آدرس ها اصلاح شد

✍️روضه مکتوب امام سجاد (علیه السلام) در پاورقی این متن احادیث و نکات مختلفی آمده است از جمله: 🔸حدیث بکائون 🔸احادیث و نکاتی درباره سه نشانه بر پیکر مطهر امام 🔸فرازهای منتخب از خطبه حضرت در کوفه و شام چند روضه کوتاه برای امام سجاد (علیه السلام) روضه کوتاه امام سجاد مجلس اول (اشاره به گریه های امام سجاد علیه السلام و نقل مشاهده پیکر شهدا و اشاره ای به روضه حضرت علی اصغر علیه السلام) روضه کوتاه امام سجاد مجلس دوم (سه اثر بر پیکر امام سجاد علیه السلام) روضه کوتاه امام سجاد مجلس سوم (روضه خطبه امام سجاد علیه السلام) جهت مشاهده روایات و منابع این روضه ها فایل پی دی اف را ببینید. ضمنا روضه های کوتاهی که قرار داده میشه غالبا همان روضه هایی است که در فایل پی دی اف آمده با این تفاوت که قسمت هایی به آن اضافه شده تا بتوان به عنوان یک مجلس قابل استفاده باشه. مقایسه سه نقل از خطبه امام سجاد علیه السلام روضه کوتاه مجلس یزید و نقلی از امام سجاد علیه السلام جواب امام سجاد به استغاثه سید الشهدا و پیوند این روضه با روضه حضرت علی اصغر علیه السلام مکالمه امام سجاد با حضرت زینب کبری در کنار قتلگاه روضه دستان بسته امام سجاد و پیوند آن با روضه امیرالمومنین روضه امانت داری چند شعر برای شهادت حضرت صوت روضه امام سجاد علیه السلام کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

درباره امام سجاد علیه السلام حدیثی در فضیلت کربلا که امام سجاد علیه السلام فرمود اگر یکسال در طلب آن راه طی کنند جا دارد امام سجاد علیه السلام یکی از گریه کنندگان تاریخ نقل شیخ مفید از وضعیت امام سجاد علیه السلام در غارت خیمه خطبه امام سجاد علیه السلام در کوفه نقل خونریزی از پای امام سجاد علیه السلام در کوفه تهدید جان امام سجاد علیه السلام و دفاع زینب کبری در مجلس ابن زیاد وصف حال امام سجاد علیه السلام در زندان کوفه دستور به زنجیر جامعه کشیدن امام سجاد علیه السلام شعر منقول از امام سجاد علیه السلام در کوفه به زمین انداختن امام سجاد علیه السلام در خیمه نقل لهوف از امام سجاد علیه السلام درباره روایت ورود به شام نقل طناب بر گردن امام سجاد علیه السلام در شام بررسی نقل های مختلف درباره طناب یا زنجیر آهن بر گردن امام سجاد علیه السلام نقل های مختلف از قضیه سهل بن سعد و اشاره هایی به مظلومیت امام سجاد علیه السلام فراز معرفی سیدالشهدا در روز عاشورا به نقل از امام سجاد علیه السلام نقل کامل مقتل منقول از امام سجاد علیه السلام روایت براء بن معرور و گوشت مسموم به نقل از امام سجاد علیه السلام

این فهرست تکمیل شد نکاتی که در طول سالهای گذشته مربوط به امام سجاد علیه السلام در کانال قرار داده شده است در فهرست ذیل جمع آوری شده است که توصیه می شود حتما با دقت مرور بفرمایید

زیارت ائمه بقیع: السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ التَّقْوَی السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَیُّهَا الْحُجَجُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَیُّهَا الْقُوَّامُ فِی الْبَرِیَّةِ بِالْقِسْطِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الصَّفْوَةِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ آلَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ النَّجْوَی أَشْهَدُ أَنَّکُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَ نَصَحْتُمْ وَ صَبَرْتُمْ فِی ذَاتِ اللَّهِ وَ کُذِّبْتُمْ وَ أُسِی ءَ إِلَیْکُمْ فَغَفَرْتُمْ وَ أَشْهَدُ أَنَّکُمُ الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمُهْتَدُونَ وَ أَنَّ طَاعَتَکُمْ مَفْرُوضَةٌ وَ أَنَّ قَوْلَکُمُ الصِّدْقُ وَ أَنَّکُمْ دَعَوْتُمْ فَلَمْ تُجَابُوا وَ أَمَرْتُمْ فَلَمْ تُطَاعُوا وَ أَنَّکُمْ دَعَائِمُ الدِّینِ وَ أَرْکَانُ الْأَرْضِ لَنْ تَزَالُوا بِعَیْنِ اللَّهِ یَنْسَخُکُمْ مِنْ أَصْلَابِ کُلِّ مُطَهَّرٍ وَ یَنْقُلُکُمْ مِنْ أَرْحَامِ الْمُطَهَّرَاتِ لَمْ تُدَنِّسْکُمُ الْجَاهِلِیَّةُ الْجَهْلَاءُ وَ لَمْ تَشْرَکْ فِیکُمْ فِتَنُ الْأَهْوَاءِ طِبْتُمْ وَ طَابَ مَنْبِتُکُمْ مَنَّ بِکُمْ عَلَیْنَا دَیَّانُ الدِّینِ فَجَعَلَکُمْ فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ وَ جَعَلَ صَلَاتَنَا عَلَیْکُمْ رَحْمَةً لَنَا وَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا إِذِ اخْتَارَکُمُ اللَّهُ لَنَا وَ طَیَّبَ خَلْقَنَا بِمَا مَنَّ عَلَیْنَا مِنْ وَلَایَتِکُمْ وَ کُنَّا عِنْدَهُ مُسَمَّیْنَ بِعِلْمِکُمْ مُعْتَرِفِینَ بِتَصْدِیقِنَا إِیَّاکُمْ وَ هَذَا مَکَانُ مَنْ أَسْرَفَ وَ أَخْطَأَ وَ اسْتَکَانَ وَ أَقَرَّ بِمَا جَنَی وَ رَجَا بِمَقَامِهِ الْخَلَاصَ وَ أَنْ یَسْتَنْقِذَهُ بِکُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْکَی مِنَ الرَّدَی فَکُونُوا لِی شُفَعَاءَ فَقَدْ وَفَدْتُ إِلَیْکُمْ إِذْ رَغِبَ عَنْکُمْ أَهْلُ الدُّنْیَا وَ اتَّخَذُوا آیَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اسْتَکْبَرُوا عَنْهَا یَا مَنْ هُوَ قَائِمٌ لَا یَسْهُو وَ دَائِمٌ لَا یَلْهُو وَ مُحِیطٌ بِکُلِّ شَیْ ءٍ لَکَ الْمَنُّ بِمَا وَفَّقْتَنِی وَ عَرَّفْتَنِی أَئِمَّتِی وَ بِمَا أَقَمْتَنِی عَلَیْهِ إِذْ صَدَّ عَنْهُ عِبَادُکَ وَ جَهِلُوا مَعْرِفَتَهُ وَ اسْتَخَفُّوا بِحَقِّهِ وَ مَالُوا إِلَی سِوَاهُ فَکَانَتِ الْمِنَّةُ مِنْکَ عَلَیَّ مَعَ أَقْوَامٍ خَصَصْتَهُمْ بِمَا خَصَصْتَنِی بِهِ فَلَکَ الْحَمْدُ إِذْ کُنْتُ عِنْدَکَ فِی مَقَامِی هَذَا مَذْکُوراً مَکْتُوباً فَلَا تَحْرِمْنِی مَا رَجَوْتُ وَ لَا تُخَیِّبْنِی فِیمَا دَعَوْتُ بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ- ثُمَّ ادْعُ لِنَفْسِکَ بِمَا أَحْبَبْتَ [۱] . ---------- [۱]: ۱. کامل الزیارات ص ۵۳. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

