🔶 تبدیل بزم شراب به مجلس عزا مسعودی می‌نویسد: روزی در مدینه در نزد متوکل از امام هادی(ع) سعایت و سخن چینی شد و به او گفتند در منزل او سلاح و نوشته‌ها و اشیاى دیگرى است که از طرف شیعیان به وى رسیده و او قصد قیام بر ضد دولت تو را دارد. فَبَعَثَ إِلَیْهِ جَمَاعَهً مِنَ الْأَتْرَاکِ فَهَجَمُوا دَارَهُ لَیْلًا فَلَمْ یَجِدُوا فِیهَا شَیْئاً وَ وَجَدُوهُ فِی بَیْتٍ مُغْلَقٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِ مِدْرَعَهٌ مِنْ صُوفٍ وَ هُوَ جَالِسٌ عَلَى الرَّمْلِ وَ الْحَصَى وَ هُوَ مُتَوَجِّهٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى یَتْلُو آیَاتٍ مِنَ الْقُرْآنِ فَحُمِلَ عَلَى حَالِهِ تِلْکَ إِلَى الْمُتَوَکِّلِ. پس متوکل گروهى را به منزل آن حضرت(ع) فرستاد و آنان شبانه به خانه ایشان هجوم بردند.ولى چیزى به دست نیاوردند، آنها دیدند که حضرت(ع) تنها در اطاقى دربسته نشسته و در حالى که جامه پشمین بر تن دارد و بر زمین خاکى روى شن و ماسه نشسته، به عبادت خدا و تلاوت قرآن مشغول است.امام(ع) را با همان حال دستگیر کرده و نزد متوکل بردند.آنان به متوکل گفتند: لَمْ نَجِدْ فِی بَیْتِهِ شَیْئاً وَ وَجَدْنَاهُ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَهِ وَ کَانَ الْمُتَوَکِّلُ جَالِساً فِی مَجْلِسِ الشُّرْبِ فَدَخَلَ عَلَیْهِ وَ الْکَأْسُ فِی یَدِ الْمُتَوَکِّلِ فَلَمَّا رَآهُ هَابَهُ وَ عَظَّمَهُ وَ أَجْلَسَهُ إِلَى جَانِبِهِ وَ نَاوَلَهُ الْکَأْسَ الَّتِی کَانَتْ فِی یَدِهِ. در خانه اش چیزى نیافتیم و او را رو به قبله دیدیم که قرآن مى‌خواند.متوکل چون امام(ع) را دید، از عظمت و هیبت امام(ع) بى‌اختیار ایشان را احترام نموده و در کنار خود نشانید و با کمال گستاخى جام شرابى را که در دست داشت، به امام(ع) تعارف نمود.امام هادی(ع) سوگند یاد کرده و فرمود: «وَ اللَّهِ مَا یُخَامِرُ لَحْمِی وَ دَمِی قَطُّ فَأَعْفِنِی فَأَعْفَاه.» «والله گوشت و خون من با چنین چیزى آمیخته نشده است، مرا معاف دار!» متوکل حضرت(ع) را معاف نمود و گفت پس شعرى بخوان! حضرت(ع) فرمود: «من شعر کم مى‌خوانم!» متوکل گفت: باید بخوانى! امام هادى(ع) آن گاه که اصرار وى را دید اشعارى را قرائت نمود، که تمام اهل مجلس متأثر شده و به گریه افتادند و بزم شراب و عیش به سوگ و عزا تبدیل شده و آنان جامهاى شراب را بر زمین کوبیدند. فَبَکَى الْمُتَوَکِّلُ حَتَّى بَلَّتْ لِحْیَتَهُ دُمُوعُ عَیْنَیْهِ وَ بَکَى الْحَاضِرُونَ وَ دَفَعَ إِلَى عَلِیٍّ(ع) أَرْبَعَهَ آلَافِ دِینَارٍ ثُمَّ رَدَّهُ إِلَى مَنْزِلِهِ مُکَرَّماً. پس از خواندن این اشعار، متوکل و هر که در مجلس بود گریستند، تا آنجا که اشک محاسن متوکل را تر کرد.سپس وی چهار هزار دینار به امام هادی(ع) داد و ایشان را با احترام روانه منزل کرد. 📚منبع بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۰، ص ۲۱۱ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

