⁉️چرا بانوان ایرانی دانش دینی ندارند؟ ✍️زهرا حاج محمدی، عضو تحریریه مجتهده امین شاید پاسخ به سوال بالا، برای بار نخست ذهن مخاطب را به دوران قاجار سوق دهد و با دلیل آوردن از گستره‌ی سفره‌ی فقر اقتصادی و فرهنگی در ایرانِ ۲۳۰ سال پیش، انگشت اتهام را به‌سوی دودمان قاجار و شخص آقامحمدخان قاجار - سرسلسله‌ی ایران قاجاری - نشانه رفته و ناآرامی‌های ممالک محروسه‌ی ایران را هم شاهد مدعای این پاسخ عنوان کند. هرچه باشد هنوز مراسم خاکسپاری کریم‌خان پایان نیافته بود که سرانِ حکومت‌های ملوک‌الطوایفی در کشور بازهم برای کسب قدرت به کشمکش پرداختند تا سرانجام سران ایل قاجار میوه‌ی این درگیری‌ها را به نفع خود چیدند و دودمان منحوس دیگری را در ایران پایه‌گذاری کردند. دودمانی که جز توطئه و ثروت‌اندوزی و تولید فساد و از میان بردنِ مردان بزرگ کار دیگری برای کشور نکردند اما، حتی با همین تاریخ تلخ و سراسر جنگ و درگیری بازهم نمی‌توان پاسخ سوال را تنها به دودمان قاجار حواله داد و پرونده‌ی تاریخ معاصر و کاستی‌ها امروز جامعه ایرانی را برای همیشه بست! چه دودمان قاجار و چه جانشینان آن‌ها که درخت عدم کفایت قجرها را این‌بار به نام سلسله‌ی پهلوی آبیاری کردند و ایران را بار دیگر به انتهای فهرست کشورهای صاحب دانش و توسعه برده و راه نفوذ بیگانگان را با گدایی دانش و توسعه به کشور بازکردند، هیچ‌یک مقصران تام و تمام برای نبودِ جوهره‌ی دینی در میان بانوان ایرانی نیستند. چراکه اگر این سلسله‌های نامیمون تنها دلیل عقب‌افتادگی دینی در میان بانوان بودند، امروز که بیش از ۴۰ سال از وقوع انقلاب اسلامی می‌گذرد و در شرایطی که بانوان ایران همانند و همپای مردان ایرانی در عرصه‌های علمی، فنی، ورزشی، هنری و اقتصادی رشد مطلوبی داشته‌اند و البته بخش زیادی نیز به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند، باید در حوزه‌های دینی نیز به میزان کافی پیشرفت می‌داشتند اما آیا به واقع این‌گونه است؟ اگر پاسخ به سوال اخیر مثبت بود؛ تعداد بانوانی که به درجه‌ای از اجتهاد و مرجعیت رسیده باشند؛ نمی‌بایست به دو یا چند نام ـ بانو صفاتی، بانو امین اصفهانی و زینت‌السادات همایونی ـ محدود می‌بود. حتی اگر بپذیریم به برکت پیروزی انقلاب اسلامی، نظام آموزشی در دانشگاه غنای بیشتری یافت و شرایط را برای حضور بانوان در نظام آموزشی و پرورشی فراهم کرد و در این میان حوزه‌های علمیه زنان نیز ظهور و بروز ویژه‌ای پیدا کرد به گونه‌ای که اکنون با گسترش آموزش بانوان، می‌توان نسلی از زنان فرهیخته‌ای که به طور بالقوه می‌توانند به درجه اجتهاد برسند را انتظار کشید، با این‌حال باید پذیرفت که کلیت جامعه‌ی امروز ایران هنوز علاقه‌ امیدوارکننده‌ای به ورود بانوان به مسایل و کسب دانش‌های دینی ندارد که اگر جز این بود، همانگونه که آمار حضور دختران و زنان در دوره‌های آموزشی رسمی و غیررسمی شامل موضوعات علمی و ورزشی، مهارت‌های فردی مانند زبان‌آموزی و دوره‌های هنری و اقتصادی و آموزش‌های مرتبط با کسب و کار هر روز به فزونی می‌گذارد، تعداد بانوان علاقمند به علوم دینی نیز بایستی فراگیری قابل توجهی داشته باشد. شاید در این میان بیشترین دختران و بانوانی که سعادت فراگیری دانش دینی را دارند، یا در خانواده‌های روحانیون متولد شده‌اند یا به واسطه‌ی برخورداری از مشاوره‌های درست مذهبی، قدم در این مسیر نهاده و به فراگیری دانش دینی پرداخته‌اند. به هر روی نتیجه‌ی آماری جمعیت نسوان علاقمند به دانش دینی نسبت به آمار ۴۲ میلیون نفری زنان در جامعه‌ی امروز ایران هنوز با آماری که از متولیان امور دینی و آموزشی و خانواده‌ی مذهبی در کشور انتظار می‌رود، فاصله‌ی بسیار دارد. از این رو با تکرار همان سوال «چرا بانوان ایرانی دانش دینی ندارند؟» باید اهمیت اهتمام به ایجاد انگیزه در میان بانوان ایرانی برای کسب دانش دینی را دریافت و برای آن برنامه‌ریزی‌ را از همین امروز آغاز کرد که فردا بسیار دیر است. #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖تشییع نامه پرده‌ی اول چهارده خرداد ۱۳۶۸ بود با صدای گریه‌ی پدر و مادرم از خواب بلند شدم. مادرم مثل مرغ پرکنده شده بود، با گریه و بی‌قراری داشت پیراهن مشکی پدرم را آماده می‌کرد. خواهر و برادرم از مدرسه برگشته بودند. خبر، تلخ و سنگین بود. امام امت، امام خمینی به ملکوت اعلی پیوسته بود. امامی که مُراد تمام مردم جنگ‌زده‌ی آن روزها بود. پدرم با چند نفر از اقوام و دوستانش راهی تهران شد. ما هم به همراه مادر جلوی تلویزیون نشستیم و با زمزمه‌های مادرم گریه کردیم. سیل جمعیتی بود که به سمت بهشت زهرا روانه شده بود. سه روز و سه شب برای وداع مردم با پیر و مرادشان در نظر گرفته بودند. جسم بی‌جان امام را در تابوتی شیشه‌ایی قرار داده بودند، تا مردم یک دل سیر با امام‌شان وداع کنند. سه روز و سه شب در بیابان‌های بهشت زهرا ماندند و گریه کردند و روضه خواندند و این شد باشکوه‌ترین تشییع تا آن زمان. پرده‌ی دوم صبح روز جمعه سیزدهم دی ماه ۱۳۹۸ خبر شهادت سردار را با صدای گریه‌های بلند همسرم که تا آن روز هیچ وقت شاهدش نبودم، شنیدم. قلبم در فشار غیر قابل تحملی بود. تلفن را برداشتم تا به مادرم خبر را برسانم، اما صدای مادرم با گریه همراه بود و این به معنای این بود که خبر را زوتر از من شنیده است. دقایقی نگذشته بود که سیل تماس‌ها جاری شد و اولین سؤالی که همه همراه با گریه می‌پرسیدند این بود: خبر شهادت حاج قاسم واقعیت دارد؟! تشییع سردار از روز شنبه ۱۴ تا چهارشنبه ۱۸ دی در شهرهای کاظمین، بغداد، نجف، کربلا، اهواز، مشهد، تهران، قم و کرمان نزدیک به پنج روز طول کشید و نهایتا پیکر مطهر او در نیمه شب ۱۸ دی در گلزار شهدای کرمان در مزاری که از قبل توسط خودشان مشخص شده بود آرام گرفت. پرده‌ی پایانی در طول این سی سال از رحلت امام خمینی تا شهادت سردار، علما و فضلای بسیاری به ملکوت اعلی پیوستند، اما تاریخ چهل ساله‌ی انقلاب با شکوه تر از این دو تشییع به خود ندید که این نشان از فتح قلوب این دو عزیز داشت. همان‌طور که حضرت آقا در سخنرانی خودشان فرمودند: سردار سلیمانی سردار دل‌ها بود. ✍🏻 زهرا کبیری پور #جان_فدا #حاج_قاسم #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖مصباح انقلاب ✍️آمنه عسکری منفرد شجاعت این فقیه برجسته در بیان حق و حقیقت و بی توجهی به ملامت کنندگان و از سوی دیگر غیرت این مرد بزرگ در دفاع از ولایت حقه فقیه، حضرت امام خمینی (رحمت‌الله علیه) و مقام معظم رهبری، به میزانی مؤثر و عمیق بود که او را به خار چشم دشمنان این نظام و انقلاب مبدل کرد تا از هیچ تلاش و کوششی برای تخریب و ترور شخصیت این عالم وارسته کوتاهی نکنند. ایشان مصداق کامل عالمی بصیر و باصفا هستند که در وزانتِ علمی و وسعت بینش و صفا بسیار نادر بودند و حضورشان در مجلس خبرگان باعث ایجاد وزانت بیشتر برای این مجلس شده بود. علاقه‌ی ایشان به امامین انقلاب، انگیزه‌ی او را برای خدمت به اسلام بیشتر می‌کرد. مرحوم علامه مصباح یزدی دارای نگاهِ عملیاتی و اجرایی بودند. ایشان دارای رویکرد کلان جامعه تمدنی و راهبردی و نظام‌مند بودند. او از یک عمق و ظرافت فکری برخوردار بود و نگاه بین‌المللی داشت. از نظر شخصیت انسانی به تمام معنا اخلاقی، عاطفی و معنوی بودند و بعد در پرتو اندیشه‌ی امام‌خمینی و انقلاب اسلامی تفکری اجتماعی و سیاسی داشتند. 🔗ادامه متن در صفحه نویسنده #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#شعر ✍️زهره قاسمی به خدا قسم که هرگز، غمت انتها ندارد پُرم از غم و شکایت، وطنم تو را ندارد دل آسمان تپیده، تن بی سرت که دیده چه شده است ماه گردون، نفس دعا ندارد پروبال مرغ مجنون، جلوی نگاه لیلی به جز از شرر کشیدن، هنر و بها ندارد گل لاله قد کشید از، قطرات غیرت تو پر از انفجار نوری، کفنت که جا ندارد سفرت شده دراز ای، پدر دلاور من چه شب بدی شد امشب، غزلم صفا ندارد... #جان_فدا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

✨این یک قانون در فضای رسانه است: 🔰«اگر روایت نکنیم، روایت می‌شویم!» به همین خاطر است که «رادیو بانور» را مهم می‌دانیم. و از شما تقاضا می‌کنیم که قصه فداکاری‌های خودتان را، قصه گره‌گشایی‌هایتان را، قصه ارتباط‌تان با مردم را برای ما روایت کنید تا روای شما در رادیو بانور باشیم. «امروز اگر این سنگر را از دست بدهیم، فردا قصه ما را جور دیگری حتی برای فرزندان خودمان روایت می‌کنند. باید قبل از ورود نیروهای دشمن به شهرها، دژهای مستحکم بسازیم.» منتظر قصه های شما هستم. @mhm_asadi ☑️ رادیو بانور #جهاد_تبیین #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

🥀ناآشنای،آشنا ✍️صدیقه عالیپور باز باران چشم، با ترانه دل‌تنگی و گوهرهای فراوان می‌خورد بر دشت خانه، برای عزیز سفرکرده، نام آشنا که دیر او را شناختیم. اما می‌دانی او که ناآشنایی برای مردم دیارش بود، آشنای عالم شد؛ چون برای خودش نمی‌جنگید، برای اسلام، شیعه و مسلمانی، حق ، عدالت و...درتکاپو وتلاش بود، نه ترس و واهمه‌ای داشت، نه اضطرابی و نه در پی شهرت و مقام بلکه خودش را وقف ایثار و مقاومت کرده بود، به درستی که او تربیت شده مکتب علوی ومالک اشتر زمان بود. دنبال شباهت می‌گردی، او عاشق علی و مطیع کلامش بود، معاویه‌های زمان را شناخته بود وبا شمشیر بر آن‌ها می‌تاخت، تا بار دیگر قرآن‌ها برنیزه نرود. باردیگر واقعه تلخی چون واقعه حره در مدینه برای دیگر مسلمانان رخ ندهد! #جان_فدا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖سربازِ سرباز 🏴از خاطر دنیا نمی‌رود ساعت ۰۱:۲۰ بامداد ۱۳ دی‌ماه ۱۳۹۸ را که به فرموده‌ی رهبر انقلاب، «سردار بزرگ و پرافتخار اسلام، سردار سلیمانی آسمانی شد و خون پاک او به دست شقی‌ترین آحاد بشر به زمین ریخت.» دخترت می‌گوید: «ارتباط میان شما و شهید سلیمانی بالاتر از هر وصفی است و این عروج بدون سر و اِرباً‌اِربا و درهم آمیختن خون و خاکستر، بالاترین مرحله‌ی رفاقت در دنیا بود.» وقتی از نسبت شما با حاج قاسم سوال کردند، خود را «سرباز» معرفی کردی، درحالی‌که هردو فرمانده بودید یکی فرمانده‌ سپاه حشدالشعبی در عراق و دیگری فرمانده نیروی قدس در ایران و چه مبارک برادری بود بین شما و سردار دل‌ها که او نیز خود را «سربازِ ولایت» می‌نامید. 🏴راستی سردار! به‌گمانم دعای ولی امر مسلمین در حق شما مستجاب شد، آنگاه که در دیداری به شما خبر دادند که هرشب شما را به اسم دعا می‌کنند. خوشا به سعادتت که به فرموده‌ی نائب المهدی بالاترین سود یعنی مرگ تاجرانه نصیبت شد. إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ . در حقيقت ‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى ‏جنگند و مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏ اى كه با او كرده‏ ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است. (توبه/۱۱۱). هنیئالک «سربازِ سرباز» ✍️آمنه عسکری منفرد #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

روایت دست... اغلبِ گره ها را با دست باز میکنند و برای همین هم به شخصی که گره مشکلات دیگران را می گشاید،دستگیر می گویند... شهدا هم بعد از همنشینی سفره رزق الهی در عرش،دستشان برای دستگیری از اسیران کره خاکی بازتر و توانمندتر میشود.... چه خام اندیش بودند آنانی که با توطئه به شهادت رساندن سرداردلها، تصور کردند دست‌های کارگشای حاج قاسم را از یاری امام زمانش کوتاه کرده اند! دستهای جهادگر حاج قاسم،روی زمین خاکی دنیا جا ماند تا گواه صادق "حیّ بودن"مردی از تبار حلّاج صفتان برای همیشه تاریخ بشریت باشد! دستی که هنوز هم علمدار لشگر رهبر بینا ضمیری است که حاج قاسم را یک مکتب میداند ... "مکتب زمینه ساز ظهور" آری... عَلَم از دست علمدار،نیفتاده هنوز!! ✍️زهرا سعادت #جان_فدا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍃🥀روضه‌ی باغ گلچین شدنت روضه‌ی باغ است هنوز چشمانِ بصیرت چراغ است هنوز انگار نه انگار زمستان رفتی داغ تو چقدر داغِ داغ است هنوز ✍️منیره عابدی #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🥀🍂امشب ایران یک مرد کم دارد! صبح روز ۱۳ دی ماه وقتی خبر رفتن‌ات را شنیدیم! همان وقتی که ترامپ به آذرخشِ کبود و پهبادهایش بالید! همان وقتی که سران آمریکا، انگلیس، اسراییل و عربستان از شادی در پوست خود نگنجیدند! همان وقتی که حشدالشعبی و محور مقاومت یتیم و بی‌یاور شدند! همان وقتی که ایده‌ی بسیار بد پرزیدنت با عواقب بزرگ کار خودش را کرد، وقتی ۲۵ میلیون زن و مرد سراسیمه به کوچه و خیابان ریختند تا درد نبودنت را درکنار هم تجربه کنند! همان وقتی که از انتقام سخت و عین‌الاسد سخن به میان آمد، فهمیدیم که ایران یک مرد کم دارد! ایران به راستی این روزها یک مرد کم دارد! حاج قاسم نبودنت برایمان بسیار سخت است! ✍️زهرا حاج محمدی #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍂🍁مَثَل یک رفاقت ✍️فاطمه رجبی رفاقتت منحصربه‌فرد بود، روزبه‌روز از او لبریز می‌شدی و او نیز هم. بعدها جایی این جمله را به زبان آوردی: «افتخار می‌کنم سرباز حاج قاسمم». حاج قاسم نیز همین را درباره تو تکرار کرد: «سرباز ابومهدی‌ام». آن چیزی که تو را به او پیوند می‌داد، به همان عظمت در ذهن حاج قاسم از تو شکل گرفت: بزرگی، تواضع، شجاعت. می‌گویند رفقا کم باشند، اما تک باشند. تو تک بودی. باصلابت به زبان فارسی مصاحبه کردی و گفتی: «زبان فارسی، زبان انقلاب است و زبان عربی، زبان قرآن. هر دو را باید یاد گرفت». این طرز نگاهتان به وحدت و برادری، معنای نابی بخشیده بود که خودتان را یک ملت بدانید با چند سرزمین: عراق، یمن، سوریه، افغانستان، ایران. فرقی نمی‌کرد این سرزمین زیر توپ و تانک ویران شده باشد یا اینکه تن خوزستان باشد که سیلاب آن را بلعیده بود. هر قدم که حاج قاسم در گِل‌ولای بر می‌داشت، تو نیز پا جا پای او می‌گذاشتی. هر دو لبخند می‌زدید. چون تفریحتان جهاد بود. مثل هم شده بودید: لبخندتان، راه رفتنتان، لباس پوشیدنتان، سفیدی و کوتاهی یک اندازه موی سرتان. این اواخر هم همه از پشت سر شما را با هم اشتباه می‌گرفتند. خاصیت عشق و رفاقت همین است که بعد از مدتی دو نفر را شبیه هم می‌کند، خُلقاً و خَلقاً. 🔗متن کامل در صفحه نویسنده #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#سوگ_سردار حاج قاسمِ عزیز، اگر گمنام نمردم و صاحب قبری شدم، حتما نامت بر سنگ مزارم حک خواهد شد، همانگونه که نامت بر قلب و شناسنامه‌ام حک شده است. ✍️مرضیه رمضان‌ قاسم #جان‌_فدا #قاسم #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍃انسان تراز ✍مریم زارعی از ابتدای ورود به خاک عراق شما را کنارم حس میکردم اما در سامرا بیشتر از همیشه. طبق معمول سامرا خلوت بود. هر قدمی که برمیداشتم ابومهدی مهندس و شما، حاج قاسم، را کنارم حس میکردم. یک سالی میشد در اکثر کار هایم شریکتان میکردم. از خود شما یاد گرفته بودم که آب هم میخورم به نیت ظهور باشد. شب را در سامرا ماندیم. به جز کاروان ما و خادمین شاید بیست نفر در حرم بودند. درحیاطِ صحن نشستم به گنبد خیره شدم. حس امنیتی که داشتم حاصل تلاش های شما و ابومهدی بود. به این فکر میکردم دید انسان چگونه می‌تواند این همه وسیع باشد؟ سرزمین ایران و عراق و یمن و فلسطین برایش فرقی نداشته باشد؟! شیعه و مسیحی و اهل سنت برایش فرقی نداشته باشد؟! هر کجا ظلم باشد شما برای حمایت از مظلوم بودید. امام خمینی فرموده بود جغرافیای اسلام نباید حد و مرز داشته باشد و شما هم سرباز گوش به فرمان. اگر بخواهیم انسان تراز انقلاب را معرفی کنیم بی شک می شود شما، حاج قاسم سلیمانی. شاید قبل تر ها با وجود فتنه ها دلم میلرزید که نکند دشمن، جمهوری اسلامی ایران را ساقط کند. اما با وجود شهادت تو و خونی که به درخت انقلاب تزریق شد. دلم نمیلرزد. شهادت تو از جنس شهادت شهید بهشتی و شهید آوینی بود همان شهادت هایی که در دهه های بعد مسیر انحراف را اصلاح کرد. شهادت تو دهه ها حرف دارد. شهادت تو می تواند دهه ها انسان بسازد. انسانی که تراز انقلاب باشد. حکیم ما گفت «ویژگی های شهید سلیمانی را ماورایی ندانیم. بدانیم که سلیمانی در همین جا رشد کرد و خصوصیات او دست نیافتنی نیست.» ما به گفته ی او ایمان داریم. جوشش خونت در تن همه ی ما می جوشد. ما قول میدهیم انسان شویم! انسانی که مکتب ساز باشد و عامل ظهور. انسانی که تراز انقلاب اسلامی ایران باشد. درست همانند تو. در هم نشینی با مولایت علی علیه السلام به یاد ما هم باش. دی ماه ۱۴۰۱ #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

⏰ساعت‌به‌وقت‌حاج‌قاسم ✍️م. حیدریان منش عقربه های ساعت را نگاه می کنم ساعت ۱:۲۰ است ساعت به وقت حاج قاسم کتاب صحیفه را باز می کنم و دعای اول آن را می خوانم به اینجا می رسم حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ خدایا تو را می ستایم ستایشی که به سبب آن در زمره‌ی اولیای سعادتمند تو گردم و در سِلک شهیدان به شمشیرهای دشمانت قرار گیرم خوب می دانم شهادت هدیه خدا و مورد رضایت اهل بیت علیهم السلام است‌. و به تو می اندیشم، به این سه سال که خیلی زود گذشت به نبودنت به غصه ای که به دل مردم ایران نشست به تو می اندیشم که شهادت به سراغت نیامد تو در طلبش بودی به هدیه ای که از فاطمه زهرا سلام الله علیها گرفتی چه شهادتی؟؟ جا دارد بسراییم، آرام زمزمه کنیم ما الشهاده و ما ادراک الشهاده؟ همان شهادتی که امام سجاد علیه السلام در دعای بیست و هفتم برای مرزداران اینگونه دعا می کنند فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ ، وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ الْأَسْرُ ، وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ الْمُسْلِمِينَ ، وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ مُدْبِرِينَ. بار خدایا! اگر زندگی را برای آنان به نیکبختی پایان دادی و شهادت را سرنوشت شان کردی پس از آن باشد که دشمنت را با کشتن نابود ساخته با اسارت انان را به خواری افکنده و پس از آن باشد که مرزهای مسلمانان ایمنی یافته و دشمنت گریزان، پشت کرده باشد. و تو حقیقتا چنین بودی نه تنها وجود و حیاتت برای اسلام و انقلاب مفید بود که شهادت ات هم ملاک و مَثلی شد برای قساوت قلب دشمن یک برگ برنده؛ برای یک ملت یک سربازی؛ که آسمانی شد سربازی که؛ سردار دلها شد #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍃مرد خدا ✍الهه دهقانی حاجی عاشق بود، عاشق خدا، به همین دلیل تمام کارهایش رنگ خدایی داشت. از کارهای شخصی گرفته تا ماموریتهای دولتی. همه‌جا رنگ خدا موج می‌زد. وقتی هدف انسان الهی باشد، ابعاد وجودیش وسعت پیدا می‌کند. رنگ و نژاد، زن و مرد، مسلمان و غیرمسلمان نمی‌شناسد. همه را به یک چشم نگاه می‌کند و برای همه ارزش و احترام قائل است. همانگونه که برای خانواده و هموطن خود دلسوزی می‌کند و خواستار صلاح و رستگاری آنان است، دوستار غیرهموطنش نیز هست و در بحبوبه‌ی خطر به یاریش می‌شتابد. از نظر او همه‌ی انسان‌ها برابرند و حق زندگی دارند. در هرکجا که مظلومی مورد ستم واقع شد باید به کمک او شتافت. او همواره خدا را حاضر و ناظر بر اعمالش می‌دید؛ به‌همین‌دلیل، زمانیکه با تیم همراهش برای انجام ماموریت در خانه‌ای سوری که اهالی‌اش آن را از ترس داعش ترک کرده بودند، مستقر شدند، بعد از اتمام ماموریت شماره‌ی همراه خود را روی یک برگه برای صاحبخانه یادداشت کرد تا حق او را ادا کند و از او حلالیت بطلبد. شاید به ذهن کمتر کسی برسد که در بحبوحه‌ی جنگ و در یک منزل متروکه هم ممکن است، حق‌الناسی به گردن انسان بماند. اما نفس محاسبه‌گر حاجی هیچ‌چیزی را نادیده نمی‌گرفت او مصداق "حاسِبوا قَبلَ اَن تُحاسبوا" بود. حاج قاسم نه‌تنها خود مرد عمل بود و در گفتار و رفتارش رنگ خدایی داشت بلکه در وصیت‌نامه‌اش به دیگران هم توصیه کرده‌ است که رنگ خدایی را بر هر رنگی ترجیح دهند. او اسلام، جمهوری اسلامی، مقدسات و ولایت‌فقیه را مصداق رنگ خدا می‌داند. آری هرآنچه و هرکس رنگ خدایی گرفت، جاودانه باقی خواهد ماند. او نیز برای همیشه در قلبها سربلند و جاودان باقی می‌ماند. #جان_فدا #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

▪️حاج قاسم دور؛ حاج قاسم نزدیک ✍️زهرا نجاتی وصیتنامه‌اش را می‌خوانم... نامه به فرزندش را هم.. اما دنیایم دنیا دیگری است دنیایی متفاوت از مردهایی مانند او. مردهایی که غول‌هایی که من درگیرشان هستم، برایش هیچ نبودند. نه از اول، که پس از سی سال مجاهدتش. از همان وقتها که سعی می‌کرده کمک کار پدر و مادر باشد و سرکار برود.. از همان وقتها که خودش را می‌ساخته... البته که اوهم جوان بوده، آن هم در زمانه‌ای که اسباب اگر مهیا نمود، شرایط خوب مهیا بود برای آنکه جور دیگری باشد. کسی مثل من شاید. از همان اول تکلیفش را مشخص کرده، می‌گوید: _وقتی به خودم آمدم و دیدم شغلی باید انتخاب کنم فهمیدم اگرچه نمیتوانم مورچه‌ای را هم بکشم،اما باید سرباز و جانفدا ومایه‌ی آسایش مردمم باشم... من برای زنده ماندن مردم و مرگ آدم کشها نظامی شده‌ام. نگاهم دوخته می‌شود به خواسته‌هاو اهدافم.. من به خاطر مردم؟ خدا؟ خرج عمرم در راه خدا؛ مسیری انتخاب کرده‌ام یا در جستجوی نام و نشان و درآمد؟!! تنم می‌لرزد... و نگاه می‌کنم به ولایتمداری اش، یه وصیتهاش،آنقدر که توصیه به ولایت کرده، به نماز نکرده. یاد همان حرفهای سید حسن نصرالله می‌افتم، می‌گفت:_ حاضر بودم جانم را فدای دو نفر کنم: رهبر و حاج قاسم. همین نقل را ازحاج قاسم هم می‌کنند؛ حاضرم جانم را فدای دونفر کنم: رهبر وسیدحسن... می‌گوید:_ولایت فقیه حرم است. می‌گوید: _رهبر تنهاست. و من هاج و واج مانده‌ام که ما ولایت را نفهمیده ایم یا تقوا را! و چه بسا هردو را... حاج قاسم را می‌گویم. همو که نه تنها در زندگیش، بلکه پس از شهادتی آن چنانی؛ قاسم گونه و اربااربا، امامش سه بار با گریه،شهادت به این می‌دهد که جزخوبی از او ندیده و سیر اتفاقات عالم را با خونش، رقم می‌زند! خب می‌دانی... به قول خودش چهل سال برای خدا ایستاده و نمک در چشمش ریخته تا از حال دخترکان معصوم و مظلوم سرزمین‌های اسلامی غافل نباشد... و اگرچه چون منی با تمام حقارتم، خود را در برابر الفبای مکتب والای حاج قاسم، هیچ می‌بینیم، اما همان امام، فرمود:_از حاج قاسم، کوهی که نمی‌شود به بلندایش دست یافت، نسازید، حاج قاسم یکی بود مثل همه... و من نیک می‌دانم روزی خواهد آمد که او‌حجتی برای همه‌مان خواهد بود و از تک تکمان خواهد پرسید که برای قدردانی خونش و مکتبش چه کرده‌ایم! من نیت کرده‌ام مثل مادرش،قاسم پرور باشم، با تمام کوچکی و حقارت وبارگناهم... شما چطور؟ #حاج_قاسم_سلیمانی #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔷 ترس از تو می‌گریخت! ✍️فاطمه ابن علی اسم و رسمت در شهر پیچیده بود. همه درباره تو حرف می زدند. خواستم به تو نزدیک شوم تا بهتر بشناسمت، اما تو هم مثل مالک اشتر همان کوه بلندی بودی که هیچ پرنده ای به قله اش راه نمی‌یافت. از دور نگاهت کردم؛ نوری در قلبت تجلی کرده بود که از هیچ نمی ترسیدی. چون بر «دوستان خدا» نه بيمى است و نه اندوهگين مى‌شوند؛ أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُون» َ(یونس/۱٠) وسط معرکه مسجد جامع کرمان دیدمت؛ ماموران شاه به مسجد ریخته و انقلابی ها را زیر چوب و چماق گرفته بودند. نگاهت به کودکی افتاد که وحشت‌زده گریه میکرد؛ با تندی و شدت بر سر مامور داد زدی:«ولش کن». مامور خشکش زد؛ تو بچه را بغل کردی و از مهلکه نجاتش دادی. روزهای انقلاب ۵۷ بود که به جرم انقلابی‌گری زیر مشت و لگد بیهوش شدی و تا ۳ روز از شدت جراحات نمی‌توانستی تکان بخوری، ولی با آن حادثه ترسَت از شکنجه ساواک فرو ریخته بود؛ به جای ترس و عقب نشینی مانند خالکوبی‌های دوران کودکی،‌ با هر ضربه و لگدی، کلمه «خمینی» را در عمق وجود خود حک کردی. جبهه مقاومت محاصره داعش را شکسته و با بالگرد به شهر رسیده بود. مردم امیدوارانه به سمت مجاهدان دویدند. همانجا سری در سرها دیدم؛ تو لبخند میزدی و به مردم روحیه می‌دادی؛ با نشان ذوالفقارت به آمرلی آمده بودی تا کار را یکسره کنی و آمرلی یعنی امیر من علی. شنیده‌ام به غزه هم رفته بودی! انگار برای تو حصر معنایی نداشت؛ از هرچه حصر و گلوله و موشک و تن و جان بود می‌گذشتی و از چیزی نمی‌ترسیدی. آن شب در بیروت، تو بودی، سید حسن و عماد. جنگ ۳۳ روزه را میگویم. صهیونیست ها با همه تجهیزات شان در به در دنبال شما می گشتند و شما زیر یک درخت بودید و همچنان و همچنان نمی ترسیدی. گفتم عماد یاد اشک‌هایی افتادم که از دوری او بر گونه‌ات می‌بارید و بادست مجروحت پاکشان می‌کردی. داغش را دیدم که هنوز سینه‌ات را می‌سوزاند! حالا که به وصل رسیده‌‌ای سلام ما را به دوستت برسان؛ فکری هم برای اشکها و سینه سوخته ما کن. #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍃علمدار ✍🏻 زهرا کبیری پور از جایم بلند می‌شوم وقت آن شده است که از شما چیزی بنویسم. چشمانم را می‌بندم. اشکِ حلقه زده در چشمانم از لا به لای پلک‌ها، بر گونه‌ام سُر می‌خورد. تا قبل از ساعت یک و بیست دقیقه‌ی بامداد سیزدهم دی ماه سال ۹۸ از شما چه می‌دانستم؟! دانسته‌هایم را زیر و رو می‌کنم. تمام دانسته‌هایم از شما در یک کلمه خلاصه می‌شود، امنیت! هر جا که نام شما تیتر اخبار آن روزها بود، کلمه‌ی امنیت در سرتاسر آن موج می‌زد. آن آرامش محض، آن اطمینانی که از چشمان شما بر قلب‌ها سرازیر می‌شد، آنچنان امنیتی را به ارمغان می‌آورد که قابل وصف نیست. حتما تمام علمدارها این گونه‌اند. عباس هم وقتی بود، امنیت در تمام خیمه‌ها پا بر جا بود. دخترانِ کربلا شب‌ها با یادآوری اینکه هنوز عمو عباس هست و علمش، چشمانشان را در آرامشی محض به روی شب می‌بستند. عباس که بود دل زینب هم قرص و محکم بود. عباس که بود حسین نیز خیالش راحت بود. علمدار کربلا، نوید امنیت و آرامش بود. علمدار ما نیز علمدار کربلا عباس که رفت. خیمه‌ها سوخت. حسین شهید شد. زینب اسیر. دختران آواره. علمدار ما هم که رفت. فکر و خیال دخترانمان غارت شد. خیمه‌های عزایمان را به آتش کشیدند. عفت و حیای دخترانمان را ربودند. تو نبودی حاج قاسم حریم حرم‌هایمان با خون شهدا گلگون شد. حالا که تو به آسمان رسیدی حالا که امام حسین را دیدی به سیدالشهداء بگو این کشور دیگر علمدار ندارد، دریابشان. #جان_فدا #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

♦️ سیمرغ ایرانی ♦️ حاج قاسم رفت و زندگی زنان را آزاد کرد ✍🏼 الهه سادات شفیعی ▪️همان روزها هم از غرب و شرق عالم صداهای ضعیفی به گوش می‌رسید در محکومیت جنایات داعش و پول‌هایی که در خفا به آن‌ها تزریق می‌شد تا در نهایت به اسارت و بردگی زنان منتهی شود، اما هنوز یک مرد مانده بود تا به نامردان ثابت کند: «ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست/ عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری» ▪️آری، زن محترم است، زندگی مقدس است و آزادی ارزشمند، و این همه وقتی جایگاه اصیل خود را درمی‌یابند که به تاراج رفته باشند! شاید امروز وِز وِز مگس‌ها نمی‌گذارند برخی درست بشنوند، ولی زنان ایزدی کردستان فراموش نمی‌کنند که زندگی و آزادی به تاراج رفته‌ی خود را مدیون سیمرغ ایرانند. 🔗 ادامه متن در پایگاه تحلیلی تخصصی عصر زنان #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

خبر شهادت ✍️فاطمه میری دیشب را نخوابیدم. از ترس سه سال پیش، از ترسی که صبحش خبر شهادتت تو باشد. ترس شنیدن خبر بد خبر شهادت تکه‌ای از جان وطن. ترسیدم از خوابی که ما را فرا گرفت و دشمنی که تو را از ما. اما بیدار شدیم از شهادتت، فهمیدیم دشمن تو شوخی ندارد. بیم ندارد که دستش را به خون عزیزان دلِ ایرانم تر کند. حاجی کجایی؟ دلم برایتان تنگ شده، خیلی. راستش را بگویم حسودی می‌کنم به مقام شما. دلم تنگ است برای خودم، دلم برای خودم می‌سوزد، چرا کاری نکردم برای ایران عزیزم، منِ ادعایی، قدمی برنداشتم قلمی نزدم. دلم مرگی بسان تو را می‌خواهد. حاجی به مردم شهرت حسودی می‌کنم که همشهری آنان بودی. حاجی! به محبت درون دل نوجوانم حسودی می‌کنم، حسودی می‌کنم که تو را بهتر از من شناخته. من حسودی می‌کنم به کل مردم ایران، که تو را دوست دارند. اما خوشحالم که دوست داشتنیِ من عزیز دل مردم است. خوشتر آن باشد که سر دلبران گفته آید از حدیث دیگران والعزه لله جمیعا و عزت از آن خداست. برای عزتمندی هر چه بیشتر مردمان نجیب ایران دعا کن. تو که آن بالا نشستی و متنعم به خوان حضرت زهرا(س) هستی، برای مرگ ما هم دعا کن. مرگی چنین میانه میدانم آرزوست. #جان_فدا #حاج_قاسم #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🌱تولدی دیگر ✍️زهره قاسمی شهادت پایان نیست؛ آغاز است؛ تولدی دیگر است. عجب صدقِ این جملات، بعد از رفتنت به همه‌مان ثابت شده مردِ رؤیایی! تو که هستی که در خلوت و شلوغیِ روح مناجات‌هایمان، این‌قدر حضور داری؟! تو که هستی که با هر سلام ما خدمت اربابمان در کنارمانی؟! تو که هستی که در ابتدا و انتهای همه‌ی دعاهایمان، تصویر چهره‌ی پاکت از جلوی چشمِ ذهنمان، دور نمی‌شود؟! تو که هستی که روزهای حسرت نداشتنت تمام نمی‌شود؟!... زندگی و حیات، به جسم نیست. کاش ما هم کمی طعم زندگی را بچشیم. تو با شهادتت آغاز شدی زنده تر شدی بیشتر هستی آری مزدِ بندگی چیزی جز این نیست. یک عمر برای خدا زیستن را خدا زیبا جبران می‌کند. و چه نیکو عاقبتی! دستمان را رها نکن که بد جور نیازمندیم و گرفتار. مردِ بزرگِ رویایی! #حاج_قاسم #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

📌وقتی قلم به مدار انسانیت نچرخد امروز ۱۳ دی سالروز شهادت بزرگ مردی بنام قاسم سلیمانی بود مردی که فراتر از مرزها قدم می گذاشت تا معرف مردانگی و غیرت ایرانی مسلمان به مظلومان جهان باشد.. اما چه می شود که در گرامی داشت اسطوره ای ملی چو او، قلم برخی روزنامه نگاران این سرزمین، به تسلیتی نمی چرخد؟! در حالی که سوگواری جانانه ی مردمی از جنس انقلاب، سعی در جبران جای خالی معرفت نداشته مدعیان می کند!!! ما کجا بدنبال ریشه معضل های فرهنگی و اخلاقی فعلی می گردیم در حالی که نگارش با بی اخلاقی عده‌ای از قلم بدستان پیمان بسته! چرا جایگاه ادب و اخلاق، با چنین نزولی در جامعه مواجه گردید؟ مسیر را اشتباه نرویم بسیاری از کج روهای جوانان امروزی از پشت تفکر و نوشتار همین مدعیان اندیشه است که سر به آسمان کشیده! پی نوشت:عکس مربوط به عزاداری ملت غیور در کرمان است. ✍🏻فاطمه شکیب رخ #جان_فدا #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔸قاسم ها آمدند... ✍️زهرا شریعتی، عضو تحریریه مجتهده امین در گذر ایام، آدم‌ها می‌آیند و می‌روند با احوال و سرنوشت‌های مختلف و واکنش‌های متفاوت به رفتنشان. برخی‌ها با رفتنشان هم خود و هم مردم را راحت می‌کنند. برخی‌ها هم بود و نبودشان یکسان است اما برخی دیگر، هم بودنشان مهم و اثرگذار است هم نبودشان. نه‌فقط برای خود و بستگانشان بلکه برای مردم شهر، کشور و حتی دنیا، وجودشان آن‌قدر خیر و برکت دارد که وقتی می‌روند، گویی یک ملت از دست رفته است. نبودشان یک ملت را داغ‌دار می‌کند آن هم مانند داغ عزیزانشان یا حتی بالاتر از آن، داغی که تنها به همان روزهای رفتنشان محدود نمی‌شود بلکه تا همیشه تاریخ زنده است و تاریخ‌ساز. حاج قاسم سلیمانی از این دست رفته‌هاست که گرچه ظاهرا سه سالی می‌شود در میانمان نیست، حرف‌ها، گفته‌ها، عکس‌ها، خاطره‌ها و در یک کلام وجودش هنوز حاضر است و جریان‌ساز. هنوز داغش تازه است و رفتنش باورمان نیست. حالا حتی بیش از زمانی که بین ما بود با او زندگی می‌کنیم. آن‌قدر عزیز است که هر کس به نوعی سعی دارد یادش را در زندگی‌اش زنده نگه دارد. در این میان، پدرها و مادرها با نام‌گذاری فرزندان پسرشان به نام سردار، لحظاتی زیبا و دلنشین برای خود، فرزندان و همه ما رقم زده‌اند. در ادامه، صحبت‌هایشان را دراین‌باره می‌خوانیم...  https://shahraranews.ir/fa/publication/13610/127860?to_date=1401/10/13&p_id=15 🔸میزبانان سردار در بازار پس از شــهادت سردارســپهبد حاج قاسم ســلیمانی، با نفوذ عجیبی که به واسطه اخلاصش در دلها داشت، ابراز ارادت و ادای دین آحاد و اقشار مختلف مردم را نسبت به او در اشکال متنوعی شاهد بوده و هستیم. یکی از این موارد،کسبه ای هستندکه نه تنها در منزل شخصی بلکه در محل کارشان هم تصاویر حاج قاسم را نصب کرده اند. گویا تاب دوری از تصویر سردار را هم ندارند و باید همیشه هرجا می روند جلو چشمشان باشد تا آرام بگیرند. در آستانه سومین سالروز شهادت سردار، پای صحبت چند تن از این کسبه نشسته ایم که در ادامه می خوانید.. https://shahraranews.ir/fa/publication/13610/127861?to_date=1401/10/13&p_id=15 #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🍃 1⃣ پویش غم‌نامه سردار جمهوری اسلامی را حرم می‌دانست و اطاعت از ولایت فقیه را یکی از شئون عاقبت بخیری. یادمان باشد خلق دوگانه‌های "امت و ملت" در وصف او حربه‌ی دشمن است. محدود کردن او تنها به عنوان یک قهرمان ملی حداقلی کردن اوست. او قهرمان ملت بود و الگوی مقاومت امت ✍زینب نجیب 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ....... وای امشب که چقدر ثانیه‌ها غم دارند... لحظه‌های گذران، دل به تلاطم دارند... رفته بودی که مهیای خداوند بشوی سهم آن موشک و خمپارهٔ دشمن بشوی قدَمت سایهٔ سنگین به دل شیطان بود حلق بسته‌شدهٔ دشمن خلق الله بود کاش برگردی و بازم به حرم جان بدهی ✍️ فاطمه شکیب رخ 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ......... تو که بودی؟! که بعد از رفتنت محاسن طلایه‌دار خراسان سفیدتر از قبل شد. تو که بودی؟! که بعد از رفتن‌ِ تو دشمن نبودَنت را بهانه‌ای برای حمله به شاه‌چراغ کرد و نبودَنت را بهانه‌ای برای صدمه زدن به روح و روان دختران و پسرانت کرد. ✍🏻 ریحانه حاجی زاده 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ......... حاج قاسمِ عزیز، اگر گمنام نمردم و صاحب قبری شدم، حتما نامت بر سنگ مزارم حکاکی خواهد شد، همان‌گونه که نامت بر قلب و شناسنامه‌ام حک شده است. ✍️مرضیه رمضان‌ قاسم 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ................ به خدا قسم که هرگز، غمت انتها ندارد پُرم از غم و شکایت، وطنم تو را ندارد دل آسمان تپیده، تن بی سرت که دیده چه شده است ماه گردون، نفس دعا ندارد پروبال مرغ مجنون، جلوی نگاه لیلی به جز از شرر کشیدن، هنر و بها ندارد ✍️زهره قاسمی 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ............ باز باران چشم، با ترانه دل‌تنگی و گوهرهای فراوان می‌خورد بر دشت خانه، برای عزیز سفرکرده، نام آشنا که دیر او را شناختیم. ✍️صدیقه عالیپور 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی .......... چه خام اندیش بودند آنانی که با توطئه به شهادت رساندن سرداردلها، تصور کردند دست‌های کارگشای حاج قاسم را از یاری امام زمانش کوتاه کرده اند! دستهای جهادگر حاج قاسم،روی زمین خاکی دنیا جا ماند تا گواه صادق "حیّ بودن"مردی از تبار حلّاج صفتان برای همیشه تاریخ بشریت باشد! ✍️زهرا سعادت 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی #پویش_نوشتن #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN