✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️مهارت های ضروری در سبك زندگی اسلامی (بخش دوم)
💠برخی از مهارت هايی که در زندگی کسب آنها ضرورت دارد عبارتند از:
1⃣«مهارت های بين فردی»
🔹انسان به هر دليلى چون تسخير و عاطفه و استخدام و مانند آن ها در دنيا نيازمند ديگرى است و بدون ديگرى نمی تواند زندگی کند. خداوند در #قرآن بيان مى کند که #ساختار_دنيا اين گونه است که برخی را #مسخر برخی ديگر قرار داده تا #امورات_يکديگر را پيش برند. خداوند در آيه ۳۲ سوره زخرف به صراحت از #تسخير و #استخدام به عنوان علت اصلی #اجتماع سخن گفته و می فرمايد: «آیا آنان هستند که رحمت پروردگارت را تقسیم می کنند؟ ما در زندگی دنیا معیشت آنان را میانشان تقسیم کرده ایم، و #برخی را از جهت درجات [فکری و مادی] بر برخی #برتری داده ایم تا برخی از آنان برخی دیگر را [در امر معیشت و سایر امور] به خدمت گیرند؛ و رحمت پروردگارت از آنچه آنان جمع می کنند، بهتر است».
🔹در #آخرت انسان ها به صورت #فردی وارد می شوند (مريم، آيه ۹۵)، هر چند که مجموع می شوند (واقعه، آيه ۵۰؛ هود، آيه ۱۰۳)، ولی #اجتماع تشکيل نمی دهند؛ زيرا نيازی به ديگرى ندارند تا براساس ضوابط با روابط و به تعبير قرآن «بيع و خله» (بقره، آيه ۲۵۴) با بستن قرارداد و يا روابط دوستانه و خويشاوندی نيازهای يکديگر را برآورده سازند؛ اما انسان در #دنيا برخلاف آخرت #نيازمند ديگرى است. اينجاست که #روابط‌بين‌فردی به عنوان يک #مهارت خود را نشان می دهد. خداوند در #آموزه‌های_قرآنی بر کسب مهارت بين فردی تاکيد دارد و از انسان ها می خواهد ياد بگيرند چگونه در #اجتماع زندگی و رفتار کنند. اصولا #قوانين و #احکام_اسلامی برای تبيين کسب مهارت های بين فردی چون #همکاری و #مشارکت تاکيد دارد.
🔹همکاری و مشارکت نه تنها در مسائل عبادی محض چون حج و نماز، بلکه در امور ديگر مانند کسب #تقوا و تزکيه و #پرورش انسان های خوب و نيک، و نيز #نيکوکاری مورد تاکيد است. خداوند در آيه ۲ سوره مائده مى فرمايد: «...و تعاونوا علی البر و التقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان و اتقوا الله ان الله شديد العقاب» (...و در #نیکوکاری و #پرهيزگاری با يکديگر #همکاری کنيد و در گناه و تعدی دستيار هم نشويد و از خدا پروا کنيد که خدا سخت کيفر است». از ديگر موضوعات اين مهارت، #اهتمام و اعتماد به گروه است. اصولا #امت به معناى گروه معتقد به هدف و روش خاص است. امت ها براساس اعتقاد به هدفی خاص است که دور هم گرد می آيند.
🔹#امت_اسلام يا اهل ايمان از واژگان پرکاربرد در #قرآن است. خداوند از #مومنان می خواهد، هم در کارها به يکديگر #يارى رسانند و هم به يکديگر اعتماد کنند. اعتماد به مومن به عنوان برادر دينی، به شخص اين امکان را می دهد تا در يک فضای سالم و در امنيت و آرامش کامل بتواند اهداف خويش را پيش برد. در آيات و روايات بر اموری چون اصالت صحت و اصالت برائت و مانند آنها تاکيد بسياری شده است. اينها بستر و فضای مناسبی را فراهم می آورد تا افراد بتوانند به ديگرى اعتماد کرده و در يک فضای امن روحی و روانی به فعاليت بپردازند.
