❇پاسخ به شبهه:👇👇 مأمون از دعوت #امام_هشتم به خراسان چند مقصود عمده را تعقیب می‌کرد : 1⃣اولین و مهم‌ترین آن‌ها، تبدیل صحنه‌ مبارزات حاد انقلابی شیعیان، به عرصه‌ فعالیت سیاسی آرام و بی‌خطر بود. همانطور که گفتم #شیعیان در پوشش تقیه، مبارزاتی خستگی‌ناپذیر و تمام‌نشدنی داشتند. این مبارزات که با دو ویژگی همراه بود، تأثیر توصیف‌ناپذیری در برهم زدن بساط خلافت داشت. آن دو ویژگی، یکی مظلومیت بود و دیگری قداست. شیعیان با اتکا به این دو عامل نفوذ، اندیشه‌ شیعی را که همان تفسیر و تبیین اسلام از دیدگاه ائمه اهل بیت است، به زوایای دل و ذهن مخاطبین خود می‌رساندند و هر کسی را که از اندک آمادگی برخوردار بود، به آن طرز فکر متمایل و یا مؤمن می‌ساختند و چنین بود که دائره‌ تشیع، روزبه‌روز در دنیای اسلام گسترش می‌یافت. و همان مظلومیت و قداست بود که با پشتوانه تفکر شیعی، این‌جا و آن‌جا در همه‌ دوران‌ها قیام‌های مسلحانه و حرکات شورشگرانه را برضد دستگاه‌های خلافت سازماندهی می‌کرد. مأمون می‌خواست یک‌باره آن خفا و استتار را از این جمع مبارز بگیرد و امام را از میدان مبارزه انقلابی به میدان سیاست بکشاند و بدین وسیله کارآئی نهضت تشیع را که بر اثر همان استتار و اختفا روزبه‌روز افزایش یافته بود به صفر برساند. با این کار، مأمون آن دو ویژگی مؤثر و نافذ را نیز از گروه علویان می‌گرفت؛ زیرا جمعی که رهبرشان فرد ممتاز دستگاه خلافت و ولیعهد پادشاه مطلق‌العنان وقت و متصرف در امور کشور است، نه مظلوم است و نه آن‌چنان مقدس. این تدبیر می‌توانست فکر شیعی را هم در ردیف بقیه‌ عقاید و افکاری که در جامعه طرفدارانی داشت، قرار دهد و آن را از حد یک تفکر مخالف دستگاه که اگرچه از نظر دستگاه‌ها، ممنوع و مبغوض است، از نظر مردم به خصوص ضعفا پرجاذبه و استفهام‌برانگیز است، خارج سازد. 2⃣تخطئه مدعای تشیع مبنی بر غاصبانه بودن خلافت‌های اموی و عباسی و مشروعیت دادن به این خلافت‌ها بود. #مأمون با این کار به همه‌ شیعیان، مزورانه ثابت می‌کرد که ادعای غاصبانه و نامشروع بودن خلافت‌های مسلط که همواره جزء اصول اعتقادی شیعه به حساب می‌رفته، یک حرف بی‌پایه و ناشی از ضعف و عقده‌های حقارت بوده است، چه اگر خلافت‌های دیگران نامشروع و جابرانه بود، خلافت مأمون هم که جانشین آن‌هاست، می‌باید نامشروع و غاصبانه باشد، و چون علی بن‌ موسی‌ #الرضا(ع) با ورود در آن دستگاه و قبول جانشینی مأمون، او را قانونی و مشروع دانسته، پس باید بقیه خلفا هم از مشروعیت، برخوردار بوده و باشند و این نقض همه‌ ادعاهای شیعیان است. با این کار نه فقط مأمون از علی‌ بن‌ موسی‌ الرضا(ع) بر مشروعیت حکومت خود و گذشتگانش اعتراف می‌گرفت، بلکه یکی از ارکان اعتقادی #تشیع را که همان ظالمانه بودن پایه‌ حکومت‌های قبلی است نیز درهم می‌کوبید. علاوه بر این، ادعای دیگر شیعیان مبنی بر زهد و پارسایی و بی‌اعتنایی ائمه به دنیا نیز با این کار نقض می‌شد، و چنین وانمود می‌شد که آن حضرت(ع) فقط در شرایطی که به دنیا دسترسی نداشته‌اند، نسبت به آن زهد می‌ورزیدند و اکنون که درهای بهشت دنیا به روی ایشان باز شد، به سوی آن شتافتند و مثل دیگران خود را از آن مغتنم کردند. 3⃣این‌که مأمون با این کار، #امام_رضا(ع) را که همواره یک کانون معارضه و مبارزه بود، در کنترل دستگاه‌های خود قرار می‌داد و به جز خود آن #حضرت(ع)، همه سران و گردنکشان و سِلَحشوران علوی را نیز در سیطره خود در می‌آورد؛ و این موفقیتی بود که هرگز هیچ یک از اسلاف مأمون چه بنی‌امیه و چه بنی‌عباس برآن دست نیافته بودند. 4⃣این‌که امام را که یک عنصر مردمی و قبله امیدها و مرجع سؤال‌ها و شکوه‌ها بود، در محاصره مأموران حکومت قرار می‌داد و رفته‌رفته رنگ مردمی بودن را از او می‌زدود و میان او مردم و سپس میان او و عواطف و محبت‌های مردم فاصله می‌افکند. 5⃣هدف پنجم این بود که با این کار برای خود وجهه و حیثیتی معنوی کسب می‌کرد. طبیعی بود که در دنیای آن روز همه او را بر این‌که فرزندی از پیغمبر و شخصیت مقدس و معنوی را به ولیعهدی خود برگزیده و برادران و فرزندان خود را از این امتیاز محروم ساخته است، ستایش کنند و همیشه چنین است که نزدیکی دین‌داران به دنیاطلبان از آبروی دینداران می‌کاهد و بر آبروی دنیاطلبان می‌افزاید. 6⃣ آن‌که در پندار مأمون، امام با این کار به یک توجیه‌گر دستگاه خلافت بدل می‌گشت. بدیهی است شخصی در حد علمی و تقوایی امام با آن حیثیت و حرمت بی‌نظیری که وی به عنوان فرزند پیامبر در چشم همگان داشت، اگر نقش توجیه حوادث را در دستگاه حکومت برعهده می‌گرفت، هیچ نغمه‌ مخالفی نمی‌توانست خدشه‌ای بر حیثیت آن دستگاه وارد سازد؛ این همان حصار منیعی بود که می‌توانست همه‌ خطاها و زشتی‌های دستگاه خلافت را از چشم‌ها پوشیده بدارد. ⬅️به جز این‌ها، هدف‌های دیگری نیز برای مأمون متصور بود. 📚منبع： #کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۰۷-۳۱۲

❇️ادامه خلاصه مقاله:👇محتوای نامه ها نیز بیانگر بی اعتقادی اشراف به حرکت #امام_حسین است مضمون نامه #شیعیان که نشان از اعتقادات تشیع مذهبی است که با اظهار خرسندی از مرگ معاویه و سپاس خدا آغاز کرده و معاویه را دشمن ستمگر دانسته اند. ج) برخورد امام با دو گروه شیعیان و اشراف امام در منزلگاه حاجر نامه ای به سلیمان و شیعیان نوشت و نامی از اشراف نبرد و در شب #عاشورا به نامه اشراف که مکری بیش نبوده اشاره کرد. در برابر سپاه #عمربن سعد آنان را خطاب قرار داد که مگر شما نبودید که به من نامه نوشتید و نامی از سلیمان و دیگران نمی آورد. نماد ها و شعار های مذهبی عثمانی در #کربلا کشته شدن عثمان در برابر زن و فرزندان او در برابر کشته شدن امام حسین در برابر زنان و کودکان انتقام کشته شدگان بعد از خاندان #اهل بیت منع آب که بارزترین نمود تفکر عثمانی در کربلاست که چون عثمان تشنه کشته شد و امام علی را مسئول اینکار می دانستند. ظهور اندیشه های سیاسی عثمانی و علوی در مناظرات و گفتگو ها نشان از این دو نوع تفکر شیعی و عثمانی است. به طور مثال زهیر با استفاده از عبارت حزب آشکار ساخته است که دو حزب سیاسی و فکری مخالف در برابر یکدیگر قرار گرفته اند. امام از زهیر به عنوان #مؤمن_آل_فرعون نام می برد. #بنی امیه این اندیشه را میان مردم ایجاد کرده بودند که هر حرکت و قیامی بر ضد حاکم وقت محکوم و خروج از دین است و این از اندیشه های سیاسی عثمانی بود. با مقایسه میان اشعار و رجزهای #جنگ_جمل و #صفین معلوم میشود این همان ادبیات سیاسی و مذهبی در کربلاست که از یک تفکر نشأت میگیرد. ادبیات سیاسی عثمانی حاکم بر سپاه عمر سعد که به توهین و دشنام به امام می پرداختند ای حسین این آب را می بینی که چون سینه آسمان آبی است به خدا از آن ننوشی تا از حمیم جهنم بنوشی. یا اینکه وقتی امام چوب و علف هایی را که پشت خیمه ها بود آتش زد تا از یک طرف مورد حمله واقع شود یکی به امام خطاب کرد به آتش دنیا بیش از روز قیامت تعجیل کردی بنابراین وقتی افرادی با این بینش و طرز تفکر در کربلا حاضر شدند چگونه باید پذیرفت که این افراد از شیعیان بودند که دل در گرو #اهل_بیت داشتند. تنها به حرف کوفی بودن نمی توان آنها را شیعه دانست بلکه تفکر عثمانی در آنها رخنه کرده بود و این از نوع مواضع ایشان کاملا مشهود است. تلخیص:صدیقه آقاسی_ سطح سه تاریخ اسلام #مقاله #عاشورا #امام_حسین ع http://eitaa.com/joinchat/2809069591C5d884e4f60

پایان بخش #یمن: ✅ علمای شیعی یمن: 🗺 کشور #یمن، از جمله مناطقی است که در خود #شیعیان بسیاری را جای داده است. 🔸 علمای پیشکسوت این منطقه که در زمان حضور #معصومین (علیهم السلام) زندگی می کردند بسیار بودند. افرادی چون #حجر_بن_عدی، چند تن از یاران #امام_حسین (علیه السلام)، #ام_سعید_برزخیه (اولین شیعه از این منطقه) و... می باشند. ⚪️ اما ازعلمای متأخر این منطقه می توان شخصیتهای برجسته زیر را نام برد: ➖ شیخ احمد عبدالله الزایدی: بنیانگذار رابطة الشیعة الجعفریة فی الیمن. وی پیش از تأسیس این تشکل، سازمانی را با نام اتحاد القوی الإسلامیة الثوریة در سال ۱۹۹۱ میلادی ایجاد کرده بود که بعداً به دلایلی منحل شد. ➖ شیخ احمد علی المرقب ➖ شیخ علی احمد الاکوع ➖ شیخ عبد الولی یحیی العکیمی ➖ استاد عبد الله علی الجبلی ➖ استاد عارف محمد أنیس ➖ استاد عدنان یحیی الجنید ➖ استاد محمد عبد الرحمن السقاف ➖ شیخ محمد أحمد الردمانی 📌 این نه نفر از علما و اعضای هیئت امنای رابطة الشیعة الجعفریة فی الیمن هستند. ➖ علی بن علی فارع: وی ریاست رابطه الشیعه الجعفریه را بر عهده داشت که در سال ۲۰۱۳ توسط نیروهای القاعده به شهادت رسید. ➖ مبخوت هادی کرشان: رئیس شیعه جعفریه در منطقه جوف. وی هم اکنون مفقود شده است. برخی منابع غیر رسمی ادعا کرده‌اند که حکومت یمن در سال ۲۰۱۰ وی را در فرودگاه یمن دستگیر کرده است. ➖ یحیی طالب الشریف: وی اصالتاً اهل جوف یمن است و در قم سکونت دارد و در سال ۲۰۱۰ توسط دولت یمن دستگیر شده است. مواضع وی علیه حسین حوثی اعتراضاتی را از سوی اتحادیه طلاب یمنی ساکن قم در پی داشته است. @tarikh_j

#تازه_های_نشر مراکز تشیع در دوران اسلامی و شیعه در جهان امروز/ تالیف مرتضی اکبری و اشرف اکبری/ انتشارات هاوار (ایلام)/ 1398/ 450 صفحه. اثر حاضر به معرفی مراکز شیعه نشین در دوران اسلامی می پردازد. همچنین اوضاع شیعیان در جهان امروز را بررسی کرده است. در فصل اول کتاب به مراکز تشیع و اوضاع شیعیان در عربستان، عراق، بحرین، یمن و امارات متحده عربی اشاره شده است. فصل دوم به مراکز شیعه نشین ایران در دوران اسلامی پرداخته است. فصل سوم در خصوص مراکز تشیع و اوضاع شیعیان در سوریه، لبنان، ترکیه و جمهوری آذربایجان است. فصل چهارم به مراکز و وضعیت شیعیان افغانستان، پاکستان و هند می پردازد. فصل پنجم نیز به مراکز و اوضاع شیعیان شمال افریقا و اندلس پرداخته است. #تشیع #شیعه #شیعیان @tarikh_j

#مقاله:جایگاه #حضرت_فاطمه (س) در فرهنگ #شیعیان با تکیه برسنخ شناسی احادیث و روایات متون شیعی قرن چهارم تا ششم هجری نویسنده: زهیر صیامیان گرجی زهرا سمیعی فاطمه زهرا (س) از مهم ترین شخصیت هایی است که در عقاید و فرهنگ شیعی جایگاهی محوری دارد. #فاطمه_زهرا (س) به مثابه مرجع ارتباطی نبوت و امامت و ولایت در نظام عقاید شیعی است. فرهنگ شیعیان به عنوان باورمندان به عقاید مذهب شیعه نیز در روند تاریخی تحولات فرقه ی شیعه از قرون اولیه ی تاریخ اسلام تا قرن ششم هجری، مجالی برای معنابخشی و حفظ و بازتولید این نظام عقیدتی بوده است. مجامع و متون شیعی که از طریق احادیث و روایات منتسب به معصومین (ع) به عنوان منابع و مراجع فکر و فرهنگ شیعه پیونددهنده ی بین عقیده ی شیعی و فرهنگ شیعیان بوده اند. براین مبنا در این مقاله با تکیه بر سنخ شناسی احادیث و روایات متون شیعی از قرن چهارم تا ششم هجری به چگونگی روند تثبیت جایگاه فاطمه (س) به واسطه ی بازروایت احادیث گوناگون درباره ی ایشان در ابعاد مختلف شخصیت تاریخی و نقش عقیدتی فاطمه زهرا (س)  در فرهنگ شیعی در زمینه ی تحولات تاریخی این قرون پرداخته می شود. ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @tarikh_j

👀🖌نگرش #فلوتن درباره #مهدویت بزرگترین ادّعای فلوتن درباره مهدویت: این اندیشه بوسیله #شیعیان کوفه و تحت تأثیر داستان های دروغین بنی اسرائیلی ترویج شده است تا بتوانند از پتانسیل و توانائیش در مقابله با خلافت #خلفای بنی امیه استفاده کرده واز افزایش قدرت آنان جلوگیری کنند؛ البته وی پذیرفته که مسأله مهدویت از ابتدا مورد توجه تمامی #فرقه های اسلامی بوده و از جانب آنها طرح گشته است و در بدو امر اختصاص به آل بیت و شیعه نداشته است بلکه فکر مهدی منتظر بواسطه گسترش نفوذ #شیعه و فکر مهدویت در میان مسلمانان (اعم از شيعه وسنی) توسعه یافت به طوری که یادبود مهدی های دیگر مانند #سفیانی و #قحطانی و... را به کلی از لوح خاطر آنها زدود.وی مانند خاورشناسان قبلی همچون گلدتسیهر و دارمستتر،نادرستی مسأله مهدویت را برای خود مسلّم گرفته ودر این مبحث به دو فصل نخست کتاب ابن خلدون و همچنین کتاب دارمستتر رجوع می کند( که هردو از کتابهای غیر مستند در شناخت مهدویت تلقّی می گردند) -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j

اوضاع ایران در دوره #افشاریه برآمدن #افشاریه امیدهایی فراوان برای #ایرانیان همراه داشت. تلاش‌های نادر رهاوردهایی چون کوتاه کردن دست #افغان‌ها از ایران، تثبیت مرزها و عقب راندن همسایگان متجاوز، بهبود اوضاع اقتصادی، و نجات کشور از هرج و مرج برآمده از انحطاط #صفوی را در بر داشت و آینده‌ای روشن برای ایران ترسیم کرد. افزون بر تلاش‌های سیاسی ـ نظامی، نادر در زمینه مذهبی نیز تکاپوهایی داشت. فعالیت‌های مذهبی وی تا پیش از سلطنت با باورهای بیشینه جامعه شیعی ایران همخوانی داشت. #زیارت مزار امامان شیعه و اهدای نذری‌های فراوان به مکان‌های مذهبی .  پرداخت هزینه فراوان برای تعمیر و توسعه #حرم علوی و# عتبات عالیات  نسبت دادن فتوحات و پیروزی‌ها به عنایات ائمه  و اختصاص نقش مهرها به شعارهای خاص #شیعیان   را می‌توان از سیاست‌های مذهبی وی برشمرد. اما با توجه به عواملی چون میل به حکومت بر همه اقوام ساکن در قلمرو خود، همسایگی ایران با کشورهای #سنی مذهب مانند #عثمانی و افغان‌ها، بیم از بازگشت #صفویان به عرصه قدرت،   نقش ویرانگر اختلاف‌های مذهبی در جامعه،   بهره گیری عثمانی‌ها از اختلاف‌های مذهبی برای انگیزش نیروها بر ضد ایران  و ضرورت دلجویی از جمعیت سنی مذهب وفادار به #نادر در سپاه  وی از همان اوان سلطنت، سیاست مذهبی دیگری را در پیش گرفت. نادر تلاش‌های مذهبی جدید خویش را در دو جهت متمرکز کرد. از یک سو کوشید با محدود کردن بخش فقهی #آیین تشیع و ممنوع ساختن #شعائری مانند برگزاری مراسم #عزاداری امام #حسین علیه‌السلام،  # سب و لعن مخالفان از جانب شیعیان   که به زعم وی اختلاف برانگیز و از بدعت‌های #شاه اسماعیل صفوی بود   و اجباری کردن اعتقاد به #خلفای راشدین،   نظر #اهل سنت را به خود جلب کند. از سوی دیگر تلاش کرد تا عثمانی‌ها را وا دارد که #فقه جعفری را کنار #مذاهب چهارگانه اهل سنت به رسمیت بشناسد. نادر تلاش برای دستیابی به این اهداف را از همان لحظه تدوین عهدنامه #شورای مغان آغاز کرد و تا واپسین لحظات عمر پی گرفت. اما هیچ گاه نتوانست به آرزوهای خود جامه عمل بپوشاند. -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j

«أمّ فَروه» 🌿🌿🌿  کنیه «فاطمه»، همسر بافضیلت امام باقر علیه السلام و مادر امام صادق علیه السلام است. او همچنین، دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر است که از اصحاب مورد اعتماد امام زین العابدین علیه‌السلام و یکى از فقهاى هفتگانه مدینه بوده و از بزرگان تابعین محسوب مى‌گردید. از مسعودى روایت شده، ام فروه از تمام بانوان عصر خویش در مقام تقوى و پرهیزکارى سرآمد و ممتاز بوده است. امام صادق علیه‌السلام درباره عظمت ایمان و مقام معنوى مادر خویش ام‌فروه فرموده است: «کانت امى ممن آمنت و اتّقت و احصنت والله یحب المحسنین»؛ مادر من، از جمله بانوانى است که باایمان بوده، پاکى و پرهیزگارى داشته درستى و نیکوکارى شیوه او بوده و خداوند متعال هم نیکوکاران را بسیار دوست مى‌دارد. از تعریفى که امام #صادق علیه‌السلام از مادر خود انجام داده، چنان که #مامقانى هم مى‌گوید: دلالت روشنى بر وثاقت و اعتبار حدیث ام‌فروه دارد، زیرا آن امام مادر خود را با خصلت تقوى و پرهیزگارى و حسن عمل مورد ستایش قرار داده است. ▫️راوی حدیث «ام فروه»، اضافه بر مقام بلند عرفان و تقوى و ارزش‌هاى عمیق اخلاقى و انسانى، آن طور که #کلینى و #مامقانى و برقى نوشته‌اند: به عنوان راوى حدیث معرفى شده است. امام #صادق علیه‌السلام از مادر خود روایت مى‌کند که وى از همسر خود امام #باقر علیه‌السلام بازگو کرده که آن حضرت فرموده است: من در هر شبانه‌روز هزار بار براى #شیعیان گناهکار خود دعا مى‌کنم و از درگاه الهى براى آنان درخواست آمرزش مى‌نمایم زیرا ما در برابر مصایب و مشکلاتى که مشاهده مى‌کنیم صبر و شکیبایى را پیشه مى‌سازیم در حالى که عالم و آگاه به اجر و پاداش الهى هستیم. اما شیعیان ما چنین علم و دانشى را ندارند و فقط به خاطر پیروى و اطاعت از ما براى حفظ عقیده و دیندارى خود، هر گونه سختى و مشقتى را تحمل مى‌نمایند! شیخ کلینى از #عبدالاعلى روایت کرده: من #ام‌فروه را در طواف خانه کعبه در حالى که چادر ساده‌اى به تن پیچیده بود، مشاهده کردم وى در حالى که طواف خود را انجام مى‌داد، با دست چپ هم #حجرالاسود را لمس کرد؛ اما این عمل مورد انتقاد و اعتراض مردى واقع شد و او رفتار #ام‌فروه را مغایر با سنت و احکام طواف تشخیص داد. اما ام‌فروه در حالى که از لحن اعتراض‌آمیز آن مرد فهمیده بود وى از پیروان اهل بیت علیه‌السلام نیست، پاسخ ‌داد: إنا لأغنیاء عن علمک؛ ما خانواده‌اى هستیم که از علم و دانش تو‌ بى‌نیاز مى‌باشیم. پی‌نوشت: شهیدی، سیدجعفر، ۱۳۸۴، ص۵. #ام‌فروه #انجمن_تاریخ_جامعه_الزهرا -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j