🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 256 پیراهن سرمه‌ای رنگ و شلوار مشکی مرد خاکی ست و یکی از صندل‌هایش از پای برهنه‌اش افتاده. صورتش در اثر خفگی کبود است و سرش به یک سمت افتاده. یکی از ماموران داعش، کنار چوبه دار ایستاده و رجز می‌خواند. صدایش انقدر نخراشیده است که نمی‌فهمم چه می‌گوید. صدای ناله و گریه‌ی خفه دو زن هم زمینه صدای فریادهای آن مامور داعش است؛ زن‌هایی که نزدیک چوبه دار نشسته‌اند و با وجود فشردن دست بر دهانشان، نتوانسته‌اند صدای گریه‌شان را خاموش کنند. هیچ‌کس نمی‌فهمد در چنین شرایطی، وقتی خونت به جوشش افتاده و روح و روانت بهم ریخته، چقدر سخت است که ساکت و بی‌حرکت بمانی و بتوانی به ماموریتت فکر کنی. مردم فکر می‌کنند نظامی‌ها و امنیتی‌ها بی‌احساس‌اند و راحت روی خودشان مسلط می‌شوند؛ اما این را نمی‌دانند که تنها چیزی که یک نفر را به چنین مهلکه‌ای می‌کشاند و وادارش می‌کند تا پای جان بایستد، عاطفه و احساس است یا بهتر بگویم: عشق. دوست دارم یک بار هم که شده، مقابل تمام دنیا بایستم و با تمام توان فریاد بزنم ما آدم آهنی نیستیم. دوست دارم یک بار به تمام مقدسات قسم بخورم ما به اندازه خیلی از شما و بلکه بیشتر احساس داریم، درد می‌کشیم و مجبوریم همه را در خودمان بریزیم و موهایمان زودتر از بقیه سپید شود و آخرش هم اگر شهید نشویم، از غصه دق کنیم... به بشیر و رستم نگاه می‌کنم که خیره‌اند به میدان و زن‌هایی که روی زمین زانو زده‌اند و صدای جیغ‌شان را از زیر دستانی که بر دهان می‌فشارند هم می‌توان شنید. مامور داعش با اسلحه به سرشان ضربه می‌زند که ساکت شوند. هیچ‌کس جز دو داعشیِ دیگر اطراف میدان نیست؛ هرچند مطمئنم مردمی هستند که الان دزدکی و از پشت پنجره خانه‌هایشان مشغول تماشای این اتفاق‌اند. حدس علت اعدام مرد چندان سخت نیست؛ احتمالاً خواسته فرار کند، یا با یکی از کسانی که فرار کرده ارتباط داشته است. شاید هم وسیله غیرمجازی در خانه نگهداری می‌کرده؛ مثل تلوزیون یا موبایل. انگشت اشاره‌ام را روی لبم می‌گذارم و به بشیر و رستم علامت می‌دهم ساکت باشند؛ چرا که از چشمان خشمگین و صورت برافروخته‌شان می‌شود فهمید در مرز انفجارند. تکان اگر بخوریم، عملیات لو می‌رود و از سویی، سخت‌ترین کار نشستن و تماشا کردن است. 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi

نظرات شما درباره رمان #نقاب_ابلیس سلام، ممنونم از لطف شما آخر داستان به شهادت شهید محمدحسین حدادیان و سه مامور ناجا اشاره داره. _____ سلام. ممنونم از لطف شما فصل بعدی‌ای نداره؛ اما خط قرمز و نقاب ابلیس به هم ربط دارند. _________ سلام حس من هم همینطور بود... #پاسخگویی_فرات

سلام. خدا قوت به شما دانش‌آموز عزیز که انقدر به چادرتون اهمیت میدید. امیدوارم امتحاناتتون رو با موفقیت پشت سر بذارید و بابت اتفاقی که افتاده متاسفم. چادر نپوشیدن گناه نیست. مهم رعایت حدود شرعی حجاب هست و با چادر این حدود رو راحت‌تر میشه رعایت کرد. ناراحت نباشید، به حرف مردم هم اهمیت ندید. مردم همیشه یه چیزی رو برای مسخره کردن پیدا می‌کنن. #پاسخگویی_فرات

