#لاتاری دیدنی نیست، گریستنی است، #فیلم نیست، #روضه_سینمایی روزگار ماست، #لاتاری #سینما نیست، فراتر از سینما است، #فراسینما است، بغض‌فروخفته‌ای است که بر روی #پرده_نقره_ای سر باز کرده‌است... فیلم نیست، #دردنامه است، #درد است و چه‌قدر امروز، همه ما به این #اکسیر_درد محتاجیم... . این‌بار#محمدحسین_مهدویان بر شاخه درخت سینما نشسته و فریاد می‌زند پادشاه #مصلحت سال‌هاست که برهنه است! و همین کافی است که مغضوب و مبغوض این #هیأت_داوران خسته باشی، از #مغزهای_کوچک_زنگ_زده چه توقعی داری؟! . گفته بودند که شهر خالی است زعشاق، بود کز طرفی مردی از خویش برون آید و کاری بکند، حالا #محمدحسین_مهدویان در میانه کرختی و خرفتی من و تو، در زمانه »توسعه حداکثری اقصی‌نقاط بدن« تو و من، در روزگار رونق #بی_غیرتی و حراج شرف، نمی‌تواند فیلم‌های بی‌مزه آپارتمانی یا فیلم‌های پرافاده #روشنفکری بسازد، حتی در این شرایط سراغ #فیلم_جنگی یا #تاریخی هم نمی‌رود، نه این‌که نتواند، که قبل‌تر ثابت کرده خوب هم می‌تواند، نمی‌تواند چون احتمالاً «چیزی» در اعماق وجودش نمی‌گذارد، «چیزی» که هرچند این‌روزها کم‌یاب است، اما قدیم‌ترها بیش‌تر پیدا می‌شد، «چیزی» که هرچند در دیکشنری انتلکتوئلْ‌جماعت وطنی پیدا نشود، اما در قاموس عوام‌الناس به آن #غیرت می‌گویند... عبارتٌ‌اخرای #درد. شیر مادرش حلال و دم پدرش گرم که این #مقوله را جز از سر سفره حلال و طیب نمی‌توان برداشت... بعد از #آخرین_روزهای_زمستان و پس از مدتی ایستادن در غبار، حالا پس از #ماجرای_نیمروز وقت آن رسیده بود که ببینی امرپز #حسن_باقری و #احمد_متوسلیان و #کمال و #صادق، اگر بودند بر کدام مصیبت گریبان چاک می‌دادند. خوش به‌حال #امیرعلی، وقتی که #حاج_احمد می‌آید برای یاری‌اش! می‌دانم این‌جا اسمش #موسی است، اما برای من #حاج_احمد است، بیچاره #هادی_حجازی_فر! چه بار سنگینی بر دوشش نشسته، #حاج_احمد_بودن در روزگار #بنی_صدر ها، #مردبودن در دوره خاله‌زنک‌ها... . در شرایطی که من و تو فقط شاهدِساکت قصه‌ایم، تنها یک #مرد فریاد می‌زند... وقتی قدیمی‌ترها دست‌دردست #پنه_لوپه_کروز بادقت آداب معاشرت را به‌جا می‌آورند، باز هم یک #دهه_شصتی است که هنوز حس‌گرهایش کار می‌کند و وجودش سِرّ نشده... دردش می‌گیرد و این درد را فریاد می‌کند بر پرده سینما... من فارغ از خوب و بد فیلم و نقدها و نظرها، تعجب می‌کنم از مسؤولی که لاتاری را ببیند و... نه، توقع ندارم برود و بمیرد، اما تعجب می‌کنم اگر شب راحت بخوابد... . کاش جایی پیدا می‌شد و مصوب می‌کرد، شرط لازم برای پذیرش مسؤولیت در #جمهوری_اسلامی، دوبار دیدن بادقت #لاتاری است، بعد از سه‌بار نوشیدن #آژانس_شیشه_ای! کاش جایی بود که مجاب می‌کرد، شرط شرکت در هر مذاکره‌ای از طرف #جمهوری_اسلامی، مطالعه دقیق متن دیالوگ‌های #موسی است، بعد از مباحثه عمیق حرف‌های #حاج_کاظم . ممنونیم #آقا_محمدحسین، #حاج_محمدحسین... ممنونیم که اون‌جای وجودمون رو... اسمش چی بود؟... داشت یادم می‌رفت، آها! غیرت، آره غیرت‌مون رو دوباره تکون دادی، دمت گرم... #آقا_محمدحسین! دل‌مون برای #آژانس تنگ شده‌بود، برای #حاج_کاظم و قصه‌هایش، یادت نرفته که؟: «ایام، ایام جشن بود. #جشن_غیرت. همه تو اوج شادی بودن که یهو یه غول حمله کرد به این جشن... من شما رو نمی‌شناسم، اما اگه مثل ما #فارسی حرف می‌زنید، پس معنی غیرتو می‌فهمید. این #غیرت داره خشک می‌شه. شاهرگ این غیرت... کمک کنید نذاریم این اتفاق بیفته. من برا صبرتون یه #یا_علی می‌خوام؛ همین!» #سلمان و #عباس و #امیرعلی و #نوشین، #احمد_کوهی و #نعیم، #سلحشور و #مرتضی، همه و همه برای من قهرمان‌های دوست‌داشتنی یک قصه‌اند... . چه‌قدر حس غریب پایان فیلم، این درهم‌آمیختگی #اشک_و_لبخند شیرین بود... زنده باشی #برادر! سالیان سال برای #درد فیلم بسازی، نه، نه، سالیان سال، #فیلم ها را بدل کنی به #دردواره، که آن‌گاه #سینما هم #مقدس خواهدشد... .  يک روز اگر از من و عشق و تو بپرسند: «پيغمبرتان كيست؟» بگو درد، بگو درد! . کجا باید برم یه دنیا خاطره‌ات تو رو یادم نیاره کجا باید برم که یک شب فکر تو منو راحت بذاره @qoqnoos2

مرثیه‌ای برای مردی با موهای حنایی احمد! احمد! احمد! هنوز هم اولین جلسه‌مان را یادم هست، با آن موهای حنایی و لپ‌های سفیدی که وقتی خون زیرش می‌دمید به سرخی می‌زد... با آن دست‌های گوشتالو که اگر کسی تو را نمی‌شناخت گمان می‌کرد از آن حاج‌آقاهای تپل نازپروردی است که سنگین‌تر از قلم دست نگرفته... اما بچه‌های روستای سیل‌زده #پزم_تیاب کنارک، مجاهدان #گروه_جهادی_رسالات ، بچه‌های روستاهای #زابل ، در و دیوار #حسینیه_اهل_بیت ، سرتاسر مسیر #مشایه ... گواه می‌دهند که لحظه‌ای آرام و قرار نداشتی... این دم‌آخر هم دغدغه بیماران مبتلا به این #ویروس_منحوس ... احمد! تو از کجا آمده بودی؟ این‌جایی نبودی، تو اهل این‌جا نبودی... احمد! زیبای من! قمر المجاهدین! شازده کوچولوی این سیاره رنج... . آه! آه! آه! نمی‌شود... نمی‌شود... کاش می‌شد برای خیلی‌ها انقلاب را به روایت احمد و احمدها، قرائت کرد... کاش می‌شد از دوندگی‌ها و مجاهدت‌ها و محبت‌ها و عشق‌ورزیدن‌های احمدها گفت... که اگر انقلاب را به این روایت می‌شنیدند، عاشق می‌شدند... انقلابی می‌شدند، از من و خیلی مدعیان دیگر انقلابی‌تر... احمد، راهیان، اربعین، زابل، زاهدان... احمد، انقلاب، انقلاب، انقلاب... احمد، بچه‌ها، تربیت، مدرسه... احمد، انقلاب، انقلاب، انقلاب... احمد، مسجد، هیأت، روضه، منبر... احمد، انقلاب، انقلاب، انقلاب... احمد، درد، درد، درد، درد... . تو از #قبیله_درد بودی و خود بهتر می‌دانی آن‌چه این‌جا کم‌تر یافت می‌شود همان #درد است... شاید برای همین زود پرکشیدی و رفتی... رفتی به جایی که از بی‌دردی اهالی‌اش دلت نگیرد، دردت نگیرد... اما خوش‌انصاف! برای علیرضا و فاطمه و محمدعلی چه فکری کردی؟ مؤمن‌خدا! هیچ‌کدام‌شان هنوز درست‌وحسابی طعم بابا را نچشیده‌بودند... راستی #روز_پدر نزدیک است... روز #مرد ... روزت مبارک مرد موحنایی... #احمد_خسروی @qoqnoos2

یادم نمی‌رود برگزاری نمایشگاه بزرگ کتاب و محصولات فرهنگی مدرسه را، باز هم همت مردانه او بود که باعث شد چنین نمایشگاهی برقرار شود که شاید تا سالیان سال، بعد از آن هم مشابهی پیدا نکرد... این‌که مدیر یک مجتمع آموزشی، همراه یک معلم و یک دانش‌آموز، راهی تهران شوند و در #خیابان_انقلاب پیاده دنبال انتخاب و جمع‌کردن کتاب‌های نمایشگاه با چک شخصی شود، در فضای آن روز که نه، امروز هم امری غیرمتعارف و خارج از تمام تعهدات و وظایف معمول و مرسوم مدیران است... . یادم هست دوران طلایی #سمپاد بود بود و مدال‌های پی‌درپی المپیادهای مختلف، که قزوین هم از این قاعده مستثنی نبود، در همان دوران مدیریت مرحوم حجت‌الاسلام #جواد_اژه‌_ای داماد شهید مظلوم بهشتی... روزی ناراحت بود و تعریف می‌کرد عده‌ای از والدین دانش‌آموزان نامه نوشته‌اند و شکایت کرده‌اند که مدرسه جای حرف‌های ایدئولوژیک نیست و باید فقط به درس بچه‌ها پرداخته شود، رفته بود پیش حاج‌آقای اژه‌ای و درددل کرده بود، حاج‌آقا هم جوابی داده بود که آرامش کرده بود، درب کمد اتاق را باز کرده بود و دو گونی از این نامه‌ها را که برای خودش نوشته بودند، نشانش داده بود! گفته بود محکم باش و به کارت ادامه بده... عجیب بود فاصله رفتن‌شان به پنجاه روز هم نرسید... . آقای #فائزی غیور بود و انقلابی، شوخ‌طبع بود و خوش‌مشرب، هرچند بر سر اصول با کسی تعارف نداشت، اما زاویه نگاهش حتی نسبت به بدخواهان و دشمنان، کاملا از سر دل‌سوزی و دل‌رحمی بود... . فکرمی‌کنم بچه‌های #مرکز_آموزشی_شهید_بابایی با تمام اختلاف سلایق و علایق، این #مرد را دوست داشتند... @qoqnoos2