#ان_الله_اشتری_من_المومنین_انفسهم نشسته ام پشت کامپیوتر و کانال های خبری را مرور می کنم. حیدر هم توی بغلم نشسته. می پرسد بابا شما چند تا مشتری داری؟ می گویم یعنی چی؟ اشاره می کند به کانالی که دارم اخبارش را می خوانم. انگشتش را می گذارد آن بالا و می گوید ببین اینجا نوشته مشتری و عددش را نشانم می دهد و دوباره سؤال می کند کانال شما چند تا مشتری دارد؟ می گویم بابا این مشتری نیست مشترک است... .. حالا هی دارم فکر می کنم که شاید درست ترش همان مشتری باشد. برای ما که عمری کلمه فروشی کردیم و واژه هایمان را پشت ویترین گذاشتیم و پشت این دکه ی مجازی هی دست زیر چانه گذاشتیم و مشتری ها را شمردیم و آمد و شدشان را تماشا کردیم... #بر_ما_چنین_گذشت #قبل_از_خداحافظی #نقش_فرزندان_در_تربیت_پدر_و_مادر @telkalayyam

صفحه ی یک #عن_فاطمةالزهرا_بنت_رسول_الله... سادات به او مادر می گویند و غیر سادات آرزو دارند بتوانند به او مادر بگویند. من اما همیشه دوست دارم به او مادربزرگ جوان بگویم. مادربزرگ ها خوبی های زیادی دارند مثل مهربانی؛ اما مهمترین چیزی که با آن شناخته می شوند قصه گویی ست. قصه ها با روان بچه ها گره می خورند. بچه ها با قصه ها زندگی می کنند و بزرگ می شوند. زندگی های بدون قصه انگار چیزی کم دارند. چیزی در حد و اندازه ی خود زندگی. آدم ها بدون قصه انگار بزرگ نمی شوند. اینکه چه کسی قصه را تعریف می کند به اندازه ی خود قصه مهم است. مادربزرگی که بزرگترِ زن های همه ی عالم هاست باید قصه ای که تعریف می کند قشنگ ترین قصه ی همه ی جهان ها باشد. مادربزرگی که هنگام رفتن از دنیا توی وصیت نامه اش به همسرش نوشته است سلام مرا به همه ی فرزندهایم تا روز قیامت برسان. مادربزرگ برای همه ی بچه هایش تا روز قیامت یک قصه تعریف کرده است. قصه ای که طولانی نیست وخیلی ساده و صمیمی است. قصه ای که هیچ وقت تکراری نمی شود و هربار که آن را بشنوی غم تازه ای را از دلت بیرون می برد. قصه، خانوادگی است. شخصیت های آن تا نیمه ی قصه یک زن با پدر و همسر و دو پسرش هستند. مادر بزرگ هم خودش شخصیت اول قصه است و هم راوی است. او بدون اینکه شخصیت محوری خودش را پررنگ نشان بدهد آرام آرام قصه را روایت می کند. این روایت در کمال سادگی و صمیمیت، جذاب و شگفت انگیز است. مادر بزرگ روایتش را از اینجا شروع می کند که یک روز پدرش در خانه ی شان را می زند. دختر در را باز می کند. پدر سلام می کند. می گوید من امروز احساس ضعف دارم. آن عبای یمانی مرا بیاور و روی من بکش. دختر این کار را انجام می دهد. بعد از آن پسرش در می زند، بعد پسر کوچکترش و بعد همسرش. آنها بعد از سلام متوجه یک رایحه ی پاک می شوند و از آن رایحه متوجه مهمانی که درخانه است. قصه خیلی ساده و معمولی است اما کم کم شنونده ای که ما باشیم شناخت دیگری از اهل خانه پیدا می