🟧 اطلاع امام هادی(ع) از خواست درونی عبدالرحمن در روایت آمده که گروهی از مردم اصفهان در زمانی که در آن شهر از ولایت و امامت خبری نبود، نزد شخصی به نام «عبد الرحمن» که عاشق امامت و ولایت بود آمده، از او پرسیدند که چرا شما شیعه شدید؟ در جواب آنها گفت: من در جمع گروهی از مردم این شهر به کنار خانه متوکل رفته بودیم. هدف ما تظلّم و درخواست کمک از خلیفه عباسی بود. جمع زیادی در آنجا ایستاده بودند، ناگاه فرمان متوکل صادر شد که «علی بن محمد» را دستگیر کنید. من از رفقا و از بعض حاضرین پرسیدم که «علی بن محمّد» کیست؟ جواب دادند: او امام شیعه‌هاست و به احتمال زیاد متوکل او را به قتل می‌رساند. من با خودم گفتم: از اینجا نمی‌روم تا چهره او را ببینم و از نتیجه کار او آگاه شوم. ناگهان دیدم او را سوار بر اسب نموده، آوردند و مردم برای دیدن او صف کشیده بودند. عبد الرحمان می‌گوید: من از دیدن آن حضرت دگرگونی در خود احساس کردم و قلبم پر از عشق و محبت گردید؛ لذا مرتب دعا می‌کردم که از ناحیه متوکل به او آسیبی نرسد. مأموران همچنان آن حضرت را در میان صفوف جمعیت می‌آوردند، ولی او با تمام متانت و وقار بر مرکبش قرار گرفته بود و به جایی نگاه نمی‌کرد و به کسی توجّه نمی‌نمود تا اینکه مقابل من رسید، صورت خود را به سوی من گردانید و فرمود: «خداوند دعایت را مستجاب کرده است و به تو عمر طولانی و مال زیاد و فرزندان متعدد مرحمت می‌فرماید.» من از شنیدن این سخنان به خود لرزیدم و همراهان و حاضران از من سؤال می‌کردند: شما کیستی؟ و چه کار داری؟ و او با تو چه گفت؟ جواب دادم: خیر است و راز گفته شده را به آنها نگفتم. تا زمانی که به اصفهان برگشتم و خداوند گشایشی در روزی من ایجاد کرد و علاوه بر مال زیاد، عمرم نیز از هفتاد گذشت و دارای دو فرزند شدم…؛ لذا به امامت او معتقد گشتم و از شیعیان او گردیدم. 📚منبع اثبات الهداه، شیخ حر عاملی، ج ۳، ص ۳۷۱ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

🟫 قصه برکةالسباع متوکل برکه‌ای در پیش قصر خود ساخته بود و شیران و درندگان را در آن جا داده بود و هرکس را که اراده عقوبت داشت به آن برکه می‌انداخت. روزی امام علی النقی(ع) را در آن برکه جای داد. حضرت مشغول نماز شد و سباع و درندگان دور آن جناب می‌گشتند و از روی تذلل نزد او دم بر زمین می‌مالیدند و صورت روی پای مبارکش می‌گذاشتند. چون متوکل این حالت را مشاهده کرد فرمان داد که آن جناب را زود بیرون بیاورند تا موجب مزید اعتقاد مردم نگردد. 📚منبع جلاءالعیون، علامه مجلسی، ص ۹۸۵ حدیث اهل بیت (زندگینامه و مصائب چهارده معصوم.ع)، حاج یدالله بهتاش، ص ۳۳۰ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

📢 حرمت بدن من نزد خدا کمتر از ناقه صالح نیست متوکل لعین در روز بسیار گرمی با فتح بن خاقان وزیر خود سوار شد و حکم کرد که جمیع امرا و علما و سادات و اشراف و اعیان در رکاب او پیاده بروند که از جمله آنها امام علی النقی(ع) بود. زراقه حاجب متوکل گفت: من در آن روز آن جناب را مشاهده کردم که پیاده می‌رفت و رنج و تعب بسیار می‌کشید و عرق از بدن مبارکش می‌ریخت. من نزدیک آن جناب رفتم و گفتم یابن رسول الله شما چرا خود را در تعب می‌دارید؟ حضرت فرمود: «غرض آن لعین از این عمل استخفاف من است ولیکن حرمت بدن من نزد خدا کمتر از ناقه صالح نیست.» چون به خانه برگشتم این قصه را به معلم اولاد خود که گمان تشیع به او داشتم نقل کردم. او مرا سوگند داد که تو البته این سخن را از آن حضرت شنیدی؟ من سوگند یاد کردم که شنیدم. پس گفت فکر کار خود بکن که متوکل سه روز دیگر هلاک می‌شود. من گفتم از چه دانستی؟ گفت: برای اینکه آن حضرت دروغ نمی‌گوید. حق تعالی در قصه قوم صالح فرموده است: «تَمَتَّعُوا فِي دارِكُمْ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ.»(۱) و ایشان بعد از پی کردن ناقه صالح، بعد از سه روز هلاک شدند. چون روز سوم شد، منتصر فرزند متوکل با جمعی از اتراک و غلامان مخصوص او به مجلس آن لعین آمدند و او را با فتح بن خاقان پاره پاره کردند. 📚 منبع (۱) سوره هود، آیه ۶۵ جلاءالعیون، علامه مجلسی، ص ۹۸۰ حدیث اهل بیت (زندگینامه و مصائب چهارده معصوم.ع)، حاج یدالله بهتاش، ص ۳۲۷ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

✅ کرامت امام هادی(ع) امام هادی علیه‌السلام در سال ۲۴۳ ق از مدینه به سامرا تبعید شد. همان‌گونه که پیش بینى می‌شد، یحیى بن هرثمه در ابتداى این سفر، از خود قاطعیت و سخت‏گیرى بسیارى نشان داد. البته، در بین راه کرامت‏‌هایى از امام و حوادثى رخ داد که سبب علاقه‏‌مندى و تغییر رویه او شد. خود او مى‏‌گوید: در بین راه، دچار تشنگى شدیدى شدیم، به گونه‏‌اى که در معرض هلاکت قرار گرفتیم. پس از مدتى، به دشت سرسبزى رسیدیم که درخت‏‌ها و نهرهاى بسیارى در آن بود. بدون آن که کسى را در اطراف آن ببینیم، خود و مرکب‏‌هایمان را سیراب و تا عصر استراحت کردیم. بعد هر قدر مى‌‏توانستیم، آب برداشتیم و به راه افتادیم. پس از این‏که مقدارى از آنجا دور شدیم، متوجه شدیم که یکى از همراهان، کوزه نقره‏‌اى خود را جا گذاشته است، فورى بازگشتیم؛ اما وقتى به آنجا رسیدیم، چیزى جز بیابان خشک و بى‌آب و علف ندیدیم! کوزه را یافته و به سوى کاروان برگشتیم؛ با کسى هم از آنچه دیده بودیم، چیزى نگفتیم. هنگامى‌که خدمت امام رسیدیم، بی‌آنکه چیزى بگوید، با تبسمى فقط از کوزه پرسید و من گفتم که آن را یافته‌ام. 📚منبع اثبات الوصیة، على بن الحسین المسعودى، ص ۱۹۷ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

♻️ اکنون به دست شما مسلمان شدم کرامت امام، شگفتى یحیى بن هرثمه را بر مى‏‌انگیزد. او در گزارش دیگرى که مأمور شده بود نامه متوکل را به امام هادی برساند خود می‌گوید: براى احضار على بن محمد، عراق را به سمت حجاز ترک گفتیم. در بین یاران من یکى از سران خوارج وجود داشت و نیز کاتبى بود که اظهار تشیع می‌کرد. من نیز بر آیین «حشویه» بودم. فرد خارجى و کاتب، درباره مسائل اعتقادى با هم مناظره می‌کردند و من هم براى گذراندن وقت، به مناظره آنان گوش می‌دادم. وقتى به نیمه راه رسیدیم، مرد خارجى به کاتب گفت: مگر این گفته سرورتان، على بن ابیطالب نیست که: «هیچ قطعه‏‌اى از زمین نیست که یا قبرى است و یا قبرى خواهد شد؟» اینک به این بیابان بنگر، کجاست آن که در اینجا بمیرد تا خدا آن را قبرى قرار دهد؟ به کاتب گفتم: آیا این، سخن شماست؟ گفت: بله. گفتم: مرد خارجى راست می‌گوید، چه کسى در این بیابان وسیع خواهد مرد تا خدا آن را پر از قبر کند؟ و به این گفتار خندیدیم؛ به گونه‏‌اى که کاتب شرمنده و سرافکنده شد. هنگامی‌که به مدینه رسیدیم، نزد على بن محمد رفته، نامه متوکل را به او تسلیم کردیم. او، نامه را خواند و فرمود: «مانعى براى این سفر نیست.» وقتى فردا نزد او رفتیم، با این که فصل تابستان و هوا در نهایت گرمى بود، امام به گروهى از خیّاطان دستور داده بود تا پارچه‏‌هاى ضخیمِ پشمى بدوزند و فردا بیاورند. من از این سفارش امام، تعجب کردم و با خود گفتم: در این فصل گرما و در این سرزمین تفتیده حجاز و در حالى که بین حجاز و عراق ده روز فاصله است، چه نیازى به این لباس‏‌هاست؟! او، مردى است که سفر نکرده و فکر می‌کند که در هر سفرى انسان، نیازمند چنین لباس‌‏هایى است و شگفت از شیعیان که چگونه چنین فردى را «امام» خود می‌پندارند! هنگام حرکت، امام به همراهان خود دستور داد تا لباس‌‏ها را بردارند. تعجب من بیش‏تر شد. از مدینه خارج شدیم و به همان محلّى که مناظره می‌کردیم، رسیدیم که ناگهان ابرى تیره پدیدار شد و رعد و برق زد. هنگامى که بالاى سرِ ما رسید، تگرگ‏‌هاى درشتى مانند سنگ، باریدن گرفت. امام و همراهانش لباس‏‌هاى گرمشان را پوشیدند و به من و کاتب هم دادند. بر اثر بارش مهیب تگرگ، هشتاد نفر از همراهیان من هلاک شدند. ابر، از سرِ ما گذشت و دماى هوا به حالت پیشین بازگشت. امام به من فرمود: «اى یحیى! به بازماندگان یارانت بگو مردگان را دفن کنند. خداوند، این بیابان را این چنین پر از قبر مى‏‌کند.» من، خود را از مرکب پایین انداختم و پاى امام را بوسیدم و گفتم: گواهى می‌دهم که جز «اللَّه» معبودى نیست و «محمّد» بنده و فرستاده اوست و «شما» جانشینان خدا در روى زمین هستید. من، تاکنون کافر بودم؛ ولى هم اکنون به دست شما، مسلمان شدم. یحیی بن هرثمه از آن لحظه، «تشیع» را برگزید و در خدمت امام بود تا از دنیا رفت. 📚منبع بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۰، ص ۱۴۲ #امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=4729

🟤 متوکل فقط سه روز زنده است سید بن طاوس و دیگران روایت کرده‌اند که چون متوکل، فتح بن خاقان وزیر خود را خواست اعزاز و اکرام نماید و منزلت او را نزد خود بر دیگران ظاهر گرداند و در حقیقت غرض او نقص شأن و استخفاف قدر امام علی النقی(ع) بود و این امر را بهانه کرده بود، پس در روز بسیار گرمی با فتح بن خاقان سوار شد و حکم کرد که جمیع امرا و علماء و سادات و اشراف و اعیان در رکاب ایشان پیاده بروند و از جمله آنها امام علی النقی(ع) بود، زرافه حاجب متوکل گفت که من در آن روز آن جناب را مشاهده کردم که پیاده می‌رفت و تعب بسیار می‌کشید و عرق از بدن مبارکش می‌ریخت. من نزدیک آن جناب رفتم و گفتم: یابن رسول اللّه! چرا شما خود را تعب می‌فرمایید؟ حضرت فرمود: «غرض اینها استخفاف من است ولکن حرمت بدن من نزد خدا کمتر از ناقه صالح نیست.» به روایت دیگر فرمود: «یک ریزه ناخن من نزد حق تعالی گرامی‌تر از ناقه صالح و فرزند اوست.» زرافه گفت: چون به خانه برگشتم این قصه را با معلم اولاد خود که گمان تشیع به او داشتم نقل کردم، او سوگند داد مرا که تو البته از آن حضرت شنیدی این سخن را؟ من سوگند یاد کردم که شنیدم. پس گفت: فکر کار خود بکن که متوکل سه روز دیگر هلاک می‌شود تا از قضیه او آسیبی به او نرسد. من گفتم از چه دانستی؟ گفت: برای آنکه حضرت دروغ نمی‌گوید و حق تعالی در قصه قوم صالح فرموده است (تَمَتَّعُوا فی دارِکُْم ثَلاثَةَ اَیّامٍ) و ایشان بعد از پی کردن ناقه به سه روز هلاک شدند. من چون این سخن را از اوشنیدم او را دشنام دادم و بیرون کردم. چون او بیرون رفت با خود اندیشه کردم گفتم بسا باشد که این سخن راست باشد، اگر احتیاطی در امور خود بکنم به من ضرری نخواهد داشت. پس اموال خود را که پراکنده بود جمع کردم و انتظار انقضای سه روز می‌کشیدم. چون روز سوم شد منتصر فرزند متوکل با اتراک و غلامان مخصوص او به مجلس او آمدند و او را با فتح بن خاقان پاره پاره کردند. بعد از مشاهده این حال اعتقاد به امامت آن حضرت نمودم و به خدمت او رفتم آنچه میان من و آن معلم گذشته بود عرض کردم. فرمود: «معلم راست گفته من در آن روز بر او نفرین کردم و حق تعالی دعای مرا مستجاب گردانید.» 📚منبع منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج۲، ص۶۰۸ #امام_هادی_ع #مصائب_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7493

🟤 نذر مادر متوکل برای امام هادی(ع) شیخ کلینی و شیخ مفید و دیگران از ابراهیم بن محمد طاهری روایت کرده‌اند که خراجی یعنی قرحه و جراحتی در بدن متوکل، به هم رسید که مشرف بر هلاک گردید و کسی جرات نمی‌کرد که نیش‌تری به آن برساند. پس مادر متوکل نذر کرد که اگر عافیت یابد مال جلیلی برای حضرت امام علی النقی(ع) بفرستد، پس فتح بن خاقان به متوکل گفت که اگر می‌خواهی [کسی ] نزد حضرت امام علی النقی(ع) بفرستیم شاید دوایی برای این مرض بفرماید. گفت: بفرستید. چون به خدمت آن حضرت رفتند و حال او را غرض کردند فرمود: «پشکل گوسفند را که در زیر پای گوسفند مالیده شده در گلاب بخیسانند و بر آن خراج بندند که نافع است ان شاء اللّه تعالی.» چون آن خبر را آوردند جمعی از اتباع خلیفه که حاضر بودند خندیدند و استهزاء کردند. فتح بن خاقان گفت می‌دانم که حرف آن حضرت بی اصل نیست و آنچه فرموده است به عمل آورید ضرری نخواهد داشت. چون دوا را بر آن موضع بستند در ساعت منفجر شد و متوکل از درد و الم راحت یافت و مادرش مسرور شده پس ده هزار دینار در کیسه کرده سر کیسه را مهر کرد و برای آن جناب فرستاد. چون متوکل از آن مرض شفا یافت مردی که او را بطحایی می‌گفتند نزد متوکل بود و بد آن حضرت را بسیار گفت و گفت اسلحه و اموال بسیار جمع کرده است و داعیه خروج دارد. پس شبی متوکل، سعید حاجب را طلبید و گفت: بی خبر به خانه امام علی النقی(ع) برو و هرچه در آنجا از اسلحه و اموال که بیابی برای من بیاور. سعید گفت: در میان شب نردبانی برداشتم و به خانه آن حضرت رفتم و نردبان را بر دیوار خانه گذاشتم چون خواستم به زیر روم به واسطه تاریکی، راه را گم کردم و حیران شدم ناگاه حضرت از اندرون خانه مرا ندا کرد: «ای سعید! باش تا شمع از برای تو بیاورند.» چون شمع آوردند به زیر رفتم دیدم که حضرت جبه‌ای از پشم پوشیده و عمامه‌ای از پشم به سر بسته و سجاده خود را بر روی حصیری گسترده و بر بالای سجاده رو به قبله نشسته است. پس فرمود: «برو و در این خانه‌ها بگرد و تفتیش کن.» من رفتم و جمیع حجره‌های خانه را تفتیش کردم در آنها هیچ نیافتم مگر یک بدره که بر سرش مهر مادر متوکل بود و یک کیسه سر به مهری دیگر‌. پس فرمود: «مصلای مرا بردار.» چون برداشتم در زیر مصلا شمشیری یافتم که غلاف چوبی داشت و بر روی آن غلاف هیچ نگرفته بودند، آن شمشیر را با دو بدره زر برداشتم و نزد متوکل رفتم، چون مهر مادر خود را بر آن دید او را طلبید و از حقیقت حال سوال کرد. مادرش گفت: من برای او فرستاده‌ام و هنوز مهرش را برنداشته است، چون کیسه دیگر را گشود چهارصد دینار در آن بدره بود. پس متوکل یک بدره دیگر به آن ضم کرد و گفت: ای سعید! این بدره‌ها را با آن کیسه و شمشیر برای او ببر و عذرخواهی از او بکن. چون آنها را به خدمت آن حضرت بردم گفتم: ای سید من! از تقصیر من بگذر که بی‌ادبی کردم و بی‌رخصت به خانه تو در آمدم چون از خلیفه مأمور بودم معذورم. حضرت فرمود: «وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنْقَلِبٍ یَنْقَلِبُونَ؛ به زودی خواهند دانست آنها که ستم می‌کنند که بازگشت آنها به سوی کجا است.» 📚منبع منتهی الامال، شیخ عباس قمی، ج۲، ص۶۰ #امام_هادی_ع #مصائب_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7493

️﷽☘️ 📢با سلام خدمت اعضاء محترم کانال ✅ برای دسترسی بهتر به مطالب مورد نظر خود، می‌توانید از هشتک‌های زیر استفاده کنید. 🟢 #دعا_و_مناجات #روایات_مناجاتی #حکایات_مناجاتی #حکایات_علما_و_عرفا #فضیلت_ماه_رجب #لیلة_الرغائب #ایام_البیض_و_اعتکاف #فضیلت_ماه_شعبان #فضیلت_شب_نیمه_شعبان #ماه_مبارک_رمضان #فضیلت_ماه_مبارک_رمضان #شب_قدر #وداع_با_ماه_رمضان #عید_فطر #شب_جمعه #عرفه 🟢 #پیامبر_اکرم_ص #ولادت_حضرت_محمد_ص #فضائل_حضرت_محمد_ص #مصائب_حضرت_محمد_ص #عید_مبعث 🟢 #امام_علی_ع #ولادت_امام_علی_ع #فضائل_امام_علی_ع #مصائب_امام_علی_ع #عید_غدیر 🌹#حضرت_زهرا_س #ولادت_حضرت_فاطمه_س #فضائل_حضرت_فاطمه_س #مصائب_حضرت_فاطمه_س #عروسی_حضرت_فاطمه_س 🟢 #امام_حسن_مجتبی_ع #ولادت_امام_مجتبی_ع #فضائل_امام_مجتبی_ع #مصائب_امام_مجتبی_ع 🩸#امام_حسین_ع #ولادت_امام_حسین_ع #فضائل_امام_حسین_ع #پیرامون_گریه_و_عزاداری_حسینی #فضائل_زیارت_امام_حسین_ع #امام_حسین_ع_در_کلام_شهدا #سلوک_حسینی #از_مدینه_تا_مکه #از_مکه_تا_کربلا #شهادت_مسلم_بن_عقیل_ع #ورود_به_کربلا #شهادت_حضرت_رقیه_س #شهادت_طفلان_حضرت_زینب_س #اصحاب_امام_حسین_ع #شهادت_عبدالله_بن_حسن_ع #شهادت_قاسم_بن_حسن_ع #شهادت_حضرت_علی_اصغر_ع #ولادت_حضرت_علی_اکبر_ع #فضائل_حضرت_علی_اکبر_ع #شهادت_حضرت_علی_اکبر_ع #ولادت_حضرت_عباس_ع #فضائل_حضرت_عباس_ع #شهادت_حضرت_عباس_ع #شب_عاشورا #روز_عاشورا_وداع #قتلگاه_امام_حسین_ع #شام_غریبان_امام_حسین_ع #روز_یازدهم_محرم #خروج_از_کربلا #اربعین_حسینی #دیگر_مصائب_حسینی 🟢 #امام_سجاد_ع #ولادت_امام_سجاد_ع #فضائل_امام_سجاد_ع #مصائب_امام_سجاد_ع 🟢 #امام_باقر_ع #ولادت_امام_محمد_باقر_ع #فضائل_امام_محمد_باقر_ع #مصائب_امام_محمد_باقر_ع 🟢 #امام_صادق_ع #ولادت_امام_جعفر_صادق_ع #فضائل_امام_جعفر_صادق_ع #مصائب_امام_جعفر_صادق_ع 🟢#امام_کاظم_ع #ولادت_امام_کاظم_ع #فضائل_امام_کاظم_ع #مصائب_امام_کاظم_ع 🟢 #امام_رضا_ع #ولادت_امام_رضا_ع #فضائل_امام_رضا_ع #مصائب_امام_رضا_ع 🟢#امام_جواد_ع #ولادت_امام_جواد_ع #فضائل_امام_جواد_ع #مصائب_امام_جواد_ع 🟢 #امام_هادی_ع #ولادت_امام_هادی_ع #فضائل_امام_هادی_ع #مصائب_امام_هادی_ع 🟢 #امام_حسن_عسکری_ع #ولادت_امام_عسکری_ع #فضائل_امام_عسکری_ع #مصائب_امام_عسکری_ع 🟢 #امام_زمان_عج #ولادت_امام_زمان_عج #فضائل_امام_زمان_عج #حکایات_امام_زمان_عج #ظهور_امام_زمان_عج 🟢 #حضرت_زینب_کبری_س #ولادت_حضرت_زینب_س #فضائل_حضرت_زینب_س #مصائب_حضرت_زینب_س 🟢 #حضرت_معصومه_س #ولادت_حضرت_معصومه_س #فضائل_حضرت_معصومه_س #مصائب_حضرت_معصومه_س 🟢 #حضرت_خدیجه_س #ازدواج_حضرت_خدیجه_س #وفات_حضرت_خدیجه_س 🟢 #حضرت_ام_البنین_س #وفات_حضرت_ام_البنین_س #فضائل_حضرت_ام_البنین_س 🔹#حضرت_ام_کلثوم_س 🔹#وفات_حضرت_سکینه_س 🔹#شهادت_حضرت_حمزه_ع 🔹#حضرت_عبدالعظیم_ع 🔹#تخریب_بقیع 🔹#دحوالارض 🔹#عید_قربان 🔹#امام_شهداء_انقلاب 🔹#حاج_قاسم_سلیمانی 🔹#شهداء 🔹#دهه_فجر 🔹#روز_قدس 🔹#شهید_مطهری 🔹#رحلت_امام_خمینی_ره 🔹15#_خرداد 🔹#میلاد_حضرت_مسیح_ع 🔹#رویدادها 📣eitaa.com/maddahiaalemane

✳️ ویژگی‌های عجیب لحظه ولادت برخی از روایات در خصوص ولادت امام هادی(ع) از ویژگی‌هایی مانند نورانی بودن ایشان و احوال غیرطبیعی سخن می‌گویند. گفته شده که در لحظه ولادت، خانه مادر امام هادی(ع) روشن شد و گویی یک نور آسمانی از بدن امام(ع) ساطع می‌شد. این نور آن‌قدر تابنده بود که کسانی که در اطراف مادر حضرت بودند، آن را مشاهده کردند. (۱) در لحظه ولادت امام هادی(ع)، روایت شده است که مادر امام(سلام‌الله‌علیها) به‌طرز شگفت‌انگیزی شاهد نوری عظیم و خیره‌کننده بود که از خانه ایشان منتشر شد. این نور در تمام اطراف خانه مشاهده شد و به‌گونه‌ای که برخی افراد از فاصله‌ای دور نیز آن را دیدند. برخی از روایات به نقل از امام هادی(ع) می‌گویند که ایشان به‌طور طبیعی از همان لحظه ولادت، نورانی بودند. (۲) 📚منبع (۱) بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۰، ص ۱۵ (۲) بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۵۰، ص ۲۰ #امام_هادی_ع #ولادت_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7582

✳️ آگاه شدن پدر از ولادت در آن دوران، امام محمد تقی(ع) در زندان به‌ سر می‌برد. طبق برخی از روایات، از آنجا که امام محمد تقی(ع) دارای مقام والای معنوی و ارتباط ویژه‌ای با خداوند بود، از طریق وحی و الهام به ولادت فرزند خود آگاه شد. وقتی خبر ولادت امام هادی(ع) به ایشان رسید، امام محمد تقی(ع) در دل خود از این خبر خوشحال شدند، اما در آن زمان نتواستند به‌طور علنی با دیگران در این خصوص صحبت کنند. 📚منبع اعلام الوری، فضل بن حسن طبرسی، ص ۳۵۶ #امام_هادی_ع #ولادت_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7582

✳️ علامات و نشانه‌های ولادت لحظه ولادت امام هادی(ع) به‌طور خاص با نشانه‌های آسمانی همراه بود. در برخی منابع آمده است که هنگامی که امام هادی(ع) به دنیا آمدند، مادرشان سمانه(سلام‌الله‌علیها) هنگام تولد، این جمله را از طرف خداوند شنید که: «ای سمانه! تو فرزندی به دنیا آوردی که بزرگ‌ترین علم و حکمت را در دل دارد.» 📚منبع کامل الزیارات، ابن قولویه، ص ۴۸ #امام_هادی_ع #ولادت_امام_هادی_ع #مداحی_عالمانه لینک کانال در ایتا: eitaa.com/maddahiaalemane لینک کانال در تلگرام: t.me/maddahialemane آدرس مطلب در سایت مقتل: https://maghtal.com/?p=7582