_الکرسی #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. 🍃 شفاى امراض مردى از دوستان امام صادق عليه‌السلام به محضر مبارك آن حضرت شرفياب شد، در حالی كه مريض و دردمند بود، و از مرضش رنج مى‌برد. حضرت صادق (ع) فرمود: چی شده، چرا رنگت پريده؟ گفت: آقاجان، فدايت شوم، يك ماه است كه سخت مريض و بيمار و دردمند و ناراحتم و تب از من دور نمى‌شود و مرا رها نمى‌کند. هرچه پيش دكتر و طبيب رفتم، و آنچه را كه دستور دادند، و نسخه نوشتند و ويزيت دادند، پيچيده‌ام و انجام داده‌ام، ولى نتيجه نديده‌ام و سود و خوبى و فايده‌اى نداشته. آقاجان دستم به دامنت، كمكم كن، ما بيچاره‌ها كسى را جز شما نداريم. يك دعايى يا ثنايى يا دوايى به ما عنايت كنيد تا خوب شوم. امام صادق (ع) فرمود: يقه پيراهنت را باز كن و سرت را در آن فرو كن و بعد از اذان و اقامه، هفت بار سوره حمد را بخوان و به خودت فوت كن، انشاء اللّه خوب مى‌شوى. آن مرد مى‌گويد: همينكه دستور فرزند زهرا سلام اللّه عليهما را انجام دادم، گويا آب روى آتش بود، مثل اينكه مرا به طناب بسته باشند و بعد باز كرده باشند و رهايم كنند، همينطور من هم از درد و ناراحتى و رنج آزاد شدم. 📔 داستان‌هاى سوره حمد: ص ۸۱ #امام_صادق #داستان_کوتاه 🔰 @DastanShia

. ♦️ معالجه با شراب ابوبصیر یکی از ارادتمندان امام صادق علیه السلام می‌گوید: روزی در مجلس آن حضرت نشسته بودم، بانویی به نام‌ أم‌خالد که از بانوان متعهد و نیکوکار بود وارد شد و عرض کرد: من برای معالجه به پزشکان عراق مراجعه کردم. آنها معالجه‌ام را در خوردن شراب دانسته اند، و گفتند: مقداری شراب را با قاووت (نرم شده گندم بریان) مخلوط کن و بخور بهتر می‌شوی. اکنون به حضورتان آمده‌ام تا ببینم آیا برای معالجه مرضم خوردن شراب را جایز می‌دانید، شراب بخورم یا نه؟ از شما کسب تکلیف می‌کنم. حضرت فرمود: با آنکه دکترها شراب را داروی مرضتان می‌دانند چرا نمی‌خوری؟ گفت: من در مذهب شما هستم و از شما اطاعت می‌کنم، اگر بفرمایید بخور، می‌خورم وگرنه، نمی‌خورم؛ زیرا فردای قیامت اگر بپرسند چرا شراب خوردی در پاسخ می‌گویم: امام جعفر صادق دستور داد و اگر بگویند: چرا نخوردی و مردی، می‌گویم: امام جعفر صادق نهی کرد. آنگاه امام صادق علیه السلام روی به من کرد و فرمود: ای أبا بصیر! آیا می‌شنوی این بانو چه می‌گوید؟ ایمان و تقوای این بانو آن چنان محکم است، و به اندازه‌ای تابع دستورات دین اسلام می‌باشد که هنگام بیماری و دستور پزشک نیز بدون اجازه ما از خوردن شراب خودداری می‌کند. سپس به او فرمود: به خدا سوگند اجازه نمی‌دهم حتی یک قطره از آن بخوری، و اگر بخوری پشیمان می‌شوی وقتی که روح تو به اینجا (با دست اشاره کرد به گلوگاه) برسد. سه بار فرمود: آیا فهمیدی؟ زن در پاسخ عرض کرد: آری. امام سه بار گفت: آری قطره‌ای از شراب، دریای محبت خاندان پیامبر را آلوده می‌کند و از کار می‌اندازد. 📔 بحار الأنوار: ج۶٢، ص٨٨ #امام_صادق #داستان_بلند 🔰 @DastanShia