eitaa logo
مجله‌ افکار بانوان‌ حوزوی
715 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
187 ویدیو
15 فایل
*مجله #افکار_بانوان_حوزوی به دغدغه‌ی #انسان امروز می‌اندیشد. * این مجله وابسته به تولید محتوای "هیأت تحریریه بانو مجتهده امین" و "کانون فرهنگی مدادالفضلا" ست. @AFKAREHOWZAVI 🔻ارتباط با ادمین و سردبیر: نجمه‌صالحی @salehi6
مشاهده در ایتا
دانلود
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی مسجد در اسلام از جایگاه بالایی برخوردار است. اولین اقدام پیامبر پس از هجرت از مکه به مدینه، ساخت مسجد بود؛ این اقدام پیامبر خود گویای این مطلب است که، مسجد بستری تمدن‌ساز و انسان‌ساز است. بستری که قرار است تجمع و تجلی‌گاه قدرت مسلمانان باشد. پیامبر با این اقدام خود، فرهنگ مسجد‌محوری را پایه‌گذاری کردند؛ مسجد به عنوان کانون و محلی قرار داشت که همهٔ ابعاد زندگی مسلمانان در شرایط های مختلف، اعم از جنگ و صلح، پیمان بستن، گردهمایی‌ها پیرامون این مکان مقدس جریان داشت. مسجد تنها محلی برای به پاداشتن نماز نبوده؛ بلکه از آنجاکه فعالیت­‌های بسیاری در آن متمرکز می­‌شد، نقشی به‌ غایت مهم داشت. مسجد محل گردهمایی مردم، استقبال از فرستادگان دیگر بلاد، دیدار اصحاب، محل برگزاری حلقه­ های عبادت و علم آموزی و به طور کلی کانونی برای انجام امور بسیار مهم بوده است. از دیرباز ائمه نسبت به ارزش این مکان اهمیت به‌سزایی قائل بودند؛ تا آنجا که به ذهن این گمان می‌رود که مسجد همواره محل قدرت گرفتن تشیع بوده؛ البته در واقعیت هم همین است. چرا‌که خود ائمه مهم‌ترین نشست‌های خود را در این مکان قرار می‌دادند. امام صادق (علیه‌السلام) و امام باقر(علیه‌السلام) جلسه‌های علمی و عقیدتی خود را در مسجد و نیز امام‌ رضا (علیه‌السلام) مناظرات علمی خود را در آنجا انجام ‌می‌دادند. فعل امام معصوم حکایتگر این مطلب است که، مکان‌ها در تربیت چند بعدی انسان‌ها نقش مهمی دارند. البته روایات در فضیلت و اهمیت مسجد بسیار است مانند این روایت از پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله) «مَنْ مَشی إلی مَسْجِدٍ مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِكُلِ خُطْوَةٍ خَطاها حَتّی یَرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَناتٍ، وَ مُحِیَ عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئاتٍ، وَ رُفِعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجاتٍ.» «هركس به سوی مسجد گام بردارد در برابر هر گامی ده حسنه برایش ثبت و ده گناهش پاك و ده درجه و منزلت او (در بهشت) بالا می‌رود». (وسائل، ج ٣، ص ٤٨٣). و امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «لَا یَرْجِعُ صَاحِبُ الْمَسْجِدِ بِأَقَلَّ مِنْ إِحْدَی ثَلَاثِ خِصَالٍ: إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بِهِ یُدْخِلُهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بِهِ فَیَصْرِفُ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَ الدُّنْیَا وَ إِمَّا أَخٌ یَسْتَفِیدُهُ فِی اللَّهِ».«کسی‌که اهل مسجد باشد حداقل یکی از این سه بهره نصیب او می‌‌شود: دعائی که خدا او را سزاوار بهشت کرده، بلائی که از او دفع شده یا یک برادر دینی قسمت او شده که برای رضای خدا از او بهره‌‌مند می‌شود». (وسائل الشیعه، ج 3، ص477) طبق روایات امامان معصوم (علیه السلام) پایان دوران ظلم و کفر از مسجد و آغاز دوران ظهور تمدن عظیم الهی از کنار مسجد خواهد بود، به این‌صورت‌که پایان حیات ابلیس از کنار قبةالصخره واقع در مسجدالاقصی و اعلام ظهور منجی عالم، امام زمان (عجل الله فرجه) از کنار بیت‎الحرام خواهد بود. در صفحه 331 کتاب کمال‎الدین و اتمام‎النعة شیخ صدوق از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است: «فَإِذَا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْکَعْبَةِ وَ اجْتَمَعَ إِلَیْهِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ‏( هود: 88) ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُم؛ «هنگامی که (قائم ما) خروج کند، پشت به دیوار کعبه می‎زنند در حالی‌ که 313 تن از مردان دورشان را می‎گیرند و اول چیزی که می‎گوید این آیه است: ‏ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ. سپس می‎گوید من بقیت‌الله در زمین خداوند و خلیفه و حجت او بر شما هستم». پس به عبارتی، ابتدای اعلام ظهور امام زمان(عج) در کنار مسجدالحرام، به عنوان پرفضلیت‎ترین مسجد رقم خواهد خورد.۴_اما چه شد که این مکان از آن منزلت الهی، به عبارتی با عملکرد ناقص انسان‌های عصر حاضر قوس نزولی رو در پیش گرفته؛ و از مسجد به نمازخانه تغییر ماهیت داده است؟ در اکثر مساجد برنامه‌ای برای تربیت نسلی که قرار است تمدن اسلامی با پرورش آنان صورت بگیرد، وجود ندارد.چرا کودکان مظلوم‌ترین افراد در مساجد هستند؟ معمولاً در برنامه‌ریزی‌های کلان مساجد از سوی روحانیت و هیئت امنا، برنامهٔ ویژه‌ای برای این قشر وجود ندارد؛ و بالعکس شاهد رفتارهای نا‌ملایم از سوی برخی نمازگزاران نسبت به فعالیت و حضور کودکان در مسجد هستیم. در بحث تربیت دینی که بخش مهمی از حوزهٔ تربیت است، محیط غنی یکی از راهگشا‌ترین راهبردهای تربیتی است. در محیط غنی اصطلاحاً افراد نیاز به آموزش مستقیم ندارند؛ و خود محیط غنی سرشار از آموزه‌های تربیتی است. 🍃ادامه دارد @AFKAREHOWZAVI
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی در این محیط افراد و کودکان که [عقبهٔ] مسجد هستند از طریق بصری و تجربی، بخش مهمی از ارزش‌های دینی به آنان منتقل می‌شود. تک تک افراد هستهٔ حزب‌الله جامعهٔ اسلامی در رونق دادن مسجد و برگرداندن آن به عنوان اجتماعی‌ترین لایهٔ حضور اقشار مختلف با سن‌های متفاوت، نقش پررنگی دارند؛ علی‌الخصوص روحانیت. سبک‌انگاری نقش تربیتی مسجد، از سوی روحانیت که از افراد اثرگذار در مسجد است؛ باعث گسستگی اهداف عالیهٔ آن که شامل زمینه‌سازی تربیت انسان در همهٔ ابعاد دینی و تربیت نسل اثرگذار برای تمدن‌سازی است، می‌شود. چراکه «مسجد پایگاه است و این پایگاه بر محور ذکر و نماز است؛ نه‌فقط پایگاه برای فلان مسئله‌ی اجتماعی، [بلکه‌] مسجد می‌تواند پایگاه همه‌ی کارهای نیک باشد؛ پایگاه خودسازی، انسان‌سازی، تعمیر دل و تعمیر دنیا و مقابله‌ی با دشمن و زمینه‌سازی برای ایجاد تمدّن اسلامی و بصیرت‌افزاییِ افراد». (۳۱/مرداد/۱۳۹۵) «پیامبر عظیم‌الشأن اسلام محور اساسی‌ترین فعالیت‌های آن زمان را مسجد قرار دادند. در مسجد، پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلم) نمی‌رفت فقط نماز بخواند و بیرون بیاید؛ کاری که برای اجتماع پیش می‌آمد و مهم بود، صدا می‌زدند: اَلصلوٰةُ جامِعَة؛ بروید به سمت محل صلات.» (۳۱/مرداد/۱۳۹۵)۵_آیت الله خامنه‌ای هم نسبت به حضور پر رنگ جوانان در مسجد تعابیر زیبایی دارند، ایشان می‌فرمایند: «بایستی برای جوانها جایگاه خاص در مسجد ایجاد کرد؛ یعنی واقعاً باید برای جذب جوان برنامه‌ریزی کرد. اینکه جوان مسجد را خانه‌ی خود و جایگاه خود بشناسد و به آن اُنس پیدا کند و رفت‌وآمد پیدا بکند، خیلی برکات دارد».(۳۱/مرداد/۱۳۹۵) حضور جوانان در مسجد به عنوان نیروی پیشران انقلاب ملزم به مقدماتی است، که این مقدمات شامل حضور او به طور مستمر در مسجد، و داشتن خاطرهٔ خوب از دوران کودکی او در این محیط است. دائما فریاد بر سر جوانان می‌کشیم که چرا در مساجد حضور ندارند، اما خود برای عدم حضور آنان از یکدیگر سبقت گرفته‌ایم. اجتماع نقیضین هستیم. از طرفی مانع حضور کودکان در مسجد هستیم و هیچ برنامه‌ای برای حضور آنان نداریم و از طرفی نالهٔ هجرت نسل جوان از مسجد سر می‌دهیم. واضح است کودک امروز، جوان فرداست؛ و جوان امروز همان کودک دیروز است که مدام برای عدم حضور او در مسجد به دنبال توجیهات دینی بوده‌ایم. زمانی که کودک بود و نهال ایمان او آماده آبیاری بود مسبب انزجار او از مسجد شده‌ایم، اما امروز طلبکار عدم حضور او در مسجد هستیم. 🍃ادامه دارد @AFKAREHOWZAVI
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی اکنون باید به این باور برسیم که عدم حضور شادی‌آفرین این مخلوقات معصوم در مساجد برای تربیت جوان انقلابی در آینده خطرناک است. به عبارتی مسجدی که در آن کودک نباشد، آن مسجد عقبه ندارد. راهکارهایی برای آشتی دادن و ایجاد پیوند بین نسل‌های جدید و مسجد وجود دارد و می‌توان تدابیری اندیشید. به عنوان مثال می‌توان مسجد در هستهٔ مرکزی هیئت امنای خود افرادی را داشته باشد که دارای نظریه در جهت آشتی بین نسل کودک و نسل جوان، با مسجد باشند. از بهترین کارها در راستای این هدف می‌توان به برگزاری برنامه‌های مستمر اردویی، زیارتی اهتمام ویژه‌ای داشت. اثرگذاری روی این نسل از طریق اردوهای زیارتی و سیاحتی که مسجد بنیان‌گذار آن است، بسیار تاثیرات مثبتی در جهت ایجاد خاطره نسبت به این مکان دارد. بهتر است بخش اعظم برنامه‌های فرهنگی و معنوی مساجد در راستای پرورش نسل انقلابی و مومن و با بصیرت برای آینده انقلاب باشد. بسیار خوب است که مسجد برای ارتقا کیفیت برنامه‌های خود در جهت ایجاد فضای مناسب تربیتی از متخصصان و روانشناسان در این حوزه کمک بگیرد؛ و جلسات ماهانه با این افراد داشته باشد. به راحتی دو واژهٔ ایجاد محل آرامش برای نمازگزار در جهت حضور قلب و ذهن در نماز؛ و حضور کودکان در این محل قابل جمع است و هیچ دوگانگی بین این دو عبارت وجود ندارد. برای این کار بهتر است مساجد دارای اتاق‌بازی کودک باشند. این اقدام از بزرگ‌ترین اقدام‌ها در جهت جذب کودکان به مساجد است. از دیگر برنامه‌هایی که برای تربیت جوان بصیر و انقلابی می‌توان پیشنهاد داد، این است که جلسات رفع شبهه و جلسات آزاد گفتگو را مهیا کرد. و بهترین زمان اجرای این برنامه‌ها، مراسمات مخصوص اهل‌ بیت است. چراکه این مراسمات است که به خاطر متصل به اهل‌بیت دارای ظرفیت‌های عظیم است. ۷_نباید بگذاریم ماشین زمان خاطرهٔ روز‌های اول انقلاب را که در آن دوران، جوان اول مسجدی می‌شد و بعد هیئتی می‌شد و بعد مقاومتی می‌شد، از یاد ما ببرد. آری مسجد پل عروج جوانان اول انقلاب و محل سرازیر‌شدن آنان به سوی جبهه‌های دفاع مقدس بود. ما خواهان برگشتن ماهیت مسجد به عنوان مرکز مقاومت و هستهٔ مرکزی آموزه‌های دینی هستیم. ما مطالبهٔ انقلاب مساجد را در جامعه داریم. نباید گذاشت یکی از بهترین محیط‌های انتقال ارزش‌ها در جهت تربیت کودک به راحتی دچار غفلت شود. که اگر این چنین شود، و حضور آنان در مساجد محو شود، مسجد دیگر عقبه‌ای نخواهد داشت. بیایید مساجد را دریابیم، و برای رونق گرفتن آن هم‌اندیشی کنیم. 🍃پایان @AFKAREHOWZAVI
به استاد حسن طاهری، مدرس یادداشت نویسی مجلس فاتحه مادر شهید محسن طاهری و استاد حسن طاهری در قم برگزار می‌شود. 🔸مراسم هفتین روز: جمعه چهاردهم مهر از ساعت 15:30 تا 17 بر سر مزار این مادر شهید، باغ بهشت قم @HOWZAVIAN
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. سلام حاج نادر! فاطمه میری‌طایفه‌فرد مهر که به نیمه می‌رسد حال و هوای شنیدن رشادت شما به سراغم می‌آید. مگر می‌توانم فراموش کنم مردانگی‌ات را؟! این استفهام تا ابد برایم انکاری‌است. هرگز فراموش نمی‌شوی، تا وقتی خلیج‌فارس هست، تا وقتی جزیره‌های کوچک و بزرگ ایرانی هست، هستی و می‌مانی در اندیشه ما، تو و دوستانت. دوستانی که بسان تو، شیر مردان پیکار با خودِ شیطان بودند، دوستانی همانند بیژن‌گُرد، انگار بیژن از دل شاهنامه بیرون جسته و رخشِ رستم را زین کرده و پا در رکاب گذاشته و آمده هم‌پای تو به مصاف برود، مصاف کسی که حرف اول را می‌زند در خباثت و پلیدی. حاج نادر نمی‌دانم مکه رفته‌ای یا نه، اما دوست دارم حاج نادر صدایت کنم، من مکه نرفته‌ام، ولی بوشهر آمده‌ام، خلیج‌فارس را دیده‌ام، شرجی هوای ساحل را حس کرده‌ام، معنی نیلگون را در کنار ساحل خلیج‌فارس فهمیده‌ام، قایق موتوری هم سوار شدم، عجب ابهتی دارد این دریا، عجب شکوهی و عجب غروبی. چه غروبی می‌شود که مثلاً کنار ساحل جزیره فارسی باشی بعد از کلی جدال با عین جنایت، بروی تا برای نماز آماده شوی، آن‌وقت وقت رسیدن به آرزو‌هاست... حاج نادر می‌دانم اگر الآن اسم خلیج همیشه‌فارس می‌آید و دلمان غنج می‌رود، به‌خاطر دلاوری پهلوانانی از جنس توست. پهلوانانی که آن‌قدر درست جنگیدند، آن‌قدر خوب جنگیدند که دشمن را بی‌تاب انتقام کردند. میخ‌های دستت، حجت مظلومیت توست، میخ‌های دستت، حجت خباثت دشمن توست، من به مظلومیت و اقتدار تو مؤمنم. حاج نادر! کاش حیات زمینی داشتی و شکوه ایران‌مان را می‌دیدی، الآن هم تحریم می‌شویم، ولی می‌جنگیم، با ادوات جنگی ساخت ایران‌مان و ایمان فرزندانی از جنس تو. تا شرک و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم، این را امام یادمان داده. راستش را بخواهی از تحریمِ ما خسته شده‌اند، یا شاید دیگر چیزی برای تحریم پیدا نمی‌کنند. حاج نادر حال دلمان خوب است اما غصه داریم، برای فرزندانی از این سرزمین که با شما آشنا نکردیم، از جنگ نگفتیم، از خوب‌ها و خوبی‌های‌شان نگفتیم. حاجی نگران این روز‌های ما نباش، یاد گرفته‌ایم صبور باشیم و شجاع. یاد گرفته‌ایم که هیچ دستی جز دستان زنان و مردان این سرزمین نمی‌تواند گره‌گشا باشد. حاجیِ دهه چهلی، دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها از جنس خودتان هستند، ایران شیربچه زیاد دارد. حاجی خیال‌تان راحت! مواظب وطن هستیم. حاجی به لحظه مظلومانه شهادت شما در جزیره فارسی قسم، ما ایستاده‌ایم، ایستاده‌ایم به پای هرآن‌چه شما خون دادید. حاجی می‌دانیم دریغ است ایران که ویران شود. مطمئن باش نمی‌گذاریم ایران‌مان، کنام پلنگان و شیران شود. حاجی حاجی بگوشی؟! ما گوش‌مان به لبان نایب حضرت روح‌‌الله‌است. ما دل‌مان گرم است به تدابیر ایشان. حاج نادر ما هم مثل شما حرص دشمن را درمی‌آوریم، خسته‌اش می‌کنیم. حاجی داریم برای خواندن نماز در مسجدالاقصی آماده می‌شویم. چقدر جای شما خالی‌است! حاجی می‌دانم روزی‌خور خوان اباعبدالله هستید، برای ما هم دعا کن، دعا کن پاسدار خون شما باشیم. مرگی بسان مرگ شما آرزوی ماست. دعا کن در دنیای بی‌رحم بی‌خبری‌ها، تلف نشویم. دعا کن برای ما، قرار گذاشته‌ایم، زمینه ساز ظهور مهدی موعود باشیم. متن در خبرگزاری رسمی حوزه 👇 https://hawzahnews.com/xcsKQ @AFKAREHOWZAVI
. 🌸تربیت آسان ✍زهرا نجاتی برای اغلب پدرو مادرها پیش آمده که با درخواست‌های پی در پی فرزندانشان، مواجه شوند‌ و رویکردهای مختلفی در قبال این موضوع دارند‌. عده‌ای گمان می‌کنند محرومیت همیشه ضعف‌آفرین است و عده کمتری خودشان را ملزم به مخالفت با فرزندشان می‌دانند که البته خیلی زود با لجبازی کودک مواجه می‌شوند. اما موضوع این است که در روانشناسی اسلامی،درمواردی که فرزند خلاف میل پدر ومادرخواسته‌ یا مخالفتی دارد، تا پنجاه درصد باید بر اساس تغافل عمل کرد‌. اگر دلیلی محکم، برای مخالفت وجود نداشته باشد و ضرر تربیتی یا جسمی برای فرزند وجود ندارد، می‌شود با آن راه آمد. اگر"شتردیدی، ندیدی‌های" پدر و مادر،پاسخگو نبود، وارد مرحله بعد برخورد، یعنی سی درصد جا به جایی می‌شویم. تکنیک «جا به‌جایی» یعنی به جای چیزی که کودک به غلط به آن اصرار دارد، پیشنهاد دیگری مطرح کنیم. مثلا به جای «خوردن بستنی در هنگام سرماخوردگی کودک»، به او «خرید کلوچه» را پیشنهاد دهیم‌. نکته بسیار مهم،عمل به وعده‌های پدرانه و مادرانه‌مان است چرا که کودکان ما را خدای خودشان می‌بینند و اگر زیر قول و حرف‌هایمان بزنیم، راجع به خداوند هم در بزرگسالی، بدگمان خواهند بود و وعده‌های او را جدی نمی‌گیرند‌. اگر در بخشی از موارد، جابه‌جایی پاسخگو نبود، وارد فاز سوم، یعنی "ناکامی بهینه" می‌شویم‌. نکته خیلی مهمی که بعضی پدر و مادرها را به اشتباه انداخته و به خصوص در مورد تهیه گوشی و در اختیار قرار دادن فضای مجازی شده، این است که اغلب تصور می‌کنند فرزندانشان در صورت ناکامی، افسرده و آسیب‌پذیر می‌شوند. در حالی که واقعیت این است که این بیست درصد "ناکامی بهینه" در واقع مانند واکسناسیون عمل و فرزندان را از ناکامی‌های جدی در آینده حفظ می‌کند‌. تنها نکته مهم در قبال این ناکامی، «همدلی» است. پدر و مادر باید بیاموزند علاوه بر اینکه به صلاحدیدشان در الگوی تربیت مقتدرانه، عمل اما از گریه بیش از حد فرزندشان بر اثر ناکامی جلوگیری ‌می‌کنند و البته راه این جلوگیری قطعا کوتاه آمدن نیست، بلکه در آغوش گرفتن و ابراز کلامی مانند؛"آخی پسر عزیزم، دختر گلم، عیب نداره" می‌تواند ناکامی بهینه را کاملا تضمین کند‌. دلیل اشتباه بودن سیاست:"بذار اونقدر گریه کنه تا گریش بند بیاد"، مدار "اچ پی،آی"یا همان مدار اضطراب است که از هیپوتالاموس مغز به غده هیپوفیز و غدد فوق کلیوی، امتداد دارد. این مدار اگر در کودکی دچار اضطراب بیش از حد شود، مدار را تبدیل به زنگ خطر معیوب و حساس می‌کند. به طوری که در آینده موجب اضطراب دائمی در فرد می‌شود. حواسمان باشد ۸۰ درصد از مغز، زیر سه سال شکل می‌گیرد، هرقدر بتوانیم به سلامت صحیح این دوره،کمک کنیم کودکانی سالم‌تر در روح و روان، خواهیم داشت‌. تربیت آن قدرها هم پیچیده نیست، کافی است کمی عالمانه‌تر به آن نگاه کنیم. @AFKAREHOWZAVI
