#روابط_خارجی #دشمن_شناسی #آمریکا #تاریخ_معاصر ✅ جنگ در سایه مذاکره! 🔰 قسمت اول 🔶 ترامپ در یادداشت رسمی خود (NSPM) رسما شروط تسلیم و خلع سلاح و از بین بردن تمامی مولفه های قدرت ایران را پیشنهاد داده و بعد از آن هم طی گفتگویی صراحتا اعلام می کند؛ یا بمب یا مذاکره! مذاکره ای که معامله بر سر مولفه های قدرت کشوری باشد، یعنی ابتدا خلع سلاح سپس بمباران. 🔶 بازخوانی و مطالعه تطبیقی مذاکرات بقیه کشورها با آمریکا دقیقا ثابت می کند، کشورهایی که با اعتماد به آمریکا به پای میزمذاکره رفتند در انتها نه تنها سایه جنگ بر سرآنها افتاد، بلکه با حمله نظامی آمریکا ساقط شدند. لیبی یکی از مصادیقی است که بازخوانی رفتار و مذاکرات قذافی با آمریکا نشان می دهد که جنگ در سایه مذاکره با آمریکا رخ داده و نه اینکه مذاکره سایه جنگ را دفع کرده باشد. 🔶 دولت آمریکا انفجار هواپیمای شرکت هوایی پان آمریکن که منجر به مرگ 259 نفر شد را به لیبی منتسب می کند و خواستار تحويل دو مامور امنيتي ليبي می شود. آمریکا پرونده این انفجار که معروف به حادثه لاکربی شد را به شورای امنیت سازمان ملل می برد و 3 قطعنامه علیه لیبی صادر می کند و فشارها را افزایش می دهد. آمریکا در ادامه فشارها بر لیبی قانون تحریم ایران و لیبی (ILSA) یا همان قانون داماتو را در کنگره تصویب می کند. سرهنگ قذافی که اقتصادی کاملا وابسته به نفت دارد و تنها با پشتوانه فروش نفت کشور را اداره می کند و تلاشی نیز برای اصلاح امورات داخلی نمی کند، برای حل این معضلات متوسل به کشورهای عربی می شود که با دست رد از طرف آنها مواجه می شود. 🔶 در همین حین کلينتون سطح تهدیدات را بالاتر می برد: «آنها بايد بدانند که ما هميشه صبور نيستيم. شايد ساده ترين راه براي حل مشکل ميان ما و ليبي حمله نظامي به اين کشور باشد. ولي ترجيح مي دهيم فعلا به آنها فرصت بدهيم.» نهایتا قذافی مذاکرات پنهان را با سرویس های اطلاعاتی انگلیس و آمریکا شروع می کند. و در اولین اقدام دو فرد مظنون به بمب گذاری را تحویل می دهد و در ازای هرفرد کشته شده در حادثه لاکربی نیز مبلغ ده میلیون دلار می پردازد. هرچند آمریکایی ها این مبلغ را کافی نمی دانند و فشارها را ادامه می دهند اما مذاکرات به از بین بردن سلاح های شیمیایی و تعطیلی فعالیت های هسته ای نیز کشیده می شود و آمریکا در همین حین قانون تحریمی داماتو رو تا پنج سال دیگر تمدید می کند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای علیرضا فقیهی راد 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #دشمن_شناسی #آمریکا #تاریخ_معاصر ✅ جنگ در سایه مذاکره! 🔰 قسمت دوم 🔶 قذافی که درون کشورش نفت به عنوان تنها پشتوانه اقتصادی اش دچار تحریم قرار گرفته، بجای اصلاحات درونی بر ادامه مسیر سازش و مذاکره با کشورهای غربی و آمریکا اصرار می ورزد و حال که آمریکا به عراق هم حمله کرده است از ترس اینکه نکند کشور بعدی لیبی باشد، مذاکرات را گسترش می دهد. آمریکا در قبال وعده لغو تحریم و به تعبیر بوش ساختن یک اقتصاد مرفه؛ انهدام تمامی تجهیزات هسته ای، بازرسی نامحدود بازرسان آژانس انرژی اتمی را از لیبی می خواهد تا نهایتا در 19 دسامبر 2003 قذافی کاملا تسلیم می شود و همه درخواست های آمریکا را اجرایی می کند و تاسیسات هسته ای خود را مستقیما به آمریکا منتقل می کند و حتی برد موشک های خود را نیز به 300 کیلومتر کاهش می دهد. 🔶 اما آمریکا به بهانه اینکه اینها تنها قسمتی از برنامه های هسته ای و کشتارجمعی لیبی بوده و با لغو تحریم ها رفتار قذافی معلوم نیست چگونه باشد و مساله حقوق بشر در لیبی برای ما سئوال است و... تحریم های اساسی را لغو نمی کند. اما داستان ادامه دارد، لیبی که اکنون خلع سلاح شده و فشارهای اقتصادی نیز سرجای خودش است، پس از 5 سال، در 2011 آمریکا با متحد همیشگی خود انگلستان، به بهانه بالا گرفتن اعتراضات مردمی در لیبی به‌صورت هوایی به این کشور حمله می کند‌! انگلستان که زمانی متعهد شده بود از لیبی در صورت حمله نظامی کشوری دیگر دفاع کند‌، خود در حمله به لیبی تحت عنوان نیروهای ائتلاف یا ناتو حضور می یابد. مسئولان سیاست خارجی انگلیس در همان زمان پا را فراتر گذاشته اعلام کردند تا زمانی‌که ناآرامی‌ها در لیبی ادامه داشته باشد‌، در این کشور می‌مانند. این‌گونه بود که قذافی همه‌چیز را از دست داد. 🔶 قذافی که با سازش و معامله با آمریکا توان نظامی خود را از دست داده و همچنان در زیر فشارهای اقتصادی به سر می برد، با حمله ناتو تمامی زیرساخت های اقتصادی باقی مانده را از هم از دست می دهد. خود قذافی هم در همین حین کشته می شود و این است هزینه سازش! و این است نتیجه مذاکره و اعتماد به آمریکا که جنگ و سقوط را هم در پی دارد. کاندوليزا رايس وزیر وقت امور خارجه آمریکا مسئله لیبی را نمونه موفق سیاست خارجی آمریکا می خواند و می گوید: «همان طور که سال 2003 نقطه عطف تاریخی برای مردم لیبی بود. سال هاي ديگر نیز می‌تواند نقطه عطفی برای مردم ایران و کره شمالی باشد.» آیا ایران از تجربه لیبی درس خواهد گرفت؟! 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای علیرضا فقیهی راد 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #برجام #استعمار #تحریم #آمریکا ✅ این میز برای مذاکره چیده نشده است! 🔰 قسمت اول 🔶 «عاقلانه نیست، هوشمندانه نیست، شرافتمندانه نیست»؛ این سه توصیف اخیر رهبر معظّم انقلاب درباره‌ی مذاکره با آمریکا است که در دیدار جمعی از فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش در نوزدهم بهمن‌ماه عنوان شد. امّا چرا امروز مذاکره با آمریکا نه عاقلانه است، نه هوشمندانه و شرافتمندانه؟ 🔶 اوّلین دلیل که رهبر انقلاب نیز تقریباً به‌تفصیل به آن پرداختند، تجربه‌ی جمهوری اسلامی ایران است. ایران، طیّ چهار دهه‌ی اخیر، مذاکرات مختلف و متعدّدی را با آمریکا انجام داده است؛ از مذاکره در اوایل انقلاب بر سر گروگان‌های سفارت آمریکا در تهران که به معاهده‌ی الجزایر ختم شد، تا یکی از طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین مذاکرات دیپلماتیک در دنیا که در نهایت به توافق برجام رسید. نگاهی به جزئیّات و سرنوشت این مذاکرات و توافق‌ها نشان می‌دهد عنصر «پایبندی به توافق» برای آمریکایی‌ها تقریباً بی‌معنا است. فرقی ندارد یک رئیس‌جمهور دموکرات در کاخ سفید باشد یا یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه؛ خوی استکباری این کشور مانع از آن است که به تعهّدات خود پایبند باشند. 🔶 برجام در این زمینه یک نمونه‌ی خاص و عبرت‌آموز است؛ توافقی که ایران در آن امتیازهای فراوان و نقد داد ولی در مقابل، طرف دیگر توافق که در واقع آمریکا بود، وعده‌هایی داد که از ابتدا نسبت به عملی کردن آن‌ها نقص و تعلل جدّی داشت و در نهایت نیز به صورت یک‌جانبه از آن خارج شد. نکته‌ی مضحک ماجرا اینجا بود که یکی از بهانه‌های دولت وقت آمریکا برای سخت‌گیری حدّاکثری و اخذ امتیاز بیشتر از ایران در دوره‌ی مذاکرات، این بود که تهران باید تعهّدات سفت‌وسختی بدهد تا با عوض شدن دولت در ایران، توافق همچنان پیش برود و به آن پایبند باشد؛ امّا کشوری که این رفتار مغایر با توافق و اصول حقوقی را در پیش گرفت، آمریکا بود نه ایران. 🔶 «وقت آدم ارزش مذاکره با شما را ندارد» رفتار دولت وقت آمریکا چنان گستاخانه و توهین‌آمیز بود که حتّی مقامات ارشد دولت وقت ایران نیز ــ که مذاکره‌کننده و منعقدکننده‌ی برجام بود ــ به‌صراحت، مذاکره با چنین دولتی را رد کردند و آن را غیر‌عقلانی دانستند. آقای ظریف، وزیر امور خارجه‌ی وقت کشورمان، نیمه‌ی مردادماه سال ۱۳۹۷ در سخنرانی خود به مناسبت روز خبرنگار و در جمع برخی از اهالی رسانه گفت: «روی کلمه به کلمه‌ی برجام ساعت‌ها مذاکره شده، ولی آقای ترامپ یکباره یک چیزی را امضا می‌کند، می‌گوید که همه‌اش باطل است! آن‌وقت اصلاً می‌شود با این آدم مذاکره کرد؟ یعنی آیا این جز یک نمایش تبلیغاتی است؟ شما دنبال مذاکره هستید، اشکال ندارد. ایران که هیچ وقت نگفته ما مخالف مذاکره‌ایم؛ ما نشان دادیم و ثابت کردیم که طرف‌دار مذاکره هستیم، امّا نشان دادید که وقت آدم ارزش مذاکره با شما را ندارد.» 🔸مگر کشورها دیوانه‌اند؟ این اظهارات مربوط به چند ماه پس از خروج آمریکا از برجام است. بدعهدی‌های آمریکا مدّت‌ها پیش از آن نیز در جریان بود. آقای روحانی، رئیس‌جمهور وقت، هفتم آبان‌ماه سال ۱۳۹۶ ــ حدود شش ماه پیش از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای ــ طیّ سخنانی در مجلس شورای اسلامی گفت: «اگر دولتی مثل دولت آمریکا عنوان کند که بر یک تعهّد مهمّ بین‌المللی متعهّد نیستم و استدلالش هم این باشد که سر دولت قبلی کلاه رفته، پس تداوم مسئولیّت دولت‌ها چه می‌شود؟ کمااینکه هر دولت دیگری در هر کشوری نیز می‌تواند همین ادّعا را داشته باشد. بعضی‌ها می‌گویند تعهّدی که قبلاً با هم بستیم، فعلاً قرص‌ومحکم نباشد، متزلزل باشد، بیاییم راجع به موضوعی دیگر با هم مذاکره کنیم! این یکی از حرف‌های خنده‌دار تاریخ است. یک کسی عهد و پیمانی می‌بندد و می‌گوید پای پیمانِ خودم تا آخر ایستاده‌ام و به‌دقّت عمل می‌کنم و اجرا می‌کنم، جایزه‌ی من این است که راجع به موضوع دوّم صحبت کنیم؛ این قابل بحث است امّا کسی که همان تعهّد اوّل را زیر پا می‌گذارد، دارد با زبانِ عملش اعلام می‌کند که من اهل مذاکره نیستم. معنایش این است که اگر کشوری در این مسیر قرار گرفت، دیگر هیچ کشوری نمی‌تواند به آن اعتماد کند، و این در حالی است که امروز آمریکایی‌ها به بعضی از کشورهای شرق آسیا پیغام مذاکره می‌دهند که با ما مذاکره کن‌! مگر دیوانه شده‌اند که با شما مذاکره کنند؟ شما مذاکره‌ی دیروز را علنی زیر پا می‌گذارید و به مذاکره‌ی امضاشده‌ای که به تأیید شورای امنیّت سازمان ملل رسیده بی‌اعتنا هستید.» 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #برجام #استعمار #تحریم #آمریکا ✅ این میز برای مذاکره چیده نشده است! 🔰 قسمت دوم 🔸سراب بایدن پس از پایان دوره‌ی ریاست جمهوری ترامپ در سال ۲۰۲۰ و روی کار آمدن جو بایدن، برخی امید داشتند که دولت وی با توجّه به شعارهایی که در دوران مبارزات انتخاباتی داده بود، به برجام بازگشته و آن را احیا کند. مذاکراتی نیز در این زمینه میان ایران و آمریکا صورت گرفت که بخشی از آن در دولت آقای روحانی پیش رفت و پس از روی کار آمدن دولت شهید رئیسی نیز این مذاکرات متوقّف نشد و ادامه یافت، امّا باز هم آمریکایی‌ها با طرح مسائل غیرمرتبط و در واقع باج‌خواهی، حاضر به عمل به تعهّدات خود ذیل برجام نشدند و چهار سالِ دولتِ بایدن نیز با ادامه‌ی مسیر دولت ترامپ در اعمال فشار بیشتر به ایران سپری شد. 🔸دم خروس یا پیشنهاد مذاکره؟ در حال حاضر، کمتر از یک ماه از روی کار آمدن مجدّد ترامپ در آمریکا می‌گذرد. ترامپ از ابتدای ورود به کاخ سفید رویکردی قلدرمآبانه و تهاجمی را نسبت به دیگران و حتّی کشورهای دوست آمریکا در پیش گرفته است: دولت آمریکا علناً خواستار الحاق گرینلند به خاک آمریکا است و علی‌رغم مخالفت صریح دانمارک، اعلام کرده که برای تصاحب این منطقه در قطب شمال، ممکن است از نیروی نظامی نیز استفاده کند؛ کانادا و مکزیک را با تهدید به راه‌اندازی جنگ تجاری سنگین، تحت فشار گذاشته تا امتیازات مدّ نظر خود را دریافت کند و حتّی بارها و به‌صراحت از لزوم ضمیمه شدن کانادا به آمریکا به عنوان ایالتی جدید سخن گفته است؛ در پی تسلّط بر کانال پاناما و حتّی تصاحب آن است؛ همچنین، طرح وحشیانه‌ی آن برای تملّک غزّه و بیرون راندن دو میلیون اهالی آن و آواره کردن آنان به دیگر کشورها، جدیدترین نمونه و بروز این خوی فرعونیِ استکبارِ قرنِ بیست‌ویکم است. 🔶 به موازات این سیاست‌های تهاجمی و توسعه‌طلبانه که حتّی صدای متّحدان اروپایی آمریکا را نیز درآورده است، سه‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته، ترامپ یک یادداشت ریاست جمهوری را درباره‌ی ایران امضا کرد؛ یادداشتی که نشان می‌دهد رویکرد واقعی ترامپ درباره‌ی ایران چیست. وی بلافاصله پس از امضای این یادداشت، در یک کنفرانس خبری که با حضور نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در کاخ سفید برگزار شد، مدّعی شد که خواهان مذاکره و توافق با ایران است و به گونه‌ای سخن گفت که انگار تنها دغدغه و خواسته‌ی دولت آمریکا عدم دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است؛ امّا آیا واقعاً چنین است؟ 🔸یادداشت ریاست جمهوری ترامپ چه می‌گوید؟ این سند که تحت عنوان «یادداشت امنیّت ملّی ریاست جمهوری» و در جهت اِعمال فشار حدّاکثری به جمهوری اسلامی ایران به امضای ترامپ رسیده است، در آغاز، ایران را از سال ۱۳۵۷ تا کنون مسئول تمام مشکلات و مصائب آمریکا و رژیم صهیونیستی عنوان کرده و با دروغ‌پردازی و اتّهام‌زنی، برچسب‌هایی همچون «تروریسم»، «عدم رعایت حقوق بشر»، «بی‌ثبات‌سازی منطقه» و امثالهم را به ایران می‌زند. 🔶 یادداشت مذکور، پس از این مقدّمه‌ی سراسر افترا، به سه بخش تقسیم می‌شود. در بخش اوّل، به عنوان سیاست، اهداف کلّی دولت ترامپ عنوان شده است که ترجمه‌ی آن از این قرار است: «سیاست ایالات متّحده این است که ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای و موشک‌های بالستیک قارّه‌پیما محروم شود؛ شبکه و کمپین تجاوز منطقه‌ای ایران خنثی شود؛ سپاه پاسداران و عوامل آن مختل، تضعیف یا از دسترسی به منابعی که فعّالیّت‌های بی‌ثبات‌کننده‌ی آن‌ها را تقویت می‌کند محروم شوند؛ با توسعه‌ی تهاجمی موشک‌ها و سایر توانایی‌های تسلیحاتی متعارف و نامتقارن ایران مقابله شود.» همان‌طور که در این بخش تصریح شده، بر خلاف آنچه ترامپ در مقابل رسانه‌ها می‌گوید، اهداف او بسیار وسیع‌تر از موضوع فعّالیّت صلح‌آمیز هسته‌ای ایران است و توان موشکی و حتّی تسلیحات متعارف ایران را نیز نشانه رفته است. 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #برجام #استعمار #تحریم #آمریکا ✅ این میز برای مذاکره چیده نشده است! 🔰 قسمت سوم 🔶 در بخش دوّم این سند، ترامپ به‌ترتیب به وزیر خارجه، نماینده‌ی دائم آمریکا در سازمان ملل متّحد، وزیر بازرگانی و دادستان کلّ این کشور دستور می‌دهد فعّالیّت‌هایی را با هدف راه‌اندازی یک کمپین ایران‌ستیزانه‌ی گسترده در حوزه‌های مختلف سامان دهند. برخی از این دستورات و فعّالیّت‌های ابلاغی از این قرار است: 🔹لغو یا اصلاح برخی معافیت‌های تحریمی مانند پروژه‌ی بندر چابهار؛ 🔹تلاش برای کاهش صادرات نفت ایران و رساندن آن به صفر، از جمله ممانعت از صادرات به چین؛ 🔹تلاش برای انزوای دیپلماتیک ایران در سازمان‌های بین‌المللی؛ 🔹اقدام فوری برای ممانعت از دُور زدن احتمالی تحریم‌ها از طریق عراق و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس؛ 🔹همکاری با متّحدان آمریکا در سازمان ملل برای بازگشت سریع تحریم‌ها و محدودیّت‌های بین‌المللی (احتمالاً از طریق فعّال‌سازی مکانیسم ماشه در برجام)؛ 🔹تشکیل منظّم جلسات در شورای امنیّت سازمان ملل برای برجسته‌سازی تهدیدات متعدّد ایران علیه صلح و امنیّت بین‌المللی؛ 🔹کمپین قوی و مستمرّ کنترل صادرات برای محدود کردن جریان فنّاوری و قطعات به ایران؛ 🔹توقیف محموله‌های نفت ایران؛ 🔹شناسایی دارایی‌های دولتی ایران در آمریکا و خارج از کشور به منظور مصادره، در پی احکام دادگاه‌های آمریکا؛ 🔹بررسی، تعقیب و مختل کردن تلاش‌های سایبری ایران. 🔶 موارد فوق بخشی از دستوراتی است که ترامپ خطاب به دولتمردان خود درباره‌ی ایران صادر کرده است. در بخش سوّم این یادداشت نیز نکاتی درباره‌ی ترتیبات اجرایی آمده است. 🔸سندی بر اساس یک توهّم این سند، از منظر راهبردی، بر پایه‌ی این تصوّر تهیّه و امضا شده است که جمهوری اسلامی ایران در موضع ضعف قرار دارد و اگر دولت آمریکا خود را مصمّم و تهاجمی نشان دهد، ایران ناچار تن به مذاکره و یا به معنای دقیق‌تر آن، تن به تسلیم خواهد داد. امّا ترامپ با امضای این سند، در واقع، به پای خود شلّیک کرد؛ چرا که در عمل، امکان فکر به میز مذاکره را هم از بین برد. با وجود چنین متن و مواردی، موافقت ایران با مذاکره به معنای تأیید توهّم ضعف ایران بود و راه را برای فشار بیشتر باز می‌کرد. 🔶 ترامپ، در مصاحبه‌های اخیر خود، چندین بار دوگانه‌ی «توافق» یا «حمله‌ی نظامی» را مطرح کرده است. از قضا، آنچه می‌تواند باعث تهدید امنیّت ملّی و تمامیّت ارضی ایران شود، رفتن پای میز مذاکره با آمریکا است؛ آمریکایی که خواستار خلع سلاح ایران حتّی در حوزه‌ی تسلیحات متعارف و دفاعی است. بنابراین، موافقت با چنین مذاکره و توافقی خطرناک‌ترین اقدام از منظر امنیّت و منافع ملّی است. 🔸بیست‌ودوّم بهمن تماشایی و پاسخ مردم به ترامپ راهپیمایی بیست‌ودوّم بهمن امسال پاسخی مردمی، صریح و مستقیم به خیال‌بافی‌ها و توهّمات ترامپ و تیمش بود. مردم، علی‌رغم همه‌ی مشکلات، دلخوری‌ها و مسائلی که با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی به خیابان آمدند و با انقلاب تجدید میثاق کردند و به ناظران خارجی نشان دادند جمهوری اسلامی همچنان و علی‌رغم همه‌ی توطئه‌ها و تلاش‌ها، از حمایت قوی مردمی برخوردار است و راهبرد اصلی دشمن برای جدایی انداختن میان مردم و نظام، شکست خورده است. 🔶 در این میان، مواضع قاطع و روشن دولتمردان، بخصوص رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه‌ی کشورمان در نفی مذاکره با آمریکا و پشتیبانی از موضع رهبر انقلاب، در ناکام گذاشتن طرّاحی آمریکایی ـ اسرائیلی نقشی مهم داشت. دشمن، هم در بین مسئولان و هم مردم، امید بسیاری به تشتّت داخلی بسته بود امّا این بار نیز محاسبات آن‌ها غلط از آب درآمد. 🔶 در‌حالی‌که دولت آمریکا تحت تأثیر القائات رژیم صهیونیستی راه تهدید و باج‌خواهی حدّاکثری را در پیش گرفته، هوشمندانه‌ترین موضع همان بود که رهبر انقلاب در دیدار کارکنان نیروی هوایی اتّخاذ کردند و درباره‌ی توهّمات و تهدیدات آمریکایی‌ها تأکید کردند: «درباره‌ی ما هم نظر میدهند، حرف میزنند، اظهارنظر میکنند، تهدید میکنند؛ ما اگر تهدیدمان بکنند، تهدیدشان میکنیم؛ اگر این تهدید را عملی کنند، ما هم تهدید را عملی میکنیم؛ اگر به امنیّت ملّت ما تعرّض کنند، ما هم به امنیّت آنها تعرّض خواهیم کرد؛ بدون تردید. این، رفتارِ فراگرفته‌ی از قرآن و دستور اسلام است و وظیفه‌ای است که بر عهده‌ی ما است.» 🔖 منتشرشده در شماره جدید نشریه خط حزب‌الله 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #منطقه #آمریکا #مقاومت #ارز #رژیم_صهیونیستی ✅ مقاومت فعال یا دیپلماسی همسایگی؛ راه سوم چیست؟ 🔶 در سالیان اخیر هر رئیس جمهور آمریکا طرح مشخصی برای منطقه داشته است. در دوره اول ترامپ، وی کارزار فشار حداکثری را آغاز کرد، کارزاری که تیم ب (بولتون، بنیامین نتانیاهو، بن سلمان و بن زاید) نقش ویژه مشورتی و اجرایی در آن داشتند. در مقابل، جمهوری اسلامی راهبرد مقاومت فعال را در برابر فشار حداکثری آغاز کرد که چند رکن داشت: 1⃣ زیر ضربه بردن عربستان سعودی و امارات 2⃣ سپرسازی در برابر آمریکا 3⃣ معادله سازی در برابر رژیم صهیونیستی 🔶 می‌توان ادعا کرد که تا پایان سال ۱۳۹۸، راهبرد فشار حداکثری شکست خورد. با ورود بایدن به کاخ سفید، مهم ترین راهبرد وی ایجاد ناتوی عبری - عربی در برابر مقاومت با هدف مهار راهبردی جمهوری اسلامی ایران بود؛ ناتویی که رژیم صهیونی را در یک جنگ امنیتی و سیاسی به منطقه تحمیل می‌کرد. تهران نیز در مقابل این راهبرد، دو برنامه را در دستور کار قرار داد: 1⃣ دیپلماسی همسایگی 2⃣ تحت فشار قرار دادن رژیم صهیونیستی 🔶 اکنون با ورود مجدد ترامپ به کاخ سفید، وی به دنبال بازاجرای فشار حداکثری در قالب‌های جدید است. اینبار اما آمریکا مجموعه ای از موارد قبلی را دنبال می‌کند که پایه آن، نابودی محور مقاومت است چه با اخراج فلسطینیان، چه با خلع سلاح حزب الله، چه با انحلال گروه‌های عراقی و چه با استحاله کامل نظام جمهوری اسلامی ایران. به عبارتی، آمریکا هم به دنبال این است که با فشار به کشورهای همسایه و دوست همچون عراق و امارات و چین، مسیرهای تنفس کشور را مسدود سازد، هم خود مستقیم در مناطقی مانند غزه و لبنان وارد شود و هم با باز گذاشتن دست رژیم صهیونی، آن را در منطقه پخش و با تطبیع، اسرائیل را نقطه ثقل منطقه سازد. 🔶 در اینجا چالش‌های در شیوه مواجهه ما به وجود می‌آید: 1⃣ ضربه به منافع کشورهای همسایه در تضاد با سیاست همسایگی قرار می‌گیرد. 2⃣ به دلیل سقوط سوریه، سختی کار حزب الله در ورود به یک درگیری کامل و مستقیم و فشار شدید داخلی و خارجی بر فصائل مقاومت عراقی، امکان کنشگری گسترده نظامی در سطح منطقه دشوار است. 🔶 برای مثال، در سال‌های ۹۷ و ۹۸ به دلیل فشار شدید ارزی از سمت امارات، با یکسری اقدامات و همچنین تضمینِ گرفتنِ جان سربازان آمریکایی در عراق به عنوان سلامت کانال ارزی امارات، بخش زیادی از فشار ارزی تخلیه شد اما ما در همین مدت اخیر شاهد بودیم که با فشار آمریکا و وضع قوانین ضدپولشویی، مشکلات زیادی در انتقال دلار از کردستان عراق به ایران و همچنین بازارهای هرات و سلیمانیه ایجاد شد. با وجود موارد فوق، این سوال ایجاد می‌شود که با وجود ضربات وارده، عدم مذاکره، بسته بودن دست ما به دلیل تناقضات بالا و همچنین مشکلات داخلی کشور، چه باید کرد و اکنون نیز چه اقداماتی در دستور کار است؟ 🔸 #به_قلم_اساتید: محلل 🆔 @tahlil_shjr

#دشمن_شناسی #جنگ_اوکراین #آمریکا #استکبار ✅ همان همیشگی 🔶 ترامپ اعلام کرد:‌ «اوکراین کشوری با غنی‌ترین و بی‌نظیرترین منابع معدنی است. برای اینکه آمریکا به کمک‌های خود به اوکراین ادامه دهد و منابع مالی را برای این کشور تامین کند، کی‌یف هم باید یکسری تضمین‌هایی ارائه کند. ما به دنبال توافقی با اوکراین هستیم که بر اساس آن، آن‌ها هم بتوانند به ما چیزی در ازای کمک‌هایمان بدهند.» رئیس جمهور آمریکا چشم طمع به تصرف دیگر کشورها هم دارد و گویا به فکر کشورگشایی به شکلی نوین افتاده است. ترامپ گفته است که بسیاری از کانادایی‌ها می‌خواهند کانادا به ایالت پنجاه‌ویکم آمریکا تبدیل شود. به این شکل در مالیات و حفاظت نظامی مقدار زیادی صرفه‌جویی خواهند کرد. باید توجه داشت کانادا بزرگترین تولید کننده نفت وارداتی آمریکا است. ترامپ می‌گوید: «دانمارک باید برای محافظت از جهان آزاد، در برابر کشتی‌های روسیه و چین، گرینلند را به آمریکا ملحق کند.» گرینلند علاوه بر موقعیت استراتژیک دارای ذخایر معدنی