🌴بِــسْـمِـ الـرَّبِ الزّینَــب.سلاماللهعلیها.
🐎سَــلامٌ عَلی قَــلبِ الزِینَبِ الصَّبــور
🌴 رمان واقعی ، مفهومی و بصیرتی
🐎 #آفتاب_درحجاب
🌴قسمت ۲۷
#زینبى که دیگر #زینب_نیست . #تماما #حسین شده است....
و مگر پیش از این ، غیر از این بوده است ؟
🏴پرتو دهم🏴
✨الموت اولى من رکوب العار
والعار اولى من دخول النار
قرار ناگذاشته میان #تو_وحسین این است که تو در #خیام از #سجاد و #زنها و #بچه ها #حراست کنى...
و او با رمزى ، رجزى ،
ترنم شعرى ، آواى دعایى
و فریاد لاحولى ، سلامتى اش را پیوسته با تو در میان بگذارد.
و این رمز را چه خوش با رجز آغاز کرده است.
و تو احساس مى کنى که این نه رجز که ضربان قلب توست...
و آرزو مى کنى که تا قیام قیامت، این صدا در گوش آسمان و زمین ، طنین بیندازد.
#سجاد و #همه اهل خیام نیز به این صدا دلخوشند،...
احساس مى کنند که ضربان قلبى هستى هنوز مستدام است و زندگى هنوز در رگهاى عالم جریان دارد.
براى تو اما این صدا پیش از آنکه یک اطلاع و آگاهى باشد، یک نیاز عاطفى است .
هیچ پرده اى حایل میان میدان و
چشمهاى تو نیست
این یک نجواى لطیف و عارفانه است که دو سو دارد.
او باید در #محاصره_دشمن ، بجنگد، شمشیر بزند و بگوید:
_✨الله اکبر
و از #زبان_دل تو بشنود:_✨جانم!
بگوید:
_✨لااله الااالله
و بشنوذ:
_✨همه هستى ام.
بگوید:
_✨ لا حول و لا قوة الا باالله!
و بشنود:
_✨قوت پاهایم، سوى چشمم، گرماى دلم، بهانه ماندنم!
تو او را از وراى پرده هاببینى...
و او صداى تو را از وراى فاصله هاى بشنود.
تو نفس بکشى و او قوت بگیرد....
تو سجده مى کنى و او بایستد،...
تو آب شوى و او روشنى ببخشد...
و او...
او تنها با اشارت مژگانش زندگى را براى تو معنا کند.
و...
ناگهان میدان از نفس مى افتد،
صدا قطع مى شود
و قلب تو مى ایستد.
#بریده_باددستهاى_تومالک!
این شمشیر #مالک_بن_یسرکندى است که بر #فرق_امام فرود آمده است ،
#کلاه او را به #دونیم کرده است...
و انگار باران خون بر او باریده باشد، تمام سر و صورتش را گلگون کرده است.
همه عالم فداى یک تار مویت حسین جان ! برگرد!
این سر و پیشانى بستن مى خواهد،...
این کلاه و عمامه عوض کردن و...
این چشم خون گرفته بوسیدن.
تا دشمن به خود مشغول است بیا...
تا خواهرت این زخم را با پاره جگر مرهم بگذارد.
بیا که خون گونه ات را به اشک چشم بروبد،
بیا که جانش را سر دست بگیرد و دور سرت بگرداند.
تا دشمن ، کشته هاى شمشیر تو را از میانه میدان جمع کند، مجالى است تا خواهرت یک بار دیگر، خدا را در آینه
چشمهایت ببیند
و گرماى دست خدا را با تمام رگهایش بنوشد.
زینب ! این هم حسین .
دستش را بگیر و از اسب پیاده اش کن . چه لذتى دارد گرفتن دست حسین ، فشردن دست حسین...
و بوسیدن دست حسین.
چه عالمى دارد تکیه کردن دست حسین بر دست تو.
حسین جان !
تا قلب من هست پا بر رکاب مفشار....
🌴ادامه دارد....
🐎اثری از؛ سیدمهدی شجاعی
https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
🐎🐎🐎🌴🌴🐎🌴🌴🌴
🌴بِــسْـمِـ الـرَّبِ الزّینَــب.سلاماللهعلیها.
🐎سَــلامٌ عَلی قَــلبِ الزِینَبِ الصَّبــور
🌴 رمان واقعی ، مفهومی و بصیرتی
🐎 #آفتاب_درحجاب
🌴قسمت ۲۹
#چگونه مى توان این حلقه ها را گشود؟
اما اینگونه هم که حسین نمى تواند تا قیام قیامت قدم از قدم بردارد.
کارى باید کرد زینب!
اگر دیر بجنبى ، دشمن سر مى رسد و همینجا پیش چشم بچه ها کار را تمام مى کند.
کارى باید کرد زینب !
🌟حسین کسى نیست که بتواند #اندوه هیچ دلى را تاب بیاورد،
🌟که بتواند #هیچکسى را از آغوش خود بتاراند،
🌟که بتواند هیچ #چشمى راگریان ببیند.
#حسین_عصاره_رحمت_خداونداست.
( #نه) گفتن به هیچ #خواهش و #درخواست و التماسى در سرشت حسین #نیست.
تو کى به یاد دارى که سائلى دست خالى از در خانه حسین بازگشته باشد؟
نه ، اگر به حسین باشد گره هیچ بازوانى را از دور گردن خویش باز نمى کند،
اگر به حسین باشد، هیچ نگاه تضرعى را بى پاسخ نمى گذارد،
اگر به حسین باشد روى از هیچ چشم خواهشى بر نمى گرداند،
گره این تعلق تنها با سرانگشتان صلابت تو گشوده مى شود.
مگر نه حسین تو را به این کار، فرمان داده است ،
از هم او مدد بگیر و بار این معجزه را به منزل برسان.
#سکینه هم که حال پدر و استیصال تو را دریافته است ، به یاورى ات ، خواهد آمد.
او که هم اکنون بیش از همه نیاز به آغوش پدر دارد، از خود گذشته است ،
به تمامى پدر شده است و کمر به سامان
فرزندان بسته است.
این است که حسین وقتى به سر تا پاى سکینه نگاه مى کند...
و به رفتار و گفتار او، در دلش حضور این معنا را مى بینى که :
🌟( #سکینه هم دارد #زینبى مى شود براى خودش .)
اما بلافاصله این معنا از دلش عبور مى کند و جاى آن این جمله مى نشیند که :
🌟(زینب یکى است در عالم و هیچ کس زینب نمى شود.)
با نگاهت به حسین پاسخ مى دهى که :
🌟(اگر هزار هم بودم همه را پیش پاى یک نگاه تو سر مى بریدم.)
و دست به کار مى شوى؛...
تو از سویى و سکینه از سوى دیگر.
یکى را به ناز و نوازش ،
دیگرى را به قربان و تصدیق ،
سومى را به وعده هاى شیرین ،
چهارمى را به وعیدهاى دشمن ،
پنجمى را به منطق و استدلال ،
ششمى را به سوگند و التماس ،
هفتمى را و...
همه را یکى یکى به زحمت ستاندن کودك ازسینه مادر، از #حسینشان جدا مى کنى ،
به درون خیمه مى فرستى...
و خود میان آنها و حسین حائل مى شوى.
نفسى عمیق مى کشى و به خدا مى گویى :
_✨تو اگر نبودى این مهم به انجام نمى رسید.
و چشمت به سکینه مى افتد که شرار عاطفه دخترانه در وجودش شعله مى کشد اما از جا تکان نمى خورد...
محبوب را در چند قدمى مى بیند،
تنها و دست یافتنى ،
بوسیدنى و به آغوش کشیدنى ،
سر بر شانه گذاشتنى و تسلى گرفتنى ، اما به ملاحظه خود محبوب پا پیش نمى گذارد
و دندان صبورى بر جگر عاطفه مى فشرد.
چه بزرگ شده است این #سکینه ،
چه #حسینى شده است!
چه #خدایى شده است این سکینه!
چشمت به حسین مى افتد که همچنان ایستاده است...
و به تو و سکینه و بچه ها خیره مانده است.
انگار اکنون این #اوست که #دل_نمى_کند...
🌴ادامه دارد....
🐎اثری از؛ سیدمهدی شجاعی
https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
🐎🐎🐎🌴🌴🐎🌴🌴🌴
🌴بِــسْـمِـ الـرَّبِ الزّینَــب.سلاماللهعلیها.
🐎سَــلامٌ عَلی قَــلبِ الزِینَبِ الصَّبــور
🌴 رمان واقعی ، مفهومی و بصیرتی
🐎 #آفتاب_درحجاب
🌴قسمت ۴۳
البته نیاز به این علائم و نشانه ها مخصوص #غریبه_هاست...
نه براى #زینبى که با #بوى_حسین بزرگ شده است...
و رایحه جسم و جان حسین را از زوایاى قلب خود بهتر مى شناسد....
تو را نیاز به نشانه و علامت نیست که راه گم کرده، علامت مى طلبد و ناشناس، نشانه مى جوید....
تویى که #حضور حسین را #درمدینه به یارى شامه ات مى فهمیدى،...
تویى که هر بار براى حسین #دلتنگ مى شدى ، آینه قلبت را مى گشودى و جانت را به #تصویرروشن او التیام مى بخشیدى.
تویى که خود، #جان حسینى و بهترین نشانه" براى یافتن او،...
اکنون نیاز به نشانه و علامت ندارى...
#باچشم_بسته هم مى توانى #پیکر حسین را در میان #بیش_ازصدکشته ،
بازشناسى....
اما آنچه نمى توانى باور کنى این است که....
از آن سرو آراسته ، این شاخه هاى شکسته باقى مانده باشد.
از آن تن نازنین، این پیکر بریده بریده، به خون تپیده و پایمال سم ستوران شده...
از آن قامت وارسته، این تن درهم شکسته، این اعضاى پراکنده و در خون نشسته....
تنها تو نیستى که نمى توانى این صحنه را باور کنى...
#پیامبر نیز که در میانه میدان ایستاده است...
و اشک، مثل باران بهارى از گونه هایش فرومى چکد،...
نمى تواند بپذیرد که این تن پاره پاره ؛ حسین او باشد....
همان حسینى که او بر سینه اش مى
نشانده است...
و سراپایش را غرق بوسه مى کرده است....
این است که تو رو به پیامبر مى کنى و از اعماق جگر فریاد مى کشى:
_✨یا جداه ! یا رسول االله صلى علیک ملیک السماء(20)
این کشته #به_خون_آغشته؛ حسین توست، این پیکر #بریده_بریده حسین توست! و این #اسیران، #دختران تواند.... یا محمد! حسین توست این کشته ناپاك زادگان که #برهنه بر صحرا افتاده است و دستخوش باد صبا شده است... اى واى از آن #غم و اندوه! اى واى از این #مصیبت_جانکاه یا ابا عبداالله!...
#گریه_پیامبر از شیون تو شدت مى گیرد،...
آنچنانکه دست بر شانه #على مى گذارد تا ایستاده بماند...
و تو مى بینى که در سمت دیگر او #زهراى_مرضیه ایستاده است...
و پشت سرش #حمزه_سیدالشهداء و اصحاب ناب رسول االله.
داغ دلت از دیدن این عزیزان ، تازه تر مى شود و همچنان زجرآلوده فریاد مى کشى:
_✨از این حال و روز، شکایت به پیشگاه #خدا باید برد و به پیشگاه شما اى #على_مرتضى ! اى #فاطمه_زهرا! اى #حمزه سیدالشهداء!
داغ دلت از دیدن این عزیزان تازه تر مى شود...
و به یاد مى آورى که تا حسین #بود، انگار این همه بودند و با #رفتن حسین، گویى همه رفته اند....
همین امروز، همه رفته اند، فریاد مى کشى:
_✨امروز جدم رسول خدا کشته شد! امروز پدرم على مرتضى کشته شد!
امروز مادرم فاطمه زهرا کشته شد!
امروز برادرم حسن مجتبى کشته شد!
اصحاب پیامبر، سعى در آرام کردن تو دارند اما تو بى خویش #ضجه مى زنى:
_✨اى اصحاب محمد! اینان #فرزندان_مصطفایند که به #اسارت مى روند. و این #حسین است که #سرش را از #قفا بریده اند و #عمامه و #ردایش را ربوده اند.
اکنون آنقدر بى خویش شده اى...
که نه صف فشرده دشمنان را در مقابلت مى بینى...
و نه حضور زنان و دختران را در کنارت احساس مى کنى.
در کنار پیکر حسینت زانو مى زنى و همچنان زبان مى گیرى:
_✨پدرم فداى آنکه در یک #دوشنبه_تمام_هستى و #سپاهش غارت و گسسته شد.
پدرم فداى آنکه #عمود_خیمه_اش شکسته شد. پدرم فداى آنکه سفر، #نرفته تا چشم به بازگشتش باشد و #مجروح نگشته تا امید به مداوایش برود.
پدرم فداى آنکه #جان من فداى اوست .
پدرم فداى آنکه #غمگین درگذشت .
پدرم فداى آنکه #تشنه جان سپرد.
پدرم فداى آنکه #محاسنش_غرق_خون است . پدرم فداى آنکه #جدش محمد مصطفاست . جدش #فرستاده_خداست .
پدرم فداى آنکه فرزند پیامبر هدایت ، فرزند خدیجه کبراست ، فرزند على مرتضاست ، یادگار فاطمه زهراست.
صداى ضجه دوست و دشمن ، زمین و آسمان را بر مى دارد...
زنان و فرزندان که تاکنون فقط سکوت و صبورى و تسلى تو را دیده اند،...
با نوحه گرى جانسوزت بهانه اى مى یابند تا سیر گریه کنند...
🌴ادامه دارد....
🐎اثری از؛ سیدمهدی شجاعی
https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
🐎🐎🐎🌴🌴🐎🌴🌴🌴
🌴بِــسْـمِـ الـرَّبِ الزّینَــب.سلاماللهعلیها.
🐎سَــلامٌ عَلی قَــلبِ الزِینَبِ الصَّبــور
🌴 رمان واقعی ، مفهومی و بصیرتی
🐎 #آفتاب_درحجاب
🌴قسمت ۷۸ (قسمت آخر)
اکنون #تورا به جا نمى آورند....
باور نمى کنند که تو همان #زینبى باشى که چند ماه پیش، از مدینه رفته اى....
باور نمى کنند که درد و داغ و مصیبت ، در عرض #چندماه...
بتواند همه موهاى زنى را یک دست سپید کند،..
بتواند چشمها را اینچنین به گودى بنشاند،...
بتواند رنگ صورت را برگرداند...
و بتواند کسى را اینچنین ضعیف و زرد و نزار گرداند....
تازه آنها #چگونه مى توانند بفهمند که هر مو چگونه سپید گشته است...
و هر چروك با کدام داغ ، بر صورت نقش بسته است.
#امام در میان ازدحام مردم ،...
از خیمه بیرون مى آید،.. بر روى بلندى اى مى رود. و درحالى که با دستمالى، مدام اشکهایش را مى سترد،...
براى مردم #خطبه مى خواند،...
خطبه اى که در اوج حمد و سپاس و رضایت و اقتدار،...
آنچنان ابعاد فاجعه را براى مردم مى شکافد که ضجه ها و ناله هایشان ، بیابان را پر مى کند:
_✨همینقدر بدانید مردم که پیغمبر به جاى اینکه سفارش ما را کرد، اگر توصیه کرده بود که با ما #بجنگند، بدتراز آنچه که کردند #درتوانشان نبود.
مردم ، کاروان را بر سر دست و چشم خویش به سوى مدینه پیش مى برند....
وقتى چشم تو به #دروازه_مدینه مى افتد،
زیر لب با مدینه سخن مى گویى و به پهناى صورت ، اشک مى ریزى:
_✨مدینۀ جدنا لا تقبلینا خرجنا/فبا الحسرات و الاحزان جئنا
خرجنا منک بالاهلین جمعا/رجعنا لا رجال و لا بنینا
«ما را به خود راه مده اى مدینه جد ما که با کوله بارى از حزن و حسرت آمده ایم.... همه با هم بودیم وقتى که از پیش تو مى رفتیم اما اکنون بى مرد و فرزند، بازگشته ایم.»
به حرم پیامبر که مى رسى ،...
داخل نمى شوى ، دو دست بر چهارچوبه در مى گذارى و فریاد مى زنى :
_✨یا جداه ! من خبر شهادت برادرم حسین را برایت آورده ام.
و همچون آفتابى که در آسمان عاشورا درخشید. و در کوفه و شام به شفق نشست ، در مغرب قبر پیامبر، غروب مى کنى...
افتان و خیزان به سمت قبر پیامبر مى دوى ،...
خودت را روى قبر مى اندازى
و درد دلت را با پیامبر، آغاز مى کنى .
شایدبه اندازه همه آنچه که در طول این سفر گریسته اى ، پیش پیامبر، گریه مى کنى...
و همه مصائب و حوادث را موبه مو برایش نقل مى کنى..
و به یادش مى آورى #آن_خواب را که او براى تو تعبیر کرد...
انگار که تو هنوز همان کودکى که در آغوش پیامبر نشسته اى
و او اشکهاى تو را با لبهایش مى سترد
و خواب تو را تعبیر مى کند:
_✨آن درخت کهنسال، #جد توست عزیز دلم که به زودى تندباد اجل او را از پاى در مى آورد و تو ریسمان عاطفه ات را به شاخسار درخت #مادرت فاطمه مى بندى و پس از مادر، دل به #پدر، آن شاخه دیگر خوش مى کنى و پس از پدر، دل به #دوبرادر مى سپارى که آن دو نیز در پى هم،
ترك این جهان مى گویند و تو را با #یک_دنیامصیبت_وغربت ، تنها مى گذارند.
- #تعبیرشد خواب کودکى هاى من پیامبر! و من اکنون با یک دنیا مصیبت و غربت تنها مانده ام...
✨✨پايان✨✨
✨✨تقديم به خاك پای پيامبر كربلا، حضرت زينب سلام الله عليها✨✨
🌴پایان🌴
🐎اثری از؛ سیدمهدی شجاعی
https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
🐎🐎🐎🌴🌴🐎🌴🌴🌴
🍃🌸رمان جذاب و شهدایی
🌸🍃 #علمدارعشق
🍃قسمت ۸۱
یک ماهی میشد مرتضی تو بیمارستانه... رفتم نماز خونه نمازمو خوندم و برگشتم...
وارد اتاق شدم که خانم دکتر ارغوانی دیدم
-سلام خانم دکتر
~سلام عزیزم...داشتم به آقامرتضی میگفتم که دیگه مرخصه..
-إااااه...چه عالیه... ممنونم بابت زحماتون
~وظیفه ام بوده
به مرتضی کمک کردم لباساشو پوشید سوار ماشین شدیم...داشتم ماشینو روشن میکردم... که مرتضی گفت
_سادات لطفا زنگ بزن مائده سادات و زینب سادات بیان خونه ما تا هم امانتی هادی بهش بدم...هم سفارشو..فقط بگو دم غروب بیاد... قبل از خونه هم برو مزار هادی
-چشم قربان
به سمت قزوین حرکت کردیم... ورودی شهر رد کردیم.... ماشینو به سمت مزارشهدا کج کردم.
میدونستم مرتضی میخاد...
الان تنها با هادی سایر همرزماش باشه. تو اون عملیات ۱۳۰ نفر از سراسر کشور شهیدشدن. که ۱۰تاشون قزوینی بودن. یادمه تو اون هاله زمانی ما هرروز شهید داشتیم. البته من به خاطر مرتضی فقط تو مراسم برادرزاده جوانم حاضر شدم
نزدیک مزارشهدا که شدیم... به مرتضی گفتم
_من میرم پیش شهیدم... تا تو راحت باشی
+ممنونم
یهو باد وزید..
همزمان که چادرم به بازی گرفت ومن فکر میکردم قشنگترین صحنه دنیاست
آستین خالی مرتضی تکون خود،.. دلم خالی شد...چه ابوالفضلی شده..
آستین خالی بوسیدم... گفتم
_بوی حضرت عباس میدی آقا..
ازش دورشدم..
یه نیم ساعت بعد.. رفتم پیشش.. چون ممکن بود هیجانی بشه... و این براش خیلی ضرر داشت..
-آقا بریم خونه ؟
+بله بی زحمت برو خونه.. الانا دیگه مهمون کوچولومون میرسه..
وارد خونه مرتضی اینا شدیم... صدای زهرا و علی آقا بلندشد
_خوش اومدی فرمانده
مرتضی خندید گفت
_شرمنده اخوی من حاج حسین علمدار نیستم.. خطات قاطی کرده برادر..
بعد رو به زهرا گفت
_مجتبی کجاست؟..به مادر زنگ زدی کربلا رسیدن یا نجف اشرف هستن؟
زهرا:_مادراینا که هنوز نجف اشراف هستن مجتبی هم رفته سپاه ببینه با اعزامش به سوریه موافقت میشه..
+صبح زنگ زدم به یکی از بچه ها گفت
به احتمال ۹۹درصد یه هفته دیگه بعنوان معاون تیم پزشکی اعزام بشه..
-خب خداشکر..اقامجتبی هم داره به عشقش میرسه..
من_مرتضی جان یه ذره استراحت کن تا سادات اینا بیان
+چشم فرمانده
یه نیم ساعتی میگذشت...صدای زنگ در بلندشد
_سلام عزیزعمه..زینب ماشاالله بزرگ شدی
@(مائده سادات ):سلام عمه..آره دیگه دخترم الان ۲ماهه ۷روزشه
-بیا تو عزیزم
@عمه آقا مرتضی کجاست؟
- تو اتاق الان صداش میکنم
در زدم وارد اتاق شد
- إه بیداری...بیا سادات اینا اومدن همسری
+الان میام
مرتضی زینب سادات به سختی بغل گرفت...بعداز احوال پرسی نشست
+مائده خانم..من لایق شهادت نبودم.. موندم تا عکسای رفقام و جای خالیشون دلم آتیش بزنه..هادی وقتی میخاست بره شناسایی منقطه مسکونی حمص...این انگشتر داد تا بدم به شما و گفت..هروقت ساداتش بزرگ شد اینو بدید بهش و بگید بابا خیلی دوست داشت...ازم خاست بهتون بگم مراقب چادرتون باشید..و زینبشو واقعا #زینبی تربیت کنید...مائده خانم هادی حتی لحظه آخرم به یاد شما بود...اینم انگشتر امانتی سیدهادی..با اجازتون
@آقا مرتضی هادی من چطوری شهید شد؟چرا نذاشتن در تابوت باز کنم
+مثل سیدالشهدا چون تو اون تابوت فقط یه سر بود..برای همین اجازه ندادن
اومدم پشت مرتضی بره اتاق..که گفت
_لطفا تنهام بذار سادات
با زهرا به سمت مائده دویدیم..مائده انگشتر به سینه اش چسبونده بود
_هادی خیلی بی انصافی..من انقدر بد بودم... که حتی بهم اجازه ندادی لحظه آخر ببینمت..بی انصاف منو با یه بچه ۷ ماهه.. تنها گذاشتی رفتی پیش عممون.هادی دلم برات تنگ شده..من میترسم نتونم زینب خوب بزرگ کنم...هادی دوماهه ندیدمت..نمیخای بیای خوابم بی معرفت...
پاشد زینب سادات بغل کرد
-مائده کجا داری میری عزیز عمه
@میخام برم پیش هادی
_باشه صبرکن خودم میبرمت تو حالت خوب نیست..زهراجان مراقب مرتضی باش
سر کوچه یه ماشین شبیه ماشین پسرعموم دیدم
-مائده اون ماشین پسرعمو بود؟
@ نمیدونم عمه من حواسم نشد
مائده بردم مزارشهدا...وای که حرفای این دختر..دل آتیش میزدااا..دست میکشید رو مزار هادی میگفت
_درد نداشت لحظه ای سرتو بریدن...مادرمون اومده بود پیشت؟..سرتو به دامن گرفته بود؟
-مائده پاشو بسه دختر...خودتو اذیت میکنی..ببین زینب ترسیده...بیا بریم خونه داداش اینا تو بذارم اونجا خیالم راحته..
مائده گذاشتم خونه برادرم...خودم برگشتم خونه مرتضی اینا...زهرا با قیافه بهم ریخته در باز کرد
-زهرا چی شده..
=زن عموت اینجا بود...به داداشم زخم زبون زد....
🍃🌸ادامه دارد....
🌸نویسنده؛ خانم پریسا_ش
🍃 https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
🌸🍃🍃🌸🌸🍃🍃🌸
⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⵿〬 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬 ⵿〬🇮🇷⸽⵿〬 ⵿〬〬⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽ٜ
••بِسْمِـ رَبِّ الشُّهَداءِ وَ الصِّدّیقین..••
•°•رمان جذاب و عاشقانه شهدایی
•°•جلد سوم ؛ #پرواز_شاپرک_ها
•°•قسمت ۳۷ و ۳۸
ارمیا اخم کرد:
_برای همین خواستم برم آسایشگاه! آیه تقصیر تو نیست! تقدیر منه! تقدیر تویه! ما اینو پذیرفتیم! جانان! من راضیام به رضای خدا، راضیام از بودنت، فقط شرمنده تو و حاج بابا و بچه هام که سختیا رو دوش شماست!
آیه: _تو باش!من خودم کنیزیتو میکنم! من طاقت از دست دادنت رو ندارم.
زینب سادات که تازه از دانشگاه رسیده بود، سرش را داخل اتاق برد:
_لیلی مجنون، رخصت میدین؟ میخوام به باباجونم سلام کنم.
آیه به سرِ داخل اتاق آمده و چشمان بسته و بدن بیرون اتاق مانده
زینبش انداخت. خندید:
_حالا چرا چشمات بسته است؟
زینب با لبخند، لای یک پلکش را باز کرد:
_آخه اجازه ی ورود نگرفته بودم!
ایلیا از پشت سر زینب را هل داد و دوتایی وارد اتاق شدند:
_من گشنمه! خانومم که تشریف آورد! مامان زهرا میزو چیده ها!
آیه بلند شد و رو به ایلیا گفت:
_ویلچر بابا رو بیار!
ایلیا با کمک آیه، ارمیا را روی ویلچر گذاشتند. لحظهی آخر ایلیا خیلی نامحسوس شانهی پدر را بوسید. ارمیا و آیه متوجه شدند اما به روی ایلیا نیاوردند.
پسر نوجوانشان کمی از محبت کردن، خجالت میکشید اما، عاشق اسطورهاش بود...
چند روزی بود که زینب سادات در خود خموده و غمگین بود. ارمیا غم را در چشمان دخترکش میدید. آیه نگاه نگرانش پی زینبش میرفت. ارمیا کمی میترسید. به یاد داشت بار قبل را که زینب اینگونه شده بود...
زینب سادات چند روزی بود ،
که گوشه گیر شده بود. ارمیا بیشتر وقتش را بیرون از خانه بود. با بالا رفتن سن و سابقه و بیشتر شدن مسئولیتهایش، وقت کمتری را به آیه و بچه ها اختصاص میداد.گاهی چند روزی میشد که بچه ها را نمیدید. زود از خانه میرفت و دیر باز میگشت. بازدید و سفرهای کوتاه مدتش به این سو و آن سوی کشور، باعث شده بود از خانواده فاصله گرفته و همه ی مسئولیتها بر دوش آیه باشد.
آیهای که #شکوه نداشت، #گلایه نمیکرد، #نق نمیزد، #قهر نمیکرد. آیهای که #صبور بود، #بردبار بود، #عاقل بود، #درایت داشت. آیهای که قرار بود بار زندگی را روی دوش ارمیا بگذارد اما بار
زندگی ارمیا را هم به دوش میکشید.
آیه
بود و درخواست های پی در پی مردم.
پسر همسایه سرباز میشد، سراغ آیه میآمدند، خواهرزادهی همسایهی حاج علی در بازداشتگاه بود، به سراغ آیه میآمدند. بچهی خواهرشوهر همکلاسی ایلیا میخواست دانشگاه افسری برود، سراغ آیه میآمدند. همه با ربط و بی ربط به سراغ
آیه میآمدند.
💭ارمیا به یاد داشت آن روز را که....
بعد از مدتها روز جمعه نهار را باهم میخورند. ایلیا دایم خود را به ارمیا میچسباند و میخواست سهم بیشتری از این بودنها را نصیب خود کند.
زینب سادات اخم کرده و حرف نمیزد. ارمیا خطاب قرارش داد:
_زینب بابا
تو فکره! چی شده شما حرف نمیزنی؟
زینب سادات پوزخندی زد:
_ایلیا که عین رادیو حرف میزنه. شما هم که سرتون شلوغه وقت ندارین!
آیه به لحن حرف زدن زینب سادات اعتراض کرد:
_این چه طرز حرف زدن با پدرته زینب؟
زینب برآشفت و از سر سفره بلند شد:
_پدر؟ کدوم پدر؟ پدر من مرده!
این بابای ایلیاست نه من!
چیزی در دل ارمیا شکست. صدای شکستنش را آیه شنید:
_چی میگی
زینب؟
ارمیا دست آیه را گرفت و او را به آرامش دعوت کرد:
_چیزی نیست آیه جان. بذار ببینم چی شده دخترم ناراحته!
زینب دوباره صدایش را بالا برد:
_دخترت؟ کدوم دختر؟ من دختر زنتم!
دختر تو نیستم! بابای من، بابای خود خواه من، رفت و نگفت روزی که
زنم شوهر کنه، تکلیف بچم چی میشه!
رو به آیه ادامه داد:
_اصلا اون که میخواست خودشو بکشه چرا بچه آورد؟ چرا وقتی
مرد منو نکشتی؟ چرا منو به دنیا آوردی؟به دنیا آوردی که
تو خونهی یک مرد دیگه بزرگ بشم؟
آیه هقهق میکرد.
آخر، قضیه اش شده بود قضیهی (آمد به سرم از آنچه میترسیدم.) #زینبی که پدرش را ندیده بود، اینجای قصهاش، کم آورد. کم آوردن که شاخ و دم ندارد. مثل همان روزهایی که #آیه شکسته بود. همان روزهایی که ارمیا شکستههای آیه را بعد از سیدمهدی دانه دانه پیدا کرد و به هم چسباند.
ارمیا رو به آیه گفت:
_من و دخترم میریم بیرون. یک امانتی پیشت هست. وقتشه اونو بیاری.
ارمیا این بار هم ستمکش این مادر و دختری شد که دل و دینش بودند.
ارمیا پاکت را در جیبش گذاشت و رو به زینب گفت:
_برو آماده شو بریم.
زینب خواست جوابی بدهد که ارمیا آهسته گفت:
_همین یکبار رو گوش کن. اگه پشیمون شدی، هرچی تو بخوای.
زینب به اتاقش رفت. مانتو و شالش را سرش کرد.....
•°•ادامه دارد......
•°•نویسنده؛ سَنیه منصوری
•°• https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5
⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⵿〬 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬🇮🇷 ⵿〬⸽⵿〬 ⵿〬🇮🇷⸽⵿〬 ⵿〬〬⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽⸽ٜ