eitaa logo
مقالات حسینی منتظر
156 دنبال‌کننده
468 عکس
263 ویدیو
34 فایل
بخشی از مقالات متنوع سیدمحمدحسینی(منتظر) فرزند مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین؛ حاج سید میربابا حسینی(فاطمی) (اعلی الله مقامه الشریف) در حوزه‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...
مشاهده در ایتا
دانلود
☫﷽☫ 💎 @SMHM212 چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش ۰۰۱): (رضوان‌الله علیه) برای تشکیل ، قاعدتاً با چالش‌های جدی متعددی (در ابعاد گوناگون و اعماق مختلف) مواجهه بودند که در این سلسله مقالات بر آنم که به اهم آن‌ها بپردازم ولیکن بدون تعیین کلیات و جزئیات یا تعیین أهم و مهم و یا تعیین ریشه و شاخه (اصول و فروع) که معمولاً در تحریر و تبویب کتب و مقالاتم بدان‌ها عادت دارم! زیرا که اینک برای اولین‌بار بدان می‌پردازم (تا برای امسال هم کاری کرده باشم!) و لزومی هم نمی‌بینم که مطالب را (در قالب مقالاتی مسلسل) ابتدائاً برای خود تحریر بکنم و آنگاه به تنظیم و سپس به تقدیم آن، مبادرت ورزم! (که ممکنست ماهها و بلکه سال‌ها طول بکشد!) بنابراین از گوشه‌ای شروع می‌کنم و پیش می‌روم و البته حتی‌الامکان بر اساس پیش‌فرض‌هایی که بصورت خام در ذهنم خلجان دارند ولیکن به احتمال زیاد، بعد از تکمیل مباحث (که خواهد طلبید بصورت کتاب هم منتشر گردد)، ضرورت تنظیم و تبویب و ترتیب لازمه خود را آشکار خواهد ساخت تا اصل و فرع، جابجا نگردد إن‌شآءالله البته ناگفته نماند که تدوین مطالب بصورت ، ایجاب می‌کند که نویسنده، پایبند سرفصل‌های آن‌ها باشد ولیکن در (و با توجه به امکاناتی که فرضاً در پیام‌رسان فراهم گشته)، دیگر هیچ ضرورتی به تنظیم خطی مطالب نیست. زیرا می‌توان مطالب را بصورت لینک‌های ماتریسی/ماتریکسی (شبکه‌ای از پیوندها) تنظیم نمود و خطی شدن مطالب را به وقت و حوصله و حساسیت‌های خوانندگان سپرد. و اما بعد؛ این چالش‌ها قاعدتاً در دو محور قابل توجه و بررسی هستند: ۱) چالش‌هائی که خود در طول و خود، بنحوی ابراز کرده‌اند در قالب سخنرانی‌ها و اعلامیه‌ها و سایر متون و بیانات خودشان که با احاطه بر کلیه آثار نرم‌افزاری (و بلکه سخت‌افزاری!) او می‌توان احصاء و تبیین نمود. شاید هم تاکنون اشخاصی حقیقی یا حقوقی به این امر لازم و مفید، مبادرت ورزیده باشند که بنده عجالتاً از آن‌ها بی‌خبرم. ۲) چالش‌هایی که امام توجهی به آنها نداشته یا راجع به آن‌ها چیزی اظهار نکرده‌اند و یا از آن‌ها چنان گذرا و احیاناً رمزواره و رازآلود عبور کرده‌اند که چندان جلب توجهی نکرده و مبحثی را بر نیانگیخته است! و حال آنکه قابل اغماض نیستند. نه صرفاً از این لحاظ که در دل تاریخ دیروز برای نظام جمهوری اسلامی ایران، رخ داده بلکه از این نظر که حافظان این نظام (که چنین تحفیظی را اوجب واجبات می‌دانند) هم با آن چالش‌ها مواجهه هستند یا خواهند شد. نکته مهم مقدماتی دیگر این مبحث، زمانه‌شناسی طرح مسئله است. یعنی در آستانه انتخابات مجالس و هستیم و سزامند است که چالش‌هایی را در اولویت آغاز مبحث خود برگزینیم که کارکردی برای انتخابات هم داشته باشد. بنابراین سعی می‌کنم در یک محور مثلثی پیش بروم که ناظر بر چالش‌های اصلی امام خمینی در تشکیل نظام و نیز و همچنین انتخابات باشد که با یک تیر سه نشانه را زده باشم. اگرچه شاید بهتر باشد در محور مربعی پیش برویم که مقاومت و و بلکه کل را هم در بر بگیرد. ⁉️ شاید مناسب‌ترین سؤال این باشد که آیا ؛ امری معطوف به صرفاً است یا به هم معطوف است؟!⁉️ همان مبحث همیشگی نهضت+نظام! البته این مبحث خطیر و بنیادین «نهضت+نظام» را بنده برای بار اول در پیام‌رسان ، کلید زدم و در پیام‌رسان هم ادامه دادم ولیکن بعد از فیلتراسیون آنها، متأسفانه از بین رفتند! در ایتا هم مجدداً شروع به تحریر آن‌ها نمودم که مبحث را تا چند شماره هم پیش بردم: 💠 https://eitaa.com/SMHM212/179 💠 https://eitaa.com/SMHM212/180 💠 https://eitaa.com/SMHM212/181 💠 https://eitaa.com/SMHM212/182 💠 https://eitaa.com/SMHM212/183 💠 https://eitaa.com/SMHM212/184 💠 https://eitaa.com/SMHM212/336 💠 و اینک، تداوم همان مبحث را در این‌جا با رویکردی به بیان «چالش‌های امام در تشکیل نظام»، تکمیل می‌کنم. مقوله «نهضت+نظام» در برخی از صاحب‌نظران، از جمله حضرت هم مورد توجه قرار گرفته است. چنانکه معظم‌له در نخستین فرازهای بیانیه (۱۳۹۷) با این عبارت بدان اشاره فرمودند: انقلاب اسلامی پس از نظام‌سازی، به رکود و خموشی دچار نشده و نمی‌شود و میان جوشش‌ انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی، تضاد و ناسازگاری نمی‌بیند، بلکه از نظریه نظام انقلابی تا ابد دفاع می‌کند. بنابراین نظریه در بیانیه امام خامنه‌ای، همان «دکترین نهضت+نظام امام خمینی» است./حم سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ صفحات مجازی حم: 💠 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
☫﷽☫ 💎@SMHM212 چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش ۰۰۲): «ماتریس (به فرانسوی: Matrice) و (به انگلیسی: Matrix) به آرایشی مستطیلی شکل از اعداد یا عبارات ریاضی که به صورت سطر و ستون شکل‌یافته گفته می‌شود. به طوری که می‌توان گفت هر ستون یا هر سطر یک ماتریس، یک بردار را تشکیل می‌دهد. هر یک از عناصر ماتریس دِرایه خوانده می‌شود.» این مطلب ☝️ را بدان جهت آوردم که در قسمت قبلی این مبحث، نوشته بودم، نحوه طرح مطالبی در موضوع «چالش‌های امام در تشکیل نظام» در این‌جا، تابع الگوی نیست بلکه از الگوی پیوندهای شبکه‌ای (متناسب با امکانات پیام‌رسان ایتا در فضای مجازی) استفاده می‌کنیم که همان لینک‌های ماتریسی/ماتریکسی است (که باید توضیحی داده می‌شد) و اما بعد؛ جغرافیای طرح مبحث؛ ۱) رویداد ۲) سالگرد ۳) و بنابر ملاحظات مذکور، چالش «نهضت+نظام» را در اولویت تبیین خود قرار دادیم که برخی از مقدمات آنرا قبلاً هم تحریر و به اشتراک گذاشته بودیم (تحت عنوان «اسلامیت؛ قدر مشترک نهضت+نظام و خطر سهمگین عدم فهم این مطلب خطیر!!» در قالب ۵ مقاله مسلسل) و حال می‌خواهیم به این مطلب، بپردازیم که، آیا انتخابات، کارکردی صرفاً برای دارد یا از رویکردی به هم برخوردار است؟ هرگونه جواب مثبت یا منفی به این سوال در ، می‌تواند در موفقیت و کارآمدی مذکور، مؤثر و بلکه تعیین‌کننده باشد. نهضت و نظام، اگر باشند از همدیگر تفکیک‌ناپذیرند و حذف هر کدام، موجب مرگ و اضمحلال دیگری است. «نظام انقلابی» یعنی نهضت قرین نظام و نظام قرین نهضت و این آمیختگی (تقارن مبارک) بشرطی قابل تحقق و تجلی است که هر دو کفه آن، اسلامی باشد وگرنه قابل تضمین نخواهد بود. (به همین جهت هم بنده اصرار دارم که در سخنرانی‌ها و مقالاتم از عبارت استفاده کنم که از «نظام انقلابی» هم، خالص‌تر و رساتر