کنیم. انگار اهل این خانه با اهل زمین خیلی فرق دارند. انگار همه ی چیزهای ساده ی دیگر مثل آن عبا و مثل آن رایحه، غیرمعمولی اند حتی آن احساس ضعف انگار معنای دیگری می دهد. اهل خانه همدیگر را خیلی دوست دارند و به هم خیلی احترام می گذارند. این از نوع سلام کردنشان پیداست. آنها موقع سلام کردن اصرار دارند هم زمان هم نسبت خونی و ایمانی شان را متذکر شوند و هم مأموریت تاریخی و تکوینی شان را. پدرم، فرستاده ی خدا پسرم، صاحب حوضم پسرم، شفاعت کننده ی امتم برادرم، جانشینم و صاحب پرچمم دخترم، پاره ی تنم شخصیت های صمیمی قصه بعد از ورود و سلام و اجازه همه به زیر آن عبا می روند. مگر زیر آن عبا جای چند نفر است؟ راوی به این سؤال پاسخی نمی دهد. او داستان یک روز عادی از زندگی زمینی در خانه ای را تعریف می کند که اهل آن زمینی نیستند پس لزومی ندارد که این اتفاقات عادی با چارچوب های مادی فهم شوند. حالا راوی که همه ی اهل خانه را به سوی عبا هدایت کرده خودش هم از فرستاده ی خدا اجازه می گیرد و به زیر عبا می رود. او روایت را از زیر عبا ادامه می دهد. فرستاده ی خدا با دست راست گوشه ی عبا را به سمت آسمان بالا می برد و با خدا درباره ی اهل آن خانه سخن می گوید و برایشان دعا می کند. دعاهایی که به ما شناخت جدیدی از اهل خانه می دهد. از اینجا راوی شگفتی دیگری را رقم می زند. او در عین حال که در زیر عبا و در خانه ی خود است، بی واسطه از بارگاه خدا روایت را ادامه می دهد و این بار گفتگوی خدا با فرشته ها و ساکنان آسمان ها را تعریف می کند. متن گفتگو بسیار جذاب است اما شگفت آورتر روایت بی واسطه ی مادر بزرگ است که حکایت از حضور او در آن صحنه دارد. مادربزرگ تعریف می کند که فرشته ها و ساکنان آسمان ها از خدا می پرسند اینها که در زیر عبا هستند چه کسانی اند؟ حالا او پاسخ خدا را بی واسطه روایت می کند تا آنجا که خدا خودش از نقش محوری راوی پرده برمی دارد. آنها فاطمه و پدرش و همسرش و دو پسرش هستند. اینجا مادربزرگ به سراغ گفتگوی بزرگِ فرشته ها با خدا می رود آنجا که از خدا اجازه می گیرد که به زمین بیاید و ششمین نفر از اهل آن عبا باشد. راوی که این گفتگوی عرشی را شنیده است خبر از اجازه ی خدا به او می دهد. بزرگ فرشته ها راهی آن خانه ی زمینی می شود و راوی هم برمی گردد به روایت آن خانه. مادر بزرگ می گوید بزرگ فرشته ها به زمین آمد و به فرستاده ی خدا سلام کرد و سلام و پیام خدا را به او رساند. او با این که از خدا اجازه داشت اما از فرستاده ی خدا هم اجازه گرفت تا به زیر آن عبا بیاید. بزرگ فرشته ها به زیر عبا می آید. اینجا باید مهمترین پیام خدا را به فرستاده ی خدا ابلاغ کند. یک آیه از کتاب خدا... چیزی که به آن وحی می گویند... شگفتی دیگر روایت اینجا رقم می خورد حالا مادربزرگ جوان، گزارشگر لحظه ی باشکوه وحی است:

