eitaa logo
برش‌ ها
413 دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
480 ویدیو
38 فایل
به نام خدای شهیدان در برشها شهدا دست یافتنی اند. اینجا فرهنگ جهاد و شهادت را به صورت آهسته، پیوسته و به دور از هیاهو روایت می کنیم تا بتوان آن را زندگی کرد. سایت http://www.boreshha.ir/ آپارات www.aparat.com/boreshha.ir بارش فکری @soada313_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
آیة الله بهاء الدینی، خیلی به جلال عنایت داشت. یک بار که جلال بعد از نماز مغرب و عشاء دعا کردند، آقا فرمودند: بابا! دعای تو است. بعد از شهادتش هم فرمودند: او بود. نه اینکه همیشه ذکر بگویند، بلکه قلبا ذاکر بودند. پس از شهادت، وقتی عکس جلال را به آیت الله بهاء الدینی دادند، گریه کردند و اشک شان روی عکس ریخت. سپس فرمودند: (عج) از من یک خواست. من هم صاحب این عکس را معرفی کردم. اشک من اشک شوق است. (راوی: حجة الاسلام و المسلمین اکبر اسدی و سید مهدی سادات کتاب جلوه جلال، نوروز اکبری زادگان، نشر ستارگان درخشان، چاپ اول، ۱۳۹۵، ص۹۶ و ۹۷
#پوستر | شرحه‌شرحه ⚪ شرحه‌شرحه نام‌زیبایت به آب افتاده‌است، ماه گویی بایتیمان بی‌قراری می‌کند #بازنشر ◽ خانه‌طراحان‌انقلاب‌اسلامی ◽طراح: دانیال‌فرخ @khattmedia
⚪️ روح‌بلند تو همقدر آفتاب به‌مناسبت فرارسیدن ۱۴خرداد، سالروز رحلت‌ملکوتی امام‌امت، خمینی کبیر(ره)
سبک درس خواندن مصطفی منحصر به فرد بود. هر چه را باید یاد می گرفت، درس یاد می گرفت. به یاد ندارم که بیرون از کلاس درس خواندنش را دیده باشم. مهندس بازرگان به ما درس ترمو دینامیک درس می داد. یک بار در امتحان به مصطفی نمره ۲۱/۵ داده بود. صدای اعتراض بچه ها درآمده بود. استاد گفت: نمره برگه امتحانی ۱۸ هست و نمره جزوه ۲٫ اما این آن قدر زیباست که استحقاقش بیش از نمره دو است. راوی: مهدی بهادری نژاد کتاب چمران مظلوم بود؛ خاطراتی از شهید چمران، نویسنده: علی اکبری، ناشر: یا زهرا (س)، نوبت چاپ: هفتم- زمستان ۱۳۹۳؛ صفحه ۹
عماد قبلا خیلی کم خانه می آمد. بیشتر در حال بود. حالا هم بعضی وقت ها هفته‌ها می‌گذشت و نمی دیدیمش. دیگر صبرم سر آمده بود. شکایتم را پیش خودش بردم. لبخندی زد و گفت: پس چه کسی برای (عج) زمینه چینی می کند؟! عج کتاب ابو جهاد؛ صد خاطره از شهید عماد مغنیه، نویسنده: سید محمد موسوی، ناشر: روایت فتح، نوبت چاپ: اول؛ ۱۳۹۶؛ خاطره شماره ۲۵ .
جلال را وقتی دیدمش خیلی ناراحت بود. می گفت: دیروز غیبت یکی از دوستانم را کردم. شب در عالم_رویا دیدم که گوشت ها او را در دیگی گذاشته ام و روی اجاقی می پزم. پس از آماده شدن با قاشق و چنگال به جانش افتادم و تا می توانستم خوردم. می گفت: امروز حال عجیبی داشتم. استغفار کرده و از آن دوستم حلالیت طلبیدم. راوی: رضا کرم سیچانی کتاب جلوه جلال، نوروز اکبری زادگان، نشر ستارگان درخشان، چاپ اول، ۱۳۹۵، ص ۹۹. .
#پوستر | فتح‌قریب ⚪ روزقدس فقط روزفلسطین نیست، روزاسلام است ◽ خانه‌طراحان‌انقلاب‌اسلامی @khattmedia
هفدهم اسفند بود. چهار شب بعد از عروسی. نیمه های شب دیدم حسین در اتاق نیست. از اتاق بیرون رفتم. زمستان بود و دانه های برف آهسته بر روی زمین می ریخت. آهسته تر از او، صدای الله اکبر حسین بود که در آن تاریکی شب، پشت کمد، گوشه ایوان، جایی که اصلا دید نداشت، ایستاده با به نماز شب. با چه خضوعی نماز شب مب خواند. لحظاتی ایستادم و بی صدا نگاهش کردم. راوی: همسر شهید نیمه پنهان ماه، جلد ۳۲؛ املاکی به روایت همسر شهید؛ نویسنده: رقیه مهری آسیا بر، ناشر: روایت فتح، چاپ اول: ۱۳۹۶؛ صفحه ۳۸
حسین در انجام کارهای شخصی اش اجازه نمی داد کسی کمکش کند و با همان یک دست تمام کارهای شخصی اش را انجام می داد. در بحبوحه عملیات کربلای ۵، میرزا حسین بنی صادقیان که پدر دو شهید هم بود، آب گرم کرده بود تا سر حسین را بشوید. حسین زیر بار نمی رفت. حسین می گفت: حاجی ول کن! توی این هاگیر و واگیر وقت گیر آوردی؟!. به زور آوردش. بچه ها می خواستند ژاکتش را از تنش دربیاورند، اجازه نداد. نگذاشت هم سرش را بشویند. می گفت: شما فقط آب بریزید و من با همین یک دست سر خودم را می شویم. روای: محمد حسین رشادی کتاب زندگی با فرمانده؛ خاطراتی از شهید حسین خرازی؛ نویسنده: علی اکبر مزد آبادی، ناشر: یا زهرا (س)، نوبت چاپ: سوم؛ ۱۳۶۴، صفحه ۲۱
وقتی پس از طی مراحل تحصیلی با چمران با استفاده از به رفتم. وقتی رسیدیم فرانکفورت، هر جا که می رفتیم غذا بخوریم، مصطفی اولین چیزی که دقت می کرد این بود که در لیست غذا نباشد. راوی: مهدی بهادری نژاد کتاب چمران مظلوم بود؛ خاطراتی از شهید چمران، نویسنده: علی اکبری، ناشر: یا زهرا (س)، نوبت چاپ: هفتم- زمستان ۱۳۹۳؛ صفحه ۹
بعد از چند وقتی که نبود، حالا برگشته بود. آن هم با . ته دلم خالی شد. گفت نگران نباشید فقط ضرب دیده و گچش گرفتند. سلام و احوال پرسی با مادر و خواهرش کرد و به بهانه خواب رفت اتاق که بخوابد. دنبالش که رفتم نقشه ای جلویش پهن بود. باید اطلاعات حاصل از شناسایی ها را در ثبت می کرد؛ آن هم با دست گچ گرفته. گفت در این موقعیت کسی جز تو برای این کار ندارم. من هم به بهانه خواب شام نخورده آمدم توی اتاق و با راهنمایی هایی که می داد در تاریکی کامل؛ فقط با کور سویی که از نور لامپ حیاط به داخل می تابید، باید اطلاعات را روی نقشه ثبت می کردم که شامل محل استقرار یگان های نظامی مختلف در محورهای متعدد بود. اولش خیلی سختم بود. پاک کن از دستم نمی افتاد؛ اما کم کم راه افتادم. این کار تا ساعت سه و نیم طول کشید. تا کمی صاف می نشستم و انگشت هایم را باز و بسته می کردم، کاظم پشت بوسید و حلالیت می طلبید از این که تا این وقت شب دارم جورش را می کشم. وقتی کار تمام شد همانجا خوابم برد. دو ساعت بعد برای نماز بیدار شدم؛ اما آن چنان گرم خواب بودم که رفتن کاظم را هم متوجه نشدم. بعد از یک هفته هم که برگشت، دوباره شروع کرد به کردن بابت یادداشت های آن شب. راوی: اکرم حاج ابوالقاسمی؛ همسر شهید مجموعه نیمه پنهان ماه، جلد ۲۶، رستگار به روایت همسر شهید، نویسنده: نجمه طرماح، ناشر: روایت فتح، نوبت چاپ: اول- ۱۳۹۵ ؛ صفحات ۶۹-۶۷ و ۷۱
و صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت... حلول ماه شوال و عید سعید فطر مبارک باد .
علی اکبر خیلی به علاقه داشت. ابتدایی که می رفت چون توی کلاس از همه بچه ها درشت تر بود، معلم گفته بود از بچه ها درس ها را بپرس تا من برسم. بچه بیشتر از معلم از او حساب می بردند. وقتی هم که به خانه بر می گشت، را دور هم جمع می کرد و درس های روز را مثل آقا معلم برایشان تکرار می کرد، تا آنها هم یاد بگیرند. ها هم کنار خانه برای بچه ها کلاس می گذاشت و مشکلات درسی شان را حل می کرد. شب ها هم با وجودی که برق نداشتیم، وقتی همه می خوابیدند زیر نور درس هایش را می خواند. راوی: خواهر شهید کتاب بر فراز آسمان؛ زندگی نامه و خاطرات سر لشکر خلبان شهید علی اکبر شیرودی، نویسنده: گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی، ناشر: نشر شهید ابراهیم هادی، نوبت چاپ: ششم ۱۳۹۵؛ صفحه ۱۶-۱۵
میگما آقای حرف آخر دولت را در موضوع زد، البته با یک سفسطه. ایشان می گوید هدف خروج ایران از برجام است و ما نقشه دشمن را خوانده ایم. آقای ظریف! هدف آمریکا خروج ایران از برجام نیست، بلکه تصویب برجام های منطقه ای، و حقوق بشری است؛ و دولت با دست کشیدن از پیش قسط این معامله را پرداخت کرده است. لطفا آدرس اشتباه ندهید. صراحتا بگویید توان (بخوانید عرضه) مقابله با آمریکا را ندارید. ؛نیش نوشت های پراکنده
اردوی بازدید از بود. بازدید علمی هم برای برنامه ریزی کرده بودند. سد آمد برای بچه ها حرف بزنند. هرکسی هر گونه از دستش بر می آمد مسخره بازی در می آورد؛ از بی محل تا پرت کردن سیگارت. خیلی‌ها که دنبال بهانه بودند، ول کردند و رفتند؛ اما مصطفی تا آخر ایستاده بود. شش دانگ حواسش به حرف های مهندس بود. گوش می‌داد و سوال می‌پرسید. به قول بچه ها، جدی گرفته بود. کتاب یادگاران، جلد ۲۲؛ کتاب احمدی روشن، نویسنده: مرتضی قاضی،ناشر: روایت فتح، تاریخ چاپ: چاپ نهم- ۱۳۹۳؛ خاطره شماره ۹
برش‌ ها
#شهید_سید_محمد_تقی_رضوی #سیره_ورزشی_شهدا #فوتبال_سیاسی
سید اهل حرفه ای بود؛ اما کاملا سیاسی. در جوانی عضو رسمی بود. در یکی از مسابقات تیم شان مقام اول را کسب کرد و قرار شد که از طرف ولی عهد شاه معدوم، مورد تقدیر قرار بگیرند. روز تقدیر، وقتی پهلوی خواسته بود با او دست دهد، دستانش را پش سرش قرار داده بود و از دست دادن کرده بود. موقع انداختن مدال به گردن هم اجازه نداده بود. خودش مدال را گرفته و به گردنش انداخته بود. برخی از بازیکنان هم از او تقلید کرده بودند. روز بعد برخی مجلات ورزشی عکس سید را منتشر کرده بودند. راوی: سید آبادی؛ همسر شهید کتاب سیرت رضوانی؛ زندگی نامه و خاطرات سردار جهادگر شهید محمد تقی رضوی، نویسندگان: عیسی سلمانی لطف آبادی و همکاران، ناشر: انتشارات سلمان، نوبت چاپ: اول – ۱۳۸۸؛ صفحه ۱۷
مهدی بود و من معاونش. بعضی شب ها به منزل نمی رفت و هر چه می گفتم کجا بودی، چیزی نمی گفت. یک شب باران تندی می بارید. مهدی بلند شد برود، گفتم : کجا؟ گفت: جای بدی نمی روم. خیلی اصرار کردم. گفت: بلند شو برویم. رفتیم منطقه . آب داشت می رفت خانه یکی از اهالی. در زدیم. پیرمرد با عصبانیت در را باز کرد. مهدی تا آمد بگوید آمدیم جلوی این آب را که دارد به منزل شما وارد می شود، را بگیریم، پیر مرد با عصبانیت گفت: آمدی اینجا که چه؟ که آب دارد خانه خرابم می کند. هر چه می توانست به شهردار و کارمندانش گفت و در راه محکم بست. مهدی از اهل محل که جمع شده بودند، بیلی خواست و مشغول باز کردن مسیر آب شد. کار ما تا نزدیکی های اذان طول کشید. راوی: علی عبد العلی زاده کتاب نمی توانست زنده بماند؛ خاطراتی از شهید مهدی باکری، نویسنده: علی اکبری، ناشر: صیام، نوبت چاپ: اول؛ بهار ۱۳۸۹؛ صفحه ۱۴
نشسته بودیم داخل مقر. یک از شب قبل مسلح مانده بود. دست یکی از بچه‌ها رفت روی ماشه اش. تیر شد. خورد به دیوار و کمانه کرد. علی آقا خیلی شد. داد زد عذر همه را می خواهم. شما به درد نمی خورید. پشت سر هم، زیر لب بد و بیراه می گفت. از چادر رفت. بیرون واقعا ترسیده بودیم. نکند ما را بفرستد دوکوهه. این بدترین تنبیه برای عاشقان بود. یک ساعتی گذشت. آمد داخل چادر با یک جعبه . گرفت جلوی تک تک ما. می گفت: بچه ها مواظب باشید. نزدیک بود دو سه نفر را به کشتن بدهید. کتاب یادگاران، جلد ۳۰، کتاب علی محمود وند، نویسنده: افروز مهدیان، ناشر: روایت فتح، چاپ اول: ۱۳۹۴؛ خاطره شماره ۷۸