eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
271 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
849 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 | هر چند هنوز کام جانم از طعم کینه و نفرتش بود، ولی مجال شنیدن صدایش، گرچه به چند ابراز احساس دلتنگی های عاشقانه ی او و سکوت من باشد، به قدری به خیالم رؤیایی آمد که دلم را کردم و پرسیدم: "کیه؟" و سکوت و صدای آهسته آواز پرندگان، تنها چیزی بود که . میدانست اگر از پشت آیفن جواب بدهد و بفهمم پشت در است، قدم به حیاط نخواهم گذاشت و شاید سکوت کرده بود تا به این بهانه مرا در بکشاند و دل من، نشسته در تالاب غم و دلتنگی مادر، آنقدر هوای مجید مهربانم را کرده بود که دانسته، پا به پای نقشه اش پیش میرفتم. چادر سورمه ای رنگم را به سر انداختم و با دلی که برای دیدن غمهایم در سینه میکرد، از اتاق بیرون رفتم. با هر گامی که به سمت در حیاط پیش میرفتم، خاطره شبهای ، توسلها و گریه های بی نتیجه و وعده های دروغ پیش چشمانم جان میگرفت و پای رفتنم را پس میکشید، ولی باز هم خاطرش در این لحظات بی کسی و غریبی آنقدر بود که سرانجام به امید تماشای نگاه و عاشقش در را گشودم و به جای چشمان کشیده و پُر احساسش، هیبت چند مرد مقابلم قد کشید. قامت نگاهم که به انتظار دیدار یار، روی نوک پای بلند شده بود، با دیدن چشمان نامحرم، پشت پرده شرم و خزید و احساس اشتیاق روی صورتم خشک شد. چهار مرد که به نسبت قد بلند و درشت اندام بودند و از نگاه خیره و بی پروایشان، احساس نداشتم که بلاخره یکیشان شروع کرد: "حاجی عبدالرحمن؟" حلقه چادرم را دور محکمتر کردم و در برابر سؤال کوتاهش، پاسخ دادم: "خونه نیس." و او با کوتاه گفت: "اومدیم برای عرض ." و در برابر نگاه متعجبم ادامه داد: "ما از شرکای تجاری اش هستیم." و دیگری با حالتی پشتش را گرفت: "ببخشید دیر اومدیم! برای کاری رفته بودیم قطر، از دوحه برگشتیم." با شنیدن نام دوحه شدم که همان شرکای تازه پدر هستند و با احساسِ ناخوشایندی که از قبل نسبت به آنها داشتم، به تشکرِ سردی را دادم که اشاره ای به داخل کرد و بی ادبانه پیشنهاد داد: "پس ما بیایم داخل تا حاجی برگرده؟" از این همه عصبانی شدم و باز خودم را کنترل کردم که با صدایی گرفته پاسخش را دادم: "شما برید نخلستون، اونجا هستن." که در تنها بودم و حضورشان حتی پشت در هم میداد، چه رسد به داخل خانه که جوانترینشان به صورتم خیره شد و با لبخندی کننده پرسید: "شما دخترش هستی؟" از لحن نفرت انگیزش، خشم در صورتم دوید و او آنقدر بود که باز هم کوتاه نیامد و با حالتی صمیمی ادامه داد: "می خواستم فوت رو تسلیت بگم." در برابر این همه نمیدانستم چه کنم که با گفتن "ممنون!" در را بستم و ایستادم تا صدای و به حرکت در آمدن اتومبیلشان را شنیدم... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 باز آینه و آب و سینیِ چای و نبات باز پنج شنبه و یاد شهدا با صلوات 🌷مزار مطهر و در قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 ببینید| مستند لشکر زینبی (س)؛ گوشه‌هایی از دیدار خانواده‌های شهدای مدافع حرم با رهبر انقلاب. ❤️ @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
😓تازه مجروح شده بود... وقتی رفتیم ملاقاتش بخاطر موج انفجار و شدت آتش موشک اصابت کرده به خودرو، موهای سر و مقداری از بدنش سوخته بود و سوختگی و جراحت باعث نشده بود که علی رغم جراحتش از وظیفش بگذره و چه ایثاری از این بالاتر... 👤حتی فرمانده می گفت پاشو برو مرخصی، می گفت کار بی بی روی زمینه...با همون لباس درمانگاه اومد گفت ماشینم ترکش خورده به شیشه هاش و شکسته و بارون شدیدی میاد، ماشینت رو امانت بده، گفتم ذوالفقار(۱) کی بر میگردونیش؟ گفت فردا صبح اول وقت... گفتم باشه پس اگه اینجوریه دیگه ماشین خودت هم لازم نیست هر دو ماشین رو ببر.... 💔بله رفت تا مسیر خناصر که دست داعش بود و سه روز مسیر حلب به دمشق بسته شده بود رو آزاد کردن (۲) ✍به روایت ابوعلی ( ) - همرزم شهید و دوست   ۱) ۲) بخاطر همین بسته بودن مسیر سه روز پیکر شهدا من جمله شهید سید ابراهیم " " رو زمین مونده بود. @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
التماس دعا دارمـ🌸🌱 شبتون حسینے✋✨🕊
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
✨🕊 🔹اگر اختلافی بین من و اصغر آقا پیش می آمد همیشه ایشان پیشقدم می شدند و عذرخواهی می کردند و در طول ۲۰ سال زندگی مشترک هیچ چیزی برای من و فرزندانش کم نگذاشت. 👌این هم خدمتتان عرض کنم اصغر آقا در کنار تمام این خصوصیات، دفاع از حرم حضرت زینب (س) را مقدم بر همه کارها می دانستند. @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | خیالم که از رفتنشان شد، چادرم را از سرم برداشتم و در عوض باز در حجله غم غربت و تنهایی فرو رفتم که به تمنای دیدار ، روی عقده دلم پا نهاده و حالا به جای مرد محرمِ زندگی ام، نگاه دریده نامحرمان نصیب دل شده بود. بار دیگر تمام وجودم در هم شکست که همانجا پشت در روی زمین نشسته و باز گریه های بی کسی ام را از سر گرفتم. چه خوش بودم که گمان میکردم احساس مجید پشت دیوار به انتظار نشسته و به هر هق هق نغمه دلتنگی ام، خانه را دقّ الباب میکند و نمیدانستم پشت گریه های غریبی ام، هیچ کسی حضور ندارد و حتماً حالا در پالایشگاه مشغول کار خودش بود و یادی هم از الهه مصیبتزده اش نمیکرد. حالا بیش از بیست روز میشد که مرا ندیده بود و چند روزی هم میشد که سراغی هم از من نگرفته و حتی عبدالله هم از طرفش برایم نیاورده بود و لابد کم کم میکرد و من چه ساده بودم که انتظار نگاه را پشت در میکشیدم. پشتم را به در تکیه داده که تکیه گاه دیگری نداشتم و دیگر نه از شدت گریه های بی مادری ام که از اندیشه دیگری تنم به لرزه افتاده بود که بیم پیوستن خاطره الهه به فراموش خانه خیال مجید، دلم را بیشتر آتش میزد. میترسیدم که همینطور روزهایم به دل مردگی بی بگذرد و در گذر این فصل افسرده، برای همیشه از من بگذرد که گرچه هنوز وجودم از تلخی خالی نشده بود، که گرچه هنوز نمیخواستم با آهنگ صدایش هم کلام شوم، که گرچه هنوز نمیتوانستم قدم به خانه اش بگذارم ولی حتی نمیتوانستم تصور کنم که ذره ای از احساسش نسبت به من کم شود که اگر چنین میشد و من در پس مصیبت مادرم، همسر مهربانم را هم از دست میدادم، دیگر چه کسی میخواست خاطره لبخند زندگی را به خاطرم بیاورد؟ کف دستم را روی زمین داغ و خاک آلود حیاط گذاشته و به بهانه روزهای بی کسی ام، به دستان سُستم تکیه کرده و تن خسته ام را از زمین کَندم و با قدمهایی خودم را به اتاق کشاندم. باید به این روزهای تنهایی خو میکردم و با این رکودی که به بازار مجید افتاده بود، باید میپذیرفتم که دیگر او هم برای من نیست، همانطور که تن مادر از دستم رفت. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شهدا جاذبۀ عجیبی دارند. اثر مغناطیسی شهدا در آدم‌های سالم فوق تصور است و می‌تواند به عنوان یک محک برای ارزیابی دل‌های نورانی و پاک قرار بگیرد. 🌱 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 حسرتِ کرب و بلا و عکسِ زیبای حرم... دل گرفت از بس که با قابِ تو خلوت کرده است @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️✨ شاعری و هی غزل می‌ریزد از لبخندِ تو هستی ام را من فدای خنده هایت می‌کنم... ❣ تولدت مبارک آقاجان🎁 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی❤️
🔸🍃 ‌ در این روزگار پر از فتنه و آشوب تنها شهدا چراغ راه ما هستند... دریغا که فقط عکس‌هایشان را لایک میکنیم و وصیت‌نامه هایشان را از روی بی‌حوصلگی تا خط دوم میخوانیم! @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
💠 | ساعتی به آفتاب مانده بود که عبدالله به خانه بازگشت. چند عدد نانی روی اُپن گذاشت و با نگاهی گذرا را که از سر کوچه گرفته بود، به صورت شکسته ام، از حالم با خبر شد که با ناراحتی پرسید: "الهه! باز گریه میکردی؟" برای جمع کردن نانهای داغ، سفره را باز کردم و با سکوت نشان دادم که دختر تنها و بی کسی مثل من، سهمی جز گریه ندارد که مقابلم ایستاد و با برادرانه اش پیشنهاد داد: "الهه جان! میای با هم بریم بیرون؟" را پیچیده و داخل کابینت گذاشتم و خوب فهمید حوصله گردش و تفریح ندارم که باز کرد: "الهه جان! چند وقته از خونه بیرون نرفتی؟ اصلاً من دارم که یخورده با هم قدم بزنیم." سپس به چشمان خیره شد و کرد: "الهه! روی داداشت رو زمین ننداز! خواهش میکنم بیا یه سر بریم ." و حالت صدایش آنقدر پُر مهر و محبت بود که نتوانستم کنم و با همه ، پذیرفتم که همراهیاش کنم. پیاده روی مسیر خانه تا ساحل، فرصت خوبی برای دل مهربان او بود تا تسلایم بدهد و ناگزیرم کند که برایش از دلتنگی هایم بگویم و به خودش دلم را سبک کند و نمیدانست که حجمِ سنگین مانده بر قلبم، به این سادگی ها از بین نمیرود. طول خیابان منتهی به را با قدمهایی کوتاه طی میکردیم و من برایش از که دیده بودم میگفتم که اشک در چشمانش و با حسرتی که در لحنش پیدا بود، گفت: "خوش بحالت! منم خیلی دلم میخواد مامانو ببینم. ولی تا حالا ندیدم." سپس به نیم رخ صورت اندوهم، نگاهی کرد و با اینکه خودش پاسخ سؤالش را میدانست، پرسید: "دلت برای مامان خیلی شده؟" و بدون آنکه معطل جواب من شود، به افق بالای سر چشم انداخت و زیر لب زمزمه کرد: "من که دلم خیلی براش تنگ شده!" از آهنگ آکنده به صدایش، پرده چشمم به لرزه افتاد و باز قطرات اشک روی صورتم غلطید که از طنین نفسهای به سمتم رو گرداند. با دیدن چشمان گریانم، لحظاتی کرد و بعد مثل اینکه نتواند عمیق قلبش را پنهان کند، به صدا در آمد: "پس میدونی دلتنگی چقدر سخته!" از اشاره ، جا خوردم که خودش با لحنی نرمتر ادامه داد: "الهه! میدونی دل مجید چقدر برات شده؟ تو اصلاً میدونی داری با چی کار میکنی؟" و همین که نام مجید را شنیدم، حس تلخ بی توجهی این چند روزش در دلم جان گرفت و بی اعتنا به خبری که از حالش میداد، نشانش دادم و گفتم: "اگه دلش تنگ شده بود، این چند روزه یه سراغی از من میگرفت..." که کلامم را قطع کرد و با ناراحتی جواب داد: "الهه! تو که از هیچی خبر نداری، چرا قضاوت میکنی؟ گوشی ات که خاموشه، تلفن خونه رو که نمیدی، شب هم که میشه پاتو تو حیاط نمیذاری، مبادا چشمت به مجید بیفته! بابا هم که جواب مجید رو نمیده، چه برسه به اینکه بده بیاد تو خونه!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 |  و بعد مثل اینکه نگاه مجید پیش چشمانش جان گرفته باشد، نفس بلندی کشید و گفت: "مجید هر روز با من میگیره. هر روز اول زنگ میزنه و حال تو رو از من میپرسه. حتی چند بار اومده مدرسه و مفصل باهام حرف زده." و در برابر چشمانم که به اشتیاق شنیدن شرح های مجید به وجد آمده بود، لبخندی زد و ادامه داد: "الهه! باور کن که مجید تو این حتی یه لحظه هم فراموشت نکرده! هر شب آخر شب از همون طبقه بالا اس ام اس میده و ازم میپرسه که الهه چطوره؟ حالش بهتره؟ شده؟ خوابش برده؟" سپس چین به پیشانی انداخت و با صدایی گرفته کرد: "اگه من این چند روزه بهت نگفتم، بخاطر اینه که هر بار که اسم مجید رو میارم، حالت میشه. ولی تا کی می خوای رو طرد کنی؟ تا کی میخوای با این رفتار عذابش بدی؟ خواهر من! باور کن مجید اگه حالش از تو نباشه، بهتر نیس!" و حالا نرمی زیر قدمهایمان، آوای آرام امواج و رایحه آشنای هم به ماجرای مجید اضافه شده و بعد از روزها حالم را خوش میکرد که نگاهم کرد و گفت: "همین بهم زنگ زده بود. حالش اصلاً خوب نبود. به روی خودش نمی اُورد، ولی از صداش بود که خیلی به هم ریخته!" از تصور حال مجیدم، دلم لرزید و پایم از ادامه راه شد که به اولین که رسیدم، نشستم و عبدالله همانطور که رو به من، پشت به ایستاده بود، مثل اینکه پریشانی مجید در گوشش تداعی شده باشد، خیره نگاهم کرد و گفت: "خیلی حالت شده بود. هرچی میگفتم الهه حالش خوبه، نمیکرد. میخواست هرجوری شده باهات بزنه، میخواست خودش از حالت باخبر بشه..." و تازه متوجه احساس شدم که با نفسی که میان سینه ام بند آمده بود، پرسیدم: "مجید چه ساعتی بهت زنگ زد؟" در برابر ناگهانی ام، فکری کرد و با تعجب پاسخ داد: "حدود ساعت . چطور مگه؟" و چطور میتوانستم باور کنم درست در همان لحظاتی که من در غربت خانه، از مصیبت مرگ مادر و اوج تنهایی ام ضجه میزدم و از منتهای بی کسی به در و دیوار خانه میبردم، دل او هم حال آشفته ام، پَر پَر میزده و الهه اش شده بوده که دیگر در هاله ای از هیجانی شیرین حرفهای عبدالله را میشنیدم: "هرچی میگفتم به الهه یه مدت بده، دیگه زیر بار نمیرفت. میگفت دیگه نمیتونه کنه و باید هر جوری شده تو رو ببینه!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
✨🕊 😞شبی که به شهادت رسید، اصغر آقا منزل بودند، دو شب بود منزل نیامده بودند، خیلی خسته بودند، گفتند که لباسهایم را تمیز کن، چون فردا صبح ساعت ۸ می خواهم سرکار بروم. 🌱گفتم فردا جمعه است یک استراحتی کنید، گفتند نه کار دارم باید حتما بروم، اینها را که گفتند و خوابیدند، نزدیک ساعت سه نصف شب بود تلفن اصغر آقا زنگ خورد، سراسیمه بلند شد گوشی را جواب داد و تلویزیون را روشن کرد و تند تند کانال ها را عوض می کرد، گفتم چه خبر شده؟ 📲گفت هیچی، نت گوشیت را روشن کن. گفتم چی شده چرا اینطوری می کنید؟ گفت که حاج قاسم شهید شده.. من باور نکردم، گفتم واقعیت داره؟ گفتند بله... در همین موقع یکی از دوستانش یک عکس فرستاده بود که پایینش نوشته بود حاج قاسم به شهادت رسید...😭💔 @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
💫 📚معرفی کتاب: شهید نوید" روایت زندگی پر از خیر و برکتی است که شانزده تیر سال هزارو سیصد و شصت و پنج در محله ی تهران پارس تهران، آغاز می شود و صحنه ی آخرش، در دل صحرای بوکمال سوریه، رقم می خورد. همان طور که خود شهید نوید آرزو کرده بود. همان طور بی سر، همان طور بی سامان.. در این کتاب، مجموعه ای از روایت ها، از زبان خانواده، دوست و همسر شهید نوید، دست در دست هم گذاشته اند تا آرزوهای جوان هم نسل و هم روزگار خودمان را بهتر بشناسیم. 📗 🍃 به‌کوشش: 🍂 ✅ خرید کتاب از سایت انتشارات شهیدکاظمی b2n.ir/s11275 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا دارمـ🌸🌱 شبتون شهدایے✋✨🦋
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
❤️🌱 تا که پرسیدم زِ قلبم عشق چیست در جوابم اینچنین گفت و گریست لیلی و مجنون فقط افسانه‌اند عشق در دست حسین بن علیست... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🌱 دوست نداشتم نوشتن کتاب تمام شود چون من داشتم لابلای متن‌هایی که می‌نوشتم، دوباره با همسرم زندگی می‌کردم و خاطرات شیرین زندگی برایم دوباره تکرار می‌شد... 📝همسر 🌱 📚 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🔹هر سال قبل از ایام عید نوروز به راهیان نور می رفت و خادم الشهدا بود. گاهی ۲۴ ساعت در راهیان نور نمی خوابید و می گفت باید برای زائران شهدا سنگ تمام گذاشت تا با خاطره ای خوش از این سفر بروند. ✨ارادتش به شهدا تا آنجا ادامه داشت که در مراسم تشییع شهدای گمنام و همچنین رفیق شهیدش مهدی اسحاقیان سنگ تمام گذاشت و می گفت باید خادم شهدا بود. 🌹آقا جواد می گفت باید شهدا را به همه نشان داد و تمام تلاشش را کرد که پیکر شهید اسحاقیان را به مراسم سحر ماه رمضان شبکه پنجم سیمای اصفهان ببرد زیرا اعتقادش این بود که باید شهدا را به جهانیان معرفی کنیم. | @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