🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۱۷ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ هر چه قدر بیشتر زور می‌زدیم کمتر جلو می‌رفتیم. فتح الله از نفس افتاده بود. تاق باز دراز شده بود رو زمین. عراقی ها زیر پا و بالای سرش را به رگبار می‌بستند. گرفتن گرای فتح الله کار آسانی نبود. - من می روم آن طرف جاده ... خاک آنجا نرم است ... بچه های آن جا تو سنگرهاشان نشسته اند. نمی توانستم جلو فتح الله را بگیرم. راضی و ناراضی گذاشتم برود. ولی زیر لب قسم خوردم که از رو نروم. یک چشمم به توری بود و یک چشمم به نوک چاقو. برق‌اش چشمهای خسته و خاک گرفته ام را می‌زد. لجاجت زمین و خستگی، شیطان را به سراغ ام آورد. دوباره گوش‌های کیپ شده از انفجارم را پر کرد. از حرف‌های همیشگی اش نامه ای را که به وزیر نوشته بودم یادم انداخت. به تخصص شما در پشت جبهه بیشتر نیاز است. بمانید بهتر است. قبول نکرده بودم گفتم - باید بروم. آنجا هم می‌توانم خدمت کنم. بعد از جنگ برمی‌گردم سر تخصص‌ام. یکی دو هفته بعد زیر نامه‌ام را امضاء کرده بود. خوشحالی‌ام حد و اندازه‌ای نداشت. ول کن نبود. شیطان را می‌گویم. دیوانه وار به جانم افتاده بود. به یاد حضرت آدم افتادم. حضرت را از بهشت بیرون کشیده بود؛ وای به حال من درمانده. از کندن دست کشیدم. پشت دادم به زمین. نور خورشید چشم‌هایم را آب انداخت. آب چشم‌هایم رد کشید زیر گلویم. یکهو از جا کنده شدم و با چند آیه و صلوات ردش کردم رفت. شاباجی این طوری شیطان را دست به سر می‌کرد. خودش می‌گفت. وضعیت قرمز قرمز بود. از زمین و آسمان گلوله می‌زد بیرون. سنگی سخت جلوم قد علم کرده بود. اطرافش را گود کرده بودم. مثل درختی پیر که از تنه قطع کرده باشند ریشه داشت. دست کشیدم به دور و برش انگار نازش می‌کردم بیخیال شود. ذره ای تکان نخورد. دوست نداشتم کار به جنگ تن به تن بکشد. دوباره افتادم به جانش. نفس‌های داغ، سینه ام را آتش می‌زد. لب‌هایم خشک شده بود. سرم از تیزی آفتاب به دوران افتاده بود، ولی همچنان می‌کندم. برای لحظه ای نگاه سنگین سنگ را رو خودم احساس کردم. مات و مبهوت نگاهش کردم. نگاهش با نگاهم گره خورد. سنگ انگار ترسیده بود. گوش چسباندم به سنگ صدایی تو گوش‌ام پیچید. - آهای .... پیرمرد چه کار می‌کنی؟ چرا مثل شکنجه گرها افتاده ای به جانم؟ . من که به تو آزاری نرساندم. تمام تنم را با چاقو خط انداخته ای. درد امانم را بریده ... مگر نمی‌بینی تا کجا ریشه دارم ... چرا می‌خواهی خردم کنی؟ به اندازه کافی تکه تکه ام کرده اند. همان موقعی که جاده و حصار توری را رو من می‌کشیدند. جا قحط است مگر؟ .... بکش آن طرف تر ... فرمانده که دست نگذاشته رو من ... کمی این ور و آن ور چه فرقی برای تو دارد ... دور و برت را نگاه کن ... دوستانت را می‌گویم ... مثل آنها باش ... بعضی وقت ها پاگذاشتن رو قانون بد نیست ... این قدر قانونمند نباش. رگبار گلوله از بالا سرم گذشت به سینه افتادم رو سنگ. نفس عمیقی کشیدم و خفه گفتم - باید ببخشید ... بنده مأمورم و معذور ... تو زندگی ام همیشه همین طور بوده ام. حرف شنو و سر به راه ... مگر دستور خلاف شرع باشد. الان هم فقط همین جا را می‌کنم ... این از بد اقبالی تو است که با من روبه رو شده ای. پس با اجازه ... ضربه دوم را به سنگ کوبیده بودم که فریادش دوباره بلند شد مردی که - عجب آدمی هستی تو! صد رحمت به بولدزر و غلتک و ... لااقل آنها زبان حالی شان نمی‌شود. - خوب بله ... فرق من با آنها همین است دیگر ... اگر عقل داشتند که ماشین نبودند. باور کن نمی‌توانم بی‌خیالت شوم ... باید همین جا، رو تو، سنگرم را بکنم ... نه یک میلیمتر اینورتر و نه یک میلی متر آن ورتر ... چاقو را کشیدم دور سنگ صدای فریادش را شنیدم چشمم را بستم تا دردکشیدنش را نبینیم. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 مستند کربلای پنج /۷ ▪︎ بازتاب جهانی عملیات بهمراه تصاویری ناب از این عملیات ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #مستند #کربلای_پنج هر شب با یک کلیپ دیدنی @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 شیوه‌های شکنجه ساواک 6⃣ ┄❅✾❅┄ 🔹 پنبه: شکنجه‌گران ساواک و بازجویان زندان‌های سیاسی برای کسب اطلاعات و شکنجه‌ی زندانیان در بسیاری از موارد از پنبه و الکل استفاده می‌کردند. آنان از این وسیله برای سوزاندن اجزای مختلف بدن زندانیان بهره می‌بردند که در نتیجه عوارض بسیار شدیدی برای شکنجه شدگان به دنبال داشت. درباره‌ آقای عزت شاهی (مطهری) گفته شده است: «پنبه‌هایی را الکلی کرده و در نافش فرو می‌کردند و یا به دور انگشتان پایش می‌پیچیدند و بعد آتش می‌زدند.»[7] به این طریق، اقدام به سوزاندن اجزای بدن آنان می‌کردند که در بسیاری از موارد آثار آن تا مدت‌های طولانی و گاهی تا پایان عمر باقی می‌ماند. شهید محلاتی نیز درباره‌ شکنجه‌ حاج مهدی عراقی گفته است: «انگشت‌های حاج مهدی عراقی را سوزانده بودند و بعضی از برادرهای دیگر را همین طور شکنجه کرده بودند.»[8] ------------ [7]. خاطرات عزت‌شاهی (مطهری )، به کوشش محسن کاظمی، فصل‌نامه‌ی مطالعات تاریخی، سال اول، ش اول، زمستان 1382، ص 256. [8]. خاطرات و مبارزات شهید محلاتی، مصاحبه از سید حمید روحانی (زیارتی)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۷۶، ص ۷۰. نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ادامه دارد #ساواک #شکنجه #فساد_دربار @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 نامه ها و اسناد پهلوی برای جلو گیری از عزاداری محرم 🔹پ.ن: زمانی که حکومت دستشون بود نتونستن این علم رو پایین بکشن ، حالا که هیچ... نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #ساواک #روشنگری #فساد_دربار @defae_moghadas 👈تلینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 آخرین بغض‌ها و کینه‌ها /۶ راوی: رحمت‌الله صالح پور •┈••✾✾••┈• 🔹 صبح روز دوم جهت هواخوری به محوطه کمپ راهنمايی شدیم. رفتار نگهبانان عراقی این اردوگاه با اردوگاههای قبلی تفاوت چندانی نداشت، فقط یک مقداری ملایم‌تر شده بود. ظاهرا به آنها سفارش شده بود که باخشونت برخورد نکنند. ضمن آنکه مدت زمان هواخوری افزایش پیدا کرده بود و شاید دلیلش هم به خاطر این بود که تعداد اسرا کم بود و کنترل آنها آسانتر. هواخوری ما در دو