است.) جمهوری اسلامی، ترازوی متعادلی است که اگر وزن هر کدام از این دو کفه نهضت یا نظام، کم و زیاد شود، تعادلی در میان نخواهد بود و قطعاً مضرّ و بلکه مهلک خواهد گشت. قاعدتاً مسائل و امور ملی و فراملی ما از جمله انتخابات را هم باید متناظر با نهضت+نظام، مورد ارزیابی قرار داد. وقتی که «نهضت بدون نظام»، مظهر حماقت و «نظام بدون نهضت»، مظهر وقاحت باشد، بالتبع «انتخابات بدون نهضت» و «انتخابات بدون نظام» هم عین حماقت و وقاحت است. بنابراین باید دید، «نهضت‌گرائی انتخابات» و «نظام‌گرائی انتخابات» چیست؟ و کدامست؟ و چه معیارهایی دارد؟ شاید باور عمومی این باشد که انتخابات از جنس نظام است و با نهضت میانه‌ای ندارد و حال آنکه چنین پندار غلطی، آغاز سقوط انتخابات و بالتبع سقوط نظام است. تنها راه بعنوان و پیش‌گیری از و دفاع از ، از در تراز ایضاً أوجب واجبات است که بدون اعتقاد، ایمان، باور و وفاداری مطلق به اسلامیت، قابل دست‌یازی نیست. همچنانکه در تحقق خود، رهین جمهوریت است، هم در بقای خود، محتاج اسلامیت است و هم والدینی بجز جمهوریت و اسلامیت ندارد. گرامی‌داشت ، بمعنای التزام عملی به پیوند ناگسستنی نهضت از نظام است ولیکن چنین شور و شوقی باید از صندوق‌های آرای انتخاباتی عبور نماید تا هدفمند و هوشمند، تلقی شود. بدون (رأی‌نویسی غیرعلنی و نهان از دیگران)، حرکتی کور و نامعقول و حتی نامشروع است. همچنانکه انتخابات فارغ از ، مرتعی و بیش نخواهد بود. یکی از بزرگترین چالش‌های «امامین نهضت+نظام اسلامی»، همین تقارن در «پیش‌برد متعادل» أمرَین و فریضَتین نهضت و نظام است که عالی‌ترین مزیّت بی‌نظیر نهضت+نظام ما ایرانیان بر نهضت‌ها و نظامات جهانیان است. آیا حفظ چنین تعادلی، اساساً امکانپذیر است؟! ، «بیمه کردن از میل آن به و و انواع » را در مردمی‌سازی حکومت دیدند. از طرفی در صحنه بودن مردم هم رهین انقلابی‌گری آنان است و بس. بنابراین؛ اولاً مردم باید همیشه و همیشه، انقلابی باشند در حد (که است) و ثانیاً پیوسته باید در صحنه و میدان باشند. وقتی که نهضت، مردمی باشد، آنگاه می‌توان امیدوار شد که نظام هم مردمی و انقلابی و ولایی باشد وگرنه نظام، خواهد یافت به اینکه ویلایی بشود برای نااهلان و نامحرمان که عرضه خود خود خواهند برد و زحمت ملت خواهند داشت. انتخابات رقم خواهد زد که ، ولایی باشد یا ویلایی! ...ادامه دارد. ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۲ بهمن ۱۴۰۲ صفحات مجازی حسینی منتظر: 💠 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
☫﷽☫ 💎@SMHM212 چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش ۰۰۴): «حکومت اسلامی» یا «جمهوری اسلامی»؟ مسئله این است! (چالشی که ادامه دارد!) عدول هوشمند از حکومت به جمهوری، مزیّت جمهوری اسلامی بر حکومت اسلامی و وقوع بزرگترین انحراف در جمهوری ا.ا.!! (عدولی ارزشمند و ضامن پیشرفت‌وتعالی) در طی ۹ مقاله‌ای که تاکنون تحریر و به محضر و ، تقدیم شد، عرض کردیم که، بزرگترین چالش امام راحل‌مان در تشکیل خود (و پیشگیری از تبدیل تدریجی آن به رژیمی ویلایی!)، همانا و نهضت+نظام بود که بعد از سال‌ها خلجان فکری با آن، بالاخره به بهترین راه‌حل مناسب، نائل گشتند. اشاره کردیم که با توجه به مفاد درسی امام در موضوع در سال ۱۳۴۷ حوزه علمیه نجف، چنین دغدغه‌ای حدود ۱۰ سال (تا ۱۳۵۷) طول کشید. ولیکن طبق گزارشی دیگر می‌بینیم که دغدغه مذکور، از سال ۱۳۲۲ آغاز گشته بود و ۳۵ سال، طول کشید تا جای‌گاه اصلی خود را پیدا کند: «امام خمینی(س) در دوران مبارزه و بلکه پیش از آن در سالهای ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ با نگارش کتابهای «کشف اسرار» و «رساله الاجتهاد و التقلید»، «نظریه سیاسی » و اصل «تشکیل » را (به عنوان جایگزینی برای مطرح کرد) نگارش این کتاب‌ها و بیان نظریه «تشکیل حکومت اسلامی» فصل جدیدی از زندگی امام خمینی(س) را در دنیای نشان داد. پس از تبعید ایشان به در سیزدهم آبان ۱۳۴۳ ایشان با نگارش کتاب «تحریر الوسیله»، همه اداره امور سیاسی در ، به جز را از «اختیارات فقهاء» دانست؛ و با تدریس مبانی حکومت اسلامی و ضرورت آن در سال ۱۳۴۸ در حوزه نجف، ثابت کرد که خداوند، ولایتی را که (ص) و (ع) دارند، در در اختیار قرار داده است تا آنان در روزگار غیبت، حکومت را به دست گرفته و با اداره امور و ایجاد ، را اجرا کنند.» (سایت پرتال امام خمینی) فلذا این سؤال، جای بررسی عمیق و دقیقی دارد که؛ با آغاز نیمه دوم سال ۱۳۵۷ و اوج‌گیری ملت ایران، چه چیزی رخ داد که امام بعد از سال‌ها (۳۵ سال از ۱۳۲۲ لغایت نیمه اول ۱۳۵۷) ناگهان ترکیب را جایگزین عبارت فرمودند؟! و حال آنکه، قبلاً را همردیف ، قرار می‌دادند! تنقیح این مطلب، از آنجایی ضرورت (اهمیتی و اولویتی) دارد که نه تنها چالشی برای امام در و بالتبع چالشی برای حامیان بعنوان بلکه دقیقاً متناظر به بزرگترین و اعتقادی در جمهوری اسلامی نیز است که بسیاری از حتی بزرگ را به ، افکند! فرازی از گزارش مذکور، تأییدی بر بعضی از ادعای ماست: «بر اساس منابع موجود ایشان نخستین‌بار در بیستم مهر ۱۳۵۷ در پاریس و در پاسخ خبرنگاران، تعبیر «جمهوری اسلامی» را به کار برد. ایشان در بیان نوع خود بارها بر جمهوری اسلامی تأکید می‌کرد. و با این حال و با عنایت به دو رکن مهم حکومت اسلامی، یعنی «محوریت اسلام» و «توجه به رأی و نظر مردم» معتقد بود، شکل نهایی حکومت باید با توجه به شرایط و مقتضیات جامعه، به دست خود مردم تعیین شود. بر همین اساس پس از انقلاب اسلامی ایران، ایشان را پیشنهاد کرد و بارها از مردم خواست به «جمهوری اسلامی»، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد رأی دهند.» (سایت پرتال امام خمینی) چنانکه ملاحظه می‌فرمایید؛ «شکل نهائی» حکومت اسلامی (که از ۱۳۵۷/۷/۲۰ مشخص شده بود)، «پس از پیروزی»؛ (بدون کلمه‌ای کم و زیاد!) «جمهوری اسلامی» تعیین گردید. ولیکن در ورای تحول «حکومت» به «جمهوری»، چالش عمیقی، برپا بوده که هنوز هم ادامه دارد و اگر تداومی نداشت، شاید در اولویت پردازش بنده، قرار نمی‌گرفت که در آستانه ایران، در بستر گرامی‌داشت به سر می‌بریم! 👌 لازمست ظرافت بیشتری در تحلیل مطلب، بخرج بدهیم؛ آیا واقعاً اراده امام خمینی، تشکیل حکومت «نخبگانی از جنس » بوده است که آنرا در ذیل عبارت «ولایت فقیه»، مورد طرح و پیگیری خود قرار داده بودند؟! و آیا در تغییر عبارت حکومت به جمهوری، قصدشان آن بوده است که مردم و (و امت اسلام) را نیز در حکومت قانونی، شریک فقهاء عالم، عادل و صالح نمایند؟! برای جواب مناسب‌تر سزامند است که عبارات مذکور را به ، ترجمه کنیم: حکومت اسلامی = حکم‌رانی اسلامی جمهوری اسلامی = مردمیّت اسلامی! «مردمیّت» چه وجه تمایزی بر «حکم‌رانی» دارد؟ آیا اساساً مردمیّت، معنا و مفهومی از حکومت، حاکمیت و حکم‌رانی دارد؟! فتأمل! ..ادامه دارد. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۵بهمن۱۴۰۲ صفحات مجازی حسینی منتظر در ایتا: 💠 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 بانیان وضع موجود، کماکان بانیان وضع موجود هستند!! مخابرات (سلسله اعصاب کشور) دولت آ.رئیسی در سیطره بانیان وضع موجود!/در این ۱۰ روز، زبان بعضی‌ها ۱۰ متر درازتر شده است!! لطفاً به ابجد این مبحث مربعی، توجه فرمایید؛ ا) در مقاله‌ای با عنوان «بانیان وضع موجود» به حلاجی مسئله و‌ نیز اقسام بانیان، اشاره کردم و در اینجا به تداوم این قصه پر غصه اشاره می‌کنم. ب) بمناسبت اظهار نگرانی جناب شیخ (که حدود ۱۰ روز قبل در مراسم سالگرد رحلت آیةالله العظمی بروجردی، تصریح کردند): «نمازهای جماعت الآن در کشور ما ورشکسته است و دارد به آخر کار می‌رسد! در کشور به رسیده است! چهارتا کنار حرم‌ها را ملاک نگیرید.» (تیتر اول انواع خبرگزاری‌ها و مطبوعات) مناسب دیدم که به این مسئله ( نماز جماعت در جمهوری اسلامی ایران) اشاره‌ای بکنم. ج) ضرورت این نگاه به بیانی از امام خامنه‌ای برمی‌گردد که به آیه ۴۱ از سوره مبارکه حج، متمسک شدند: «این آیه‌ی شریفه‌ی سوره‌ی حج تکلیف همه‌ی ماها را روشن کرده: اَلَّذینَ اِن مَکَّنّاهُم فِی الاَرضِ اَقامُوا الصَّلوةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ اَمَرُوا بِالمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر. اَقامُوا الصَّلوة، یعنی ؛ این اشاره است به اینکه و اسلامی باید تعبّد را و توجّه به خدا را و توجّه به را گسترش بدهد. اقامه‌ی صلات به این منظور است؛ باید در گسترش پیدا کند.» (در دیدار با مسئولین ۱۴۰۱/۴/۷) پروردگار متعال در این آیه از می‌فرماید: «همان کسانی که هر گاه در زمین به آنها بخشیدیم، را برپا می‌دارند و می‌دهند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و پایان همه کارها از آن خداست!» «الذین» در این آیه شریفه به چه اشخاصی برمی‌گردد؟ طبق این آیه شریفه، یکی از معیارهای الهی و بودن حکومت و ، اقامه نماز است که در قالب نمازهای جماعت تجلی پیدا می‌کند. حال اگر «نماز جماعت در ایران به خط پایان خود رسیده است»، اولاً می‌شود نسبت به الهی و اسلامی بودن جاری، تردید نمود و ثانیاً باید بررسی کرد که بانیان چنین وضعیتی (ورشکستگی نماز جماعت!) چه اشخاصی (اعم از حقیقی و حقوقی) هستند؟ و چرا همچنان در رأس و هستند؟ د) در آستانه ۱۴۰۰ این تیتر از قول آ.رئیسی در صدر اخبار خبرگزاری‌ها نشست که: «بانیان و نمی‌توانند تغییردهنده وضعیت فعلی باشند + نباید بر بمانند» (خبرگزاری دولتی ایرنا ۱۴۰۰/۱۱/۸) بدیهی است که این حرف آ.رئیسی در حد شعاری مناسب همان ایام، در دل تاریخ، دفن شد و هرگز مورد تبعیت قرار نگرفت! (و حتی بعضی خبرگزاری‌ها آنرا از صفحات مجازی خود حذف کرده‌اند!) ولیکن واقعیتی غیرقابل انکار است. وضع موجود نماز جماعت مخابرات در این ۱۰ روزی که از ادعای جناب شیخ حسین انصاریان مبنی بر اعلام «ورشکستگی نماز جماعت در کشور» می‌گذرد و حتی تعدادی از هم زبانشان به ما (بویژه بنده که در انتخابات ریاست جمهوری، بازرس ویژه یکی از ستادهای انتخاباتی آ.