🔰ارتباط قم و اهل قم با ظهور بشارت فتح‌ قدس به دست اهل قم اهل قم یاران قائم آل محمد اهل قم حجت بر مردم زمان غیبت و نزدیک قیام امام زمان اهل قم قیام کنندگان یاور امام زمان قیام مردی از اهل قم (البته در این روایت صرفا به قیام قم اشاره شده و اشاره به زمان ظهور نشده است) @rozehayemaktoub

امسال بنا بود که تمام مصائب اسارت در این کانال باز نشر بشود که مجال آن حاصل نشد. اما در چند روز آینده مصائب حرکت از کوفه و مصائب شام باز نشر خواهد شد باز هم یادآوری می شود که حتما از طریق فهرست سنجاق شده مجموعه مصائب اسارت را با دقت مطالعه فرمایید.

🔴 فهرست مصائب اسارت آل الله 3⃣ صفحه سوم فهرست👇👇👇 🔴🔴 نکات حرکت از کوفه به سمت شام🔴🔴 🔴 ۶۹. دستور به زنجیر جامعه کشیدن امام سجاد علیه السلام 🔴 ۷۰. شلوغی کوچه های کوفه از مردم گریان 🔴 ۷۱. به نیزه کردن سرها در تمام منازل صفحه قبل (دوم) فهرست را از اینجا ببینید. صفحه بعد (چهارم) فهرست را از اینجا ببینید.

🔰 مصائب اسارت آل الله 🔴 حرکت از کوفه به سمت شام 🔴 69. دستور به زنجیر جامعه کشیدن امام سجاد (علیه السلام) از کوفه ابن زیاد دستور داد على بن الحسين عليه السّلام را غل و زنجير گران به گردنش نهادند، سپس ايشان را به دنبال سرها با محفر بن ثعلبه عائدى و شمر بن ذى الجوشن روان كرد. پس آنان را بياوردند تا بدان گروهى كه سرها با ايشان بود، رسيدند و على بن الحسين عليه السّلام در تمام راه با كسى سخن نگفت . 🔴 70. شلوغی کوچه کوفه از مردم گریان در طبقات ابن سعد به نقل از امام سجاد آورده است: ما را از کوفه به سمت یزید بردند و کوچه های کوفه پر از مردمی شد که بر ما گریه می کردند پس بخش عمده ای از شب گذشت و نمی توانستند ما را عبور دهند و من گفتم اینان همانانی هستند که ما را کشتند و الان گریه می کنند. قال: أخبرنا علي بن محمد، عن حباب بن موسى، عن جعفر بن محمد، عن أبيه، عن علي بن حسين، قال: حملنا من الكوفة إلى يزيد بن معاوية فغصت طرق الكوفة بالناس يبكون، فذهب عامة الليل ما يقدرون أن يجوزوا بنا لكثرة الناس، فقلت: هؤلاء الذين قتلونا وهم الآن يبكون! 🔴 71. به نیزه کردن سرها در تمام منازل سبط ابن الجوزی نوشته است: «در بین راه سرها درون صندوق بود و به هر منزلی که می رسیدند دوباره سرها را به نیزه می کردند.» ‏. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

🔴فهرست مصائب اسارت آل الله🔴 4⃣ صفحه چهارم فهرست👇👇👇 🔴 فهرست مصائب شام: ‼️ نکته: چند نکته اول این صفحه فهرست شبیه نکات فهرست اول است اما با این تفاوت که در اینجا به مصائب مشترک اسارت در شام اشاره شده است‌. ۷۲. طی مسیر بر شتران بدون سایه بان ۷۳. طی مسیر بدون جهاز مناسب (زیر انداز) ۷۴. مکشفات وجوههن ۷۵. جمع شدن مردم برای تماشای اسیران در شام ۷۶. گرداندن اسیران در بازارها در شام ۷۷. بستن اسیران با طناب و زنجیر آهن ۷8. ضربات کعب نیزه و تازیانه بر پیکر اهل بیت صفحه قبل (سوم) را از اینجا ببینید صفحه بعد (پنجم) را از اینجا ببینید

