eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
272 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
811 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
❤️✨ تحویل سال به وقت حریم توست حَوِّل قُلوبَنٰا بِه بُڪاءً عَلیَ الحُسِین ... بر شما عزیزان مبارکباد💐 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
بســ🌺ــم رب الشـ🕊ـهدا و الصدیـ🍃ـقین
✨❤️ من‌ ڪفترِجَلْدٺ‌ همہ‌ دم‌ بوده‌ و هستم سخٺ‌ اسٺ‌ ڪه‌ دور ازحَرَمٺ‌ زنده‌ بمانم مَحزون‌ شده‌ام‌ از غم هجران تو آقا تا ڪے ز رهِ دور ســلامٺ برسـانم . . . 🚩 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
به تو ای صاحبِ لبخند؛ به تکرار و با عشق، سلام... 🎈تولدت مبارک حاج قاسم عزیز🎈 ۱۳۲۵.۰۱.۰۱ @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊
بســ🌺ــم رب الشـ🕊ـهدا و الصدیـ🍃ـقین
✨❤️ : سفارش میڪنم بہ زیـارت عــاشورا و مـداومت بر روضہ امـام حسیـن (ع) ڪہ در آن برڪـات فــراوانـے است... و بنـده حقیــر هر چہ دارم از آن دارم و بـس ... . . . 🚩 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
رهبر معظم انقلاب : امتیاز این شهیدان مدافع حرم که حکایت از مظلومیت آنها دارد؛ «شهادت در غربت» است. این یک امتیاز بزرگی است و پیش خدای متعال فراموش نمی‌شود. @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊
آیت‌الله محمد محمدی ری شهری، تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و نماینده تهران در مجلس خبرگان رهبری دارفانی را وداع گفت. 🌹روح این عالم وارسته شاد و قرین رحمت خداوند و محشور با شهدای معزز ری @shahid_hajasghar_pashapoor🌹🕊
💠 | (آخر) مامان خدیجه با خانم که کنارش نشسته بود، هم شده و من و زینب سادات بیشتر با هم می زدیم. مثل دو ، روی تشک کنار هم نشسته و همان طور که پاهای خسته مان را دراز کرده بودیم، از شور و شوق همین روز اول پیاده روی می گفتیم که من پرسیدم: «به نظرت تا روز چند نفر وارد میشن؟» ابروان کشیده اش را تکانی داد و با لحنی فاخر پاسخ داد: «نمیدونم، ولی پارسال که حدود بیست میلیون اومده بودن!» سپس در برابر نگاه ، لبخندی زد و سر برایم توضیح داد: «قبل از این که بیام اینجا، ترجمه یه از به روزنامه رو می خوندم؛ نوشته بود مراسم اربعین شیعیان، بزرگ ترین حرکت مذهبی تو ! حتی از مراسم هم بزرگ تره!» و نمی توانستم کنم که فقط مرزهای از هجوم جمعیت بسته شده و میدیدم که سه ردیف موازی به کربلا، دیگر گنجایش زائران را ندارد و این همه در حالی بود که به گفته و چند نفر دیگر، داعش زائران اربعین را به های متعدد تروریستی کرده بود. سپس نگاهی به ظرف های شام که هنوز روی زمین مانده بود، کرد و گفت: «ببین اینجا چقدر و میوه و آب میکنن! چه کسی می تونه بیست میلیون آدم رو سه وعده غذا تو چند روز بده و بازم غذا بیاد؟!!! نویسنده همون مقاله نوشته بود که بعد از زلزله ، سازمان ملل و بعضی کشورها تو بوق و کرنا کردن که تونستن حدود میلیون وعده غذایی برای زلزله زده ها تهیه کنن. ولی تو اربعین بیست میلیون آدم، حداقل چهار روز، سه وعده امام حسین هستن و بازم کلی غذا اضافه میاد! تازه اگه جمیعیت چند که از پونزده روز قبل از بصره و شهرهای جنوبی عراق راه می افتن رو حساب کنیم که دیگه فقط خدا میدونه چقدر غذا تو این مدت طبخ میشه!» و حقیقتا مقایسه شیعیان عراق با پخش غذا بین زلزله زدگانی که به هر یک را به هزار منت می دهند، بی انصافی بود که میدیدم خادمان موکب ها به زائران میکنند تا میهمان سفره آنها شوند، که میدیدم برای از عزاداران امام حسین(ع) به دادن غذا با دست راضی نمی شوند که روی زمین زانو می زدند و سینی های غذا را روی سرشان می گذاشتند تا میهمان امام حسین(ع) را بر فرق سر خود اکرام کنند، که میدیدم سالخورده و محترم هر طایفه، با دست خود به کودکان رطب می کنند و با چه عشقی تعارف می کردند که از سرانگشتان شان، و علاقه میکرد! ادامه دارد... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | (آخر) هر چند من هنوز هم نمی فهمیدم پسر از چه اینها را اینچنین مست کرده که او را ندیده و پس از گذشت قرن از شهادتش، برایش اینگونه سر و جان می دهند! محو حرف های شده و نگاهم همچنان میان این زائران می چرخید که هریک در گوشه ای دراز کشیده و در اوج ، نشانی از در نگاهشان دیده نمی شد که چشمم به یک زن جوان افتاد که به نظرم شش ماهه بود. آنچان خیره نگاهش میکردم که خودش شد، به چشمان متحیرم لبخندی زد و من نمی کردم او در این وضعیت و با این بار ، از رهروان پیاده روی باشد که دلم را به دریا زدم و با مهربانی پرسیدم: «شما سختت نیس با این اومدی؟» که خودم سختی این را کشیده و حتی تصور کنم که زنی با حمل شش ماهه، این مسیر را با پای بپیماید، ولی متوجه حرفم نمی شد که مامان خدیجه به یاری ام آمد و سؤالم را برایش کرد. صورت زیبا و درخشان این مادر جوان از پرشد و با اشاره دست و به کلماتی با لهجه عراقی پاسخم را داد که نه تنها سختش نیست که به عشق امام حسین کوم می رود و ظاهر مسیری طولانی را تا این جا پیموده بود که پاهایش ورم کرده و مدام به ساق دست می کشید تا دردش قدری قرار بگیرد و من همچنان محو آن عزم عاشقانه، تنها میکردم که صدای پر شور و نشاط کودکی، توجهم را جلب کرد. بچه ای سه چهار ساله، دسته ساک به نسبت بزرگی را گرفت و با ذکر یا علی! به عراقی، ساک را بلند کرد و به سمت مادرش آمد و دیدم مادرش همین بانوی باردار است و باور کردم که از زمان حضورش در جنین، زائر پیاده امام حسین شده باشد، اینچنین عاشق می یابد. ساک را کنار مادرش روی گذاشت و ورد زبانش نام امام حسین بود که با قدم های مدام این طرف و آن طرف می رفت و تنها یک 'عبارت را تکرار می کرد: یا ابوالسجاد ادرکنی! و گاهی دستش را به نشانه به امامش بالا می برد و صدا بلند می کرد: «لبیک یا حسین!» مامان خدیجه به حیرت زده ام خندید و پاسخ این همه علامت سؤال ذهنم را با داد: «عراقی ها بعضی وقت ها امام حسین(ع) رو به لقب ، یعنی پدر امام سجاد صدا می زنن!» ادامه دارد... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