. «وطنخوار» ✍طیبه فرید سمت چپ پایین لبش، خال سیاه داشت، من می‌گویم خال سیاه تو بگو چاه نفت.ردختر ایران خوشگل بود؛ اما بختش بلند نبود.به زور شوهرش دادند به غریبه‌ها، به راه دور. ابرو کمانِ پیشانی سیاه. ممد رضا چطور دلش آمد کسی نفهمید اما رعیت می گفتند مرض خونی داشت. مرضی که بابای دیلاق آسمان جُلّش هم گرفتارش بود.بابای بابایش هم!شاهانه تکیه داده بود روی تخت و باد انداخته توی دماغش و با ان صدای نخراشیده گفته بود: بحرین دختری بود شوهرش دادیم،رفت پی کارش.مثل دخترهایی که پدرش شوهر داده بود، رفته بودند پی کارشان. هفده تیرِ چهار سال قبل از جنگ دوم جهانی را یادتان نمی آید.رد سیاه سرانگشت خشنِ مردانه ای افتاده بود روی صورت ایران. پیشانی‌اش و گونه‌هایش زخم و زیل بود.بوی خون تازه پیچیده بود توی هوای سعدآباد*.از ملازم های کاخ صدایی در نمی آمد.شاه آب نطلبیده را ریخته بود توی حلق ملت.وقتی همه خواب بودند.شاعر شاید یادش افتاده بود به اتفاقات آن روز وقتی گفته بود: «آب نطلبیده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند.» یکی را مُثله کرده بودند!روی همان میزی که سه طرفش وزرای ترکیه و عراق و افغانستان توی صندلی های نرمشان فرو رفته بودند.شاهی که زورش می آمد نان شب رعیت را بدهد، شاهی که باغات و مزارع شمالی ها را مفت از چنگشان در آورده بود، شاهی که جان به عزراییل نمی دادتکه ای از بهشت « آرارات» را بخشید به ترک ها،«دشت ناامید» را به افغان ها، ونصف« اروند» هم مفت چنگ عراقی ها. کسی نگفته بود چه خبر است،یک کم آرامتر ببخش،ارث بابایت که نیست،دل و قلوه وطن است.ای امان از رعیت بی نوا! .پهلوی ها نسل اندر نسل دست بِده داشتند از کیسه سوراخ رعیت.رضا ماکسیم خاک می داد. بابایش عباسقلیِ روایت سلطان تراریخته، دخترهای بدبخت گرجی را به دربار ناصری؟! بعضی مرض ها توی خون آدمست.مثل آهن و منیزیوم و قند و چربی!ممدرضا پا گذاشته بود جای پای ماکسیم رضا و عباسقلی. بیچاره رعیتِ جزیره که شب کنار ساحل پلاس بودند که شاید لنجی، قایقی چیزی بیاید و برگردند پشت مرزهای خلیج که ایرانیتشان پایمال نشود. معلوم نیست اجداد رعیت، آقاجان ها و خانم جان هایشان چه خیری از تخم و ترکه عباسقلی دیدند که امروز بعضی نوه نبیره هایشان که یک خط، قصه جولان دادنِ پالانی ها را نخواندند می گویند شادی توی روحت رضاخان!انگار حواسشان نیست اگر تقدیر این ها را نکرده بود توی گونی!نه ببخشید!اگر تقدیر اینها را نریخته بودشان بیرون مملکت،از خلیج تا خود پایتخت را بخش و بهر می کردند بین غریبه ها. القصه.... خباثت اجدادی اثرش را توی نسل آدم نشان می دهد،ممدرضا مبتلا بود. گروه خونیِ مایع توی رگ هایش سلطانی بود.پهلوی ها،قاجارها و....اندازه سلطانی نبودند.سلطنت حق اولیا بود، اما به ناحق افتاده بود توی وتر و ورید نا اهل ها. پ. ن: در هفدهم تیر سال هزار و سیصد و شانزده مصادف با اواخر پهلوی اول طی معاهده ننگین سعد آباد سه ناحیه جغرافیایی ایران به کشورهای عراق، افغانستان و ترکیه واگذار گردید. @AFKAREHOWZAVI
. بهانه‌ی جدید دیدار ✍ راضیه کاظمی زاده چند سالی است که دیگر تنها بهانه‌ی ما برای سفر به کرمان فقط دیدار با اعضای خانواده نیست؛ ما بهانه‌ی جدیدی برای آمدن به وطن‌مان داریم که در کنار انگیزه و شوق دیدار با خانواده ما را همراهی می‌کند و هر بار ما را به وجد می‌آورد. آری آن بهانه‌ی دیدار « سردار دل‌هاست » ، او که تا زنده بود خودش را وقف انقلاب و اهداف آن کرده بود و برای حفظ امنیت کشورش «جانش» را که بزرگ‌ترین اندوخته‌ی هر فردی است در طبق اخلاص گذاشته بود. او که با وجود مشغله‌های زیادی که داشت از افزودن به ارزش‌های معنوی خود غافل نبود: دیدار با فرزندان شهدا، سر زدن به روستای اجدادی‌اش و رفتن به مزار والدینی که به‌راستی می‌دانستند که چگونه باید فرزندشان را تربیت کنند. او که خودش را ملزم کرده تا هر سال در منزلش در کرمان روضه‌ی حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها را دایر کند و خودش حضور فعال داشته باشد. انگار او می‌دانست که باید رزق مادی و معنوی هر ساله‌اش را از روضه‌ی مادر بگیرد و خودش را بیمه کند! او ذوب در عشق و محبت معصومین علیهم السلام بود و بزرگ‌ترین آرزویش شهید شدن در راه مکتب اهل بیت علیهم‌السلام بود و در انتها به آرزوی والایش رسید. به یاد می‌آورم آن روز شومی را که اخبار خبر شهادت سردار را اعلام کرد، حال عجیبی بود و نمی‌توانستم این داغ بزرگ و غم بی‌انتها را بپذیرم، در دل خدا خدا می‌کردم که این خبر اشتباه باشد و منتظر نقض آن بودم. اما این‌گونه نبود ... آنچه که از آن واهمه داشتم بر سرم آمده بود، شهادت سردار به اندازه‌ای برایم دردناک بود گویا یکی از عزیزانم را از دست داده بودم! قرار شده بود پیکر حاج قاسم را در قم نیز تشییع کنند فرصت را غنیمت شمردم و با همسرم و فرزندانم در مراسم شرکت کردیم و او را با اشک و اندوه بی‌انتها و فراوان راهی جایگاه ابدیش کردیم. جایگاهی که امروزه با قرار گرفتن در آنجا دلت آرام می‌گیرد و حس خوشایندی به سلول‌هایت تزریق می‌شود گویا تو به زیارت امام بزرگواری آمده‌ای! هر زمان که به گلزار شهدای کرمان و مزار حاج قاسم مشرف می‌شوم، گویا روح او را در کنارم احساس می‌کنم، او ایستاده است در کناری تا به مهمانانش خوش آمد بگوید. او که در دوران زندگی‌اش تمام وجودش را وقف مردم کرده بود، حتی مرگ هم نتوانست بین او و مردمش و روحیه‌ی فداکاریش فاصله بیندازد، چرا که مزار او تبدیل شده به مأمنی امن و آرام برای افراد مختلف با هر زبان و هر نژادی تا بیایند و درد و دل‌هایشان را به سردار دل‌ها بگویند و از او یاری بطلبند و بر گردند و او نیز مانند پدری دلسوز به حرف‌هایشان گوش فرا می‌دهد و در انتها با لبخندی خاص که همیشه مهمان صورتش بود آنها را راهی می‌کند. یادش گرامی و راهش پر رهرو .. @AFKAREHOWZAVI
. «مهسای دیگری در کار نیست» ✍فاطمه شکیب رخ آرایش جنگی لشکر شکست خورده‌ی اپوزیسیون در این روزها، آدمی را به یاد کفتارهایی می‌اندازد که پس از حمله گرگ ها به طعمه، به انتظار آن تکه استخوان با بوی گوشت نشسته‌اند! دروغ را گفتند، بریدند، دوختند و به تن لشکر نادان‌ها کردند!! ربات‌هایشان را فعال کردند تا بلکه از این خاک و خاشاک به پا خاسته، غنیمتی بدست آورند! به قول "چرچیل" تا دنیا حقیقت را دریابد، چکمه دروغ نیمی از آن را پر کرده است! اصلا خاصیت همین است و پذیرنده دروغ، از دریافت حقیقت محروم می‌شود؛ این امر از آن روست که‌ شیاطین مدبر آن هستند و اغوا انسان را کر و کور می کند! خالق بلند مرتبه عالم هستی و آفریننده این انسان فراموش‌کار، در قرآن تأکید می‌کند که ای بندگان من، هرگاه فاسقی برای‌تان خبری آورد درباره آن تحقیق کنید! 《يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلى‌ ما فَعَلْتُمْ نادِمِينَ.》حجرات/سوره۴۹، آیه۶. مردم ما هم تحقیق می‌کند‌ اما از موتورهای جستجویی که اصل و فرع آن را سازندگان‌ دروغ در جهان چیده‌اند! البته خوب است در پایان یادآور شویم که وزیر خارجه محترم آلمان هنوز هم توضیحی، برای توزیع بمب‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی علیه ملت ایران نداده است، در حالی که این حکومت، به جنایت علیه هزاران کرد و ایرانی در حلبچه و ایران متهم است همچنین، پرونده‌ی فرار مالیاتی خانم بربوک، از بنگاه های اقتصادی حزب سبز آلمان در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، این سوال را در ذهن ایجاد می کند؛ کسی که نسبت به قانون کشور خویش تعهد لازم را نداشته است، چگونه اجازه اظهارنظر به خود را درباره حوادث دیگر کشورها می‌دهد؟! @AFKAREHOWZAVI
. «در این حوالی» ✍زهرا نجاتی با ترس و لرز از آنچه سر کودکش آمده تعریف می‌کند. گریه امانش نمی‌دهد. دستم را روی شانه‌اش می‌گذارم. می‌گوید: راست می‌گویند؛ باید یاد بچه‌ام می‌دادم اما از کی؟! چطور فکر می‌کردم هنوز زود است؟! برایش لیوانی آب می‌ریزم تا جرعه‌جرعه، آب را بین بغض‌هایش جا بدهد. شروع می‌کنم: در این حد که شما تعریف کردید فقط کنجکاوی جنسی که اتفاقا حوالی پنج‌سالگی طبییعی‌ست. مهم این است که با این کنجکاوی به شکلی برخورد کنید که هم متوجه خطر بشود، هم حریم را بفهمد، هم دچار اعتیاد یا سرکوفت و خودسرزنش گری افراطی نشود. از طرفی در مورد همبازی بچه‌ها دو شرط وجود دارد: اول همجنس بودن و دوم؛ هم سن بودن. جالب است در مورد این دومی، آیت الله مجتهدی حتی در مدرسه طلاب هم اجازه هم‌‌نشینی و همراهی دوازده‌ساله‌ها با چهارده‌ساله‌ها را نمی‌دادند. زن نگاهم می‌کند: ما تصمیم گرفتیم یک فرزند داشته باشیم تا بیشتر به تربیت او برسیم. نگاهش می‌کنم: اگر به جای این فکر، تعداد فرزندانتان را بیشتر می‌کردید تا بچه‌ها بی‌نیاز از کوچه و همبازی، در جمع با تربیت همگون با خودتان بزرگ می‌شد، بهتر نبود؟!! و نگاه خیره زن تا پشت پنجره اتاق و گلدان‌های کوچک و بزرگ که مثل بک خانواده، کنار همند، امتداد می‌یابد. _به هرحال، برخورد جدی با موضوع، باید به شکلی باشد که فرزند پنج ساله‌تان دچار کنجکاوی مجدد نشود ولی زشتی کارش را بفهمد، جمله‌ای مثل «هیچ کس به جز مادر حق ندارد جای خصوص تو را ببیند و نباید دست بزنی» و بعد، از تکرار و یاد آوری آن پرهیز کنید؛ اما به جای همبازی ناخلف، دوستان بهتر و ثانیا همجنس و ثالثا در مکانی که خلوت و تنها نباشند‌، برایش فراهم کنید و از تنها گذاشتن مدت طولانی حتی نیم یا یک ساعت بدون سرکشی به آنها پرهیز کنید. اگر خواهر و برادر داشته باشد، کمک بزرگی برای نظارت و تربیت صحیح و داشتن هم‌بازی برای فرزندتان خواهد بود. در پایان، اوضاع جامعه با ولنگاری‌های هر روزه در وضع آرایش و لباس پوشیدن زنان و مردان جامعه، بدتر می‌شود. یا به دنبال ترییت در محیط امن باشید، که کمتر پیش می‌آید و تقریبا امکانش وجود ندارد و یا با راه‌هایی که گفتیم و حداقلی‌ترین موضوعات دینی، روانشناسی و اوّلیات جنسی مثل همان دو نکته که عرض شد، او را واکسینه کنید. زن کمی آرام شده بود و دیگر دست‌هایش نمی‌لرزید. تربیت آنقدرها هم پبچیده نیست، کافی است عالمانه باشد. @AFKAREHOWZAVI
💠داستان دوستی پاییز و درخت(عکس تزئینی) ✍فاطمه ابن‌علی هنگام برگ‌ریزان درختان، پرنده‌ای که در کنج راحت شاخه‌ها لانه ساخته بود برای پاییز مرثیه می‌خواند و خیال می‌کرد پایان درخت همینجاست. فلک زده‌ی از همه جا بی‌خبر نمی‌دانست درخت به این سربلندی، اصل و ریشه‌ای در خاک دارد و این ریشه‌ها تن باصلابت درخت را سرپا نگه‌ داشته‌اند. پرنده کوچ می‌کند به کنج آرامش دیگر و درخت می‌ماند و سرمای سخت زمستان درختِ ریشه دار امید دارد که بهار می‌رسد و دوباره شکوفا می‌شود. او می‌داند باید پاییز برگ‌ریزی باشد و زمستان سختی بیاید تا بعد آن نوبت به بهار برسد. همان بهاری که نوید رویش‌های نو می‌دهد، شاخه‌هایش را به آسمان نزدیک‌تر و ریشه‌هایش را محکم‌تر می‌کند! اما پرنده وقتی از کوچ برمی‌گردد درخت را نمی‌شناسد! خیال می‌کند درخت مرده و این درختی دیگر است. بی‌خبر از همه جا شاخه‌ای امن برمی‌گزیند و بر آن لانه می‌سازد. باری! داستان درخت و پرنده مرا یاد ساده دل‌هایی می‌اندازد که هر سال با فتنه‌هایی که بر سر ایران می‌آید گمان می‌کنند کار تمام است و ریزش‌ها حتما آن را از پا درمی‌آورد! خبر ندارند ریشه‌های این درخت تنومند از اعماق تاریخ تا قلب‌های پاک مردم کشیده شده و گستتنی نیست. ریشه‌هایی که با آب حیات ولایت آبیاری می‌شوند. آری ریشه‌ها زنده‌اند و تن زخمی درخت فردای فتنه‌های پاییزی و آشوب‌های زمستانی التیام می‌یابد. بهاری که بشارت رویش‌های پربارتر، ریشه‌های محکم‌تر و شاخه‌هایی نزدیک‌تر به آرمان‌های درخت را می‌دهد و درخت از «راختن» است به معنای بالا رفتن و صعود دوباره. @AFKAREHOWZAVI
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. «میرزا قبله ی عالم» ✍طیبه فرید سر صبحی انیس خانم ابروهای مشکی پت و پهنش را کشیده بود توی هم و با لُپ های گل انداخته،دست به کمر بالای سر کلفت ها توی اندرونی گرد و خاک کرده بود. باد سرد آذر هو هو کنان توی حیاط می پیچید و می تپید توی چهار گوشه ی سرسرا و پلکان های اندرونی کاخِ گلستان.جلو خوابگاه، خواجه ها و پیشکارها که یک عمر برای اهالی اندرونی بساط دود و دمشان را آماده کرده بودند،حالا داشتند قلیان ها را پیاده می کردند.ان وسط مسط ها یکی دوتا از کوزه های بلورِ آبیِ منقش به تمثال ناصری، اتفاقی یا عمدی از دست کلفتی یا نوکری افتاده و کله ی همایونی و دک و پز ملوکانه رفته بود به باد فنا.وسط حیاط لاشه ی قلیان های مدل به مدل و چپق های جور واجور تلنبار شده بود. توی آن هاگیر و واگیر، سلطان صاحبقران سر رسیده بود. به جز صدای جیر جیر کفش های براق مشکی اش صدا از احدی در نمی آمد. پیشکارها و کلفت هابه ردیف صف کشیدند و از ترسِ نگاه از حدقه درآمده و سبیل های از بناگوش در رفته اش چشم به درز سنگفرش های حیاط دوختند.نگاه شاه افتاد به بساط جلو خوابگاه، به قلیان های نقره و مرصعی که مثل اشیای بی ارزش روی هم سوار شده بودند. انگار اتفاقات بیرون، حوادث کوی و گذر، حتی تلگراف سامرا را باد، زودتر از سلطان به اندرونی آورده بود.شیرِ نر عمارت گلستان آب دهانش را قورت داد و از انیس سوگولی خود مختارِ اندرونی پرسید: _خانم این چه بلواییست توی اندرونی درست کردید؟ انیس هم پشت چشم نازک کرده و باد به غبغبش انداخته بود که قلیان را حرام کرده اند. پرسیده بود:«حرام؟ کی حرام کرده؟» انیس جواب داده بود: _همانی که اهالی اندرونی را به شما حلال کرده! پیش خودش گفت:«شاه ایران آمیرز ممد حسن است، که حرفش توی اندرونی ما از خود ما نافذتر است،ببین این ضعیفه چطور پیش چشم نوکرها مرا تکاند! تو هیچ پُخی نیستی ناصر.....».با انیس یکی به دو نکرد که ته مانده اعتبار صاحبقرانی اش نریزد.با سر شکستگی رد خاکستر تنباکوی کف حیاط را که می رفت تا روی پله های ورودی اندرونی دنبال کرد،رسید به آن وسط مسط ها که تکه های چشم و دماغ و سبیلش زیر دست و پای پیشکارها ریخته بود،به روی خودش نیاورد. مخبرها گفته بودند توی شهر اوضاع بدتر از حریم سلطان است. رعیت شوریده کبریت کشیده بود زیر انبارهای توتون و تنباکو.در اندرونیِ رجال، نوکرها سرکشی کرده بودند. خبر رسیده بود که بنّا و کارگرهای عمارت امین الدوله وقتی قلیان دست متعلّقه او دیده اند کار را کنار گذاشته اند و مدعی شدند ما توی عمارتی که حرام علنی می شود کار نمی کنیم و امین الدوله مرخصشان کرده بود بروند.خبر سکه ی روی پول شدن رجال نَقل محافل بود. میرزا نشسته بود توی سامرا، سکان مملکت را گرفته بود توی دستش.شاه قجر دست به دامان امین السلطان شد. تصمیم گرفتند چو بیندازند که کاغذ میرزا دروغ بوده شایعه است و میرزا چنین دست خطی نداده.ملت، بروید پای بساط دود و دمتان.مردم اما اهل حلال و حرام و احتیاط بودند. هجوم بردند تلگرافخانه که ته توی ماجرا را دربیاورند. شاگردهای آتش به اختیار میرزا هر چه شاه و امین السلطان رشته بودند را پنبه کردند.اخبار فتوا رسیده بود بین توده ها،در اصفهان و شیراز و تهران و تبریز رعیت بلوا کرده بودند و جد و آباد شاه را بسته بودن به فُحشیات ملوّن و خاک بر سری.خبر رسیده بود که مردم تاجران خارجی بالاخص اتباع بریتانیا را تهدید به قتل کرده اند.دیگر این قصه را نمی شد جمعش کرد.فکرش را بکن!! نیم قرن انحصار توتون و تنباکوی وطن را بدهند دست اجنبی! تا پول سیر و سیاحت شاه قجر قوانلو جور باشد. رعیت لبریز بودند.علما بیشتر... خیلی زود شمدهای تنباکوی خشک نشده از پشت بام ها جمع شد.ناصر این شیر بی یال و کوپال جرات نداشت توی حریم سلطانی اش چپق دست بگیرد و یا دود و دمی راه بیندازد،ضعیفه ها شِت و پتش می کردند.تنباکو یکشبه از چشم مردم افتاده بود.عینِ ناصر.تیر جناب امین به سنگ خورد.شاگرد های میرزا زودتر خبر دستخط را رساندند به مردم،دروغ و شایعه کارساز نبود. کار که از کار گذشت قبله عالم، شاه بابا خامی کرد و نایب السلطنه کامران میرزا را فرستاد میرزای آشتیانی شریعتمدار طهران را دور بزند که ای آقا اگر میرزای مُجَدّد مجتهد است خب شما چی از ایشان کمتر دارید؟چرا نظر مستقل نمی دهید!؟ ایشان تحریم کرده؟ کاری ندارد، قلمتان را بچرخانید روی کاغذ حلالش کنید. میرزای آشتیانی هم رو ترش کرده بود که.... 🔗ادامه متن در صفحه نویسنده @AFKAREHOWZAVI
. به مناسبت این پیروزی"همذات پنداری" ✍نرگس سلیمانی در لحظه سخت فیلم، همه در حال تخمه خوردن و لذت بردن هستند اما تو از شدت همذات پنداری با شخصیت اصلی، آب از گلویت پایین نمی‌رود و از این حال گله‌مندی. حس همذات پنداری رهایت نمی‌کند، او آمریکایی و تو ایرانی. مدت‌هاست که به این نکته فکر می‌کنی که چرا جلوی بلدوزر ایستاد تا خانه‌ای ویران نشود، آن خانه نه برای او یا دوستانش بود و نه حتی در قاره محل زندگی‌اش. برای همدردی با فلسطینی‌ها یک انگیزه و مشخصه کافی است که روحیه ظلم‌ستیزی و حق طلبی داشته باشی، اینجاست که دیگر برایت مهم نیست تا ظلم را در کدام لوکیشن بیابی و همه جا مکانی است که فرصت زیست عادلانه را می‌طلبد، درست مانند راشل! تو ایران را نمی‌شناسی، نمی‌دانی که سرنوشتت شبیه حسین فهمیده ایرانی‌ها است، او جلوی تانک ایستاد و آن را منفجر کرد تا جلوی تجاوز به خاک سرزمینم را بگیرد؛ او امامی داشت که می‌گفت: «راه قدس از کربلا می‌گذرد.» تو زندگی را دوست داشتی، کار می‌کردی، با همکارانت می‌خندیدی، حتی دوست پسر داشتی و رقصیدن برایت هنر بود، مانند همه آنچه زندگی غربی نام دارد، اما نمی‌توانستی مظلومانی را ببینی که خانه‌شان را ویران می‌کنند و آواره می‌شوند. امام را نمی‌شناسی که می‌گفت: «ما مامور به تکلیفیم نه نتیجه» اما عملت امضای حرف اوست. جلوی بلدوزر صهیونیست‌ها ایستادی تا خانه‌ای ویران نشود اما از روی تو رد شد تا سند مظلومیت یک تمدن و خشونت و بی‌رحمی یک فرقه ظالم و متجاوز را به تصویر بکشی. بیست سال از آن روزها گذشته، تو شهید شدی، در حالی که شاید حتی معنای شهادت را نمی‌دانستی. @AFKAREHOWZAVI
. آیا تاریخ را خواهیم نوشت؟ ✍زهرا مهرجویی از دیر باز مورخانی بودند که دغدغه ثبت و نقل حوادث پیرامون را داشتند. نام‌های آشنایی مانند طبری، یعقوبی، ابن اثیر و ... نوشتند هرآنچه به نظرشان مهم بود و آیندگان آمدند و نقل کردند نوشته‌های آنان را . و امروز که ما نزدیک قله رسیدیم و ان شاءالله تا فتح نهائی چند قدمی بیش نمانده ، آیا زمان به ما اجازه خواد داد که تاریخ را بنویسیم ؟ تاریخ ظهور را ؟ تاریخ آمدن منجی را ؟ آیا خواهیم نوشت: در روز... در ساعات میانی روز ، ندایی به گوش همگان رسید : " بقیه الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین " . راستی پس از بیعت فرشتگان، نام کدامیک از بزرگان عرصه مقاوت را خواهیم نوشت ؟ آنان که زنده بودند تا عصر ظهور یا آنان که رجعت کردند ؟ کدام شبکه خبری تصاویر قیام را زودتر مخابره خواهند کرد ؟ @AFKAREHOWZAVI
. «شوق» ✍زهرا نجاتی عکس‌ها را باز می‌کنم. یکی یکی کودکان و نوجوانانی که با شلیک مستقیم گلوله به خاک و خون تپیده‌اند، دست خودم نیست هر مادری وقتی این تصاویر را می‌بیند، اولین تصویر ذهنی‌اش می‌شود تصویر کودک خودش، با همان ابعاد، همان قدر خونی، همان قدر کوچک، همان طور مظلوم. برای مایی که زمان جنگ را ندیده‌ایم، برای مایی که کودکی تا جوانی‌مان را با اخبار هرروز فلسطین و غزه سرکرده‌ایم، برای مایی که یک عمر دلمان سوخته و کاری به جز راهپیمایی روز قدس و کمک‌هایی که در کودکی‌مان برای فلسطین ارسال می‌شد، برنمی‌آمده، شور و شوق‌مان کمتر از جوانان فلسطینی نیست. هرکس که تصویر پسرک پناه گرفته در آغوش پدر و شهادت هردویشان را قریب بیست سال پیش دیده، امروز خوشحال است. اما خوشحالی ما جنس غریبی دارد. خوشحالی ما از جنس بغض‌های فروداده است. از جنس برای حضور همه کسانی که یک عمر خواستند راه کربلا را تا قدس باز کنند و نبودند که ببینند. از جنس حسرت جمعه سیاه تاریخ.از جنس حسرت هزاران مادر فلسطینی که این سالها فرزندان نوزاد و نوجوان و کودک‌شان را در خاک و خون، میان پرچم فلسطین به خاک سپردند و دوباره فرزند آوردند به امید مبارزه به امید تربیت نسلی که امروز شاهد افتخار آفرینی‌شان بودیم. براستی اگر این مادرها، جنگ را، نبود امکانات را، تحریم جهانی غزه را، نبود وسایل بهداشتی را، فقر را، ترس و نبود امنیت را، بهانه می‌کردند که البته از بهانه‌های ما مثل: وضع اقتصادی، قسمت پوشک، حال نداشتن، کوچک بودن خانه، نبود اعصاب، خیلی جدی‌ترند، آن وقت قطعا الان جبهه مقاومت، نسل جوان جنگاوری، نداشت تا مثل مار و ملخ، از زمین و آب و آسمان بر سر صهیونیست‌ها، فرو بیایند. عکس‌ها را می‌بندم و دلخوش می‌کنم به فردایی که توسط همین جوان‌ها و رهبرشان، برای فلسطین و جهان، طور دیگری رقم خواهد خورد و فلسطین، پاره تن اسلام، دیگر مظلوم نخواهد بود. @AFKAREHOWZAVI
. مصاحبه سرکار خانم اشرف پهلوانی قمی، کارشناس مامایی، نویسنده و پژوهشگر حوزه سلامت لینک مصاحبه👇 https://hawzahnews.com/xcsZg @AFKAREHOWZAVI
. مصاحبه سرکار خانم اشرف پهلوانی قمی، کارشناس مامایی، نویسنده و پژوهشگر حوزه سلامت؛ مولف کتاب سلامت مادر و کودک در دوران بارداری و شیردهی لینک مصاحبه👇 https://hawzahnews.com/xcsRZ @AFKAREHOWZAVI
. طوفان الاقصی ✍خالقی خمینی کبیر(ره)آمد تا فاتحه‌ی اسلامِ سازش را بخواند_ از همان لحظه‌ی انقلاب اسلامی، آن معجزه تاریخ_ این فاتحه خوانده شد. او هماره نماد اسلامِ ضد ظلم و استکبار بوده است. از همان زمان که فریاد مبارزه با اسرائیل را سر داد، و گفت همه‌ی مسلمانان بدانند که «مسئله اول اسلام فلسطین است.» همه مات و مبهوت، که او چه می‌گوید؟ مگر می‌شود با چنین رژیم سفاکی جنگید؟ و کلام او در جهانِ پر از تاریکی و ظلمت، نور پاشید و ذره‌ ذره‌ی آن انوار طلایی به جگرِ داغ دیده‌ی مادران و همسران و دختران شهید و همه‌ی مردم با غیرت تابیدن گرفت و مژده‌ی رهایی به همه‌ی مظلومان داد. او فلسطین و آرمان‌های انبیاء و اولیاء را با قلبی مطمئن و ضمیری آرام به دست کسی سپرد که بی‌بدیل در عالم هستی، نیابت آن ذخیره‌ی عالم، بقیه‌الاعظم( علیه السلام) را به عهده گرفت. آری سید علی، خامنه‌ای عزیز، آواز خوش توحید را با نیرویی مضاعف در منطقه دمید و آن غیرت روح‌الهی را در رگ و جان جوان‌ها به خروش درآورد و سرود آزادگی و کرامت انسانی را به آنان آموخت. این‌چنین، دَم مسیحایی و صولت حیدری خامنه‌ای عزیز در نفوس مردم مظلوم و جوانان منطقه به حرکت درآمد. سال‌ها مردم مظلوم فلسطین در پی حملاتِ جنون‌آمیز این خونخوارانِ عالم فقط از خود، خانواده و سرزمینشان دفاع می‌کردند. اما حالا ببینید؛ این جوانان مقاومت در منطقه هستند که ترس را در چشمان این حرامیان فرو کرده‌اند و کفر را بن‌بست کشانده‌اند. دیگر این جوانان فلسطینی هستند که با بینشی کفر ستیز به دستگاه ابلیس ضرب شست نشان می‌دهند. امروز دیگر روز هجوم به کفار است، هجومی طوفان‌آسا. فلسطینیان با شجاعت حسینی با تأسی به سرباز خامنه‌ای، حاج قاسمِ شهید، در طوفانی به نام الاقصی، به ارتش تا بن دندان مسلح صهیونیستی هجوم آورده و او را پست و ذلیل و بی‌آبرو کرده‌اند. چه درخت تنومندی شده است این اسلام عزیز که استکبار جهانی در مقابلش به زانو در آمده است. @AFKAREHOWZAVI