🔰قصه «پناه آوردن» و حرمت «مهمان» 🔸در ضرب المثل های عربی وقتی خواسته اند از «پناه» بودن کسی برای بینوایان سخن گویند، به «ابو حنبل» «مجیر الجراد» (پناه دهنده به ملخ ها) اشاره شده است و گفته اند: «احمی من مجیر الجراد» یعنی فلانی حتی از «مجیر الجراد» هم بیشتر از بینوا و درمانده حمایت می کند. قصه را می گویند این بوده که ابو حنبل می بیند عده ای از قبیله «طی» با ظرف هایی به سمت او می آیند. می گوید: چه کار دارید؟ می گویند: با همسایگان و پناه آوردگان به تو قصد جنگ داریم! می گوید: کدام همسایگان من؟ می گویند: ملخ هایی که در کنار خیمه تو آمده اند! می گوید: اکنون که آنها را «جار» و همسایه من نامیدید دیگر به آنها دست نخواهید یافت. سپس بر اسب خود سوار می شود و نیزه خویش را بر می دارد و قبیله خویش را صدا می زند و می گوید: «قسم به خدا اگر متعرض این ملخ ها شوید شما را خواهم کشت!» در لغت عرب به پناه دادن «اجاره» به پناه دهنده «مجیر» و به پناه گیرنده «جار» گفته می شود. 🔸«پناه» آنقدر اهمیت دارد که در قرآن به این مضمون فرمود که: اگر یک مشرک از تو طلب امان کرد به او امان بده تا آیات قرآن را بشنود و سپس او را به پناهگاهش برسان! 🔸در بین عرب رسم بر این بود که اگر به کسی پناه می دادند برای حفظ او با دشمن می جنگیدند. حتی نوشته اند «اوفی بن مطر مازنی» به مردی با خانواده اش پناه داده بود برادر وی به خاطر رسیدن به زن آن مرد، او را کشت. «اوفی» وقتی متوجه ماجرا شد به حرمت «جوار» برادر خویش را قصاص کرد. و گفت: «سعيت على قيس بذمة جاره لأمنع عرضي إن عرضي ممنّعُ» به این مضمون که «در عوض پناه گیرنده قصد جان برادرم را کردم تا آبروی خویش را حفظ کنم.» 🔸در ماجرای عاشورا نیز نام نیک حضرت «هانی بن عروه» برای حفظ حرمت «پناه دادن» به سفیر اباعبدالله الحسین علیه السلام تا ابد ماندگار شد. 🔸برخی گفته اند حرمت مهمان در زبان پارسی حتی از عربی بالاتر است زیرا عرب مهمان را «ضیف» می خواند «لانه أضیف الینا» یعنی او یکی از ماست اما «مهمان» در زبان پارسی از واژه «مه» به معنای «سرور» گرفته شده است. به هر حال چه در فرهنگ عربی و چه در فرهنگ پارسی حرمت «مهمان» همیشه واجب دانسته شده است. 🔸حرمت «امان دادن» تا آنجاست که در روایتی از امام صادق علیه السلام در کافی شریف نیز به آن اشاره شده است. سكونى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: معناى فرمايش پيامبر صلّى اللّه عليه و اله كه فرمود: پايين‌تر درجۀ مسلمانان در مورد امان آنان تلاش مى‌كند» چيست‌؟ فرمود: اگر سپاهى از مسلمانان، گروهى از مشركان را محاصره كردند، و مردى آمد و گفت: به من امان بدهيد تا حاكم و صاحب اختيار شما را ببينم و با او مناظره و تبادل‌نظر كنم و پايين‌ترين سرباز مسلمان به او امان داد، بر بالاترين مقام لشكر واجب است كه به آن امان وفا كند.(۱) (البته دقت شود که جهات فقهی مساله باید توسط فقیه بیان شود.) ✅غرض اینکه خونخواهی رهبر غیور انقلاب ما که از تبار برترین آزادگان عالم است برای یک «مهمان عزیز» از دل این سیره تمدنی ایمانی برخاسته است که طبق بیان سید مقاومت جناب سید حسن نصرالله (حفظه الله) دشمن پلید صهیونی اصلا آن را نمی فهمد. بعد التحریر: اینجا جای یادآوری این نکته هم هست که اگر آن عرب بادیه نشین اینگونه به حرمت «پناه» عمل می کند چگونه است حال کسی که به اهل بیت علیهم السلام که «کهف الحصین» و «غیاث المضطر المستکین» هستند پناه آورد؟ در این باره بیشتر بخوانید: از کتاب مسلم بن عقیل علیه السلام مرحوم مقرم: https://lib.eshia.ir/27766/1/120 (۱)عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلنَّوْفَلِيِّ عَنِ اَلسَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا مَعْنَى قَوْلِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَسْعَى بِذِمَّتِهِمْ أَدْنَاهُمْ قَالَ لَوْ أَنَّ جَيْشاً مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ حَاصَرُوا قَوْماً مِنَ اَلْمُشْرِكِينَ فَأَشْرَفَ رَجُلٌ فَقَالَ أَعْطُونِي اَلْأَمَانَ حَتَّى أَلْقَى صَاحِبَكُمْ وَ أُنَاظِرَهُ فَأَعْطَاهُ أَدْنَاهُمُ اَلْأَمَانَ وَجَبَ عَلَى أَفْضَلِهِمُ اَلْوَفَاءُ بِهِ . از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