غنی از جمله فلزات کمیاب و عناصر خاکی کمیاب برای تولیدات حیاتی دفاعی و الکترونیکی می‌باشد. ترامپ مدعی شد پاناما را دوباره تحت کنترل آمریکا قرار خواهم داد، چون این آبراهه اهمیت فوق‌العاده‌ای برای امنیت ملی آمریکا دارد. کانال پاناما یک آبراه است که دریای کارائیب را به اقیانوس آرام متصل می‌کند و باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌های حمل و نقل کالا می شود. ترامپ در آخرین طمع ورزی خود اعلام کرده است که مردم غزه باید این منطقه را ترک کنند. او می‌گوید که غزه را نمی‌خریم بلکه آن را تصاحب و به درستی اداره خواهیم کرد. این قلدرمآبی ترامپ نشان می‌دهد سیاست استکباری و استعماری آمریکا همچنان با شدت و قدرت ادامه دارد و نگاه خوش‌بینانه به آمریکا در قالب مذاکره و برقراری روابط متوازن و عادلانه سرابی بیش نیست. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مصطفی‌ علیجان‌زاده 🆔 @tahlil_shjr

#روشنگری #دانشگاه_تهران #بصیرت #امنیت ✅ چند پیشنهاد برای تسریع در جمع شدن غائله دانشگاه تهران 🔶 اولا عزیزان انتظامی، امنیتی و قضایی سرعت عمل به خرج بدهند و اون بی‌شرف‌هایی که جوان مظلوم مردم را کشته‌اند دستگیر کنند و با اطلاع‌رسانی درست، محاکمه و مجازاتشان کنند. 🔶 ثانیا عزیزان قضایی به محض روشن شدن ماجرا گوش این سرپرست جاهل یا خائنی که برای فرار از مسئولیت یا از سر ترس یا هر حماقت دیگری، قتل جوان مظلوم دانشجو را ربط داده به لباس شخصی‌ ها و به ضد انقلاب و دشمن نظام پاس گل داده در اسرع وقت بپیچانند تا دیگر از این غلط‌ها نکند‌. 🔶 ثالثا عزیزان رسانه‌ ملی و متولیان رسانه‌ای سریع‌تر دست بجنبانند و پرچم روایت اول را از چنگ منوتو و بی‌بی‌سی در بیاورند؛ البته این منوط به همکاری عزیزانیست که در قصه مهسا امینی تعلل کردند و ان‌شاالله برایشان عبرت شده و این دفعه تعلل نخواهند کرد. 🔶 رابعا عزیزان شهرداری، اداره برق، نیروی انتظامی و هر ارگان مرتبط که امنیت شبانه خیابان‌های تهران، خصوصا اطراف دانشگاه تهران برعهده‌شان است، یک شب خودشان پیاده در خیابان‌های اطراف دانشگاه و خوابگاه مثل ۱۶ آذر حرکت کنند، ببینید از ترس خفت‌گیری سکته می‌کنند یا نه! اگر سکته نکردند، همان‌جا تدبیری بکنند لااقل برای روشنایی معابر. 🔶 خامسا عزیزان جریان دانشجویی اگر می‌خواهند دوباره غائله ۱۴۰۱ در دانشگاه‌ها تکرار نشود کمی از خواب زمستانی بیدار شوند و لابه‌لای تدارک برنامه راهیان نور، موارد بالا را در اسرع وقت به صورت عینی و منتهی به نتیجه، نه گزارشی و رفع تکلیفی مطالبه کنند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای علی اصغر مرتضایی راد 🆔 @tahlil_shjr

#مسئله_محوری #عزت_ملی #انقلاب_اسلامی #پیشرفت #بصیرت ✅ آفت مهلک انقلاب اسلامی!؟ 🔶 یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی اعطای قدرت بسیج کنندگی به جامعه بوده است. در حوادث تلخ گذشته ایران مانند تحمیل قراردادهای ترکمانچای و گلستان بعد از شکست از روس‌ها، جدایی هرات، اشغال ایران در دو جنگ جهانی اول و دوم، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و جدایی بحرین از ایران عملاً مردم به صحنه نیامده و صرفاً تماشاگر این حوادث تلخ بودند چرا که اعتماد بین مردم و حاکمیت های وقت وجود نداشت، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در موقعیت‌های خطرناک برای کشور مانند تحرکات تجزیه طلبانه، کودتاها، جنگ تحمیلی و فتنه‌های سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۸ و موارد بعد از آن، هر گاه یکی از امامین انقلاب اسلامی فراخوان حضور می‌داد مردم لبیک گفته و در واقع دفع کننده اصلی این تهدیدات مردم بودند. 🔶 این دستاورد عظیم به خاطر اعتماد طرفینی بود که بین مردم و حاکمیت شکل گرفته بود. در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی مردم به قول و فعل امام راحل نگاه می‌کردند که یکی بود و سیره و خلوص نیت او را درک می‌کردند و بعد از ایشان نیز رهبر معظم انقلاب اسلامی را دقیقاً در همان مسیر می‌بینند و لذا همچنان به رأس حاکمیت همان نگاه توأم با اعتماد و اطمینان وجود دارد، اما آیا برای تداوم یک انقلاب این کافی است؟ در عالم مقایسه آیا شکست حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام و امام حسن مجتبی علیه السلام به خاطر اشتباه آنان بود یا آن دو امام معصوم آنچه که وظیفه و رسالتشان بود به بهترین شکل ممکن انجام دادند، اما دیگرانی که باید درست عمل می‌کردند، نکردند! 🔶 چه سربازانی که در جنگ صفین فریب درخواست مذاکره معاویه را خوردند و روی فرمانده و امام خویش شمشیر کشیدند! و چه سردارانی که امام حسن مجتبی علیه السلام را تنها گذاشته و به لشکر مقابل پیوستند. امروز نیز چنین است؛ رهبری مدبرانه انقلاب شرط لازم پیشرفت کشور و تحقق اهداف و آرمان‌های آن است، اما شرط کافی شناخت صحیح مردم و همراهی آنها با تدابیر رهبری است که این تا حد زیادی وجود دارد و دوم عمل درست و به هنگام کارگزاران حاکمیت در تراز انقلاب اسلامی و انتظار مردم است که اگر مردم قول و فعل کارگزاران حاکمیت را مطابق هم نبینند و هر از گاهی اخبار زیاده طلبی اشرافی‌گری و حیف و میل بیت المال را از آنها بشنوند یا ناکارآمدی آنها را در حل مشکلات جامعه مشاهده کنند، اعتماد آنها از حاکمیت سلب شده و در صحنه‌هایی که کشور به حضور آنها نیاز دارد، حاضر نخواهند شد و این دقیقاً خواست و آرزوی دشمن و روز مصیبت عظما بوده و تبعات آن برای کشور بسیار مهلک خواهد بود. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای قاسم حبیب‌زاده؛ کارشناس مسائل سیاسی 🆔 @tahlil_shjr

#دشمن_شناسی #منطقه #فلسطین #رژیم_صهیونیستی #آمریکا ✅ صهیونیست‌ها را به اروپا و آمریکا بازگردانید 🔶 در واقع اظهارات ترامپ در مورد انتقال دو و نیم میلیون نفر از ساکنان غزه به کشور‌های اطراف منطقه با تمسخر و واکنش‌های تند جامعه جهانی مواجه شده است. با توجه به اینکه قطعنامه ۱۸۱ و ۲۴۲ شورای امنیت سازمان ملل بر حق مردم فلسطین برای تشکیل دولت مستقل تاکید دارد اینگونه اظهار نظر‌ها از سوی دونالد ترامپ نشان می‌دهد وی به مسائل منطقه و حساسیت‌های موجود در فلسطین اشغالی آگاهی کافی ندارد در غیر این صورت چنین طرحی که نه تنها کارایی ندارد بلکه جز تمسخر نادانی رئیس جمهور آمریکا واکنشی ایجاد نمی‌کند را بیان نمی‌کرد. 🔶 واکنش‌های تندی که از سوی عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر و پادشاه اردن و حتی محمد بن سلمان ولیعهد عربستان نسبت به طرح و اظهارات ترامپ برای اخراج ساکنان غزه صورت گرفت بیانگر آن است که کشور‌های عربی نه تنها از این طرح تعجب کرده بلکه نسبت به بی قیدی آمریکا در خصوص مسائل مهم منطقه و عزم ترامپ برای کوچاندن مردم غزه از خاک و سرزمین مادری خود بسیار عصبانی شده‌اند. 🔶 جالب این است که ترامپ بر کوچاندن مردم غزه به عربستان سعودی اصرار دارد آن هم با این توجیه که عربستان دارای زمین‌های گسترده‌ای است لذا فلسطینیان ساکن غزه می‌توانند به عربستان منتقل شوند! از آن سو در پاسخ به طرح‌های ارائه شده از سوی دونالد ترامپ، نخبگان عرب نیز به رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد داده‌اند که بهتر است آقای ترامپ به جای انتقال اهالی غزه به کشور‌های عربی و ایجاد چالش در چندین کشور و راندن مردم غزه از سرزمین خود، پنج میلیون صهیونیست که فلسطین را اشغال کردند و اغلب دارای تابعیت دو گانه هستند را به کشور‌های اروپایی و آمریکا منتقل کند تا بدین نحو مساله فلسطین و خاورمیانه به صورت ریشه‌ای حل شود. به نظر می‌رسد اینگونه اظهار نظر‌ها نشانه ناآگاهی دونالد ترامپ از شرایط منطقه است که تحت هیچ شرایطی قابلیت اجرا ندارد لذا با جرات می‌توان گفت همانگونه که طرح صلح ابراهیم با شکست مواجه شد این طرح نیز شکست می‌خورد. 🔶 در این موضوع کمترین شک و شبهه‌ای وجود ندارد که هیچ کشور عربی حاضر نیست ساکنان غزه را در کشور خود راه بدهد، زیرا این موضوع با روح قطعنامه‌های شورای امنیت کاملا منافات دارد. آنچه آقای ترامپ در این موضوع بیان کرد نشان داد وی تا چه اندازه سطحی نگر است و مسائل را به صورت سطحی می‌سنجد و ارزیابی می‌کند در غیر این صورت کشور‌های عربی واکنش‌های بسیار تندی نسبت به این اظهارات ترامپ نشان نمی‌دادند و رسانه‌های عربی ترامپ را مورد تمسخر قرار نمی‌دادند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای حسن هانی‌زاده؛ کارشناس و تحلیلگر مسائل منطقه 🆔 @tahlil_shjr

#دشمن_شناسی #هویت #استعمار #کودتا #تاریخ_معاصر ✅ تخریب هویت، از غارت منابع بدتر است 🔶 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در نهم بهمن سال ۱۴۰۳ در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی به مناسبت سالروز مبعث پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم، سه مرحله‌ی استعمار را غارت منابع، غارت فرهنگ و تخریب هویت ملی و بومی کشورها دانستند و افزودند: «ما امروز دچار هر سه مرحله‌ی استعماریم. امروز هم دستگاه‌های قدرت زورمند شیطانی عالم، هم به منابع طبیعی کشورها و ملّتها چشم دارند و نظر سوء دارند، هم به فرهنگ اصیل آنها، هم به هویّت ملّی و اسلامی آنها نظر دارند و درصدد تخریب اینها، درصدد تصرّف اینها هستند.» 🔸 #گفتگو_با_اساتید: آقای دکتر موسی نجفی؛ استاد و رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 🆔 @tahlil_shjr

#خدمات_متقابل_شهر_و_دانشگاه #محله_محوری #مردمی_سازی #امنیت #هویت ✅ امنیت بیرونی دانشگاه چطور تامین می شود؟ 🔰 به بهانه قتل یک دانشجو در درگیری درب پردیس فنی دانشگاه تهران 🔶 وقتی چنین اتفاقات تلخی میفتد، از طرف رئیس دانشگاه ها قول‌هایی داده می شود برای بهبود، لابد این قول ها هم پاس داده میشود در زمین فراجا برای بهبود امنیت محله. ولی بنیان این قضیه زیاد فراجایی به نظر نمی رسد و مثل سایر موضوعات فراجا آخرین حلقه است که بیچاره اول و آخر دانسته می شود! یک محله امنیت دارد، دانشگاه نا امن است چون از محله فاصله گرفته است. البته این روزها معمولا به محله ها میگویند بافت! 🔶 هزار عامل هست که این بافت را بشکافد و به خیابانی مدرن تبدیل کند. این وسط روند طراحی دانشگاه ها هم یک عامل است. غفلت از اصول شهرسازی محله محور و شهرسازی اسلامی در طرح های توسعه دانشگاهی یکی از مهمترین عوامل این ناامنی است. سوپری های اطراف دانشگاه ها را دیده اید یکی یکی کوروش و فامیلی می شوند. کوروش یعنی کارمند با ساعت کاری مشخص از راهی دور و بی ربط به محل صبح بیاید و غروب برود. سوپری یعنی یک پیرمرد یا میان سال کنجکاو به محله! 🔶 سلام که می‌کنی آدامس مورد علاقه ات را بگذارد روی میز و درباره سرنوشت مشارکت در ساخت خانه ات یا غیاب چند روزه همسایه ات سوال کند. اگر صدای اضافی در محل بیاید، خودش را برساند بیرون و خود را بخشی از این محل بداند که محل کسب اوست و طبعا خودش را محق دخالت بداند. دانشگاه باید هوای کسب و کارهای اطرافش را داشته باشد و نه خودش به این زنجیره ای های ضد محله محوری جا اجاره بدهد و هم رسما از شهرداری بخواهد به آنها مجوز ندهند. چند بار این کسبه را جمع کردیم و از بودنشان تقدیر کردیم که شش صبح پیرمرد نماز خوانده کرکره را کشیده بالا که دانشجوها خوراکی خورده در گرگ و میش وارد دانشگاه بشوند؟ و میانه این تقدیر توجیه شان کردیم به اهمیت وجودی شان؟ 🔶 محله مسجد دارد و سابقا مسجد محور بوده است. مسجدی که درش به مردم باز است‌. به پیرمرد پیرزن های بازنشسته که نماز صبح را هم به جماعت میخوانند و وقت غروب دختر جوانی را ببینند یا دلشان رضا نمی‌دهد تنها رهایش کنند و میرسانندش و یا همین صد قدم احوالپرسی و سوال و جوابشان از جوانترها نمی‌گذارد این مسیر خالی از آدمیزاد طی بشود. مسجد دانشکده فنی که البته ظاهراً با وجود خیر هم راه نیفتاد و ستون‌ها نیمه کاره رها شد. 🔶 افراد در محله هویت دارند. برای همین وسط یک محله خیلی سخت‌تر می شود کافه زد و با یک جوان غریبه سر یک میز نشست و آب میوه بستنی زد. هرچه کافه های اطراف دانشگاه بیشتر می شود یعنی محله را تهی از هویت کردیم. پس دیگر نمی شود از خانواده های محله انتظار داشت از آن طرف ها رد بشوند. گازش را میگیرند میروند یک وقت آتش ولنتاین بازی های اطراف کافه، خرمن بچه ها و خانواده هایشان را نسوزاند. 🔶 محله عنصر ایزوله ندارد. شهر دانشگاهی داشتن در یک محوطه بسته با دیوارهایی طولانی و بدون کارکرد خاص یعنی ناامنی. دیوارهای یک محله یک بخشی کلید سازی است، یک بخشی چقالی و بقالی... اگر دانشگاه بخشی از یک محله بود، خیریه های دانشگاه برای کار خیر کردن خیلی کلیشه ای صرفا به دنبال یاری نیازمندان در فلان جمعیت و فلان اردوی آن سوی کشور نمی گردند. بلکه نسبت به فقرای محل پرت نیستند. آزمایشگاه های آن دانشگاه هم مسأله هایی از تعامل طبیعی با همان محل خواهند داشت. 🔶 محله یک مفهوم انتزاعی از مردمی سازی همه چیز (از اقتصاد تا امنیت) است. از توزیع شدن مسئولیت. چراغ کشیدن طولانی نیاز نیست چون هر عنصر محله خودش بخشی را روشن میکند. خودش امنیت همان بخش را می پاید. خودش تولید رفت و آمد و به تبع آن تولید امنیت می‌کند و بله، پلیس هم بخشی از یک محله دانشگاهی است. اگر دانشگاه را تافته جدابافته از مردم و محله آنها دیدیم به همان نسبت که از بیرون ناامن می مانیم از درون هم به مسایل و نیازهای آن محل و آن مردم بی تفاوت خواهیم ماند. 🆔 @tahlil_shjr