🔹در #اسلام روابط بين فردی بر اساس اصول و معيارها و شاخص هايی تنظيم می شود. #درک و #تشخيص هر يک می تواند به بهبود ارتباطات بی‌انجامد. روابط ميان #خويشان براساس «الاقرب فالاقرب» سامان می يابد و اين گونه است که در ارث طبقات اول تا سوم مطرح می شود. همين معيار، مهم‌ترين اصل در تبيين و تعيين حدود سبز تا قرمز ارتباط است. همچنين ارتباط با دوستان بايد در همين چارچوب سامان يابد و با دوستانی که اعتماد بيشتری داريم بهتر مى توانيم کار کنيم. البته بايد #خطوط_قرمز ارتباط ميان فردی شناخته شود و براساس آن عمل کرد؛ زيرا با #دوست بايد چنان رفتار کرد که اگر #دشمن شد همه #اسرار تو را نداند، و با دشمن نيز چنان #دشمنی کرد که جايى برای #دوستی گذاشته شود. #ادامه_دارد...
برگرفته از روزنامه كيهان، شماره ۲۱۲۰۴ به تاريخ، ص ۸ (معارف)
منبع؛ وبسایت پژوهه
#زندگی #مهارت_زندگی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️نور بودن خدا
💠«خدا نور است» یعنی چه؟ چرا خدا به نور تشبیه شده است؟
1⃣«یکی از اسماء خداوند متعال #نور است»، لکن منظور از «نور»، همین نور حسّی شناخته شده نیست؛ لذا در برخی #روایات و #ادعیه برای جلوگیری از این پندار آمده است: « ... یا نُورَ النُّورِ یا مُنَوِّرَ النُّورِ یا خَالِقَ النُّورِ یا مُدَبِّرَ النُّورِ یا مُقَدِّرَ النُّورِ یا نُورَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً قَبْلَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً بَعْدَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً فَوْقَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً لَیسَ کمِثْلِهِ نُورٌ». [۱] (ای نورِ نور، ای روشن کننده ی نور، ای خالق نور، ای تدبیر کننده ی نور، ای تقدیر کننده ی نور، ای نور هر نوری، ای نوری که قبل از هر نوری است، ای نوری که بعد از هر نوری است، ای نوری که فوق هر نوری است، ای نوری که همانند او نوری نیست).
2⃣#نور اسمی است برای هر حقیقتی که خود به خود ظاهر بوده، موجب ظهور دیگر امور نیز می شود. #نور_حسّی را نور می گویند، چون به خودی خود ظاهر است، و ظاهر شدن دیگر اشیاء مادّی نیز به واسطه‌ی آن می باشد. #خداوند را هم #نور می گویند، چون وجود او قائم به ذات خود بوده برای ظهور، محتاج هیچ موجودی نیست، و هرچه غیر اوست برای ظاهر شدن در عرصه‌ی وجود محتاج او هستند؛ حتّی خود #نور_حسّی نیز برای موجود شدن و خروج از ظلمت عدم، #نیازمند اوست؛ لذا او «نور نور و منوّر نور، مدبّر نور و مقدّر نور» است.
3⃣از حقیقت #وجود نیز تعبیر به #نور می شود، چون #وجود عین #ظهور و بودن است، و تمام موجودات به واسطه‌ی وجود موجود می شوند؛ و #حقیقت_وجود، که همان وجودِ صرف، محض و خالص باشد، همانا #خداوند_متعال است. لذا نمی توان گفت خدا را چه کسی به وجود آورده است؟ چون موجودی که #عین_وجود باشد، بی نیاز از وجود دهنده است؛ چرا که معنی ندارد پرسیده شود: چه کسی به وجود، وجود داد؟ امّا چون انسان بودن و درخت بودن و فرشته بودن و... عین وجود بودن نیستند، لذا #محتاج به وجود دهنده اند. اگر این امور عین وجود بودند در آن صورت همانند خدا همواره باید می بودند؛ چون وجود محض در مقابل عدم بوده، عدم را بر نمی تابد.
منبع: پرسمان
#الله #خدا
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد