eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 وارثان زمین 🔹 فرمود ما در تورات گفتیم در زبور گفتیم در كتاب های انبیا گفتیم بالأخره زمین صاحبی دارد ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ﴾ این اصل كلی را كه چه؟ ﴿أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ﴾ در سوره مباركه «قصص» هم گذشت ﴿وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ﴾[1] این ﴿نُرِیدُ﴾ را به صورت فعل متكلّم مع ‌الغیر با فعل مضارع یاد كرده كه مفید استمرار است؛ یعنی ما همیشه این كار را می ‌كنیم یك چند صباحی به یك عدّه می‌ دهیم بعد بساط آنها را جمع می ‌كنیم در سوره مباركه «اعراف» نمونه ‌هایی از این گذشت در سوره «اعراف» آیه 137 به این صورت است ﴿وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ كَانُوا یسْتَضْعَفُونَ﴾ سالیان متمادی اینها مستضعف بودند یعنی بودند آنجا كه دارد ﴿وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ﴾[2] گفتند اینجا مفهوم دارد، برای اینكه اینها جزء عظیم های سماوات و ملكوت بودند منتها فی الأرض مستضعف بودند؛ نظیر آن روایت نورانی كه مرحوم كلینی نقل كرد كه اگر كسی برای عالِم بشود، برای رضای خدا به علمش عمل بكند، برای رضای خدا علمِ آموخته را به دیگری منتقل كند «مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و عَمِلَ بِهِ و عَلَّمَ للّه» این «لله» به عنوان مفعول واسطه به نحو تنازع به هر سه می‌خورد یعنی «تعلّم لله، عَمِل لله، علّم لله» چنین كسی «دُعِی فی مَلَكوتِ السَّماواتِ عَظیما»[3] این می ‌شود ، بقیه دیگر حرف است! 🔹 فرمود می‌خواهی آیت الله عظما بشوی برای درس بخوان، برای رضای خدا عمل بكن، برای رضای خدا به مستمعینت در مسجد برسان آیت الله عظمای نزد فرشتگانی، این است كه ارزش دارد، در ادامه دیگر بقیه است. فرمود: ﴿كَانُوا یسْتَضْعَفُونَ﴾ سالیان متمادی اینها مستضعف بودند ما چه كار كردیم ﴿وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ كَانُوا یسْتَضْعَفُونَ﴾ چه كار كردیم چه به آ‌نها ارث دادیم؟ آنها از ما ارث بردند، چه چیزی را؟ ﴿مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا﴾، حالا مشرق و مغرب كلّ زمین این درباره وقایع گوناگون تاریخ است یا مشارق و مغارب همان منطقه خاورمیانه یا بخش خاصّی از مصر اگر مربوط به خصوص بنی ‌اسرائیل باشد ﴿وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَی عَلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ بِمَا صَبَرُوا وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ یصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا یعْرِشُونَ﴾[4] آنها را تَدمیر كردیم به هلاكت رساندیم. بنابراین ﴿وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ﴾[5] معنایش این نیست كه در پایان جمع‌بندی كه بخواهیم بكنیم در قیامت ﴿وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ﴾ عالم دنیا هم حسابی دارد، نظمی دارد، كتابی دارد در هر مقطع تاریخی پایانش به سود مردان باتقواست. در اینجا هم فرمود برای ما این را رقم زدیم ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ﴾. 