رئیسی بودم) ۱۰ متر درازتر شده است! باید عرض کنم که از فردای روز انتخابات، بنده فراموش شدم و حتی یک تشکر کاغذی هم از ما بعمل نیامد و هیچ‌گونه سمت و منصبی به ما حتی پیشنهاد هم‌ نشد و از طرف بنده هم چنین مطالباتی مطرح نشد. زیرا که در آن مقطع، یک احساس مسئولیت برای انجام تکلیفی به میان آمد و ما هم دریغ نکردیم ولیکن گمان نرود که لابد بنده کماکان در دولت جناب رئیسی، عددی به شمار می‌روم! حتی در هیچکدام از مراسمات و مناسبات دوره ریاست جمهوری معظم‌له، حتی به یک چای هم دعوت نشدم. بنابراین در خدمت و خیانت دولتمردان رئیسی کوچکترین نقشی نداشته و ندارم بجز همان تبلیغات انتخاباتی ۱۴۰۰ و در این دو سال هم همان امام جماعت یک ساختمان دولتی در پایانه جنوب تهران هستم که ۱۳ سال قبل از آن بودم. فلذا نه جزو بانیان اولیه وضع موجود هستم و نه جزو بانیان ثانویه آن. ولیکن بعنوان صرفاً یک (و البته فعال در فضای مجازی) اگر بخواهم در این قضیه، اظهارنظری بکنم، قاعدتاً مجازم در حوزه کاری خود حرف بزنم. در تحلیل بنده، عوامل ورشکستگی نماز جماعت مراکز مخابراتی کشور، یک مثلثی است که اضلاع آن عبارتند از: ۱) کارکنان مخابرات ۲) مدیریت مخابرات ۳) ائمه جماعات بررسی یکایک این موارد مجال دگری می‌طلبد ولیکن در ، نقش تخریبی بسیار چشمگیر بوده است! بعنوان مثال، فرآیندهای مدیریتی (در عقد قرارداد، بیمه و...) تعمداً و دقیقاً در راستای دافعه و فراری دادن ائمه جماعات بوده است! ...ادامه دارد. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ 💠 🆔@chelcheraaqHM 🎲 چلچراغ معارف و احکام 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 وجاهت رنگی (بخش دوم): حضرت (ص) معمولاً بر سر می‌بستند و گاهی هم از كلاهی بنام قَلَنْسُوَه یا بُرْطُلَه بر سر داشتند و گاهی هم به سَرْبَنْدی از دستمال یا شال بسنده می‌کردند. رنگ آن‌ها معمولاً و گاهی و گاهی و گاهی بودند. عمامه سفید آن‌حضرت، سحاب نامیده می‌شد که به (ع) هدیه کردند. در جنگ‌ها معمولاً عمامه زردرنگ بر سر می‌بستند ولیکن در فتح مکه، عمامه سیاه بر سر نهادند. مقام معظم رهبری سعی می‌کنند مناسبت‌های مختلف را در قالب انگشترهای خود مورد توجه قرار بدهند. رنگ غالب ، است که عمدتاً از زمان و به نشانه برای مصائب ، باب شد همچنانکه نشانه آمادگی آنان برای خونخواهی شهادت علیه‌السلام است. نهضت‌ها و ملت‌ها هم در تمام دنیا و در طول تاریخ، معمولاً رنگ‌های خاصی (بعنوان نماد مطلوب و شاخصه متمایز خود) را در قالب دنبال کرده‌اند که هنوز هم در همه جای دنیا جاری و ساری است و حتی از سال ۲۰۰۴ میلادی به بعد شاهد انقلاب‌های رنگی در گوشه و کنار جهان هستیم که (به لحاظ نرم بودن و ، هم نامیده می‌شوند) در هم رنگ‌های و ، در سال‌های اخیر بعنوان نماد و درهم شکستن «نهضت+نظام اسلامی» و سپردن مملکت به ، مورد بهره‌برداری قرار گرفت و هنوز هم ادامه دارد. البته پوستین روباه‌ها عمدتاً قرمز، خاکستری، سفید، قهوه‌ای و خاکی هستند و به حیواناتی اطلاق می‌شود که در ، می‌کنند. الغرض؛ سزامند است که ولایت_فقیه، خود را با رنگ‌ها نیز در آمیزند. رنگ‌هایی که قدمت صدها ساله دارند. رنگ‌هایی که ایامی از سال را به خود تخصیص بدهند. فرضاً؛ 👈 ماه‌های و (تا شب ۲۸ صفر) کماکان همه اماکن و همه‌جا شود. 👈 هفته همه‌جا (اماکن و البسه) (یا لباس خاکی سربازی و بسیجی) شود. 👈 همه‌جا (میادین و معابر و البسه) شود. 👈 ۱۹ روزه (حدفاصل ۲۸ ماه صفر لغایت ۱۷ ربیع‌الاول) همه‌جا (اماکن و معابر و البسه) شود. ضمن آنکه نماد رشد و بالندگی است، رنگ زهر و تلخی هم است و رنگ سمّ و مسمومیت و نیز آنتی‌باکتریال! و اما اینکه چرا این دو دهه را همه‌جا و همه‌چیز را سبزپوش بکنیم؟! بخاطر آنست که در این ایام بیش از هر مقطع دیگری از سال، رخ‌نمایی می‌کند و شهادت یا ولادت پنج تن از علیهم‌السلام به این ایام، گره خورده است! زیرا؛ وقتی که ، ولادت (ع) (که به زهر جفای بنی‌عباس مسموم شد و به شهادت رسید) را قرین زمانی روز میلاد (ص) قرار داد و شهادت (ع) را نیز (که به زهر جفای بنی‌امیه مسموم شد و به شهادت رسید) قرین زمانی روز (ص) قرار داد که به زهر جفای ، مسموم شد و به شهادت رسید، لابد حکمتی را منظور داشته است. فلذا شایسته است که این ۱۸ یا ۱۹ روز (فاصله ۲۸ صفر تا ۱۷ ربیع از ماه‌های هلالی) را «سالیاد شهادت پنج تن از معصومین(علیهم‌السلام) با مسمومیت منافقین»، قرار دهیم تا شاید موجب بیداری و مسلمانان گردد و از تداوم خود نموده و نمایند و به برگردند. بنابراین رنگ سبز را نماد زهر تلقی کنیم و حضرات مقدسی که با سمّ به شهادت رسیده‌اند و بنحوی با این ایام تناسبی دارند، عبارتند از: ۱) حضرت محمد مصطفی (ص) ۲) امام حسن مجتبی (ع) ۳) امام صادق (ع) ۴) امام رضا (ع) ۵) امام حسن عسکری (ع) میلاد پیامبر مصطفی و امام حسن مجتبی علیهماالسلام و الصلوات در این مقطع زمانی، واقع شده‌اند که هر دو حضرت به زهر جفا شده و به شهادت رسیدند. همچنانکه شهادت و علیهماالسلام با زهر جفای در محدوده همین ایام بوده است. البته در مجموع ۱۰ تن از معصومین علیهم‌السلام با مسمومیت به شهادت رسیده‌اند که شهادت و ولادت آنان در سایر ایام سال بوده است و حتی آخرین معصوم(عج) هم با سمّ یک یهودیه به شهادت خواهد رسید! (و فقط و والدین کرام آن‌حضرت علیهم‌السلام با ریختن خون پاکشان ناشی از ضربات سنگین و بُرّنده به پیکرشان، به شهادت رسیده‌اند) فلذا قریب باتفاق معصومین(ع) با مسمومیت شده‌اند. فلذا این ایام، مناسب‌ترین مقطع برای برجسته‌سازی و تبیین نحوه شهادت آنان بویژه (ص) است و باید خیلی جدی به این موضوع بپردازیم و‌ رسواگر (که از کفار بدترند) باشیم که حداقل آن، سبزپوشی است ان‌شاءالله. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۶/۱۶ 🌐 👈حیفه نبینی👉 💠 🎲 👈محل نظرات👉 🙏
🇮🇷﷽☫ 🔻@SMHM212 یاد ایامی (بخش ۳) 👈بخش قبلی👉 قصه نخستین مرکز فرهنگی هنری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران (قسمت دوم): در مقطعی که دنبال اسپانسر برای سناریوی بنده بودیم، طی نشستی باتفاق ع.ع. با آقای محمدزاده (مدیرعامل ) هم صحبت مفصلی داشتیم که وی از نوع نگرش هنری-سیاسی و صحبت‌های فرهنگی-انقلابی بنده خیلی خوشش آمد (بلحاظ إشرافیتی که به افکار و عقاید یافته بودم و...) و تقاضا کرد که بعنوان نماینده آن بنیاد به اعزام بشوم تا به پسر او در گزینش فیلم‌های سینمایی مورد نیاز جامعه ، مشاوره بدهم! تا او خودش ماهی یکبار بیاید فرانسه و قرارداد ببندد. ولیکن بمحض مطرح کردن پیشنهاد او برای پدرم با مخالفت خانواده‌ام مواجه شدم! همه اعضای خانواده معتقد بودند که رفتن یک پسربچه تازه بالغ به فرانسه و‌ دیدن انواع فیلم‌های سینمایی غربی (ولو جهت گزینش برخی از آنها که متناسب برای باشد)، اصلاً صحیح نیست! در حالیکه من نوجوانی بودم که می‌توانستم گلیم خود را از آب بکشم! ولیکن نهایتاً تسلیم مخالفت شدید خانواده‌ام شدم که متفقاً زیر بار نرفتند و به صلاح من ندانستند و لذا من هم نرفتم! حرف حسابشان هم این بود که چه معنی دارد؛ پسر مجرد تازه بالغ یک در ۱۷ سالگی خود برود در و فساد و فساق، آن‌هم نه برای تحصیلات بلکه برای این که بنشیند صبح تا شب، انواع فیلم‌های سینمایی فاسد و مفسد غربی و هالیودی را تماشا بکند تا تعدادی را مثلاً گلچین کند که فرضاً مناسب حال و هوای مردم انقلابی سینمارو ایران باشد؟! غرض این که؛ در آن دوره، از اینگونه جلسات هم برای هم‌افزایی در پیشبرد اهداف‌مان داشتیم. تا اینکه یک روزی، عموی کوچک ع.ع. به من خبر داد که قرار شده ، برای برپائی مراسم جشن گرامیداشت اولین سالگرد در ایران (یا فقط در تهران؟)، مبلغ ۴٫۰۰۰٫۰۰۰ تومان به مرکز سینمایی فجر پرداخت نماید! که بعنوان بزرگترین تشکل فعال هنری شناخته شده است! اما عبداله و دو برادر من (همان رهبر ارکستر و اخراجی ) سه‌تایی تصمیم گرفته‌اند که با این پول به فرار کنند! بنده هم با شنیدن این خبر تلخ، یک‌راست رفتم سراغ در آموزش و پرورش (حاج‌آقا موسوی و کارپرداز او آقای حاج‌سیدجوادی) و گفتم؛ اگر این خبر صحیح باشد، بهتر است که شما هم که اینهمه امکانات در اختیار ما گذاشته‌اید، در این امر بزرگ، و حتی دخالت داشته باشید. زیرا من به علیخانی‌ها اعتمادی ندارم و نگرانم که آن پول هنگفت ، حیف و میل شود! ولیکن حاج‌سیدجوادی، ترجیح داد که همان روز هر دو ساختمانی را که در اختیار ما گذاشته بود، پلمپ کند! وقتی من به او معترض شدم که بجای درست کردن ابرو چرا داری چشم ما را کور می‌کنی؟! عبداله متوجه شد که قضیه آن‌ها لو رفته طلبکار شد و لذا با چاقوکشی انتقام‌جویانه در صدد کشتن من برآمد که چرا خبرچینی کرده‌ای و...؟! و من با کمک عموی کوچک او از مهلکه گریختم! بدینگونه شد که مرکز سینمایی ما (فرهنگسرای بزرگی با عضویت صدها هنرپیشه در خیابان سمنان و روبروی ی فعلی) به فروپاشی رسید! بعد از آن بنده، فیلمنامه خود (نبرد تا آزادی) را بردم برای که بنظرم بهار ۱۳۵۹ بود. با توجه به قدوقواره نوجوانی‌ام اول مرا فرستادند به «واحد کودک و نوجوان»! در آن‌جا تشخیص دادند که فیلمنامه بنده فراتر از مفاهیم کودک و نوجوان است و لذا مرا فرستادند به «واحد جوانان» که مجری خوش‌تیپی هم داشت بنام ناصر عنصری اگه اشتباه نکنم! در آنجا هم فیلمنامه مرا که مطالعه کردند، گفتند برای «واحد فیلم و سریال»، مناسب‌تر است و لذا مرا درگیر واحدی نمودند که مراجعین آن‌جا همه بزرگسال و بعضاً پیرمردها و پیرزن‌ها بودند و من در لابلای آن‌ها بنظر می‌رسید که بچه آن‌ها باشم!😂🥴 ولیکن در این واحد هم بعد از چندین ماه رفت و آمد، صریحاً و خیلی جدی به بنده اعلام کردند که خمیرمایه فکری شما که بودن است در اثر شما مشهود و لذا مردود است! و تأکید بنده بر این نکته که تشکیلات بنده (با عنوان انجمن توحیدی مستضعفین بازار) در از بنی‌صدر، حمایت کرده است، به خرج آن‌ها نرفت! به صراحت می‌گفتند: اگرچه حامی بنی‌صدر بوده‌اید اما بنیاد فکری و تربیتی و اعتقادی شما کاملاً مکتبی است و از پلن به پلان فیلمنامه شما مشهود و ملموس است! البته بنظرم آن حرف‌ها نوعی بهانه‌جویی هم بود! زیرا در آن مقطع (۱۳۵۸ و قبل از هجوم به ایران)، بنده نوجوانی ۱۷ ساله بودم و حضورم در جلسات دست‌اندرکاران و مراجعین به واحد مذکور، چندان به چشم نمی‌آمد و لذا پی بردم که آن واحد، عمدتاً تحت تأثیر کسانی قرار گرفته که در صدد... ...ادامه دارد. ✍️سیدمحمدحسینی‌(منتظر) ۱۴۰۳/۹/۱ 🌐👈حیفه نبینی👉 💠 🎲👈محل نظرات👉 🙏