. فردا دور نیست ✍ایرانپور وعده حقه الهی محقق خواهد شد. شجره مبارکه صبر و استقامت به بار خواهد نشست و از ثمراتش ملت‌های دربند استعمار و استثمار غریو آزادی سرخواهند داد. چه نیکو وعده‌ای است صبح قریب. فجر نزدیک است و سیاهه ظلم در هم خواهد پیچید. اینک این دنیا است و رعشه‌ای که از بارش سجیل ایستادگی و پایمردی بر صهیونیست خواهد بارید. این نسل خیبر است که پای در مسیر می‌گذارد و لذت بهره‌کشی از مستضعفان جهان را بر کام اسراییل و هم دستانش زهر خواهد کرد. لکه ننگین اسراییل به لرزه درآمده و آژیر وحشت بر خنده‌های مظلوم‌کشی و ستمشان سایه انداخته و این طوفان‌الاقصی ست که بنیان مرصوصشان را ویران خواهد کرد. @AFKAREHOWZAVI
. 🔖 روزِ انتقامِ به خون غلتیده آمنه عسکری منفرد جان مادر! از روزی که تو را اینگونه آرام به خون خود غلتیده، به آغوش خاک سپردم، تا به امروز صدای خنده‌هایت در گوشم هست، تصویر چشمان زیبا و معصومت آن هنگام که خون غلتیدی، هرگز فراموش نخواهم کرد. در تمامی لحظات تنها یادِ مظلومیت کودک رباب، و صبوری مادرش مرا زنده نگه داشته است، اما در خواب و بیداری صدای فریاد «باَیِ ذَنْبٍ قُتِلَت» تو در گوش جانم بوده که این روزها مصمم‌تر از همیشه، برادران و پدرت را برای حضور در جبهه مقاومت، راهی میدان می‌کنم، تا انتقام خون پاکت را بگیرند. جان مادر! آسوده بخواب که خونت ثمر داده و به یاری خدا، با شروع طوفان الاقصی ، وحوش اسرائیلی در حال فرار از سرزمین مادری‌مان هستند. اما از خدا که پنهان نیست تو هم بدان، با وجود این همه شعف از نابودی و حقارت صهیون، هیچ‌گاه مظلومیت تو را فراموش نخواهم کرد و برای دیدار دوباره‌ی روی ماهت، در راه تحقق آزادی فلسطین عزیز و قدس شریف، آماده‌ی نثار جان هستم. @AFKAREHOWZAVI
. عصر شنبه غرور آفرین ✍ الهام امامی فر دیروز عصر وقتی اینترنت گوشی را روشن کردم، با خبر جالبی روبرو شدم فضای مجازی پر شده بود از آن خبر خوب و واکنش‌های خوب‌تر! خبر پشت خبر... خدای من، الله اکبر، الله اکبر، خدا رو هزار مرتبه شکر آیه <<وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ ... >> این آیه دائم به ذهنم می‌آمد و اشک شوق از چشمانم جاری می‌شد؛ با خودم فقط زمزمه می‌کردم جای سردار مقاومت << حاج قاسم >> عزیز خالی چه طوفانی شده بود << طوفان الاقصی >> چه شنبه‌ای شده بود این شنبه غرور آفرین، هزار الله اکبر به نیروهای مقاومت، صهیونیست‌ها چه فکر می‌کردند چی شد ... <<زهی خیال باطل >> مرگ بر اسرائیل، مرگ بر آمریکا @AFKAREHOWZAVI
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. «پیمان ابراهیم» ✍طیبه فرید همه خواب بودند وقتی انور سادات با خیال عادی سازی رابطه با اسراییل دل به دریای مواج کمپ دیوید زد،آن روزها حنظله، قهرمان قصه های ناجی علی کودک بود.با آن لباس وصله دار و پای برهنه می رفت گوشه تصویر دست هایش را می گرفت پشت سرش. از دوسانت و نیم آدم روی کاغذ جز تماشا کردن و فرو خوردن بغض کاری بر نمی آمد.با دست خالی و گاهی سنگ می خواست چطوری همه چیز را پس بگیرد؟ سال ها از حنظله خبری نبود. انور سادات را خالد اسلامبولی با نارنجک کشت،توی همان امواج کمپ دیوید غرقش کرد.تکبیر خالد چرت خیلی ها را پاره کرد. اگر سادات کشته نمی شد سران دست نشانده عرب عادت های بدی را باب می کردند.مثلا اینکه سر قربانی کردن فلسطین با اسراییل مذاکره کنند. ترورش هزینه خیانتی بود که کرد،دندش نرم!آدم که ادم نمی فروشد.فلسطینی هابه اسراییل گفته بودند نر است، انور به اسرائیل گفته بود بدوش!با شهادت خالد اسلامبولی قصه سادات را خیلی ها فراموش کردند وشاید هم خودشان را به فراموشی زدند.و این خیلی ها یعنی سران عرب نه ملت ها.امارات متحده، بحرین وشاید هم خیلی زود سعودی!دولت هایی که خربزه ملت ها را می خورند باید پای لرزش هم بنشینند. ساکنین همه این جزایر از یک خلیج آب می خوردند!نگاه نکنید عبدالطیف بحرینی و بن زاید اماراتی با نتانیاهو سر یک میز در کاخ سفید می نشینند و با نظارت آمریکا برای ثبات و آرامش خاورمیانه تصمیم می گیرند،باور کنید یک موی مردم عرب توی تن این ها نبود!اسم پیمانشان را گذاشتند« پیمان ابراهیم» که پیامبر مشترک ادیان بود اینجوری به تریج قبای مذاکره کننده ها بر نمی خورد،تنها جایی که ملاحظه مسلمان ها شد همینجا بود.مسلمان باشی و سر آدم ها مذاکره کنی!! حاشا وکلا... شهروندان عرب اما تومنی صنار با دولتمردهایشان فرق داشتند.گواهش اعتراضات مردمی بعد از پیمان ابراهیم. پیمانی بنام او و بکام شیطان. توی شلوغی ها،وسط شامورتی بازی های اسراییل و سران عرب حنظله پسر قدسی جان قد کشیده بود. شلوار هشت جیب پایش بود شاید هم شش جیب،شاید هم کمتر. بگذریم! تعداد جیبش خیلی مهم نیست،زده بود زیر میز مذاکره اسراییل و سران عرب.خدا ناجی علی را رحمت کند نبود ببیند چقدر حنظله ی قصه هایش بزرگ شده.دیگر یک آدم غمگینِ تماشاچیِ چند سانتی،آن گوشه پایین صفحه نبود . توی فاصله کمپ دیوید تا پیمان شیطان ابعادش صفحه را پر کرده بود.تمام صفحه را. شنبه حنظله را توی صف بچه های مقاومت دیدم داشت.موقع شلیک خمپاره شعرتوفیق زیاد را می خواند: انادیکم اشد علی ایادیکم وابوس الارض تحت نعالکم و اقول افدیکم انادیکم.... پ. ن: *ناجیعلی کاریکاتوریست فلسطینی مشهورترین کاریکاتوریست خاورمیانه و جهان عرب بود، که در سال ۱۹۸۷ در لندن به قتل رسید. *نام پیمانی است که به وسیله انور سادات رییس جمهور مصر و مناخیم بگین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ به امضا رسید. * توافق‌های ابراهیم یا پیمان ابراهیم (Abraham Accords) بیانیه مشترک رژیم صهیونیستی، امارات متحده عربی و ایالات متحده بود که در ۱۳ اوت ۲۰۲۰ منعقد شد. @AFKAREHOWZAVI