🔹 به مناسبت های فراوانی در ذیل آیات آمده در سوره مباركه «حدید» كه ﴿اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یحْیی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا﴾[6] گفتند این زمین مُرده است زمینی كه در آن نیست مُرده است، فرمود ما این زمین را زنده می ‌كنیم فرمود: ﴿اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یحْیی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا﴾ یعنی به ظهور حضرت[7] ﴿أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾ آنجا روایت است[8] یكی دوتا و ده‌تا نیست البته معنایش تطبیقِ مصداقی است نه تفسیرِ مفهومی كه منحصر باشد تطبیقِ مصداقی ‌اش این است كه بارزترین مصداق با حضرت زمین روشن می‌ شود با مردم روشن می ‌شود با علم و عمل اینجا هم فرمود ما نوشتیم و تنظیم كردیم و این كار شدنی است كه زمین را وجود مبارك حضرت از ما ارث می ‌برد نه از دیگری ﴿أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ﴾ و این نوشته ماست یعنی تنها این‌چنین نیست كه ما به شما بگوییم در قرآن بگوییم این طور نیست در تورات همین حرف بود در زبور همین حرف بود. [1]. سوره قصص، آیه 5. [2]. سوره قصص، آیه 5. [3]. الکافی، ج 1، ص 35. [4]. سوره اعراف، آیه 137. [5]. سوره اعراف، آیه 128؛ سوره هود، آیه 49؛ سوره قصص، آیه 83. [6]. سوره حدید، آیه 17. [7]. کمال الدین، ج 2، ص 668. [8]. الارشاد (شیخ مفید)، ج 2، ص 381. 📚 سوره مبارکه انبیاء جلسه 61 تاریخ: 1389/10/15 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 مفاتیح الحیات 🔸 امام باقر (علیه السلام) مي‌ فرمايد: دانش گنجينه‌ هايي است و کليد‌هاي آن پرسش است، پس بپرسيد ـ خدايتان رحمت كند ـ، چرا که درباره دانش به چهار نفر پاداش داده مي ‌شود: پرسنده، پاسخ دهنده، شنونده و دوستدار آنان.[1] [1] . الْعِلْمُ خَزَائِنُ وَ الْمَفَاتِيحُ السُّؤَالُ، فَاسْأَلُوا يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ، فَإِنَّهُ يُؤْجَرُ فِي الْعِلْمِ أَرْبَعَةٌ السَّائِلُ وَ الْمُتَكَلِّمُ وَ الْمُسْتَمِعُ وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ (كتاب الخصال، ص245). 📚 مفاتیح الحیات ص 88 و 89 🆔 @a_javadiamoli_esra
مجمع انجمن های اسلامی دانشجویان منطقه بریتانیا با همکاری انجمن های اسلامی دانشجویان لندن، لیدز و گلاسگو برگزار میکند: دهمین جلسه از سلسله جلسات «حلقه های قرآنی» شامل ۳۰ دقیقه سخنرانی و ۳۰ دقیقه پرسش و پاسخ 🎙با سخنرانی: حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی 🎤با قرائت قرآن کریم: استاد محمود بیژنی 🗒تاریخ برنامه: یکشنبه ۴ جولای ۲۰۲۱ (۱۳ تیر ۱۴۰۰) 🕒 ساعت آغاز برنامه: ۳ عصر لندن ۴ اروپای مرکزی / ۵ مسکو / ۱۸:۳۰ تهران 🌐 لینک شرکت در جلسه: 🔗 https://el.esra.ir/ch/darseaakhlaghostadm.javadi https://us02web.zoom.us/j/3131103333 Zoom Meeting ID: 313 110 3333 شرکت برای علاقه مندان آزاد است. ———————————————— مجمع انجمن های اسلامی دانشجویان منطقه بریتانیا @m_vaezjavadi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 ستبر بودن 🔹 فرمود: ﴿خُذُوا مَا آتَینَاكُمْ بِقُوَّةٍ﴾. فرمود این را من به شما دادم که این وحی سترگ را بگیرید. بعد هم فرمود دشمن از هر طرف حمله می ‌کند: ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعْتُم مِن قُوَّةٍ﴾،[1] درست است نسبت به خدا ضعیف هستیم؛ اما در بحث‌ های نظامی، مبارزه با استکبار، مبارزه با صهیونیسم و من به شما این قدرت را دادم: ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعْتُم مِن قُوَّةٍ﴾. بعد در بخش پایانی سوره مبارکه «توبه» هم فرمود شما که حق حمله به دیگری را ندارید، حمله هم نمی ‌کنید و اصلاً نظام ما نظامی نیست که به کشورهای ضعیف حمله کنیم؛ ولی آن قدر باشید که تمام قدرت‌ ها از شما بترسند. این یعنی چه؟ این قدرت‌ های استکباری که همه چشم دوخته ‌اند به منابع ما و منافع ما، ما چه وظیفه ‌ای داریم؟ یعنی باید بی ‌عُرضه باشیم و بی ‌تدبیر؟ یا به ما گفت آن قدر مرد باشید که از شما بترسند، همین! هیچ جای قرآن ندارد که شما به کشورها حمله کنید. فرمود جای خودتان آن قدر که کسی طمع نکند! بخش پایانی سوره مبارکه «توبه» آیه 123 این است: ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذینَ یلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَ لْیجِدُوا فیكُمْ غِلْظَةً﴾، این را دقّت کنید! این ﴿وَ لْیجِدُوا﴾ امر غایب است. مأمور این امر غایب هم کفّار هستند. کفّار به امر حاضر گوش نمی ‌دهند حالا چه رسد به امر غایب! خدا می ‌فرماید حتماً باید بترسند! چه کسی باید بترسد؟ کفّار که امر حاضر را گوش نمی‌ دهد، چه رسد به امر غایب؛ یعنی شما باید مرد باشید، همین! شما باید طوری باشید که در شما غلظت احساس بکنند. 🔹 الآن سلسله جبال البرز، تمام وجودش خیر و برکت است، تمام این برف‌ ها را به سینه می ‌گیرد، در درونش جای می ‌دهد، چشمه می ‌شود، چاه می ‌شود، آب جاری می ‌شود، رودخانه می ‌شود، سرتاپای این سلسله جبال برکت است؛ اما همه اینها که در دامنه قله دماوند هستند، هیچ کسی جرأت نمی ‌کند به قله دماوند نزدیک بشود و با آن بجنگد، می ‌فرماید این‌طور باشید؛ یعنی خیر شما به داخل برسد، یک؛ به خارج برسد، دو؛ جلوی خیر را هم نگیرید، سه؛ اما ﴿وَ لْیجِدُوا﴾، ﴿وَ لْیجِدُوا﴾؛ یعنی ﴿وَ لْیجِدُوا﴾! حتماً باید از شما بترسند. این معلوم است که یعنی شما باید مستقیم باشید، پس ما قدرتی داریم که جهان از ما می ‌ترسد، همین! می ‌ترسد یعنی چه؟ یعنی به ما نمی ‌تواند حمله بکند. ما که قصد حمله نداریم. نمونه اقتدار وجود مبارک پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آن روز در کلّ این منطقه حرف اوّل را مکه می ‌زد. به دلیل اینکه همین ‌ها توانستند ایران را کنند، ایران که یک کشور سلطنتی نبود، کشور شاهنشاهی بود. کشوری را می ‌گفتند شاهنشاهی که از کشورهای مجاور باج بگیرد، قطب یک بخش وسیعی از جهان باشد. اگر کشوری سلطنتی بود، داخل خود را اداره می ‌کرد؛ اما ایران کشور سلطنتی نبود، کشور شاهی نبود، تا ما یاد داریم کشور شاهنشاهی بود، همه کشورهای کوچک به او باج می‌دادند. این را بعد از مدتی به هر حال همین حجاز آمده گرفته است، پس معلوم می ‌شود این قدرت هست. این قدرت را ذات مقدس حضرت برای مردم به عنوان آورد. بعد خود که وارد مکه شد چه کار کرد؟ فرمود: «إذهَبُوا فَأَنْتُمُ الطُّلَقَاء»،[2] بنا بر این نیست که انسان با قهر و آدم ‌کشی کسی را تربیت کند. ما سر جای خودمان مستقل هستیم. این ﴿وَ لْیجِدُوا﴾ از بهترین نمونه‌هاست که شما باید سر جایتان باشید، مستقر باشید، کسی طمع نکند، همین! [1]. سوره انفال, آیه60. [2]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏3، ص513. 