آتش که النگه می‌زند سینۀ ماست دریا که چو موج می‌زند دیدۀ ماست این کوزه‌گران که کوزه‌ها می‌سازند از خاک برادران دیرینۀ ماست ما شیرۀ تلخ هری و بلخ خوریم از هر ماهی، ز غرّه تا سلخ خوریم تقدیر چنین بود که صاف عنبی زهّاد تُرُش خورند و ما تلخ خوریم گر کار جهان به زور بودی و نبرد مرد از سر نامرد برآوردی گرد این کار جهان چو کعبتین است و چو نرد نامرد ز مرد می‌برد، چتوان کرد؟ با بد منشین و باش بیگانۀ او در دام افتی اگر خوری دانۀ او تیر از سر راستی کمان را کج دید بنگر که چگونه رست از خانۀ او #پلوان_پوریای_ولی #رباعی @ghalamhaye_bidar

نشست کنج سنگر و نوشت: "هو الشهید وصیتی برای خانواده‌ام: من این نهال را به خون دل نشانده‌ام به اشک چشم آب داده‌ام در این مسیر روبروی هرچه پیشِ روست ایستاده‌ام..." نشست کنج سنگر و نوشت: "به حق سیدِ خمین جان ناقص مرا قبول کن حسین! جان ناقصِ مرا قبول کن! قبول کن! حسین..." نامه را به دوستی سپرد و بعد لباس رزم... *** نشست پشت میز و نامه ها یکی یکی رسید برگه های مهرخورده ی اداری و نامه های اعتراض و انتقاد و بی‌قراری و حقوق ماه جاری و... ناگهان می‌رسد به نامه ای که نامه نیست: "هو الشهید..." وصیتی‌ است: "هو الشهید برادرم! امیدِ چشم های قرمز و ترم نگاه کن به کوچه های شهرمان نگاه کن هر کدامشان به نام یک شهید... شبیه سنگری است شهردار هم مدیرِ شهر نه! که پیشوای لشکری است و میزِ کارِ تو گمان نکن چهار تکه چوب ساده است نه... در این جهاد نفربری است... به دشمنی که پیش روست به لشکری که پشت سر نگاه کن گاه کن... برای لشکرت تدارک سلاح کن..." قلم درون دست‌های او نشست به رنگ سرخ -رنگ خون- گوشه ی وصیت برادرش تعهدی نوشت دو قطره اشک گرم روی گونه اش شکست: الی الحبیب... به حق هرچه در مسیر عشق داده‌‌ایم در این جهاد روبروی هرکه روبروست دشمن است یا که دوست ایستاده ایم این نهال را -که بعد سال‌ها درخت محکمی شده است- به آبروی خویش آب می‌دهیم به تیغ‌های دشمنان و دشنه‌های دوستان با دل هزار پاره‌مان جواب می‌دهیم... بعد از این -برادرم- فقط وصیت «تو» بخشنامه ی من است... #حمیدرضا_فاضلی #شعر_شهید #شعر_اعتراض #نیمایی @ghalamhaye_bidar

با آن مشعل می‌توانست یک لشکر اسرائیلی را ذغال کند با آن کتاب قطور می‌توانست هزار تانک اسرائیلی را له کند با زنجیرهای زیر پایش می‌توانست دست های اولمرت و لیونی را ببندد با خارهای تاجش می‌توانست مبارک را به سیخ بکشد؛ اما مجسمۀ آزادی به احترام غزّه سکوت کرد... #حمیدرضا_شکارسری #شعر_ضدصهیونیستی @ghalamhaye_bidar

"مردگان و زندگان" لحظه لحظه های حشر هر طرف قیامتی است شور روزگار نشر هر جهت علامتی است بوالعجب حکایتی است این خبر؛ باز عصر مردههاست بر منابر هنر : مرده های بی خطر! مرده های پر شکوه و معتبر خودپرستهاي نو بت پرستهاي نو هم خدا و هم بشر امتزاج خیر و شر این طرف؛ زنده های بی غرور لخت و عور زنده بدون گور! زنده بدون صف زنده های حاشیه مرده هدف! زنده تلف تا همیشه آسمان روی شانه ستاره هاست تا هماره آری و نخیر سهم آرواره هاست سهم مرده های با زبان مناسب دکور مرده های زنده خور مرده های شیک و پیک مرده های کاملا بروکراتیک مرده های زنده ای که تا همیشه هر کجا که بوده خورده اند مرده های بی نفس که هیچ دوره ای نمرده اند زنده هاي داستان ماندهاند مثل بردههای چین و هند و روم باستان مرده ها مرده اند و مانده مرگها به نامشان ایستاده زندگي به احترامشان مادران کنیزشان هم پدر پس از پدر غلامشان باز عصر مردههاست مرده های مدعی مرده های بی نیاز از نفس زنده با هوس تیپهای گونه گون از تعقل و جنون از اهالی فنون برای طرح در رسانهها هم برای نصب و رفع کردن بهانهها و شانهها مرده های پول و نام مردههای ناتمام مرده های شستشو عارفان بی وضو عاشقان رنگ و بو مرده های لحظه لحظه لحظه لحظه تازه تر تازه تر جنازهتر! مرده بگو بخند مرده برند! مرده های جنس اصل زرد-سبز چارفصل زندههای بی تفاوتی! راستی چه فرق می کند باد از کدام سوست یا کدام دشمن و کدام دوست؟؟ راستی راستي! ما کجای این حکایتیم هیچ کس شنیده یا که دیده است؟ زنده های بی صدا زنده‌ی بدون حرف! مرده عمیق و ژرف زنده های نخ نما زنده های انزوا زنده های بی فضا بی غذا مرغ در عروسی و عزا زنده های بی کفن پس کجاست قصه شما؟؟ زنده های بی دهن! #علی_داوودی #شعر_اعتراض @ghalamhaye_bidar

ریخت و پاشیم مدام مناظره می شویم میان چند نفر یکی به عقب برمی گرداند سرمان را دیگری در جیب هایش فرو می برد کسی شاخ می گذارد از چپ به راست از راست به چپ شوت می شویم در زمینی که سوت می زنند هنوز خمپاره ها و هر روز تارعنکبوت های بیشتری در یخچال ها می بافند تا زمستان بافتنی داشته باشیم وقتی نفت در لوله های زیرزمینی یخ می زند و جای آیس کِرِیم آی کریم داریم در احیای شبی که قانون اساسی سَر گرفته ایم تا کسی اساسمان را بیرون نریزد! آقای رئیس جمهور شما شیش هیچ برده ای پدرم هرشب به خودش گل می زند تا بوی گند شیمیایی از ریه اش گم شود و مادرم حتی برای چند دقیقه احساس خوشبختی کند وقتی تمام کانال ها حراجی باز کرده اند سرتکه های جا مانده اش! ریخت و پاشیم!... #سیدمجید_موسوی #شعر_اعتراض @ghalamhaye_bidar

برای آیتِ حق و حقیقت، شیخ شریعت و طریقت حضرت #محی_الدین_حائری_شیرازی که فقدانش را جبرانی نیست _ ای ستون دین محکم از تو و نماز تو رفتی و به خود لرزید، خاک -جانماز تو- کی سحر برد از یاد، چشمۀ قنوتِ تو؟ در سکوتِ شب جاری‌ست راز تو، نیاز تو بود بس تماشایی، جمع این دو زیبایی: روی دل‌پذیر تو، صوتِ دل‌نواز تو نکته بودی آنک نغز، مغز بودی، آری مغز در میان هم‌قشران، «عقل» امتیاز تو شیخ و عالِم و عامی، جمله مستِ خودکامی کی کنم قیاسی با جانِ پاک‌باز تو کی تو را کشید به بند، فتنۀ زن و فرزند زان‌طرف خدایت چون، میکشیده ناز تو فهمِ آسمان‌جانی، نیست حدّ حیوانی خوب شد زمانه نبرد پی به رمز و راز تو نیست جانِ مهرآیین، نذر خاک، محی‌الدین! رو، اگرچه سوخت مرا، هجرِ جان‌گداز تو ای وداعِ ناباور، کاش این دم آخر می‌شدی که بفرستم جان به پیشواز تو بی‌نصیبم از فردا، من در این شبِ یلدا میهمانِ خورشید است چشم‌های باز تو آیتِ سرافرازی، حائریِ شیرازی سرنگونِ خاک نماند، روحِ سرفراز تو #حسن_صنوبری @ghalamhaye_bidar

تقدیم به جانباز سرافراز #علی_خوش_لفظ راوی کتاب #وقتی_مهتاب_گم_شد که عاقبت به شهادت رسید چون گل معطریم، مهتاب و مین و من نشکفته پرپریم، مهتاب و مین و من شرح جنون ما مقدور عقل نیست یک چیز دیگریم، مهتاب و مین و من سر تا به پا دل‌ایم در بارگاه عشق باغ صنوبریم، مهتاب و مین و من شمع‌ایم و روشن است تکلیف راه ما راز منوّریم، مهتاب و مین و من میدان عاشقی، تسلیم ترس نیست از مرگ می‌بریم، مهتاب و مین و من بیگانه نیستیم، با خلق و خوی هم با هم برادریم، مهتاب و مین و من تکثیر می‌شویم در انفجار نور آیینه پروریم، مهتاب و مین و من چون باد رد شدیم از سیم خاردار آن سوی معبریم، مهتاب و مین و من بر گرد بام دوست پرواز می‌کنیم عین کبوتریم،مهتاب و مین و من بال فرشتگان بر شانه‌های ماست از آسمان سریم، مهتاب و مین و من مهتاب و مین و من بی بال می‌پریم بی بال می‌پریم، مهتاب و مین و من در جذبه‌ی کلام، یک جمله والسلام مجذوب رهبریم، مهتاب و مین و من #مرتضی_امیری_اسفندقه @ghalamhaye_bidar

نِنه‌ش می گفت بُواش قنداقه شو دید رو بازوش دس کشید مثل همیشه می‌گفت دِستاش مثه بال نِهنگه گِمونم ای پسر غِواص می شه نِنه‌ش می گفت: همه‌ش نزدیک شط بود می ترسیدُم که دور شه از کنارُم به مو‌ می گف : نِنِه می خوام بزرگ شُم بِرُم سی لیلا مرواری بیارُم نِنه‌ش می گفت نمی خاستُم بره شط می دیدُم هی تو قلبُم التهابه یه روز اومد به مو گفت: بل بِرُم شط نفس ،مو بیشتِر از جاسم تو آبه زِد و نامردای بعثی رسیدن مثه خرچنگ افتادن تو کارون کِهورا سوختن ،نخلا شکستن تموم شهر شد غرقابه ی خون نِنه‌ش میگفت روزی که داشت مرفت پسین بود؟ صبح بود؟ یادُم نمیاد مو‌گفتم :بِچِه‌ای...لبخند زد گفت: دفاع از شط شناسنامه نمی خواد رفیقاش می گن : از وقتی که اومد تو چشماش یه غرور خاص بوده به فرمانده‌ش می گفته بِل بِرُم شط ماها هف پشتمون غِواص بوده نِنه‌ش می گف جِوونِ برگِ سِدرُم مثه مرغابیای خسته برگشت شبی که کربلای چار لو رفت یه گردان زد به خط یه دسته برگشت نِنه‌ش می گفت‌: چشام به در سیا شد دوا زخمِ نمک سودُم نِیومد مسلمونا دلُم می سوزه از داغ جِوونُم دلبَرُم رودُم نِیومد عشیره می گن از وقتی که گم شد یه خنده رو لب باباش نیومد تا از موجا جنازه پس بگیره شبای ساحلو دمّام میزد یه گردان اومده با دست بسته دوباره شهر غرق یاس میشه ننه‌ش بندا رو ‌وا می کرد باباش گفت: مو‌ گفتم ای پسر غِواص می شه #حامد_عسگری #غواصان_شهید #شعر_محلی #شعر_محاوره @ghalamhaye_bidar

در پشت میز تحریرش با چشم های بادامی بر سطر اول شعرش او خیره شد به آرامی کفش کتانی ماه است آنجا کنار شب شاید در راه شیری افتاده از پای آدمی عامی آنسو ستاره ی خاموشی برق می زند در شب چیزی که بی شباهت نیست با چشم ازرق شامی بادی که پرده را پس زد شب را به خانه می آورد تاریخ تلخ قومی بود با چشم های بادامی تا باد باز کرد آرام دروازه های غربی را در سرزمین فرّخزاد آمد قبیله ای سامی از دست او قلم افتاد دور اتاق می چرخید پی جوی آسیابانی آنسوی مرز گمنامی اشیای خانه در هم ریخت هر شیء شکل دیگر یافت اوضاع نابسامانی است فرجام نابهنگامی برگشت رو به آیینه آتش، سیاوش، آتش، شهر بی وقفه گریه می کردند رخدیس های عیلامی دستان سرد را ها کرد پوشاند مه نگاهش را گرمابه ای قدیمی بود تیغ و امیر و حمّامی... #حمیدرضا_وطنخواه @ghalamhaye_bidar

تک بیت هایی برای #غواصان_شهید: صد و هفتاد و پنج ماهی سرخ از کجای فرات آمده‌اند در کدامین غروب آدینه با دعای سمات آمده‌اند #محمدحسین_انصاری_نژاد جای تعجب نیست اینکه تشنه جان دادید سیراب جام ساقی لب‌تشنگان هستید #محمدعلی_بیابانی غوّاص،کسی اینهمه لب تشنه ندیده ست افتاده سر و کار سپاهت به اباالفضل #مهدی_جهاندار دست هایت بسته شد , اما نمی بیند کسی دست های غیرت میهن پرستت بسته شد #مجتبی_خرسندی دست من را بگیر ای غواص! جانِ دریادلان به قربانت! #عارفه_دهقانى مادری با دلی که دریایی است میرود در مسیر استقبال کاروانی رسیده که در آن صد و هفتاد و پنج غواص است #سید_حسن_رستگار دیروز گل محمدی را بردند امروز برایمان گلاب آوردند #خليل_شفيعى جز من که راه عشق به تسلیم می روم با دست بسته هیچ شناگر شنا نکرد #صائب_تبریزی به گوش موج ها خواندند غواصان شب حمله: کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها #بشری_صاحبی باز هم در کربلایی دیگر از جنس جنون بازماند از آب، دست بسته ی عباسها #حامد_صافی می‌شود با دست بسته قفل‌ها را باز کرد دست‌های پاک می‌خواهد که آنها داشتند #حسین_صیامی آغوش برای اشتیاقم وا کن ای آب! چه تابوت قشنگی هستی #میلاد_عرفان_پور مرا مبین که چنین آب رفته لبخندم هنوز غرقه امواج سرد اروندم #علی_محمد_مؤدب پرواز شدند و پرگشودند به عرش هرچند که دست بسته بودند آنها #مصطفى_محدثى_خراسانى کمی آنطرف تر از اروند با دستانی بسته پیدایش می کنند بالباسهایی زیبا که فردا مُد می شود شهر را غواص ها پر می کنند #سیدمجید_موسوی من از دریا میام با دست خالی یکی از خاک ، ماهی در میاره #محسن_ناصحی @ghalamhaye_bidar

کاش این نقاب عدل علی را نداشتیم! رنگ و لعاب عدل علی را نداشتیم ذوق شراب عدل علی را عقیل داشت ذوق شراب عدل علی را نداشتیم دیدی چه کرد قصۀ خلخال با علی ما التهاب عدل علی را نداشتیم نهج البلاغه نیز چو قرآن غریب ماند پاس کتاب عدل علی را نداشتیم هر جا به شقشقیّه رسیدیم رد شدیم روی خطاب عدل علی را نداشتیم ما طلحه خفتگان زبیر آرمیده ایم حال عتاب عدل علی را نداشتیم وقتی به نام نامی خود سکّه می زدیم هرگز حساب عدل علی را نداشتیم فردا جواب عدل خدا را چه می دهیم ما که جواب عدل علی را نداشتیم... روزی نیاید اینکه بگوییم کاشکی این انقلاب عدل علی را نداشتیم! گفتیم یا علی و نگفتیم یا حسین ما نیز تاب عدل علی را نداشتیم #مهدی_جهاندار #عدالت @mehdi_jahandar

درهتک حرمت به پرچم مقدس ایران عزیز برایت دنا سوخت الوند سوخت تو می سوختی و دماوند سوخت به جان عزیز تو در این غزل قلم در همین اولین بند سوخت تو می سوختی و خزر مٹل نی میان تب و تاب اروند سوخت تو گر می کشیدی و از شعله هات تمام درختان دربند سوخت تو گر می کشیدی و روی لبم غریبانه گل های لبخند سوخت خبر داغ بود و بخارا شنید از آن رودکی در سمرقند سوخت از این هتک حرمت به مام وطن دل پاک فرزند دلبند سوخت میان زمستان و سرمای دی به حالت دلم مٹل اسفند سوخت به چشمم تمام جهان شد سیاه که این پرچم بی همانند سوخت #عباس‌‌‌_شاه_زیدی #پرچم @ghalamhaye_bidar

وقتی که برفهای زمستانه آب شد شبهای سرد یخ زده هم آفتاب شد مبهوت مانده دشمن دون غرق حسرت است آری دوباره توطءه هایش خراب شد دستان غیب میرسد از آسمان چنین بی شک دعای مردم مان مستجاب شد جایی برای طعنه ی شیطان نمانده است با مشتهای ملت ایران مجاب شد آن نقشه ها که فتنه، زمانی کشیده بود با اقتدارو لطف بصیرت برآب شد فرمان رسیده باز که تاریخ زنده شو اینبار نیز در ۹ دی انقلاب شد #عاطفه_جعفری #حماسه_9دی @ghalamhaye_bidar

نبینم خدایا که پرچم بسوزد خدایا خدایا نبینم بسوزد سپیدش شکوفه است و سبزش بهاران چرا باید این دشت مریم بسوزد نزن تیشه بر ریشه ی حق مبادا که خشک و تر باغ با هم بسوزد بلند است این آتش از قعر گوری که از شعله اش جمعه و شنبه سوزد محرم کجایی که هر فتنه ای هست به هرم عبور تو از دم بسوزد شهیدان کفن پوش این سرخ و سبزند خدایا نبینم که پرچم بسوزد #زهرا_سپه_کار #پرچم @ghalamhaye_bidar

"ولی" اگر نباشد دنیا نیست می خواستیم از رنج یک‌نردبان بسازیم با دردتان بسوزیم، با دردمان بسازیم در چشم مردم شهر هر روز قد کشیدیم بی فکر آنکه از خود یک قهرمان بسازیم ما تشنگان نوریم پس چاره ای نداریم جز اینکه با صبوری با درد نان بسازیم خورشیدِ چشمهایت، بارانِ چشم هایم پل زد نگاهمان تا رنگین‌کمان بسازیم امروز بی سلاحیم،امروز تیر آهیم فردا بگو چگونه با این‌جهان بسازیم؟ با خار در گلویت قدری اذان بگو تا مفهوم‌تازه ای از حزن اذان بسازیم یک روز می رسد که شمشیرهایمان را از کاردهای رفته تا استخوان بسازیم #زینب_احمدی #شعر_اجتماعی @ghalamhaye_bidar

در غم دریا دلان سی مرغ به دریا زد ، ساحل پر و بالش سوخت پیچید به یک شعله ، ققنوس خیالش سوخت تا دید که طوفان ها در رنگ عزا پیچید از موج ، شرر آمد در عمق زلالش سوخت از سوختگان پرسید ، دریا چه خبر داری؟ حیران خبرها شد ، بنیاد سوالش سوخت یونس که به دریا زد ، از قرعه ی بد نالید تا دید چنین فالی ، در قرعه و فالش سوخت از غصه ی این ماتم ، ماهی به بیابان زد سی مرغ به دریا شد ، ساحل پر و بالش سوخت #محمدرضا_قناعتی #نفتکش_ایرانی @ghalamhaye_bidar

تکریم #شهید و شهادت در بیان حکیم ابوالقاسم #فردوسی ندانی که ایران نشست من است جهان سر به سر زیر دست من است هنر نزد ایرانیان است و بس ندادند شیر ژیان را به کس همه یک دلانند یزدان شناس به نیکی ندارند از بد هراس دریغ است ایران که ویران شود کنام پلنگان و شیران شود چو ایران نباشد تن من مباد بدین بوم و بر زنده یک تن مباد همه روی یکسر به جنگ آوریم جهان بر بداندیش تنگ آوریم همه سر به سر تن به کشتن دهیم از آن به که کشور به دشمن دهیم اگر کشت خواهد تو را روزگار چه نیکوتر از مرگ در کارزار #شعر_حماسی @ghalamhaye_bidar

🔹استقبال شاعرانه از برف نو ... پر از پیغامهای تازه ام لبریز از حرفم که آواز خوشی مانند برف زیر پا دارم #علی_محمد_مودب پی آتش‌، نَفَسم سوخت‌، ولی شب تازه‌ است‌ گفت راوی: «شب برف است که بی‌اندازه ‌است‌» گفت راوی: «شب برف است‌، شب خنجر نیز ردّ پا گم شده در برفِ گران‌، رهبر نیز برف‌، تنها نه‌، که با صخره و سنگ افتاده ‌است‌ و زمین چشمه نزاده ‌است که طوفان زاده ‌است‌ برفباد است که می‌بارد و کج می‌بارد آسمان خشمی است‌، از دندۀ لج می‌بارد هفت وادی خطر اینجاست‌، سفر سنگین است‌ ردّ پا گم شده در برف‌، روایت این است‌» #محمدکاظم_کاظمی هو هو زنان بیا نفست حق! پیر سپید جامه رقصان! ای برف... ای شگرف! آن کثرت همیشگی شیء و رنگ را یک باره از بسیط زمین پاک کرده ای کولاک کرده ای! #محمدمهدی_سیار از نو شده میهمان ما سرزده برف لبخند زده به مردم دهکده ، برف بیرون بزن از خانه، کمی کودک باش برف آمده برف آمده برف آمده برف... #میلاد_عرفان_پور ای دیدن تو: طلوع دلتنگی ها خندیدن تو: صبح هماهنگی ها ای برف ببار بر سراپای وجود دلخسته ام از هزار و یک رنگی ها #مبین_اردستانی من درختم ؛ زلفکانم شاخسارانش رازها چون مرغ های جنگلی در لابلای گیسوانم لانه ها دارند صبح تا شب نغمه می خوانند: در بهاران نغمه های دلبری وندر زمستان نغمه ی حسرت . . . . پس ببار ای برف روی شاخسار گیسوان من دلبری گر نغمه ای زیباست حسرت از آن نیز زیباتر در نگاه شاعران اندوه بهمن ماه از سرور نوبهاران روح افزاتر #رضا_شیبانی_اصل شمردم دانه دانه برف های آن زمستان را که بشماریم روزی غنچه هایت در بهاران را کسی که عاشق خاک تو باشد خوب می داند که دنیا می شناسد با خلیج فارس ایران را #نغمه_مستشار_نظامی با چکمه و چتر، برف را بوسیدی بازی کردی، جیغ زدی، خندیدی خوب است، دمت گرم، ولی از سرما آن گنجشک یخ‌زده را هم دیدی؟ #حسن_صنوبری #برف @ghalamhaye_bidar

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت دیوار دم می‌داد؛ در بر سینه می‌زد محراب می‌نالید؛ منبر داشت می‌سوخت جانکاه: قرآنی که زیر دست و پا بود جانکاه‌تر: آیات کوثر داشت می‌سوخت آتش قیامت کرد؛ هیأت کربلا شد باغ خدا یک بار دیگر داشت می‌سوخت یاد حسین افتادم آن شب آب می‌خواست ناصر که آب آورد سنگر داشت می‌سوخت آمد صدای سوت؛ آب از دستش افتاد عباس زخمی بود اصغر داشت می‌سوخت سربند یا زهرای محسن غرق خون بود سجاد از سجده که سر برداشت، می‌سوخت باید به یاران شهیدم می‌رسیدم خط زیر آتش بود؛ معبر داشت می‌سوخت برگشتم و دیدم میان روضه غوغاست در عشق، سر تا پای اکبر داشت می‌سوخت دیدم که زخم و تشنگی اینجا حقیرند گودال، گل می‌داد و خنجر داشت می‌سوخت شب بود بعد از شام برگشتم به خانه دیدم که بعد از قرن‌ها در داشت می‌سوخت ما عشق را پشت در این خانه دیدیم زهرا در آتش بود؛ حیدر داشت می‌سوخت #حسن_بیاتانی #شعر_فاطمی #شعر_دفاع_مقدس @ghalamhaye_bidar

#شور_عدالت سبز هماره غايب، سرخ هميشه پنهان عطر اقاقی عشق، در پشت شيشه پنهان از هُرم هر جوانه، مهر تو می‌تراود تو باغ آفتابی، در روح ريشه پنهان نور هدايت تو، در خواب سنگ پيدا شور عدالت تو، در آب بيشه پنهان از انتظار ديدار، گوش است هر سپيدار آواز گام‌هايت، درعمق بيشه پنهان حرفی كه بال دارد، بوی وصال دارد بر بسته نامه تو، در اين كليشه پنهان پايان قصه رنج، ماييم و تيغ و نارنج ای دست غيب تا كی، در گنج بيشه پنهان گيتی است از تو لبريز، خورشيد داد برخيز با هرچه دل گلاويز، در هر چه بيشه پنهان صبريم صبر ايوب، می‌آيي آخر ای خوب سبز هماره غايب، سرخ هميشه پنهان #استاد_خسرو_احتشامی #انتظار @ghalamhaye_bidar

...یا علی درویش و صوفی نیستم فاش می گویم که کوفی نیستم لیک می دانم که جز دندان تو هیچ دندان لب نزد بر نان جو یا علی لعل عقیقی جز تو نیست هیچ درویشی حقیقی جز تو نیست لنگ لنگان طریقت را ببین مردم دور از حقیقت را ببین مست مینای ولایت نیستند سر خوش از شهد هدایت نیستند خیل درویشان دکان آراستند کام خود را تحت نامت خواستند خلق را در اشتباه انداختند یوسف ما را به چاه انداختند کیستند اینان رفیق نیمه راه وقت جانبازی به کنج خانقاه وقت جنگ آمد تماشاگر شدند صلح آمد لاله ی پرپر شدند دل به کشکول و تبرزین بسته اند بهر قتلت تیغ زرین بسته اند موج ها از بس تلاطم کرده اند راه اقیانوس را گم کرده اند موج ها را می شناسی مو به مو شرحی از زلف پریشانت بگو باز کن دیباچه ی توحید را تا بشوید ذره ای خورشید را یا علی بار دگر اعجاز کن مشت های کوفیان را باز کن کیست آن کس کز علی یادی کند بر یتیمان من امدادی کند دست گیرد کودکان درد را گرم سازد خانه های سرد را هر چه هستی جان مولا مرد باش گر قلندر نیستی شب گرد باش شد زمین لبریز مسکین و یتیم ما گرفتار کدامین هیئتیم... #محمدرضا_آقاسی #صوفیگری @ghalamhaye_bidar

🇮🇷سرودی که همه ی واژگان آن به زبان پارسی است ای ایران ای مرز پر گهر ای خاکت سرچشمه هنر دور از تو اندیشه بدان پاینده مانی و جاودان ای … دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم جان من فدای خاک پاک میهنم مهر تو چون شد پیشه‌ام دور از تو نیست اندیشه‌ ام در راه تو ، کی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما سنگ کوهت دُر و گوهر است خاک دشتت بهتر از زر است مهرت از دل کی برون کنم برگو بی مهر تو چون کنم تا … گردش جهان و دور آسمان بپاست نور ایزدی همیشه رهنمای ماست مهر تو چون شد پیشه ام دور از تو نیست، اندیشه ام در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما ایران ای خرم بهشت من روشن از تو سرنوشت من گر آتش بارد به پیکرم جز مهرت بر دل نپرورم از … آب و خاک و مهر تو سرشته شد دلم مهرت ار برون رود چه می شود دلم مهر تو چون شد پیشه ام دور از تو نیست اندیشه ام در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما پاینده باد خاک ایران ما #سرودهای_انقلابی @ghalamhaye_bidar

#از_این_پیرهن_ها… سر آورده اند و صدا می فروشند چه بازار شامی چها می فروشند شلوغ است بازار و نزدیک افطار… دکان دارها ربنا می فروشند جلوتر بساطی ست از بت تراشی و خدام کعبه خدا می فروشند حراج است کفر و حراج است ایمان نکاح و جهاد و دعا می فروشند عزیزی ولی حیف قدر تو این نیست تو را می خرند و تو را می فروشند سرم گرم بود و نمازم قضا شد چقدر این دکانها ادا می فروشند :: تو ای زخم کهنه که در بوریایی تو ای زخم تازه که در بوریایی از این پیرهن ها کجا می فروشند؟ #حسن_بیاتانی @ghalamhaye_bidar

ببینم؛ کسی یادش هست امشب سال‌گرد «والفجر ۸» است؟! وای بر ما که فراموش کردیم «روضه‌ی اروند» را! و غواص تشنه‌لبی به نام «عباس» را! و قاسم و مجتبی و محمد را! شهدای شط را! شط رنج را! شیران بهمن‌شیر را! نخل‌های نجیب سرجدا را! بلم نینوا را! بادگیر آبی اصحاب علقمه را! لب‌های خشک لحظاتی قبل از شهادت را! رزمندگان بی‌ادعایی که «عمار» بودند آن‌هم وقتی که هنوز عماربودن مد نبود! و خبری از عمارنمایی نبود! و موبایل نبود! و تلگرام نبود! و اینستا نبود! و تبلیغ سامسونگ نبود! الان ستاره‌ها مبلغ ماست شده‌اند! در بیلبوردهای شهری به نام «تهران»! و صدا و سیما حتی امشب هم برند کره‌ای را نشان داد؛ «فراتر برو»! چشم اما کجا؟! قربان رسانه‌ی ملی؟! که نام هیچ کانالش «کمیل» نیست؟! که «جشن‌واره‌ی فیلم فجر» را می‌بیند اما «جشن‌واره‌ی واقعیت والفجر» را نه؟! که «هفت» دارد اما «هشت» نه؟! «والفجر ۸» نه؟! آه! دلم «ساحل اروند» می‌خواهد... و صدای بیسیم بسیجیانی که سیم‌شان وصل بود؛ میثم، میثم، عمار! دلم «شب حنابندان» می‌خواهد... و سیمای سپاهیانی که منبع نور بود؛ «اللهم الرزقنا شهادة فی سبیلک»! بس است این همه رفتن به سَبیل کدخدا! این همه دروغ! لغو بالمره‌ی همه‌ی تحریم‌ها در همان روز اجرای توافق! من که ۲۲ بهمن گوشم را می‌گیرم هنگام سخنان شیخ‌حسن! و چشمم را هنگام دیدن چندشغله‌ها! اما بال خواهم درآورد وقتی در سیل مواج جمعیت عباس و قاسم و مجتبی و محمد را ببینم! آری! چشم ما به جمال شهدا روشن است... به جمال همین شهدای معمولی... که در هیچ همایشی حتی همایش‌های شهدایی یادشان گرامی داشته نمی‌شود! و راه‌شان پر ره‌رو خوانده نمی‌شود! سلام! سلام بر تو ای مادر شهید بی‌کوچه! سلام بر تو ای دختر شهید گمنام! سلام بر تو ای شهیدی که پیکرت را «اروند نامرد» پس نداد! حق داشت رود بی‌چاره... چرا که خود را «صدف» می‌دید و تو را «دُر»! ۲۲ بهمن اما تو را به ما قرض می‌دهد تا در تقاطع انقلاب و وصال باز هم بوی پیراهن تو پر کند تمام مساحت چادر هم‌سرت را... سلام بر هم‌سران شهدای اروند والله «فجر» نمی‌ماند اگر «والفجر» نبود! و ما به دعوت شهدا می‌آییم راه‌پیمایی! نه زیرنویس تلویزیون! بگذار فاش بگویم؛ ما خمینی و خامنه‌ای را هنوز و هر روز در وصیت‌نامه‌ی شهدا می‌بینیم؛ نه در قاب مخدوش کالای چشم‌بادامی‌ها! نه به دعوت‌نامه‌ی سازمان‌ها! القصه! امشب، شب «والفجر ۸» است! شب امضای شهادت‌نامه‌‌ی عشاق... بلند بگو؛ سلام بر حسین! #حسین_قدیانی #متن_ادبی #عملیات_والفجر_هشت @ghalamhaye_bidar

🔹می‌رسیم آخر...🔹 نتوان گفت كه این قافله وا‌می‌ماند خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند این رَهی نیست كه از خاطره‌اش یاد كنی این سفر همرَهِ تاریخ به‌جا می‌ماند دانه و دام در این راه فراوان اما مرغِ دل ‌سیر زِ هر دام رها می‌ماند می‌رسیم آخر و افسانهٔ واماندنِ ما همچو داغی به ‌دلِ حادثه‌ها می‌ماند بی‌صداتر زِ سكوتیم، ولی گاهِ خروش نعرهٔ ماست كه در گوشِ شما می‌ماند بِروید ای دلتان نیمه كه در شیوهٔ ما مرد تا مرگ ستم، مرگ بلا می‌ماند #محمدعلی_بهمنی #غزل_حماسی @ghalamhaye_bidar