eitaa logo
مدرسه مطالعات فقه نظام
1.3هزار دنبال‌کننده
427 عکس
10 ویدیو
4 فایل
💠 کانال رسمی مدرسه مطالعات تخصصی فقه نظام 🔶 مرجع تخصصی دروس خارج فقه نظام 🔶 اطلاع رسانی برنامه ها و نشست های تخصصی 🔶 معرفی آثار علمی برگزیده در حوزه فقه نظام 🌐 وبگاه اطلاع رسانی http://www.fiqhenezam.ir 📞 ارتباط با ما: @Admin_1001
مشاهده در ایتا
دانلود
مدرسه مطالعات فقه نظام
❇️ آیت الله ملک زاده در درس خارج «روابط خارجی در نظام سیاسی اسلام» مطرح کرد؛ ⬅️ بررسی روابط مسلمانا
🔻 آیت الله ملک زاده در درس خارج «روابط خارجی در نظام سیاسی اسلام» مطرح کرد؛ ⬅️ تقلیل فقه روابط خارجی به فقه دیپلماسی نادرست است؛ زیرا در دیدگاه اسلامی امری به نام روابط با بیگانگان، روابط با غیر و روابط خارجی پذیرفته شده است که شامل همة ابعاد روابط می‌شود؛ از این رو وزارت امور خارجه در حکومت اسلامی باید شامل همه نوع روابطی باشد و همةروابط را پوشش دهد. ⬅️ این روابط از دو زاویه قابل بررسی است. اولا کسانی که در برقراری ارتباط سیاسی با کشور های دیگر و سخن گفتن با آن ها تسلط دارند بتوانند کسانی را که در کار اقتصادی، فرهنگی، علمی و ... هستند، راهنمایی کنند و شیوه‌های ارتباط‌گیری با کشورها را به آن‌ها آموزش دهند. دوما کسانی که با اقتصاد، مسائل نظامی و ... آشنا هستند به کسانی که فقط توانایی رابطة سیاسی با کشورها را دارند کمک کنند. ⬅️ برخی پژوهشگران از فقه چنین استنباط کرده‌اند که حکومت اسلامی می‎خواهد با همة کشورها بجنگد، مگر اینکه آمادگی و نیروی کافی نداشته باشد و زمانی که نیرو و آمادگی کافی کسب کند باید جنگ را آغاز کند؛ به بیان دیگر اصل در اسلام، جهاد است و تنها حالت هدنه یا آتش‌بس در اسلام در نظر گرفته شده است. ⬅️ این در صورتی است که در اسلام عقود و عهودی به نام عقود سلمیه (قرارداد های صلح و سلم)، مهادنه، امان، موادعه، ذمه و ... وجود دارد که تماماً بر اساس ارتباط حکومت اسلامی با دنیا ایجاد شده است. ⬅️ دلیل این نارسایی این است که در گام نخست ظرفیت فقه در حوزه روابط بین‌الملل به شکل صحیح استخراج نشده است. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت الله علیدوست در درس خارج «فقه سیاسی» مطرح کرد؛ 🔻 در دوران معاصر، فقه سیاسی دارای دو استعمال وصفی و اضافی است. 1️⃣ فقه سیاسی در استعمال وصفی به معنای استنباطی است که فقیه با نگاه سیاسی به ادله شرعی انجام می‌دهد گاه به این معنا از فقه سیاسی «فقه حکومتی» نیز اطلاق می‌شود؛ یعنی فقهی که فقیه نگاه حکومتی به ادله شرعی دارد. ⬅️ واژه «سیاسی» در این‌جا به معنای «تدبیر» استعمال شده است. با توجه به این‌که تدبیر جامعه بدون توجه به نظام‌های فقهی میسور نیست از این رو فقه سیاسی، نظام‌های فقهی را نیز در نظر دارد؛ بنابراین می‌توان گفت فقه سیاسی به دنبال تدبیر زندگی انسان‌ها بر اساس گزاره‌های شرعی است. ⬅️ «نظام سازی فقهی» نیز به چنین روشی در فقه اشاره دارد؛ از این رو فقه نظام سیاسی یا اقتصادی یا ... به فقهی اطلاق می‌شود که در صدد است با نگاهی سیاسی یا اقتصادی یا ... به ادله شرعی، از تک تک مسائل فقهی به استخراج یک نظام سیاسی یا اقتصادی یا ... نائل شود. 2️⃣ در استعمال وصفی از فقه، پدیده‌ای -مثل دیه، قضا، هنر یا ...- وجود دارد و فقیه به دنبال آن است که احکام آن پدیده و نحوۀ استنباط آن احکام را استخراج کند؛ بر این اساس فقه سیاسی در این معنا به فقهی گفته می‌شود که به استنباط احکام مسائلِ مربوط به سیاست و تدبیر زندگی انسان‌ها می‌پردازد. ⬅️ فقه سیاسی دراین استعمال به رویکرد و روش خاصی در فقه اشاره نمی‌کند؛ لذا این فقه بر خلاف استعمال وصفی ناظر به همه ابواب فقه نیست و تنها مسائل سیاسی فقه را در بر می‌گیرد. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
مدرسه مطالعات فقه نظام
🔻 آیت الله اعرافی در درس خارج «فقه روابط اجتماعی» مطرح کرد؛ ❇️ تعیین حکم سوء ظن به وسیله رجوع به اد
❇️ آیت الله اعرافی در درس خارج «فقه روابط اجتماعی» مطرح کرد؛ ⬅️ نکته ششم: ظن، محور بحث در آیه 11 سوره نور. 🔻 ظن از یک منظر دارای معنای متعددی است: 1️⃣ ظن به معنای یقین که مشترک لفظی است. 2️⃣ حد واسط میان یقین و شک است. 3️⃣ ظن در مقابل یقین است، یعنی دائره بعد از یقین که احتمال راجح، شک و وهم را در بر می‌گیرد. 🔻چند احتمال در خصوص ظنی که در آیه به کار رفته است وجود دارد: 1️⃣ ظن به معنای یقین است، یعنی انتظار می‌رفت که یقین به‌خوبی داشته باشند. این احتمال علاوه بر بعید بودن، خلاف ظاهر است. 2️⃣ ظن به معنای مقابل یقین است. این معنا هم بعید است. 3️⃣ معنایی که تعین پیدا می‌کند، حسن ظن به معنای احتمال راجح دادن است؛ یعنی نسبت به خوبی طرف مقابل احتمال راجح داده شود و احتمال بد را به سمت مرجوح بودن ببرد و آن‌ را ناچیز بگیرد. ⬅️ نکته هفتم: متعلق امر و نهی در اکتساب و اجتناب ظن ⬅️ گاهی ظن در همان معنای حقیقی خود که بحث علم و شناخت است به کار می‌رود. آیا همین مفهوم متعلق خطاب توبیخ و تحضیض است یا اینکه متعلق آنها آثار و ترتیب آثار دادن است؟ ⬅️ بر اساس اصالة الموضوعیه، اصالة عدم التقدیر، اصالة عدم الحذف، خطاب روی خود پدیده روانی و روحی و شناختی آمده است؛ یعنی احتمال راجح دادن و گمان نیک به دیگران بردن. اما اینکه احتمال دوم ببریم، بگوییم سوءظن نداشته باش، یعنی آثار بدگمانی را در عمل نشان نده یا حسن ظن داشته باش یعنی آثار نیک را نشان بده، این خلاف قاعده است و نیازمند قرینه‌ است.
🔻 آیت الله اراکی در درس خارج «فقه نظام سیاسی» مطرح کرد؛ ⬅️ یکی از شروط والی مردمی بودن او است؛ یعنی از جنس مردم باشد و بین او و مردم فاصله وجود نداشته باشد و خود را از مردم بالاتر نبیند. مهم‌ترین نماد مردمی بودن این است که مردم به او دسترسی داشته باشند. ⬅️ کسی که والی و فرمان دار می‌شود باید تا آنجا که می‌شود به مردم آسان بگیرد. این بدان معناست که در وضع قوانین و اجرای آن، خشکی و سخت گیری را باید کنار گذاشت. همچنین شخصیت والی دارای نرمش و انعطاف باشد. ⬅️ این‌که مسئولی در اجرای قانون کوتاه نیاید غیر از این است که در زمان اعمال قانون نرمش نشان دهد. منظور از نرمش تساهل و تسامح در نحوۀ اجرای قانون است نه به معنای کوتاه آمدن از قانون. ⬅️ تسامح و تساهل اگر به معنای تسامح در اجرای خود قانون باشد، غلط است. آنکه در روایات داریم «بعثت بالشریعة سمحة السهله » یعنی شریعت و احکام آن آسان است؛ نه این‌که شما تسامح کنید و از شریعت دست بردارید، این غیر از تسامح به معنای سعه صدر در اجرای قانون است. ⬅️ در برابر ظالم نباید کوتاه آمد و حق مردم را باید از ظالم ستاند و نباید با ملایمت برخورد کرد؛ اما اگرشخص ضعیف کاری کرد که قانون باید در حق او اجرا شود، جا دارد که با نرمش با او برخورد شود. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
مدرسه مطالعات فقه نظام
❇️ استاد احمدعلی یوسفی در درس خارج فقه نظام‌های اسلامی مطرح کرد؛ ⬅️ چارچوب کلی اقتصاد مکتبی ما و بس
❇️ استاد احمدعلی یوسفی در درس خارج فقه نظام‌های اسلامی مطرح کرد؛ 🔻رابطه‌ای میان دگرگونی شکل‌های تولید و تحول روابط اجتماعی در نظامهای مارکسیسم و اسلام: ✅ مارکسیسم: ⬅️ طبق اندیشه های مارکسیسم شیوه‌های تولید موجب تغییر روابط توزیعی می‌شوند و این شیوه تولید است که تعیین می‌کند در نظام اجتماعی چه روابط اجتماعی بین انسان‌ها برقرار باشد. ⬅️ بر اساس دیدگاه این مکتب نیروهای تولید، اساسی‌ترین و اصلی‌ترین عامل در سراسر تاریخ انسان هستند؛ بنابراین در جامعه‌ای که تمامی ابزارهای تولید، دستی کار می‌کنند، نظام اجتماعی و روابط توزیعی متفاوتی برقرار است نسبت به نظامی که در آن تمامی ابزارها به صورت اتوماتیک کار می‌کنند. ✅ اسلام: ⬅️ اسلام این دو حوزه و تغییر و تحولات آنها را از هم جدای از هم می‌داند و معتقد است انسان در یک حوزه به کار در طبیعت می‌پردازد و در حوزه دوم به برقراری رابطه با دیگر افراد روی می‌آورد. ⬅️ بر اساس همین دیدگاه است که نظام اجتماعی اسلام که مکتب اقتصادی نیز ذیلان قرار دارد، برای همه شیوه‌های تولید و در تمامی زمان‌ها، نظامی کارآمد معرفی می‌شود؛ زیرا قادر است در هر زمان، خوشبختی را برای انسان‌ها به ارمغان بیاورد. ⬅️ طبق دیدگاه اسلام انسان موجودی است که بر اساس عشق به خود و تلاش در راه نیازهای خویش آفریده شده است و هر چه را در پیرامونش وجود دارد در این راه به خدمت می‌گیرد؛ از این رو نظام اجتماعی در اثر تغییر نیازهای انسان رشد و توسعه می‌یابد. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت‌الله احمد عابدی در درس خارج جهاد، عنوان کرد؛ ⬅️ درمکتب دفاعی اسلام وجود قدرت، لازم و ضروری است. اما اسلام برای دفع مفاسد قدرت ضوابطی را اتخاذ کرده است. ⬅️ قدرت گاهی نظامی و گاهی غیر نظامی‌است. برای نمونه قدرت استدلال و بیان نیز نوعی قدرت است. یعنی فرد هر چه دیگران می‌گوید را پاسخ می‌دهد که این نوعی غرور است. 🔻 ضوابط شرع برای قدرت عبارتند از؛ 1️⃣ باید بدانیم که قدرت هدف نیست بلکه وسیله‌ای برای کسب کمال و خدمت به مردم است. 2️⃣ قدرت امانت است و اصل قدرت متعلق به خداوند متعال است؛ از این رو اگر فردی در میان مردم دارای عزت و احترام است، کار خداوند می‌باشد. 3️⃣ یکی دیگر از ضوابط قدرت، حاصل شدن به وسیله دین است. قدرت باید به دنبال دعوت به اتحاد و انسجام باشد زیرا وحدت و اتحاد مردم یکی از مهم ترین ارکان قدرت است. دین نیز همیشه اتحاد و انسجام را بع دنبال دارد؛ بر این اساس است که قدرت ملی زمانی به دست می‌آید که اتحاد باشد. ⬅️ از همین رو می‌توان یکی از علت‌های عدم رشد کشورهای آفریقایی را نبود دین بزرگ دانست. آفریقا دین بزرگ ندارد وقتی دین بزرگی ندارد تمدن و پیشرفت نیز ندارد. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت‌الله محسن اراکی در درس خارج فقه نظام سیاسی مطرح کرد؛ ⬅️ در عدل سیاسی دو نوع ولایت، تفویض و تنفیذ وجود دارد. ⬅️ برخی از مصادیق مهم ولایت تفویض عبارتند از؛ ارسال امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان قاضی به یمن توسط پیامبر اکرم صل الله علیه واله که نوعی ولایت تفویض بود و دیگری زمانی است که در غزوه تبوک رسول خدا(ص) به امام علی(ع) دستور دادند تا در شهر بماند. ⬅️ ولایت تفویض رده بعد از ولایت عامه است. لکن دستورات ولایت عامه نسبت به ولایت تفویض دستورات کلی است و در امور جزئیه، تفاصیل و… اختیار به ولی خاص سپرده می‌شود. به همین دلیل حضرت امیر(ع) در عهدنامه مالک اشتر در خصوص چگونگی هزینه کردن بیت المال اوامری را صادر می‌کند ولی مصادیق آن را مشخص نمی‌کند. ⬅️ همیشه در ولایت‌های تفویضی شرایط علم، عدل و کفایت وجود دارد. البته در ولایت تنفیذ عدالت شرط نیست بلکه در آن علم و توانایی بر انجام مأموریت شرط هست؛ از این مصداق است مأموریتی که حضرت رسول(ص) به خالد بن ولید سپرد. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت‌الله کعبی در درس خارج «ولایت فقیه» مطرح کرد؛ ⬅️ دیدگاه مشهور پیرامون ماهیت ولایت فقیه، فقهی بودن آن است؛ زیرا فقها این مسئله را در کتاب‌های فقهی خود به طور مفصل مورد بحث قرار داده‌اند. ⬅️ دیدگاه دیگری وجود دارد که مسئلة ولایت فقیه را امری کلامی به حساب می‌آورد، قائلین این دیدگاه بیان می‌کنند که مسئله ولایت فقیه متعلق به «فعل خدا» است و هر آنچه به «افعال خدا» مرتبط باشد، در حیطه علم کلام قرار می‌گیرد؛ به عبارت دیگر از آن‌جا که بحث پیرامون ولایت فقیه مرتبط به نبوت عامه و امامت بوده و این دو مسئله از موضوعات علم کلام‌اند، پس ولایت فقه و بحث از آن امری کلامی است. ⬅️ اگر علم كلام را به مجموعه‌ای از اعتقادات حق تعبیر کرده که اساس اسلام و ایمان به شمار می‌روند و بايد برای مسلمان یا مؤمن شدن بدان‌ها ملتزم شد، گفته می‌شود ولايت فقيه ماهيتی كلامی ندارد، زیرا اعتقاد یا عدم اعتقاد بدان نه مقوم اسلام است تا مانند شهادتین باشد و نه مقوم ايمان است تا به مانند قبول ولایت اهل بیت به حساب آید. از این رو اگر برای فردی ولایت فقیه، اثبات نشود نمی‌توان او را از دایره اسلام و تشیع خارج نمود. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت‌الله علیدوست در درس خارج «فقه سیاسی» مطرح کرد؛ 🔻پیشینه فقه سیاسی ⬅️ در بین گذشتگان اثری تحت عنوان فقه سیاسی موجود نیست. تنها در عصر حاضر می‌توان به برخی آثار در این موضوع اشاره کرد مانند کتب « دراسات فی ولایة الفقیه»، «کتاب الحسبه» و «الاحکام السلطانیة». 🔻فقه سیاسی شیعه به چهار دوره تقسیم می‌شود: 1️⃣ دوره تکوین: گزاره‌های فقه سیاسی در این دوره شکل می‌گیرد. این دوره با هجرت پیامبر اکرم (ص) آغاز می‌شود زیرا هنگام هجرت پیامبر اکرم (ص) به مدینه مسئلۀ جهاد، دفاع، معاهدات، نوشتن نامه به سلاطین و... که همه از مسائل فقه سیاسی است مطرح شد. 2️⃣ دوره تدوین: فقها به تدوین کتاب‌هایی همچون کتاب جهاد، کتاب امر به معروف و نهی از منکر، کتاب حسبه و ... همت می‌گمارند. دوره تثبیت: مسائل فقه سیاسی وارد متن جامعه شده و یک نظریه سیاسی شکل می‌گیرد. به عنوان مثال نظارت عالی علما بر حکومت سلاطین صفویه در این دوره جای می‌گیرند. 3️⃣ دوره تحقق: عملیاتی شدن فقه سیاسی در جامعه است. به عنوان نمونه وقوع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی ذیل این دوره جای می‌گیرد. 4️⃣ دانش فقه سیاسی در شیعه بر خلاف تلاش فراوان علما، حجم بسیار اندکی از کتاب‌ها را به خود اختصاص داده است؛ زیرا شیعه در این مدت از حکومت دور بود و مهم‌تر از آن، تقیه است. از طرف دیگر بسیاری از مسائل عصر حاضر برای گذشتگان به عنوان مسئله مطرح نبوده است؛ به عنوان مثال مسئلۀ حزب، دموکراسی، مصونیت سیاسی و مرزهای ملی در فهرست مسائل گذشتگان جای نداشته است. ————————— 🔎@fiqhenezam_com
❇️ آیت‌الله اعرافی در درس خارج فقه تربیتی مطرح کرد؛ 🔻حکم فقهی تعلیم و تربیت اجباری را می‌توان با سه رویکرد مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار داد؛ 1️⃣ ضرورت آموزش در محدوده نیازهای عمومی: ⬅️ به لحاظ عنوان اولی الزام به آموزش در محدوده نیازهای عمومی مشتمل بر یادگیری خط، آشنایی با خواندن و نوشتن، حساب و کتاب، ریاضیات، اطلاعات عمومی در حوزه علومی که هر کسی به آن نیاز دارد و مقداری مسائل آداب و تربیت‌های اجتماعی است. ⬅️ در نگاه فقهی آموزشهای فوق در دو بخش، الزام دارند؛ نخست مسائلی که در آینده نیاز دینی شخص است که باید در سنین کودکی و قبل از بلوغ به او آموزش داده شود. دوم امور دنیوی به معنای خاص؛ یعنی شخص اموری که برای یک زندگی عادی و متعارف نیاز است را بیاموزد. به نظر می‌رسد این بخش در ادله تأدیب و عناوین کلی که در باب تأدیب ذکر شده است، می‌گنجد. ⬅️ هر آنچه از تربیت در دو قسم فوق قرار می‌گیرد، دارای حدنصاب است؛ یعنی میزان آموزش در حدی ضرورت دارد که فرد بتواند به نماز و تکالیف دینی خود را عمل کند و بیش از آن هر چه بیاموزد رجحان دارد. ————————— 🔎@fiqhenezam_com