📚 سوره مبارکه معارج جلسه 10 تاریخ: 1397/11/08 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 مفاتیح الحیات 🔸 رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می ‌فرماید: بهترین صدقه این است که مرد دانشی را بداند و آن را به برادرش یاد دهد.[1] امام باقر (علیه السلام) می ‌فرماید: زکات دانش این است که آن را به بندگان خدا بیاموزی.[2] [1] . أَفْضَلُ الصَّدَقَةِ أَنْ یعْلَمَ الْمَرْءُ عِلْماً ثُمَّ یعَلِّمَهُ أَخَاهُ (منیة المرید، ص105). [2] . زَكَاةُ الْعِلْمِ أَنْ تُعَلِّمَهُ عِبَادَ اللَّهِ (الكافى، ج1، ص41). 📚 مفاتیح الحیات ص 89 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 23 ذی القعده روز زیارتی ▫️ حدَّثَنِی حَكِیمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِیمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ بَكْرِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ هِشَامٍ عَنْ رَجُلٍ مِنْ‏أَصْحَابِنَا عَنْهُ قَالَ: إِذَا أَتَیتَ الرِّضَا عَلِی بْنَ مُوسَى ع فَقُلِ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِی بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى‏ الْإِمَامِ‏ التَّقِی‏ النَّقِی‏ وَ حُجَّتِكَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلَاةً كَثِیرَةً نَامِیةً زَاكِیةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً كَأَفْضَلِ مَا صَلَّیتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیائِكَ. 📚 كامل الزیارات، ص308 و 309؛ البلد الأمین و الدرع الحصین، ص283؛ المصباح للكفعمی (جنة الأمان الواقیة)، ص493. 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 نزاهت انبیاء و اولیاء علیهم السلام 🔹 وجود مبارک (صلوات الله و سلامه علیه) وقتی خواست وارد این مرز و بوم بشود و از نیشابور بگذرد، از توحید سخن گفت که روشن می شود اولین کلام است که خدا «لا شریک له». از نظر ایمان و اعتقاد و اخلاق، اولین وظیفه یک انسان کامل است یعنی شرک نورزد ﴿قُلْ إِنَّ صَلاتی‏ وَ نُسُكی‏ وَ مَحْیای وَ مَماتی‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ ٭ لَا شَرِیكَ لَهُ وِ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمین‏﴾.[1] اگر امام رضا (صلوات الله و سلامه علیه) فرمود: «کَلِمَةُ لا إِلَهَ إِلا الله حِصْنِی‏»[2] یعنی «الله واحد لا شریک له»، سید مرتضیٰ در تلاش و کوشش این است که انبیاء و همچنین شاگردان انبیا شرک نمی ورزند، موحد محض هستند موحد ناب هستند، چون او شاگرد قرآن است و این خطر را قرآن گوشزد کرد که بسیاری از مؤمنان به کفر و شرک آلوده اند: ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُون﴾،[3] اگر کسی خلافی را مرتکب شد روی سهو یا نسیان یا اکراه یا اضطرار یا اجبار و مانند آن همه اینها با ، رفع شده است و گناه محسوب نمی شود، ممکن است آثار وضعی نظیر قضا و مانند آن را به همراه داشته باشد ولی گناه نیست بسیاری از امور «رُفِعَ عَنْ أُمَّتِی‏».[4] اما آنجا که گناه است معنای آن این است که نه سهو، نه نسیان، نه اضطرار، نه اجبار، نه اکراه است، کسی که نامحرم نگاه بکند یا گرفتار اختلاس و حقوق نجومی می ‌شود و مانند آن یعنی خدایا من هیچ عذری ندارم و دارم حرف خودم را بر حرف تو مقدم می دارم! تحلیل دقیق گناه، است ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُون﴾ هیچ گناه عمدی نیست مگر اینکه به شرک برگردد. 🔹 سید مرتضی (رضوان الله علیه) در این کتاب شریف تنزیه و همچنین بخش هایی از علم کلام که در نزاهت انبیا است این کارها را انجام داده است، حتی درباره اولیا (علیهم السلام) هم تلاش و کوشش کرد، نسبت به ائمه (علیهم السلام) هم تا آنجا که مقدورشان بود نزاهت آنها را تثبیت کند و بگوید که اگر کسی درباره (سلام الله علیه) سؤال بکند که چرا امام رضا (سلام الله علیه) ولایت عهدی را پذیرفت؟ پاسخ آن این است همان طوری که (سلام الله علیه) سقیفه را پذیرفت و در شورای سقیفه شرکت کرد؛[5] یعنی آنها أعلم و أصلح و أولیٰ و أحق هستند به تشخیص وظیفه، هیچ نقصی از نظر امتثال دستور الهی در حرم امن این بزرگواران نبود. هم درباره سقیفه اظهار نظر کرد هم درباره ولایت عهدی وجود مبارک (صلوات الله علیه) اظهار نظر کرد و درباره (ارواحناه فداه) وجود مبارک (صلوات الله و سلامه علیه) اظهار نظر کرد که او در عین حال که غایب است به تمام وظایف امامت خود عمل می کند؛ آنجا که باید باشد هست، آنجا که باشد هست، آنجا که سخن از «بِیمْنِهِ‏ رُزِقَ‏ الْوَرَی وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء»[6] هست و هست و هست و اگر کسی بگوید چرا از دشمنان غایب است روشن است و اگر بپرسد که چرا از دوستان غایب است فرمود ما صغریٰ را منع می کنیم، در دوستان با هر که بخواهد و با هر که صلاح بداند، فیضش را ادامه می دهد، دیداری دارد، ما چه می دانیم که مردان بزرگ چگونه با آن حضرت رابطه ندارند؟! آنها که موظف هستند نگویند، آن را که حق چیزی آموخت، دهانش را دوختند که مبادا بگوید. ما که از اسرار درون با خبر نیستیم! از راز و رمز پیوند نهانی (اروحنا فداه) با جامعه با خبر نیستیم! هرگز حضرت کم لطفی نخواهد کرد و کم عنایتی نخواهد داشت. [1]. سوره انعام، آیات162 و 163. [2]. عیون الأخبار، ج 2، ص134؛ بحار الأنوار(ط ـ بیروت)، ج49، ص127. [3]. سوره یوسف، آیه106. [4]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص462. [5]. عیون أخبارالرضا علیه السلام، ج2، ص141؛ «مُحَمَّدُ بْنُ عَرَفَةَ قُلْتُ لِلرِّضَا عَلَیه السَّلام یا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا حَمَلَكَ عَلَی الدُّخُولِ فِی وِلَایةِ الْعَهْدِ فَقَالَ مَا حَمَلَ جَدِّی أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیه السَّلام عَلَی الدُّخُولِ فِی الشُّورَی‏». [6]. زاد المعاد ـ مفتاح الجنان، ص423. 📚 پیام به کنگره بزرگداشت سید مرتضی رحمة الله علیه تاریخ: 1399/12/04 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 مفاتیح الحیات 🔸 امام صادق (علیه السلام) به حسّان آموزگار فرمود: برای تعلیم پاداش مگیر و دانش آموزان در آموزش نزد تو مساوی باشند و برخی را بر برخی دیگر برتری و ترجیح نده.[1] رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌ فرماید: خدای متعالی مرا آموزگار آسانگیر مبعوث فرموده است.[2] [1] . عَنْ حَسَّانَ الْمُعَلِّمِ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ(علیه السلام) عَنِ التَّعْلِیمِ، فَقَالَ لا تَأْخُذْ عَلَی التَّعْلِیمِ أَجْراً... بَعْدَ أَنْ یكُونَ الصِّبْیانُ عِنْدَكَ سَوَاءً فِى التَّعْلِیمِ لاتُفَضِّلُ بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْضٍ (الكافى، ج5، ص121). [2] . إِنَّ اللَّه تَعَالَی... بَعَثَنِى مُعَلِّمًا مُیسِّراً (الجامع الصغیر، ج1، ص273). 📚 مفاتیح الحیات ص 89 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 با قلم 🔸 تا نفَس می‌كشید باید درس بخوانید، آدم می‌گوید که من فارغ‌ التحصیل شدم؟! همین كه انسان گفت بَس است، این در روایات و كلمات بزرگان دینی ماست كه «أُصِیبَتْ مَقَاتِلُه»؛[1] همین كه گفت من فارغ‌التحصیلم، این مرگ‌گاه او گلوله رسید، او مُرده است! ما تا نَفَس می‌كشیم و كتاب باید باشیم، یا درس بخوانیم یا درس بگوییم یا بحث بكنیم یا پژوهش انجام بدهیم، وگرنه آنچه خواندیم، از یادمان می ‌رود و مردم هم احتیاج دارند به كسی كه اینها را بالا بیاورد. [1]. نهج البلاغه(للصبحی صالح)، حکمت85؛ «مَنْ تَرَكَ قَوْلَ لَا أَدْرِی أُصِیبَتْ مَقَاتِلُه». 📚 سخنرانی در جمع طلاب ورامین تاریخ: 1395/06/13 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 قسم به قلم 🔹 همه ما می ‌دانیم نجّارها كه سابقاً خط کشی می کردند خودکار یا مدادی را پشت گوش خود قرار می دادند؛ كسی در محضر حضرت آمده چیزی نوشته خواست را به زمین بگذارد، فرمود: «ضَعْ قَلَمَكَ عَلی أُذُنِك‏»؛[1] قلم را روی زمین نگذار پشت گوش‎ات بگذار! این را از بزرگان چند قرن قبل نقل كردند که پیغمبر فرمود: كه قلم را مگر كسی روی زمین می ‌گذارد؟«ضَعْ قَلَمَكَ عَلَی أُذُنِك‏»؛ قلم را پشت گوش بگذارد. خدا به این قلم قسم خورد همان طوری كه به قمر قسم خورد كه می ‌دهد ﴿وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها * وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها﴾[2] به قلم هم قسم خورد: ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُون‏﴾؛[3] ! قسم به تألیفات! قسم به كتاب‌های عالمان دین! این قسم خداست، این است كه جامعه را نگه می‌ دارد. 🔹 امام صادق (سلام الله علیه) كه رئیس مذهب ماست فرمود اگر این دانشگاهی كه من می‌ گویم داشتید، اگر این حوزه ‌های علمیه‎ ای كه من می‌ گویم داشتید، خروجی ‌اش اینها هستند كه من می‌ گویم: «لَا یسْتَغْنِی أَهْلُ كُلِّ بَلَدٍ عَنْ ثَلَاثَةٍ یفْزَعُ إِلَیهِمْ فِی أَمْرِ دُنْیاهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ فَإِنْ عَدِمُوا ذَلِكَ كَانُوا هَمَجا»؛[4] فرمود خروجی حوزه ‌ها باید مردانی باشند راه‌ شناس, راه ‌بین, راه‌ رو كه ﴿جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾[5] در هر محلّی كه می ‌رود مثل اینكه نور دارد حركت می ‌كند. آن عالمی كه دیدن او, نشستن او, گفتار او, محضر او مردم را نور ندهد كه او عالم نیست! آن دانشگاهی هم این ‎چنین است! فرمود سه اصل، سه چیز، سه عنصر و سه طایفه است كه هیچ كشوری از آنها بی‌ نیاز نیست « فَإِنْ عَدِمُوا ذَلِكَ كَانُوا هَمَجا»؛ آنها چه کسانی هستند؟ «فَقِیهٍ عَالِمٍ وَرَعٍ وَ أَمِیرٍ خَیرٍ مُطَاع وَ طَبِیبٍ بَصِیرٍ ثِقَة‏»؛ فرمود خروجی حوزه و دانشگاه باید اینها باشد؛ فقاهت باشد, پرهیزگاری باشد, وارستگی باشد, حقیقت‌ گویی باشد, حقیقت ‌یابی باشد که انسان با سیره و سنّت او متدین بشود این برای حوزه. بخش ‌های بهداشت و درمان و تأمین باید طوری باشد كه انسان به حرف این طبیب اطمینان داشته باشد، این طبیب بین خود و خدای خود چیزی كه نمی ‌داند نسخه بنویسد. اگر ـ خدای ناكرده ـ طبیبی تشخیص نداده، نسخه نوشت تمام خسارت ‌های آن بیمار را شرعاً ضامن است و اگر چشمش پاك نبود, دستش پاك نبود, گوش او پاك نبود، رومیزی و زیرمیزی برای او تفاوت داشت، این طبیبِ بصیرِ ثقه نیست؛ این خروجی دانشگاه و حوزه‌ های علمیه امام صادق نیست. فرمود: «طَبِیبٍ بَصِیرٍ ثِقَة‏». سوم: «أَمِیرٍ خَیرٍ مُطَاع»؛ ارتش خوب, نظامی خوب, سپاه خوب, بسیجی خوب, مردم متدین و فداكار خوب كه به كسی حمله نكنند؛ ولی حمله هیچ كسی را هم تحمّل نكنند. [1] . منیة المرید، ص350. [2] . سوره شمس، آیات1 و 2. [3] . سوره قلم، آیه1. [4] . تحف العقول، النص، ص321. [5] . سوره انعام، آیه122. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/04/29 🆔 @a_javadiamoli_esra
31.24M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💠 قلم 🔹 انسان اگر انسان راستین است، خداست و خلیفه او اوصاف «مستخلف عنه» را دارد و «مستخلف عنه» او عالمانه جهان را اداره می ‌کند. قرآن کریم را به ما داد و آموخت؛ هم سمع و بصر را به ما داد و هم قلب و هوش را به ما عطا کرد به إذن خدا، تا عالم و محقق شویم و این را قرار دهیم برای عقل. قرآن کریم که ما را به علم و کتاب دعوت می‌ کند و به سوگند یاد می ‌کند و به مکتوبات قلم داران قسم یاد می ‌کند: ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ﴾،[1] دینی که به ابزار نوشتن سوگند یاد می ‌کند، دینی که به کتابت و مکتوب قسم یاد می‌ کند، آن طوری که به شمس و قمر قسم یاد می ‌کند: ﴿وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها ٭ وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها﴾؛[2] یعنی باید مثل قمر بدهد، کتاب باید مثل شمس داشته باشد. این است، قدم اول است که انسان به نوشتن و گفتن صحیح عادت کند و آگاه شود و این کافی نیست و این مقدمه است. [1]. سوره قلم، آیه1. [2]. سوره شمس، آیه1 ـ 3. : https://www.aparat.com/v/ceo7I 📚 پیام به همایش افتتاحیه باغ کتاب ایران و منطقه غرب آسیا تاریخ: 1396/04/10 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 مفاتیح الحیات 🔸 عبد الرحمن سُلمی به فرزند امام حسین (علیه السلام) حمد را آموخت. وقتی که كودك آن را برای پدرش خواند، آن حضرت هزار دینار و هزار لباس زینتی به او داد و دهانش را از مروارید پُر كرد. در این مورد به آن حضرت اعتراض کردند. او فرمود: این، در برابر عطای او (تعلیم) چیزی نیست.[1] [1] . إِنَّ عَبْدَالرَّحْمَنِ السُّلَمِىَّ عَلَّمَ وَلَدَ الْحُسَینِ(علیه السلام) الْحَمْدَ، فَلَمَّا قَرَأَهَا عَلَی أَبِیهِ أَعْطَاهُ أَلْفَ دِینَارٍ وَ أَلْفَ حُلَّةٍ وَ حَشَا فَاهُ دُرّاً، فَقِیلَ لَهُ فِى ذَلِكَ، قَالَ: وَ أَینَ یقَعُ هَذَا مِنْ عَطَائِهِ؛ یعْنِى تَعْلِیمَهُ (مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهرآشوب، ج4، ص66). 📚 مفاتیح الحیات ص 89 و 90 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 در کلام آیت الله العظمی جوادی آملی 🔸 پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی همواره بر اساس آیه شریفه ﴿وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ﴾، بر تعظیم و گرامی داشت آنها، توصیه و تاکید می فرمایند. ایشان روز را یکی از پربرکت ترین روزهای ایام سال می دانند. لینک خبر در سایت اسراء: yun.ir/xl4e97 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 علم الادیان 🔹 امروز هم که 25 ذی‌قعده است « است از پُر برکت ‌ترین روزهای ایام سال است و شاید بعضی از شما حوزویان و دانشگاهیان هم صائم باشید که این روزه برای همه شما ـ ان‌ شاء ‌الله ـ پُر برکت باشد! 