eitaa logo
اشعار محمد جواد شیرازی
920 دنبال‌کننده
36 عکس
9 ویدیو
0 فایل
این کانال توسط ادمین اداره می شود. مشاهده بانک جامع اشعار در وبلاگ: http://Sabuo.blog.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
به نبی و خدیجه‌ی اطهر به " فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ" از نماز شب است بالاتر نیت دست‌بوسی مادر طب و مرهم نبود و هرگز نیست برکتی هم نبود و هرگز نیست در دو عالم نبود و هرگز نیست از دعاهای خیر او بهتر چهره اش نور کهکشان دارد در دلش مهر بی کران دارد با همین قامت کمان دارد زیر پایش بهشت سرتاسر دشمنان رسول می لرزند داده حق بر رسول خود فرزند صد هزاران پسر نمی ارزند بر رسول خدا به این دختر هست زهرا سراسر قرآن بین احزاب و فاطر و لقمان آل عمران و مریم و فرقان قدر، انسان، تبارک و کوثر فاطمه خود تعالی خود شد عزت لایزالی خود شد در همان خردسالی خود شد مادر مهربان پیغمبر مادر کربلا و عاشورا حجت الله بر حجج، زهرا در میان تمام اهل کسا فاطمه می شود فقط محور فاطمه کیست؟ صاحب افلاک جلوه ی رب العالمین در خاک طبق نص روایت لولاک نیست از فاطمه کسی برتر روز مادر دعا دو چندان کن یاد، از رفتگان فراوان کن یاد، از مادر شهیدان کن یادی از مادر علی اصغر @abdorroghaye
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قسم به جلوه ی ایمان و عصمت زهرا بیا که شاد شود قلب حضرت زهرا   گناهکاری ما را ببخش آقا جان به حرمت نظر لطف و رحمت زهرا @abdorroghaye
همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم حرارتی است قدیمی که در دلم دارم اگرچه دستِ تهی دارم و گدا طبعم دلِ شکسته ی خود را که دستِ کم دارم میان نامه ی من خالی است از خوبی گناه و جرم و خطا را همه رقم دارم مرا به حُرمتِ موسی الرضاست می بخشید خوشم که رعیتم و شاهِ ذوالکرم دارم به امرِ حضرت سلطان، حسین می گویم به لطف فاطمه ارباب محترم دارم حسین گفتم و جان و دلم به جوش آمد مرا ببخش، فقط اشک تازه دم دارم نشد که زائر کرب و بلا شوم، باشد دلم خوش است میان دلم حرم دارم  برات کرب و بلایم به دست عباس است دوباره مُلتمس دامنِ علمدارم @abdorroghaye
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
می نویسم به اذن ثارالله از زنی با وقار همچون ماه راوی صادق بنی هاشم از علوم خفی حق آگاه مهد علم و مفسر قرآن کوه عصمت، مقرب درگاه چون حسین و حسن سخاوتمند مثل زینب صبور آل الله مثل زینب بلا چشیدن را ام کلثوم بوده خاطرخواه با صلابت مبارزه می کرد با سلاح دعا و اشک و آه خطبه مانند مرتضی می خواند خطبه هایی پر از غم جانکاه مدح او را بس است چون بوده دختر فاطمه، سخن کوتاه دختر دوم ولی خدا ام کلثومِ حضرت زهرا آن قدر داغ و دردسر دیده قد کمان و نحیف گردیده بعد داغ غم رسول الله یاس را در دل شرر دیده وسط کوچه ی بنی هاشم یک نفر به چهل نفر دیده خاک غم روی چادرش مانده چون شکاف سر پدر دیده جگرش سوخت در کنار حسن طشت لبریز از جگر دیده چادر خواهر بزرگش را وسط خیمه شعله ور دیده لب گودال بر زمین خورده غارت جسم محتضر دیده کوفه و شام پر بلا رفته بر سر نیزه ها قمر دیده نیزه ها را ببر از این جا شمر دور کن چشم بی‌حیا را شمر با دلی پر شراره و گریان لقمه ها را گرفت از طفلان خطبه اش شام و کوفه را لرزاند دشمنش شد از این بیان حیران داغ بازار شام را حس کرد وسط چشم های بی ایمان با دو چشم خودش تماشا کرد خیزران خورد بر لب و دندان رفت ویرانه ای که شامش بود سرد و روزش جهنمی سوزان گریه می کرد پا به پای رباب تا دهد بر دلش سر و سامان چه فراقی کشید این خواهر اربعین بود آخر هجران درد، این است قدر این بانو مانده حتی میان ما پنهان ما بدهکار ام کلثومیم عبد دربار ام کلثومیم eitaa.com/abdorroghaye
ای مهبط وحی، ای نسیم رحمت ای صاحب جامعه، ولیّ نعمت ای هادی و‌ علت موحد شدنم مهرت شده آمیخته با جان و تنم شد طاعت هر بنده به حبّت موکول با بندگی ات، بندگی ام شد مقبول آموخته ای به ما علی گفتن را در راه ولی فقط پذیرفتن را خوب است که دلتنگ حریمت شده ام دیوانه ی سیدالکریمت شده ام یادم که نرفته سرپناهم دادی یک عمر نجات از گناهم دادی فخر است مرا همین گدایت بودن هر لحظه گدای سامرایت بودن ذهنم شده از غریبی ات درمانده دل را غم تنها شدنت سوزانده یک فاجعه بر پلک ترت آتش زد تخریب حرم بر جگرت آتش زد با حمله سوی قبر اباعبدالله کردند خراب، حال و روزت را آه از ظلم و ستم بریدی و خسته شدی در پشت فرس دویدی و خسته شدی بر تکه ی ناخنت قسم دق کردم با یاد غمت شبانه هق هق کردم از آن همه بی مهری و آزار نگو از حمله سوی خانه ات، ای یار نگو شد درب حرم بدون اذنت تا باز بردند تو را شبانه در بین نماز از ظلمت قلب های تاریک ای وای رفتی به سوی خان صَعالیک ای وای با صد غم انباشته در دل رفتی رنجیده به بزم متوکل رفتی تا جام شراب را مقابل دیدی بر غربت عمه جانتان باریدی گیرم که شراب بود و ماتم بوده اصلا تو بگو که خیزران هم بوده؟! سهل است گریز روضه را خواندن، نه صد مرد اسیری برود، یک زن نه زن باشی و در رخت اسیری سخت است با معجر پاره رو بگیری سخت است زن باشی و بی پناه و تنها بشوی زن باشی و در زیر کتک تا بشوی هر غم که ندیده ای تو زینب دیده حتی گلوی بریده را بوسیده https://eitaa.com/abdorroghaye
از خدا خواسته ام ایمن و راحت باشی فارغ از درد و بلایا و مصیبت باشی در شبی که همه با چشم امید آمده اند آرزو می کنم ای یار، سلامت باشی بی پناهی نشود ثانیه ای سهم دلم تا که بر روی سرم سایه ی رحمت باشی آرزو می کنم از بندگی ات دل نکنم تا نفس هست مرا پیر طریقت باشی از خدا خواسته ام کاش که از مرحمتت ضامن سینه زنان روز قیامت باشی تا به کی روی همه دیدن و رخسار تو نه؟! تا به کی این همه مخفی ز جماعت باشی از سر شب به امیدی به خودم می گویم می روم هیئت و ای کاش که هیئت باشی دو سه ساعت ته گودال حسین آه کشید سالها گریه کن آن دو سه ساعت باشی پلک زخمی و دو چشمان پر اشکت گویاست روز و شب سوخته از غارت جدت باشی eitaa.com/abdorroghaye
دوریم از رخ ماه، أین بقیة الله ماندیم در دل چاه، أین بقیة الله دلتنگ یار بودیم، هر روز، وقت و بی وقت گفتیم گاه و بیگاه، أین بقیة الله یارب تفضلی کن، خسته شدیم ازین غم با ما کمی بیا راه، أین بقیة الله ماه علی است این ماه، از برکتش به مهدی ما را رسان در این ماه، أین بقیة الله یک شب نجف عطا کن، تا در حریم حیدر گوییم تا سحرگاه، أین بقیة الله مانند طفل لجباز دم میزنم مکرر أین بقیة الله، أین بقیة الله آب از سرم گذشته، عمرم به سر رسیده از سینه می کشم آه، أین بقیة الله هر بار روضه رفتیم، هربار گریه کردیم گفتیم ناخودآگاه، أین بقیة الله یک عمر این مصیبت، سوزانده قلب ما را مانده است تشنه لب شاه... أین بقیة الله @abdorroghaye
اگر خورشید بالا رفت هر صبح و نمایان شد گرفت از گنبد شاه نجف اذن طلوعش را eitaa.com/abdorroghaye
بندی از ترکیب بند سوگند بر بیت الحرام و بر شکافش کفر است هر راهی که باشد بر خلافش سینه برایش چاک داده حق تعالی تا که بگوید هست کعبه در طوافش این حرف آغازینِ شأنِ قنبر اوست آن قله که عمری است نامیدند " قافش" زهدِ علی را هیچ مخلوقی نفهمید حتی عبای وصله دار و پشم بافش شیران خون ریز عرب در بین میدان انکار می کردند خود را در مصافش رو کرد در هر معرکه، دستِ دغل را انداخت از رونق علی، لات و هبل را eitaa.com/abdorroghaye
"صدق الله العلی العظیم" پیام حق به همه، روز سَدُّ الابواب است که نیست هیچ کسی محرمم سوای علی علی نخوانده خودش را خدا قبول ولی چه شد که خواند خودش را "علی"، خدای علی eitaa.com/abdorroghaye
بندی از ترکیب بند ذکر مدحش به لب جن و ملک گل کرده به علی ختم رسل نیز توسل کرده نه فقط تکیه ی عرش است به دستان علی آسمان با نظرش، حفظ تعادل کرده بارها گشت نبی بی کس و با یک لشگر... یک تنه حیدر کرار، تقابل کرده به همه خیر رساند و به همه روزی داد از همه طعنه شنیده است و تحمل کرده سفره دار کرمش بود حسن، با این حال خودش از نان جوی خشک، تناول کرده پدری کردنِ بر اهل ولا را ز ازل حضرت حیدر کرار تقبل کرده آن که زهرا به وجودش شده خرسند، علیست برترین اصل، در آیین خداوند علیست eitaa.com/abdorroghaye
هوای طفل زمین خورده را پدر دارد فدای این پدر مهربان، فدای علی برای روز پدر، کاش در نجف بودم که باز سر بگذارم به زیر پای علی eitaa.com/abdorroghaye
رسیده نوکر عاصی و روسیاه عقیله رسیده با طمع بخشش از اله عقیله به هر دری زدم و عبد سر به راه نبودم مرا بخر که شوم عبد سر به راه عقیله گناه و معصیت از چشم پُر گناه می افتد اگر به دل برسد لطف یک نگاه عقیله مرا خلاص کن از جایگاه آتش دوزخ قسم به حرمت والا و جایگاه عقیله خوشا به حال شهیدان جان فدایی زینب خوشا به غیرت شیرانِ در سپاه عقیله به یاد قلب سلیم مدافعان شهیدش سلام می کنم امشب به بارگاه عقیله به روز حشر که مُهر سکوت بر لب خلق است حسین، ذکر لب ماست در پناه عقیله نگو به مقتل ارباب، قتلگاه حسینی که قتلگاه حسین است و قتلگاه عقیله چه شد که این همه کعبِ سنان به پیکر او خورد؟! مگر نبود کفیلش، نبود ماه عقیله؟! اگرچه سنگ به پیشانی اش زدند ولی باز ندید چشم کسی عجز و اشک و آه عقیله eitaa.com/abdorroghaye
حرف از وفات زینب کبری جفا به اوست زینب شهیده ای است که شاهد بر عالم است eitaa.com/abdorroghaye
بعد از حسین غربت عالم به دل نشست کِشتی روزهای خوش من به گِل نشست یاد تنش که ماند زمین، نیمه جان شدم تا مبتلا به بسترِ بی سایه بان شدم از آن زمان که آب نخورد آبروی من پایین نرفته آبِ خوشی از گلوی من یادم نرفته آینه بودم برابرش یادم نرفته بوسه زدم زیر حنجرش آنقدر گریه می کنم از حال می روم انگار بازهم سوی گودال می روم او شد اسیر خنجر و من هم اسیرتر هر ضربه ای که خورد شدم پیر و پیرتر همچون رقیه خواهر او هم یتیم شد یک عمر گریه، روزیِ یک سال و نیم شد باور کنید قبل رسیدن به کربلا هرگز ندیده بود کسی سایه ی مرا آن جاه و احترام مداوم تمام شد با من یزید هم سخن و هم کلام شد از شهر شام غصه ی عالم به من رسید روی کبود و چهره ی مبهم به من رسید وقت طلوع چهره ی نورانی حسین سنگی رسید و خورد به پیشانی حسین اشک رباب دیده ام و دلشکسته ام بزم شراب دیده ام و دلشکسته ام تا بین طشت آیه ی کهف الرقیم خواند جوری زدند روی لبش جای چوب ماند لحظات آخرم، همه چیز مرا گرفت پیراهنی که بوی عزیز مرا گرفت هستم خراب روضه و مجنون، هنوز هم بوی حسین می دهد این خون، هنوز هم در سینه آخرین ضربانم حسین شد وقت وداع، ذکر لبانم حسین شد eitaa.com/abdorroghaye
بر ناله های روز و شبش اعتنا نشد هر روز آب تر شد و دردش دوا نشد ابعاد جسم مختصرش وقت سجده اش در یک نگاه، بیشتر از یک عبا نشد خاک نمور و سرد سیهچال شد سبب از دردهای کهنه، شبی هم رها نشد دلتنگ بود سخت به دیدار دخترش اما ندیدش آخر و حاجت روا نشد بین فشارِ حلقه ی زنجیرها کسی چون او به ساقِ خُرد شده مبتلا نشد تا مغز استخوان تنش تیر می کشید بی دردسر نشد که شود جابجا، نشد بدکاره هم عوض شد و ذکر جلاله گفت بیچاره آنکه با کرمش آشنا نشد مردی که با حیا به نماز ایستاده بود حتی زمان نافله از او حیا نشد وقتی که زهر، تشنه لبش کرد، لحظه ای گریان به جز به تشنه لب کربلا نشد هرچند سینه اش به روی تخته پاره رفت دیگر شکسته زیر سم اسب ها نشد شکر خدا نماند تنش بر روی زمین شکر خدا که سهم تنش بوریا نشد eitaa.com/abdorroghaye
به مناسبت 24 رجب، سالروز فتح خیبر از ماجرای فتح خیبر شد نمایان تنها یل بی باک و بی همتا علی بود eitaa.com/abdorroghaye
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فقط نه این که خمیده چنان هلال شدی شبیه فاطمه چون سایه و خیال شدی   شبانه روز فقط مرگ را طلب کردی چه شد که این همه لب تشنه ی وصال شدی؟!   چه حیف! تشنه ی دیدار دخترت ماندی دچارِ غربت این دوری و ملال شدی   میان ظلمت زندان، به قلبِ بدکاره... هبوط کردی و خورشیدِ لم یزال شدی   چقدر وقت نمازت تو را کتک زده اند چقدر مضحکه ی قومِ بدخصال شدی   مگر به ساحتِ پاکِ علی ولی الله چه گفته مرد یهودی، مریض حال شدی؟!   شدید  ناخوشی ساق پا عذابت داد عجیب وقت پریدن شکسته بال شدی   چه گفته اند مقاتل بگو زبانم لال اگر غلط نکنم زنده زنده چال شدی   برای روضه ی جانسوزِ سیدالشهدا همیشه منتظرِ لحظه ای مجال شدی   لبت همین که چنان چوب خشک می لرزید اسیرِ تشنگی شاه بی مثال شدی   برای ذبحِ غریبانه، بین گودالش شبانه گریه کنش در سیاهچال شدی   تنت اگرچه روی تخته پاره رفت اما کجا به زیر سم اسب پایمال شدی؟! eitaa.com/abdorroghaye
در هر نفس، دلگرمی طه، علی بود حتی میان عرش، آن بالا علی بود اصلی ترین اعجاز احمد در رسالت قرآن نبوده بلکه بودن با علی بود قرآن مگر بی مدح حیدر سوره دارد هر جای قرآن گشته ام، پیدا علی بود "ألیَوم أکمَلتُ لَکُم" یعنی محمد شرط کمال بعثتش، تنها علی بود در جنگ های سخت آن دوران، همیشه ذکر پیمبر، لافتی إلا علی بود از ماجرای فتح خیبر شد نمایان تنها یل بی باک و بی همتا علی بود در سختی جنگ احد، از گِرد احمد رفتند اصحاب نبی اما علی بود آن کس که نفس مصطفی بود و به جایش در بسترش خوابید بی پروا، علی بود با او کسی احساس تنهایی نمی کرد بر بی پناهان، ملجأ و مأوا علی بود حیرت زده هستند سلمان و اباذر هر منزلی رفتند در آن جا علی بود با یا علی، موسی کلیم الله گشت و... ذکر لب عیسی بن مریم یا علی بود آن کس که مست سجده هایش بود جبریل آن عاشق دلداده، مولانا علی بود سُبحانَ رَبّی... جای حیرت نیست، محشر دیدی اگر که رَبّی الأعلی، علی بود بالاتر از هر رتبه ای را مرتضی داشت آرامش انسیة الحورا علی بود ممسوس حق بودند در یک نور واحد حیدر، بتول و حضرت زهرا علی بود eitaa.com/abdorroghaye
تو کیستی که حرمت اسلام بند توست معصوم، مستِ وصف مقام بلند توست بدو تولدت چه شد ای ماه هل اتی بوسه به دست های تو زد شاه لافتی تو کیستی که معرفتت عین واجب است دستت به دست فاطمه روز محاسبه است ای عبد صالحی که شدی منتهای عرش رفعت گرفت ذکر تو در ماورای عرش در دل به جز "علی" به کسی جا نداده ای نزد "احد" به گفتن "دو" پا نداده ای ممسوس ذات بی بدل پنج تن شدی هر لحظه جان فدای حسین و حسن شدی روز جمل کنار حسن تا قدم زدی آرایش سپاه جمل را بهم زدی یک عمر می شود‌ شهدا در تحیرند بر جایگاه اُخروی ات غبطه می خورند ماه بلند نیمه شب این قبیله ای فخرت همین بس است، کفیل عقیله ای تسلیم محض بودی و حرفی نداشتی حرف حسین را روی چشمت گذاشتی ای قله ی کرامتِ بی وصف و دامنه هستند ریزه خوار عطایت، ارامنه بی گوهر ولایت تو می شوم ذلیل باب الحوائجِ همه ی خلق، الدخیل عقده گشای هر گرهِ کارهای ما ای آخرین امید گرفتارهای ما صحنت همیشه ملجأ و کهف امان ماست نامت تسلی دل صاحب زمان ماست هر وصفی از وفا و مرامت شنیده ام در تکه پاره های امان نامه دیده ام معصوم ها به پای غمت گریه می کنند بر چوب سالم علمت گریه می کنند بین فرات رفتی و لب هات تشنه ماند جسمت میان لشکری از تیر و دشنه ماند بر چشم های ناز تو چشم حسود خورد در علقمه به چهره ی ماهت، عمود خورد شرمندگی، تمام وجود تو را گرفت وقتی که تیر حرمله، در مشک جا گرفت پای حسین ماندی و نقش زمین شدی یک عمر فخر مادرت ام البنین شدی eitaa.com/abdorroghaye
همین که بوی شب جمعه می رسد از راه اسیر کرب و بلا می شویم با گریه حسین کشته ی اشک است، پس به عشق حسین فدای شاهِ وفا می شویم با گریه eitaa.com/abdorroghaye
خاتم اگر نبود محمد به انبیاء جا داشت بین خلق که پیغمبری کنی از مأذنه صدای اذانت رسیده است تحریر میزنی ز پدر دلبری کنی Eitaa.com/abdorroghaye