نوبت انجام می‌شد حدودا ۳ ساعت صبح و ۲ ساعت بعدازظهر و طی این مدت معمولا مشغول شستشوی لباس بودیم و اگر هم کار خاصی نبود با قدم زدن دو نفره و گپ و گفت درمحدوده کمپ روزها رو به شب می‌رساندیم.... چند ر‌وز زمان برد تا بتوانم به محیط جدید عادت کنم. ضمن آنکه دوستان‌ جدیدی پيدا کرده و با گفتگوی با هم از بی حوصله‌گی خارج شدم. یک‌روز نگهبان سوت آمار زد ما بخط شدیم. از ما خواست که به طبقه دوم ساختمان برویم و کلیه پتوهایی که داخل آسایشگاهای طبقه دوم وجود دارد را جمع آوری کرده و پس از بسته بندی به محوطه انتقال بدهیم. همین‌کار کردیم و به طبقه دوم رفتیم. وقتی وارد آسایشگاه شدیم با انبوه پتوهایی که مربوط به اسرایی قبلی بود مواجه شدیم. چاره‌ای نداشتیم می‌بایستی بی‌گاری را تحمل می‌کردیم و دم نمی زدیم. اصلا در موقعیتی نبودیم که بخواهیم چیزی بگوئیم. تمام تلاش ما این بود که هر چه زودتر از آن شرایط رها شویم و مثل بقیه اسرا به کشور خودمان برگردیم. چند روزی زمان برد تا با هر مصیبت و مشکل پتوها را از طبقه دوم به محوطه انتقال دهیم. 🔸 تکریت ۱۱ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #آزادگان #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 یادش بخیر روزهای عاشقی اون روزها این شعر خیلی به دهان بچه‌ها مزه کرده بود. همه جا می‌نوشتن و می خوندنش از نوشتن تو دفترچه ها و نامه‌ها بگیر تا وصیتنامه‌ها و تابلوهای عبوری.. و شروع سخنرانی‌ها دلی، که خودش فصلی می خواد جداگونه.. 🔸 در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند گر عاشق صادقی ز مردن نهراس مردار بود هر آنکه او را نکشند ..و خوشی‌های آن ۸ سال چنان گذشت چون ابرهای بارانی بهار ...و رسیدیم به این اشعار که 🔸 سرزمین نینوا یادش بخیــــــــر!  كربلای جبهه ها یادش بخیــــر! ذوق و شوق نینوا كرده دلم چون هوای جبهه ها كرده دلم بود سنگر بهترین مأوای من آه جبهه كو برادرهای من...! و آن روزها چقدر خیالوار ما را به عشق خود آغشته کرد و چون اسبی رهودار، جا گذاشت و در حسرت نهاد ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #یادش_بخیر @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۱۸ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ گلوله ای وسط جاده منفجر شد. همراه سنگ جا به جا شدم. در حالی که خاک‌های پشت گردنم را پاک می‌کردم چشمم افتاد به سنگ. ترک گنده‌ای برداشته بود. درست از نقطه ای که نوک چاقو سوراخش کرده بود. قلبم لرزید. دلم سوخت. کار خودم را کرده بودم - باور کن چاره ای نداشتم. جنگ است. تو هم باید زخم برداری ... مثل خیلی از ماها .... گلوله، سنگ و آدم برایش فرقی ندارد.... کارش زخمی کردن و کشتن است ..... خدا را شکر کن نکشتت. سکوت مبهمی نخلستان را پر کرده بود. بچه ها به دنبال زخمی‌ها می‌گشتند. آخرین تکه های سنگ را از تو سنگر بیرون انداختم. صدایش تو سکوت نخلستان به انفجار گلوله ای می.ماند. نگاه کردم به سنگری که کنده بودم. بیضی ناقصی بود به طول ۱۲۰ سانتیمتر و عرض ۷۰ سانتیمتر و عمق نیم متر. خوابیدم داخل‌اش. زانوهایم را تا کردم زیرم. سرم را تو گودترین جایش فرو کردم. به قبر بچه ای می‌مانست. این فکر خوره جانم شده بود که نیروهای قبلی کجا رفته اند؟ از جا کنده شدم و زیگزاک دویدم تو سه راهی. محمود زخمی ای را به دوش کشیده بود. رفتم کمک‌اش. خون سر تا پای زخمی را رنگ قرمز زده بود. نگاه کردم به چشم‌هایش. سفیدی اش زده بود بالا. خواباندیم‌اش کنار زخمی‌ها و شهدایی که رو زمین دراز شده بودند. قمقمه آب‌اش را از کمرش باز کردم و لب پلاستیکی قمقمه را گذاشتم‌رو لبهای پاره شده‌اش. آب همان طور رو لب‌هایش ماند. - قورت بده ... قورت بده ... پلک هایش را رو هم گذاشت و دیگر باز نکرد. نگاه کردم به محمود.‌بالای سر مجروحی زانو زده بود. خفه گفتم - تو برو استراحت کن. ... من مواظبشان هستم. بی حرف دوید طرف سنگرش. نگاه کردمش تا رفت. بعد دراز کشیدم کنار زخمی‌ها و شهدا. باید باهاشان حرف می‌زدم. درد دل، تنها کاری بود که از دستم بر می آمد. خورشید سی ام دی ماه سال شصت و پنج در حال غروب بود که برگشتم تو سنگرم. احساس می‌کردم هزار جفت چشم از آن طرف حصار توری نگاهم می کنند. تیمم کردم و شروع کردم به خواندن دعای قبل از نماز. ترک لب هایم از هم باز می‌شد و می‌سوخت. چند گلوله آرپی جی تو نیستان ترکید. گل و لای و نی‌های سبز پخش شدند تو آسمان. تندی برگشتم و بعد رو کردم به قبله. سلام نماز را که دادم خزیدم تو سنگر و تاق باز خوابیدم. آسمان خم شده بود رو نخلستان. دست دراز می‌کردم ستاره هایش تو چنگ‌ام بود. چشم هایم را بستم و باز کردم. داشتم پلک هایم را نرمش می.دادم. تعجب می کردم چرا چشم هایم از آن همه چیزهایی که دیده بود نترکیده. باد خنکی بلند شد و نخلستان را تکاند. صداها در هم قاتی شدند. انفجارها خفه به گوش می‌رسید. هر چند دقیقه یکبار منوری تو دل آسمان می‌ترکید. زمین برق می افتاد. چشم‌هایمان پر می‌شد از نور نقره ای و طلایی. تشنه ام شده بود. قمقمه ام را تکاندم. صدای آب بلند شد. مشتی بیشتر نبود. آهسته بازش کردم و لب‌ام را لوله کردم دور دهانه پلاستیکی اش. مزه آب را از همانجا چشیدم. گرم و مانده بود. درش را بستم و گذاشتم کنارم. صدای خش خش برگ‌های پهن نخل‌ها تو تاریکی آهنگی دیگری به خود گرفته بود. آهنگی همراه با ترس و دلهره. سعی کردم گوش ندهم. صدا بلند و بلندتر شد. کوله ام را برداشتم و الکی دست‌ چرخاندم داخل‌اش. احساس کردم نخل‌ها به پچ پچ افتاده‌اند. لحن شان تندتر و اعتراض آمیز بود. - از چه حرف می‌زنند و به چه اعتراض می‌کنند؟ ... چه می‌خواهند بگویند؟ نکند بویی شنیده باشند؟... بوی مرگ... خب این را که خیلی وقت است شنیده اند... •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 مستند کربلای پنج /۸ ▪︎ نتایج عملیات بهمراه تصاویری ناب از این عملیات ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #مستند #کربلای_پنج هر شب با یک کلیپ دیدنی @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 برای حاج قاسم "انتم منتقمون" نماهنگی زیبا با صدای حاج صادق آهنگران ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #نماهنگ #کلیپ #حاج_قاسم #سلیمانی @defae_moghadas 👈تلینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 شیوه‌های شکنجه ساواک 7⃣ ┄❅✾❅┄ 🔹 تخم مرغ: بارها مأموران دیو صفت ساواک از تخم مرغ به عنوان وسیله‌ای برای شکنجه و آزار زندانیان سیاسی و همچنین تحقیر شخصیت آنان استفاده می‌کردند. داغ بودن تخم مرغ سبب سوختن قسمت‌هایی از بدن متهم می‌شد و عمل غیر انسانی‌ای که توسط آنان انجام می‌شد نیز سبب تحقیر شخصیت و اراده‌ی زندانیان می‌گردید. به این سبب گاهی بسیاری از افراد از بازگویی نوع شکنجه خودداری کرده و سایرین ازطریق نوع حرکت آنان می‌توانستند به نوع شکنجه و میزان درد آنان پی ببرند. 🔸 دمپایی: مأموران از دمپایی نیز برای ضربه زدن به صورت اکثر زندانیان بهره می‌بردند. آنان به این وسیله پوست صورت را که لطافت بیشتری دارد، سرخ کرده و متورم می‌نمودند. آقای دعاگو درباره‌ی این نوع شکنجه می‌گوید: «از اتاق شکنجه که مرا بیرون می‌آوردند با دمپایی پلاستیکی که در دست‌شان بود محکم به دو طرف صورت و پیشانی‌ام می‌کوبیدند، به طوری که صورتم به حدی متورم شد که وقتی بیست روز بعد می‌خواستند از چهره‌ام عکس بگیرند، صورتم هنوز قابل شناسایی نبود و آنها نتوانستند عکسم را بگیرند.»[9] ------------ [8]. خاطرات و مبارزات شهید محلاتی، مصاحبه از سید حمید روحانی (زیارتی)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1376، ص 70. [9]. خاطرات حجت الاسلام محسن دعاگو، تدوین زهره کلاچیان، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، تهران 1382، ص۱۳۷. نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ادامه دارد #ساواک #شکنجه #فساد_دربار @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🎥اعتراف محمدرضاپهلوی به همکاری با سازمان جاسوسی‌امریکا در مصاحبه با باربارا والترز روزنامه نگار امریکایی و مجری‌شبکه ای بی سی نیوز در کاخ نیاوران نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #ساواک #روشنگری #فساد_دربار @defae_moghadas 👈تلینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 آخرین بغض‌ها و کینه‌ها /۷ راوی: رحمت‌الله صالح پور •┈••✾✾••┈• 🔹 آسايشگاه دارای تلویزیون بود و دو کانال را بیشتر نمی گرفت. این دو کانال هم اخبار مربوط به اشغال ‌کویت توسط صدام را همراه با سرودهای حماسی پخش می‌کرد. فقط در اخبار شبانگاهی بطور خلاصه از تبادل اسرای عراقی، بدون جزئیات و پخش تصاویر آنها خبری گفته می‌شد. از بی خبری در عذاب بودیم تا اینکه به ابتکار چلداوی و با دستکاری تلویزیون موفق شدیم تلویزیون ایران را بگیریم و در ساعاتی که نوبت هواخوری بود و نگهبانان از آسایشگاه دور بودند و هواسشان به محوطه بود دو تا از بچه‌ها که یکی از آنها وظیفه دیده بانی در پشت پنجره را بعهده می‌گرفت و دیگری نگهبانی در ورودی راهرو را به عهده داشت. دیگران تلويزيون ایران را می‌گرفتند و به صورت نوبتی و به صورتی که جلب توجه نکنند وارد آسایشگاه شده و تصاویر تلویزیون ایران رو تماشا می‌کردن ضمن آنکه از آخرین خبرهای روزانه ایران خبردار می‌شدیم تصاویر مربوط به آزادی اسرای آزاد شده رو می دیدیم. از جمله اسرای عراقی را با کت و شلوار و لباس‌های تمیز می دیدیم و در مقابل اسرای ایرانی را که لباس‌های ارتشی بد قواره به تن داشتند در مرز ایران و عراق مبادله می‌شدند. تلویزیون شهرهای ایران رو نشان می‌داد که مردم به استقبال اسرای ایرانی آمده و با چه شور و شوقی با شاخه های گل از آنها استقبال کرده و دود اسفند بود که فضا رو پرکرده بود و ما درحسرت آزادی این تصاویر ر وتماشا می‌کردیم...... 🔸 تکریت ۱۱ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #آزادگان #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 مصاحبه با اسرای عراقی / قسمت سوم ▪︎ مصاحبه با اسرای عراقی در اردوگاه اهواز        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   #مستند #اسرای_عراقی     #زیر_خاکی    @defae_moghadas  👈لینک عضویت            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 مردی که خواب نمی‌دید/ ۱۱۹ خاطرات مهندس اسداله خالدی نوشته داود بختیاری ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ با روشن شدن منوری چشمم افتاد به نخل سوخته‌ای که سر نداشت و بدنش به کنده سیاهی تبدیل شده بود؛ با آن حال بزرگتر از نخل های دیگر به نظرم رسید. - حتما رهبرشان است ... بزرگ نخلستان ... آتش را اول او به جان خریده ... با این حال زار چه دارد بگوید؟! باد سردی پیچید. برگ‌های پهن نخل‌ها موج برداشتند. صدای نخل سوخته گم شد. به پهلو خوابیدم. چشم‌هایم آن طرف حصار توری را زیر و رو می کردند. نخل‌ها تو تاریکی حل شده بودند. همه نخلستان به کف دست سیاه شده‌ای می‌ماند. ناگهان به این فکر افتادم نکند موقع خواب با یک تیر خلاص‌ام بکنند. لرزیدم. دلم نمی‌خواست آن طور بمیرم. مرگ در خواب آن هم با گلوله نمی‌توانست خوب باشد. دقایق عجیب و سیاه را انگار کشیده بودند. یک دقیقه به عمری می‌ماند. عمری پر از زجر و شکنجه. شکنجه ای که روح را پاره پاره می‌کرد، نه جسم تکیده ام را. چشم چرخاندم به اطراف. تو تاریکی محمود را دیدم. سر بلند کرده بود و به نخلستان نگاه می کرد. دست تکان دادم ندید. دستم به کوله پشتی‌ام گیر کرد و سر و صدا راه انداخت. چند تیر هوایی شلیک شد. پف کوله را خواباندم و چسبیدم به زمین. چشم کشیدم به طرف سه راهی. جسد بچه ها رو زمین خاکی چشم را آزار می‌داد. یکهو صدای یا زهرا .... یا زهرا ... از دورها شنیده شد. ناخودآگاه خیز برداشتم به طرف صدا. - شاید بچه های زهیر هستند که آمده اند خط را بگیرند ... برگشتم تو سنگرم. باد صداها را تکه تکه می‌کرد. چسباندنشان کار آسانی نبود. منوری آسمان را رنگ سفید زد. شب کور شدم و هیچ جا را ندیدم. دوباره صدای یا زهرا(س) شنیده شد. زیاد دور نبود. - از نزدیکی های نهر جاسم باید باشد. این را بچه ها گفتند، کدامشان نفهمیدم. نگاه کردم به نهر کنار جاده. تو سیاهی شب گم شده بود. از زور جانم به لب رسیده بود. سینه ام می‌سوخت. انگار سرنیزه ای را تو قلبم فرو می کردند. تاق باز خوابیدم. زل زدم به توری بالای سرم. باد رو صورتم رد کشید. چشم هایم پر شد از خنکی اش. نفس عمیقی کشیدم. سایه ای رو صورتم افتاد و رد شد. سر بلند کردم چیزی ندیدم. - مگر باد سایه هم می آورد! ... چرا که نه .... سر گذاشتم تو گودی سنگر. چشم‌هایم به آن طرف توری دوخته شده بود. دشمن از آنجا می‌آمد. صدای خش خش شنیدم. زود افتاد. سر و پایم را ورانداز کردم. در آماده باش به سر می‌بردم. صدای انفجاری از دور به گوش رسید. چند تا از بچه ها از سنگرهاشان پریدند بیرون. فتح الله غرغر می‌کرد. مانده بودم او صدای خفه انفجار را چه طور شنیده بود. باد از تک و تا افتاد. سیاهی شب غلیظ تر شد. چشم‌هایم از آن طرف توری کنده نمی‌شد. یکھو یک جفت پوتین بزرگ جلو چشم‌هایم سبز شد. نگاهم میخکوب شد رو پوتین‌ها. ترس تو دل و جانم چنگ انداخت. چیزی در درون‌ام فرو ریخت. سنگین شده بودم. چسبیده بودم به کف سنگر. مغزم در حال انفجار بود. مانده بودم چه کنم. کوچکترین حرکتی می‌توانست نیستم کند. چشم چرخاندم رو پوتین‌ها. مردمک چشم‌هایم داشت از حدقه می‌زد بیرون. دهان باز کردم نعره بکشم. صدایم در نیامد. گلویم مثل نهر بی آبی خشک شده بود. به هر جان کندنی بود پشت از زمین کندم. نگاهم از پوتین‌ها کنده نمی‌شد. سر خیس از عرق‌ام را آهسته بالا کشیدم. ساق پاها سیخ شده بود تو پوتین‌ها. بالا تنه‌اش چند برابر هیکل فتح الله بود. تنومند و قطور. گردنش را تبر قطع نمی‌کرد. کله گنده اش را انگار به زور تپانده بودند تو کلاه خود. صورتش تو تاریکی گم شده بود. چشمم افتاد به اسلحه اش. نوک اسلحه از توری زده بود بیرون. پیشانی‌ام هدف‌اش بود. در خودم مچاله شدم. یکهو انگار که ترس‌ام ریخته شده باشد دست کشیدم رو اسلحه ام. بعد با یک حرکت سریع اسلحه را به طرف مرد گرفتم و خشاب را خالی کردم رویش. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #مردی_که_خواب_نمی‌دید کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 امدادگران و کادر درمان در دفاع مقدس        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   #مستند      #زیر_خاکی    @defae_moghadas  👈لینک عضویت            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 شیوه‌های شکنجه ساواک 8⃣ ┄❅✾❅┄ 🔹 سوزن: مأموران ساواک بارها از نوک تیز سوزن برای ضربه زدن به نقاط حساس بدن زندانیان تحت شکنجه استفاده می‌کردند. آنان این وسیله را به قسمت‌های مختلف بدن فرو می‌کردند که این عمل درد و رنج بسیاری داشت و عوارض شدیدی از خود بر جای می‌گذاشت. خانم دباغ در این زمینه می‌گوید: «سوزن‌های بلندی را به زیر ناخن‌هایم فرو کردند و سپس نوک انگشتان را که سوزن زیرش بودند، توی دیوار کوبیدند. سوزن‌ها تا انتها در زیر ناخن‌ها نفوذ کرد. تمام تنم از درد تیر کشید.»[10] این شکنجه در مورد آقای شیخ حسین غفاری آذرشهری، حجت‌الاسلام دعاگو و بسیاری از زندانیان دیگر نیز انجام شده است. ------------ [10]. خاطرات خانم دباغ، پیشین، ص ۱۱. نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ ادامه دارد #ساواک #شکنجه #فساد_دربار @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 آیا در زمان شاه در بین مردم جهان عزت داشتیم؟ 🔹تظاهرات مردم آلمان در مخالفت با سفر محمدرضا شاه پهلوی - 📚 آرشیو ملی آلمان / kultur نشر حداکثری = جهاد تبیین ┄┄┄┄┄❅✾❅┄┄┄┄┄ #ساواک #روشنگری #فساد_دربار @defae_moghadas 👈تلینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