eitaa logo
« پُرسانــــــــــــــ پُرسانــــــــــــــ » «...ن‌...»
28 دنبال‌کننده
1.9هزار عکس
991 ویدیو
20 فایل
بسم‌الله الرحمن‌الرحیم انا اعطیناک #الکوثر فصل لربک #وانحر ان شانئک هو #الابتر قرآن،حدیث،دعا،احکام،متن،شعر،و... (جهان، انقلاب اسلامی، ولایت فقیه) پُرسان‌پُرسان تا آسمان
مشاهده در ایتا
دانلود
و معارف ؛ سرزمین : هنگام مشعرالحرام ، حجاج چیست ؟ ذکر و یاد خدا نمودن ، خواندن خدا و دعا به درگاه او ، انس با خدا داشتن و خلوت نمودن با او آیه ۱۹۸ : لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ گناهي بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان (و از منافع اقتصادي در ايام حج) طلب كنيد ، و هنگامي كه از كوچ كرديد ، خدا را نزد الحرام ياد كنيد ، او را ياد كنيد همان طور كه شما را هدايت نمود و قطعا شما پيش از اين، از گمراهان بوديد (ع) فرمودند : خداوند به حجاج می فرماید : هنگامیکه از عرفات بسوی مشعرالحرام رفتید ، در مشعرالحرام خدا را یاد نمایید : با یاد کردن نعمت های الهی با صلوات بر ( حضرت ) محمد (ص) که سید پیامبران الهی است با صلوات بر ( حضرت ) علی (ع) که سید برگزیدگان الهی است ، ج۹۹ ، ص۲۵۷ ، ح۳۶
اسرار و معارف سرزمین مشعرالحرام : چرا سرزمین مشعرالحرام ، نامیده شد ؟ هنگامیکه (ع) در سرزمین و بر روی فرود آمد ، بدستور الهی خانه را ساخت و ماموریت یافت تا مناسک را انجام دهد ، حضرت آدم (ع) پس از وقوف ، بسوی حرکت نمود و مغرب و عشاء را با هم در سرزمین مشعر بجا آورد چون حضرت آدم (ع) دو نماز را در این سرزمین ، جمع خواند ، این سرزمین را جمع نامیدند ( علل الشرائع ، ج۲ ، ص۴۳۷ ، ح۱ ) به فرموده علیه السلام : حضرت آدم (ع) در سرزمین مشعرالحرام با دعا و نیایش به درگاه خداوند متعال ، عبادت نمود و توبه نمود ( بحارالانوار ، ج۹۹ ، ص۳۶ ، ح۱۴ ) برای حجاج نیز مستحب است که شام روز عرفه ، نماز مغرب و عشاء را در سرزمین مشعرالحرام با هم بصورت جمع بخوانند
اسرار و معارف سرزمین چرا سرزمین مشعرالحرام ، نامیده شد ؟ ۱- چون سرزمین مشعر ، داخل محدوده الهی قرار دارد ، با لفظ استفاده می شود تا دانسته شود که این سرزمین همانند حرم ، دارای حرمت است و رعایت حدود و حرمت آن بر همگان لازم است ۲- ، بوده و است ۳- مشعر بر وزن ( با میم و عین مفتوح ) ، اسم مکان است که ریشه آن از مصدر ، گرفته شده و دارای معانی متعددی است : ۱- اگر از » ( با شین مفتوح ) به معنی ، باشد ، یعنی ؛ : پس مشعر مکانی است که حجاج و مهمانان الهی بر آن قدم می گذارند تا علامت ها و نشانه های الهی را ببینند و این دیدن نشانه ها سبب افزایش و معرفت آنان بگردد ۲- اگر از ( با شین مکسور ) به معنی و آگاهی باشد ، یعنی ؛ ، پس « مشعر » مکانی است تا حجاج و مهمانان الهی وارد آن می شوند تا با اطاعت از دستورات الهی ، بر علم و آگاهی و معرفت آنان افزوده شود ۳- اگر از به معنی ؛ داشتن از چیزی بیاید ، یعنی ؛ و درک عمیق داشتن از و ، البته باید توجه داشت که معنایی دقیق تر و عمیق تر از دارد ، زیرا انسان در مرحله اول با دانستن ، علم و آگاهی پیدا می کند و سپس در مرحله بعدی ، با دقت زیاد و احساس عمیق ، به عمق حقیقت چیزی پی می‌برد ، ، ؛ مکانی که حجاج و مهمانان الهی با حضور در آن ، بدنبال بالا بردن درک و احساس خود و عمیق تر نمودن آگاهی و معرفت خود از معارف الهی هستند باید توجه داشت که سه معنای بالا بلکه به ترتیب همدیگر هستند : را مشعر نامیده اند زیرا در این سرزمین : علامت‌ها و نشانه های الهی را می‌بینند با دیدن نشانه ها ، علم و آگاهی پیدا می کنند با دقت و تعمق در نشانه ها ، شعور و درک خود از معارف الهی را بالا می‌برند و این مهم زمانی بدست خواهد آمد که ؛ ابتدا در و ، با و ، وجود خویش را از آلودگی ها پاک نماید تا ظرف وجودش قابلیت دریافت را پیدا نماید ، سپس و سرزمین مشعرالحرام قدم نهاده و بدنبال نشانه های الهی و آگاهی از حقایق و درک عمیق تر معارف الهی باشد
و معارف سرزمین مقام و منزلت مهمانان خدا هنگامیکه در ، از می‌شوند و با و به دور از تجملات و زرق و برق و تعلقات دنیوی در و و به عبادت و مناجات با خدا می‌پردازند، آنگونه به خدا نزدیک می‌شوند و رضوان الهی را تحصیل می کنند ، که خداوند به وجود چنین بندگانی افتخار می‌کند شخصی خدمت علیه السلام عرضه داشت : ای پسر رسول خدا (ص) ، هنگامیکه ما در عرفات و منی وقوف می‌کنیم ، خدا را یاد می‌کنیم و او را تمجید می‌نماییم و بر (ص) و آل طاهرینش صلوات می‌فرستیم و همچنین علاوه بر آن فضائل و اعمال نیک پدرانمان را یاد می‌کنیم تا حق آنان را ادا کرده باشیم. حضرت فرمودند : آیا شما را آگاه کنم به کاری که ، بهتر از اینها ، حق آنان را ادا کند؟ گفتند : بلی ، ای پسر رسول خدا (ص) امام سجاد علیه السلام فرمودند : بهتر و برتر از آنچه گفتید ، این است که با خود یادآوری و تجدید عهد نمایید : یاد نمودن و شهادت دادن بر وحدانیت خدا یاد حضرت محمد رسول خدا (ص) و شهادت بر اینکه او سید انبیاء است یاد حضرت علی (ع) ، ولی خدا و شهادت بر اینکه او سید اوصیاء است یاد ائمه طاهرین (ع) و شهادت بر اینکه آنان بندگان با اخلاص خدا هستند و اینها بدین خاطر است که ، همانا خداوند متعال شام روز عرفه و هنگام برآمدن آفتاب روز در برابر ملائکه مقرب خود ، به وجود کسانی که در و وقوف کرده‌اند ، افتخار و مباهات می‌کند ، خداوند به ملائکه می‌فرماید : اینها ، بندگان من هستند ، که از شهرهای دوردست ، ژولیده و غبارآلود ، در این سرزمین ، در محضر من حاضر شده اند ، آنان فقط برای تحصیل رضایت من ، از خواهش ها و تعلقاتشان ، و سرزمین و وطنشان ، و عزیزان و دلبستگانشان جدا شدند ( و به اینجا آمده اند ) ، ج۹۹ ، ص۲۵۹ ، ح۳۷
و معارف چرا در حج ، واجب شده است؟ هنگامیکه (ع) و (ع) به دستور الهی انجام می‌دادند ، در مکان در منی ، در برابر آنان ظاهر شد و با وسوسه های خود سعی داشت آنان را از انجام دستورات الهی باز دارد ، از طرف خداوند متعال به آنان دستور داد ، با پرتاب سنگ بسوی شیطان ، او را دور سازند و به اطاعت از دستورات الهی ادامه دهند ، بدین ترتیب « پرتاب سنگ بسوی مکان شیطان در منی » بعنوان یکی از و دستورات الهی ، بر همگان گردید تا نماد و الگویی باشد برای تمامی لحظات زندگی ، که بندگان خدا با دور ساختن شیطان ، از همه خدایان دروغین ، تمایلات و خواهش های نفسانی ، انحرافات و کارهای ناپسند ، دور شوند و به اطاعت از دستورات الهی بپردازند علیه السلام فرمودند : (ع) از ( ) بسوی حرکت نمود و روز عید قربان به سرزمین منی رسید، (ع) ، حضرت آدم (ع) را بسوی هدایت نمود، اما در مکان در برابر حضرت آدم(ع) ظاهر شد و به او گفت : ای آدم(ع) ، به دنبال کجا هستی ؟ جبرئیل(ع) گفت : ای آدم(ع) ، هفت سنگریزه بسوی او پرتاب کن و هنگام پرتاب هر سنگ ، بگو ، حضرت آدم(ع) همانگونه که جبرئیل(ع) تعلیم داده بود، عمل نمود و در نتیجه رفت ، ج۲ ، ص۴۰۰ ، ح۱ ( فرزند امام صادق - ع ) گفت ، از برادرم علیه‌السلام سوال نمودم : در مناسک حج قرار داده شده است ؟ امام کاظم علیه السلام فرمودند : زیرا لعین ، در مکان جمرات در برابر حضرت ابراهیم(ع) ظاهر شد و حضرت ابراهیم(ع) با سنگ بسوی او پرتاب نمود ، بدین ترتیب ، عمل حضرت ابراهیم (ع) گردید ، ج۲ ، ص۴۳۷ ، ح۱