🔶⚜🔶
✅ مخرج چهارم: #اَدنَی_حلق...
🔶محل خروج دو حرف (( غ _ خ )) (اَدنَيٰ)) به معنای ((پست تر _نزدیک تر)) است. (( سَمَاءَالدُّنیَا )) یعنی
((از هفت آسمان؛نزدیک تر و پایین ترین آسمان ))
((اَدنَی الحَلق )) نزدیک ترین محل حلق به دهان است.
🔶طبق نظر #علمای تجوید ؛ #محل تولید این دو حرف ؛ #دیواره های حلق بلافاصله در عقب #زبان_کوچک می باشد. ⚜اما واقعیت علمی این است که دو حرف (( غ _ خ )) در اثر #ارتعاش سریع #نرم_کام که به زبان کوچک( لهاة ) ختم می شوند؛ #تولید می گردند.
🔶صدای (( غ )) نسبتاً نرم و #ممتد بوده و با #ارتعاش_تارهای_صوتی همراه است.
(💢 مانند : غرغره کردن آب در گلو)
🔶 حرف (( خ )) نیز صدای (( خراش )) در مخرج خود ایجاد می کند و #ارتعاش_تارهای_صوتی هنگام اداء آن #مرتعش_نمیشود.
⚜باید #دقت کرد که دو حرف(( غ )) و (( خ )) درشت و پر حجم هستند. #مهمّ
#همچنین * #افراط و #فشار* در تلفظ این دو حرف (( غ )) را به خاء شبیه می سازد ❌
#وصدای خراش(( خ )) را تشدید میکند❌
🔶 در #تفریط آنها نیز ؛ (( غ )) به صدای نامفهوم #جوفی و #خاء به حرف (( حاء )) #شباهت پیدا می کند.❌
🔶حروف #شش_گانه ے
(( #ء_ه_ع_ح_غ_خ )) را
((حروف حلقی )) نامند. #مهمّ
🔶 @eshragholqoran
🔶⚜🔶⚜🔶⚜🔶⚜
#اشراق_القرآن : کانال تخصصی آموزش قرآن با مدیریت موسسه لیله القدر نور در تهران/
#اسامی_صفات_اصلی
باتحیت در ادامه باب صفات حروف اینک:
#با شرح_بیشتر دو صفت (( جَهر)) و(( هَمس )) همراهیم :
🔶در حروف (( جَهر )) هوای خروجی از تارهای صوتی می گذرد.
این تارها (( تا حدّ زیادی به هم نزدیک شده اند )) مرتعش میشوند و صوت ایجادشده از #جایگاه تولید حرف عبورکرده و(( حروف مجهوره )) را
تولید میکند(هوا+تارهایصوتی+مخرج )
🔶 امّا در حروف (( هَمس )) هوای خروجی در حالی از بین تارهای صوتی می گذرد که #تارها از هم #دورند و هوا بدون #ارتعاش_تارهای_صوتی به مخرج حرف می رسد.(هوا+مخرج )
#آواشناسی در فارسی؛ برای((جَهر))
اصطلاح(( واک )) را به کار برده اند لذا حروف #مجهوره را ((با واک _واک دار ))را به کار برده و
#حروف_مهموسه (( بی واک ))
🔶برای تشخیص حروف #جَهر از حروف #هَمس؛ هر یک از 🌱آزمایشهای🌱 زیر را می توانید انجام دهید.
🔷اوّل انگشت خود را روی برجستگی جلوی گردن گذاشته و حرف را به صورت ساکن: 💢 ف_ س_خ( هَمسی ) 💢ل_ج_ق _( جَهری) ساکن و ممتد تلفظ کنید .
۱🔶در حروف #مجهوره ؛ #ارتعاش_تارهای_صوتی زیر انگشت #محسوس است.
اما در حروف #هَمس : این #ارتعاش حس نمی شود.
۲🔷دوم _با انگشتان هر دو گوش را کاملاً ببندید و دو حرف جُهر و هَمس :
💢مثلاً ز _س_ ساکنه را متناوباً به صورت #ممتد و بدوت فاصله تلفظ کنیذ( ز س ز س ز س. .. )
🔶ملاحظه خواهید کرد هنگان تلفظ(( ز )) صدایی در #جمجمه می پیچد( َجَهر) که ادامه ے آن آزار دهند است :
اما در تلفظ(( س ))از صوت مذکور خبری نیست! ( هَمس )
۳🔶شاگردان کلاس با یکدیگر هماهنگ با اشاره معلم (( ز)) و (( س )) ساکه را تلفظ کنند و امتداد دهند.
در تلفظ ((ز)) صوتی قوی فضای کلاس را پُر می کند( جَهر ) و هنگام تلفظ((س))صوت مزبور یک باره قطع شده و صداها حالت (( خفه )) پیدا می کند( هَمس)
#فایده_شناخت_جَهر_هَمس_در_تجوید :
طبعتاً اجتناب از #هَمسِ حروف مجهوره و #جهرِ حروف مهموسه ؛ #نتیجه شناخت این دو صفت است.
✅این (( آسیب )) به ویژه در موقع # وقف بر حروف #مجهوره 💢مثل(( د)) ؛ (( ر )) (( ق )) و.. حتی در تلاوت اساتید #قرائت شنیده می شود!
💢مانند (( هَمس )) این حروف در کلمات: بعید _خبیرٌ _ بالحقّ_... که صرفاً یک صدای خشک و #مهموسه از مخرج حرف شنیده می شود.
#موفّق و پیروز باشید.
🔶 @eshragholqoran
🔶⚜🔶⚜🔶⚜🔶⚜
🌈اگر اولیت برداشت از مسأله ے #استطالت((ض)) (لزوم تفاوت((ض)) و (( ظ )) حاصل شود ؛ ) مهم ترین قدم در این موضوع برداشت شده است ؛ آنگاه می توان به این مطلب پرداخت که ((بسیار خوب ! ضاد را مثل #ظاء تلفظ نکنیم.❌اما تلفظ صحیح آن چیست ؟ )) در واقع می گوییم:
🔶حرف (( ض )) پر مسأله ترین حرف عرب است ! کمتر حرفی مانند(( ض )) در اقوام و ملل مختلف عرب چنین متنوع #تلفظ شده و می شود.
🔷برخی ملل عرب آن را مانند ((ظ)) برخی به صورت ((ط)) و بخشی دیگر به صورت (( دال مفّخم )) اداء می کنند.
🔶 اما تلفظ صحیح و اصیل(( ض )) را قاعدتاً بایذ در گویش ملّی اهل جزیرةُ العرب _محل نزول قرآن_جستجو کرد.
شکّی نیست که مطابق منابع قدیم و جدیذ تجویدی ؛ 🌱اهل اداء این حرف را دارای(( رخوة ))می دانند ؛ 🌱یعنی صدای(( ض )) #شدید و #انسدادی نیست بلکه #ممتد است و کشش دارد. #مهمّ
🔷از طرف دیگر در تلاوت امروزه ے اساتید _ در اکثر قریب به موارد_حرف ((ض)) #انسدادی و #پرحجم مانند(( دال مفخم )) شنیده می شود.
همان گونه که در بحث مخارح حروف مطرح شده نویسنده با در نظر گرفتن اصالت تلفظ با(( رخوۀ )) و شیوعِ تلفظ با (( شدّة )) هر دو تلفظ را از قاریان قرآن پذیرفتنی می داند! اما نهایتاً روش صحیح تلفظ(( ض ))را(( کُندی )) اتصال و انفصالِ کناره ے زبان و دندان های #اضراس فوقانی می داند و همین معنای #استطاله است.