eitaa logo
مائده آسمانی
109 دنبال‌کننده
5 عکس
1 ویدیو
775 فایل
"مائده آسمانی" گزیده ای از تفاسیر قرآن کریم، پخش شده از رادیو کرمان با کارشناسی حاج محمود خالقی ادمین: @Habib_khaleghi کانال تلگرام: https://t.me/maede_aasmani
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هدایت شده از حبیب
M-A-yoosof 187.mp3
3.68M
🔈برنامه 187، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹حضرت یوسف، وقتی واژه «» را به کار می‌بردند، اگر به معنای بود، به مخاطب نسبت می‌دادند: «ارجع إلی ربّک»؛ اما هر گاه به معنای «» بود، به خودشان نسبت می‌دادند: «إنّ ربّی بکیدهنّ علیم». 🔹این که پادشاه گفت: «یوسف را نزد من بیاورید» یک زندانی نبود؛ بلکه می‌خواست اولا یوسف را کند و ثانیا از او بگیرد و احیانا و مقامی به او بدهد و گرنه معنا نداشت یک وقتی احضار می‌شود، شرط بگذارد و بگوید اول تکلیف آن زنان را مشخص کنید. 🔹حضرت با این شرط گذاشتن، می‌خواستند دامن خود را از پاک بکنند و این گونه زمینه را برای قبول و در آینده آماده نمایند. 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
M-A-yoosof 188.mp3
3.35M
🔈برنامه 188، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹آنچه یوسف را یوسف کرد، او بود، نه . 🔹یکی از مصادیق بارزِ سیرت زیبای یوسف، او از کسانی بود که سبب شدند سالها در بیفتد. او حتی صراحتا آنان را نکرد و به ، تنها این پیغام را رساند که «بپرس قضیه که دستشان را بریدند، چه بود؟» 🔹در آمده خداوند به اختیارِ همه چیز را (واگذار) کرده، غیر از یک چیز و آن این است که خودش را ذلیل کند. ظاهرا مقصود، این است که و ، آن قدر اهمیت دارد که خودش حفظ آن را بر عهده گرفته است و اسبابش را فراهم می‌کند. 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
M-A-yoosof 189.mp3
3.57M
🔈برنامه 189، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹یوسف در ارسال پیغام به ، کرد و مستقیما از پادشاه نخواست که از زنان بپرسد؛ بلکه به فرستاده‌ی او گفت: «از پادشاه چنین بپرس!». وقتی پادشاه بخواهد به این پرسش پاسخ دهد، قاعدتاً باید خودش از بپرسد. پس یوسف از پادشاه خواست که تکلیف زنان را تشخیص کند. 🔹«سؤال» اینجا به معنای است، نه . اما پرسش گاهی برای و دانستنِ چیزی است که نمی‌دانیم و گاهی برای بازخواست و است. اینجا پرسشی که یوسف مطرح می‌کند، به قصد بازخواست است، نه برای استفهام. 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
M-A-yoosof 190.mp3
3.03M
🔈برنامه 190، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹وقتی از و ، پرسید که ماجرا چیست، ایشان گفتند که ما هیچ بدی از سراغ نداریم؛ اما همسر عزیز علاوه بر این که به گواهی داد، کرد که این من بودم که کردم. 🔹پرسش: چرا همسر عزیز در این موقعیت، به گناهش کرد؟ 👈پاسخ: احتمال نخست؛ سالها داشت و می‌خواست رها شود. 👈احتمال دوم؛ را دید که حتی در این موقعیت نیز نام را به عنوان نبُرد. 👈احتمال سوم؛ آن قدر به یوسف داشت که می‌خواست یوسف با و از آزاد شود، نه مانند یک زندانی که شده است. (این احتمالات قابل جمعند) 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هدایت شده از حبیب
M-A-yoosof 191.mp3
3.55M
🔈برنامه 191، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹این عبارت، گفتار علیه السلام است که «ذلک لیعلم أنّی لم أخنه بالغیب و أنّ الله لا یهدی کید الخائنین و ما أبرّئ نفسی إنّ النّفس لأمّارة بالسوء إلا ما رحم ربّی إنّ ربّی غفور رحیم» یعنی این‌ها برای آن است که «او» بداند به وی خیانت نکردم و خداوند مکر خائنان را به سرانجام نمی‌رساند. و نفس خویش را تبرئه نمی‌کنم؛ زیرا نفس بسیار به بدی امر می‌کند، مگر آن که پروردگارم رحم کند که پروردگارم بسیار بخشایشگر و مهربان است. 🔹مقصود از «او» در عبارت فوق، است؛ یعنی می‌خواستم پادشاه بداند که من به نکردم. 🔹مقصود از این خیانت، هم در امور بوده است و هم در امور و و دستگاه و غیره. 🔹برخی عبارت فوق را گفتار دانسته‌اند که در برنامه بعد به آن خواهیم پرداخت. 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هدایت شده از حبیب
M-A-yoosof 192.mp3
3.95M
🔈برنامه 192، آیه 50 ـ 53 🌺چکیده این برنامه: 🔹عبارتی که در برنامه گذشته بحث شد، در دیدگاه برخی از مفسران، سخنِ است، نه سخن ؛ زیرا این عبارت، در ادامه سخنان زلیخا آمده است و «قال» ندارد. اگر سخن یوسف می‌بود، باید در ابتدای آن، «قال» می‌‌آمد. 🔹در پاسخ به این استدلال، گفته شده این امر در قرآن نظیر دارد؛ مثلاً در آیه معروف «آمن الرسول ...» عبارت «لا نفرّق ...» سخن است؛ اما «قالوا» یا «یقولون» ندارد. 🔹نیز گفته شده بیانِ چون «إنّ الله لا یهدی کید الخائنین» و «إنّ النفس لأمّارة بالسوء إلا ما رحم ربّی» آن هم از جانب زلیخا که نداشت، بعید است. اما این دلیل چندان محکمی نیست؛ زیرا می‌توان ادعا کرد که زلیخا در آن موقع ایمان آورده و کرده بود. 🔹دلیل محکمتری برای دفاع از دیدگاه نخست ـ قائل بودن یوسف ـ وجود دارد که در برنامه آینده خواهد آمد. 🔸https://t.me/maede_aasmani 🔸https://eitaa.com/maede_asmani 🔸https://chat.whatsapp.com/Cwldip6vQkP9Q44Tteriw0