eitaa logo
مسیر طلبه
5.3هزار دنبال‌کننده
2.4هزار عکس
236 ویدیو
44 فایل
📌طراحی چشم انداز و نقشه راه فردی برای طلاب 📌 هماهنگی مشاوره @saeeds_2000 📌آشنایی با کارویژه های طلاب و مشاغل طلبگی masirtalabe.ir ارتباط با ادمین: @fattahimaasoom
مشاهده در ایتا
دانلود
شاید تا بحال افراد زیادی را دیده باشید که می گویند ما هم در جوانی چندسالی در تحصیل کرده ایم. اما تقدیر این شد که شویم یا فلان اداره شویم و ... گاهی برخی طلاب خیال می کنند اگر به برخی بپردازند، آرام آرام از فضای طلبگی دور می شوند. این افراد همیشه با حسرت از سال های طلبگی یاد می کنند و به کسانی که هنوز در باقی مانده اند غبطه می خورند. از سوی دیگر طلابی وجود دارند که وقتی بعد از اتمام سطح دو به شغلی حتی از قبیل مشاغل طلبگی در مشغول می شوند، حسرت عمر و جوانی رفته در پای دروس حوزه را می خورند که آنچه در این راه صرف کرده اند هیچ به آنچه در انجام وظیفه از آن ها انتظار می رود نداشته و آنچه هم اکنون به آن نیاز دارند را آموزش ندیده اند. این هر دو گروه به نوعی از وضعیت فعلی خود در طی مسیر طلبگی ندارند و هر دو بر گذشته خود حسرت و افسوس دارند و این نارضایتی را تا آخر عمر همراه خود دارند. اما باید دانست که داشتن احساس رضایت قلبی از در طول زندگی به شمار می رود تا جایی که در آیات و روایات نیز بزرگترین نعمت بهشتی که رضوان الهی باشد را، به همان احساس رضایت از عملکرد انسان در دنیا تعبیر کرده اند. یک نمونه قابل لمس آن احساس رضایت قلبی از همسر و خانواده در پس یک ازدواج خوب است. حتی در میان مردم معروف است که ازدواج خوب خیلی خوب است و ازدواج بد خیلی بد. راهکار: پذیرفتن و تحصیل و حفظ آن، تنها راه موثر در ایجاد احساس رضایت قلبی در پیمودن این مسیر پر فراز و نشیب است. چنانچه گروه اول با در آن شغل اداری مشغول باشد هرگز با حسرت از دوران گذشته خود و حس فاصله گیری از حوزه یاد نمی کند. گروه دوم نیز چنانچه هویت طلبگی خود را مدیون تحصیل همان دروسی که سالهای جوانی را برای آموختن آن ها صرف کرده اند، بداند، هرگز افسوس نخواهد خورد و احساس اتلاف عمر نخواهد کرد. بدین ترتیب پذیرش و حفظ هویت طلبگی مهمترین خواهد بود که و ما را در طی این مسیر ایجاد خواهد کرد. @masirtalabe
۳. شما کدام تصویر از افق های طلبگی را برای 40 سالگی خود خوشایندتر می دانید؟ یکی از مهمترین عوامل انگیزه بخش برای حرکت در مسیر موفقیت، طراحی یک چشم انداز شفاف از طلبگی است. اما آنچه در این سوال مطرح شده برای تشخیص ذائقه طلاب در این چشم انداز است. همانطور که ملاحظه می کنید بر خلاف عرف قدیم در حوزه های علمیه، قریب به نیمی از شرکت کنندگان از میان کارویژه های طلبگی، تمایل به دارند و کارهای که از مهمترین وظایف طلاب دانش آموخته حوزه است، کمترین میزان اقبال را داشته است. این نتایج نیز نشان می دهد _طلبگی همچنان گمشده حوزه هاست و طلاب در حال تحصیل در مدارس علمیه برای هویت طلبگی خود و انتخاب و انجام امور تبلیغی () ارزش چندانی قائل نیستند و هویت خود را در و مشاغل اداری طلبگی که در نظر آنان دارای شان و منزلتی فراتر از است جستجو می کنند. میانگین بازدید کنندگان از صفحات نظر سنجی: 1040 نفر میانگین رای دهندگان: 414 نفر @masirtalabe
🛑اسلحه گذاشتن رو سرتون که طلبه بشید؟ ما اکثرا به اختیار و انتخاب خودمان طلبه شده ایم. در بدو ورود یک هدف مقدس داشتیم و شاهدش اینکه در برگه مصاحبه ای که از بیش از ده هزار طلبه گرفته ام، بیش از 90 درصد افراد اذعان کرده اند که برای و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به حوزه آمده اند. حالا که اینگونه بوده است، چرا پس از گذشت چندسال مسئولین را متهم ردیف اول ناموفقیت های خود در مسیر طلبگی می دانیم؟ بیایید اینگونه به این مسیر نگاه کنیم. ما نوجوانی بودیم که ندای خداوند را در قرآن شنیدیم که افرادی را به یاری دین می طلبید. ندای امام عصر را شنیدیم که برای اصلاح امت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یاورانی را فرا می خواند. ما هم مانند آداب زیارت امام حسین در لبیک گویان، این نداها را اجابت کردیم و برای یاری دین از خود به خودی دیگر هجرت کرده و هویتی جدید برای خود برگزیدیم و را برای خود پسندیدیم. آن زمان که به اختیار خود این راه را برگزیدیم، فقط یک هدف داشتیم. یاری خداوند. و شنیده بودیم که ان تنصروا الله ینصرکم. اما نمی دانستیم که افرادی هستند که برای آمادگی ما برای نصرت خداوند، زمینه را فراهم کرده اند. نمی دانستیم که قرار است ما را راهنمایی کنند و به ما خدمت کنند تا برای یاری بهتر خداوند مهیا شویم. نمی دانستیم آموزش می دهند، شخصیت و هویت، جای خواب و استراحت، غذای گرم و آب سرد، بیمه و خدمات دیگر. حتی به فکر سلامت و جسم و روان ما هستند و زمینه تفریح، ورزش و سفر ما را نیز فراهم کرده اند. جالب شد. ما خودمان بر اساس انتخاب اختیاری خودمان، این وظیفه را به عهده گرفته ایم و بر خود فرض کرده ایم که حتی اگر هیچ کس ما را یاری نکرد و در این مسیر نبود، باز هم پرچم یاری دین را به دست گرفته و با تمام قدرت بلند کنیم و تا پایان عمر آن را برافراشته نگه داریم. درست مانند وقتی که برای زیارت امام حسین علیه السلام ندای هل من ناصر ینصرنی او را می گوییم و نیت زیارت می کنیم و پای در راه می گذاریم و حتی اگر هیچ کس در این راه نباشد که و به دست ما بدهد و از ما برای دمی آسودن التماس نکند، بازهم این راه را با تمام وجود، قدم به قدم و عمود به عمود می پیماییم و سختی های آن را به جان نوش می کنیم و حلاوت زیارت و یاری ارباب را با چیزی عوض نمی کنیم و از کسی طلب نداریم و از خستگی ها به کسی گله و شکایت نمی کنیم. اینجاست که می توانیم به اصحاب حضرت رو کنیم و بگوییم که یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما. https://eitaa.com/joinchat/36700162C84fd213a8e