صفحه ی دو انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا قصه به اینجا که می رسد، راوی از گفتگوی فرستاده ی خدا و جانشینش سخن می گوید. اگر این گفتگو نبود هیچ کس نمی فهمید که چرا مادربزرگ دارد این قصه را برای ما تعریف می کند و کسی آداب شنیدن این قصه را نمی دانست. قرار است این داستان در جان و دل و زندگی بچه های آن ها تا روز قیامت چه تأثیری بگذارد؟ مادربزرگ جوان، حالا قسمت شیرین داستان را تعریف می کند؛ و اینکه بچه ها باید این داستان را دورهم و نه تنها، بشنوند و برای هم تعریف کنند. او می خواهد بچه هایش همیشه دور هم جمع باشند. این جمع شدن باید با محوریت دوستیِ اهل خانه باشد تا قصه اثر شگفت خود را بر جان ها بگذارد. قرار است گوش دادن به قصه تا روز قیامت غم ها را از دل بچه های این مادر بردارد و گرفتاری هایشان را برطرف کند. مادربزرگ ها وقتی قصه شان تمام می شود، بچه ها جور دیگری شادند و چشمانشان برق می زند و دوست دارند حالاحالاها در خانه ی مادربزرگ بمانند... @telkalayyam

#بر_ما_چنین_گذشت سید مرتضی طاهری گوینده ی پیشکسوت خبر رادیو بعد از اینکه اخبار ورزشی را می گوید و خلاصه ی مسابقات و حواشی بازی ها و حاشیه های مصاحبه ی مربیان و بازیکنان و خبر برد و باخت ها را داستان گونه روایت می کند؛ همیشه در پایان خبرها، در حالی که با آن صدای گرم و جذابش ذهن و روان شنونده ها را محو دنیای ورزش کرده؛ یک جمله ی حکیمانه دارد که من در طول روز به مناسبت های مختلف آن را با خودم تکرار می کنم. آن جمله این است: این بود چند خبر ورزشی #قبل_از_خداحافظی @telkalayyam

محمد شمس لنگرودی ... قصه که تمام می شود آدم ها کجا می روند؟ #محمد_شمس_لنگرودی شعر سپید مرگ @ayateghamze

#یا_من_یعطی_من_لم_یسئله_و_من_لم_یعرفه… از امشب یک نفر پشت در خانه هایمان نان و خرما می گذارد… یک نفر که نمی شناسیمش… #حتی_بیشتر @telkalayyam

#از_تنور_خولی_بپرس از قرآن سوخته نور بلند می شود... @telkalayyam

و السلام علیکم سلام مودّع و لکم حوائجه مودِع از زیارت رجبیه... . . . آرزوهایم را پیش شما می گذارم و می روم... #قبل_از_خداحافظی @telkalayyam

#شعر_و_کودکی از برگه ی امتحانی دانش آموز 7 ساله این قصه را در سه خط ادامه بده: کبوتر غمگین بود... کبوتر غمگین بود به خاطر اینکه او شوهر نداشت. با خود گفت: هر وقت صاحب من خواست به مشهد برود به او می گویم تا مرا هم ببرد تا از کبوترهای حرم امام رضا شوهری پیدا کنم. فاطمه/ هفت ساله @sherokoodaki

#و_احییتنی_تحت_ظلک دیروز دختربچه ها زنگ نویسندگی داشتند گفته بودم مثلا شما نابینا هستید. یک گزارش خیالی از یک روز خودتان بنویسید اما اشاره ای به نابینا بودن خودتان نکنید خلاصه اینکه نصف بیشتر بچه ها بار سفر را بسته بودند و حالا با قطار یا ماشین آمده بودند مشهد و با هر سختی که شده خودشان را رسانده بودند پشت پنجره فولاد... @telkalayyam

#روز_عمو بچه های من پول هایشان را روی هم گذاشته اند و یک هدیه برای عمویشان خریده اند به دخترم می گویم این را به چه مناسبتی برای عمو خریده اید؟ می گوید به مناسبت روز عمو می گویم روز عمو دیگر چه صیغه ای ست؟ می گوید تولد حضرت عباس مگر روز عمو نیست؟ #و_لعن_الله_من_حال_بینک_و_بین_ماء_الفرات و لعنت خدا بر هر آن کس که بین تو و آب فرات مانع شد... @telkalayyam

#... للأخ السّدید و الولیّ الرّشید الشیخ المفید.... أما بعد... ما هم اگر مفید بودیم برایمان نامه می نوشتی... #حتی_بیشتر @telkalayyam

یاسین/ 26 و 27 قیل ادخل الجنة قال یا لیت قومی یعلمون بما غفر لی ربی و جعلنی من المکرمین گفتند وارد بهشت شو گفت ای کاش قومم... @telkalayyam

... گفتم این عید به دیدار خودم هم بروم قیصر امین پور @ayateghamze

فلم أرَ مولیَ کریماَ أصبرَ علی عبدِ لئیمِ منک علَیَّ یارب دعای افتتاح . . . خداهای زیادی را پرستیده ام که برای هیچ کدام مثل تو گرامی نبوده ام... . . @telkalayyam

#بت_بزرگ بت های کوچک را شکستم حالا باید تبر را بگذارم روی دوش خودم #حتی_بیشتر @telkalayyam

#شعر_و_کودکی همه ی آدم خوبا شاگرد امام علی ان؟ پسر/ 4 ساله @sherokoodaki

#نذر_مادری_که_هنوز_پسرش_برنگشته_… دارم آش هم می زنم به مادرم می گویم بیا یک کم بچش ببین حمد و قل هوالله اش به اندازه ست؟ ببین صلواتی چیزی کم ندارد؟ #حتی_بیشتر @telkalayyam

#بر_ما_چنین_خواهد_گذشت؟ «زرقا چه می بینی؟» - زنانی را می بینم که هیچ نپوشیده اند جز ماسک #عقلانیت_مدرن @telkalayyam

گاهی پشت ویترین بعضی کتاب فروشی ها می ایستم و با خودم فکر می کنم بشر برای این که قرآن و مفاتیح نخواند باید چقدر کتاب بخواند؟ #حتی_بیشتر @telkalayyam

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَي الْهِلَالِ... أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِير....ِ . صحیفه سجادیه. دعای چهل و سوم به رسم استهلال زیر آسمان می روم صحیفه را ورق می زنم و به مولایی فکر می کنم که با ماه سخن می گوید... @telkalayyam

#اللهم_اهل_الکبریاء_و_العظمه_و_اهل_الجود_والجبروت خدایی که من می شناسم... خدایی که این شب ها در ابوحمزه با او انس گرفته ام... خدایی که در جوشن کبیر صدایش زده ام... خدایی نیست که اگر مهمانی را به خانه اش دعوت کرد، او را بیرون کند... خدایی نیست که اگر سفره ای پهن کرد آن را جمع کند.... خدایی نیست که اگر دست و پای دشمنی را بست دوباره آن را باز کند... حتی دوستان او اینگونه نیستند... سفره ای که این روزها حرف از جمع شدن آن می زنیم حتی در شأن سلیمان نبی نیست... اصلا مهمانی بهانه بوده... که مقیم خانه ی او شویم... که از اینجا به مهمانی دیگری نرویم... اینکه ما از سر سفره بلند شویم و مهمانی را ترک کنیم حرف دیگری ست... اینکه ما به دست خودمان دوباره دشمنمان را بر خودمان مسلط کنیم ربطی به تمام شدن یا نشدن ماه مبارک ندارد... خدایا تو اهل کبریا و عظمتی تو اهل جود و جبروتی تو اهل عفو و رحمتی تو اهل تقوا و مغفرتی و این اهلیت، قید زمان و مکان ندارد... @telkalayyam

#… فرموده بود ما اهل بیت ،بزرگ و کوچکمان با هم فرقی ندارد عرض می کنم ما اهل دنیا نیز همین طور... #حتی_بیشتر @telkalayyam

#أیها_الصادق_یابن_رسول_الله ابوبصیر می گوید همسایه ای داشتم که مرید سلطان بود و برای خودش مال و منالی به هم زده بود. مجلس عیش و نوش راه می انداخت و زن های آوازخوان را دور خودش جمع می کرد و شراب می خورد. از دست او در اذیت بودم. بارها به خودش شکایت کردم اما فایده ای نداشت. یک بار که خیلی پافشاری کردم به من گفت؛ فلانی! من آدم بیچاره ای هستم . به گناه مبتلا شده ام اما تو مثل من آلوده نیستی حال مرا به رفیقت –امام صادق علیه السلام- بگو؛ بلکه خدا مرا هم نجات داد. حرفش روی من اثر گذاشت.دلم برایش سوخت. یک بار که در مدینه خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم حال و روز همسایه ام را تعریف کردم. امام علیه السلام فرمود وقتی برگشتی کوفه همسایه ات پیش تو می آید. از قول من به او بگو "جعفربن محمد" برایت پیغام داده که تو کارهایت را کنار بگذار من هم از طرف خدا بهشت را برایت ضمانت می کنم. به کوفه که برگشتم او باعده ای دیگر به دیدنم آمدند. او را پیش خودم نگه داشتم تا همه رفتند. گفتم فلانی! پیش امام صادق علیه السلام یاد تو کردم ؛ آقا فرمود وقتی به کوفه برگشتی همسایه ات پیش تو می آید از طرف من به او بگو که جعفر بن محمد می گوید تو کارهایت را کنار بگذار من هم از طرف خدا بهشت را برایت ضمانت می کنم. این جمله را که گفتم گریه کرد. گفت تو را به خدا این ها را امام صادق به توگفت؟ قسم خوردم که این حرف ها را امام خودش فرموده. گفت تو کار خودت را کردی باقی اش با من و رفت. چند روزی گذشت تا این که همسایه ام یک نفر را فرستاد سراغ من . وقتی به خانه اش رسیدم دیدم پشت در خانه نشسته و لباس ندارد. گفت: ابوبصیر! به خدا دیگر هیچ چیز توی خانه برایم باقی نمانده . همه ی اموالم را به صاحبانش برگرداندم. حالا حال و روزم این است که می بینی. ابوبصیر می گوید پیش رفقا رفتم و برایش لباس تهیه کردم . چند روز دیگر دوباره یک نفر را فرستاد و گفت مریضم. به عیادتش رفتم و یک سره برای مداوایش در رفت و آمد بودم تا این که به حالت احتضار درآمد. کنارش نشسته بودم. گاهی از هوش می رفت و دوباره به هوش می آمد. آخرین بار که به هوش آمد گفت ابوبصیر! رفیقت به وعده اش وفا کرد و جان داد... ابوبصیر می گوید بعد از موسم حج، خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم اجازه خواستم که وارد شوم. هنوز هیچ حرفی نزده بودم. یک پایم بیرون در بود و یک پایم داخل اتاق که حضرت فرمود: ابوبصیر! ما به وعده ی مان با رفیقت وفا کردیم... ............. اصول کافی/کتاب الحجة/باب مولد أبی عبدالله جعفربن محمد علیهماالسلام/حدیث پنجم #حتی_بیشتر @telkalayyam

#دلم_تنگ_است_می_دانی_برادر؟ از وقتی که یادم می آید ما مردم بفرما زدن هستیم مردم نه امکان ندارد، اول شما مردم تقسیم آش نذری بین همسایه ها هل دادن ماشین خراب برداشتن زنبیل پیرزن توی کوچه تنظیم باد صلواتی فندک رایگان شکلات به بچه دادن رد کردن نابینا از خیابان گذاشتن کلمن آب یخ جلوی مغازه توقف، با دیدن کاپوت بالا زده توی جاده گذاشتن خوراکی اضافی توی کیف برای بغل دستی مردم آدرس دادن به غریبه ها مردم، منزل خودتان است مردم حالا تشریف داشتید مردم شام جایی قول نده چندوقتی است اما نمی دانم چی شده که همه جا پر شده از آگهی های عجیب و غریب آگهی های هنر فروشی و مهارت فروشی کسب درآمد از توانایی ها نه اینکه اینها قبلاً نبوده اما این روزها رقابت عجیبی بین ماافتاده برای فروختن برای کاسبی برای بازاری شدن انواع کارگاه ها و کلاس های آنلاین و آفلاین مهارت های جدایی فوت و فن شعر گفتن رازهای موفقیت شگردهای کسب درآمد فلان چیز خلاق چندصد مدل بستن روسری اسرار تا کردن ملافه بافندگی تضمینی موی سر فلسفه برای کودک و... طنز تلخ ماجرا اینجاست: ظرفیت محدود بیست درصد تخفیف جلسه ی اول رایگان تمدید مهلت ثبت نام و... می دانم که فشارهای معیشتی خیلی از قبل بیشتر شده اما هر چی فکر می کنم این ادا و اطوارها مال ما نیست این کارها به ما نمی آید مشورت کردن چرا باید پولی باشد؟ مهربانی کردن چرا باید بیست درصد تخفیف داشته باشد؟ ظرفیت محدود یعنی چی؟ دیگر چیزی نمانده است که شتاب دهنده ها آن را تبدیل به کسب و کار نکرده باشند کم مانده برای برداشتن زنبیل پیرزن ها هم اپلیکیشن درست کنند این حرف ها را امروز زدم چون روز غدیر است ما مردم غدیر هستیم از اعمال امروز عهد اخوت است پیمان برادری اصلاَ همین اطعام و اعمال فراوانی که برای امروز وارد شده از جلوه های برادری است. قشنگی امروز به این است که بازار تعطیل است. شیطان با همه ی اعوان و انصارش می خواهد که از ما انسانِ بازار بسازد الشیطان یعدکم الفقر شیطان شما را از فقیر شدن می ترساند ولی غدیر آمده است که جامعه ی دیگری بسازد جامعه ای که رابطه ها بر اساس بازار نیست بر اساس ولایت است و برادری ولایت در طول و برادری در عرض من شاید عقل معاش درست و حسابی نداشته باشم شاید با این طرز فکر توی دنیای امروز جایی نداشته باشم اما دلم روشن است که دنیای فردا دنیای برادری است #عهد_اخوت @telkalayyam