eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
253 دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.2هزار ویدیو
5 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
❤️🍃 پاسدار بود، اما یک محله او را خطاط ماهر، باربر صلواتی و اوستاکار با انصاف می دانستند. کسی خبر نداشت او امین و مهندس مختل کردن سیستم ارتباطی گروه های تکفیری است... 🎊 بر آقامصطفی و شهدای مهندس مبارکباد @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊
التماس دعا 🌹🌱 شبتون شهدایے 🦋☕️🍫
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 دیروز شهدا در شوقِ زیارت کربلا بودند و امروز ما در انتظار نیابت از آنها... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💞🌱💞🌱💞 🌱💍 💞 (۴۵) 🔹اطلاعات من از جنگ سوریه محدود به اخبار و صحبت‌های همسرم می‌شد اما با همان حد از اطلاعات هم زندگی کردن در کنار مردمی با فرهنگ، زبان و رسوم متفاوت آن هم در شرایط جنگ سخت به نظر می‌رسید. 👌علاوه بر این نگرانی دست تنها شدن و ازدست دادن کمک‌های خانواده‌ام در بزرگ کردن دخترها را هم داشتم. 🍃اما با همه این‌ها تصور بودن در کنار همسرم جرأت رفتن و تجربه یک زندگی جدید را به من می‌داد. به علاوه اینکه خودم هم روحیه حضور بیشتر و مؤثرتر در شرایط موجود را داشتم... ادامه دارد... 🦋روایت همسر @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 💞🌱💍💞🌱💍💞🌱💍💞🌱
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_سی_و_هشتم خودروی شاسی بلند سفید رنگی با سر و صدای فراوان ترمز
💠 | از صدای دستی که به در میزد، چشمانم را گشودم. خواب بعد از ظهر یک روز گرم آن هم در خنکای کولرگازی حسابی دلچسب بود و به سختی میشد از بستر نرمش دل کَند. ساعت سه بعد از ظهر بود و کسی که به در میزد نمیتوانست مجید باشد. با خیال اینکه آمده تا سری به من بزند، در را گشودم و دیدم عبدالله پشت در ایستاده که لبخندی زدم و با صدایی خواب آلود گفتم: "ببخشید دیر باز کردم، خواب بودم." و تعارفش کردم تا داخل شود. همچنانکه قدم به اتاق میگذاشت، با گرفته گفت: "ببخشید بیدارت کردم." سنگین روی مبل نشست و من با گفتن "الان برات میارم." خواستم به سمت آشپزخانه بروم که صدایم زد: "چیزی نمیخوام، بیا بشین کارت دارم." و لحنش آنقدر جدی بود که بی هیچ مقاومتی برگشتم و مقابلش روی مبل نشستم. مثل همیشه سر حال به نظر نمی آمد. صورتش گرفته و چشمانش بود که نگاهش کردم و پرسیدم: "چیزی شده عبدالله؟" به چشمان منتظرم خیره شد و آهسته شروع کرد: "الهه تو بهترین کسی هستی که میتونی کمکم کنی، پس تو رو آروم باش و فقط گوش کن." با شنیدن این جملات پر از اضطراب، جام نگرانی در جانم پیمانه شد و عبدالله با مکثی کوتاه ادامه داد: "من امروز جواب آزمایش مامانو گرفتم." تا نام مادر را شنیدم، تنم به افتاد و باقی حرفهای عبدالله را در هاله ای از ترس میشنیدم که میگفت: "هنوز به خودش چیزی نگفتم... یعنی نکردم چیزی بگم... دکتر میگفت باید زودتر اقدام میکردیم، ولی خُب هنوزم دیر نشده... گفت باید سریعتر درمان رو شروع کنیم..." نمیدانم چقدر طول کشید و عبدالله چقدر مقدمه چینی کرد تا سرانجام به من فهماند درد کهنه مادر، بوده است. مثل اینکه جریان خون در رگهایم زده باشد، لرز عجیبی به تنم افتاده بود. نفسهایم به سختی بالا می آمد و شاید رنگم طوری پریده بود که عبدالله را به آشپزخانه بُرد و با یک لیوان آب بالای سرم کشاند. زبانم بند آمده بود و نمیتوانستم چیزی بگویم یا حتی قطره ای آب بنوشم. به نقطه ای روی دیوار روبرویم خیره مانده و تنها به مادر فکر میکردم که حدود ده ماه این و رنج را تحمل کرده و خم به ابرو نمی آورد و همین تصویر مظلومانه اش بود که را آتش میزد... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى🤲 الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى الصِّدّیقِ الشَّهیدِ✨ صَلاةً کَثیرَةً تامَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائِکَ درحریمت به خدا از دو جهان آزادم از همان کودکیم عاشق گوهرشادم دلِ بیمار من از روز ازل دستِ تو بود جای دیگر نروم، با تو رضا آبادم... ✋😔 🌷به یاد محب و محبوب (ع)، @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
✨🕊 حاج محمد خیلی دوست داشت فاطمه و ریحانه اون رو باباحاجی صدا کنند اما این کوچولوها تا اون موقعی که حاجی بود نمی تونستند درست بگند، ۱ سال و چندماهه بودن...، می گفتند باباجی...💔 🦋باباجیِ فاطمه و ریحانه روزت مبارک 🎊 بر تمامی پدران 🎊 و پدر مرحومِ حاج محمد، آقا رجب مبارک🎊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 جگرها خون شود تا یک پسر مثل گردد... 🎊 بر 🎊 و پدر نازنینش، آقا عزیزاله مبارک🎊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹شعرخوانی صابر خراسانی وقت پیکار شیرِ میدان است او که همبازی یتیمان است... 🎊ولادت (ع) مبارکباد🎊 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
یاعلی✋🌹 التماس دعا 🌼🌱 شبتون شهدایے☕️🍰
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🕊✨ حاج‌اصغر از همان کودکی به کارهای نظامی و کار با اسلحه علاقه داشت. در نگهبانی‌های بسیج با این که قد و قواره‌اش هنوز بلند نشده بود، اسلحه را به سختی بلند می‌کرد و روی دوش می‌گذاشت. آخر هم دیپلم نگرفته جذب سپاه شد. سپاهی شدنش مسئله تازه‌ای در خانواده ما نبود؛ برادرهای بزرگ‌ترم هم سپاهی بودند. من هم به اقتدای آن‌ها بعد از دیپلم وارد سپاه شدم. 📲جنات فکه @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌙هر شب لباس پدرش را به تن می کرد و می خوابید بلکه بوی ، جواب دلتنگی هایش باشد... 💔حال و روز فرزندان شهدای مدافع حرم این چنین است... 🌷محمدمهدی فرزند | عشق قیمت نداره! @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_سی_و_نهم از صدای دستی که به در میزد، چشمانم را گشودم. خواب بعد
💠 | عبدالله کنارم روی مبل و همچنانکه سعی میکرد آب را به دهانم برساند، با صدایی دلداری ام میداد: "الهه جان! قربونت برم! قرار بود آروم باشی! تو باید به مامان کمک کنی. مامان که دختری غیر از تو نداره! تو باید همراهیش کنی تا زودتر درمان بشه. إن شاءالله حالش خوب میشه... خدا بزرگه..." و آنقدر گفت که سرانجام ترکید و اشکم جاری شد. دستانم را مقابل صورتم گرفته بودم و بی توجه به هشدارهای عبدالله که مدام گوشزد میکرد میشنود، با صدای بلند گریه میکردم. نمیتوانستم باور کنم چنین بلایی به سر مادر مهربان و صبورم آمده باشد. عبدالله لیوان را روی میز گذاشت، مقابلم روی زمین نشسته بود و التماسم میکرد: "الهه جان! مگه تو نمیخوای مامان خوب شه؟ دکتر گفت باید از همین فردا درمانش رو کنیم. تو باید کنی که به مامان بگیم. من نمیتونم تنهایی این کارو بکنم. تو رو یه کم آروم باش." با چشمانی که از شدت گریه میسوخت، به چشمان عبدالله نگاه کردم و با صدایی که از میان گلوی لبریز از بغضم به سختی بالا می آمد، ناله زدم: "عبدالله من نمیتونم به بگم... من خودم هنوز باور نکردم... میخوای به مامان چی بگم؟!!! بخدا من دیگه نمیتونم تو چشمای مامان نگاه کنم..." و باز سیل گریه را برید و کلامم را قطع کرد. من که نمیتوانستم این را حتی در ذهنم تکرار کنم، چگونه میتوانستم برای بازگویش کنم که صدای مادر که از طبقه پایین عبدالله را به نام میخواند، گریه را در گلویم خفه کرد و نگاهم را به در دوخت. با دستپاچگی از جایم بلند شدم و رو به عبدالله کردم: "عبدالله تو رو خدا برو پایین... اگه مامان بیاد بالا، من نمیتونم خودم رو کنم..." و پیش از آنکه حرفم به آخر برسد، عبدالله از جا پرید و با عجله از بیرون رفت. با رفتن عبدالله، احساس کردم در و دیوار خانه روی سرم شد و دوباره میان هق هق گریه گم شدم. حال سخت و زجرآوری بود که هر لحظه اش برای دل تنگ و غمزده ام، یک عمر میگذشت. حدود یکسال بود که گاه و بیگاه مادر از درد مبهمی در شکمش مینالید و هر روز اشتهایش کمتر و بدنش میشد و هر بار که درد به سراغش می آمد، من کاری جز دادن قرص معده و تهیه نبات داغ نمیکردم و حالا نتیجه این همه سهل انگاری، بیماری شده بود که حتی از به زبان آوردن اسمش میترسیدم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🏴 ما جمله به تو چشم شفاعت داریم ای شافعه ی روز قیامت . . . ▪️ (س) تسلیت باد▪️ @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
دخلت زینب (س) روضه.mp3
5.42M
دَخَلَت زینب (س) 😭 🎙حنیف طاهری| روضه ▪️ تقدیم به شهدا و رزمندگان مدافع حرم، به خصوص و و @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا🏴 شبتون شهدایے🌷
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 هست از درهای جنت یک درش باب الحسين فاش میگویم کلید قفل آن در، است... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
⛅️یک روز صبح که برای نماز صبح بیدار شدم، بعد از نماز خواندن، بدون آنکه همسر عزیزم بفهمد، به بی غیرتی خویش گریه کردم. 😔چرا که داعش کثیف و حرامزاده به حرم دختر علی (ع) حمله کرده بود و من بی غیرت به راحتی خوابیده بودم و خیلی از امیرالمومنین خجالت کشیدم و از ایشان خواستم که مرا به سوریه ببرد تا من فدای دختر عزیز ایشان شوم که الحمدلله این امر برای من محیا شد و من به سوریه رسیدم. ✨بعد که به زیارت ایشان مشرف شدم، حال عجیبی داشتم. فهمیدم که عنایت خاص به من شده است و خواستم که من و تمام اعضای خانواده ام فدای ایشان شویم که اِن شاءالله این اتفاق خواهد افتاد. 💔در حرم حضرت رقیه (س) احساس خاصی داشتم، ناخودآگاه یاد حضرت زهرا (س) افتادم... 📝دست نوشته روحانی مدافع حرم ✍نشر مجدد به مناسبت سالروز (س) @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_چهلم عبدالله کنارم روی مبل #نشست و همچنانکه سعی میکرد آب را به
💠 | وضو گرفتم و با دستهایی قرآن را از مقابل آیینه برداشتم، بلکه کلام خدا آرامم کند. هر چند زبانم توان چرخیدن نداشت و نمیتوانستم حتی یک را قرائت کنم که تنها به آیینه پاک و زلال آیات کتاب الهی نگاه میکردم و میریختم. نماز مغربم را با گریه تمام کردم، چادر نماز خیس از اشکم را از سرم برداشتم و همانجا روی زمین نشستم. حتی دیگر نمیتوانستم گریه کنم که چشمه اشکم شده و نگاه بی رمقم به گوشه ای خیره مانده بود. دلم میخواست خودم را در مادرم رها کرده و تا نفس دارم گریه کنم، اما چه کنم که حتی تصور دیدار دوباره هم دلم را میلرزاند. ای کاش میدانستم تا الان عبدالله حرفی به مادر زده یا هنوز به انتظار من نشسته تا به یاری اش بروم. خسته از این همه فکر ، خودم را به کناری کشیدم و سرم را به دیوار گذاشتم که در اتاق باز شد و مجید با صورتی شاد و لبهایی که چون همیشه میخندید، قدم به اتاق گذاشت. مصیبت زده ام را از زمین برداشتم و بی آنکه چیزی بگویم، به چشمان مهربان و زیبایش بردم. با دیدن چهره تکیده و چشمان سرخ و ، همانجا مقابل در خشکش زد. رنگ از رخسارش پرید و با صدایی لرزان پرسید: "چی شده الهه؟" نفسی که در سینه ام حبس شده بود، به سختی بالا آمد و حلقه اشکی که پای چشمم به خواب رفته بود، باز سرازیر شد. کیفش را کنار در انداخت و با گامهایی به سمتم آمد. مقابلم روی دو زانو نشست و با پرسید: "الهه! تو رو خدا بگو چی شده؟" به چشمان وحشتزده اش نگاهی بیرنگ انداختم و خواستم حرفی بزنم که هجوم ناله امانم نداد و باز صدای گریه ام اتاق را پُر کرد. سرم را به دیوار میدادم و بی پروا اشک میریختم که حتی نمیتوانستم قصه قلبم را برایش بازگو کنم. شانه های لرزانم را با هر دو دستش گرفت و فریاد کشید: "الهه! بهت میگم بگو چی شده؟" هرچه بیشتر تلاش میکرد تا مرا باز کند، چشمانم بیقرارتر میشد و اشکهایم بیتاب تر. شانه هایم را محکم فشار داد و با صدایی که دیگر رنگ التماس گرفته بود، صدایم زد: "الهه! جون مامان قَسِمت میدم... بگو چی شده!" تا نام را شنیدم، مثل کسی که تحملش تمام شده باشد، شانه های خمیده ام را از دستان نگرانش بیرون کشیدم و با قدمهایی که انگار میخواستند از چیزی کنند، به سمت اتاق دویدم. روی قالیچه پای تختم نشستم و همچنانکه سرم را در تشک فرو میکردم تا طنین ضجه هایم را مادر نشنود، زار میزدم که صدای مجید در گوشم نشست: "الهه... تو رو خدا... داری دیوونه ام میکنی..." بازوانم را گرفت، با قدرت مرا به سمت خودش چرخاند و با چشمانی که از نگرانی شده بود، به صورتم خیره شد و التماس کرد: "الهه! با من این کارو نکن... بخدا هر کاری کردم، حقم این نیس..." با کف دستم پرده اشک را از صورتم کنار زدم و با صدایی که از شدت گریه بُریده بالا می آمد، این همه نگرانی اش را به یک کلمه دادم: "مامانم..." و او بلافاصله پرسید: "مامانت چی؟" با نگاه غمبارم به چشمانش پناه بردم و ناله زدم: "مجید مامانم... مامانم سرطان داره... مامانم داره از دستم میره..." و باز هجوم گریه گلویم را پُر کرد. مثل اینکه دستانش بی حس شده باشد، بازوانم را رها کرد و نگرانی روی صورتش ... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
واحد بنشین تا به تو گویم زینب....mp3
13.01M
بعد من قافله سالار تویی خواهرِ من... دختر حیدر کرار تویی خواهرِ من... 🎙حنیف طاهری ▪️ (س) تسلیت @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 اولین حضور پدر و مادر مدافع حرم در محل شهادت فرزندشان در سوریه امان از دل زینب... چه خون شد دل زینب...💔 🏴 @tafahoseshohada @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