🔹 آنچه در جمع شما عزیزانی که به رشته‌ های متنوع علوم اشتغال دارید و قابل طرح است این است که گرچه علوم را گاهی به صورت تجریدی و تجربی از یک سو و تجربی و ریاضی و انسانی و مانند آن از سوی دیگر و به «علم الابدان و علم الادیان» تقسیم کردند از سوی سوم; ولی جامع همه آنها بودن علم و عالم است که همه ما را می‌تواند در کنار هم جمع بکند یعنی حوزه و دانشگاه را آن هدفمند بودن می ‌تواند جمع بکند. 🔹 حدیث معروفی از وجود مبارک پیامبر اسلام (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است که «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏»[1] علم دو قسم است: بعضی از علوم مربوط به بدن انسان‌هاست; نظیر طبّ و سایر علوم وابسته به آن، برخی از علوم مربوط به دین است نه بدن، نظیر فقه و تفسیر و کلام و امثال اینها، اما بزرگان اهل معرفت همین حدیث را به سبک دیگر معنا می‌کنند، آنها علم را با موضوع ارزیابی نمی ‌کنند، علم را با هدف ارزیابی می ‌کنند، آنها می ‌گویند اینکه حضرت فرمود: «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏» منظور علم بدن طب نیست و منظور علم دین تفسیر و فقه نیست. آن کسی که فقه و تفسیر می‌ خواند و می ‌نویسد برای اینکه به دنیا برسد او دارد، آن طبیبی که می ‌کوشد مشکل جامعه را حل کند او دارد، این نگاه کجا، آن نگاه کجا! همین حدیث است، همین جمله است، کسی درس فقه می‌ خواند برای , تفسیر می‌خواند برای , این «علم الابدان» دارد. یک وقت است نه، درس علم طب خوانده که مشکلات جبهه را حل کند، مجروحان جبهه را درمان کند او «علم الادیان» دارد، پس همین حدیث، همین جمله وقتی به دست یک انسان بدهید می‌ گوید این علم به ‌لحاظ موضوع تقسیم می ‌شود موضوع یا بدن یا دین است وقتی به دست یک اهل حقیقت دادید می ‌بینید این علم این حدیث را برابر باید تقسیم کرد نه برابر موضوع، اگر هدف باشد، باشد، علم دین است. اگر هدف تأمین معیشت خود باشد و کیف و جیب خودش باشد علم بدن است، پس «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏» اگر منظور علم ادیان بودن است این می‌تواند همه ما را جمع بکند؛ یعنی موضوع و محمول معیار نیست, است; ممکن است کسی ادبیات بخواند و غرض آن این باشد که قرآن را بهتر بفهمد و بهتر معنا کند, یک وقت است طب می ‌خواند یا داروسازی می‌ خواند که به جامعه انسانی و اسلامی خدمت بکند, یک وقت است فقه و اصول می ‌خواند که به جامعه اسلامی و الهی خدمت بکند, همه اینها دارای هستند و این می ‌تواند حوزه و دانشگاه را با هم جمع بکند. [1]. كنز الفوائد، (کراجکی), ج‏2، ص107؛ بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏1، ص220. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1386/09/15 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 مفاتیح الحیات 🔸 اسلام با تأکید بر تضمین روزی بندگان از سوی خدای متعالی، سعی و تلاش را توصیه کرده و در قرآن می ‌فرماید:﴿و اَن لَیسَ لِلاِنسـٰنِ اِلاّ ما سَعىٰ﴾؛[1] انسان جز محصول کوشش خویش مالك چیزی نیست. [1] . سورهٴ نجم، آیهٴ 39. 📚 مفاتیح الحیات ص 91 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا