eitaa logo
استاد علوی تهرانی
3.5هزار دنبال‌کننده
2.5هزار عکس
214 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی استاد علوی تهرانی ✅ تلگرام: https://t.me/Fares_ir ✅ سایت: Fares.ir ✅ ادمین کانال: @Fares_Contact ✅ ارتباط با ادمین جهت طرح سؤال و مشاوره از استاد: @Fares_Admin ✅ بنیاد فارِس المومنین: ۳۴ ۳۲ ۹۲ ۶۶ - ۰۲۱ ✅ کد شامد: ۱-۲-۷۳۲۰۹۸-۶۱-۰-۲
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 در عصر حکومت علی (ع) / بخش دوم ✅ تعیین نمایندگان حکمیت 🔅 اهل شام، عمرو بن عاص را به عنوان در حکمیت کردند. برای نمایندگی اهل عراق بین سپاهیان امام (ع) شد. حضرت، ابن عباس و مالک اشتر را پیشنهاد کردند. اشعث و یارانش قبول نکردند، به این بهانه که مالک به جنگ دارد و ابن عباس نیز نباید باشد؛ پس طرف دیگر باید یمنی باشد. آنان خواهان این بودند که خود، حکم را انتخاب کنند و شخص مورد نظر آن‌ها ابوموسی اشعری (همشهری اشعث و مخالف حضرت) بود. 💠 امام خطاب به آنان فرمودند: "شما در آغاز این کار، از من سرپیچی کردید؛ اکنون دیگر گوش دهید. رأی من آن نیست که ابوموسی را برگزینم." آنان گفتند: ما تنها به ابوموسی اشعری راضی می‌شویم. امام (ع) فرمودند: "وای بر شما! او قابل اعتمادی نیست؛ را از من دور می‌کرد و کارها علیه من انجام داده است." 👈 اما با اصرار آن‌ها، ابوموسی به انتخاب شد؛ در حالی‌که از مخالفان امام بود و همین انتخاب، پیروزی طرف مقابل را هموارتر کرد. امام در بیان این حادثه چنین فرمودند: "من دیروز و شما بودم؛ ولی امروز فرمانم می‌دهند، دیروز بازدارنده بودم که امروز مرا باز می‌دارند." 🔸 پس از تعیین شدن ؛ معاویه، عمرو بن عاص و برخی دیگر را برای مذاکرات و تعیین شرایط حکمیت نزد امام (ع) فرستاد. این افراد با حضرت و یاران ایشان درباره مفاد صلح‎نامه نمودند. به روایت یعقوبی، وقتی بر سر لقب «» برای امام (ع) هنگام نوشتن میان نمایندگان دو سپاه افتاد، اشعث از کسانی بود که خواستار حذف این در آن نامه شد و مالک اشتر سخت به او اعتراض کرد. ولی مردم بعدها معاویه را به این لقب صدا زدند. 🗓 تاریخ حکمیت نیز ‏ پایان تعیین شد. ✅ اقدامات و نصایح امام علی (ع) و یارانش امام علی (ع) برای حکمیت، ۴۰۰ نفر را به فرماندهی شریح بن هانی همراه ابوموسی اشعری اعزام کرده و عبدالله بن عباس را به عنوان آنان همراه کردند. و ابوموسی را نیز از ماهیت معاویه آگاه کرده و نصایح فراوانی به او نمودند. شریح از کسانی بود که نسبت به ابوموسی به او هشدار داد و گفت: اگر نتیجه مذاکره شما علی (ع) باشد، شامیان در امانند؛ ولی اگر نتیجه تسلط معاویه بر عراق باشد مردم عراق از او در امان نخواهند بود. تو مقابل بدترین حریف قرار داری. عراق را خوار و تباه نکن. مبادا حق را به شام دهی و طرف آنها را بگیری. مبادا عمرو تو را بفریبد. ✅ اعلام علنی مذاکرات حکمیت ابوموسی اشعری نتیجه حکمیت را به اینجا رسانید که هر دو فرمانروا یعنی امام (ع) و معاویه از برکنار شوند و هیچ‌کدام فرمانروا نباشند. عمرو عاص نیز به ظاهر این را پذیرفت اما ابوموسی را فریفت و او را برای اعلام نتیجه بر خودش مقدم کرد. ابن عباس تلاش زیادی کرد تا ابتدا عمرو عاص نتیجه را اعلام کند؛ اما ابوموسی به هشدارهای ابن عباس توجهی نکرد و بر بالای منبر رفت و گفت:‌ ای مردم! من به نمایندگی از مردم حجاز و عراق چنان‌که انگشترم را از دست خود خارج می‌کنم، علی را از خلافت برکنار می‌نمایم. سپس عمرو عاص به بالای منبر رفته، اعلام کرد: آنچه ابوموسی گفت شنیدید. او، تنها حق برکناری علی را داشت و من هم او را تأیید می‌کنم؛ اما من چنان‌که انگشترم را به دست می‌کنم خلافت را به معاویه واگذار می‌نمایم؛ زیرا او علاوه بر اینکه این مقام را دارد، خون‌خواه عثمان نیز است. ✅ نتایج حکمیت 🔸 حکمیت به پایان رسید؛ شامیان بر خود با معاویه باقی ماندند. در مقابل، امام (ع) حکم حکمیت را خلاف دانسته و آن را نپذیرفتند و فرمودند: "همانا رأی شما بر این قرار گرفت که دو نفر را برای داوری انتخاب کنند، ما هم از آن‌ها پیمان گرفتیم که از قرآن تجاوز نکنند، اما افسوس که آن‌ها خویش را از دست دادند، حق را ترک کردند؛ در حالی‌که آن را به خوبی می‌دیدند، چون ستمگری با آن‌ها سازگار بود، با همراه شدند، ما پیش از داوری ظالمانه‌شان با آن‌ها شرط کردیم که به داوری کنند و براساس حکم نمایند؛ اما به آن پایبند نماندند." 🔆 در نتیجه معاویه از شکست در رها شد؛ و با فریب‌های دیگر و شهادت امام (ع)، حکومتی قدرتمند تشکیل داد. در مقابل، سپاه کوفه از پیروزی در صفین به فتنه بزرگ رسید؛ فتنه‌ای که جنگی دیگر برای حضرت رقم زد و سپاه بزرگ کوفه را به نابودی کشاند. قضیه حکمیت برای کوفی، نه تنها نشد، بلکه سرآغاز فتنه‌های بعدی گشت. ______ حجةالاسلام والمسلمین در عصر حکومت علی (ع) / بخش دوم (ع) @Fares_ir
🔴 در عصر حکومت علی (ع) / بخش آخر ✅ پیدایش خوارج 🔸 پس از توقف جنگ صفین برای ، گروهی دیگر از سپاهیان امام، با سر دادن "لا حکم الا لله" خواهان ادامه جنگ شدند، پذیرش حکمیت را دانستند و امام را به دعوت کردند. ولی امام با استناد به آیه "أَوْفُوا بِالْعُقُود" نپذیرفتند که و خود را بشکنند. حضرت در این باره فرمودند: آنان سخن حقی می‌گویند (ان الحکم الا الله) ولی از آن نتیجه می‌گیرند. 💠 پس از آنکه امام به کوفه بازگشتند، مخالفان حکمیت از امام جدا شدند و به حروراء در نزدیکی کوفه رفتند و به نام گروهی را شکل دادند و مقدمات را علیه حضرت ترتیب دادند. به گفته برخی مورخان، ابن ملجم گفت: "الحکمُ للّه یا علی، لا لَکَ؛ ای علی! حکم فقط از آن خداست، نه از آن تو" سپس شمشیرش را مقابل امام (ع) بلند کرد و ضربتی زد؛ یعنی هنوز بر خارجی‌گری خود باقی بود. 📌 بعدها خوارج در مدائن، خنجر زهرآگین به پای مبارک امام مجتبی (ع) زدند و در سالیان بعد فرزندان خوارج در کربلا، نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت ایشان مرتکب جنایات متعدد و فجیعی شدند. ✅ محور با نگاهی به رفتار اشعث به قیس و فرزندانش روشن می‌شود که اینها چه بزرگی بر وارد کردند. 1️⃣ اشعث بن قیس: باعث نجات معاویه از شکست در شد. او عامل تحمیل بر حضرت امیر (ع) و انتخاب ابوموسی اشعری به عنوان حکم بود که نتایج شوم برای مسلمین در پی داشت. او در کشتن حضرت، به ابن ملجم مرادی و یاری رساند. 2️⃣ جعده، دختر اشعث: او همسر امام حسن (ع) بود و با خیانت‌هایش، با معاویه را بر امام مجتبی (ع) تحمیل کرد. او به تحریک معاویه اقدام به مسموم کردن حضرت و ایشان نمود. 3️⃣ محمد، پسر اشعث: فرمانده لشکر ابن زیاد در کوفه بود و جناب مسلم بن عقیل و هانی بن عروه را دستگیر و به زندان ابن زیاد برد. با این عمل در ایشان نقش مؤثری داشت. او در روز ، انتساب سیدالشهداء (ع) به پیامبر (ص) را شد. 👈 بعد از از دست مختار ثقفی گریخت و در پی علیه مختار، به کوفه بازگشت و فرماندهی شورش را به عهده گرفت. اما بعد از شکست شورش به همراه شبث بن ربعی به بصره گریخت و مصعب بن زبیر را در جنگ با مختار یاری کرد. 4️⃣ قیس، پسر اشعث: جزء کسانی بود که به امام حسین (ع) نامه نوشت و ایشان را به کوفه دعوت کرد. اما در ادامه، تغییر موضع داد و در نهایت در به سپاه عمر بن سعد پیوست. 👈 او روز عاشورا در خیام حسینی، غارت عمامه و عبای مبارک سیدالشهداء (ع) در ، و مهمتر از همه در کشتن حضرت نقش داشت. او از جمله افرادی بود که سرهای بریده را به کوفه نزد ابن زیاد برد. __________________ حجةالاسلام والمسلمین در عصر حکومت علی (ع) / بخش آخر (ع) @Fares_ir
🔴 سلسله مباحث / جلسه ۱۸ 💢 بحث در بود. در روایات آمده که برای هر عمل بندگان، ٣ سؤال از آنها می‌شود. در هر سه سؤال، باید به دنبال رضای خدا باشیم. این کردن است. 1️⃣ چرا این عمل را انجام دادی؟ مثلا از می‌پرسند، چرا کردی؟ اطاعت دستور خدا بود یا ؟ 2️⃣ چگونه علم به انجام این پیدا کردی؟ یکی از دردِسرهای بزرگ ما این است که هر کسی در هر مرتبه‌ای، احساس تکلیف می‌کند. احساس تکلیف یا تکلیف‌مداری، باید منطبق با و باشد، نه و . ❇️ چیزی‌که مسیر اسلام را از به تغییر داد، این بود که عده‌ای به جای علم و یقین به و فرمایشات پیامبر (ص)، به خود رجوع کردند. نهروان هم براساس خود در برابر حضرت امیر (ع) ایستادند. لذا برای پاسخ به این پرسش، باید با ، مرتبط باشیم. 3️⃣ برای چه کسی این عمل را انجام دادی؟ آیا عمل برای خدا انجام دادی یا برای بین مردم؟ 💢 آثار هنگام انجام عمل، قبل و بعد از آن: 1️⃣ صبر قبل از عمل، از جلوگیری می‌کند. 2️⃣ صبر هنگام عمل، موجب می‌شود که انسان نشود و با ، عمل را انجام دهد تا استمرار یابد. 3️⃣ صبر بعد از عمل، برای این است که آن را باطل نکنیم. عمل انفاق را با و آزار و اذیت مردم، یا و خود باطل نکنیم. _____________________ حجةالاسلام والمسلمین موضوع: / جلسه ۱۸ (ع) @Fares_ir
🔴 مجموعه مباحث / جلسه ٦ ✅ ظاهرش بسیار آسان است؛ ولی واقعیتش بسیار سخت است. در عصر پیامبر (ص) و نزول ، بحث ایمان پیچیده نبود. مردم که شرفیاب محضر پیامبر می‌شدند از این سؤال می‌کردند که ما به چه چیزی باید ایمان بیاوریم؟ یعنی تمام بحثشان همین بود و در مورد سؤالی نمی‌کردند. 📎 چون ضمیر آن‌ها درگیر چیزی نبوده‌، موضوع برای آن‌ها روشن بوده است. ولی ضمیر ما درگیر شده، لذا بحث ایمان برای ما پیچیده شده است. 🖌 ابن تیمیه (حنفی مسلک) می‌گوید: بحث بر سر معنای دو کلمه و ایمان، نخستین اختلاف داخلی بود که میان مسلمانان پدید آمد. این مسأله، سبب تقسیم امت اسلامی به مکتب‌های مختلف شد که درباره و اختلاف پیدا کردند و به یکدیگر پرداختند. 💢 بر این است که خودشان ایمان دارند و دیگران ندارند؛ چون به شیعیان، می‌گویند. 🗓 نخستین فرقه‌ای که پیرامون ایمان صحبت کرد، بودند. آن‌ها از همین واژه استفاده کردند و حضرت امیر (ع) را محکوم به کردند و گفتند علی ایمان ندارد. ✅ ایمان، یک امری است معنوی و حالتی روحی است. در است. [حجرات / ١٤] 🔸ایمان، یک امر معنوی است و از دایره محسوسات نیست. مانند حس بینایی نیست که به‌وسیله آن چیزی را دید. امری است از مقوله غم و شادی، بیم و امید. این‌ها اموری هستند که از درون باید احساس شوند و قابل تعریف نیستند. به اصطلاح فنی، وجدانی است. 🔹اولین عنصری که در شکل‌گیری و تحقق ایمان کمک می‌کند، و است. 📌 برای داشتن ایمان، لازم است دنبال برویم. به همین دلیل است که پیامبر (ص) می‌فرمایند: طلب دانش بر هر مسلمانى است. _________________ حجةالاسلام والمسلمین جلسه هفتگی صبح‌های جمعه | جلسه ٦ حسینیه آیت الله علوی تهرانی @Fares_ir