🌹شباهت دو خادم به حاج قاسم سلیمانی و ابو مهدی المهندس @taamollat

📌بعدالتحریر۱ 🔹دو نکته در رابطه ی علم و حیات اجتماعی ۱. در نگاه آیت الله خامنه ای، غایت همه ی سرمایه های معنوی و فرهنگی، جامعه ی انسانی است. به عبارت دیگر غایت علم و دین آنست که در عرصه ی ساخت اجتماعی بکار گرفته شود. خلاصه آنکه ایشان دین واقعی و علم نافع را علم و دینی می دانند که در خدمت حیات اجتماعی باشد. ۲. دیگر آنکه نقطه ی آغاز جامعه سازی و اصلاح اجتماعی و تربیت اجتماعی، اصلاح علمی و معرفتی است. به عبارتی تا نگرش انسان به خدا، طبیعت، انسان و روابط اجتماعی اصلاح نشود، تربیت اجتماعی و اصلاح اجتماعی نیز رخ نخواهد داد. این سیر اصلاحگری کاملا بر روش تربیتی قرآن کریم و سیره ی رسول خدا نیز منطبق است. آیات قرآن کریم در دوران ۱۳ ساله نبوت در مکه و همچنین سیره ی رسول خدا همگی حاکی از اهتمام قرآن کریم و رسول خدا به اصلاح نگرش به خدا، زندگی دنیایی، معاد، مرگ، قیامت و.... است. گویی تا این معرفت ها اصلاح نشود نوبت به اصلاح ساختاری و .... نمی رسد. #علم #نظام_اندیشه_اسلامی @taamollat

📌 بعدالتحریر 🔹درباره ی روش استخراج نظام اندیشه(روش شناسی خود کتاب) امشب گفت و گوی نسبتا مفصلی رخ داد با یکی از دوستان اهل فضل پیرامون روش بکار رفته در کتاب «در آمدی بر نظریه ی علوم انسانی....» در استخراج نظام اندیشه ی آقا. خطاب به آن برادرمان گفتم: اولا دیدن اندیشه ی آقا و امام و مطهری و... در قد و قامت یک «نظام اندیشه»، یعنی مجموعه ای منتظم از گزاره های علمی ناظر بهم، که از مقام نظر تا عمل را در بر می گیرد و نهایتا در قواره ی یک «نظریه علوم انسانی» قابل طرح و دفاع است، خودش نوبر است و کسی را سراغ ندارم که اندیشه ی امام و .‌.. را اینگونه و با دیدی کلان تحلیل کرده باشد. غالب کسانی که به امام و .... پرداخته اند یا بر فقه امام تمرکز کرده اند یا فلسفه و یا عرفان امام. اما نگاه کلان ماهواره ای به نظام اندیشه ی امام و امتداد هایش تا عمل و جامعه سازی را بنده سراغ ندارم. ثانیا نوع مواجهه ی ایشان با تراث اندیشه ی اسلامی کاملا قابل توجه است. ما -بر خلاف فضاهای روشنفکری اهل سنت- درباره ی نوع مواجهه مان با سنت و نسبت آن با دنیای جدید کم صحبت کرده ایم. اگر آثار دکتر نصر و آقای داوری را کنار بگذاریم، ما نسخه ای حوزوی از این موضوع در اختیار نداریم، در حالیکه آثار امام و آقا و مطهری و علامه پر است از کدهایی که مسیر ما را برای حل این مشکل دنیای معاصر روشن می کند. برجستگی کتاب «در آمدی بر نظریه ی علوم انسانی....» و سایر آثار مولف ان، همین است که دیدگاه این متفکران را برای حضور دین در عرصه ی دنیای جدید بر اساس رجوع گسترده به آثار و استخراج نظام فکریشان عرضه نموده است. سوم آنکه بر اساس نظام اندیشه ی خود مولف کتاب، دغدغه ی تطبیق دین با تغییرات اجتماعی در دوره معاصر، دامنه ای به درازنای تاریخ اجتهاد در تشیع دارد و اساسا روش اجتهاد و رویکرد اصولی در فهم دین، با همین دغدغه ی تطبیق دین با تغییرات دنیای جدید ساخته و پرداخته شده. در نتیجه ما با یک جریان علمی تاریخی و سترگ مواجهیم که در میان همه ی جریان های علمی جهان اسلام وزن سنگین تری دارد. خود این جریان علمی و تمایزات و اثرات آن از سایر جریان ها نیازمند کار علمی و تحقیقاتی علی حده ای ایست. فعلا که دل‌مشغول تبیین خود کتاب هستیم، ولی جا دارد که جلساتی برای روش شناسی کتاب در نوع مواجهه با تراث اسلامی و همچنین روش شناسی فهم آثار و نظام اندیشه متفکران برپا شود. #بار_بر_زمین_مانده @taamollat

📌اگرچه کتاب درباره ی تاریخ علم در جهان اسلام بسیار است، اما به نظر می رسد سیاق آثار استاد ابراهیمی دینانی، به آنچه مد نظر ماست، بسی نزدیکتر است. رفت و برگشت های جریانات علمی، خصوصا تصادمات حکما و متکلمین در آثار ایشان برجستگی خاصی دارد و از قضا تکامل هر دو جریان فلسفی و کلامی و تاثیر آنها بر سایر شاخه های علمی در آثار ایشان بهتر قابل ردیابی است. در معرفی جریان #حکمت_و_اجتهاد و تمایزات آن از سایرین، آثار ایشان قطعا از منابع اصلی خواهد بود؛ انشالله ▪️کتاب بالا(در سه جلد) ، یکی از بهترین آثار ایشان در همین فضاست که بخوبی نشان می دهد، در طول تاریخ، فکر فلسفی و دانش منطق در مواجهه با نقدهای متکلمین و رویکرد فقیهان و منازعات ادیبان، چگونه خود را حفظ کرده و رویکردهای ظاهرگرایانه را کنار زده و جلو آمده است. جریان فلسفی در طول تاریخ صرفا جریانی در کنار سایر دانش ها نبوده، بلکه مبنا و چارچوبی بوده است برای فهم بطور کلی، چه فهم و شناخت هستی، چه انسان و روابط انسانی و چه ... . این نگاه که تلاش می کند از ظواهر پدیده ها گذشته و به حاق پدیده ها دست یابد، به نحوی آشکار در مقابل الگوهایی قرار داشت که به ظاهر اکتفا می کردند و همین مسئله موجب مناقشاتی تاریخی گردیده است. اوج این مناقشات بجایی بر می گردد که فیلسوفان خواستند فرآورده های فکری خود را در فهم دین بکار گیرند. حکایت دفاع جانانه ی حکما از موضع فلسفی شان، و ترسیم رابطه ی فکر فلسفی با دین، از صفحات پرشور تاریخ علم در جهان اسلام است. نتیجه ی این مناقشات تاثیر مستقیمی بر سایر شاخه ها از جمله علوم انسانی داشته است. #حکمت_و_اجتهاد @taamollat

📌مسائل بنیانی 🔹مروری بر جریانات علمی در جهان اسلام نشان می دهد که جریانات علمی و فکری عموما با موضعگیری و اتخاذ مبنا در چند مسئله ی خاص شکل گرفته اند. مهمترین آنها نوع مواجهه با نص است که به شکل گیری دو جریان اصولی(عقل گرا) و اخباری (ظاهر گرا و نص گرا) منجر گردیده است. مسئله ی مهم دیگر مشکله ی حسن و قبح عقلی و شرعی است که به شکل گیری دو جریان اشعریت و اعتزال منجر شده. و مسئله ی مهم دیگر توجه به تغییرات اجتماعی و حالات مستحدثه ی فقهی است. به نظر می‌رسد که اتخاذ موضع در این سه مسئله شکل دهنده ی عموم جریان های فکری جهان اسلام بوده است؛ و فیه تأمل. #جریان_حکمت_و_اجتهاد @taamollat

📌دین و فلسفه 🔹استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی در کتاب «نیایش فیلسوف»، مقاله ی «دین و فلسفه» (ص۲۷۰-۲۸۲)، پس از دسته بندی مواضع جریانات فکری اسلامی نسبت به فلسفه، به معرفی و شرح اراء برخی از مهمترین قائلان به همسانی و هماهنگی دین و فلسفه می پردازد. از انجمله: به نام و آثار و گزیده ی دیدگاه کسانی چون: ابوزید بلخی، ابوحیان توحیدی، ابوالحسن عامری، فیلسوف یهودی موسی بن میمون (به تاثیر از فیلسوفان مسلمان)، ابونصر فارابی، شهاب الدینی سهروردی، ملاصدرا، و علامه طباطبایی اشاره می کند. گرچه دامنه ی این فهرست بیش از این است، اما نشان دهنده ی آنست که دیدگاه تطابق فلسفه و حکمت با دین، دیدگاه مهجور و بی طرفداری نبوده، بلکه در هر دوره ای، جمعی از متکلمان و فیلسوفان و... را جذب خود نموده است و در طول تاریخ هم منقح و پخته شده و جلو آمده است. #جریان_حکمت_و_اجتهاد @taamollat

📌 ویژگی های واقعیت اجتماعی 🔹یکی از تجربیاتم در مدیریت مسجد آنست که مسائل اجتماعی، بدون استثناء، مسائل چند بعدی هستند. یعنی مسئله هم دارای بعد اجتماعی و کلان است و هم دارای ابعاد فردی، خود آن ابعاد فردی هم ممکن است به ابعاد روانی، اخلاقی، خانوادگی و.... تقسیم شود. دیگر آنکه پدیده های اجتماعی، یکباره و دفعتا پدید نمی ایند، بلکه معمولا خود معلول رشته ای از علل و عواملی هستند که زنجیروار بهم پیوسته و نهایتا به بروز وضعیتی خاص منجر شده اند. 🔹غرض از بیان این دو ویژگی واقعیت اجتماعی آنست که در تحلیل و تبیین(علت یابی) پدیده ها، هم باید به ابعاد مختلف مسئله توجه نمود و هم به علل پیشینی متعدد دخیل در ایجاد پدیده. اگر این دقت ها نباشد پدیده را بدرستی فهم نکرده و در حل یا اصلاح آن به خطا می رویم. - اخیرا دو وضعیت خاص را در مسجد با همین نگاه تحلیل و تبیین کرده ام، یکی وضعیت تربیتی مسجد و دیگری حضور مجانین، که هر دو در کانال مدیریت مسجد ( @modmasjed) دستیاب است. @taamollat

📌اربعین عراقی، اربعین ایرانی 🔹اربعین سیدالشهدا ع تسلیت باد. 🔹پیاده روی اربعین در ایران که به «جامامدگان اربعین» موسوم شده از لحاظ فرم و محتوا، با اربعین عراقی ها خیلی متفاوت است. شروع این اقدام مبارک است، اما معانی ذهنی در این رفتار اجتماعی باید اصلاح شود تا این پیاده روی همچنان بتواند بعنوان عامل قوام بخش و حرکت دهنده ی جامعه عمل کند. @taamollat

📌اربعین عراقی، اربعین ایرانی 🔹آنچه که در اربعین عراق خیلی به چشم می اید، از خودگذشتگی . ایثار مردم عراق است که احیانا خودشان بسیار تنگدست هستند، اما برای محبت امام حسین ع از همه چیزشان می گذرند. این است سازنده است. هم میزبان یعنی مردم عراق و هم سایرین را تربیت می کند. اما در اربعین ما .... نمی دانم، فکری باید کرد.🤔 @taamollat

📌اربعین عراقی، اربعین ایرانی ۳ 🔹آنچه پیاده روی اربعین در عراق را برجسته کرده، هم هدف و هم مسیر بودن خیل انبوه زائران به سمت حسین ع است و اگر این غایت مقدس نبود، پیاده روی اربعین و اینهمه خدمت رسانی فضیلتی نبود. آن هدف مقدس است که به پیاده روی، تحمل سختی، پذیرایی و.... ارزش می دهد. با این هدف مقدس است که مردم را دوشادوش هم قرار می دهد و آنها را به یکدیگر نزدیک و همه را در عشق حسین ع ذوب می کند؛ اینگونه است که پیاده روی اربعین از گوشه گوشه عراق، می شود یه حرکت انسان ساز و تمدن ساز. ▪️در بسیاری از پیاده روی های ایرانی که عملا گرته برداری فرهنگی از الگوی عراقی آنست این نقطه ی نهایی مقدس وجود ندارد، بعلاوه ی اینکه پذیرایی ها هم با آنچه در الگوی اصلی اتفاق می افتد از اساس متفاوت است، که در یادداشت پیشین به آن اشاره ای رفت. تقریبا در مدل ایرانی فقط نمودهای الگوی اصلی انتقال یافته و معانی پشت سر آن چیزی منتقل نشده. در حالیکه در الگوی اصلی، پیاده روی و پذیرایی مظهری از بذل و بخشش و انفاق است، در مدلی که ما ایجاد کرده ایم، گاهی بوی رقابت و .... به مشام می رسد. از بخشش و ایثار هم که خبری نیست. ▪️ایجاد مناسک جدید، مادامیکه تبدیل به بدعت نشود، امری پذیرفته است. ما در طول قرن ها نهادسازی ها و‌منسک سازی های متعددی داشته ایم که قطعا به نفع دینداری مردم بوده است. اما در دوران پیچیده ی کنونی، گرته برداری فرهنگی و ایجاد مناسک جدید بدون توجه به اثرات فردی و اجتماعی آن ممکن است به نوعی بی هویتی دینی منجر شود. به عبارت دیگر مناسک جدید با دور شدن از مغز دینداری نوعی توهم دینداری پدید آورد که از اصل بی دینی بدتر و خطرناکتر است. خیلی باید مراقب بود. @taamollat

📌بعدالتحریر۱ 🔹عمیقأ معتقدم فرآیندهای دینداری در جامعه ی ما به سمت ایجاد نوعی خود فراموشی و ازخودبیگانگی در حرکت است. این همان خطریست که قرآن کریم در آیه ی ۱۰۵ سوره ی کهف نسبت به آن، به مومنین و‌متدینین هشدار می دهد. آیه حقیقتا ترسناک است. نه برای کفار، که برای مومنین. ▪️این سیر، بخشی از همان فرایند کلی عرفی گرایی در جامعه ی ایران است که در یادداشت های قبل درباره ی آن نکات و شواهدی ذکر کردم و اینبار عرفی گرایی در لباس دینداری در حال ظهور و بروز است. این روند نگران کننده است و متولیان فکری و فرهنگی باید دست بجنبانند. @taamollat

📌بعدالتحریر۲ ❓چگونه ممکن است دینداری موجب بی هویتی و خود فراموشی شود؟ 😳🤔 🔹دینداری اگر با عقلانیت و ایمان آگاهانه همراه نبوده و صرفا باوری شعاری و به دور از منطق و عقلانیت باشد، بت ی می شود مانند بت های دیگر و با غرور کاذب و احساس مصونیت بخشی که به انسان می دهد، او را از حقیقت، و حتی از خودش غافل می کند. اینگونه است که مومن ظاهری با کوله باری از عقاید نا فهمیده و متناقض و بی هدف روزگار سپری می کند و گمان می کند که در مسیر درست قرار دارد. «و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا» گمان می کند که دارد بهترین عمل را انجام می دهد. (کهف،۱۰۵) ▪️ایمان آگاهانه همان ایمانی است که «آقا» در کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قران» درباره ی آن داد سخن داده و از ایمان کورکورانه و غیر منطقی و غیرمنتهی به عمل بر حظر داشته اند. نتیجه ی ایمان کور، یکی همین «خود فراموشی» است.‌ @taamollat

📌از فرصت عمرتان *استفاده کنید،* برای این فرصت طولانی *برنامه ریزی کنید،* برای اینکه برنامه ریزی تان درست از آب در بیاید *فکر کنید،* برای اینکه درست بتوانید فکر کنید *با قرآن آشنا بشوید:* قرآن را بخوانید و تامل کنید، *از کسانی که پیش از شما و بیش از شما تامل کرده اند یاد بگیرید.* (یاد گرفتن ننگ نیست، افتخار است. همیشه و تا آخر عمر باید یاد بگیرید) فکر کنید، مطالعه کنید، شناسایی کنید، آنجایی که اقدام لازم است *اقدام کنید...* 🔹بیانات ره بر انقلاب خطاب به دانشجویان در روز اربعین،مورخه ی ۴ شهریور۰۳ @taamollat

📌 «هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم» 🔹حقیقتا توصیه ی عالمانه ای فرمودند و بنده این را تجربه کرده ام و ماجرای خودم را جهت استفاده ی دوستان عرض می کنم. سالهای ابتدایی حضورم در قم در اواخر دهه‌ی هشتاد و اوایل دهه ی نود، همراه بود با دوره ای آشفتگی فکری و به تبع آن سرگردانی روحی. از بس درس و جلسه و همایش و حرف و سخن در قم بود که آدم نمی توانست تحلیل کند و بهترین را انتخاب کند. اساتید هم نوعا استاد کتابها بودند و کسی را نمی یافتم که بتواند دست بگیرد و راهبری کند. تا اینکه در حدود سال۹۲ تصمیم گرفتم یک دور قرآن را -بعنوان منبع اصلی مطالعات اسلامی- با ترجمه و تفسیر مختصر مطالعه کنم. قصدم این بود که نگاهی ماهواره ای به قرآن داشته و خطوط کلی مطرح شده در قرآن را کشف کنم. می خواستم ببینم، فارغ از برداشت ها و نفسیرها، قرآن خودش بتنهایی چه حرفی برای بشر آورده است. ترجمه ی آقای صفوی را که مشتمل بر نکات تفسیری نیز هست مبنا قرار دادم و شروع کردم. از مطالب پر تکرار قرآن یادداشت برداشتم و تلاش کردم ارتباط آیات یک سوره و فضای کلی سوره ها و ارتباط آنها را نیز به نحو اجمال کشف کنم. در نهایت پس از حدود یک سال، به حدود ۷-۸ سر فصل کلی از قرآن رسیدم که البته بسیاری از مفاهیم دیگر ذیل آنها قرار می گرفت. نتایج آن مطالعات خیلی وسیع و گسترده بود که در اینجا مجال طرحش نیست، اما همین قدر می خواهم بگویم، که پایان این دوره برای من، مساوی بود با پایان دوره ی حیرت و سرگردانی و آغاز مجدد دوره ی مطالعات اسلامی در قم. از حدود ۹۳ که چارچوب ذهنی ام با قرآن کریم بسته شد، همان چارچوب مبنایی شد برای فهم سایر منابع فکر اسلامی، از جمله حدیث و تاریخ و کلام و حتی فلسفه. از همان دوران بود که فهمیدم سراغ چه استادی باید بروم، چه انتظاری از او داشته باشم و چه سوالی از او بپرسم. اکنون تمام آنچه که در اینجا در باب مسائل علم الاجتماع تحریر می کنم، مبتنی بر همان چارچوبی است که حدود یک دهه قبل با قرآن کریم بسته شد. غرض آنکه بیان آقا که می گویند برای فکر کردن سراغ قرآن بروید، حرف کاملا درستی است. قرآن هم سر خط های مهم حیات بشری را که باید به آنها فکر کرد نشان می دهد، و هم روش اندیشیدن را یاد می دهد و هم ابزار آن را معرفی می کند. همه ی اینها سرجایش خودش، جا دارد یاد کنم از استاد بزرگوار و راهبری که خداوند در همان ایام در سر راهم قرار داد و تعلیمات قرآنی مرا به کار انداخت. درباره ی ایشان هم خواهم نوشت انشالله ربنا و لک الحمد.🌷 @taamollat

