eitaa logo
پژوهشگاه حم
268 دنبال‌کننده
781 عکس
849 ویدیو
35 فایل
بخشی از مقالات متنوع سیدمحمدحسینی(منتظر) فرزند مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین؛ حاج سید میربابا حسینی(فاطمی) (اعلی الله مقامه الشریف) در حوزه‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...
مشاهده در ایتا
دانلود
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۲): ... چنانکه در همین هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید حسنی در شهرستان ، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای با امامشان به آن بشتابند و ارادت و محبت خود به (ع) را در اینجا به نمایش بگذارند. ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه (ع) در دوره [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آن‌حضرت را در ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت (عج) همراهی نمایند. در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن (ع) در تمایز بر اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید ما هستید بلکه شما ما هستید»! همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت (ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته (ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن (ع) شدن است. فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از فراتر رفتن و به نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟ بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ و به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و است. محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از مشمول امام حسین(ع) شدن در و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور! «اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛ شفاعت خاصه‌ای که حضرت (ع) است. و این خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از تا او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا ؟! زیرا که را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین. در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار » و شیعه واقعی و حقیقی (ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به هم می‌رسیم. با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در و امامتی بین و علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی (ع) برای ما در دوران زمان(عج)، اهتمام به امر است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر (ص) معنایی جز (ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر قابل تحقق است. در هم می‌خوانیم و بر این تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما. اگرچه این از ناحیه مقدسه (ع) است و (ع) خواندن آنرا از نشانه‌های بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است. قیام (عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟» ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۲): ... چنانکه در همین هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید حسنی در شهرستان ، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای با امامشان به آن بشتابند و ارادت و محبت خود به (ع) را در اینجا به نمایش بگذارند. ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه (ع) در دوره [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آن‌حضرت را در ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت (عج) همراهی نمایند. در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن (ع) در تمایز بر اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید ما هستید بلکه شما ما هستید»! همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت (ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته (ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن (ع) شدن است. فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از فراتر رفتن و به نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟ بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ و به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و است. محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از مشمول امام حسین(ع) شدن در و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور! «اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛ شفاعت خاصه‌ای که حضرت (ع) است. و این خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از تا او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا ؟! زیرا که را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین. در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار » و شیعه واقعی و حقیقی (ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به هم می‌رسیم. با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در و امامتی بین و علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی (ع) برای ما در دوران زمان(عج)، اهتمام به امر است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر (ص) معنایی جز (ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر قابل تحقق است. در هم می‌خوانیم و بر این تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما. اگرچه این از ناحیه مقدسه (ع) است و (ع) خواندن آنرا از نشانه‌های بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است. قیام (عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟» ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۳): و جالب آنکه وقتی (ع) (هل من ناصرٍ ینصرنی) با شهادت شیعیانش در قیام خود را (عج) با قیام خود به همراه شیعیانش می‌گوید؛ «لبیک یا حسین»، متقابلاً آنگاه که (ع) بعد از تشکیل (ص) به می‌رسند، اینبار نوبت امام حسین(ع) است که برای تداوم او بازگردد و لذا نخستین کسی که [صغیره] می‌کند امام حسین(ع) است و شیعیانش ولیکن با ۴۰٫۰۰۰ نفر! فلذا «حسین(ع) و مهدی(عج)» از هم جدائی ناپذیرند و هم از آنان قابل تفکیک نیست. و دشمنان چقدر دقیق این مسائل را تشخیص دادند! که به صراحت می‌گویند: «تا به [ع] و [عج] ارادت داشته باشند، تمام نقشه‌های ما بر آب است و هرگز حریف ایشان نخواهیم شد»! و شگفت‌تر آنکه عامل پیوند و تلاقی حسین(ع) و مهدی(عج) در دوره را در می‌بینند و لذا کمر به تحقیر، توهین، تضعیف و نابودی آن بسته‌اند و از هر فرصت و بهانه‌ای هم سوءاستفاده می‌کنند! همچنانکه در تصریح و تأکید کردند که: « بهانه است، نشانه است»! و زهی به این خیال باطل. هر که با آل‌علی در افتاد ور افتاد. توصیه در بیان؛ «پشتیبان ولایت‌فقیه باشید تا آسیبی به مملکت شما نرسد» هم ناشی از درک همین مسئله خطیر است که سود و فایده آن در همین دنیا هم نصیب ما می‌گردد ولیکن نیاز ما به امور (ع)، (عج) و «حمایت از ولایت» و بلکه فراتر از تمناهای دنیوی ما از قبیل؛ «بهره از تربت پاک و شفابخش حسین(ع)» (فقط هم (ع)؛ تنها خاکی از این کره خاکی که خوردنش حرام نیست و حفظش مبارک!)، «پیشگیری از آسیب دشمنان به مملکت ما» و «رجعت در رکاب حسین(ع) به این دنیا» برای حکومتی ۵۰٫۰۰۰ ساله (بیشتر از حکومت و سلطنت هر کسی در این زمین!) است و آن استفاده از امتیاز (ع) در روز ورود به در عالم عقباست. «این حسین کیست؟ که عالم همه دیوانه اوست!» صحبت بنده بازشماری برخی از ویژگیهای منحصر بفرد حضرت (ع) است: هم است و هم و بلکه «سیدالشهدای عالم امکان» همچنان که در هم «سید شباب اهل الجنة» و سرور جوانان بهشت است. سید هر دو عالم حسین(ع) است و خدای متعال هر کسی را به چنین مقامی نمی‌نشاند و نشان از آن دارد که او «مرضیّ خدا»ست زیرا که حسین(ع) هم با تمام وجود مبارکش است. «یاأیّتها النفس‌المطمئنّه، إرجعی إلی ربّکِ راضیهً مرضیّهً». شأن نزول این آیه هم، جز وجود نازنین امام حسین(ع) کیست؟ راضیهً مرضیّهً؛ سیّدَی شَبابِ اهل الجنَّهِ و سیّدالشهدآء. حتی خاک تربت پاکش هم خوردن دارد! و فقط هم او و نه هیچکس دیگر! و نیز او تنها کسیست که با بیشترین تعداد شیعیانش (۴۰٫۰۰۰ نفر) رجعت [صغیره] می‌فرماید. و او تنها کسیست که در دنیا بیشترین مدت را (۵۰٫۰۰۰ سال) سلطنت می‌کند. و او تنها کسیست که از حق و امتیاز در برخوردار است. همه (ع)، همه (ع)، همه و و (س) دارند ولیکن گویا فقط حسین(ع) است که علاوه بر ، هم دارد و آن است. همه در همه ایّام (بلکه بهتر است بگوئیم لیالی!) قیامت برپاست اما همه آنها از روز دوم است ولیکن (ع) از همان برپا می‌شود. البته قیامت حضرت (ص)؛ است که گویا نمی‌خواهد حتی یکنفر طعمه گردد تا آنجا که هم به شفاعت طمع می‌کند! و تا آنجا که ظاهراً آنحضرت آخرین کسی است که از محشر وارد می‌گردد! زیرا او فریاد می‌کشد و ضجّه می‌زند و اشک می‌ریزد تا شاید خدا با شفاعت او همه گنهکاران را ببخشد و آنها را در سوزان نریزد زیرا که او رحمهً للعالمین است. درود و صلوات خدا بر او باد. امام حسین(ع) (راجع و شافع اول)؛ است. با این تفاوت که (ع) می‌فرماید: امام حسین(ع) در نجات انسانها از محشر که همچون سایر اولیآء الهی مثل کشتی نجات عمل می‌کند، تمایزش آنست که «اوسع و اسرع» است! کشتی وسیع‌تر و سریع‌تر. یعنی هم مشمولین شفاعتش در تعداد و جمعیّت گسترده‌تر هستند و هم در مدت و زمان، از همه بیشتر و بالاتر سرعت و شتاب دارد. چرا جای دوری برویم! در همین دنیا مگر به عینه نمی‌بینیم؟ کدام شخصیت تاریخی را سراغ دارید که به اندازه امام حسین(ع) مکرراً و مکرراً و و دور هم جمع کرده باشد؟ آفتاب آمد دلیل آفتاب! ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
‌🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۴): آفتاب آمد دلیل ! همین ، آیا نظیری در تاریخ دنیا دارد؟! «این چه شمعی‌ست که عالم همه پروانه اوست؟!». ... (ع) و چراغ تابان هدایتست؛ هم در این دنیا و هم در ظلمات وحشتناک و بلکه تمام کران تا کران عالم در اختیار اوست. حضرت ، آدم عجیبی بود و در امور اربعه؛ { ، ، و } تا آنجا اوج گرفت که (ص) در وصف او فرمودند: «السلمان منّا اهل‌البیت» و هیچ شخص غیرمعصومی به این درجه نرسید. اگرچه (ع) می‌فرمایند: «در ، خدای متعال به عمویم؛ ، چنان مقامی عطا می‌کند که همه به آن می‌خورند! و بنده متحیّرم که عباس بالاتر است یا ؟ هر دو در امر ، درجه یک بودند. در هر حال در امر پویش حقیقت، روزی با سؤالی مواجه می‌گردد که برای آن جواب کاملی نمی‌یابد و در این اندیشه که از چه کسی بپرسد جز علی(ع) ره به جایی نمی‌برد. زیرا که او است. ((ص) فرموده بودند: «أنا و بابُ‌ها»؛ من شهر دانشم و علی دروازه ورودی آنست). برخاسته و حرکت می‌کند و ظاهراً در مسیر خود، مکثی کرده و لحظه‌ای تردید می‌کند که آیا جواب علی(ع) کامل خواهد بود؟! (معلوم می‌شود که سؤال وی پیچیده و خیلی بزرگ بوده است!) اما بمحض آنکه به محضر (ع) شرفیاب می‌شود، قبل از آنکه پرسش خود را عرضه نماید، حضرت به او می‌گوید: «إسئل من‌الحسین ما شئت»! سلمان متوجه می‌شود که علی(ع) نه تنها سؤال وی را می‌داند و هم جوابش را بلکه بر تردید لحظه‌ای او هم واقف شده و برای تأدیب وی او را به فرزند خردسال خود ارجاع می‌دهد! ولیکن سلمان که دارد بلافاصله زانوی ادب زده و از حسین بن علی(علیهماالسلام) می‌پرسد: آقاجان! شما چند سالتان است؟! این سؤال سلمان قدری عجیب است زیرا سلمان بخوبی می‌داند که حسین(ع) چند سال و بلکه چند ماه و حتی چند روزه است. زیرا که پیوسته در معیّت (ع) بوده است. امام حسین(ع) جواب می‌دهد: «ای سلمان به دو سالگی من نگاه نکن! من ۵۰٫۰۰۰ سال قبل از بودم!» و حضرت در ادامه به آدم‌های اول و دوم و سوم اشاره می‌فرماید و اینکه در زمان آنها پیغمبر و مجاهد بزرگی بوده است و... شاید هم ارجاع سلمان به حسین(ع) بخاطر تأدیب سلمان به علت تردید او نبوده و بلکه این مسئله، دلیل علمی داشته و آن «عمر أطوَل» امام حسین(ع) در و در این دنیاست که ظاهراً مخلوقی قدیمی‌تر از حسین(ع) وجود ندارد، حتی علی(ع)! [یا قدیم الاحسان! بحق الحسین] بنابراین امام حسین(ع) یک شخصیّت کاملاً استثنائی است. دارای عمری طویل در ، امام و و و محبوب اشخاص و ملل گوناگون و با تربتی پاک و حلال در این دنیا، دارای نفس مطمئنه تا راضیهً مرضیّه و دارای مقامات عالیه در ؛ شفاعت خاصه در و اوسع و اسرع ، سید شباب و پیشتاز و سلطان و... او محبوب خداست و همه خوبی‌ها را یکجا دارد و معدن خوشبختی‌هاست و بدبخت کسیست که دیوانه او نگردد و عالم همه دیوانه اوست. حال اگر ما هم بخواهیم به این اعتصام بورزیم، باید از کجا آغاز کنیم؟ و چگونه پیش برویم تا او گردیم؟ و چگونه بالاتر برویم تا او گردیم؟ جواب همه این سؤالات در باره کسب این عظیمه، یک کلمه بیش نیست؛ و التزام علمی و عملی به اولین و مهمترین که عبارتست از «عدم معیّت با دشمنان او»؛ «فَـمَـعَـکُـم مَـعَـکُم لا مَـعَ عَدُوّکُم». این «پیش‌شرط معیت» همطراز خود «معیّت» است. همچنانکه در هم متذکر است: «محمدٌ رسول‌الله و الذین مَـعَـهُ؛ أشدّآءُ عَلی الکفار، رُحَمآءُ بَینَهُم». جلسات بعدی در باره «معیّت» باز هم صحبت خواهیم کرد و همچنین به که وجه دیگر «معیّت» است خواهیم پرداخت انشاءالله. می‌بینید!؟ باز هم رسیدیم به مبحث «معیّت» و این سری از منظری دیگر. والسلام پایان قسمت ۱۱ از ۲۰ سلسله مقالات «معیت با ولایت». 👌 این چهار بخشی که تقدیم شد، در قالب یک برگه A4 بصورت پشت و رو و دو لت، قابل تکثیر است. چنانکه از سال ۱۳۹۴ تاکنون در برخی محافل سیاسی و مذهبی، تکثیر و توزیع شده است. 👌 «معیت با ولایت»، در راستای عبارت قرآنی؛ «محمد رسول الله و الذین معه»، موضوعیت دارد. ، بجای «عاشقان ولایت» و «حامیان ولایت» و امثال‌هم، از ، معیت می‌خواهد. هر مسلمانی هر روز باید خود با را محاسبه نماید. ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین۱۴۰۳ 🆔 @chelcheraaqHM 💠 🎲 چلچراغ 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 وجاهت رنگی (بخش دوم): حضرت (ص) معمولاً بر سر می‌بستند و گاهی هم از كلاهی بنام قَلَنْسُوَه یا بُرْطُلَه بر سر داشتند و گاهی هم به سَرْبَنْدی از دستمال یا شال بسنده می‌کردند. رنگ آن‌ها معمولاً و گاهی و گاهی و گاهی بودند. عمامه سفید آن‌حضرت، سحاب نامیده می‌شد که به (ع) هدیه کردند. در جنگ‌ها معمولاً عمامه زردرنگ بر سر می‌بستند ولیکن در فتح مکه، عمامه سیاه بر سر نهادند. مقام معظم رهبری سعی می‌کنند مناسبت‌های مختلف را در قالب انگشترهای خود مورد توجه قرار بدهند. رنگ غالب ، است که عمدتاً از زمان و به نشانه برای مصائب ، باب شد همچنانکه نشانه آمادگی آنان برای خونخواهی شهادت علیه‌السلام است. نهضت‌ها و ملت‌ها هم در تمام دنیا و در طول تاریخ، معمولاً رنگ‌های خاصی (بعنوان نماد مطلوب و شاخصه متمایز خود) را در قالب دنبال کرده‌اند که هنوز هم در همه جای دنیا جاری و ساری است و حتی از سال ۲۰۰۴ میلادی به بعد شاهد انقلاب‌های رنگی در گوشه و کنار جهان هستیم که (به لحاظ نرم بودن و ، هم نامیده می‌شوند) در هم رنگ‌های و ، در سال‌های اخیر بعنوان نماد و درهم شکستن «نهضت+نظام اسلامی» و سپردن مملکت به ، مورد بهره‌برداری قرار گرفت و هنوز هم ادامه دارد. البته پوستین روباه‌ها عمدتاً قرمز، خاکستری، سفید، قهوه‌ای و خاکی هستند و به حیواناتی اطلاق می‌شود که در ، می‌کنند. الغرض؛ سزامند است که ولایت_فقیه، خود را با رنگ‌ها نیز در آمیزند. رنگ‌هایی که قدمت صدها ساله دارند. رنگ‌هایی که ایامی از سال را به خود تخصیص بدهند. فرضاً؛ 👈 ماه‌های و (تا شب ۲۸ صفر) کماکان همه اماکن و همه‌جا شود. 👈 هفته همه‌جا (اماکن و البسه) (یا لباس خاکی سربازی و بسیجی) شود. 👈 همه‌جا (میادین و معابر و البسه) شود. 👈 ۱۹ روزه (حدفاصل ۲۸ ماه صفر لغایت ۱۷ ربیع‌الاول) همه‌جا (اماکن و معابر و البسه) شود. ضمن آنکه نماد رشد و بالندگی است، رنگ زهر و تلخی هم است و رنگ سمّ و مسمومیت و نیز آنتی‌باکتریال! و اما اینکه چرا این دو دهه را همه‌جا و همه‌چیز را سبزپوش بکنیم؟! بخاطر آنست که در این ایام بیش از هر مقطع دیگری از سال، رخ‌نمایی می‌کند و شهادت یا ولادت پنج تن از علیهم‌السلام به این ایام، گره خورده است! زیرا؛ وقتی که ، ولادت (ع) (که به زهر جفای بنی‌عباس مسموم شد و به شهادت رسید) را قرین زمانی روز میلاد (ص) قرار داد و شهادت (ع) را نیز (که به زهر جفای بنی‌امیه مسموم شد و به شهادت رسید) قرین زمانی روز (ص) قرار داد که به زهر جفای ، مسموم شد و به شهادت رسید، لابد حکمتی را منظور داشته است. فلذا شایسته است که این ۱۸ یا ۱۹ روز (فاصله ۲۸ صفر تا ۱۷ ربیع از ماه‌های هلالی) را «سالیاد شهادت پنج تن از معصومین(علیهم‌السلام) با مسمومیت منافقین»، قرار دهیم تا شاید موجب بیداری و مسلمانان گردد و از تداوم خود نموده و نمایند و به برگردند. بنابراین رنگ سبز را نماد زهر تلقی کنیم و حضرات مقدسی که با سمّ به شهادت رسیده‌اند و بنحوی با این ایام تناسبی دارند، عبارتند از: ۱) حضرت محمد مصطفی (ص) ۲) امام حسن مجتبی (ع) ۳) امام صادق (ع) ۴) امام رضا (ع) ۵) امام حسن عسکری (ع) میلاد پیامبر مصطفی و امام حسن مجتبی علیهماالسلام و الصلوات در این مقطع زمانی، واقع شده‌اند که هر دو حضرت به زهر جفا شده و به شهادت رسیدند. همچنانکه شهادت و علیهماالسلام با زهر جفای در محدوده همین ایام بوده است. البته در مجموع ۱۰ تن از معصومین علیهم‌السلام با مسمومیت به شهادت رسیده‌اند که شهادت و ولادت آنان در سایر ایام سال بوده است و حتی آخرین معصوم(عج) هم با سمّ یک یهودیه به شهادت خواهد رسید! (و فقط و والدین کرام آن‌حضرت علیهم‌السلام با ریختن خون پاکشان ناشی از ضربات سنگین و بُرّنده به پیکرشان، به شهادت رسیده‌اند) فلذا قریب باتفاق معصومین(ع) با مسمومیت شده‌اند. فلذا این ایام، مناسب‌ترین مقطع برای برجسته‌سازی و تبیین نحوه شهادت آنان بویژه (ص) است و باید خیلی جدی به این موضوع بپردازیم و‌ رسواگر (که از کفار بدترند) باشیم که حداقل آن، سبزپوشی است ان‌شاءالله. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۶/۱۶ 🌐 👈حیفه نبینی👉 💠 🎲 👈محل نظرات👉 🙏
7.22M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
التزام به حمایت از ولایت ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌حمایت بموقع از ولایت از و پشتیبانی از ؛ همیشگی است که اگر بموقع انجام نشود، و زیانی است که قضاء هم ندارد و نمی‌شود نمود و آن می‌ماند برای و عُقبیٰ (العیاذ بالله) ولیکن در هم بدون نخواهد بود. حمایت از بعد از چیزی نیست بجز بعد از وای بر ما اگر تنها بماند! تعویق در ایران، بمنظور پیشگیری از به خاک و خون کشیده شدن تجمع عظیم در ، شاید موجه بود ولیکن به تعویق انداختن آن به بهانه (که فقط باور می‌کنند و آن می‌باورانند) یا عبور آسان در سفر به ، مشمول بود و موجب جلب که در محروم شدن از خود را نشان داد! همان که می‌توانست مناسب‌ترین باشد و افسوس که از دست و رفت! فاجعه‌ای که جبران‌ناپذیر است. قربانی کردن و به پای مشتی فتنه‌گر ، بزرگترین جفای دولت_ملت ایران به بود که ای‌بسا خشم افزونتری از جانب را بدنبال داشته باشد و امید است که عملیات‌هایی بزرگتر و مؤثرتر از حملات پیشین موشکی به از آن پیشگیری نماید! ربنا لا تؤاخذنا إن نسینا أو أخطأنا حسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۷/۲۰ 🌐👈حیفه نبینی👉 💠 🎲👈محل نظرات👉 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎@SMHM212 ⁉️علت عقب‌نشینی غیرتاکتیکی دو ماهه در تأدیب ، تا ، بود که هم خویشتن‌داری کرد. زیرا میلیون‌ها نفر از علیه‌السلام (در خود در (جاده اصلی از تا و مماس با عمودهای مسلسل)) در معرض بودند! ولیکن بعد از مراسم ، بود که ، را انجام داد اما ایران متأسفانه ورزید! و در نتیجه از نعمت و فرماندهان حزب‌الله، محروم شدند. ⁉️علت آن چه بود؟! 👈سفر کاملاً مزخرف دارودسته پزشکیان به ولو اینکه مقامات کشوری و لشکری، عذری بدتر از گناه را اظهار نمودند: : «پس از ، از ما خواست برای پایان دادن به ، خویشتن‌داری کنیم، اما وعده آتش‌بس محقق نشد» : «ادعاهای و کشورهای اروپایی در ازای پاسخ ندادن ایران به ترور وعده می‌دادند، تماماً بود» : «دو ماه به خاطر قول آمریکایی‌ها مبنی بر آتش‌بس در غزه صبر کردیم، اما انجام نشد» : « در پاسخ به ترور شهید هنیه باعث شد رژیم صهیونی جرأت پیدا کند که سیدحسن نصرالله را ترور کند. ما آمریکا را خوردیم که گفت اگر نزنید آتش‌بس برقرار می‌کنیم» و حال آنکه «اعتماد به قول آمریکا بابت آتش‌بس میان حماس و قصاب»، ابلهانه‌ترین توجیهی است که هیچکسی در دنیا آن‌را باور نمی‌کند. ✍حسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۷/۲۷ 🌐👈حیفه نبینی👉 💠 🎲👈محل نظرات👉 🙏
󾮛اطلاعاتی در مورد پیامبران(ع)☆󾮜 ● 4 نفر از پیامبرانی که عرب.زبان بودند: - حضرت هود(ع) - حضرت صالح(ع) - حضرت شعیب(ع) - حضرت محمد(ص) ● پیامبرانی که با هم پسرخاله بودند: - حضرت عیسی(ع) و حضرت یحیی(ع) ● پیامبرانی که هرگز ازدواج نکردند: - حضرت عیسی(ع) - حضرت یحیی(ع) ● پیامبرانی که با هم برادر بودند: - حضرت موسی(ع) و حضرت هارون(ع) - حضرت اسمائیل(ع) و حضرت اسحاق(ع) ● پیامبرانی که پدر و پسر بودند: - حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسماعیل(ع) - حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسحاق(ع) - حضرت یعقوب(ع) و حضرت یوسف(ع) ● پیامبرانی که در کنار مزار حضرت علی(ع) مدفون هستند: - حضرت آدم(ع) - حضرت نوح(ع) - حضرت صالح(ع) - حضرت هود(ع) ● پیامبرانی که دو نام داشتند: - حضرت محمد(ص)- احمد - حضرت یونس(ع)- ذوالنون - حضرت عیسی(ع)- مسیح - حضرت خضر(ع)- ملیقا - حضرت یعقوب(ع)- اسرائیل - حضرت یوشع بن نون(ع)- ذوالکفل ● پیامبر اکرم(ص) چند مرتبه به معراج رفتند؟ - 2 مرتبه ● حضرت یونس(ع) چند شبانه.روز در شکم ماهی بودند؟ - 7 شبانه.روز ● تعداد پیامبرانی که در بنی.اسرائیل مبعوث شدند: - 600 پیامبر ● پیامبرانی که پادشاه روی زمین بودند: - حضرت سلیمان(ع) - حضرت ذوالقرنین(ع) ● آخرین پیامبری که وارد بهشت می.شود؟ - حضرت سلیمان(ع) ● پیامبرانی که با هم، هم.عصر بودند؟ - حضرت خضر(ع) حضرت موسی(ع) حضرت شعیب(ع) - حضرت ابراهیم(ع) ‌حضرت لوط(ع) حضرت یعقوب(ع) حضرت یوسف(ع) ● پیامبرانی که مقام امامت هم داشتند؟ - حضرت محمد(ص) - حضرت ابراهیم(ع) ● کدام پیامبر(ع) در کشور ایران مدفون است؟ - حضرت دانیال نبی(ع) در شهر شوش دانیال ● کدام یک از پیامبران را سر بریدند؟ - حضرت یحیی(ع) ● قبر حضرت موسی(ع) توسط چه کسی کنده شد؟ - حضرت عزرائیل(ع) ● کدام پیامبر(ع) داماد یکی دیگر از پیامبران(ع) بود؟ - حضرت موسی(ع) داماد حضرت شعیب(ع) بود! ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌خطاهای گزارش ۱) (ص)، حداقل ۲ مرتبه بوده وگرنه تا ۱۲ الی ۱۸ مرتبه و بعضاً بیشتر (در روایتی ۱۲۰ بار!) هم روایت شده است. ۲) هم‌عصر پنداشتن (ع) و (ع)، خطاست. بین (ع) [نتیجه حضرت ابراهیم] تا حضرت موسی، حدود پنج قرن (۴۸۰ سال؟) فاصله زمانی بوده است. ۳) آخرین پیامبری که وارد بهشت می‌شود؟! (ع) که خود بوده، بالتبع گرفتاری بیشتری دارد در و خود در خصوص اعمال سلطه‌ای که بر داشته است فلذا آخرین پیامبری است که بعد از معطلی‌ها و حساب و کتاب‌ها بالاخره ورود به بهشت می‌گیرد. ولیکن آخرین پیامبری که وارد بهشت می‌شود نه که است! زیرا (صلی‌الله علیه و آله و سلم) علیرغم اینکه جواز ورود به بهشت را دارد اما از رفتن بسوی ، قویاً امتناع می‌ورزد و بعنوان «رحمةً للعالمین»، اصرار دارد که بیشتری را مورد شفاعت خود قرار بدهد تا آن‌ها را از نجات بخشد. تا آن‌جا که نهایتاً برای بردن حضرت به بهشت که غرق در گریه و ضجّه و فریاد و فغان و التماس است (در آخرین لحظاتی که جزیره در حال غرق شدن در و بلعیده شدن در آتش‌های هولناک آن است و باب بسته شده)، کأنّه متوسل به زور می‌شوند! در عین‌حال بیشترین تعداد شفاعت، مشمول جمعی است که (ع) انجام می‌دهند. زیرا که به تعبیر (ع)؛ سفینه‌ای «اوسع و اسرع» هستند. ولیکن ارزشمندترین شفاعت شامل اشخاصی می‌شود که بسوی بهشت پرواز می‌کنند و هیچ‌کدام از عذاب‌های وحشتناک ۱۰ گانه را حتی لحظه‌ای هم نمی‌بینند! «اللهم ارزقنا شفاعة الحسین یوم الورود» 🤲 ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۱۰/۱۷ 🌐 👈حیفه نبینی👉 💠 🎲 👈محل نظرات👉 🙏
4.58M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🇮🇷﷽☫ 🔻@SMHM212 نفاق وفاقیون روز آمد سازی نفاق کوفیون! ⁉️چه شد که هم به پیوست؟! طی گزارشی به (ع) که در مسیر کربلا بود، در باره : «قلوب الناس معک و سیوفهم مع بنی امیة»! 😳 تعجبی ندارد اگر بشنویم «قلب‌های اهل کوفه به ، گرایش داشته اما شمشیرهای‌شان در اختیار بنی‌امیه بوده است»! وقتی که بشنویم ما هم شعارهایشان با است اما آراءشان با است! اعضای «مجمع تشخیص مصلحت نظام»، در رأی‌گیری عیانی با پیوستن ایران به کنوانسیون‌های صهیونیستی، مخالفت می‌کنند اما در رأی‌گیری نهانی، با آن موافقت می‌ورزند! گزارش کامل‌تر 👈این‌جا👉 وقتی، ملتی که آراء آن (که به تعبیر ؛ به راحتی نرم می‌شود!) بر آراء آن، پیشی گرفته و اکثریت هم در با آن‌ها از حمایت ۱۰۰٪ی بعمل می‌آورند و هم با آن‌ها وفاق می‌ورزند و اکثریت هم برای وفاق با آن‌ها به خط می‌شوند، چرا اکثریت مجمع، از ، عقب بمانند و را تنها نگذارند و به نشتابند؟! 👌آری! در و است که ، نقاب از رخ برمی‌کشد ولیکن این ، محال است به مقصد برسد! و لذا کل ملت بویژه مسئولین آن، نه تنها از نخواهند خورد بلکه خیلی بدی خواهند داد و چنان پشیمان و خواهند شد که هیچ فایده‌ای برای هیچ‌کسی نداشته باشد! 😳عضویت در کنوانسیون‌های جهت پیشبرد ؟! مذاکره‌ای برای هیچ و پوچ!حسینی(منتظر) 🌐 حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۴/۳/۱۰
69.4M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⭕️ توضیحات شیخ حسین انصاریان درباره دیدار اخیر با خاتمی و ابطحی ╔═🍃🌺🍃══════╗ 🙋@mohafezan ╚══════🍃🌺🍃═╝ ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌توجیهات فزاینده ابهامات! (بخش۱): جناب شیخ‌حسین انصاریان (دامت افاضاته)! علت دیدار اشخاصی از قبیل؛ سلطان قطب گنابادیه رئیس انجمن حجتیه رئیس حزب پوزیده رئیس فرقه باغیه با جنابعالی؛ ⁉️آیا بمنظور گرامیداشت شما بعنوان یکی از سرمایه‌های ، صورت گرفته است یا به قصد مصادره جنابعالی به نفع ؟! 👌این ابهام، مهمترین و جدی‌ترین پرسشی است که انتظار می‌رفت در 👈اعترافات حدود ۱۳ دقیقه‌ای خودتان👉بدان پاسخ می‌دادید که متأسفانه هیچ اشاره‌ای هم نکردید! تمام (حیثیت، اعتبار و احترام) جنابعالی، در دو چیز بوده است: ۱) عمری در ذکر (ع)، جانانه کوشا بودید. ۲) در پیوند قلبی با نقش‌آفرینی داشتید. چه رزمندگانی که قبل از اعزام به با به استماع شما در هیئت مشهور به «حسین‌جان» می‌شتافتند و چه رزمندگانی که جنابعالی در جبهه‌ها به دیدارشان می‌شتافتید. اصل شما همین دو امر بوده است که البته تکاپوی دوم شما موجب تقویت و ارتقاء تکاپوی اول شما گردید وگرنه روضه‌خوانان و (ع)، کم نبوده و نیستند الحمدلله! ⁉️قریب باتفاق بیانات شما، لازم به نقادی‌ست ولیکن آنچه واجب‌تر است، اندیشیدن جنابعالی در این مسئله خطیر است که در شما چه دیده‌اند که به شما ورزیده‌اند؟! ..ادامه دارد. ✍️حسینی(منتظر) 🌐 حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۴/۳/۱۲
سلام علیکم سید جان مقاله شما در خصوص شهادت طلبی ممنوع اشعار میدارد که شخص حقوقی با شهادت طلبی سر از جهنم در می‌آورد این نظر ناصواب است به این منظر که مگر امام حسین علیه السلام شخصی حقوقی نبود آنهم در طراز ممتاز ودگر اینکه مگر ایشان شهادت طلبی نفر مودند؟ وانگهی امیر المومنین علی علیه السلام را چه میگویید در لیلة المبیت ایشان نیز هم شهادت طلبی کرده وهم شخص حقوقی است پس ممحز میشود براینکه شهادت طلبی چنانچه مایه جسارت دشمن ونفله شدن شخصی اعم از حقیقی و حقوقی شود لا محاله ممنوع ومذموم است چنانچه امام حسین علیه السلام در کنار کعبه متوجه نظر پلید وشوم شیطان صفت عوامل یزید لعنهم الله شدند وحج را مبدل به افراد کرده و مکه را ترک کرده وکذالک پیغمبر اکرم حضرت محمد صلوات الله علیه و آله و سلم در لیلة المبیت وصلح امام حسن و پذیرش ولایت عهدی امام رضا و... (حجة‌الاسلام الماسی)👉 ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌مشترک لفظی یا مفهوم مشترک! ضمن تشکر از اظهار نقادی جناب الماسی، از 👈یادداشت «شهادت‌طلبی ممنوعه برای اشخاص حقوقی»👉، بنظر می‌رسد؛ در دو مسئله، سوءتفاهمی رخ داده است: ۱) مفهوم شهادت طلبی ۲) مفهوم شخص حقوقی برای توضیح مسئله، از همین نکته ارجاعی ایشان در موضوع ، استفاده می‌کنم. به گزارش منابع تاریخی، جمعی از کفار قریش در دارالنَّدْوه جمع شدند تا در باره نوع برخورد با پیامبر(ص) تصمیم بگیرند. در این جلسه تصمیم بر این شد که از هر قبیله یک نفر انتخاب شود و شبانه به پیامبر(ص) حمله کنند و دسته‌جمعی او را در خانه‌اش بکشند؛ زیرا در این صورت، خون او میان همه قبایل پراکنده می‌شد و بنی‌هاشم که خاندان و خونخواهان پیامبر بودند، نمی‌توانستند با همه طوایف قریش بجنگند و مجبور می‌شدند به گرفتن دیه رضایت دهند.[۶] بر پایه روایت مجلسی، پیامبر به علی(ع) فرمود: «مشرکان می‌خواهند امشب مرا به قتل برسانند، آیا تو در بستر من می‌خوابی؟» امام علی(ع) گفت: «در این صورت شما سالم می‌مانید؟» پیامبر(ص) فرمود: «آری». امام علی(ع) تبسمی کرد، سجده شکر به جا آورد و وقتی سر از سجده برداشت گفت: «آنچه را که مأمور شده‌ای انجام بده که چشم، گوش و قلبم فدای تو باد.»[۹] پیامبر(ص)، علی(ع) را در آغوش گرفت و هردو گریه کردند و از هم جدا شدند.[۱۰] ⁉️چرا علی(ع)، در بستر پیامبر خوابید؟ 🔲تا پیامبر از ترور کفار، سالم بماند 🔲تا عیار ایمان علی شناخته شود ✅هر۲ 🔲هیچکدام 👌آنچه که در این واقعه، کاملاً ممحض است؛ ۱) پیامبر اکرم(ص)، به دستور الهی از شهادت‌طلبی، گریخته و به مدینه هجرت می‌کند. زیرا او اینک یک است و مکلف به انجام رسالت الهی است و امامت مسلمانان را بر عهده دارد. ۲) حضرت علی(ع) در این مقطع، صرفاً یک شخص حقیقی است که بعنوان یک مسلمان مجاهد، آماده جانفشانی برای پیامبر است. امام علی(ع) در و بعد از ، تبدیل به شخص حقوقی می‌‌شود. فلذا در لیلة‌المبیت، مجاز است که باشد و وجود نازنین خود را در معرض ضربات شمشیرهای مشرکین قرار بدهد و به استقبال مرگ برود. ۳) تمایز حضرت (ص) بر (ع) در اینست که پیامبر، یک شخص حقوقی است و حق شهادت‌طلبی (پذیرای خطر مرگ) را ندارد ولیکن علی(ع)، یک شخص حقیقی است و حق شهادت‌طلبی دارد و می‌تواند به استقبال مرگ برود. ۴) شخصیت حقوقی یافتن حضرت محمد(ص) را اساساً (صرف‌نظر از مقام رسالت الهی و غیبی) باید در این نکته ببینیم که در عالم شهود، از طرف ، دعوت شده است به حکمیت و میان آنان فلذا حق شهادت‌طلبی از آن‌حضرت، سلب شده است و بلکه مکلف گشته که از جان خود، قویاً محافظت نماید ولو با قربانی کردن شخصیتی مثل علی‌بن‌ابیطالب که در آینده، خواهد شد! حال با همین قاعده برویم سراغ امام حسین(ع)؛ آن‌حضرت (صرف‌نظر از این که از جانب پروردگار متعال، است ولیکن) تا بیعتی از طرف با او نشود، همچنان ، محسوب شده و حق شهادت‌طلبی دارد. اما از مقطعی که دعوت‌نامه‌های را دریافت می‌کند، تبدیل به شخص حقوقی شده و لذا مکلف به حفظ جان خود می‌گردند ولو به قیمت ناتمام نهادن واجب الهی! ولیکن در روز وقتی مسجل می‌گردد که ، نه تنها منکر ارسال دعوتنامه‌های خود شده بلکه علیه آن‌حضرت، شمشیر کشیده‌اند، قاعدتاً شخصیت حقوقی امام(ع)، خاتمه یافته و مجدداً به حالت شخصیت حقیقی برمی‌گردند و لذا حق شهادت‌طلبی یافته و حق دارند بانگ برآورند که؛ «.. فیاسیوف خذینی»! یعنی اگر اهل کوفه (ولو در قالب امتی کوچک)، بنحوی خود با امام را ابراز می‌کردند، شهادت‌طلبی (ع)، به محاق می‌رفت. در اینجاست که عبارت مورد اشاره بنده در یادداشت مورد بحث، خود را به رخ می‌کشد و الخ! ✍️حسینی(منتظر) 🌐 حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۴/۴/۱۳
🔴۱/ در واقعه عاشورا؛ حضرت ابوالفضل العباس(ع)؛ آیا مطابق قاعده «آتش به اختیاری» عمل کردند⁉️ یا مطابق قاعده «رعایت سلسله مراتب فرماندهی»❗️ 🖤۲/ ایشان بجای استفاده از اختیارات خود برای رفتن به جنگ مستقیم در میدان رزم؛ 💚با اطاعت از فرمان امام حسین علیه السلام به اجرای مأموریت پشتیبانی و آوردن آب پرداختند‼️ ♥️و در یک درگیری با اشقیاء به شهادت رسیدند 🔴۳/ در همین جنگ ۱۲ روزه ایران بر علیه آمریکا و اسرائیل؛ آیا رعایت قاعده «سلسله مراتب فرماندهی» ⬅️ باعث سازماندهی قوای لشکری و کشوری و پیروزی ایران شد⁉️ یا «آتش به اختیاری افسار گسیخته»❗️ ❌❌❌ ⚫️ ۴/ کسانی که مدتهاست با تحریف مقوله «آتش به اختیاری» خط مشی «انتقاد و مطالبه گری افسار گسیخته» را در برابر نظام در پیش گرفته اند؛ 🔻چه زمانی میخواهند فاصله شان را از مکتب عاشورائی انقلاب جبران کنند⁉️ ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش۰۴۸): 👈بخش قبلی👉+👈این‌جا👉 آتش باختیار؛ رکنی از ساختار نظام انقلابی! (و بتعبیر ؛ در بیانیه انقلاب اسلامی)، در واقع عبارت موجزی از مفهوم «نهضت+نظام اسلامی» است. ⁉️کدام گزینه در ، صحیح است: 🔲نهضت منهای نظام؟ 🔲نظام منهای نهضت؟ ❌هر۲؟ ✅هیچکدام؟ «نهضت منهای نظام» و «نظام منهای نهضت»، هر دو غلط هستند. آنچه صحیح است؛ «نهضت اسلامی+نظام اسلامی» است. بعبارتی دیگر؛ «نهضت بشرط نظام» و «نظام بشرط نهضت»، معتبرند. فلذا حذف هر کدام، برای هیچ‌کدام، شأن، حیثیت، اعتبار و حرمتی، باقی نمی‌گذارد. ، تعبیری از همان نهضت و انقلاب است. فلذا امری کاملاً موجه است ولیکن بگونه‌ای باید تعریف شود که را برتابد و اگر قرار باشد که چنان تحدید و تهدید شود که نتواند «پلیدی‌ها و پلشتی‌های کارگزاران نظام» یا «اعوجاجات ساختاری در نظام» و یا «بدافزارهای حاکم بر نظام» را به چالش و اضمحلال و خلعیت بکشد، اساساً وجاهت ذاتی خود را از کف می‌دهد. آتش باختیار، زمانی معتبر است که به هر علتی، ارتباط مطمئن با ، دچار اختلال و تشویش باشد و در امر کسب تکلیف، مضایقی، عارض شود. بنابراین سؤال اول متن وارده که؛ آیا برای اعزام به جهت تأمین ، آتش باختیار عمل کرد یا در قالب اطاعت از فرماندهی میدان؟ اساساً سؤال غلطی است. زیرا در ، وقتی همه یاران ، به شهادت رسیده بودند و فقط عباس مانده بود و امام(ع)، هیچ‌گونه اختلال ارتباطی بوجود نیامده بود که نیاز به انتخابی سخت بین اطاعت یا آتش باختیاری باشد. و اما بند دوم؛ عباس، تابع بود و از آن‌جا که هیچ اختلالی در ارتباط با فرمانده خود نداشت، اساساً مجاز بآتش باختیار هم نبود. و اما اذن امام با عباس چگونه بود؟ ۱) بجز «اذن علمداری»، مأذون به هیچ امری نبود. و حال آنکه قوی‌ترین رزمنده صحنه، عباس بود ولیکن امام، اذن ندادند! علت این ممانعت در 👈این‌جا👉 توضیح داده شده است. ۲) وقتی که کل اعضای سپاه به شهادت رسیدند، بالتبع، مطلب «علم‌داری سپاه»، خود به خود منقضی شد. وضعیتی رخ داد که این دو برادر گویا آماده سبقت بر دیگری بود برای شتافتن به آغوش شهادت! با این‌حال، عباس، ملتزم به بود و صدای ، بهانه لازم را رقم زد و آن‌دو برادر را از بلاتکلیفی نجات بخشید! عباس (به تقاضای خود یا به توصیه امام)، مأذون شد که فقط برود آب بیاورد و حق جنگ مستقیم را هم نداشت و البته بدون اینکه از او سلب شده باشد. بنابراین، عباس تنها بود که در حالت تدافعی به شهادت رسید نه تهاجمی. و اما بند ۳ در جنگ ۱۱ روزه، بدیهی‌ست که در ، تابع «سلسله مراتب فرماندهی» بود ولیکن نحوه همکاری آحاد ملت، تابع اقدامات آتش باختیاری آنان بود. یعنی هیچ ایرانی برای انجام امر خاصی، حکم رسمی و موردی دریافت نکرد. و اما بند ۴ تفکیک امر راهبردی آتش باختیار به دو مقوله؛ «» و «...!» (چه؟! لابد افسار پیوسته!)، یک بحث ناقص، سخیف، غلط و انحرافی است. 👌وقتی که بفهمیم، امر خطیر «آتش باختیار خودی»، وجاهت شرعی و عقلی خود را از «نهضت اسلامی» کسب می‌کند، بالتبع نمی‌تواند غیر اسلامی (و بتعبیر این نویسنده؛ افسارگسیخته) باشد. و همچنین است «انتقاد و مطالبه‌گری» که جوهره نهضتی و انقلابی بودن است و اگر متصف به باشد، نمی‌تواند افسارگسیخته باشد. 👌آن‌چیزی که افسارگسیخته است، عملکرد کارگزارانی است که به علل مختلفی در مناصب ریز و درشت نظام، نفوذ کرده و به أیّ نحو کان، تیشه به ریشه نظام و نهضت می‌زنند. و اغیاری که برای هم‌پوشانی و خیانات خود، با یکدیگر می‌کنند! وفاقی آکنده از ! الا لعنة الله علی القوم الظالمین ✍️حسینی(منتظر) 🌐 حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۴/۴/۱۵