‌ ‌ ‌خیابانِ اصلی شلوغ بود. خیابان‌های فرعیِ منتهی به خیابان اصلی، شلوغ‌تر. رسیدم سرِ گذر. نگاهم افتاد به ماشین‌های ردیف‌شده در خیابان فرعی سمت راستم. ماشین‌ها پشت‌سرهم قطار شده بودند و راننده‌ها کلافه بودند. راننده اولین ماشین، با چشم‌های منتظر و ناامید، نگاهم کرد. سرعتم کم بود. ترمز کردم. چشم‌هایش خندید و رد شد. ماشین پشتِ سرم بوق کشید. محل ندادم. ماشین دومی از خیابان فرعی پیچید توی خیابان اصلی و رد شد. ماشینِ پشتِ سرم دوباره بوق کشید. این‌بار طولانی‌تر. از توی آیینه عقب نگاهش کردم. خانم بود. جوان‌تر از خودم. راننده ماشینِ سوم نگاه محترمانه‌ای کرد و ایستاد. سر تکان داد که من بروم. ‌راه افتادم. ماشینِ پشت سرم، پُرفشار گاز داد و همزمان، دوباره بوق کشید. دستم را به نشانه "چته؟" از شیشه بیرون بردم. بیشتر گاز داد و پیچید جلوم. سرعت را کم کردم تا راحت رد بشود. موقع رد شدن از کنارم باز دستش را گذاشت روی بوق و تا چند متر جلوتر برنداشت. صدای کشیده شدن لاستیک‌های ماشینش روی آسفالتِ خنکِ خیابان، عصبانی بود. هوایِ عصرِ پاییز را نفس کشیدم. در کنارِ زاینده‌رودِ پُرآب، هوا، خنک و شیرین و خوشمزه شده بود. پنجاه متر جلوتر، سرِ چهارراه‌، پشتِ چراغ قرمز ایستاده بود که رسیدم کنارش. نگاهش کردم. نگاهم نکرد. شیشه را دادم پایین و با لحنِ آرام گفتم: "اینهمه بوق کشیدی که دو دقیقه زودتر بیای اینجا وایسی؟" سرش را برنگرداند. دستش را دوباره گذاشت روی بوق. #روایت_زندگی‌‌‌‌ @Negahe_To

‌ ‌ ‌🌱 خدا می‎داند که چقدر این جمله شیرین است! این جمله‎ای که وجود مبارک زکریا به خدا عرض کرد: رَبِّ إِنِّی ... لَمْ أَکُنْ بِدُعائِکَ رَبِّ شَقِیًّا. زکریا سلام الله علیه، فرزند می‎خواست، خودش هم پیر بود، عیالش هم که نه تنها پیر بود نازا بود؛ نه تنها در زمان پیری نازا بود بلکه حضرت عرض کرد آن وقتی که جوان بود نازا بود. کانَتِ امْرَأَتی‏ عاقِراً. حالا مقدمه درخواستِ او است. ادبِ حضرت زکریا چیست؟ می‌گوید: «خدایا من دیگر پیر شدم سنّ من گذشت» وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبا. این دو تا حرف دارد. اینکه می‎گوید من پیرم، نمی‎خواهد بگوید که از نظر پدر بودن، من مشکل دارم، یا از جهت مادر بودن، همسرم مشکل دارد. تنها این نیست که بخواهد بگوید من پیر شده‌ام. می‌گوید: «سال‎هاست که عمرم گذشته، سال‎هاست، اما خدایا، یک دفعه نشد که من چیزی از تو بخواهم و تو ندهی!» این «کان» فعل مضارع است با «لم» جاذمه مجزوم بشود ماضی مستمر را می‎رساند «لم اضرب» یعنی من تا حالا نزدم «لم اکتب»، نه «لا اکتب». «لم اکتب» یعنی تاکنون این کار را نکردم. زکریا قبل از اینکه بگوید به من فرزند بدهید عرض کرد و لَمْ أَکُنْ بِدُعائِکَ رَبِّ شَقِیًّا. یعنی خدایا در تمام این مدت هر چه خواستم دادی؛ یک وقت نشد بگویی نه! یک وقت نشد بگویی چند بار آمدی؟ یک وقت نشد بگویی من دیروز دادم پریروز دادم چه خبرت است؟ یک وقت مرا رد نکردی. هر چه خواستم دادی. حالا اینکه من نیامدم چیزی را بخواهم، یک مطلب دیگری است ولی در طول این مدت، تا حالا که من پیر شدم، موی سرم سفید شد، یک وقت نشد که من چیزی بخواهم و تو ندهی. می‌بینید چقدر این دعا، این جمله و لَمْ أَکُنْ بِدُعائِکَ رَبِّ شَقِیًّا، شیرین است! #رزق #تفسیر_قرآن #سوره_انسان #آیت_الله_جوادی_آملی @Negahe_To

‌ ‌ ‌🍃 غنچه گو تنگدل از کارِ فروبسته مباش ‌ ‌‌کز دمِ صبح مدد یابی و انفاسِ نسیم #شعر #حافظ @Negahe_To ‌

‌ ‌ ‌خواهرم پیام داده: "آبجی، علی میگه یه وقتی که خاله فاطمه، درساش تموم شده بود، خاله فاطمه رو ببریم کوهِ مشهد، اونجا آب هم داره".‌ امام رضا، حواسم هست که بازم روم رو زمین ننداختی و یک ماه نشده، آذوقه #خودکار_تبرکی رو هرجور بود به دستم رسوندی؛ اما ببین، حتی علی هم فهمیده من، باید بیام پیشت. بیام جایی که کوه داره، آب داره، امامِ مهربون داره. #خودکار_تبرکی #روایت_زندگی‌‌‌‌ #امام_مهربانِ_من #خاله_خواهرزاده #عشق_سوم #علی_نازنینم @Negahe_To

‌ ‌ ‌+ ولی سحابی اسکیمو خیلی دیدن داره. قشنگ‌ترین قبرستونی هست که توی عمرم دیدم. -- قبرستون؟ + آره، سحابی، هم محل تولد هم محل مرگِ ستاره‌هاست. همه‌شون برمی‌گردن به همون جایی که ازش متولد شدن. -- من نمی‌دونستم ستاره‌ها هم می‌میرن. + همه‌شون می‌میرن. خیلی از ستاره‌ها که ما الان داریم می‌بینیم، شاید میلیون‌ها سال پیش مردن. ولی ما به خاطر مسافتی که باشون داریم هنوز داریم اونا رو می‌بینیم. -- یعنی انقدر دورن؟ + خیلی دور، خیلی نزدیک! #پیشنهاد_فیلم #فیلم_خیلی_دور_خیلی_نزدیک @Negahe_To ‌

‌ ‌ 🍁 ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت این شام صبح گردد و این شب سحر شود #شعر #خواجوی_کرمانی #شب_شد_خیر_است‌‌ @Negahe_To

‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌تمام شد! امروز ۲۷۲امین روز از سال ۱۴۰۳ بود. روزی که نقطه پایان گذاشتم تهِ خطِ یکی از قرارهایم. قراری که از ابتدای قرن جدید با خودم شروع کرده بودم. از روز اول فروردین سال ۱۴۰۱. از آن روز تا امروز، دقیقا هزار روز گذشته است. هزار روزی که برای من، یک اختلاف مهم با روزهای قبل عمرم داشته است. توی این هزار روز، یکی از صفحه‌های همیشه باز در گوشی‌ام، صفحه دعای جوشن کبیر بوده. هر روز که به لطف خدا چشم باز کرده‌ام و از خواب بیدار شده‌ام، یک صفت از دعای جوشن را مثل برچسب چسبانده‌ام به روزم. سعی کرده‌ام آن روز، از صبح تا شب، هروقت یاد خدا افتادم، صدایش کردم، غر زدم یا گله کردم، با صفتِ آن روز او را بخوانم. تا قبل از این هزار روز، با خدایِ شب‌های قدر، غریبه بودم. او خدایی بود که فقط در شب‌های قدر سراغش می‌رفتم و تندتند هزار تا اسمش را پشت‌سرهم صدا می‌کردم و تمام. اما حالا دوسال‌و‌نُه‌ماه است با آن خدا زندگی کرده‌ام. هرچند من در این دوسال‌و‌نُه‌ماه، خیلی وقت‌ها یادم رفته باید به سراغش بروم اما او یادش نرفته باید حواسش به من باشد. خدایی که امروز با صفت "یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ" یادم آورد هیچ‌وقت، هیچ‌کس را فراموش نمی‌کند. من حالا بعد از هزار روز، به برچسب زدن به روزهایم معتاد شده‌ام. صبح‌هایم بدونِ اسمی از او، به خیر نمی‌شود. نمی‌دانم تا سوتِ پایانِ عمرم چند تا از این هزار روزهای دیگر فرصت دارم. اما می‌خواهم تلاش کنم تا فرصت دارم بیشتر با او انس بگیرم. اگر دوست داشتید شما هم طعمش را بچشید. از فردا یا از هر روز دیگر که خواستید. قول می‌دهم پشیمان نشوید. باید تا عمرمان تمام نشده، شروع کنیم. #روایت_زندگی‌‌‌‌ #دعای_جوشن_کبیر #الحمد_لله_ربّ_العالمین #الغوث_الغوث_خلِّصنا_مِنَ_النّار @Negahe_To

‌ ‌ ‌بالاخره آوردمش خانه، کنار خودم. یک ماه، هر روز از توی ماشین تماشایش کردم. از کنارش که رد می‌شدم می‌دانست نگاهش می‌کنم. با غرور سرش را می‌داد بالا و زیرچشمی نگاهم می‌کرد. دلبری می‌کرد برایم. می‌دانست چقدر دوستش دارم. گاهی با فاصله می‌ایستادم و طولانی نگاهش می‌کردم. اما دل‌ودماغ خریدنش را نداشتم. از روز اول مهر، منتظر آمدنش بودم. حالا یک ماه بود آمده بود و من یخ کرده بودم انگار. چشم‌انتظارِ رفیقی، آشنایی بودم که او را به من هدیه بدهد و ما را باز وصل کند به‌هم. کسی پیدا نشد. دیشب بالاخره یخ‌ها را شکستم. دیدم زمان گذشته و دارد دیر می‌شود. رفتم سمتش. از روزِ سختی که گذرانده بودم به او پناه آوردم. با تمام وجود، عطرش را کشیدم در بطن‌های قلبم. به خاطر روزهایی که بدونِ او گذرانده بودم از خودم عذرخواهی کردم. بهش قول دادم نگذارم بقیه صبح‌های سردم، بدونِ عطرِ گرمِ او آغاز شود. #روایت_زندگی‌‌‌‌ #صبح_شد_خیر_است #یک_آدمِ_عاشقِ_نرگس #زمستان_را_با_تو_می‌شود_گذراند @Negahe_To ‌

‌ ‌ 🎼 مناسبِ روزهای سردِ زمستان❄️ عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم اکنون که پیدا کرده‌ام بنشین تماشایت کنم ای چشم تو شیشه عمر من آغوش تو غربتم را وطن بازی نکن با من و صحنه را در پرده آخر آتش نزن #موسیقی_دلنشین #آرمان_گرشاسبی @Negahe_To ‌

‌ ‌ ‌🍃 با خلق چنان مزی که گر فعل ترا هم با تو عمل کنند، رنجیده شوی! #شعر #شیخ_بهایی @chaame 🪐

‌ ‌ ‌🍁 هر بهونه خوبی برای دورهم جمع‌شدن رو توی این دنیا باید حسابی غنیمت شمرد. #شب_یلدا #سلام_بر_زمستانِ_صفرسه @Negahe_To

‌ ‌ 🌱 امروز، برای بار هزارم فهمیدم: قوی‌ترین انگیزه، اجباره! #دلنوشته @Negahe_To