📌شیوه ی مطالعات قرانی 🔹یکی از مخاطبان محترم کانال، درباره ی شیوه مطالعات قرآنی اینجانب که در یادداشت بالا به آن اشارت رفت سوال کردند، بنده نیز روش خود را در ۹, نکته ی کوتاه شرح دادم، هر چند معتقدم مطالعات قرآنی و بطور کلی مطالعات اسلامی روش منحصری ندارد، اما کلیاتی بر آن حاکم است که گمان می کنم این روش یکی از آن انگاره های کلی در مطالعات علوم اسلامی است. برای سایر دوستان نیز انتشار می دهم، عسی أن ینفعکم: 👇👇👇

۱. اول آنکه شیوه مراجعه به قرآن ثابت و منحصر نیست، هر محققی بسته به پرسشی که او را درگیر کرده می تواند روش خاصی را بر گزیند. مثلا مطالعه ی ترتیبی یا موضوعی یا .... . ۲. اینجانب با توجه به دغدغه هایی که در مسایل اجتماعی و تاریخی از دیرباز ذهنم را مشغول کرده بود، با این پرسش رجوع به قرآن کردم که بشری که این تاریخ را پشت سر گذاشته و به این نقطه رسیده، قرآن برای پر کردن کدام خلأ در زندگی او نازل شده. ۳. تصمیم گرفتم یک دور قرآن را به صورت سبک و کلی و با نگاه ماهواره ای مرور کنم، نه اینکه فقط آن را بخوانم و ترجمه اش را بفهمم، بلکه بمانند یک رمان که تمام فصل ها و بخش هایش پی در پی و وابسته بهم است، تلاش کردم تا آن ربط بین آیات و سوره ها و در نهایت غرض و پیام قرآن را استخراج کنم. ۴. این کار حدود دو سال طول کشید و بنده روزی یک صفحه و گاهی نیم صفحه را از روی ترجمه ی تفسیری آقای صفوی مطالعه و نکات پرتکرار در آن را فیش برداری نمودم. خوبی ترجمه ی ایشان این بود که خلاصه ی المیزان را هم در پایین صفحه ذکر کرده بود و این برای غرض و پرسش من خیلی نزدیک بود. ۵. در مسیر سوالات متعددی هم از آیات پیش می امد، اینها را در فیش جداگانه ای ثبت می کردم، بسیاری از آن پرسش ها جواب خود را در آیات بعد پیدا می کرد. ۶. در نهایت به این نتیجه رسیدم که قرآن کریم دارای ۷-۸ محور اصلی و بسیاری سرفصل های فرعی است که تحت آن سرفصل های کلی باید فهم شود.‌ ۷. آن سرفصل های کلی عبارت بودند از توحید و مسایل ان، ربوبیت خدا بر همه چیز، آیات الهی، نبوت عامه و خاصه، سیر تاریخی حیات بشر و مسائل مربوط به جوامع انسانی بصورت عام یا خاص، قیامت و مسائل آن ، شریعت و مسایل آن و..... ، مباحث انسان شناسی ۸. دست یافتن به همین ها و تطبیق آن با تاریخ بشر خیلی شورانگیز و حتی برای فهم مسائل اجتماعی روز خیلی گره گشا بود. ۹. در پایان همین ها چارچوبی شد برای فهم هستی، انسان، جامعه و تاریخ و.... که بعدها نیز همین چارچوب قرانی، در فهم نظام مند سایر علوم اسلامی خیلی موثر بود. مثلا این نتیجه قطعی حاصل شد که با توجه به عنایت خاص قرآن به تاریخ، روایت ما از تاریخ اساسا ناصواب و پرخطاست. (موضوع تاثیر چارچوب های قرآنی بر علوم اسلامی خودش می تواند موضوع گفت و گوی جداگانه ای باشد. نکاتی دارم که دیگر در اینجا مجال ذکرش نیست.) 🔹این کلیتی بود از سیری که بنده با توجه به پرسش های آن مقطع طی کردم و برایم خیلی مفید و کارساز بود. الحمدلله. امیدوارم برای شما هم مفید بوده باشد. یاعلی🌷 #مطالعات_قرآنی @taamollat

📌تا بحال حدود ۲۶ یادداشت، پیرامون کتاب «درامدی بر علوم انسانی از دیدگاه آیت الله خامنه ای » منتشر شده که برخی شرح مطالب کتاب است و برخی مقدمات تاریخی و مبانی ناگفته ی آن. به زودی فهرستی از مطالب از ابتدا تا اینجا عرضه خواهم کردن، انشالله. @taamollat

📌 از تربیت اخلاقی تا جامعه سازی 🔹 مدتهاست که با برداشتی از آیات و روایات به این نتیجه رسیده ام که تا تربیت و اعتدال اخلاقی در وجود انسان مستقر نشود، ایمان هم در وجود او مستقر نخواهد شد. اگر می خواهیم جامعه ی سالم و با ایمانی داشته باشیم، اول باید نظام اخلاقی کتقنی را وجود انسانها و در میان آنها مستقر کنیم. مادامیکه نظام اخلاقی مستقر و فراگیر نشود، هیچ نظام شرعی و قانونی نمی تواند کاری از پیش ببرد. دیروز و روزهای گذشته حوادثی در مسجد رخ داد که به این باور یقین پیدا کردم. وقتی تربیت اخلاقی نباشد، دینداری هم سر از کجراهه در می آورد. @taamollat

📌 عقلانیت و عملگرایی 🔹درباره ی نسبت این دو باید بیشتر تحقیق کرد و خواند و نوشت. -عملگرایی و هدفمندی اگر بر بستر عقلانیت، منطق و اخلاق نباشد، اصلا نمی تواند بلند مدت فکر کند، در نتیجه خیلی زود به اقدامات کوتاه مدت، کور و بی هدف می رسد، و با سر به زمین می خورد. - جالب است که در قرآن کریم، سوره ی عصر، دعوت به ایمان و عمل، همراه با تواصی به حق و صبر است، گویی یکی از آفات ایمان همین دورشدن از حق و صبر است.‌ - سالها بعد از یکی از عاقلانه ترین و عملگرایانه ترین انقلاب های تاریخ، ما هنوز در جمع بین عقلانیت و ثبات، و اقدام و عمل در لایه های بعدی مانده ایم، یعنی نتوانسته ایم آن الگوی امام در ایجاد انقلاب را که واجد هر دو بعد عقلانیت و عمل بود را، در نهادهای بعدی بدرستی پیاده کنیم. از اینرو در احزاب سیاسی، بین طیف تندرو و معتدل، و در جایی مثل مساجد بین هیئت امنا و مردم و بسیج و.... در دورانیم. گاهی اینها آنها را با سیاستشان دفع می کنند و گاهی آنها با عملشان آن دیگری را عقب می زنند. ▪️برای حل این مناقشه، قطعا عمل باید در برابر عقلانیت سر تسلیم فرود آورد و عقلانیت نیز با سنجش همه ی جوانب، میدان عمل را راهبری کند. ادامه اش بماند. ▪️کانال «امتداد حکمت قرآنی و فلسفه ی الهی» ، از چند ماه قبل، اقدام به انتشار یادداشت هایی نمود با عنوان «تغییر ‌و تغایر در گفتمان انقلاب اسلامی» که موضوع آن عموما به لایه های فلسفی این دو مقوله (عقلانیت و ثبات، حرکت و تغییر) و نتایج سیاسی آن مربوط می شود. آن یادداشت ها به این نکته توجه می دهد که شکل گیری این دو مدل کنش فردی و اجتماعی، صرفا ریشه ی روانی ندارد، بلکه گاهی ریشه ی شناختی و فلسفی دارد و مملو است از امتدادهای سیاسی و اجتماعی است. امام ره از آغاز انقلاب به زیبایی و ظرافت این دو را با هم جمع کرد و انقلاب را به نتیجه رسانید، اما جریان های فکری و سیاسی، در حفظ آن توازن چندان کامیاب نبودند و جامعه نیز به تبع. آن یادداشت ها، که بی صبرانه منتظر ادامه اش هستیم، لایه های جدیدی از این مناقشه ی فکری و عملی و راه حل آن را با تمرکز بر یکی از جریانات فکری خاص، می کاود. حتما دنبال کنید. یادداشت اولش اینجاست: (https://eitaa.com/hekmat121/1842) ▪️«الگوی عقلانیت انقلاب اسلامی» یکی از دغدغه های و مبانی هر آن چیزی است که در این درگاه قرار داده می شود؛ از انجمله اعتقادمان این است که دیدگاه علوم انسانی رهبر انقلاب، یکی از ثمرات عقلانیت انقلاب اسلامی است که سهم ثبات و تغییر در ترسیم حیات اجتماعی انسان یکجا در آن دیده شده. با این دید بنگرید. ▪️ آنچه از دیشب ذهنم را دوباره درگیر این مطلب کرد، اقدام نابخردانه و عجولانه ی یکی از گروه های نامدار، اما ناپخته ی انقلابی و اجتماعی در یک اقدام فرهنگی در مسجد بود. جای نگرانی نیست و انشالله قضیه ختم بخیر شود، شرحی از آن نوشتن خواهم کردن «با عبرت هایش» به فضل الهی. #عقلانیت #عملگرایی @taamollat

فرا رسيدن سالروز رحلت جانگداز اسوه اخلاق و مهرورزي و رحمت، حضرت محمد مصطفي(ص) و سالروز شهادت دومين مقتداي مؤمنان، حضرت امام حسن مجتبي(ع)، را تسليت و تعزيت باد.

📌 واقعیت تلخی است که چنانکه ما در فهم دین، قرآن را کم بها داده ایم و‌پشت سرگذاشته ایم و کتاب دینداری را از وسط شروع کرده ایم، در فهم تاریخ اسلام نیز به همین آفت دچار شده ایم و رسول خدا را که نقطه ی آغاز حرکت اسلامی است پشت سر گذاشته و تاریخ اسلام را نیز از فصول میانی یاد گرفته ایم. شخصیت رسول خدا و اقدامات ایشان پرتو جدیدی است از فهم اسلام، چنانکه تعالیم قرآن. هر چند سال یک بار باید کتاب دینداری مان را بازنگری کنیم. السلام علیک یا رسول الله @taamollat

📌 کمال عقل عملی در کلام امام رضا (ع): (خلاصه ی بحث امروز، سه شنبه ۱۳ شهریور, در یکی از روستاهای مازندران) ۱. علی رغم آنکه در نگاه ما عقل تنها کارکرد شناختی و معرفتی دارد، در نگاه اسلامی، عقل واجد کارکرد عملی هم هست. به عبارت دیگر عقل چنانکه فهم می کند، عمل هم می کند.‌ ۲. بسیاری از احکام و ویژگیهایی که در روایات به عقل نسبت داده می شود، نه ناظر به عقل نظری، بلکه کاملا ناظر به قوه ی عقل عملی در وجود انسان است. روایت زیر از امام رضا ع دقیقا ویژگیهای عقل عملی تمام را تصویر می کند. بنابر این راه تربیت و بارور کردن عقل عملی هم با عقل عملی متفاوت است. عقل نظری ممکن است با شنیدن و آگاه شدن مغز و گوش به غایت خودش برسد، اما این مقدار برای بارور کردن عقل عملی کافی نیست. چه بسا شنیدن و سمع اصلا عقل عملی را از کمالش دورتر کند. ۵. از همین رو در توصیه های تربیتی، سفارش می شود که بدون کلام و صرفا با عمل مردم را دعوت کنید. چون راه تربیت عقل عملی دیدن و وجدان کردن است، نه صرف شنیدن . ۷. « لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَکُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال: أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ. وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ. یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ، وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ. لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ، وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ. أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى. وَ الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ. وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ. ثُمَّ قالَ(علیه السلام): أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟ قالَ(علیه السلام): لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى ». (تحف العقول، ص 161) ۸. چنانکه در روایت امام رضا علیه السلام روشن است، این ویژگی‌ها همگی ناظر به عقل در مقام عمل است. این نشان می دهد که ما در تربیت خود و فرزندانمان به هر دو بعد عقلانیت باید دقت داشته باشیم. #عقلانیت #عقل_عملی @taamollat

📌فهرست و آدرس یادداشت های منتشر شده، تاکنون، پیرامون کتاب «درامدی بر نظریه ی علوم انسانی آیت الله خامنه ای» ▪️مقدمه: نقطه ی عطف (جایگاه شناسی کتاب، در میان آثار علوم انسانی اسلامی) https://eitaa.com/taamollat/977 ▪️یادداشت اول: مروری بر روش شناسی کتاب، در معرفی نظام اندیشه ی آیت الله خامنه ای https://eitaa.com/taamollat/978 ▪️یادداشت دوم: - ادامه ی روش شناسی تحقیق در اندیشه ی متفکران مسلمان - معرفی «الهیات اجتماعی» بعنوان خاستگاه نظریه ی علوم انسانی ایشان https://eitaa.com/taamollat/1072 👈 درباره ی الهیات اجتماعی (مفهوم و تاثیر آن در علوم انسانی) https://eitaa.com/taamollat/1073 ▪️یادداشت سوم: تبیین بیشتر الهیات اجتماعی بمثابه ی خاستگاه علوم انسانی (بخش اول) ، تبار شناسی تاریخی مبنای الهیات اجتماعی https://eitaa.com/taamollat/1078 👈الهیات اجتماعی بمثابه خاستگاه علوم انسانی آیت الله خامنه ای ، مهمترین و مبنایی ترین مدعای کتاب: https://eitaa.com/taamollat/1079 👈نوآوری متفکران مسلمان در ایجاد خاستگاه دینی برای علوم انسانی https://eitaa.com/taamollat/1088 ▪️یادداشت چهارم: الهیات اجتماعی بمثابه ی خاستگاه علوم انسانی (بخش دوم) https://eitaa.com/taamollat/1093 ▪️یادداشت پنجم: گزارشی از فرایند روش تحقیق در نظام اندیشه ایت الله خامنه ای، بمنظور دستیابی به نظریه ی علوم انسانی ایشان https://eitaa.com/taamollat/1109 👈 چرا پرداختن به نظریه ی علوم انسانی و نظریه ی اجتماعی متفکران انقلاب اسلامی مهم است؟ https://eitaa.com/taamollat/1110 ▪️یادداشت ششم: گزارش فصل دوم: «شخصیت علمی و پایگاه معرفتی آیت الله خامنه ای» https://eitaa.com/taamollat/1112 👈درباره ی نظریه ی اجتماعی: https://eitaa.com/taamollat/1116 ▪️یادداشت هفتم: علم در اندیشه ی آیت الله خامنه ای ، مقدمات تاریخی https://eitaa.com/taamollat/1153 👈تعریف علم در اندیشه ی آیت الله خامنه ای و تاثیرات آن بر نظریه ی علوم انسانی https://eitaa.com/taamollat/1155 ▪️یادداشت هشتم: مقایسه ی کوتاه بین فضای علم در غرب و جهان اسلام https://eitaa.com/taamollat/1179 https://eitaa.com/taamollat/1195 ▪️یادداشت نهم: چیستی علم: لایه های نگاه ایشان به مقوله ی علم https://eitaa.com/taamollat/1218 👈دو نکته در رابطه با علم و حیات اجتماعی https://eitaa.com/taamollat/1220 👈درباره ی روش استخراج نظام اندیشه متفکران(روش شناسی خود کتاب) https://eitaa.com/taamollat/1221 #علوم_انسانی_اسلامی @taamollat

📌 این، تصویر جمعی از بزرگان و اهالی روستایی است در لابلای کوه های در هم تنیده ی مازندران که اینجانب از حدود ۱۴ سال پیش به آنجا رفت و آمد مداوم دارم. روستا و منطقه از لحاظ هویتی تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده و یک علت عمده ی آن همین جمع نورانی و باصفاست. ساعتی پیش، در خنکای غروب دوشنبه ۱۲شهریور، به محل اسکان ما آمده بودند، متصلا صحبت درباره ی آداب و رسوم و فرهنگ گذشته ی روستا بود، خصوصا آن پیرمرد نورانی در گوشه ی چپ تصویر، که خود تجسم فرهنگ و آداب منطقه است و انقدر اشعار و نکات تاریخی نغز در ذهن دارد که هیچ جای دیگر یافت می نشود. یکی از جوانان روستا را سپرده بودم از مدت ها قبل که هرچه او گوید و برخی دیگر از معمرین، ثبت کند، گفت می کنم. اینگونه است که هویت فرهنگی یک منطقه و سپس اخلاق و ارزش ها در یک منطقه پایدار می ماند. ای کاش دوستانی که برای تبلیغ به شهرها و روستاها می روند، برای تقویت دینداری مردم، حفظ هویت و میراث را مقدمه ی هر اقدام دیگر تلقی کنند. این جانب در طول این سالها، کدها و داستانهای متعددی از نقاط قوت فرهنگی و تاریخی این منطقه از کلمات پراکنده ی روستا جمع کرده و در سخنرانی ها و گفت وگوها به کار بردم. شناخت هویت و حفظ میراث فرهنگی پایه ی عزت نفس و عزت نفس نیز پایه ی سلامت و اعتدال و عقلانیت فردی و اجتماعی است. درباره ی اعمال این فرایند و دشواری های آن در روستا و سپس در مسجد خاطره و گفتنی بسیار دارم که بتدریج نوشتن خواهم کردن و مقدمه ای خواهد بود برای فهم مدیریت فرهنگی در محیطهای کلان تر شهری. @taamollat