سلام بله‌... هدف من از نوشتن هم همینه که مخاطب به همین نتیجه برسه... قدر امنیتی که داره رو بدونه و یادش نره برای تامین امنیتش، کسانی هستند که دارند با سختی مجاهدت می‌کنند... و یادمون نره اگر مدافعان حرم نبودند، وضعی که در قسمت قبل توصیف کردم می‌تونست وضعیت هر کدوم از ما باشه... #پاسخگویی_فرات

سلام بله، نظرم رو درباره این کتاب قبلا گفتم. #پاسخگویی_فرات

بسم رب الشهداء 🔸 #لشگر_فرشتگان 🔸 🌷 #شهید_زهرا_حسنی_سعدی 🌷 🔸تولد: ۱۳۷۴، قم، استان قم 🔸شهادت: ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸، شهریار، استان تهران #هواپیمای_اوکراینی #مه_شکن https://eitaa.com/istadegi

بسم رب الشهداء 🔸 #لشگر_فرشتگان 🔸 🌷 شهید زهرا حسنی سعدی 🌷 🔸تولد: ۱۳۷۴، قم، استان قم 🔸شهادت: ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸، شهریار، استان تهران(هواپیمای اوکراینی) زهرا فرزند فرمانده اسبق منطقه بسیج استان کرمان و از دانش آموختگان و تیزهوشان قم بود که با رتبه ممتاز از طریق کنکور سراسری در رشته فیزیک وارد دانشگاه صنعتی شریف شد. همسرش، شهید محمد صالحه یکی از نخبه‌های علمی کشور و از قوی‌ترین برنامه‌نویسان ایرانی بود، این نخبه شهید در تولید محصولات دانش‌بنیان نقش کلیدی داشت. او در المپیاد دانشجویی کامپیوتر نیز صاحب مدال طلا بود. بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه شریف، به اتفاق همسرش به دانشگاه تورنتو کانادا رفتند. زهرا و محمد در کانادا جلسات قرآن تشکیل داده و قصد داشتند بعد از اتمام تحصیلات خود برای خدمت به ایران بازگردند. مادر زهرا می‌گوید: از خصوصیات اخلاقی و رفتاری این دو شهید توجه به نماز اول وقت بود، در هر جا و در هر شرایطی نماز اول وقت را ترک نمی­کردند، زهرا موقع نماز از استاد برای اقامه نماز اجازه می‌گرفت و بعد از اقامه نماز اول وقت به کلاس باز می­گشت. این دو شهید اهل نماز شب و همیشه با وضو بودند و زهرا توجه ویژه به حجاب اسلامی داشت. از دغدغه‌های این دو شهید علاوه بر انجام واجبات و مستحبات، بحث ولایت‌پذیری آن‌ها بود. چیزی که به آن‌ها کمک کرد و به اینجا رسیدند اخلاصشان بود. این دو عزیز بخاطر اخلاصی که داشتند خداوند کمکشان کرد و به آرزوی خودشان یعنی شهادت رسیدند. بعد از مراسم عقد، زهرا و محمد به گلزار شهدای کرمان می‌روند و در آنجا حاج قاسم را می‌بینند. محمد آنقدر محجوب بود که اهل عکس و سلفی نبود. به گفته پدرش که همراهشان بوده است، حاج قاسم وقتی می‌فهمد عروس، دختر شهیدی از دوستان سابق اوست، از آن‌ها دعوت می کند که با هم عکس یادگاری بگیرند و می‌گوید مطمئن هستم این عکس عکس خوبی خواهد شد... سحرگاه روز حادثه، یکی از همکاران سابق محمد خواب می‌بیند که: "مراسم خواستگاری محمد هست و حاج قاسم به عنوان پدرش داره براش خواستگاری می‌کنه و بهش هدیه می‌ده!" زهرا و محمد در سانحه دلخراش #هواپیمای_اوکراینی به شهادت رسیدند. هدیه به روح این دو شهید و همه شهدای مظلوم این سانحه دلخراش، صلواتی هدیه کنید... رهبر معظم انقلاب: مصیبت درگذشت جان‌باختگان این حادثه‌ی اندوهبار برای اینجانب بسیار سنگین‌تر شد. به خانواده‌های معظم این عزیزان بار دیگر همدردی عمیق و تسلیت صمیمانه‌ی خود را ابراز کنم و از خداوند متعال برای آنان بردباری و آرامش روحی و قلبی تمنا نمایم. #هواپیمای_اوکراینی #حاج_قاسم https://eitaa.com/istadegi

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 257 دفعه قبل که همین طرف‌ها آمده بودم و در خانه ابوعزیز پناه گرفته بودم، تنها بودم و نشد جلوی داعشی‌هایی را بگیرم که داشتند دختر مردم را به عنوان زکات می‌بردند. این‌بار اما تنها نیستم؛ موقعیتم خیلی فرق دارد. الان شاید بتوانم کاری غیر از نشستن و نگاه کردن انجام بدهم. ما برای حفظ جان و ناموس مسلمانان این‌جا هستیم؛ مگر نه؟ با چشم میدان را دور می‌زنم و دنبال راهی می‌گردم برای نجات دادن آن دو خانم از مخمصه. روبه‌روی ما و آن سوی میدان، تابلوی شکسته و زخمیِ مسجد خدیجه الکبری را می‌بینم. با این که تابلو کج شده و در آستانه سقوط است و چند رد گلوله روی کلماتش خورده، باز هم با دیدنش قوت قلب می‌گیرم. چشم بر هم می‌گذارم و زیر لب می‌گویم: یا خدیجه الکبری... و به بشیر و رستم علامت می‌دهم که هر یک، یکی از داعشی‌هایی که در میدان هست را بزند و اگر موفق به زدنشان نشدیم، فرار کنند و بدون من برگردند. صدایی از درونم فریاد می‌زند که: - مطمئنی اگه اسیر شدی عملیات بشیر و رستم رو لو نمی‌دی؟ و سریع به این صدا جواب می‌دهم: - من اسیر نمی‌شم. می‌میرم ولی اسیر نمی‌شم! همزمان که به بشیر و رستم نگاه می‌کنم، سوپرسور را روی اسلحه‌ام می‌بندم. بشیر و رستم هم همین کار را می‌کنند و در پناه دیوارهای خرابه موقعیت می‌گیرند. من هم، پشت ماشین سوخته‌ای موقعیت می‌گیرم. یکی از داعشی‌ها بالای سر آن دو زن قدم می‌زند و سرشان داد می‌کشد؛ دیگری هم مقابل زن‌ها ایستاده و لوله اسلحه را زیر چانه‌شان گذاشته تا صورتشان را ببیند. دیگری هم دور میدان قدم می‌زند. تیراندازی‌ام همیشه خوب بوده؛ اما می‌دانم در این موقعیت، غیر از هدف‌گیری دقیق، هماهنگی و سرعت عمل هم لازم است. نفس عمیقی می‌کشم و به بشیر و رستم می‌گویم هر یک کدام را بزنند. خودم هم آن ماموری را هدف می‌گیرم که مقابل خانم‌ها ایستاده است. تنفسم را منظم می‌کنم و جلوی لرزش دستم را می‌گیرم. انگشتم را روی ماشه می‌گذارم و دست دیگرم را بالا می‌برم تا به بشیر و رستم علامت دهم. 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 258 زیر لب بسم الله می‌گویم. جمله حاج حسین در ذهنم جان می‌گیرد: - با چشمات نشونه‌گیری نکن، با دستات هم شلیک نکن! دستتو بذار توی دست صاحبش. بذار اون نشونه بگیره! آرام زمزمه می‌کنم همان ذکر راه‌گشای همیشگی را: - یا مولاتی فاطمه اغیثینی... دستم را بالا می‌برم و به رستم و بشیر علامت می‌دهم که بزنند و خودم هم کمی انگشت را روی ماشه می‌لغزانم. مردی که هدف گرفته بودم، بی‌حرکت می‌افتد روی زمین و تکان نخوردنش کمی امیدوارم می‌کند که احتمالا مُرده. دو داعشی دیگر هم روی زمین افتاده‌اند؛ اما یک نفرشان کمی تکان می‌خورد. با دست به رستم و بشیر علامت ایست می‌دهم تا دیگر شلیک نکنند. دوباره به میدان و خیابان‌های اطرافش نگاه می‌کنم؛ خبری نیست. نه صدایی، نه حرکتی و نه نوری. حتی دو خانمی که پایین چوبه دار نشسته‌اند هم از شوک این اتفاق در سکوت مطلق فرو رفته‌اند و با ترس به اطرافشان خیره‌اند. هم را در آغوش گرفته‌اند و می‌لرزند؛ بی‌صدا. چفیه را روی صورتم می‌بندم و با احتیاط از کمینم بیرون می‌آیم. اول از همه، بالای سر مردی می‌روم که از تکان خوردنش پیداست هنوز زنده است. تیر به سینه‌اش خورده. با لگد اسلحه‌اش را دور می‌کنم، می‌نشینم و سرم را نزدیک گوشش می‌برم: - شو کلمه المرور؟(اسم رمز شب چیه؟) - انت مین؟(تو کی هستی؟) - عزرائیل! تقلا می‌کند از جا بلند شود؛ اما با فشار اسلحه روی پیشانی‌اش، مانعش می‌شوم و سوالم را تکرار می‌کنم. چندبار سرفه می‌کند. می‌دانم زنده نمی‌ماند و فرصت زیادی ندارم. چانه‌اش را می‌گیرم و تکان می‌دهم: - شو کلمه المرور؟ دهانش را برای گفتن حرفی باز می‌کند؛ اما بجز لخته‌های خون چیزی از دهانش بیرون نمی‌ریزد. هوا را محکم به گلو می‌کشد و نفس بعدی‌اش بالا نمی‌آید. چشمانش خیره به من باز می‌مانند و خلاص. 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi

سلام نگران نباشید ان‌شاءالله که خیره. #پاسخگویی_فرات

سلام سپر سرخ که رمان من نیست😐 رمان خانم ولی‌نژاد هست و انتشارش ربطی به من نداره #پاسخگویی_فرات

سلام راستش رو بخواید نه. مگر این که روسری و شالش کاملا افتاده باشه. اونم اینطوری که اول با نگاه سعی می‌کنم بهش بفهمونم. اگه متوجه نشه یا عجله داشته باشم، همینطور که از کنارش رد می‌شم می‌گم خانم حجابتو درست کن! دیگه هم برنمی‌گردم ببینم درست کرد یا نه. همون‌طور که آقا گفتند، می‌گم و رد می‌شم. #پاسخگویی_فرات

سلام نه تاحالا گریه نکردم. شاید ناراحت بشم ولی گریه نمی‌کنم. البته لبخند شرارت‌آمیز هم نمی‌زنم😐 #پاسخگویی_فرات

سلام خدا قوت عذر خواهم، بنده می‌خواستم زودتر به سوال شما پاسخ بدم اما فراموش کردم. هشتگ #معرفی_کتاب رو در کانال سرچ کنید، کتاب‌های مناسب برای گروه‌های سنی مختلف معرفی شدند (کلا همه عزیزانی که درباره‌ی کتاب مناسب سوال می‌پرسند لطفاً از این هشتگ استفاده کنند). اگر باز هم دنبال معرفی کتاب خوب می‌گردید، می‌تونید از این کانال کمک بگیرید: @namaktab_ir یه راه راحت‌تر برای پیدا کردن کتاب‌های مناسب برای گروه‌های سنی مختلف هم اینه که به سایت نمکتاب سر بزنید: namaktab.ir #پاسخگویی_فرات

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 259 از این که رمز شب را نفهمیده‌ایم لجم می‌گیرد. اگر می‌فهمیدیم کارمان خیلی راه می‌افتاد. برمی‌گردم و به اطراف نگاه می‌کنم؛ خبری نیست. آن دو زن وحشت‌زده به من نگاه می‌کنند؛ علتش هم واضح است. توقع ندارید که برای نفوذ به مناطق تحت تصرف داعش، شبیه نیروهای ایرانی لباس بپوشیم؟! قبل از هرکاری، انگشت روی لب‌هایم می‌گذارم که یعنی ساکت. به بشیر و رستم علامت می‌دهم که بیرون بیایند. نبض دو داعشی دیگر را چک می‌کنم که دیگر نمی‌زند. چیزی از وحشت و لرزش زن‌ها کم نشده است. احتمالا فکر می‌کنند ما هم‌مسلک‌های همین داعشی‌ها هستیم که به طمع لقمه چرب و نرم، رفیق‌هایمان را کشته‌ایم. به بشیر و رستم می‌گویم جنازه داعشی‌ها را جایی میان یکی از خانه‌های مخروبه پنهان کنند. یکی از داعشی‌ها بی‌سیم داشت که حالا مال من می‌شود. مقابل زن‌ها می‌نشینم. می‌ترسند و خودشان را روی زمین عقب می‌کشند. کف دو دستم را به سمتشان می‌گیرم و می‌گویم: - اهدئي، لا أريد أن أزعجكن. (آروم باشید. نمی‌خوام اذیتتون کنم.) یک نفرشان که فکر کنم از دیگری بزرگ‌تر است، چندبار دهانش را برای گفتن کلماتی باز می‌کند؛ اما هنوز از ترس نمی‌تواند حرف بزند. می‌گویم: - لازم الهروب والاختباء. مفهوم؟(باید فرار کنید و پنهان بشید. فهمیدید؟) تندتند سرشان را تکان می‌دهند و هم را در آغوش می‌گیرند. به سختی از جا بلند می‌شوند و نگاهی به جنازه مرد بالای چوبه دار می‌اندازند. من هم همراهشان بلند می‌شوم و می‌گویم: - انتی مو شافتنا. فهمتی؟(تو ما رو ندیدی، فهمیدی؟) باز هم همان که بزرگ‌تر است سرش را تکان می‌دهد. با دست به خیابان اشاره می‌کنم: - روح!(برو!) یکی دست دیگری را می‌کشد و می‌دوند به سمت خیابان. انقدر نگاهشان می‌کنم که در میان سایه‌ها گم شوند. بعد برمی‌گردم به سمت بشیر و رستم که عرق از چهره پاک می‌کنند و از جابجا کردن جنازه‌ها به نفس زدن افتاده‌اند. 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 260 تا نیمه‌شب در خیابان‌های دیرالزور چرخ می‌زنیم و کروکی می‌کشیم و وضعیت خانه‌ها و ساختمان‌ها را به خاطر می‌سپاریم. حالا درحال برگشت هستیم؛ از راهی غیر از راهی که آمدیم. تقریباً از دیرالزور خارج شده‌ایم و هرچه از بافت شهری فاصله می‌گیریم، خانه‌ها مخروبه‌تر می‌شود. انگار روی سر شهر قیر ریخته‌اند بس که تاریک است؛ دریغ از یک چراغ. روزگار این مردم مثل نفت زیر پایشان سیاه شده است. صدایی از پشت سرم می‌شنوم؛ چیزی شبیه به ضربه به آهن. برمی‌گردم و وقتی می‌بینم بشیر و رستم هم به دنبال منبع صدا برگشته‌اند، می‌فهمم توهم نبوده است. انگشت سبابه‌ام را می‌گذارم روی لب‌هایم و با دقت اطراف را نگاه می‌کنم. هیچ خبری نیست. با خودم می‌گویم حتماً باد بوده؛ شاید هم گربه‌ یا سگ ولگردی. صدا دوباره تکرار می‌شود، از سمت راستمان و یکی از خانه‌ها. این‌بار بیشتر دقت می‌کنم؛ یک ضربه ضعیف به یک در آهنی. رستم که تعللم را می‌بیند، جلو می‌آید و آرام می‌گوید: - بیاید بریم آقا حیدر. حتماً گربه یا سگی چیزیه. زود بریم بهتره. و باز هم صدا. دستم را به علامت ایست بالا می‌آورم که ساکت شود. اخم‌هایم را در هم می‌کشم و تمام هوش و حواسم را در قوه شنوایی‌ام متمرکز می‌کنم. باز هم صدای ضربه؛ اما این بار می‌توان صدای ناله‌هایی ضعیف را هم شنید. آرام به رستم می‌گویم: - می‌شنوی؟ یکی داره ناله می‌کنه! رستم گیج نگاهم می‌کند؛ اما بشیر که نگاهش روی زمین است، زمزمه می‌کند: - آره... صدای ناله ست. می‌روم به سمت صدا. بشیر دستم را می‌کشد: - خطرناکه آقا! بیاید برگردیم. هنوز در فکر ماندن یا رفتنیم که صدای ضربه دیگری به در آهنی را می‌شنویم و بعد، افتادن جسم سنگینی روی خاک و باز هم صدای ناله. هرسه برمی‌گردیم و ناخودآگاه، گلنگدن اسلحه‌هایمان را می‌کشیم. 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi

سلام درباره چرا مرگ بر آمریکا، جوابش مفصله و پیشنهاد میدم کتاب تاریخ مستطاب آمریکا رو بخونید. اما این که چرا ما همش درحال راه‌پیمایی هستیم... چون پایه و مبنای انقلاب ما و دین ما در دشمنی با ظلم هست، و همون‌طور که واجبه نماز بخونیم، تولی و تبری هم واجبه. یکی از مظاهر تبری، همین راه‌پیمایی هاست. درباره سوال سوم، واقعا نمی‌دونم درباره ما چطور فکر می‌کنند چون باید از خودشون پرسید. با حرف یکی دوتا توریست هم نمی‌شه به نتیجه کلی رسید. اما این رو می‌دونم که تلاش رسانه‌های غربی اینه که ایران رو یک کشور عقب‌مونده و ضعیف و ناامن نشون بده و مردم کشورهای غربی تا حد زیادی تحت تاثیر رسانه‌هاشون هستند. #پاسخگویی_فرات

سلام اندکی سرم شلوغه... فصل امتحانات هست. عذرخواهم #پاسخگویی_فرات

سلام گَلَنگِدن یا روآیک وسیله‌ای است در برخی از انواع سلاح‌های گرم که کارش جابجا کردن فشنگ در لوله سلاح است. واژهٔ گلنگدن از ترکی گرفته شده و به معنی «آینده و رونده» است. گلنگدن معمولاً استوانه‌ای فلزی است که ابزارهای شلیک مثل سوزن و فنر در داخل آن قرار دارد و بر بدنه آن نیز برآمدگی‌هایی (به نام خار) برای قفل کردن آن هنگام شلیک قرار دارد. گلنگدن با دست (در سلاح‌های غیر خودکار) یا به‌طور خودکار (در سلاح‌های خودکار و نیمه خودکار) جلو و عقب می‌رود. گلنگدن دستی برای راحتی کار شامل دسته‌ای است که روی سلاح دیده می‌شود. در سلاح‌های خودکار و نیمه خودکار گلنگدن معمولاً دیده نمی‌شود. گلنگدن با حرکت به عقب پوکه فشنگ شلیک شده را (معمولاً با ناخن فشنگ‌کش) به عقب می‌کشد و به بیرون پرتاب می‌کند. گلنگدن با حرکت به جلو فشنگ تازه را که با فشار فنر از خزانه به جلوی مسیر گلنگدن آمده‌است به داخل جان لوله می‌راند و پس از قفل شدن گلنگدن و چکاندن ماشه سوزنی که داخل گلنگدن قرار دارد با فشار فنر سوزن به چاشنی فشنگ ضربه می‌زند و باعث انفجار خرج چاشنی و خرج فشنگ می‌شود. #پاسخگویی_فرات

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 یا علی مددی...💚 📕 رمان امنیتی ⛔️ #خط_قرمز ⛔️ ✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت 261 خانه‌های این کوچه انقدر خرابه و ویران‌اند که مطمئنم کسی این‌جا زندگی نمی‌کند. هرسه به هم تکیه می‌دهیم تا هوای سه طرف را داشته باشیم. در تمام کوچه چشم می‌چرخانم و از چیزی که روی زمین خاکی کوچه افتاده است، خشکم می‌زند. در تاریکی شب، فقط می‌توانم بفهمم که یک انسان است؛ اما نمی‌توانم تشخیص بدهم زن است یا مرد و کودک است یا بزرگسال. جلو نمی‌روم و نگاهش می‌کنم. همزمان، نگاهی هم به اطراف دارم تا مطمئن شوم خبری نیست. کسی که روی زمین افتاده، با دستانش زمین را چنگ می‌زند و خودش را روی زمین می‌کشد؛ انگار دنبال چیزی روی زمین می‌گردد. جثه‌اش خیلی لاغر و نحیف است و موهای بلند و ژولیده‌اش سرش را احاطه کرده. قدمی جلو می‌گذارم تا صدای ناله‌های بی‌رمقش را بشنوم. چندبار تقلا می‌کند بلند شود، اما نمی‌تواند و می‌خورد روی زمین. باز هم سعی می‌کند زمینِ خاکی و پر از تکه‌های سنگ و آجر را با دستانش بگردد و خودش را روی زمین بکشد. انگار چشمانش نمی‌بیند. نزدیک‌تر که می‌شوم، صدای ناله‌های ضعیفش را می‌شنوم که می‌گوید: - ابنی خالد... انت وین؟ ابنی خالد... (پسرم خالد... کجایی؟ پسرم خالد...) و بعد، انگار صدای پایم را می‌شنود که خودش را می‌کشد به سمت من. سعی می‌کند سر و سینه‌اش را از زمین جدا کند و صورتش را به سمت من بگیرد. دقت که می‌کنم، چهره چروکیده و ژولیده‌اش را می‌بینم؛ پیرمردی موسپید و نابینا. خودش را به سمت من می‌کشد و امیدوارانه‌تر صدایش را بلند می‌کند: - انت ابنی؟ انت خالد؟(تو پسر منی؟ تو خالدی؟) یک لحظه می‌مانم چه بگویم. وضع پیرمرد انقدر رقت‌بار است که نمی‌توان بی‌خیالش بشویم و همین‌جا رهایش کنیم. بشیر و رستم جلو می‌آیند: - این کیه آقا؟ - نمی‌دونم. ولی دنبال پسرش می‌گرده. نابیناست. مثل این که نمی‌تونه راه بره. پیرمرد به سختی خودش را جلو می‌کشد تا دستش را برساند به ما؛ چون صدای گفت و گویمان را شنیده است. دستان لرزان و چروکیده‌اش را روی زمین به دنبال منبع صدا می‌چرخاند و می‌نالد: - مین؟(کیه؟) 🔗لینک قسمت اول رمان 👇 🌐https://eitaa.com/istadegi/1733 ⚠️ #ادامه_دارد ⚠️ 🖋 #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ https://eitaa.com/istadegi