eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
271 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
842 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
کمربندها رو محکم ببندید؛ هرچه به نوک قلّه نزدیک می‌شیم؛ هوا کمتر میشه ... امتحان‌ها سخت‌تر میشه! هرچه به رؤیت امام زمان "عج" نزدیک‌تر می‌شیم؛ افتادن‌ها سنگین‌تر میشه! قلبهامون رو زودتر کنیم! وگرنه شاید تا دمِ خیمه برسیم، اما داخل راهمون نمیدن 💥... 🎤 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🕊اولین سالگرد سردار ، برای هدیه به شهید؛ ذکر صلوات، زیارت عاشورا و...👇 iporse.ir/6047946 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 اگر دشمنان گمان کردند با از بین بردن سلیمانی‌ها این نهضت نابود خواهدشد، سخت در اشتباهند؛ زیرا هر ایرانی یک قاسم سلیمانی است... 🕊 🖼 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا... برای حاجتمندان🌱 شبتون بخیر🍊☕️🍭
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
📽نگاه رسانه ای برای اینکه نگاه رسانه ای شهید حاج قاسم را دقیق تر متوجه شوید، خاطره ای می گویم. شهید حاج قاسم شبکه های رسانه ای را به شدت می شناخت، در مقطعی از حساس‌ترین روزهای جنگ  بعضی از شبکه های داخلی با ما همکاری مناسبی نداشتند. اصطلاحا به خانه خاله اومده بودند، تیم رسانه ای که  باید به صورت روزانه و گاهی به ساعت و دقیقه خبرتولید می‌کرد، از این کار سر باز می زد. به بهانه اینکه فلان مدیر ما در تهران برای درج این خبر ایجاب نشده است!! ‼️یا بهانه‌هایی از قبیل غذای درستی نمی خوریم و چون ۲۰ روز مجبور بودند در کنار مجاهدین عزیز خطوط نبرد کنسرو  میل کنند! یا اینکه جامون مناسب نیست! چون چادر زدن در بیابانهای شرق سوریه را و در بیخ گوش داعش گذران شب و روز کردن رو نمی پسندیدند! 🗞چند بار خبری مهم را، مستقیما از دهان مبارک شهید حاج قاسم شنیده بودم و برای نشر آن اقدام کرده بودم که با برخوردهای نامناسب تیم خبری مواجه شده بودم و نتیجه مطلوبی بدست نیاورده بودم. [مثلا] خبری داغ در ارتباط مستقیم با خط جبهه مقاومت به آنها می دادیم که هر لحظه امکان اصابت گلوله ای به آن‌ها بود و  نمونه اش شهید بزرگوار "خزاعی" که در بنیامین حلب شهید شد و دقایقی قبل از شهادت باتفاق موضوعی را پیگیری می کردیم، یا خبری مهم را خبرنگارِ حاضر در سوریه به مدیر خود در تهران که زیر باد کولر نشسته بود، اطلاع می داد و او می گفت این خبر در اولویت ما نیست! اینها به شدت شهید حاج قاسم و دیگران فرماندهان رو ناراحت می‌کرد. ✍احمدعبدالرحیمی، مستندساز جنگ 🖥موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | سپس سرم را بالا آوردم و پرسیدم: «پس تکلیف امر به معروف و نهی از منکر چی میشه؟» در برابر سؤال ، تسلیم شد و گفت: «الهه جان! مجید همسرته! نباید باهاش کنی! باید با محبت باهاش راه بیای! اون باید از رفتارت، جذب مذهبت بشه! به قول شاعر که میگه مُشک آن است که ، نه آن که عطار بگوید!» و همین جمله کافی بود تا به حرف‌هایش توجه نکنم که می‌گفت: «در ضمن لازم نیس خیلی عجله کنی! شما تازه دو ماهه که با هم کردید! اون باید کم کم با این مسائل روبرو بشه!» و برای فردا صبح که مجید به خانه باز می‌گشت، نقشه‌ای و زنانه تعبیه کنم که به میان حرفش آمدم و گفتم: «عبدالله! میشه اگه زحمتی نیس تا چهارراه بریم؟ میخوام بخرم!» متعجب نگاهم کرد و من مصمم ادامه دادم: «خُب می‌خوام برای فردا گل تازه بذارم تو گلدون!» از شتابزدگی‌ام گرفت و گفت: «الهه جان! من میگم عجله نکن، اونوقت تو برای فردا صبح نقشه می‌کشی؟ تازه گل تا فردا صبح میشه!» قدم‌هایم را به سمت چهار راه کردم و جواب دادم: «من نقشه‌ای نکشیدم! می‌خوام گل بخرم! تا صبح هم میذارم تو آب، خیلی هم تازه و خوب می‌مونه!» حالا از طرحی که برای صبح فردا ریخته بودم، تازه در دلم به راه افتاده و سپری کردن این شب طولانی را برایم می‌کرد. با سه شاخه گل سرخی که خریده بودم، به خانه بازگشتم، در برابر اصرارهای مادر و عبدالله برای صرف شام مقاومت کردم و به طبقه بالا رفتم. برای فردا صبح حسابی کار داشتم و باید هرچه زودتر به کار می‌شدم. پیش از هر کاری، گلدان کریستال کوچکم را تا نیمه آب کرده و شاخه‌های گل رز را به میهمانی‌اش بردم. سپس مشغول کار شدم و تمیز کردن خانه و وسایل ساعتی وقتم را گرفت. شاید هم دل به دل راه داشت که از پسِ مسافتی طولانی، بی‌قراری‌ام را حس کرد و زنگ موبایلم را به صدا در آورد. داده و حس و حال دلتنگی‌اش را روایت کرده بود. هرچند من از پیامش، حتی از پیامی که نماهنگ تنهایی‌اش بود، تازه گرفته و با شوقی دوچندان خانه را برای جشن فردا صبح مهیا می‌کردم. جشنی که می‌بایست به قول پیام‌آور محبت و زیبایی مذهبم باشد و به خواسته خودم مجالی باشد تا با همسرم درباره حقانیت مذهب صحبت کنم! خیالی که تا هنگام نماز صبح، چشمانم را به خوابی شیرین فرو بُرد و با بلند شدن صدای اذان، همچون چکاوک از خواب بیدارم کرد. نماز را خواندم و دعا کردم و بسیار دعا کردم که این روش تازه مؤثر بیفتد. که تنها به دست پروردگار عالم محقق می‌شد، همان کسی که هر گاه بخواهد دل‌ها را برای هدایت آماده می‌کند و اگر می‌کرد، همین امروز مجید از اهل تسنن می‌شد! بعد از نماز سری به گل‌های رُز زدم که به ناز درون گلدان نشسته و به انتظار آمدن مجید، به در دوخته بودند. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💐سخنرانی پدر معزز شهید، آقای پاشاپور 🦋برگزاری شب خاطره ، شهید مدافع حرم و همرزم به همت حوزه هنری استان کردستان با حضور خانواده این شهید بزرگوار در سنندج 🔹چهارشنبه، ۹۹.۱۱.۱۵ @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🦋برگزاری شب خاطره ، شهید مدافع حرم و همرزم به همت حوزه هنری استان کردستان با حضور خانواده این شهید بزرگوار در سنندج 🔹چهارشنبه، ۹۹.۱۱.۱۵ @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💐سخنرانی مادر معزز شهید، خانم پاشاپور 🦋برگزاری شب خاطره ، شهید مدافع حرم و همرزم به همت حوزه هنری استان کردستان با حضور خانواده این شهید بزرگوار در سنندج 🔹چهارشنبه، ۹۹.۱۱.۱۵ @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🌱 رخسـارِ شما . . . سپیـد در پیش زینب (س) است جانـا شفاعتی، بہ رخِ تیـرہ و تار مــا 💞 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شبتون شهدایے🕊☕️🍪
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 👌همیشه و به ویژه بعد از دوران دانشجویی، سعی می‌کردم از جریانات و حوادث روز بی‌اطلاع نباشم. اخبار منطقه مثل تحولات فلسطین اهمیت زیادی برایم داشت. 🔹گاهی آن‌چنان درگیر می‌شدم که دیدن عکس‌ها یا شنیدن اخبار در خصوص این مسائل بر روحیه و احساساتم تأثیر می‌گذاشت. 🔺با شروع ناآرامی‌های سوریه و اعزام اصغر آقا اخبار سوریه برای من و بقیه اعضای خانواده رنگ و بوی دیگری گرفت. دلمان می‌خواست آتش جنگ زودتر خاموش شود تا هم حرم‌ها در امنیت باشد، هم مردم مظلوم سوریه آرامش داشته باشند و هم نیروهای ایرانی از جمله برادرم به سلامت به خانه‌هایشان برگردند. اما متأسفانه روز به روز جنگ بالا گرفت. 👺خبرهایی که از قساوت داعشی‌ها می‌شنیدیم برای‌مان قابل باور نبود. جرأت نمی‌کردم فیلم و کلیپ‌های جنایت‌هایشان را ببینم. می‌دانستم بیشتر از ترس تا مدت‌ها ذهنم درگیر خواهد شد. اگرچه خیلی وقت‌ها فقط شنیدن شرح این سنگدلی‌ها برای اثرگذاری کفایت می‌کرد.... روایت بانو زینب پاشاپور همسر و خواهر @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹
💠 | ساعت از شش صبح گذشته و تا آمدن چیزی نمانده بود. باید سریع‌تر دست به کار می‌شدم و کار نیمه را با پختن یک کیک خوشمزه برای صبحانه، تمام می‌کردم. دستانم برای پختن میان ظرف تخم مرغ و آرد و شکر می‌چرخید و خیالم به امید معجزه‌ای که می‌خواست از معجون محبتم، اکسیر هدایت بسازد، به هر می‌رفت و همزمان حرف‌هایم را هم آماده می‌کردم. ظرف مایه کیک را در گذاشتم و برای بررسی وضعیت خانه نگاهی به اتاق انداختم. پنجره‌ها باز بود و وزش باد صبحگاهی، روحی تازه به خانه می‌داد. تا پختن کیک، به لیمو را هم آماده کردم و میز جشن دو نفره‌مان با ورود ظرف پایه‌دار کیک و تنگ شربت تکمیل شد. به نظر صبحانه خوب و بود برای برگزاری یک جشن کوچک! سطح کیک را با خامه و حلقه‌های موز و انبه تزئین کردم و گلدان گل رز را هم نزدیک‌تر کشیدم که صدای باز شدن در حیاط، سکوت خانه را و مژده آمدن مجید را آورد. به استقبالش به سمت در رفتم و همزمان آیت‌الکرسی می‌خواندم تا برایش مقبول بیفتد. در را باز کردم و به انتظار آمدنش به پایین راه پله چشم دوختم که صدای قدم‌هایش در پیچید. مثل همیشه چابک و پُر انرژی نمی‌آمد و سنگینی گام‌هایش به وضوح می‌شد. از خم راه پله گذشت و با دیدن صورت خندان و سرشار از شادی‌ام، لبخندی رنگ و رو رفته بر لبانش نشست و با صدایی که حسی از را به دنبال می‌کشید، سلام کرد. تا به حال او را به این حال ندیده بودم و از اینکه برایش پیش آمده باشد، ترسی گذرا بر دلم چنگ انداخت، هر چند امید داشتم با دیدن وضعیت خانه، حال و هوایش شود. کیفش را از دستش گرفتم و با گفتن «خسته مجید جان!» به گرمی از آمدنش استقبال کردم. همچنانکه کفش‌هایش را در می‌آورد، لبخندی زد و پاسخم را به مهربانی داد: «ممنونم الهه جان! دلم خیلی برات تنگ شده بود...» و جمله‌اش به آخر نرسیده بود که را بالا آورد و چشمش به میز کیک و گل و شربت افتاد و برای لحظاتی نگاهش خیره ماند.... به آرامی خندیدم و گفتم: «مجید جان! این یه دو نفره‌اس!» با شنیدن این جمله، ردّ نگاهش از سمت میز به چشمان من کشیده شد و متعجب پرسید: «جشن دو نفره؟» سرم را به نشانه تأیید تکان دادم و با دست کردم: «بفرمایید! این جشن مخصوص شماس!» از موج شور و شعفی که در صدایم می‌غلطید، صورتش به تصنعی باز شد و با گام‌هایی سنگین به سمت اتاق پذیرایی رفت و روی نشست... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
✨🕊🌺 : کاری که برای خدا شروع بشه، خود خدا کمک میکنه؛ کارش میگیره. راهش نشون داده میشه و اهلش جمع میشن. و کارهایی که میخواد خدایی شروع بشه از وسط سختی‌ها شروع میشه! @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊 ✨🕊🌺✨🕊🌺✨🕊🌺✨🕊🌺
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎼 | شهید واقعی 🎙مرحوم آیت الله ضیاءآبادی شهید واقعی کسی است که پیش از مردن را مشاهده کرده است.... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
▪️اِنّا لِله وَ اِنّا اِلیهَ راجِعون عالم وارسته آیت الله سید محمد ضیاء آبادی دارفانی را وداع گفت. 🌷استاد اخلاق و تفسیر قرآن کریم و از علمای به نام تهران که نه تنها اهل درس و بحث در حوزه‌های علمیه بود که عامه مردم با او خاطرات فراوانی داشتند. 👤حجت‌الاسلام خسروپناه درباره ایشان می گوید: آیت الله ضیاءآبادی از شخصیت‌های علمی و عرفانی حوزه‌های علمیه بود و نقش بسیار مهمی در تربیت معنوی و اخلاقی مردم داشت، ایشان در یک کلام عالمی وارسته و مردم دار بود. روحش شاد و قرین رحمت @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
شبتون شهدایے🕊☕️🍎
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 شاه مثل تو ندیدم شما کمیابی... آه، اَلحقُ و اَلانصاف حُسِّیْنـ اربابی.. @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
✨🕊 (۱) اصغر سه سالی از من بزرگ‌تر است و چون از کودکی رفتار و منش مردانه داشت، در تمام جمع‌های دوستانه‌مان، یک‌جورهایی حکم سرگروه را بر عهده می‌گرفت. من هم مثل دیگران چشمم به اصغر بود که ببینم چه کار می‌کند و چه می‌گوید. همیشه و در همه حال ایده‌های جالبی داشت. من هم سعی می‌کردم هر کاری از دستم برمی‌آید برای رفیق‌ترین برادرم انجام دهم. همین باعث شد حاج‌اصغر با من راحت‌ باشد و کارهایش را به من بسپرد. 📲جنات فکه @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | کیفش را کنار اتاق گذاشتم و مقابلش نشستم. مستقیم به چشمان خسته و غمگینش نگاه می‌کردم، بلکه ببینم که رنگ سرخ و عطر بی‌نظیر شربت به لیمو، به میهمانداری روی خوش و نگاه پُر محبتم، حالش را تغییر می‌دهد و صورتش را به باز می‌کند، اما هرچه بیشتر انتظار می‌کشیدم، غم صورتش عمیق‌تر می‌شد و سوزش زخم چشمانش بیشتر! گویی در عالمی دیگر باشد، نگاهش میز پذیرایی بود و دلش جای دیگری می‌پرید که صدایش کردم: «مجید!» با صدای من مثل اینکه از رؤیایی کهنه دست کشیده باشد، با تأخیر کرد و من پرسیدم: «اتفاقی افتاده؟» سری جنباند و با صدایی گرفته پاسخ داد: «نه الهه جان!» به چشمانش خیره شدم و با لحنی لبریز سؤال کردم: «پس چرا انقدر ناراحتی؟» نفس عمیقی کشید و با لبخندی که می‌خواست را خوش کند، پاسخ داد: «چیزی نیس الهه جان...» که با دلخوری به میان آمدم و گفتم: «مجید! چشمات داره داد میزنه که یه چیزی هست، پس چرا از من قایم می‌کنی؟» ساکت سرش را به زیر انداخت تا بیش از این از آیینه بی‌ریای چشمانش، حرف را نخوانم که باز صدایش کردم: «مجید...» و اینبار قفل دلش شکست و مُهر زبانش باز شد: «عزیز همیشه یه همچین روزی نذر داشت و می‌داد... خونه رو سیاه پوش می‌کرد و روضه می‌گرفت... آخه امروز شهادت (علیه‌السلام)... از دیشب همش تو حال و هوای روضه بودم...» نگاهم به دهانش بود که چه می‌گوید و هر لحظه کُندتر می‌زد که نگاهش روی میز چرخی زد و با صدایی که از لایه سنگین می‌گذشت، زمزمه کرد: «حالا امروز تو خونه ما جشنه!» و دیگر هیچ نگفت. احساس کردم برای یک لحظه قلبم زد. لبانم را به سختی گشودم و با صدایی بُریده از خودم دفاع کردم: «خُب... خُب نمی‌دونستم...» از آهنگ صدایم، عمق ناراحتی‌ام را فهمید، کرد و با لبخند تلخی پاسخ داد: «من از تو گله‌ای ندارم، تو که کار بدی نکردی. دل گرفته...» گوشم به جملات او بود و چشمم به میز پذیرایی که دیگر برایم رنگی نداشت... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