🔰مصائب عام اسارت (با توجه به وقوع آن در ورود به شام) 🔴۷۲. طی مسیر بر شتران بدون سایه بان مسیر کوفه تا شام در مقتل خوارزمی حرکت کاروان را بر شتران بدون پوشش (بغیر وطاء) توصیف می کند: «از کوفه تا شام حرم رسول خدا را بر مرکب های بدون پوشش از شهری به شهری و از منزلی به منزل دیگر بردند به همان صورت که اسیران و بردگان ترک و دیلم را می بردند.» همچنین برخی نقل ها آنان را بر «اقتاب الجمال» توصیف کرده اند. ورود به شام در روایت مدینة المعاجز امام سجاد و بانوان حرم را بر شتری بدون زیرانداز و سایه بان توصیف میکند. در نقل تسلیة المجالس از سهل آمده است: «دیدم در پشت سر نیزه زنانی را بر شتران بدون زیرانداز». همچنین باید توجه داشت روایاتی که درباره «مکشفات الوجوه بودن» و «تماشا کردن کاروان توسط مردم» آمده است نیز به نحوی دلالت بر بدون سایه بان بودن مرکب ها دارد. 🔴 ۷۳. طی مسیر بدون جهاز مناسب (زیر انداز) ابن حبان از علمای عامه می نویسد کاروان را از کوفه بر جهازهای خشک (اقتاب یابسة) سوار کردند و همین طور وارد دمشق شدند. 🔸 مرکب لاغر بدون زین در روایتی که اقبال از امام سجاد (علیه السلام) نقل می کند آمده است: «مرا بر شتری لاغر و زنان را بر مرکب هایی بدون زین سوار کرده بودند. مجلسى، جلاء العيون،/ 728، همچنین ر،ک: بحار ج45 ص154 إقبال الأعمال.رَأَيْتُ فِي كِتَابِ الْمَصَابِيحِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ قَالَ لِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ سَأَلْتُ أَبِي عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عَنْ حَمْلِ يَزِيدَ لَهُ فَقَالَ حَمَلَنِي عَلَى بَعِيرٍ يَطْلُعُ بِغَيْرِ وِطَاءٍ وَ رَأْسُ الْحُسَيْنِ ع عَلَى عَلَمٍ وَ نِسْوَتُنَا خَلْفِي عَلَى بِغَالٍ فأكف- [وَاكِفَةً] [قال فی البحار : أی بغیر سرج] صالح بن علی که از بنی هاشم بوده است در ماجرایی خطاب به بنی امیه می گوید : «و سقتم نساءه سبايا كما يساق ذراري الروم على الأقتاب‏ إلى الشام‏» همچنین زینب کبری در خطبه مجلس یزید می فرماید:«أَ مِنَ الْعَدْلِ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ تَخْدِيرُكَ حَرَائِرَكَ وَ سَوْقُكَ بَنَاتِ رَسُولِ اللَّهِ سَبَايَا قَدْ هَتَكْتَ سُتُورَهُنَّ وَ أَبْدَيْتَ وُجُوهَهُنَّ يَحْدُو بِهِنَّ الْأَعْدَاءُ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ وَ يَسْتَشْرِفُهُنَّ أَهْلُ الْمَنَاقِلِ وَ يَبْرُزْنَ لِأَهْلِ الْمَنَاهِلِ وَ يَتَصَفَّحُ وُجُوهَهُنَّ الْقَرِيبُ وَ الْبَعِيدُ وَ الْغَائِبُ وَ الشَّهِيدُ وَ الشَّرِيفُ وَ الْوَضِيعُ وَ الدَّنِيُّ وَ الرَّفِيعُ لَيْسَ مَعَهُنَّ مِنْ رِجَالِهِنَّ وَلِيٌّ وَ لَا مِنْ حُمَاتِهِنَّ حَمِيمٌ » یعنی: «آیا این عدالت است ای فرزند طلقا که تو آزادگان و کنیزان خویش را در پرده حجاب قرار داده ای اما دختران رسول خدا را به اسارت برده ای؟ در حالیکه به پرده حجاب آنان هتک حرمت کرده ای و چهره های آنان را آشکار کرده ای! دشمنان ايشان را با ذلت و خوارى شهر بشهر ميبرند، مردم به تماشاى آنان ميايند، اشخاص از نزديك و دور، ناكس و شريف متوجه صورت ايشان ميشوند. از مردان دوستى با آنان نيست، احدى از طرفداران آنان نيست كه از آنان دفاع نمايد.» کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

🔴 مصائب شام 🔴 ۷۴. مکشفات وجوههن نقل این مصیبت در حرکت کاروان از کوفه به شام مقاتل مختلفی از جمله سبط ابن الجوزی این مصیبت را در ضمن نقل حرکت کاروان از کوفه به شام با تعبیر «مکشفات الوجوه و الرئوس» آورده اند: «در حالی که دست های آنان را با طناب بسته بودند که بین آنان زنان و دختران و کودکان از خانواده رسول خدا بر جهاز شتران، به ریسمان بسته شده، با سر و صورت های گشوده بودند به طوری که مردم چهره آنان را می دیدند. این در حالی است که به نقل مرآة الجنان: «مردم در هر شهری برای دیدن آنان از خانه ها بیرون می آمدند.» همچنین ابن حبان از علمای عامه می نویسد: «ثمّ أركب الأسارى من أهل بيت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و سلّم من النّساء و الصّبيان أقتابا يابسة مكشّفات الشّعور، و أدخلوا دمشق كذلك. 🔸نقل این مصیبت در ورود به شام قرب الاسناد نقل می کند: «عن عبد اللّه بن ميمون، عن جعفر بن محمّد، عن أبيه عليهما السّلام قال: لمّا قدم‏ على يزيد بذراري الحسين عليه السّلام ادخل بهنّ نهارا مكشّفات وجوههنّ‏، فقال أهل الشّام الجفاة: ما رأينا سبيا أحسن من هؤلاء، فمن أنتم؟ فقالت سكينة بنت الحسين: نحن سبايا آل محمّد.» 🔴 ۷۵. جمع شدن مردم برای تماشای اسیران به خصوص این مصیبت بزرگ در شهر دمشق به اوج خود می رسد، که از شروع روز تا رسیدن به مجلس یزید اهل بیت را در ميان تماشاگران بگردانند تا آن‏كه آنان را به دروازه دمشق آوردند و در پله‏هاى در مسجد جامع به پا داشتند. يعنى همان‏جا كه اسيران را نگه مى‏داشتند. 🔴 ۷۶. گرداندن اسیران در بازارها در نقلی که از زیارت ناحیه مقدسه آمده است فرمود: «یطاف بهم فی الاسواق» همچنین از نقل هایی که درباره حرکت اسیران در دمشق آمده است روشن می شود که حضرات را در شهر گرداندند و حتی در جایی که اسیران را برای تماشا نگاه می داشتند اهل بیت را متوقف کردند. از کلمات حضرت زینب در محاجه با یزید نیز همین معنا استفاده می شود که آن عزیزان را شهر به شهر و کوچه به کوچه می بردند. 🔴 ۷۷. بستن اسیران با طناب و زنجیر آهن یکی از مصائب دیگر اهل بیت در سفر از کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام بستن بازوی اسیران با طناب و زنجیر است. با این تفاوت که در برخی نقل ها تعبیر «حبل» یعنی طناب آمده است و در برخی نقل ها تعبیر «حدید» یعنی آهن آمده است. شاید وجه جمع بین این دو گروه از نقل ها این باشد که برخی اسیران با طناب و برخی دیگر را با زنجیر بسته و می بردند. (اللهم العن أول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک) کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

🔴 مصائب شام 🔸غل زدن به حضرت در حرکت از کوفه به شام ابن زیاد در زمان حرکت از کوفه دستور داد زنجیری را به گردن امام سجاد (علیه السلام) زدند. این احتمال هست که در مدتی که حضرات در زندان کوفه بوده اند غل و زنجیرها باز شده باشد و دوباره برای حرکت به شام زنجیرها را بسته باشند. 🔸نقل لهوف (مقرنون فی الحبال) درباره مجلس یزید لهوف می نویسد:«بانوان حرم رسالت را در بند ریسمان وارد مجلس یزید کردند.»‏ در عبارت این نقل واژه «مقرنون فی الحبال» قابل بررسی بیشتر است از آنجا که واژه «تقرین» در قرآن محل اختلاف مفسرین شده است برخی آن را به معنای بستن دستان به گردن دانسته اند و برخی به «بستن دو نفر به یکدیگر» معنا کرده اند. برخی نیز «مقرنین» را از ماده «قران» به معنای طنابی که با آن دو چیز یا دو نفر را به هم می بندند معنا کرده اند. به هر حال آنچه می توان برداشت کرد این است که «مقرنون فی الحبال» یعنی اسیران را با طناب به یکدیگر بسته بودند اما اینکه این جمله لزوما به معنای «بستن دستها به گردن» باشد نیاز به تامل بیشتر دارد. اما این نکته نیز قابل توجه است که «تقرین» در اینجا یا به معنای این است که دستها را به گردن بسته بودند یا اگر به معنای بستن اسیران به یکدیگر باشد باز هم طبق مرسوم وقتی می خواهند دو نفر یا چند نفر را با طناب به یکدیگر ببندند مرسوم این است که طناب را یا به گردن یا به بازوی اسیران ببندند. البته با توجه به روایاتی که درذیل تصریح به بستن طناب به گردن برخی اهل بیت کرده است مطلب روشن تر خواهد شد. همین معنا در نقل الانوار النعمانیة سید نعمت الله جزائری و منتخب طریحی آمده است که: «طناب را به گردن امام سجاد (علیه السلام) و حضرت أم کلثوم و به بازوی زینب کبری و سکینه خاتون و دیگر دختران بسته بودند و هر گاه از حرکت باز می ایستادند آنان را می زدند ...» 🔸نقل سبط ابن جوزی (موثقین فی الحبال) در تذکرة الخواص آمده است: امام سجاد در مجلس یزید به وی اعتراض کرد و فرمود : «ای یزید به نظر تو رسول خدا چه حالی دارد و قتی ما را بسته به طناب و بدون پوشش مناسب بر روی جهاز شتران ببیند» 🔸در غل و زنجیر بودن دوازده نفر از کاروان در حضور یزید از امام باقر نقل شده است که فرمود: «هنگامی که ما به مجلس یزید برده شدیم، ما دوازده نفر غلام [به معنای جوان و نوجوان] بودیم و بزرگترین ما حضرت علی ابن الحسین امام سجاد (علیهما السلام) بود. و دست همه ما با زنجیر به گردن بسته شده بود.» 🔸در نقل دیگر امام سجاد (علیه السلام) به یزید فرمود: «اگر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ما را در زنجیر می دید آزادمان می کرد.» کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

مطالبی که در این نوشته بیان شد بسیار قابل استفاده در زیارات و مناجات ها با اهل بیت علیهم السلام یا شبهای قدر و امثال آن است. مرحوم شیخ عباس قمی در منازل الآخرة داستان های بسیار زیبایی درباره پناه بردن به اهل بیت علیهم السلام آورده است در این آدرس بخوانید: https://lib.eshia.ir/27018/1/156 البته این کتاب به زبان عربی است اگر مجال شد چند داستان را به زبان فارسی اینجا خواهیم آورد‌.

حرمت «پناه بردن» به حرم سید الشهدا مرحوم شیخ عباس قمی در منازل الآخره به نقل از مرحوم بهبهانی نقل می کند که در عالم رویا از سیدالشهدا پرسیدم آیا از کسی که در جوار شما دفن می شود سوال خواهد شد؟ حضرت فرمود: کدام فرشته ای جرأت می کند که سوال کند؟!

🔰حكايت سعيد صالح صفى متقى حاجى على بغدادى (نقل تشرف به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف) به نقل از مفاتیح الجنان ص ۱ از ۴ شیخ عباس قمی می فرماید: شيخ ما در جنه الماوى و نجم الثاقب نقل كرده و در نجم ثاقب فرموده كه اگر نبود در اين كتاب شريف مگر اين حكايت متقنۀ صحيحه كه در آن فوايد بسيار است و در اين نزديكى‌ها واقع شده هر آينه كافى بود در شرافت و نفاست آن پس بعد از مقدماتى فرموده كه: حاجى مذكور أيده الله نقل كرد كه در ذمه من هشتاد تومان مال امام عليه السلام جمع شد پس رفتم به نجف اشرف بيست تومان از آن را دادم به جناب علم الهدى و التقى شيخ مرتضى أعلى الله مقامه و بيست تومان به جناب شيخ محمد حسين مجتهد كاظمينى و بيست تومان به جناب شيخ محمد حسن شروقى و باقى ماند در ذمه من بيست تومان كه قصد داشتم در مراجعت بدهم به جناب شيخ محمد حسن كاظمينى آل يس أيده الله. پس چون مراجعت كردم به بغداد خوش داشتم كه تعجيل كنم در اداى آنچه باقى بود در ذمه من پس در روز پنجشنبه بود كه مشرف شدم به زيارت امامين همامين كاظمين عليهما السلام و پس از آن رفتم خدمت جناب شيخ سلمه الله و قدرى از آن بيست تومان را دادم و باقى را وعده كردم كه بعد از فروش بعضى از اجناس بتدريج بر من حواله كنند كه به اهلش برسانم و عزم كردم بر مراجعت به بغداد در عصر آن روز و جناب شيخ خواهش كرد بمانم متعذر شدم كه بايد مزد عمله كارخانه شعربافى را كه دارم بدهم چون رسم چنين بود كه مزد هفته را در عصر پنجشنبه مى‌دادم پس برگشتم. چون ثلث از راه را تقريبا طى كردم سيد جليلى را ديدم كه از طرف بغداد رو به من مى‌آيد چون نزديك شد سلام كرد و دستهاى خود را گشود براى مصافحه و معانقه و فرمود اهلا و سهلا و مرا در بغل گرفت و معانقه كرديم و هر دو يكديگر را بوسيديم و بر سر عمامه سبز روشنى داشت و بر رخسار مباركش خال سياه بزرگى بود. پس ايستاد و فرمود: «حاجى على خير است به كجا مى‌روى؟» گفتم: كاظمين عليهما السلام را زيارت كردم و برمى‌گردم به بغداد فرمود امشب شب جمعه است برگرد! گفتم يا سيدى متمكن نيستم فرمود «هستى برگرد تا شهادت دهم براى تو كه از مواليان جد من امير المؤمنين عليه السلام و از مواليان مايى و شيخ شهادت دهد زيرا كه خداى تعالى امر فرموده دو شاهد بگيريد» و اين اشاره بود به مطلبى كه در خاطر داشتم كه از جناب شيخ خواهش كنم نوشته‌اى به من دهد كه من از مواليان اهل بيت عليهم السلامم و آن را در كفن خود بگذارم پس گفتم «تو چه مى‌دانى و چگونه شهادت مى‌دهى» فرمود «كسى كه حق او را به او مى‌رسانند چگونه آن رساننده را نمى‌شناسد» گفتم: «چه حق؟» فرمود: «آنچه رساندى به وكيل من؟» گفتم: «وكيل تو كيست؟» فرمود «شيخ محمد حسن» گفتم وكيل تو است؟ فرمود وكيل من است و به جناب آقا سيد محمد گفته بود كه در خاطرم خطور كرد كه اين سيد جليل مرا به اسم خواند با آنكه او را نمى‌شناسم! پس به خود گفتم «شايد او مرا مى‌شناسد و من او را فراموش كردم» باز در نفس خود گفتم كه «اين سيد از حق سادات از من چيزى مى‌خواهد و خوش دارم كه از مال امام عليه السلام چيزى به او برسانم» پس گفتم كه «اى سيد در نزد من از حق شما چيزى مانده بود رجوع كردم در امر آن به جناب شيخ محمد حسن براى آنكه ادا كنم حق شما يعنى سادات را به اذن او» پس در روى من تبسمى كرد و فرمود: «آرى رساندى بعضى از حق ما را بسوى وكلاى ما در نجف اشرف» پس گفتم: «آنچه ادا كردم قبول شد؟» فرمود: «آرى» پس در خاطرم گذشت كه «اين سيد مى‌گويد بالنسبه به علماى اعلام وكلاى ما!» و اين در نظرم بزرگ آمد. پس گفتم: «علما وكلايند در قبض حقوق سادات» و مرا غفلت گرفت انتهى آنگاه فرمود «برگرد جدم را زيارت كن!» پس برگشتم و دست راست او در دست چپ من بود چون براه افتاديم ديدم در طرف راست ما نهر آب سفيد صاف جارى است و درختان ليمو و نارنج و انار و انگور و غير آن همه با ثمر در يك وقت با آنكه موسم آنها نبود بر بالاى سر ما سايه انداخته! گفتم «اين نهر و اين درختها چيست؟» فرمود «هر كس از مواليان ما كه زيارت كند جد ما را و زيارت كند ما را اينها با او هست» 🔸پس گفتم «مى‌خواهم سؤالى كنم» فرمود «سؤال كن» گفتم: «شيخ عبد الرزاق مرحوم مردى بود مدرس روزى نزد او رفتم شنيدم كه مى‌گفت كسى كه در طول عمر خود روزها روزه باشد و شبها به عبادت بسر برد و چهل حج و چهل عمره بجاى آرد و در ميان صفا و مروه بميرد و از مواليان امير المؤمنين عليه السلام نباشد براى او چيزى نيست» فرمود: «آرى و الله براى او چيزى نيست» 🔸پس از حال يكى از خويشان خود پرسيدم كه «او از مواليان امير المؤمنين عليه السلام است؟» فرمود «آرى او و هر كه متعلق است به تو» ادامه حکایت👇👇👇

ص۲ از ۴ 🔸پس گفتم «سيدنا براى من مسأله‌اى است» فرمود بپرس گفتم «قراء تعزيه امام حسين عليه السلام مى‌خوانند كه سليمان اعمش آمد نزد شخصى و از زيارت سيد الشهداء عليه السلام پرسيد گفت بدعت است پس در خواب ديد هودجى را ميان زمين و آسمان پس سؤال كرد كه كيست در آن هودج گفتند به او فاطمه زهرا و خديجه كبرى عليهما السلام پس گفت به كجا مى‌روند گفتند به زيارت امام حسين عليه السلام در امشب كه شب جمعه است و ديد رقعه‌هايى را كه از هودج مى‌ريزد و در آن مكتوب است أمان من النار لزوار الحسين عليه السلام في ليلة الجمعة أمان من النار يوم القيامة اين حديث صحيح است؟» فرمود «آرى راست و تمام است» 🔸گفتم «سيدنا صحيح است كه مى‌گويند هر كس زيارت كند حسين عليه السلام را در شب جمعه پس براى او امان است؟» فرمود «آرى و الله» و اشك از چشمان مباركش جارى شد و گريست ادامه حکایت👇👇👇

ص ۳ از ۴ 🔸گفتم سيدنا مسأله فرمود بپرس گفتم سنه هزار و دويست و شصت و نه حضرت رضا عليه السلام را زيارت كرديم و در «درود» يكى از عربهاى «شروقيه» را كه از باديه‌نشينان طرف شرقى نجف اشرف‌اند ملاقات كرديم و او را ضيافت كرديم و از او پرسيديم كه چگونه است ولايت رضا عليه السلام؟ گفت بهشت است امروز پانزده روز است كه من از مال مولاى خود حضرت رضا عليه السلام خورده‌ام چه حد دارد منكر و نكير كه در قبر نزد من بيايند گوشت و خون من از طعام آن حضرت روييده در مهمانخانه آن جناب. اين صحيح است على بن موسى الرضا عليهما السلام مى‌آيد و او را از منكر و نكير خلاص مى‌كند؟» فرمود: «آرى و الله جد من ضامن است» 🔸گفتم «سيدنا مسأله كوچكى است مى‌خواهم بپرسم» فرمود بپرس گفتم «زيارت من حضرت رضا عليه السلام را مقبول است» فرمود قبول است إن شاء الله گفتم سيدنا مسأله فرمود بسم الله گفتم «حاجى محمد حسين بزاز باشى پسر مرحوم حاجى احمد بزاز باشى زيارتش قبول است يا نه؟» و او با من رفيق و شريك در مخارج بود در راه مشهد رضا عليه السلام فرمود عبد صالح زيارتش قبول است گفتم سيدنا مسأله فرمود بسم الله گفتم فلان كه از اهل بغداد و همسفر ما بود زيارتش قبول است؟ پس ساكت شد گفتم سيدنا مسأله فرمود بسم الله گفتم اين كلمه را شنيدى يا نه؟ زيارت او قبول است يا نه؟ جوابى نداد حاجى مذكور نقل كرد كه «ايشان چند نفر بودند از اهل مترفين بغداد كه در اين سفر پيوسته به لهو و لعب مشغول بودند و آن شخص مادر خود را نيز كشته بود» پس رسيديم در راه به موضعى از جاده وسيعه كه دو طرف آن بساتين و مواجه بلده شريفه كاظمين است و موضعى از آن جاده كه متصل است به بساتين از طرف راست آن كه از بغداد مى‌آيد و آن مال بعضى از ايتام سادات بود كه حكومت به جور آن را داخل در جاده كرد و اهل تقوى و ورع سكنه اين دو بلد هميشه كناره مى‌كردند از راه رفتن در آن قطعه از زمين. پس ديدم آن جناب را كه در آن قطعه راه مى‌رود پس گفتم اى سيد من اين موضع مال بعضى از ايتام سادات است تصرف در آن روا نيست فرمود: «اين موضع مال جد ما امير المؤمنين عليه السلام و ذريه او و اولاد ما است حلال است براى مواليان ما تصرف در آن. و در قرب آن مكان در طرف راست باغى است مال شخصى كه او را حاجى ميرزا هادى مى‌گفتند و از متمولين معروفين عجم بود كه در بغداد ساكن بود گفتم «سيدنا راست است كه مى‌گويند زمين باغ حاجى ميرزا هادى مال حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام است؟» فرمود «چه كار دارى به اين؟» و از جواب اعراض نمود. پس رسيد به ساقيه آب كه از شط دجله مى‌كشند براى مزارع و بساتين آن حدود و از جاده مى‌گذرد و آنجا دو راه مى‌شود به سمت بلد يكى راه سلطانى است و ديگرى راه سادات و آن جناب ميل كرد به راه سادات پس گفتم «بيا از اين راه يعنى راه سلطانى برويم» فرمود «نه از اين راه خود مى‌رويم.» پس آمديم و چند قدمى نرفتيم كه خود را در صحن مقدس در نزد كفشدارى ديديم و هيچ كوچه و بازارى را نديديم پس داخل ايوان شديم از طرف باب المراد كه از سمت شرقى و طرف پايين پا است و در در رواق مطهر مكث نفرمود و اذن دخول نخواند و داخل شد و در در حرم ايستاد پس فرمود زيارت بكن گفتم من قارى نيستم فرمود براى تو بخوانم؟ گفتم آرى پس فرمود: «أَ أَدْخُلُ يَا اَللَّهُ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ و همچنين سلام كردند بر هر يك از ائمه عليهم السلام تا رسيدند در سلام به حضرت عسكرى عليه السلام و فرمود اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ اَلْحَسَنَ اَلْعَسْكَرِيَّ آنگاه فرمود امام زمان خود را مى‌شناسى؟» گفتم «چرا نمى‌شناسم؟» فرمود «سلام كن بر امام زمان خود!» گفتم اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اَللَّهِ يَا صَاحِبَ اَلزَّمَانِ يَا اِبْنَ اَلْحَسَنِ  پس تبسم نمود و فرمود «عَلَيْكَ اَلسَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ»  پس داخل شديم در حرم مطهر و ضريح مقدس را چسبيديم و بوسيديم ادامه حکایت👇👇👇

ص۴ از ۴ پس فرمود به من «زيارت كن!» گفتم من قارى نيستم فرمود زيارت بخوانم براى تو؟ گفتم آرى فرمود كدام زيارت را مى‌خواهى؟ گفتم «هر زيارت كه افضل است مرا به آن زيارت ده!» فرمود: «زيارت امين الله افضل است» آنگاه مشغول شد به خواندن و فرمود: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمَا يَا أَمِينَيِ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَّتَيْهِ عَلَى عِبَادِهِ الخ» و چراغهاى حرم را در اين حال روشن كردند پس شمعها را ديدم روشن است و لكن حرم روشن و منور است به نورى ديگر مانند نور آفتاب و شمعها مانند چراغى بودند كه روز در آفتاب روشن كنند و مرا چنين غفلت گرفته بود كه هيچ ملتفت اين آيات نمى‌شدم. چون از زيارت فارغ شد از سمت پايين پا آمدند به پشت سر و در طرف شرقى ايستادند و فرمودند: «آيا زيارت مى‌كنى جدم حسين عليه السلام را؟» گفتم آرى زيارت مى‌كنم شب جمعه است پس زيارت وارث را خواندند و مؤذنها از اذان مغرب فارغ شدند پس به من فرمود «نماز كن و ملحق شو به جماعت» پس تشريف آورد در مسجد پشت سر حرم مطهر و جماعت در آنجا منعقد بود و خود به انفراد ايستادند در طرف راست امام جماعت محاذى او و من داخل شدم در صف اول و برايم مكانى پيدا شد چون فارغ شدم او را نديدم پس از مسجد بيرون آمدم و در حرم تفحص كردم او را نديدم و قصد داشتم او را ملاقات كنم و چند قرانى به او بدهم و شب او را نگاه دارم كه مهمان باشد آنگاه بخاطرم آمد كه آن سيد كه بود؟ و آيات و معجزات گذشته را ملتفت شدم از انقياد من امر او را در مراجعت با آن شغل مهم كه در بغداد داشتم و خواندن مرا به اسم آنكه او را نديده بودم و گفتن او مواليان ما و اينكه من شهادت مى‌دهم و ديدن نهر جارى و درختان ميوه‌دار در غير موسم و غير از اينها از آنچه گذشت كه سبب شد براى يقين من به اينكه او حضرت مهدى عليه السلام است. خصوص در فقره اذن دخول و پرسيدن از من بعد از سلام بر حضرت عسكرى عليه السلام كه امام زمان خود را مى‌شناسى چون گفتم مى‌شناسم فرمود سلام كن چون سلام كردم تبسم كرد و جواب داد. پس آمدم در نزد كفشدار و از حال جنابش سؤال كردم گفت بيرون رفت و پرسيد كه اين سيد رفيق تو بود گفتم بلى پس آمدم به خانه مهماندار خود و شب را بسر بردم چون صبح شد رفتم به نزد جناب شيخ محمد حسن و آنچه ديده بودم نقل كردم پس دست خود را بر دهان خود گذاشت و نهى نمود از اظهار اين قصه و افشاى اين سر و فرمود خداوند ترا موفق كند پس آن را مخفى مى‌داشتم و به احدى اظهار ننمودم تا آنكه يك ماه از اين قضيه گذشت. روزى در حرم مطهر بودم سيد جليلى را ديدم كه آمد نزديك من و پرسيد كه چه ديدى و اشاره كرد به قصه آن روز گفتم چيزى نديدم باز اعاده كرد آن كلام را بشدت انكار كردم پس از نظرم ناپديد شد ديگر او را نديدم انتهى

این حکایت خصوصا قسمت سوال هایی که حاجی بغدادی طبق این نقل از حضرت حجت می پرسد بسیار زیباست. حتما مطالعه فرمایید. این حکایت (خصوصا صفحه ۲ و ۳ از آن) درباره حرمت «پناه دادن» اهل بیت علیهم السلام نوشته شد که در ادامه مطلب سابق قابل استفاده است.

قصه پناه و حرمت مهمان نقل تشرف حاجی بغدادی به محضر امام زمان سوال حاجی بغدادی از حضرت درباره «امان به زوار سیدالشهدا در شب جمعه» سوال حاجی بغدادی درباره «ضمانت امام رضا علیه السلام از ضامن در برابر نکیر و منکر» نقل مرحوم بهبهانی از سوال ملائکه از مدفونین در جوار سیدالشهدا

🔰مصائب اسارت آل الله 🔴 مصائب شام 🔴 ۷۸. ضربات کعب نیزه و تازیانه بر پیکر اهل بیت 🔸نقل لهوف از امام سجاد علیه السلام درباره ورود به شام سيّد ابن طاووس از امام محمد باقر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: پدرم امام زين العابدين عليه السّلام مى‏فرمود: «چون ما را به نزد يزيد مى‏بردند، مرا بر شتر برهنه سوار كرده بودند، و مخدرات اهل بيت را بر اشترهاى برهنه سوار كرده بودند و در عقب من بودند، و سر بزرگوار پدر عالي مقدارم بر سر نيزه بود و در پيش روى ما مى‏بردند، و نيزه‏داران آن كافران بر دور ما احاطه كرده بودند، و هريك از ما را كه مى‏ديدند كه اشک از ديده ما جارى مى‏شود، نيزه را بر سر ما مى‏كوبيدند. با اين حال ما را داخل آن شهر شوم كردند. چون داخل آن شهر شديم ملعونى ندا كرد: «اينها اسيران اهل بيت ملعونند.» 🔸گزارش سید نعمة الله جزائری از تازیانه زدن زجر بن قیس در مسیر حضرت سکینه در مجلس یزید خطاب به وی فرمود: ای یزید من از روزی که پدرم به شهادت رسیده است خواب نرفته ام زیرا نمی توانستم بر پشت مرکب مجروح و لاغر خواب روم و هر وقت از روی این مرکب به زمین می افتادم این زجر بن قیس با خشونت به من تازیانه می زد و کسی نبود که مرا از دست او خلاص سازد. پس یزید و همراهانش زجر را نفرین کردند.» «فقالت: يا يزيد! ...، إنّي لم أنم منذ قتل أبي الحسين لأنّي لم أتمكّن من الرّكوب على ظهر أدبر أعجف هذا، و كلّما عثر بي يقهرني هذا زجر بن قيس يوشحني بالسّوط، فلم أر من يخلصني منه. فلعنه يزيد و جلساؤه.» کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

مصائبی که در چند پیام اخیر بیان شد هر کدام به نوعی از حرکت کاروان از کربلا وجود داشته است اما پس از این به مصائبی اشاره می شود که غالبا مخصوص به شام بوده است: 🔴ورود به شام ۷۹. ورود به شام در اول صفر و عید گرفتن بنی امیه در آن روز شيخ كفعمى و شيخ بهايى و محدث كاشانى گفته‏اند: روز اوّل صفر سر حسين عليه السّلام را به دمشق آوردند و آن روز، عيد بنى اميه و روز ماتم است. سید رضی در شعر معروف خویش گفته است: کانت مآتم بالعراق تعدها أمویة بالشام من أعیادها روزهاى ماتمى اندر عراق آمد پديد بنى اميه در دمشق آن روزها كردند عید همچنین بنی امیه عاشورا را نیز روز عید خویش می دانستند و این سنتی برای همه مردم شد که طبق روایت تا زمان امام صادق (علیه السلام) وجود داشته است. ۸۰. معطل کردن سه روزه کاروان پشت دروازه دمشق ۸۱. تزیین شهر ۸۲. حضور 500 هزار نفر در مراسم ۸۳. دف زنی و چنگ نوازی و رقص در مراسم جشن اموی نفس المهموم از کامل الزیارات نقل می کند اهل بیت را سه روز بر دروازه شام معطل کردند تا شهر را زینت کنند پس شهر را انواع زیور و زینت ها و آینه ها آذین بستند تا به طوری شد که کسی شهری چنین ندیده بود سپس اهل شام با جمعیت 500 هزار نفری از آنان استقبال کردند در حالیکه زن و مرد با دف و طبل و چنگ و بوق ساز می نواختند و هزاران زن و مرد دف می زدند و می رقصیدند و خویش را با لباس های رنگارنگ سرمه و خضاب زینت کرده بودند. در برخی نقل ها نام دروازه «باب الساعات» خوانده شده است. ۸۴. گرداندن اهل بیت در شهر به مدت نیم روز بیرون سرزمین شام مانند عرصه محشر شده بود و جمعیت موج می زد طوری که سرهایی که اول روز وارد شهر شده بود در وقت زوال (ظهر) با سختی زیاد از کثرت ازدحام به کاخ یزید رسید‏. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub