eitaa logo
قران پویان
498 دنبال‌کننده
6.5هزار عکس
756 ویدیو
757 فایل
تدبردر قرآن وتفقه در دین با عمومی سازی فهم وعمل به قرآن ارتباط با ادمین @farpuy
مشاهده در ایتا
دانلود
⁉ در اين 40 سال، چقدر از ويژگيها و روش و فاصله گرفتيم؟! و چقدر به و نزديك شديم؟ ✅ قسمت هفتم: ⭕️سلب و مردم: استعباد و استضعاف دو ویژگی حکومت "آثار بی‌تدبیری‌های حکمرانان ظالم، در زندگی مردم خودش را نشان می‌دهد. زندگی مردم، بازتابی از صلاحیت یا عدم صلاحیت حاکمان است و آن‌جا تجلی و ظهور پیدا می‌کند. امام حسین ع فرمودند: «وَ أَسْلَمْتُمْ الضُّعَفاء‌ فِی أَیْدِیهِمْ» شما علماء کار را به دست این‌ ظلمه سپردید و درواقع توده‌های ضعیف و ناتوان مردم را به‌دست آن‌ها دادید. این‌ مردم، چه پناهی داشتند؟ رسانه‌ی مستقل و حزب داشتند؟ قدرت مالی داشتند؟ چه قدرتی در میان مردم وجود داشت؟ همه‌ی این‌ها را دولت‌های استبدادی مصادره می‌کنند که هیچ مانعی در برابر آن‌ها نباشد. مردمی با دست خالی!‌ ✅ آن‌وقت می‌دانید چه اتفاقی افتاد؟ این مردم ضعیف دو گروه شدند: «فَمِنْ بَیْنِ مُسْتَعْبَدٍ مَقْهُورٍ وَ بَیْنِ مُسْتَضْعَفٍ عَلَى مَعِیشَتِهِ مَغْلُوبٍ» یک گروه به و بردگی گرفته شدند و یک گروه به مالی و اقتصادی. کسی‌که از اداره‌ی زندگی و ناتوان بود. از صبح تا شب اول می‌دوید؛ شیفت اول، شیفت دوم حتی شیفت سوم ولی توان اداره‌ی زندگی را نداشت. استضعاف در معیشت داشتند و این‌که این افراد مغلوب بودند یعنی توان اداره‌ی زندگی را نداشتند. کاری با مردم می‌کنند که این مردم چنان غوطه‌ور در مشکلات زندگی خودشان باشند که اصلاً جرأت نکنند چیزی بگویند، می‌ترسند نان‌شان قطع می‌شود. این یک عده که است.😓 گروه دیگر که نگران معیشت نیستند و اقشار متوسطی هستند که درآمدی دارند و از رفاه نسبی برخوردار هستند، بلای دیگری هم سر این‌ها آوردند. حضرت فرمودند: «مُسْتَعْبَدٍ مَقْهُورٍ» جلوی این‌ها را گرفتند و مثل بردگان مقهور شدند تا جرأت نفس کشیدن و نظر دادن نداشته باشند. آن‌جا استضعاف مالی در معیشت، این‌جا استعباد به بردگی و به بندگی گرفتن! خلاصه همه و همه تحت سلطه قرار دارند. آن فلسفه‌ای که پشت‌ قیام اباعبدالله الحسین(ع) وجود دارد، این فلسفه است. ✅ شاخص ارزیابی حکومت از منظر امام(ع) چیست؟ ایا و مناسک دینی و اعتکاف است؟ امام حسین(ع) می‌فرمایند که ماهیت حکومت این است. حضرت عنوان «ظلمه» را قرار دادند، می‌تواند حکومت سرمایه‌داری باشد، می‌تواند کمونیستی باشد، می‌تواند باشد، حضرت این‌جا اصلاً بحث اسم ندارند. بحث واقعیت و مسمّی‌ و بحث محتواست. 👈 که دو شاخص برای رشد جامعه وجود دارد: یک؛ سطح رفاه و دو؛ آزادی‌ و که برای مردم است. در برابر شاخص اول، حضرت نقطه‌ی مقابل آن را فرمودند «استضعاف» و در برابر شاخص دوم، فرمودند: «استعباد». این هم دو شاخص. آن دو شاخص اول، برای یک دولت مطلوب و این دو شاخص برای دولتی که اهل ظلم و ستم است. ⭕حضرت در این‌جا با صحابه و تابعین پیامبر صحبت می‌کنند و می‌توانستند بابی در مسائل دینی و شاخص‌‎های دینی باز کنند ‌که مردم چقدر مقید به مسائل دینی هستند، وضع نماز جماعت چگونه است، وضع حضور مردم در مساجد چگونه است، وضع اعتکاف در زمان چگونه است. حضرت می‌توانستند این‌ها را هم مطرح بفرمایند ولی نفرمودند. فرمودند شما در سطح جامعه بروید و قبل از آن‌که به آن مسائل برسیم، اول ببینید که مردم در زندگی روزمره‌ی خود چگونه زندگی می‌کنند. یک عده‌ای از مردم را با «استضعاف»، «مغلوب» کردند و عده‌ای را با «استعباد» و بندگی، «مقهور» کردند. دیگر بعد از این‌که مردم مغلوب و مقهور هستند، چه چیزی برای این جامعه باقی می‌ماند؟" 🖊شرح خطبه امام حسین ع در منا- ایت الله سروش محلاتی @quranpuyan
قران پویان
⭕️مراسم رونمایی از کتاب #تقیه شهید بهشتی 🔷امکان سنجی تشکیل حکومت اسلامی قبل از #ظهور نگاه شهی
🟢 امکان حکومت دینی قبل از ❗️ بخشی از سخنرانی استاد سروش محلاتی در مراسم رونمایی از کتاب «تقیه» اثر شهید بهشتی 🔹 درباره تشکیل حکومت قبل از ظهور، در میان فقهای شیعه دو نظر وجود دارد: 🔹الف) حکومت در عصر غیبت را موفق نمی‌داند. آیت الله بهجت یکی از این فقهاست که در کتاب حضرت حجت می‌فرمایند:" در نهی از منکر و امر به معروف قدرت شرط است و اگر قدرت نباشد ما معذور هستیم و تکلیفی نداریم. از علم غیبت و از مبدا وحی می‌دانیم که قبل از ظهور حضرت تمام این خروج‌ها غصه‌ها را زیادتر می‌کند. بعد از سیدالشهدا(ع) دیگر بنا نشد که اهل حق خروج کنند." اینکه از مبدا وحی دریافت کردیم این کار به نتیجه نمی‌رسد و ما توانایی چنین کاری نداریم، اشاره به برخی روایات است از جمله روایتی که در مقدمه صحیفه سجادیه از امام صادق(ع) نقل شده است ب) حکومت در دوره غیبت مانند دوره حضور است و در صورت مهیا بودن شرایط باید حکومت اسلامی تشکیل داد، حکومتی با همان اهدافی که امام زمان(عج) در حکومت خود دارد و اگر شرایط فراهم نیست، وظیفه داریم که شرایط لازم را فراهم آوریم. شهید بهشتی در این باره دیدگاه سومی دارد. در نگاه او: 1⃣ تقیه در عصر غیبت و پیش از عصر ظهور یک اصل دائمی است، هر چند، چند و چون آن در شرایط مختلف متفاوت می‌شود. فقط در شرایط ظهور تقیه پایان می‌یابد و صراحت در همه زمینه ها جایگزین می‌شود. 2⃣ حکومت در غیبت، با حکومت در عصر ظهور فرق می‌کند و ما باید در حکومت و (تقیه) را رعایت کنیم. بر این اساس مواجهه ما با قدرت‌های ستمگر بدون ملاحظه نیست. 3⃣ تقیه در دوره غیبت، نه به معنای بی اعتنایی به مسئولیت‌های اجتماعی، بلکه بمنظور کاهش خطرات دشمنان و جلوگیری از آسیب دیدن و تضییع حقوق ایشان است. بهشتی به صراحت می‌نویسد: بی پروایی در فعالیت به نفع یک نهضت، گاهی سبب می‌شود که قدرت‌های مخالف، خطری برای خود احساس کنند و برای پیشگیری، شدت عمل بیشتری بخرج دهند و تضیقات تازه ای بوجود بیاورند و از نسبی محیط بکاهند. از دست رفتن این آزادی‌ها دو ضرر اساسی دارد: یکی آنکه راه‌های عادی پیشرفت نهضت مسدود می‌شود و دوم آنکه پیوستن افراد تازه به نهضت با مشکلات جدیدی روبرو می‌شود. 4⃣عصر غیبت عصر تلاش برای رسیدن به "جامعه ایده آل" نیست چون این جامعه فقط با ظهور تحقق می‌یابد. عصر غیبت، عصر تلاش برای داشتن جامعه بهتر است. از این رو باید از عدل مطلق به "عدل نسبی" تنزل کرد. 5⃣دوران صددرصد و اجتناب کامل از هر نوع محافظه‌کاری روزی فرامی‌رسد که زمینه برای بسط کامل عدالت در سراسر زمین آماده شود و طبق عقیده شعیه این وضع مقارن ظهور ولی عصر(عج) خواهد بود و پیش از ظهور آن حضرت در هر شرایطی باشیم حتی در شرایطی که حکومت اسلامی در دست صاحبان علم و تقوا و فضیلت باشد و دایره ظلم و ستم محدود گردد باز مواردی پیش می‌آید که ناچاریم به محافظه‌کاری تن دهیم. 6⃣ ایشان اشاره می‌کنند ائمه هم این نوع محافظه‌کاری‌ها را داشتند و خود امیرالمومنین(ع) که بعد از ۲۵ سال حکومت را به دست گرفت شرایط برای اداره جامعه به نحو مطلوب فراهم نبود چون به قدری در این ۲۵ سال انحراف به وجود آمده بود که دست امیرالمومنین(ع) بسته بود و بیشتر آثار حکومت امام معصوم تجلی پیدا نکرد و بیشتر وقت امام معطوف پاک کردن انحرافات جامعه بود و همین قسمت هم ناقص ماند. بعد ایشان به یک نتیجه می‌رسد و آن اینکه ائمه ما شرایط زمان خود را برای تشکیل حکومتی که خودشان در راسش باشند، ،مناسب نمی‌دیدند لذا به جای ورود در مبارزات سیاسی حضور در عرصه فعالیت فرهنگی داشتند تا مکتب حفظ شود و حتی شیعیان خود را از ورود به عرصه رقابت سیاسی برحذر می‌داشتند. @quranpuyan
✳بررسی در حکومت دینی: 🔴قسمت هفدهم : ادامه پاسخ به دلایل مخالفان برای حجاب. ↩️ 6_قانون‌گذاری در قلمرو : اگر به فرض درباره کنیزان نیز برخی فقهاء عدم پوشش سر را امری الزامی شمرده‌اند اما آنچه برای زنان غیر مسلمان است، حداکثر این است که بر آنان واجب نیست؛ نه اینکه حرام است بنابراین، حداکثر این است که پوشش زنان غیر مسلمان در حوزه مباحات قرار می‌گیرد و به نظر ما اموری از این دست درباره غیر مسلمانان به شرایط عقد ذمه و صلاحدید حاکم یا حکومت اسلامی واگذار شده است که متولی چنین قراردادی است و با این فرض که به صورت خاص به شرایط این عقد واگذار نشده باشد، در قلمرو سایر مباحات است که همان گونه که بزرگانی از فقهاء و اندیشمندان اسلامی مانند محقق نایینی، علامه طباطبایی، شهید صدر و به ویژه امام‌خمینی بر آن تاکید دارند، قانون‌گذاری و محدودسازی در این قلمرو در حوزه اختیارات است و چنان که می‌دانیم، بخش عمده‌ای از مقررات اجتماعی از جمله در قلمرو و راهنمایی و رانندگی از این سنخ است. 🔻♦️البته قانون‌گذاری در مباحات باید معقول و در راستای و و اسلامی باشد و یکی از مصالح نیز محدود نساختن و حذف نکردن بی‌دلیل مشروع اولیه است، بنابر این حکومت صالح، همان گونه که می‌تواند مقرراتی الزامی در چگونگی استفاده از اموال و املاک در قلمرو کار شهرداری‌ها وضع کند و بخشی از آزادی اولیه افراد را سلب کند، 👈می‌تواند در موضوع نیز به عنوان یک امر اجتماعی قانون‌گذاری کند و مثلا زنان یا مردان غیر مسلمان را حتی به دلیل اینکه مثلا حجاب اسلامی برای زنان مسلمان قابلیت اجرایی داشته باشد، ملزم به پوشش یا نوع خاصی از پوشش کند. ♦️با این بیان پاسخ به این پرسش نیز روشن می‌شود که الزام‌آور جواز الزام غیر مسلمان به پوشش سر چیست؟ ملاک در همه موارد کلی و عمومی است؛ همان مصلحتی که اجازه می‌دهد و لازم می‌داند بخشی از بیت‌المال هزینه خدمات عمومی برای غیر مسلمانان یا هزینه‌های دفاع از جان و مال و ناموس آنان باشد. نکته اصلی نیز این است که مصالح و مفاسد در نوع مسائل اجتماعی و نسبت آنها به طبقات و اصناف جامعه وضعی به‌هم آمیخته و تنگاتنگ دارند و این امری آشکار است. این است که به نظر ما نمی‌توان از یک سو، سر و گردن را قاعده‌ای برای روابط داخلی خود مسلمانان شمرد، اما مثلا جلوگیری از خوردن شراب و گوشت خوک را به همه گسترش داد یا پوشش سایر قسمت‌ها را شامل حال همه شمرد. ⭕️جمع‌بندی: 1⃣-پوشش انسان از جمله پوشش زنان در بیرون از قلمرو زندگی شخصی، یک امر عمومی و اجتماعی است و از این منظر نمی‌توان میان قسمت‌های مختلف بدن مانند سر و گردن و دیگر اعضا فرق گذاشت. 2⃣-پوشش در معنای عام آن و حجاب شرعی در معنای خاص آن، از جمله برای زنان غیر مسلمان و نیز برای کنیزان، قابلیت الزام قانونی را دارد و از این نظر فرقی میان پوشش سر و گردن و سایر قسمت‌ها نیست. 3⃣ از جمله پوشش و گردن، قاعده‌ای برای در جامعه اسلامی است و این امر اگر مستلزم پوشش برای حتی و کنیزان باشد، بر اساس مبانی فقهی و ادله موجود قابلیت را گسترش دارد. 4⃣ در شکل‌گیری عقد ذمه که اینک می‌توان حاکمیت قوانین عمومی را جایگزینی برای آن شمرد، افزون بر قید الزام به پای‌بندی به ترک برخی محرمات، پرهیز از ارتکاب علنی «منکرات» که طیف وسیعی از محرمات شرعی را دربرمی‌گیرد، از شرایط مفروغ‌عنه است، حتی اگر در شروط عقد تصریح به آنها نشده باشد. 5⃣- در قلمرو مباحات، چه رسد به واجبات، حق وضع از طریق را دارد و اینکه ملاک این حق و اختیار، لحاظ مصالح اجتماعی و دینی باشد، مانعی برای اعمال این حق نیست و جلو سوء استفاده از قدرت و اختیارات را باید از راه‌های دیگر گرفت. 6⃣ دیدگاه ما در موضوع ، یک بحث صرفاً طلبگی و نگاه کلی و صرفاً نظری و فقهی در اصل موضوع و نسبت آن با دولت اسلامی در معنای کلی است و فارغ از برخی عملکردهای نادرست، از جمله در چگونگی برخورد با متخلفان از این حکم و برخی راه‌کارهای شگفتی‌آور است که اخیرا مطرح شده است. چنان که نمی‌توان اندازه پای‌بندی جامعه به الزامات دینی از جمله پوشش شرعی را از نوع عملکرد و شیوه حکمرانی دولت‌ها در بخش‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جدا کرد. بخشهایی از مقاله حجاب امری اجتماعی، با امکان قانون‌گذاری سیدضیاء مرتضوی 💫ادامه دارد جهت مطالعه مشروح دلایل و نیز آرای دیگر محققان به لینک زیر مراجعه نمایید http://B2n.ir/f20689 @quranpuyan
7.22M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔳 اگر قرار باشد جامعه‌اى به كمك يك فرمانروا، شود ولى براى حفظ اين فرمانروا حصارهاى آهنين دورش كشيد و ده‌ها، صدها و گاهى هزاران نفر را به در سياهچال انداخت، اين بهشت را به همان فرمانروا بايد بخشيد! اين جامعه خودبه‌خود به جهنمى سوزان تبديل مى‌شود. هيچ فرمانروايى حق ندارد طبق و حتى موازين تاريخى واقعاً خودش را از شايسته‌تر بداند و قيمتش را براى بالاتر بداند، آن هم در آن برخورد با معاويه. 👈على حتى در آن موقع بحرانى تصادم با معاويه، در يك ، اجازه نداد عبدالرحمن‌بن ملجم و يا شود تا مبادا جان على به خطر بيفتد، چون اين نقطه، نقطه در اساس نگهدارى جامعه و نقطه انحراف از اساس است. اگر قرار شد بر اساس و افراد را بگيرند، ممكن است اين دايره خيلى وسعت پيدا كند و ديگر كسى جرئت نفس كشيدن در برابر حكومت پيدا نكند. تجربه تاريخ هم نشان مى‌دهد دست زدن به اين نوع تحت عنوان نگهبانى و حفاظت جان فلان فرمانروا براى جامعه مضر است. به‌تدريج يا به‌سرعت، فردى يا آزادى‌هايى كه نه‌تنها از نظر فرد بايد مورد احترام باشد بلكه از نظر رشد جامعه هم بسيار ضرورت دارد، حتى ، حتى انتقادهاى راهنمايى‌كننده و سازنده، از بين مى‌رود و اين جامعه در سياه‌چال حكومت‌هاى زندانى مى‌شود. 🎙شهید آیت الله دکتر بهشتی 📚 کتاب () ج ۶، ص ۱۸۹ نقل از کانال شهید بهشتی در تلگرام @quranpuyan
1.52M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
و اظهار عقیده برای ، انتقاد از برهم زنندگان تجمعات ✅آنچه در جامعه ما در گوشه و کنار گاهی اتفاق می‌افتد کسانی جمع می‌شوند تا حرفی بزنند، کسان دیگری به جان آن‌ها می‌افتند. این در خط درست انقلاب، قرار نمی‌گیرد و با اساسی و سیاسی منافات دارد. ✳همه مؤمنان به این انقلاب باید بدانند فضای جامعه اسلامی فضای بازی است. فضایی است که صاحبان اندیشه‌های مختلف می‌توانند سخن و عقیده خود را ابراز کنند. در مقابل حجت و دلیل قاطع هیچ اندیشه‌ای نمی‌تواند تاب مقاومت بیاورد. اینکه کسانی بخواهند به شیوه‌هایی متوسل بشوند، به کسانی کنند، آن‌ها را مورد آسیب ‌قرار بدهند، یقیناً بر طبق روال و رویه اسلامی نیست. این مقدمات بل بشو و آنارشیسم اجتماعی است و این مقدمات و است. ✳اظهار عقیده است 💢همه گروه‌ها و احزاب و دستجات و افراد باید بدانند فقط خود آن‌ها نیستند که حق حیات و حق گفتن و اظهار عقیده کردن دارند. این حق متعلق به همه است و همه می‌توانند از آن استفاده کنند، خط امام خط آزادی‌های اساسی در جامعه است، خطبه های نماز جمعه 12 بهمن 1358 @quranpuyan
هدایت شده از قران پویان
7.22M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔳 اگر قرار باشد جامعه‌اى به كمك يك فرمانروا، شود ولى براى حفظ اين فرمانروا حصارهاى آهنين دورش كشيد و ده‌ها، صدها و گاهى هزاران نفر را به در سياهچال انداخت، اين بهشت را به همان فرمانروا بايد بخشيد! اين جامعه خودبه‌خود به جهنمى سوزان تبديل مى‌شود. هيچ فرمانروايى حق ندارد طبق و حتى موازين تاريخى واقعاً خودش را از شايسته‌تر بداند و قيمتش را براى بالاتر بداند، آن هم در آن برخورد با معاويه. 👈على حتى در آن موقع بحرانى تصادم با معاويه، در يك ، اجازه نداد عبدالرحمن‌بن ملجم و يا شود تا مبادا جان على به خطر بيفتد، چون اين نقطه، نقطه در اساس نگهدارى جامعه و نقطه انحراف از اساس است. اگر قرار شد بر اساس و افراد را بگيرند، ممكن است اين دايره خيلى وسعت پيدا كند و ديگر كسى جرئت نفس كشيدن در برابر حكومت پيدا نكند. تجربه تاريخ هم نشان مى‌دهد دست زدن به اين نوع تحت عنوان نگهبانى و حفاظت جان فلان فرمانروا براى جامعه مضر است. به‌تدريج يا به‌سرعت، فردى يا آزادى‌هايى كه نه‌تنها از نظر فرد بايد مورد احترام باشد بلكه از نظر رشد جامعه هم بسيار ضرورت دارد، حتى ، حتى انتقادهاى راهنمايى‌كننده و سازنده، از بين مى‌رود و اين جامعه در سياه‌چال حكومت‌هاى زندانى مى‌شود. 🎙شهید آیت الله دکتر بهشتی 📚 کتاب () ج ۶، ص ۱۸۹ نقل از کانال شهید بهشتی در تلگرام @quranpuyan