📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
کمک به جبهه
طبق برنامهی همیشگی این سالها، شنبه عصر، قرار بود جلسهی صحیفهی امام برقرار باشد که خبر شهادت سید، دلها را پریشان کرد.
همه میخواستند بروند تجمع حرم، از طرفی دل همه گرفته بود، میخواستند همدیگر را ببینند و بدانند چه باید بکنند.
قرار شد جلسه، بعد نماز مغرب باشد. خانمهای هیأت «بنات المقاومة» که از بعد هفتم اکتبر یک سال است جمعهها جلسهی ندبه دارند هم بودند.
در جلسه، صحبت از این شد که ما بعنوان خانم، با حکم جهاد حضرت آقا، چه باید بکنیم. امکاناتمان چیست که برای آزادی قبله اول مسلمین و همراهی با لبنان باید به میدان بیاوریم.
مطالبه، تبیین و گفتگوی عمومی برای آمادگی اذهان، کمک مالی، تحریم کالاهای صهیونیستی، دعا و ایدههایی مثل کشیدن پرچم اسرائیل غاصب جلوی در حیاط و امثال اینها مطرح شد. جلسه خوبی بود الحمدلله که انشاءالله دقیقتر مینویسم.
همانجا ذیل کمک مالی، گفته شد خانمها در دفاع مقدس طلا میدادند. چراغ اهدای طلا همانجا روشن شد.
توی گروه مجازی همان جلسه هم که صوتهای هیأت بارگذاری میشود، ایده مطرح شد، چند نفر خانم از شهرهای دیگر هم پیام دادند که طلا اهدا کردند.
خلاصه اینکه بدون هماهنگی قبلی، بیش از هفت میلیون تومان نقد و کارت هدیه، پنج گوشواره، یک گردنبند، یک انگشتر و یک سکه پارسیان جمع شد.
همچنان هم پیام میرسد که طلا اهدا میکنیم.
هیأتهای خانگی زنانه، خیلی خوب میتوانند پای کار کمک مالی بیایند انشاءالله.
میزان کمک مهم نیست، آن تحول روحی که با حکم جهاد ایجاد میشود و آن حس پیوستگی با جبهه مقاومت است که میتواند امت را امت کند انشاءالله.
رقیه فاضل
ble.ir/rq_fazel
شنبه | ۷ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
با همه امکانات
سوختیم، جگرهامان آتش گرفت. غصه خوردیم. اشک ریختم. برای ساعاتی از زندگی سیر شدیم.
اما یادمان آمد بزرگی گفته بود «دلا بسوز که سوز تو کارها بکند»
پس شعله درون را به کار گرفتیم، جمله رهبر عزیزمان را مبنای عمل قرار دادیم. به جان خودمان نشاندیم که اکنون فرض است اقدامی کنیم. چه اقدامی، هنوز نمیدانستیم.
پس تصمیم گرفتیم شعلههای فروزانمان را یکی کنیم. جمعی از بانوان هنرمند دورهم جمع شدیم. حرف زدیم، نه از غمهامان که از وظیفهها، از امکانها و راهکارها.
بعد وارد عمل شدیم. آن یکی قلم به دست شد و متنی نوشت، دیگری به پدر قنادش زنگ زد و بیست کیلو کیک را قول گرفت برای فروش به نفع محور مقاومت، هنرمندی رفت که با فوتوشاپ کاری کند کارستان، دختری دانشجو گفت که برود خانه با خط خوش پلاکاردهایی برای تجمع آماده میکند.
فهرستی هم نوشتیم از هر آنچه یک بانوی دغدغهمند میتواند به نفع این روزهای غزه و لبنان انجام دهد.
حالا آتش غم این روزهایمان سوخت شده برای موشکها و به زودی بر سر منحوس اسرائیل فرود خواهد آمد.
راستی ما امکان مادریمان را هم به کار گرفتیم. بچه گهای کوچکمان را در این جلسه همراه کرده بودیم و دانههای تفکر مقاومت را در قلبشان کاشتیم.
فهیمه فرشتیان
یکشنبه | ۸ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
جریان، تربیت نویسندهٔ جریان ساز
eitaa.com/jaryaniha
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
اهدای جمال
روایت اهدای طلای زنان را راحت خرج نکنیم. اهدای طلا توسط زنان، با اهدای پول برابری نمیکند، پول و طلا را کنار هم نگذاریم! اهدای طلا توسط زنان با اهدای پول فرق دارد. همانطور که اهدای لباس بچهگانه با اهدای دارو فرق دارد.
نیتها و ذبح نفسهای زنانه را نادیده نگیریم. این زن در اهدای طلا، دارد وجهی از وجوه جمالیاش را اهدا میکند، از آنچه موجب زینتش است دل میکند. محبتی که در اهدای طلا نهفته است، صرفا اقتصادی نیست، وجودی است.
حجم زیادی از وداعهای زنانه و سلامهای خواهرانه و مادرانه در هدایای زنانه نهفته است. همین معناها و نیروهاست که امید است زمین بازی را عوض کند... .
صفورا سادات امینجواهری
دوشنبه | ۹ مهر ۱۴۰۳ | #اصفهان
رستا، روایتسرای تاریخ شفاهی اصفهان
@rasta_isfahan
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
گردنبندهای بابرکت
از دو روز پیش که حضرت آقا حکم جهاد دادند و جمعآوری کمکهای مالی و طلا به جبهه مقاومت از سوی خانمها در هیأت بنات المقاومة آغاز شد، خانمهای زیادی هم به این کاروان پیوستهاند الحمدلله.
امشب، یکی از خانمهای هیأت، خودش در خانه روضه گرفته بود و همسایهها و رفقایش را دعوت کرده بود برای نماز استغاثه و جلسه تبیینی. الحمدلله باز هم پول نقد و طلا جمع شد.
تا الان ۳۳ قطعه طلا و ۳۰ میلیون نقدی کمک جمع شده است. پول نقد که واریز خواهد شد انشاءالله. اما برای طلاها، بعضی خانمها گفتند حاضرند بعضی قطعات طلا را با پانزده درصد یا ده درصد یا سه درصد بیشتر از قیمت بازار بردارند به نفع مقاومت. استدلالشان بسیار زیبا بود. گفتند این طلاها، طلاهای عاقبتبخیر و پربرکتی هستند و فرق دارند با طلای طلافروشی. اینطور شد که قرار بر مزایده شد تا انشاءالله اگر کسی خواست بخرد برای کمک، بتواند. یاد داستان گردنبند بابرکت حضرت زهرا سلاماللهعلیها افتادم...
چقدر قصههای پشت اهدای هر کدام از این قطعهها زیبا بود. خدا کمک کند که دوستان تجربهنگاری بتوانند بنویسند.
رقیه فاضل
ble.ir/rq_fazel
دوشنبه | ۹ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلـه | ایتــا
📌 #سید_حسن_نصرالله
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
جوشن صغیر
چند ساعتی پس از آنکه رهبر انقلاب اعلام کردند بر همه مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان بایستند پیامی از یکی از دوستان دریافت کردم:
«پنجشنبه قرائت جوشن صغیر به نیت پیروزی رزمندگان مقاومت در منزل شخص مذکور برگزار میشود. جهت اعلام حضور یاعلی را ارسال کنید»
یاعلی گفتیم.
کل روز پنجشنبه مراسم را به خودمان یادآوری میکردیم که مبادا دیدن امپراطور دریا! غفلتآفرین شود و یادمان برود یاعلی گفتیم.
بعد از نماز مغرب بانگ رحیل به صدا درآمد و برای رفتن آماده شدیم.
آدرسی که داشتیم را پی گرفتیم و به در خانهشان رسیدیم.
در خانه باز بود اما به نشانه ادب زنگ را فشردیم و وارد شدیم.
پس از بالا رفتن از چندین پله به طبقه سوم رسیدیم.
میزبان به استقبالمان آمد.
وارد شدیم.
مردانه و زنانه در دو قسمت مجزا بود.
از همسرم جدا شدم و وارد قسمت زنانه شدم.
اکثریت را نمیشناختم.
سلامی عمومی دادم و نشستم.
