eitaa logo
اندیشکده برهان
156 دنبال‌کننده
74 عکس
1 ویدیو
3 فایل
Borhan_ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔶 رصد رسانه‌ها و اندیشکده‌های غربی دربارۀ سناریوی فشار-مذاکره 🔹 تلاش برخی کارشناسان و اتاق فکرهای آمریکایی برای موجه جلوه دادن سیاست فشار حداکثری دولت علیه ایران، یکی از مسائل مطرح در رسانه‌ها و در حال تبدیل به یک روند است. نهادها و اندیشکده‌های تندرو نظیر و سازمان «متحد علیه ایران هسته‌ای» از طرفداران جدی این روند سیاسی-رسانه‌ای هستند. البته تعداد مخالفان این راهبرد در قطعاً از تعداد موافقان آن بیش‌تر است. «ریچارد مایکل نفیو» عضو ارشد مؤسسه‌ی و از طراحان تحریم‌های ایران در دوره‌ی ریاست باراک در مقاله‌ای، به بعضی نقص‌های موجود در این سیاست و آثار منفی آن برای آمریکا پرداخته است. 🔹 شایان ذکر است بخشی از تحلیل‌گرانی که طرفدار دولت ترامپ علیه ایران هستند، تصور می‌کنند که این راهبرد دولت، دیر یا زود ایران را وادار به بازگشت به میز می‌کند. به اعتقاد این گروه، بازگشتِ ایران به میز مذاکرات قطعی است و درحال‌حاضر صرفاً برای جلوگیری از ادامه‌ی این سیاستِ آمریکا و برای به دست آوردن برگ‌های برنده در مذاکرات آتی تلاش می‌کند. با توجه به این پیش‌فرض، توصیه‌ی این طیف از تحلیل‌گران به دولتِ ترامپ، ادامه‌ی سیاست‌های فشار حداکثری و جلوگیری از اقدامات ایران برای گرفتن امتیاز است. 🔹 گزارش راهبردی حاضر به ارائه آخرین تحلیل‌های اندیشکده‌ها و رسانه‌های آمریکایی درباره راهبرد فشار-مذاکره می‌پردازد.... hmp.me/cm0y 👈🏻معرفی اجمالی گزارش راهبردی و دریافت نسخه pdf: 👉🏻 http://borhan.ir/5151 💠اندیشکده برهان💠 @BORHAN_IR
🔶 تحت فشار، تجویز غربگرایانِ تکنوکرات برای نابودی 🔺 بررسی الگوی غیرعزتمندانه ژاپن 🔹 ملت ایران که در موضع دفاع و بطور کاملا مشروع در مقابل سلطه و سلطه‌گری ایستاده است، با دیدن پیشرفتهای در برخی حوزه‌ها، نباید همانند غربگرایان دهه هفتاد کشورمان، الگوهای اشتباه این کشور را برای علاج دردهای اقتصادی و مدیریتی تجویز نماید. یعنی حتی اگر کشورمان از لحاظ اقتدار نظامی، مثل اقتصاد ضعف داشت، این تصمیم اشتباه بود. حال آنکه حوزه‌ی نظامی برخلاف اقتصادِ بیمارِ به جای مانده از مدیریت تکنوکرات‌ها، جزو نقاط قوت این انقلاب و کشور اسلامی‌مان است. انجام ایده‌ی اشتباه الگو گرفتن از مدل سیاسی و نظامی ژاپن برای علاج مشکلات کشور، مانند اینست که یک نفر بخواهد پادرد یک بیمار را با زدن ضربات سهمگین پتک بر سر او (که کاملا سالم است) درمان کند! hmp.me/cm03 👈🏻مطالعه متن کامل مقاله در پایگاه اینترنتی اندیشکده برهان: 👉🏻 http://borhan.ir/5173 ✍🏻 💠اندیشکده برهان💠 @BORHAN_IR
‌🔶 واسطۀ اروپایی! 🔹 تنش در روابط ایران و غرب وارد مرحلۀ جدیدی شده است. با وجود کرنش غربگرایان داخلی در ایران در برابر امریکا و اروپا اما شاید هیچ‌گاه تا این اندازه ابهام و تیرگی بر تعامل ذهنی غرب با جریان‌هایی که برای تغییر در ایران به آنها امید داشته‌اند، سایه نینداخته است... 🔹 اتفاق و بقای ایران در آن، بهترین وضعیت ممکن برای غرب و بدترین آن برای ایران بود؛ انقدر بهت‌انگیز که هیچ تحلیلگری چنین رویدادی را پیش‌بینی نکرده بود. اما بیش از دو ماه قبل در اندرونی تصمیمگیریِ سیاست خارجی ایران، تشری راهبردی، دولت را از اغماء و ترس رویارویی با غرب خارج میکند: تصمیم به کاهش تعهدات منجر به خروج از توسط ایران هرچند دیرهنگام است و کشور را در معرض آسیب قرار داده، اما پیامهای مهمی را به برخی از طرف‌ها مخابره میکند: ✅ پیام اول را به داخل ایران و کسانی مخابره میکند که راه‌حل مشکلات را در رفع تنش با غرب و به خصوص آمریکا می‌دانستند؛ ✅ پیام دوم را دریافت میکند با این محتوا که قابل اعتماد، منطقی، اما صبور است؛ ✅ آنچه امریکا دریافت میکند این است که امکان پیشبرد اهداف و اعمال سیاست‌های خود در قبال جمهوری اسلامی از طریق را برای همیشه از دست خواهد داد؛ ✅ و دست آخر، که همچنان سعی میکند پل چوبی و لرزان ماجرا باقی بماند، به شدت آسیب می‌بیند. 🔹 (INSTEX) بیش از آنکه عملیات دیپلماتیک یا سیاسی برای حفظ برجام باشد، نمایشی برای تغییر صحنۀ تمام ایرانی این روزهای جهان است. واسطۀ اروپایی که هیچ تعلق خاطری به ایران ندارد، باید کمی از حماسۀ ایرانی کاسته و اسطورۀ هماوردطلب ایرانی را با پایانی باز از چشم مخاطب جهانی بیندازد. یک پیشنهاد مالی که حتی ارز مورد استفاده برای واردات غذای حیوانات خانگی را در یک سال تأمین نمی کند در کنار توقیف نفتکش ایران در جبل الطارق به وسیلۀ کشوری ثالث میخواهد آمریکا را از شوک خارج کند. در حالی که به نظر میرسد اینستکس به عنوان اشانتیون FATF برای بقای ایران در برجام باشد! آیا هنوز کسی در ایران به انتخابات ۲۰۲۰ امریکا و شکست ترامپ فکر میکند یا واسطۀ اروپایی را کورسوی حل معما می داند؟ ✍🏻 💠اندیشکده برهان💠 🆔 @BORHAN_IR
🔶 وقتی سرنوشت مذاکره در میدان جنگ رقم می‌خورد! 🔺 نگاهی به تأثیر سیاسیِ اقدام شهادت‌‌طلبانه‌ی در 30 تیر 1361 ✅ حقیقت آن است که به طور کلی، سرنوشت هر مذاکره‌ای، با عرصه‌ی میدان و عمل گره خورده است. فرد، گروه، حزب یا حتی یک کشور، به هر میزان که در عرصه‌ی میدانی دستش پُر باشد، به همان میزان قدرت چانه‌زنی‌اش پای میز افزایش خواهد یافت. شهادت شهید «عباس دوران» در جریان ، نمونه‌ای تاریخی از این مفهوم را به تصویر می‌کشد. 🔹 در جریان جنگ هشت‌ساله‌ی ایران و عراق، بسترهای دیپماتیک مختلفی جهت انجام مذاکرات فی‌مابین فراهم شد. یکی از این بسترها، تصمیم دولت عراق مبنی بر برگزاری «هفتمین کنفرانس کشورهای عضو جنبش غیرمتعهدها» در تابستان 1361 در بود. ایران مخالف برگزاری این کنفرانس بود؛ زیرا که برگزاری این کنفرانس در بغداد، عملاً پیروزی‌های ایران در عرصه‌های میدانیِ جنگ را ناکام می‌گذاشت. بنابراین ایران از مسیر دیپلماتیک، دغدغه‌ی خود درباره‌ی اجلاس مورد نظر را به سمع سران غیرمتعهدها رساند. اما عراق ـ که با امن نشان دادن شهر بغداد، در صدد جلب رضایت سران بود ـ نهایتاً توانست موافقت آن‌ها را جلب کند. 🔹 در چنین اوضاعی، سران کشوری و لشکری ایران تشکیل جلسه دادند تا برای این مسئله چاره‌ای بجویند. آنچه مورد توافق همه بود «لزوم ناامن نشان دادن عراق و آسمان شهر بغداد» بود تا از این طریق، سران کنفرانس را متقاعد کنند که بغداد شهر امنی برای برگزاری این کنفرانس نیست! به دنبال این تصمیم، سرهنگ خلبان «عباس دوران» مأموریت یافت تا پایتخت عراق را ناامن نماید. بدین ترتیب، «عملیات بغداد» در تاریخ 30 تیر 1361 اجرایی شده و با موفقیت به پایان رسید: هم پالایشگاه «الدوره» مورد اصابت موشک قرار گرفت و هم دیوار صوتی بغداد شکسته شد. متأسفانه آتش سنگین سامانه‌ی پدافندی بغداد، جنگنده‌های ایرانی را مورد اصابت قرار داد و ، پس از Eject کردنِ منصور کاظمیان در کابین عقب، هواپیمای تحت فرمانش را به هتلی که قرار بود میزبانی اجلاس را داشته باشد، کوبید.... 🔹 بعد از این عملیات بود که دوباره دیپلماسی ایران فعال شد. آنچه در مناسبات سیاسیِ بعدی رخ داد، تغییر مکان برگزاری هفتمین کنفرانس غیرمتعهدها بود. ابتدا سازمان وحدت آفریقا اعلام کرد که بغداد محل مناسبی برای گردهمایی غیرمتعهدها نیست و پس از آن، کوبا هم اعلام کرد که کنفرانس سران در بغداد تشکیل نخواهد شد! سرانجام در سپتامبر 1982، فیدل کاسترو طی نامهای رسماً اعلام کرد که اجلاس بعدی در «دهلی نو» تشکیل خواهد شد و همه‌ی کشورهای عضو با این تصمیم موافقت کردهاند. 💡 موفقیت در ناکام گذاشتن بعثی‌ها در میزبانی اجلاس سران غیرمتعهدها، نشان‌دهنده‌ی آن است که در هنگامه‌ی جنگ، مناسبات سیاسی و روابط دیپلماتیک به شدت متأثر از وضعیتی جنگی و موفقیت در عرصه‌ی نظامی و میدانی است. بی‌شک اقدام شهید عباس دوران و هم‌رزمانش، در کنار اقدامات سیاسی وزارت خارجه‌‌ی وقت، توانست این موفقیت را رقم بزند. 👈🏻 متن کامل مقاله در پایگاه اندیشکده برهان: 👉🏻 http://borhan.ir/5376 ✍🏻 💠اندیشکده برهان💠 🆔 @BORHAN_IR
🔶 آیا کربلا است؟! ❌ بسیاری از طرفداران و به خصوص ، برای وجاهت‌بخشی به تفکر خود تلاش می‌کنند از زمینه‌ها و بن‌مایه‌های مذهبی جامعه‌ی ایرانی استفاده کرده و حتی در وجه افراطی آن، نهضت (ع) را به گونه‌ای تفسیر می‌کنند که از آن با استکبار و دشمن فهمیده می‌شود؛ این در حالی است که نه‌تنها در واقعه‌ی ، بلکه در هیچ نقطه‌ی تاریخی دیگری، اولیاء دینی در صورت وجود کمترین امکان گزینه‌ی و پایداری، هرگز به مذاکره با دشمن فکر نکرده‌اند. 🔹 در نهضت ، اگر حسین‌بن‌علی (ع) اهل مذاکره با دشمن می‌بود یا بنایی برای آن داشت، در ابتدای نهضت که «ولیدبن‌عتبه» از سوی یزیدبن‌معاویه از امام (ع) درخواست بیعت کرد، می‌توانست با درنظر گرفتن مبنای «بُرد ـ بُرد» از خلیفه‌ی اموی درخواست حکومت بر یکی از ولایات و بلاد اسلامی را نماید. بدیهی است که برای بسیار مطلوب است که امام (ع) به یکی از کارگزاران حکومتش بدل شود و مهر تأییدی بر غاصبانه‌اش بزند. در این فرض امام (ع) به حیات مادی‌اش ادامه می‌داد؛ کشته نمی‌شد، امّا مشروعیت‌بخشِ خلافت نامشروع یزید می‌شد. 🔹 پس از خروج امام (ع) از بدون با یزید، در نیز همین امکان مصالحه برای امام با نمایندگان یزید فراهم است. پرواضح است که برای دستگاه استکبار، با امام، هزینه‌های بسیار کمتری از قتل پسر پیامبر (ص) دارد؛ شیوه‌ای که حکومت درباره‌ی (ع) به کار برد و حتی پس از اشغال نظامی (پایتخت) بازهم مصالحه‌ی با امام حسن را بر قتل امام ترجیح داد. در آن شرایط امام مجتبی در شرایطی تن به مصالحه یا مذاکره می‌دهد که بخش اعظم سپاه در نخیله کوفه و تتمه‌ی آن در سایر بلاد به دلیل خیانت فرماندهان و نخبگان، مضمحل شده است. 💡 در نهضت عاشورا نیز قرائت متقن تاریخی نشان می‌دهد که سپاه کوفه مأموریت داشته است تا از امام حسین (ع) با تطمیع، مذاکره یا زور و اکراه بیعت بگیرد؛ امّا امام (ع) و اهل‌بیت مطهر او نشان می‌دهد که کوچک‌ترین نشانی از مذاکره و معامله‌ی مدّ نظر غرب‌گرایان وجود ندارد؛ هرچند حسین (ع) به حکم امامت و هدایت بارها به نصیحت و مذمت نیروهای دشمن در کربلا اقدام فرمود و این وظیفه‌ی هدایت، هرگز نشانی از مذاکره و معامله ندارد. ✍🏻 💠اندیشکده برهان💠 🆔 @BORHAN_IR
🔶 مذاکره یعنی شکست! (بخش اول) 🔹 مطالعات برخی پژوهشگران[1] نشان می‌دهد هرگاه رؤسای جمهور در مسیر قرار گرفته‌اند، تصمیمات پرهزینه‌تری گرفته‌اند تا راه ضرر بزرگتر مسدود شود. به طور مثال در ماجرای گروگان‌های آمریکایی در ایران، با وجود مخالفت وزیر خارجه و مشکلات موجود، دستور عملیات آزادسازی نظامی را صادر می‌کند؛ و یا را با وجود هزینه‌های بسیار آن بر احتمال جدایی از ائتلاف غرب ترجیح می‌دهد. در طرف دیگر نیز رهبران آمریکا در مسیر ، گزینه‌ای انتخاب می‌کنند که مخاطره کمتری داشته باشد، مانند عدم حمایت از در یا دادن ویزا به مخلوع ایران پس از . 🔹 در مورد اخیرِ امّا به نظر می‌رسد تصمیم به مذاکره در واقع انتخاب گزینه‌ی پرمخاطره‌تر برای جلوگیری از ادامه ضرر بیشتر باشد. به ایران به جای حمله و فشار نظامی، برای ایالات متحده گزینه‌ی است؛ زیرا پس از و حمله اتمی به ، آمریکا عادت کرده است که درخواست‌هایش در جامعه بین‌الملل را با زبان زور و نظامی مطالبه نماید؛ چرا که برای بین‌المللی امریکا درخواست از دولت ضعیف‌تر در قالب مذاکره اساساً مطرح نمی‌شود. مورد جمهوری اسلامی امّا ثابت می‌کند اگر سیاست فشار حداکثری موجب تحمیل خساراتی برای ایران شده است، امّا متضرر و بازنده اصلی این میدان آمریکا است که مجبور است درخواست‌هایش از ایران را صرفاً در قالب مذاکره دنبال نماید. زیرا امریکا از پیروزی بر ایران فعلاً به پذیرش توسط جمهوری اسلامی اکتفا نموده است. 🔹 بدیهی است که هوشمند در ایران به نیکی دریافته است که انتخاب سخت برای امریکا نه که پذیرش شکست در نبرد پرستیژهاست و حال که آمریکا در مسیر ضرر و شکست قرار گرفته است، باید با سرعت به همین راه ادامه داد. از این رو پذیرش مذاکره از سوی ایران به منزله بُرد مقطعی امریکا خواهد بود و هرگونه مذاکره‌ای در زمان فعلی یعنی ورود در مسیر ضرر و خروج امریکا از این مسیر. 📚 پی‌نوشت: 1. McDermott, Rose (1998), Risk-Taking in International Politics, Prospect Theory and American Foreign Policy, US: University of Michigan Press. ✍🏻 💠اندیشکده برهان💠 🆔 @BORHAN_IR
🔶 مذاکره یعنی شکست! (بخش دوم) 🔹 حوادث در با سرعت و عمقی مثال‌زدنی و با وجود کم‌ترین سطح دخالت و هزینه ، به سود جمهوری اسلامی در حرکت است؛ درک همه‌جانبه از این اتفاق است که عطش او را برای توقف این مسیر در قالب حتی یک گفتگوی کوتاه در راهروهای در شدت بخشیده است. در چنین شرایطی مذاکره نکردن می‌تواند اهداف سیاسی، نظامی و حتی اقتصادی ایران را بیش‌ازپیش در دسترس قرار دهد. یکی از مهم‌ترین این موفقیت‌ها کاهش هرروزه‌ی وابستگی کشور به نفت بر اثر تحریم‌هاست. ⚠️ از سوی دیگر مذاکره با به چند دلیلِ روشن، غلط است: 1️⃣ تجربه با غرب پس از هیچ‌گاه مثبت نبوده است؛ حتی در بهترین شرایط و روابطی که برخی جریانات داخلی در قدرت با دولت اوباما برقرار کردند نیز، هرگز رخداد قابل دفاعی واقع نشده است. در حالی که دولت با عمل به وعده‌هایش می‌توانست دست برتر غرب‌گرایان در سیاست ایران را برای سال‌های طولانی تضمین نماید، اما خلف وعده او و دستاورد آن زمان ثابت کرد که تغییر دولت‌ها در آمریکا هیچ معنایی برای تغییر سیاست در قبال ایران ندارد. 2️⃣ و موکول کردن حل همه مشکلات به آن، مصادف است با ایجاد حالتی از «تعلیق» در تمام بخش‌های کشور که شکست قطعی مجدد مذاکرات نیز منجر به سرخوردگی سیاسی بخشی از مسئولین و مردم و در نتیجه اضرار دیگری به کشور می‌شود که فرمودند: «من جرّب المجرّب حلّت به الندامة» 3️⃣ مذاکره مجدد جمهوری اسلامی با در شرایطی که: ✅ لبنان به الگوی عزت‌مندانه‌ای از «» با دشمن دست یافته است؛ ✅ بر تمام دشمن تکفیری پیروز شده است؛ ✅ معادلات جهانی را بر هم زده است و... به مثابه ضربه‌ای اساسی بر پیکره است؛ زیرا این استاندارد دوگانه‌ای است که مذاکره با آمریکا برای ایران مفید و برای حزب‌الله مضر باشد! در نتیجه تأثیری سوء بر وجهه سیاسی و اعتقادی انقلاب اسلامی خواهد داشت. 4️⃣ شرایط فعلی کشور سبب ترک اعتیاد بخش اقتصادی ایران به ، وابستگی به خارج و اتکا به نیروی خارجی است. در این وضعیت با وجود همه سختی‌ها و مشکلاتِ پیش‌آمده، اما می‌توان به فردای کشور به شدت امیدوار بود؛ در غیر این صورت، همچنان در مسیر به نفتی حتی بخش‌های فرهنگی نیز تباه خواهند شد. 5️⃣ در نهایت اینکه شرایط بین‌الملل و اظهارات رهبران غربی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی و ملّت ایران، بخش عمده مسیر در برابر غرب را پیموده است و هم‌اینک در فاز پایانی این نبرد قرار دارد. بدیهی است که آمریکا و غرب بیش از این توان و امکان فشار بر جمهوری اسلامی را ندارند، اما تاب‌آوری بسیار بیش از این را نیز دارد. همه معادلات به سود ایران در جریان است و هرگونه بازگشت از این مسیر به معنای «صفر کردن» همه مجاهدت‌ها و تلاش‌هایی است که تا انتهای این مسیر صورت گرفته است. ✍🏻 👈🏻 پیوند بخش اول 💠اندیشکده برهان💠 🆔 @BORHAN_IR