چند دقیقهای نگذشته بود که با سینی از شربت زعفرانی مورد استقبال واقع شدم.
اندکی آبلیمو به آن اضافه کرده بودند که طعمش را متفاوت کرده بود.
هنوز شربت از گلویم پایین نرفته بود که ظرفی از حلوا هم در مقابلم قرار گرفت.
مشغول پذیرایی از خودم بودم که کاغذی در دست دختری نظرم را جلب کرد.
پشت کاغذ به سمتم بود و نمیتوانستم روی آن را ببینم.
پس از چند لحظه دخترک کاغذ را بر روی دیوار چسباند و کنار رفت.
تازه فهمیدم قضیه از چه قرار است.
پوستری از سید حسن نصر الله بود.
گل میزی را کنار عکس گذاشتند و یک دیس حلوا و چند قلمه گل که درون شیشههای سبز رنگ بودند.
و البته یک ظرف که مقداری پول؛ یک جفت گوشواره و یک النگو درون آن بود.
قسمت اول برایم ملموس بود.
رسم ایرانیهاست که در کنار عکس رفتگانشان گل و حلوا بگذارند،
اما پول و طلا نه.
خویشنداری کردم و چیزی نپرسیدم.
چند دقیقهای که گذشت یکی از خانمها سینی پول و طلا را برداشت و از جمع پرسید: «دیگه کسی نمیخواد به لبنان کمک کنه»
پس از آنکه چند خانم دستها را در کیف بردند و مبلغی بر پول داخل سینی افزودند سینی به قسمت مردانه منتقل شد تا در آنجا هم اندوختهای جمع شود.
پس از قرائت زیارت عاشورا؛ گزیدهای از جوشن صغیر خوانده شد.
همزمان با خواندن دعا و زیارت ناخوداگاه خاطرات دوران کرونا در ذهنم زنده شد.
آن موقع که آقا اعلام کردند برای بهبود اوضاع دعای هفتم صحیفه خوانده شود و هرشب بعد از اخبار ۲۰:۳۰ وقتی علی فانی دعا را میخواند از عمق وجود و در بین همهی ناامیدیها قلبمان به خلاصی از آن شرایط مطمئن میشد.
جوشن صغیر تمام شد و روضه خوانی شروع شد.
روضه حضرت زهرا ...
روضهخوان روضه میخواند، که حدادیان در سرم شروع به خواندن «ذکر لبا وقتی که یا زهرا میشد همه گرههامون وا میشد...» کرد.
با خودم گفتم شاید هدف روضهخوان و صاحب خانه هم از انتخاب روضه حضرت زهرا همین بوده،
شاید قرار است حضرت زهرا اشک را از چشمان بچههای غزه پاک کند...
شاید قدس را قرار است حضرت زهرا آزاد کند...
با تمام شدن روضه سینی چای وارد مراسم شد و نوای پایان مجلس به گوش رسید.
با صاحب خانه خداحافظی کردم و از خانه بیرون آمدیم.
از پلهها که پایین میآمدم به این فکر میکردم که قطعا همانطور که آن ویروس منحوس تمام شد این سگ هار هم نخواهد ماند.
زهرا جلیلی
پنجشنبه | ۱۲ مهر ۱۴۰۳ | #قم
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
من و گردنبد و گلوله
همین سال گذشته بود.
برای یک پروژه نویسندگی تست دادم و نوشتهام را نپسندیدند.
ناامید نشدم. دوباره برایشان نوشتم.
دفعه دوم نوشتهام تایید شد و عضو گروه نویسندههای آن پروژه شدم.
چند ماه بعد هم مجموعهکتابی که نوشتیم رونمایی شد.
اسم کتابها «از جان و دل» بود؛ خاطرات کارمندان کمیته امداد که از جان و دلشان مایه گذاشته بودند برای رفع محرومیت و نشر مهربانی.
توی این فکر بودم دستمزد کار که واریز شد برای خودم یک چیزی بخرم تا هربار نگاهش میکنم شیرینی آن روزهای پرتلاش را بخاطرم بیاورد.
حقیقت اینکه در نهایت دستمزدم پول زیادی نبود و نمیشد با آن، کار بزرگ و خاصی انجام بدهم یا چیز فاخر و وسیله کارراهاندازی بخرم.
لذا تا توی یک پیج طلافروشی چشمم افتاد به این گردنبند، منی که ریاضی سوم دبیرستان را با تک ماده قبول شده بودم، بیکه شمّ اقتصادیام خوب باشد یا چیزی از حساب و کتاب و درصد و مالیات و اجرت بدانم، این زیبا را سفارش دادم.
اولین دستمزد جدی و کاری من در عرصه نوشتن؛ شد این گردنبند که عاشق مرواریدش هستم و برایم نماد کمخوابیدن، سحرخیزی، زیادخواندن و متصلنوشتن است.
حالا نمیدانم قیمت یک گلوله چند است؟
اما میخواهم این قشنگ صورتی را با جان و دل تقدیم جبهه انقلاب کنم.
میدانید؛
این گردنبند ارزش مادی چشمگیری ندارد ولی اگر به قدر همان یک گلوله بیارزد
و برود بنشیند توی سینه قاتل بچههای فلسطینی و لبنانی و کاپشنصورتی،
من و گردنبند و گلوله
به کمال خودمان رسیدهایم.
فرزانه حیدری
eitaa.com/alaviyehsadat
شنبه | ۱۴ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
همش برمیگرده
و از تو درباره زن در انقلاب اسلامی میپرسند، بگو او کسی است که بلد است چهطور با یک بغل روسری، بیاید تو حزب خدا.
به چهرهاش ۲۰ سال بیشتر نمیخورد. نشستم کنارش. میگفت اولین بار است میآید چنین بازارچهای.
ازش پرسیدم: «با این کسادی بازار، چهجور حاضر شدی پنجاه درصد فروشت رو بذاری برای جبهه مقاومت؟»
نگاهی به من کرد و نگاهی به روسریها. خط لبخند پهن شد رو صورتش.
«برمیگرده. همش برمیگرده.»
مریم برزویی
@koookhak
پنجشنبه | ۱۲ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
صددرصد سود
دنیای آدمهای اطرافم افتاده رو دور بخشیدن. آن هم با چه سرعتی. درست مثل حوادث ماههای اخیر که اقلا خوراک یک دهه بود و ما توی چند ماه، از سر گذراندیم.
ولی من هنوز ماندهام روی خط شروع. انگار کر بودم وقتی سوت آغاز مسابقه را زدند.
همین جور که روی مبل دراز کشیدهام دور و اطراف خانهام را میپایم.
خاطرات زنهایی که این روزها از عزیزترین داراییهایشان گذشتهاند، جلو چشمم جان میگیرد.
با خودم میگویم: «تو این خانه چی برای من از همهچیز باارزشتر است؟»
نگاهم قفل میشود روی کتابخانه. بلند میشوم و زانو میزنم جلوش.
با تکتکشان هزار و یک خاطره دارم. برای بهدست آوردن بعضیشان کلی کتابفروشی زیر پا گذاشتهام. چندتایشان هم هدیه است. هدیه روزهای مخصوصی از زندگی.
عزیزترین من هم کمکم از پشت ابر میآید بیرون.
کتابهایم.
یاد آدمهایی میافتم که هر بار جلو کتابخانهام ایستادهاند با کلی التماس، که حداقل هدیه نمیدهی بفروش.
گوشی را برمیدارم. شمارهها را میآورم. دست و دلم میلرزد. گوشی را میگذارم زمین و دوباره تکتکشان را نگاه میکنم.
یکییکی از قفسه میآورمشان بیرون. درددلهام که تمام میشود، زنگ میزنم به بچهها.
اولش خیال میکنند چیزی خورده تو سرم.
وقتی میگویم میروند جایی بهتر از قفسههای خانه ما، تازه دوزاریشان میافتد.
بعضی چند برابر قیمت پشت جلد، کتابها را برمیدارند. بعضی هم فقط پولش را میریزند به حساب جبهه مقاومت و میگویند بفروش به یک نفر دیگر.
چند روز است، بیشتر کتابها هنوز سرجاش است و دارد خرید و فروش میشود.
یاد قرآن میافتم، وقتی دودوتا چهارتای دنیا را به هم میزند.
«...که هفت خوشه برویاند، که در هر خوشه یکصد دانه باشد...»
مریم برزویی
@koookhak
جمعه | ۱۳ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #فلسطین
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
پدر، فلسطین، پسر
روستای فتحآباد دبیرستان نداشت. دبیرستان، را توی مدرسه پسرانهی قدس روستای تادوان درس خواندم. نزدیک روز قدس که میشد با کمک بچهها روزنامه دیواری و بروشور آماده میکردیم و بین بچهها پخش میکردیم. آقای رستگار مدیر دبیرستان هم خیلی پایه بود. همیشه یادآوری میکرد که برای روز قدس برنامه داشته باشید؛ ولی برای راهپیمایی روز قدس مشکل داشتیم. راهپیمایی توی خفر بود و چون از حد ترخص رد میشد، فتحآبادیها نمیتوانستند شرکت کنند.
سال ٨۶ تصمیم گرفتیم راهپیمایی را توی روستای خودمان برگزار کنیم. از چند روز قبلش یک سیستم صوتی سیار پیدا کردیم. پرچمهای محرم هم برای شروع خوب بود و کارمان را راه میانداخت. دهیار روستا که خودش یک پا سخنران بود، قرار شد شعارهای جمعی را آماده کند. یک روز قبل از راهپیمایی رفتیم مسجد و از بلندگو به مردم خبر دادیم که روز قدس توی روستا راهپیمایی داریم. حوزه بسیج امام رضا آخر روستا بود و مسجد اول روستا. بین اینها تقریبا یک کیلومتری فاصله بود. قرار شد توی همین مسیر راهپیمایی کنیم. روز قدس مردم جمع شده بودند. بچهها با دوچرخه و موتور، بزرگترها هم پیاده راه افتادند.
یک نفر بلندگو را گرفت. دهیار شعار میداد و بقیه هم تکرار میکردند. راهپیمایی توی روستا برای مردم تازگی داشت. بعضیها توی راهپیمایی شرکت نکردند ولی صدای جمعیت که بلند شد یکییکی جلوی در حیاطشان میآمدند و از همانجا شعار میدادند. بعد از آن راهپیمایی توی روستا شد کار هر سالهامان.
توی مرداد سال ٩٣ اسرائیل به یکی از دبستانهای دخترانهی فلسطین حمله کرده بود و دانشآموزان زیادی شهید شده بودند. همان روزها کلا پیگیر اخبار غزه و فلسطین بودیم. یک روز سر سفره ناهار همینطور که اخبار گوش میدادیم و با همسرم در مورد کمک به مردم فلسطین و غزه حرف میزدیم، محمد پسرم که پنج سالش بیشتر نبود، با لحن بچهگانهاش گفت: «بابا چطوری میتونیم کمکشون کنیم.»
گفتم: «بابا بچهها به آب و غذا و وسایل مدرسه و بازی نیاز دارن. یکی پول داره باید پول بده، یکی عروسک داره میتونه عروسکش بده، مثلا تو دوچرخه داری میتونی دوچرخهات بدی.» چشمش رو تنگ کرد و گفت: «یعنی میتونم دوچرخهام بهشون بدم؟»
گفتم: «ها بابا چرا نتونی. ولی من تازه دوچرخه برات خریدم سختت میشه.»
گفت: «نمیشه، میخوام بچههای غزه رو خوشحال کنم.» همسرم خیلی ذوقش کرد و صورتش را گرفت توی دستش و بوسش کرد. دوباره گفتم: «بابا محمد من پول ندارم دوباره برات دوچرخه بخرما. حاضری ازش دل بکنی؟» گفت: «آره. اشکال نداره. دوچرخه نمیخوام.»
چند تا از آشنا و فامیل وقتی شنیدند گفتند: «چرا بچه رو اذیت کردی؟ میذاشتی بچه با دوچرخه بازی کنه.» گفتم: «به جای این حرفا شما از بچه یاد بگیرین، شما هم یه چیزی کمک کنین.» دو سه روز بعد گرد و خاک دوچرخه را گرفتیم و روی کاغذ آچار چند تا شعار برای بچههای غزه نوشتیم و چسباندیم روی دوچرخه و بردیم تحویل کمیته امداد دادیم.
روایت محمدحسین حیدری ساکن روستای فتحآباد شهرستان خفر
به قلم: مهناز صابردوست
یکشنبه | ۱۵ مهر ۱۴۰۳ | #فارس #خفر روستای فتحآباد
حافظه، حسینیه هنر شیراز
@hafezeh_shz
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
بفرمایید آش داغ خوشمزه با طعم مقاومت
مهدکودک به بهانه روز جهانی کودک، یک موکب برپا کرده بودند و آش میفروختند، البته کل هزینه میرفت برای کمک به کودکان لبنانی.
و اینطوری بچهها هم آش خوردند هم به بچههای لبنان کمک کردند.
فاطمه محمدی
eitaa.com/f_mohaammadi
سهشنبه | ۱۷ مهر ۱۴۰۳ | #قم
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
کادوی روز معلم
از همکارم شنیدم گروهی در ایتا به اسم "جنبش اهدای طلا به جبهه مقاومت" راهاندازی شده. در این گروه، خانمهای ایرانی طلاهایشان را از طریق دفتر آقا به مردم لبنان هدیه میدهند. عضو گروه شدم. از بالا تا پایین پیامها را خواندم. عکس طلاهای اهدایی از شهرهای مختلف را دیدم.
وقتی اسم شیراز را در گروه سرچ کردم، عکسی را نشانم داد پایین عکس نوشته بود: «تقدیم به جبههی مقاومت به فرمان رهبرم سیدعلی خامنهای، به امید نابودی اسرائیل و پیروزی حزبالله، خانم ۵٧ ساله از شهرک صدرای شیراز».
عکس را برای ادمین گروه فرستادم و گفتم: «ما توی دفتر تاریخ شفاهی دنبال همچین افرادی میگردیم. کارمون مردمنگاری لبنان و فلسطینه.» آیدی اهداکننده را گرفتم.
عکس را برایش ارسال کردم، خودم را معرفی کردم و فعالیتم را توضیح دادم. بعد از شش ساعت آنلاین شد، جوابم را داد. اولش قبول نکرد ولی بعد از اینکه چند تا صوت بینمان رد و بدل شد راضی شد که بیاید دفتر و با هم صحبت کنیم. شماره موبایلش را گرفتم. در مسیر دفتر بودم به او پیام دادم: «سلام! من راه افتادم، ساعت ٣ منتظرتونم.» جواب داد: «سلام! ما هم راه افتادیم. با مصاحبه مخالفم ولی نمیدونم چرا دارم میام!»
ساعت ٣ رسیدم دفتر. پنج دقیقه بعد یک دختر خانم ١۶-١٧ ساله و یک خانم تقریباً ۶٠ ساله آمدند داخل. رفتم استقبالشان و به اتاق مصاحبه راهنمایشان کردم. روی مبل نشست و گفت: «آخه ٧٠٠ تومن هم پول شد که من به لبنان کمک کردم؟! خانومها سرویس طلاشون رو دادن، برید با اونها مصاحبه بگیرید.» گفتم: «فعلاً بیا از بچگیتون شروع کنیم با هم صحبت کنیم.»
شروع کرد: «زرافشان مظفریم. سال ١٣۴۶ تو مظفری خرامه دنیا اومدم. کلاس چهارم بودم با بابام میرفتم خرامه علیه شاه تظاهرات میکردم. انقلاب که پیروز شد، رفتم تو مسجد عضو بسیج شدم. کلاسهای اسلحهشناسی رو گذروندم. دوست داشتم برم جبهه به رزمندهها کمک کنم. راهنمایی بودم. یه روز سر صف صبحگاهی یه نفر از طرف بسیج اومد و گفت: «ما برای جبهه کمک جمع میکنیم.» منم همون موقع انگشتر طلام رو درآوردم دادم برای کمک به جبهه.»
خط اشکی کنار چشمش نمایان شد. با بغض گفت:«آخه فرمان امام خمینی بود. حیف همون یه انگشتر رو داشتم.»
نفس عمیقی کشید و گفت: «اوایل انقلاب سخنرانی شهید مطهری درباره اسرائیل رو تو رادیو زیاد میشنیدم. از یهودیها متنفر بودم. همیشه دعا میکنم اسرائیل نابود بشه. امام خمینی گفت شوروی نابود میشه، شد. الانم آقا میگه اسرائیل نفسای آخرشو میکشه.»
خانم مظفری ادامه داد: «معلمی رو از سال ٧٧ تو نهضت سوادآموزی شروع کردم. ٢۶ ساله سابقه تدریس دارم. الانم تو مدرسه امام هادی (ع) شهرکصدرا معلم دوم ابتداییم. تو صدرا مستأجرم.» به دخترش که کنارش نشسته بود اشاره کرد: «چند روز پیش حمله اسرائیل به لبنان رو دخترم بهم خبر داد. فردا ظهرشم تو مدرسه زنگم زد گفت: دیشب تو حمله اسرائیل به لبنان سیدحسن نصرالله با یاراش شهید شدن.» سرش را به حالت تأسف تکان داد و گفت: «چقدر سخته رهبر یه مملکت شهید بشه. به خاطر شهادت سیدحسن نصرالله ناراحت بودم. داشتم گوشیمو چک میکردم. تو ایتا یه گروه به اسم "جنبش اهدای طلا به جبهه مقاومت" رو دیدم. سریع وارد گروه شدم. عکس اهدا طلا خانمها رو تو گروه دیدم. فقط یه گوشواره و یه انگشتر طلا دارم که گذاشتمشون برا نامزدی پسرم. یادم به سکه ١۵٠ سوتی افتاد که چند سال پیش دانشآموزای کلاسم روز معلم بهم هدیه داده بودن. گذاشته بودمش برا روز مبادا. عکس سکه رو فرستادم برای ادمین. گفت قیمت سکه رو به فلان حساب واریز کنید. معادل سکه هفتصد تومان میشد، همون موقع واریز کردم.»
اشک در چشمش حلقه زد. ادامه داد: «پسرم الان تهرونه، رفته دنبال کار. نذر کردم اگه کارش جور بشه پول سکه را دوباره اهداء کنم به مردم مظلوم لبنان. به امید نابودی اسرائیل انشاءالله.»
روایتی از مصاحبه با خانم هانیه (زرافشان) مظفری
مریم نامجو
سهشنبه | ۱۷ مهر ۱۴۰۳ | #فارس #شیراز
حافظه، حسینیه هنر شیراز
@hafezeh_shz
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
صندوق صدقه کمک به فلسطین
دیروز نشستیم با کوثر خانم سهساله این جعبه کوچک را درست کردیم، اسمش را هم گذاشتیم «صندوق صدقه کمک به فلسطین». چندتا پول خُرد هم دادم تا داخلش بیاندازد. حالا هم کاردستیاش را کنار اسباببازیهای کمدش چیده و منتظر است تا هروقت پولی بگیرد داخلش بیاندازد
طبیعتا در این سن از مفاهیم صندوق صدقه، کمک و فلسطین خیلی سردرنمیآورد.
اما قاعدهی «بلسان قومه» میگوید با کودک با زبان خودش -زبان بازی- صحبت کنیم. بازی البته لذتبخشترین لحظه زندگی کودک هم هست؛ مفاهیم دینی را با این لحظه پیوند بزنیم.
حسین مرتضینیا
پنجشنبه | ۱۹ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
📌 #فلسطین
یادگار مادر
نه و ربعِ صبح بود و ده دقیقهای میشد که توی کوچه منتظر اسنپ بودم. ساعت نهونیم قرار مصاحبه داشتم. خیر سرم میخواستم ده دقیقهای زودتر از سوژه برسم سرقرار. از شانس بدم برنامه اسنپ دچار مشکل شده بود و راننده آدرسم را پیدا نمیکرد. تا راننده بیاید بیست دقیقهای طول کشید. فکر اینکه دیرتر از سوژه برسم، قلبم را میآورد توی دهانم.
برای دیدنش، قلبم آرام و قرار نداشت. داستانش را از یکی از همکارها شنیده بودم. توی راهپیماییِ روز قدس دیده بودش و شمارهاش را گرفته بود. تا شمارهاش به دستم رسید، سریع تماس گرفتم. وسط مکالمه، نوهی کوچکش گوشی را میگرفت و فرار میکرد؛ خودش هم مدام میگفت: «من که کار مهمی نکردم.» و رضایت به مصاحبه نمیداد. به هر بدبختی بود قرار مصاحبه را جور کردم. خانهاش گویم (روستای چسبیده به شیراز) بود و میخواست با اتوبوس بیاید. قرار را گذاشتیم قصرالدشت (یکی از محلات شیراز) تا راهش برای برگشت به خانه دور نشود.
با پنج دقیقه تاخیر بالاخره رسیدم سرِ چهارراه. تماس گرفتم ببینم کجا ایستاده. نشانی را که داد، قامتِ ظریفش را پیچیده توی چادر دیدم. جلو رفتم و سلام کردم. نگاه خندانش را از چشمانم گرفت و پایین انداخت. آنقدر آرام سلام و احوالپرسی کرد که صدایش میان بوق و گاز ماشینها گم شد. بهش نمیخورد مادربزرگ باشد، کم سن و سالتر از این حرفها میزد. رفتیم سمتِ پارک کوچکی که آنجا بود. همهجا را آفتابِ اردیبهشتماه گرفته بود و جایی برای نشستن نبود. ناچار رفتیم تویِ یکی از گلخانهها که جای نشستن داشت. کنار قفس بزرگِ پرندهها زیر درخت، چند نیمکت چوبی بود. روی یکی نشستیم. نیم ساعتی سوال پرسیدم تا موتورش داغ شد و از جوابهای تک کلمهای شروع کرد به گفتنِ خاطره:
- از همان بچگی مادرم از فلسطین برایمان میگفت. از اینکه اسرائیل بهزور میخواهد خاکشان را غصب کند. همیشه سر نماز برایشان دعا میکرد. از وقتی یادم میآید هر وقت راهپیمایی روز قدس بود، ما هم میرفتیم و شعار میدادیم. فرمان امام بود و ما هم روی چشم میگذاشتیم. روزی که آن کودک بیگناه، محمدالدوره، را توی بغل پدرش کشتند، هیچوقت از یادم نمیرود. آن صحنه را توی اخبار دیدم و تصویرش تا مدتها توی ذهنم ماند. دلم میخواست میتوانستم کاری برایشان بکنم. از این که دستم کوتاه بود پیش خودم خجالت میکشیدم و ناراحت بودم. تنها کاری که میتوانستم بکنم شرکت توی راهپیماییها بود. گاهی هم در حد توانم پولی کمک میکردم. هیچکدام اما دلم را آرام نمیکرد.
چند وقت پیش مادرم به سختی مریض شد. توی بیمارستان که بود، النگوهای روی دستش را نشانمان داد و گفت: «اگر مُردم، هر کدامتان یکی را به یادگار بردارید.» وقتی که رفت، یکی از النگوها هم به من رسید. دلم نمیآمد آن را توی دستم بیندازم، بوی مادرم را میداد. قبل از آن هم طلای خاصی نداشتم که بخواهم بپوشم.
امسال که میخواستم بروم راهپیمایی قدس، فکری توی سرم افتاد. رفتم النگو را از کمد برداشتم و توی کیفم گذاشتم. از خانه که زدم بیرون، قدمهایم را بلندتر برمیداشتم تا زودتر به راهپیمایی برسم. تا رسیدم، رفتم سراغ غرفهی اهدای کمکهای مردمی. النگو را از کیفم درآوردم و دادم به خانمی که آنجا بود. النگو را از من گرفت و دورش را چسب زد. آقایی از آنطرف صدا زد: «صبر کن عکسش را بگیریم.» لبخندی زدم و چرخیدم: «لازم نیست، من که کاری نکردم.» چهرهی خندان مادرم توی ذهنم آمد، شاید اگر او هم بود همین کار را میکرد.
روایتی از مصاحبه با زهراسادات موسوی
زیبا گودرزی
سهشنبه | ۱۷ مهر ۱۴۰۳ | #فارس #شیراز
حافظه، حسینیه هنر شیراز
@hafezeh_shz
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
📌 #فلسطین
دوباره جوانه میزنیم
میزها را یکییکی نگاه کردم تا رسیدم به میزی که لوازمهایش ریزه میزه بود. چشمهایم دنبال فروشندهاش گشت که دیدم پشت میز نشسته؛ یک دختر ده دوازده ساله. بعضی از شیشهها، خاک داشت و چندتایی هم از شیشهها گلدان شده بود. دستم را گذاشتم روی گلدانها و گفتم: «چرا رو شیشهها، این عکسها رو زدی؟»
از روی صندلی بلند شد و گفت: «آخه خاله میخواستم به همه بگم هرچقدرم خوبهای ما رو بکشن، ما دوباره جوانه میزنیم مثل همین گلها.»
مهناز کوشکی
پنجشنبه | ۱۹ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #سبزوار بازارچه نصر
واحد خواهران حسینیه هنر سبزوار
@hhonarkh
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
📌 #جمعه_نصر
انگشت خالی
خیلی دلم میخواست ماشین را میانداختیم توی جاده و به گاز خودمان را میرساندیم تهران.
اما پراید مدل هفتاد و شش با پلوس داغان این حرفها سرش نمیشد.
شب تا صبح دل توی دلم نبود کی صبح میشود.
صبح پیام بچهها را توی گروه دیدم که رسیدهاند مصلی پشت درهای بسته.
دروغ چرا خیلی غبطه خوردم بهشان؛
هرکدامشان از یک شهری خودشان را رسانده بودن آنجا.
دلهره و حسرت دوتایی مثل دوتا کشتیگیر پیچیده بودند بههم.
حسرت جا ماندن از نماز و دلهره جان آقا.
بغض را فرومیخوردم تا ذکر صلوات را بنشانم روی لبهام.
خیلی دلم میخواست من هم آنجا بودم تا نشان دهم جانم فدای رهبری که سالها توی راهپیماییها سر دادهام از عمق وجودم بوده است...
همان جا نذر کردم به نیت سلامتی رهبرم
حلقه ازدواجم را هدیه کنم به جبهه مقاومت؛
حالا از خالی بودن این انگشت خیلی خوش حالم...
انسیه شکوهی
دوشنبه | ۲۳ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
📌 #فلسطین
از نیت تا برکت
غبار غم از جانم پاک نمیشد. دلم میخواست برگردم به روزهای پر از حرکت و فعالیت، اما نمیتوانستم خودم را جمع و جور کنم. فضای مجازی هم سنگینترم میکرد.
به جایی رسیدم که سر سجاده نماز صبح گفتم خدایا من از دنیای جنگ چه میدانم؟ دستم به کجا می رسد تا کاری برای آرام دل مردم لبنان بکنم؟ چطوری میشود فلسطینیها را امیدوار نگه داشت؟ گفتم خدایا خودت راه را نشانم بده، من در خلأی بیانتها رها شده م.
چادر نمازم را تا زدم و فکر کردم.
سجاده را بستم و فکر کردم.
پیچ سماور را چرخاندم و فکر کردم.
هیچ چیز به ذهن چوب شدهام نمیرسید، یا اگر راهی پیدا میکردم ادامهاش به بنبست ختم میشد. نه خلاقیتی در کار بود، نه قسمت نویسندهٔ مغزم به کار میآمد.
سفره را چیدم. پسرها و دخترم را بیدار کردم تا راهی مهد و مدرسه شوند.
نمیخواستم بهم ریختگی ذهنم بقیه را آشفته کند، پس افکارم را گذاشتم کنار برای وقتی تنها شوم.
پسر کوچکم را خودم به مهد میبردم. تا سر کوچه دوید و من را پا به پای خودش کشاند. خوب کرد. همین که رسیدیم به ایستگاه، اتوبوس آمد.
میدان بسیج پیاده شدیم. رفتیم در مسیر بی آر تی. طبق عادت همیشگی گنبد را نشانش دادم: «به امام رضا سلام کنیم». دستش را روی سینه گذاشت و شروع کرد به شوخیهای معمولش با امام: «سلام، چطورین؟» خندید و توضیح داد که دارد میرود مهد تا با دوستانش بازی کند.
در یک لحظه که نمیدانم از کجا پیدا شد، گنبد من را یاد بیت المقدس انداخت و دوباره فکرهای اول صبح سراغم آمد. بیفاصله اولین ایده در ذهنم جوشید.
رو کردم به پسرم: «به امام رضا بگیم برا فلسطین دعا کنن تا زودتر دشمن رو شکست بدن»
پرسید: «دشمنا همون آدمهای بدجنسن؟ همونکه میگیم مرگ بر اسرائیل» و جواب مثبت گرفت.
حرفهایش را با تمام زد. راه افتادیم سمت مهد. نیت کردم هر روز که این مسیر را میرویم دعا برای جبههٔ مقاومت در برنامهمان باشد. به همین اندک تلاشم دل خوش کردم، به اینکه هر روز روح زلال پسرم را برای پیروزی حق واسطه کنم به درگاه خدا.
هنوز ظهر نشده خالهجان پیام داد که ساختمان جهاد در چهارراه بیسیم کاموا میدهند برای بافت شال و کلاه. مکان به خانه ما نزدیک بود. خواست بروم و برایش بگیرم. انگار اتفاقی در زندگیام به جریان افتاده بود. فوری پیام را در گروه خالهها گذاشتم. همهشان اهل بافتنی هستند. قبول کردم هر کس کاموا بخواهد میرسانم دستش.
عصر رفتم جهاد و دست پُر برگشتم. همسر و برادرم و اسنپ باکس کمک کارم شدند.
یک کلاف را هم نگه داشتم تا میان کارهای خانه و خواندنها و قلمزدنها هر فرصتی پیدا شد چند رجی ببافم.
از آن حال منجمد صبح در آمده بودم. اما هنوز دلم آرام نداشت. دنبال راههای دیگری میگشتم برای اثبات خودم به خودم.
دو روز بعد پیشنهادی از جانب یک آشنا رسید. دعوت شدیم تا با جمعی از دوستان روایتنویس، برویم میان مردم همیشه در صحنه شهرمان و از تلاشهای مردم برای کمک به جبهه مقاومت بنویسیم.
حالا من در میان سِیلی از ماجراها هستم که شاید نقش اول هر کدام مثل خودم چند ساعت با فکرشان کلنجار رفتهاند تا راهی بیابند برای کمک به مردم غزه و لبنان.
شاید هم بعضیشان در لحظهْ نقش خود را درک کردهاند و وارد عمل شدهاند.
باید رفت و پرسید و آموخت.
باید نوشت و منتشر کرد.
شاید کسی هنوز راهش را پیدا نکرده باشد.
فهیمه فرشتیان
جمعه | ۲۰ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
گستردگی جبهه مقاومت، به گستردگی دلهای مستضعفان عالم است
طلا که طلاست و پیش زرگر هم بروی، تنها تفاوتی که میتواند بگذارد بین طلاها، این است که عیارش ۱۷ است یا ۱۸، اجرت ساختش چقدر است و...
اما این ایام درک کردهام که طلاها بعضا خیلی طلاییترند.
وقتی همهی موجودی طلای خانوادهای در جاده سیمان یا حجتآباد، یک گوشواره سبک و کوچک در گوش دخترشان هست و گذاشته بودهاند برای روز مبادا و الان در یک روضه خانگی برای کمک به جبهه مقاومت، مادر از گوش دخترش باز میکند، یعنی طلا جای دیگری قیمتگذاری میشود، دنبال تابلوی زرگری نرو.
این سه جفت گوشواره، یک انگشتر و یک پلاک و زنجیر، و سه میلیون و پانصد هزار تومان کمک نقدی، از سه مجلس روضه در شهرک رضوی، حجتآباد و جاده سیمان رسیده است.
میان این پولها، یک پنجاه هزار تومانی است که با دستهای لرزان یک خانم از کیف پولش درآمده است؛ تنها موجودی کیف پول این خانم که قرض کرده بوده برای خرج آن روزشان. کیف پول زنی که همسرش از کار افتاده، اما هر چه حساب کتاب کرده، دیده جبهه مقاومت را دوستتر دارد تا ناهار آن روزشان.
جبهه مقاومت گسترده شده، به گستردگی و بخشندگی دلهای مستضعفان عالم.
اینجا چراغ سرگردان میان خانه و مسجد، با شوق به سوی دلهای یکی شدهی مؤمنین میرود. المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض...
رقیه فاضل
ble.ir/rq_fazel
یکشنبه | ۲۲ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
ظرفهایی که میروند به جنگ
تا دیروز نشسته بودند کنج بوفه و هر چند وقت یک بار دستمالکشی میشدند تا از برق زیبایی روزهای اولشان نیفتند.
اما حالا اوضاع تغییر کرده و قرار است به جنگ با اسراییل بروند.
اینجا غرفهای در بازارچه است که ظرف های دکوری و تزیینی میفروشد.
مسئول غرفه خانم جمالینژاد میگوید: ما و خانوادههایمان و اعضای بازارچه هر کدام تعدادی از ظرفهایمان را آوردهایم و مبلغ فروشش را به حساب حزب الله واریز میکنیم.
پایهی ثابت همین بازارچههاست. میگوید در بازارچهی قبلی لباس میفروخته و حالا پستش تغییر کرده. بازارچهای که توانسته ۲۶ میلیون درآمدش را به نیروهای مقاومت لبنان بدهد و هر هفته بدون چشمداشت و فقط برای اطاعت امر ولی و کمک به مسلمین جهان برپا میشود.
دو دختر ۶ ساله و ۱۰ ساله دارد که همراه خودش آورده است. دختر بزرگش قصد دارد مبلغی را که از فروش ساندویچهایش در مدرسه بدست آورده در بازارچه لوازم التحریر بخرد.
اینجا همه برای همین هدف آمدهاند. در بازارچه حرکت میکنند و فقط دنبال بهانهای هستند تا داراییشان را خرج خدا کنند... .
ثریا عودی
شنبه | ۲۱ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
بچه زرنگ بازارچه
وارد حیاط حسینیه هنر که میشوم، بچهها از سروکول پله و باغچه و درودیوار دارند بالا میروند، والدینشان فروشنده هستند یا مشتری، قابل تفکیک نیست و بچهها بازی خودشان را میکنند و البته که حسینیه برایشان برنامه مخصوص هم تدارک دیده است.
یک گوشه دیگ بزرگی گذاشتهاند و آش رشته میفروشند از قرار کاسهای ۲۵ تومان ...عجیب ارزان است، آن طرفتر سالاد ماکارونی میفروشند ظرفی ۳۵ تومان و نیمههای سنتی و مدرنِ هر رهگذری را در چالش انتخاب قرار میدهند.
خریدن آش رشته را میگذارم برای مرحله آخر و وارد حسینیه میشوم، ذهن ساختارطلبم یک نگاه کامل و کلی به ابتدا تا انتهای حسینیه میاندازد تا نقشه کامل را داشته باشد و بعد غرفه به غرفه، رفتن و دیدن و خریدن آغاز میشود، اما این خریدن با خریدنهای دیگر توفیر اساسی دارد!
هرچه بخواهی در این محدوده یافت میشود و خانمها هر آنچه داشتهاند، سرِ دست گرفتهاند و آوردهاند که بفروشند. کسی هم دلنگران شأن اجتماعی و جایگاه فلان و بهمانش نبوده، یکی سبزی پاک کرده و آورده، یکی خوردنیجات متنوع درست کرده، یکی لباس، یکی نوشتافزار، یکی کتاب، یکی اکسسوری و خلاصه حسینیه برای خودش بازارچه جذابی شده که یک پیوست نورانی و دوستداشتنی دارد:«برای کمک به جبهٔ مقاومت»
و میان آنها دو غرفه دوستداشتنیتر هستند،
اولی آن گوشه بالا سمت چپ که یکی از دوستان عهدهداریاش میکند و مقابلش انواع اقلام بیربط را چیده است و قیمتی هم برایشان ندارد و میگوید هرچقدر کرم شماست! و ماجرا این است که هرکس هرچیزی در خانه داشته آورده تا به نفع جبهه فروخته شود، لباس و پارچه و ظرف و شمع و اقلام اضافهای که در همه خانهها هست، اما صاحبانشان به جای آنکه برای روز مبادای خیالی انبارشان کنند، آوردهاند تا در مباداترین روز، برای جبهه خرجشان کنند و بروند و مشتری هم میخرد حتی اگر لازم نداشته باشد و این رازِ عزیزبودنِ برخی اشیاء در عالم است، اشیاءِ بهدردبخور...
دومی اما میز کوچکیست که کتابهای کودکانه دست دوم رویش چیده شده است و تماشاییترین صفحهی بازارچه است که متولیانش هم خود کودکان هستند، کتابقصههایشان را از خانه آوردهاند تا به نفع جبهه مقاومت بفروشند و باز مردم دارند همانها را هم میخرند،
حتی شاید با میل و اشتیاق بیشتر...
طاها یکی از بچههای فروشنده است که به غرفه کتابهای بازارچه اشراف خوبی دارد، کلاس چهارم است هر کتابی را که میپرسم، هم قیمت واقعی را میگوید هم قیمت بعد از تخفیف را، میگویم بچهزرنگ! چطور اینقدر دقیق حساب میکنی؟ ماشین حسابش را از پشت میز درمیآورد و خجالتزده میگوید روی ماشین حساب میزنم، میگویم به هرحال اما بچهزرنگ بازارچه هستی و بهترین فروشنده، چون هم خوب معرفی میکنی، هم حساب و کتابت درست است، خنده شیرینی میکند و کتابهایم را داخل پلاستیک میگذارد.
خرید انجام شده است، آش هم خریدهام، اما حقیقت این است که خرید و فروش در این بازارچه فرع مسأله است، آنچه جان آدمها را جلا میدهد، یک هدف مقدس و مشترک است که زنها و کودکان را از ساعتها قبل وسط میدان آورده و همچنان خستگی ندارند و همچنان با عشق دارند ادامه میدهند و تا جبهه مقاومت در هر کجای دنیا چنین سربازانی در مبارزهی نرم دارد،
هیچ سختافزاری برایش تهدید نخواهد بود.
فاطمه سادات حاجیوثوق
شنبه | ۲۱ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
باغ جهاد
با دستان پیر و چروکش روی گلابی دست میکشد، کارش شبیه نوازش پدرانه میماند...
یکی دو سال نیست، شصت سال است برای درخت هایش پدری میکند.
درخت گلابی و گیلاس و سیب و... یکی یکی کنار هم قد علم کردهاند.
لبخند میزند و میگوید:
تعداد گیلاس از همه بیشتر است!
ولی از نظر وزنی بخواهی گلابیهایم بیشترند.
بین آنها راه که میرود، تنهی درخت از او راستتر دیده میشود،
مشخص است. که روز به روز جوانیاش را به آنها هدیه داده، پوست صافش، قد راستش و توان جسمیاش.
چشمش میافتد به درخت سیب، بیل را برمیدارد و اطرافش را گودتر میکند، تا بهتر آب به آن برسد.
بعد لبخند نارنینی روی صورت شکستهاش دیده میشود، ناگهان یاد جهادهای چندین و چند سال قبل میافتد.
از جنگ هشت ساله میگوید، وقتی دل از باغ و درختانش بریده و برای دفاع عازم شده.
اشک داخل چشمان کمسویش حلقه میزند،
دلش هوای حرم کرده.
هر وقت که دلتنگ آنروزها میشود، دوای دردش حرم است؛ حرم!
به حرم وارد که شد، سلام میدهد و تصمیم آخر را اعلام میکند: باز هم جهاد!
میگوید: مظلومترینهای عالم مشخصاند، باید که کاری کنم. راه معلوم است. از اینها مظلومتر میشناسید؟ نوزاد، بچهی کوچک، زن، مرد همه را دارند میکشند.
درختانش به یاری جهاد او میآیند.
نیت میکند،
نیتی به رنگ موهای سپید سرش:
«صد میلیون تومان از فروش میوههایم
برای بچه های لبنان و غزه...»
دوباره به گنبد نگاه میکند، با یاری آقا امام رضا علیه السلام
پ.ن: روایتی از انفاق باغدار شاندیزی
کوثر نصرتی
یکشنبه | ۲۲ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی| شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
عطر نان
گرم صحبت درباره فعالیتهای بازارچه هستم و از میزان فروش و کمکهایی که برای جبهه مقاومت فرستادهایم تعریف میکنم که برق چشمانش نظرم را جلب میکند. همیشه دوست داشت قدمی در راه مقاومت بردارد و کمکی به برادران و خواهران مظلوم فلسطین و لبنان کند.
«نون بپز.» جمله را بیمقدمه میگویم؛ میدانم که نان و کیک و شیرینی میپزد و خوب هم میپزد.
با تردید میپرسد: «چکار کنم؟»
برایش بیشتر از بازارچهها و میزان فروش و اثرگذاری این ایده میگویم و قرارمان میشود پخت تعداد محدودی برای آزمایش میزان فروش محصول.
نانهای گرم و تازه را با یک اسنپ به خانهام میرساند. هنگام تحویل، راننده که با لفظ لاتی صحبت میکند و پیداست بوی خوش نانها گرسنهاش کرده، میپرسد: «آبجی نونها فروشیه؟»
با اشتیاق جواب میدهم: «بله؛ فقط قیمتش کمی بالاتره.»
چشمانش را ریز میکند و با تردید میپرسد: «چطو؟ »
جواب میدهم: «هزینه فروشش صرف کمک به جبهه مقاومت می شه.»
پیداست خوشش آمده؛ این را لفظ "خواهر" که حالا جانشین کلمه "آبجی" شده میفهمم. میگوید: «خدا خیرت بده خواهر. جونم رو واسه فلسطین و لبنان میدم.» و یک نان برمیدارد.
به قیافه و شخصیتش نمیآمد که برای جانفشانی در این راه آماده باشد. پیداست فهمیده این راه امتداد راه حسین (ع) است. نانها را تحویل میگیرم و پیش از آنکه بغضم بشکند در را میبندم.
پیامک واریزی، پول خرید سه نان است که تقریبا معادل کرایه رساندن نانها تمام میشود.
خدا را بابت زندگی در دوران این آدمها شکر میکنم.
راوی: فاطمه مهرابی
به قلم: مریم پرستهزاد
دوشنبه | ۲۳ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی| شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
تبلیغ عملی
چشم و هم چشمی همیشه هم بد نیست.
امروز در مهمانی خانه مامان، دونفر از اقوام میل به دست با کامواهای آبی و کرم تند و تند رجها را بالا میرفتند.
دخترخاله مامان میپرسد چه میبافند و آنها توضیح میدهند شال و کلاه است برای جبهه مقاومت.
متوجه میشود کامواها را من از ساختمان جهاد گرفتهام. شروع میکند به پرسیدن. من هم از خدا خواسته، هر چه را بخواهد بداند میگویم.
سفارش میدهد چهارکلاف برایش بگیرم. در قبول یا رد این پیشنهاد تردید میکنم: «آخه میدونید، باید هر چی زودتر بافتها رو تحویل بدیم. بافتن چهارتا کلاف طول میکشه»
نگاه چپ چپی به من میکند و خاطرات سالهای دفاع مقدس را با مامان و مادربزرگ به رخ ما جوانها میکشد.
همهشان صبح میرفتهاند مسجد محل و کاموا میگرفتهاند. او تمام شب را بیدار میمانده و یک جلیقه را تا ظهر روز بعد تکمیل شده و اتو خورده و به قول خودش شیک و پیک تحویل میداده.
حالا هم با همان شوق حاضر است مثل قدیم روز و شب را به هم بدوزد و برای رزمندهها لباس گرم ببافد.
میگوید: «تو فردا کاموا رو به من برسون. زودتر از بقیه شال و کلاه رو تحویل میدم.»
دارم فکر میکنم اگر هر کدام از ما را با یک کلاف از این کامواها برویم در دل مهمانیهای زنان، با تبلیغ عملی و برانگیختن چشم و هم چشمی میان جمع، تا پایان زمستان چه اندازه رزمنده را از سرما نجات دادهایم.
و بعد در ذهنم گردانی از بانوان را تصور میکنم که مدام در حال بافتن هستند و فوجفوح فرشتگان را که از میان دانههای بافت، نور میبرند به آسمانها.
فهیمه فرشتیان
دوشنبه | ۲۳ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
عاقبت بهخیر
سال ۵۶ کویت متولد شدم. پدرم در کارخانه یخسازی کار میکرد. انقلاب که شد همگی برگشتیم شهر خودمان لامرد.
بعد از جنگ دوباره برگشتیم کویت. آنجا دو خانواده با ما دوست بودند. یکی از آنها اُم احمد، همسر رئیس کارخانه یخسازی، اُردنی بود. شوهرش مال خود کویت بود. اُم احمد همیشه میگفت من فلسطینیام. روی فلسطینی بودنش خیلی تأکید میکرد. معمولاً فکر و ذکرش همه درگیر کشورش بود.
خانواده بعدی خانواده عبداللطیف بود که دوست پدرم بود. با هم رفت و آمد خانوادگی داشتیم. ایشان فلسطینی بود با خانمش و بچههایش ساکن کویت بودند ولی بعد از مدتی پسرهایش برای کار به کشورهای دیگر رفتند و مشغول کار شدند. عبداللطیف مُدام دنبال این بود خبری از فلسطین بشنود. دوست داشت کشورش آرام بشود و برگردد با بچههایش همانجا زندگی کنند. به خاطری که با این دو خانواده رفت و آمد داشتیم، خانوادگی درگیر خبرهای فلسطین بودیم. دوران نوجوانی سؤالهایی که در ذهنم بود از پدرم میپرسیدم و همه را جوابم میداد. چون قبلاً عبداللطیف برایش تعریف کرده بود.
وقتی دیپلمم را کویت گرفتم، همانجا کنکور دادم شهرستان نور، مازندران قبول شدم، برگشتیم ایران و شیراز ساکن شدیم. بعد از دانشگاه هم ازدواج کردم، ثمره ازدواجم دو دختر است.
طوفانالاقصی که اتفاق افتاد برای من قشنگ بود. چون سلاح فلسطینیها دیگر سنگ نبود با سلاح گرم میجنگیدند، توانستند شهرکهای زیادی را بگیرند. آن موقع چقدر به آنها افتخار کردم که هیچ امکاناتی نداشتند و توانسته بودند پیشرفت کنند. ولی بعد از طوفانالاقصی و شادی مردم جهان، اتفاقایی افتاد که دل همه را به درد آورد، حیف که زمان این خوشحالی کم بود. از آن موقع تا الان خانوادگی روزانه شبکه الجزیره قطر را دنبال میکنیم. معمولاً این شبکه در خانه ما خاموش نمیشود.
جمعه شب ششم مهرماه، خبر حمله اسرائیل به ضاحیه بیروت را شنیدم که فردای آن روز هم مطمئن شدیم سیدحسن نصرالله شهید شده. اولین چیزی که از او به ذهنم آمد، ولایتمداریاش به آقا بود. یار رهبرم رفته بود. وقتی آقا آمد سخنرانی کرد و حکم جهاد را داد، فکرم درگیر بود که چه کار میتوانم بکنم؟!
از دوران کرونا عضو گروه پاتوق بینالطلوعین شدم. این گروه را مؤسسه سردار سلیمانی قم راهاندازی کرده بود. در همین گروه، لینک کانال «جنبش اهدای طلا به جبهه مقاومت» را گذاشتند. عضو کانال شدم. عکس طلاهایی که خانمها برای کمک به مردم لبنان در دفتر آقا اهداء کرده بودند را دیدم. به خودم گفتم باید طلایی را اهداء کنم که از کار کرد شوهرم نخریده باشم. یادم به النگویی که مامانم سر سفره عقد بهم کادو داده بود، افتاد. گفتم خدایا من از النگو که هدیه مامانم است، میگذرم؛ از من قبول کن. چند سال پیش هم برای ساخت شبستان حضرت زهرا (س) در نجف اشرف سه تا النگو اهداء کردم. به یک سال نرسیده ۶ تا النگو گیرم آمد. به خاطر همین گفتم خدایا! نمیخواهم برایم جبرانش کنی، ذخیرهای باشد برای آخرتم.
عکس النگو را برای مدیر گروه فرستادم و گفتم: «دوست دارم خودِ النگو رو برا دفتر آقا بفرستم.» قبول کردند. گفتن: «پس طلا رو به دفتر آقا تو شهر خودتون تحویل بدید.» سه روز طول کشید تا شماره مسئول دفتر آقا در شیراز را پیدا کردم. تماس گرفتم و قرار شد بروم آنجا طلا را تحویل بدهم. صبح زود النگو را برداشتم و رفتم خانه مامانم. مامانم روی مبل نشسته بود، گفتم: «میخوام برم یه النگو بدم به دفتر آقا برا کمک به مردم لبنان. شما چیزی نمیخوای هدیه بدی؟» بلند شد رفت تو اتاق. وقتی که آمد، انگشتر طلایی که پسر خواهرم احسان، بهش هدیه داده بود را گذاشت در دستم. بعد گفت: «میخواسم انگشترو سر سفره عقد هدیه بدم به خانم احسان. ولی الهی شکر این انگشتر عاقبت به خیر شد.»
رفتم فلکه ستاد تو دفتر مقام معظم رهبری طلاها را تحویل دادم. مسئول دفتر آقا در شیراز گفت: «قیمت طلاها مشخص نیست. چند روز دیگه برا رسید طلاها بهم زنگ بزنید.» زنگ نزدم ولی خودشان رسید را برایم فرستادند.
از همان روز کانال را به همه دوستان و آشنایان معرفی میکنم. در همه گروهها لینک کانال را کپی کردم. وقتی در مورد هدیهام برای خواهرم تعریف کردم ایشان هم تصمیم گرفته انگشتر عقیقش را به دفتر آقا اهداء کند.
مصاحبه با لیلا عدالتی
مریم نامجو
شنبه | ۲۱ مهر ۱۴۰۳ | #فارس #شیراز
حافظه، حسینیه هنر شیراز
@hafezeh_shz
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
تربیت شونده، تربیت کننده میشود
لگوهایش را روی زمین میریزد و دوباره به اتاقش برمیگردد. چادر را روی شانه میاندازم و استکان چای را نزدیک دهان میبرم؛ هرمش لبم را میسوزاند.
محمدصادق با یک کاسه و چند قلم اسباببازی دیگر از اتاق بیرون میآید و روبهروی من، کنار لگوها مینشیند.
همینطور که مشغول بازی کردن با استکان چای هستم، میپرسم: «عروسک نمیاری؟»
پسرک جواب میدهد: «نه، خالهبازی نیست؛ جنگ بازیه.»
و با جدیتی کودکانه لگوها را در کاسه میریزد و به هم میزند. سعی میکنم از استراتژی جنگیاش سردربیاورم اما عقلم به جایی قد نمیدهد!
بچه دست دراز میکند و از قندان جلوی دستم یک مشت قند برمیدارد. دو به شکّم که اجازه دارم بابت خوردن آنهمه قند به او تذکر بدهم یا نه. شروع میکند به مخلوط کردن قند و لگو!
به کاسه اشاره میکنم: «اینا چیه؟»
جواب میدهد: «آرد.»
احساس میکنم اگر نفهمم مشغول چه کاریست دق میکنم؛ همین است که دوباره میپرسم: «بهم میگی داری چی درست میکنی؟»
بدون آنکه سرش را بلند کند میگوید: «نون میپزم.»
نفس راحتی میکشم: «خوب، پس خالهبازی شد.»
سرش را بلند میکند و با جدیت میگوید: «نه، جنگه!»
با لحنی که انگار برگ برنده دست من است، میگویم: «پس باید با لگوهات تفنگ درست کنی نه نون.»
با چشمان درشتش به من زل میزند: «مگه نمیدونی، الان که نمیتونیم بریم فلسطین، عوضش نون میفرستیم برا سربازا، بخورن قوی بشن.»
سرم را پایین میاندازم و به استکانی که حالا وقت خوردن چایاش شده، چشم میدوزم.
یادم میآید مادرش برای کمک به جبههی مقاومت، نان میپزد و در بازارچهٔ خیریه میفروشد.
روایت فاطمه مهرابی
به قلم: مریم سادات پرستهزاد
شنبه | ۲۱ مهر ۱۴۰۳ | #خراسان_رضوی #مشهد
مشهدنامه، روایت بچه محلهای امام رضا علیهالسلام
@mashhadname
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا
📌 #کمک_به_جبهه_مقاومت
کارگاه گلسر
روی فرش کوچک اتاق پر شده بود از جعبهها، روبانها، مهرهها و نخهای رنگارنگی که دیدنشان حسابی آدم را سر ذوق میآورد. تصور اینکه آن روبانها هنرمندانه روی گیرهای گره بخورند و تبدیل به گل سر شوند و روی موهای نرم دخترکی بنشینند، بسیار شیرین بود.
دور تا دور اتاق نشستیم تا کار را شروع کنیم. همین که نشستیم نگاهی به جمع انداختم و دیدم در میان اعضا دانشجو، معلم و تعدادی هم مادر دیده میشود؛ ولی همگیمان، برای یک هدف مشترک از استراحت صبح جمعه زده بودیم تا بیاییم و کاری هر چند کوچک را برای جبهۀ مقاومت انجام دهیم.
در حین کار، مدام این جمله رهبری از ذهنم میگذشت: «کمک کردن به جبهۀ مقاومت، بر همۀ ما مسلمانان فرض است.» نمیدانم، شاید همه مثل من داشتند به همین فکر میکردند که خدا کند ما هم بتوانیم به اندازۀ سر سوزنی باعث خوشحالی رهبرمان شویم.
در همین فکرها بودم تا اینکه صدای خانم قربانی که داشت مهربانانه، کار را به همۀ ما یاد میداد من را به خودم آورد:
- عزیزم اون فندک را اونطوری گرفتی، دستت نسوزه.
- نه ببخشید حواسم رو جمع میکنم.
- از من نمیخواد عذرخواهی کنی من برای خودت میگم.
حال حتماً برایتان سؤال میشود که ماجرای فندک چیست؟ جانم برایتان بگوید که خانم قربانی به هر نفر یک کار را محول کرده و یادش داده بود و من هم وظیفۀ داشتم با حرارت فندک بعضی جاهای گل سرها را به هم بچسبانم.
البته راستش را بخواهید تقریباً تمام طرح و ایده هم از خانم قربانی بود؛ گویا شبه نذری داشته که هنرش را مهربانانه در اختیار دخترهای فلسطینی بگذارد؛ اما چون نمیشد که گلسرها را به غزه و فلسطین رساند، تصمیم بر این شد که گلسرها را همینجا در غرفهای بفروشیم و پولش را برای جبهه مقاومت بفرستیم.
القصه؛ دستهایمان بین روبانها، مهرهها و نخهای رنگی میچرخید و دلهایمان، خدا میداند کجاها که نبود. همگی با عشق و محبت و در عین حال بغضی گلوگیر، داشتیم گلسرها و دستبندها را آماده میکردیم.
گلسرهای رنگیرنگی همۀ ما را به یاد کودکان غزه، لبنان و فلسطین انداخته بود: معصومیت کودکانه، جنگ، آوارگی، ترس، ناامنی، تشنگی، گرسنگی، کمبود دارو و ...
زهرا قربانی
دوشنبه | ۲۳ مهر ۱۴۰۳ | #مرکزی #اراک
حسینیه هنر اراک
@hoseiniyehonar_arak
ــــــــــــــــــــــــــــــ
🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران
@ravina_ir
✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید:
📎 بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا