eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
270 دنبال‌کننده
3.9هزار عکس
958 ویدیو
4 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
💔🍃 أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ سلام بر آن کسى که پرده حُرمَتش دریده شد... @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 🌸پسرم هر وقت می‌خواست به سوریه برود می‌گفت: «می‌روم تا مزدم را از بی‌بی بگیرم. باید یا شهید شوم یا جانباز.» ✔️البته حاج‌اصغر یک بار مجروح شده و به ما هم نگفته بود. یک‌بار وقتی جورابش را درآورد، زخم پایش را دیدیم. از جای بخیه‌اش مشخص بود که زخمش را غیرحرفه‌ای بخیه زده‌اند طوری که انگار فقط می‌خواستند جلوی خونریزی زخم را بگیرند... @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
🦋به نیابت از رفیق شهیدم : 🗳🇮🇷 رای میدهم به صلابت ایرانم✌️ ❣️ 🗳 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | از که به یکباره به جانم افتاده و هر لحظه میشد، ضربان قلبم به شدت بالا رفته و سرم از درد میکشید که کسی محکم به در چوبی خانه ام کوبید. قلبم از جا کَنده شد و مثل اینکه دیگر توان ایستادن نداشته باشد، زیرِ پایم خالی شد که دستم را به دیوار گرفتم تا نخورم. گوشم به صدای درِ بود تا پدر بازگردد و چشمم به در خانه، تا غریبه ای که آنطرف ایستاده بود، زودتر برود و دلم به هوای بودن مجید، پَر پَر میزد. از ترسی که وجودم را گرفته بود، بیصدا میکشیدم تا متوجه حضورم در خانه نشوند و فقط را صدا میزدم تا به برسد که صدای نخراشیده اش، پرده گوشم را پاره کرد: "کسی خونه نیس؟!!!" صدایم در نمی آمد و او مثل اینکه شده باشد کسی در خانه نیست، سر به مسخره بازی گذاشته بود: "آهای! صابخونه؟!!! کجایی پس؟!!! ما اومدیم !" و بعد همچنانکه صدای پایش می آمد که از پله ها پایین میرفت، با لحنی ادامه داد: "برادرا! کسی اینجا نیس! از خودتون کنید تا این عبدالرحمنِ برگرده ببینیم میخواد چه غلطی بکنه!" و صدای خنده های شیطانیشان راهرو را پُر کرد و دیگری میان پاسخ داد: "میخوای چه غلطی بکنه؟ عبدالرحمن خرِ خودمونه! هر سازی براش بزنی، برات ! فقط باید تا میتونی خَرِش کنی! بعد رو بنداز گردنش و هی!!!!" و باز هیاهوی خنده هایشان، خانه را پُر کرد. حالا قلبم کُند تر شده که خیالم از بابت خودم و راحت شده بود و در عوض با هر که به پدرم میکردند، خنجری در سینه ام فرو میرفت که دیگر توانم را از دست دادم و خودم را روی کاناپه رها کردم و شنیدم یکیشان میپرسید: "من که سر از کار این و داماد عبدالرحمن در نیاوردم! اینا بلاخره چی کارن؟" و دیگری پاسخش را داد: "نوریه میگه دامادش خیلی مارموزه! نَم پس نمیده! ولی دختره بی بخاره! فقط فکر خونه زندگی خودشه! میگه کلاً بچه های همه شون بی بخارن! حالا این کتابهایی رو که اُوردی بده نوریه که بینشون کنه، شاید یه اثری کرد! ولی من بعید میدونم از اینا آبی گرم شه!" که یکی دیگر با صدای بلند خندید و در جوابش گفت: "آب از این گرمتر میخوای؟ تو مُشت ! هر چی درمیاره، صاف میریزه تو جیب ما! دیگه چی میخوای؟" و باز خنده های مستانه شان در خانه بلند شد. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | سرم از وحشتناکی که غافل از حضور من به می آوردند، منگ شده و دلم از که به سر ِخانواده ام آورده بودند، به درد آمده بود که تازه می فهمیدم نوریه این خانه شده و هنوز نمیدانستم به جز اموال برای چه چیز دیگری در این خانه نقشه میکشند که یکی میان خنده گفت: "ولی شد! نوریه میگه این دختر عبدالرحمن یه ساله با این پسره کرده! زودتر اومده بودیم، من خودم میکردم!" و دیگری با پاسخش را داد و باز نعره خنده هایشان را کر کرد و دیگر نمیفهمیدم چه میگویند که نگاه و کثیف برادر جوان نوریه پیش چشمانم زنده شده و تمام وجودم را آتش میزد. تازه میفهمیدم مجید آن در انتهای چاه آلوده او چه نجاستی دیده بود که از داغ غیرت آتش گرفته و به هیچ آبی آرام و چقدر دلم هوای حضورش را کرده بود که در این کنارم باشد و بین این همه حرامی، محرم دل تنهایم شود. میخواندم تا هم دل خودم، هم قلب کودکم به نام و یاد خدا بگیرد که همه جای خانه از حضور شیطانی برادران بوی تعفن گرفته و حتی توان نفس کشیدن را هم از سینه تنگم میگرفت. حالا تمام خاطرات ماه های مقابل رژه میرفتند؛ از روزی که پدر معاملاتش را با همه نام و قدیمی اش به هم زد و به طمع سودی کلان با تاجری وارد تجارت شد و به سرمایه گذاری در دوحه دل بست و هنوز ماه از مرگ مادر نگذشته، با دختر جوانی از همان طایفه کرد و حالا هنوز سه ماه از این نگذشته، این جماعت خود را مالک جان و مال و حتی پدرم میدانستند و هنوز نمیدانستم باز چه خواب شومی برای پدرم دیده اند که بلاخره پس از ساعتی پدر و بازگشتند. پدر نه تنها از حضور برادران نوریه در خانه نکرد، بلکه با روی باز خوش آمد گفت تا در اوج ، باور کنم که پدر خودش کلید را آنها داده است و من دیگر در این خانه چه داشتم که کلید و تمام زندگی ام به دست این افتاده بود! ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💔🌱 وَه چه هنگامه ی تلخیست وداع آخر... 🌷 @shahid_hajasghar_pashapoor 🕊🌹
و باز هم مثل پارسال مجلس که به اشخاص انقلابی رای دادیم... امسال هم برای ریاست جمهوری به کسی رای خواهیم داد که خون امثال تو را جواد پایمال نکند... پا روی خون شما ها نگذارد، با اجنبی بگو بخندی نباشد و با وطنی عبوس و بی ادب! بدون شک کاری می کنیم که پیش شما شهدا رو سفید باشیم. امروز سالروز شهادتت بود... حواسمان هست که نگاهت و نگاه هم جواری های بهشتی ات به ما هست. پس ما هم حواسمان را جمع می کنیم. به کسی رای می دهیم که اصلح باشد. به کسی که نیاز نباشد به خاطر تصمیم هایش سر شکسته باشیم نزد شماها... انقلابی عمل می کنیم جواد. دعا کن برایمان. ۱۷ خرداد سال ۹۶ توسط داعش ملعون و در ساختمان مجلس با زبان روزه به شهادت رسید. @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا🌹🌱 شبتون شهدایے🍎✨
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
❤️🍃 عمری است مرا مونس جان نام حسین است دل خواست که در سایه این نام بمیرم...! @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
یکی از زنان سوریه با مشاهده منش شهید شیعه شد ✔️جنگ سوریه جنگی متفاوتی است. شناخت خودی و غیر خودی کار آسانی نیست. افرادی چون شهید پورهنگ که حجم کاری آن ها بالا بود برای چند روز مرخصی باید از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی می‌کردند تا مسئولیت را به فرد دیگری محول کنند. ایشان هم مستشار نظامی بود و در کنار این کار فرهنگی می‌کرد.  ✨اثرگذاری فعالیت‌های همسرم باعث علاقمندی مردم سوری به تشیع بود که این عامل محبوبیتش و یکی از دلایل مسمومیت ایشان باشد. 🧕یکی از خانم‌های سوری با دیدن فعالیت‌ها و منش همسرم، شیعه شد و این زنگ خطری برای دشمنان شد که اگر نمی توانند ایشان را در میدان جنگ به شهادت برسانند با نقشه از بین ببرند. از این رو نوع شهادت شهید پورهنگ با دیگر شهدای سوریه فرق داشت. (خواهر حاج اصغر) 📲 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
🦋به نیابت از رفیق شهیدم : 🗳🇮🇷 رای میدهم به صلابت ایرانم✌️ ❣️ 🗳 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | ساعتی نشستند و می آمد که چطور با پدر گرم گرفته و با چه زبانی را میکردند تا بلاخره رفتند و شرّشان را از خانه کردند. نمیدانستم باید چه کنم که بیش از این خانه و سرمایه خانوادگیمان به نوریه و برادرانش نرود و فکرم به جایی نمیرسید که میدانستم با آتش که نوریه به جان پدرم انداخته، هیچ حرفی در گوشش اثر نمیکند. از دست ابراهیم و محمد و عبدالله هم کاری بر نمی آمد که تمام به نام پدر بود و کسی اختیار جابجا کردن حتی یک رطب را هم نداشت، ولی باز هم نمیتوانستم بنشینم و تماشا گر ِ بر باد رفتن همه زندگی باشم که از شدت خشم و غصه ای که پیمانه پیمانه سر میکشیدم، تا صبح از سوز زخمهای سینهام ناله زدم و جام صبرم سرریز شده بود که هر بار که مجید تماس میگرفت، فقط میکردم. هرچند نمیتوانستم برایش بگویم چه شده و چه بر سر قلبم آمده، ولی به بهانه دردهای بدنم هم که شده، گریه میکردم و میدانستم با این بی تابیها چه به دلش میزنم، ولی من هم سنگ صبوری جز مهربانم نداشتم که همه خونابه های دلم را به نامِ تنهایی ام سحر شد و سردرد و کمردرد به کامش میریختم تا شب طولانی با چشمانی سرخ و خسته از کار و بیخوابی دیشب به خانه بازگشت. دیگر صبحگاهی زمستان بندر برایم نبود که از فشار غصه های لرز کرده و روی کاناپه زیر پتوی دراز کشیده بودم و مجید، دلواپس حال ، پایین پایم روی زمین نشسته بود و مدام سؤال میکرد: "چی شده الهه جان؟ من که دیروز میرفتم حالت خوب بود." در جوابش چه میتوانستم بگویم که نمیخواستم خون را در رگهایش به جوش آورده و با نیشتر بی حیایی های نوریه، عذابش دهم. حتی نمیتوانستم برایش بگویم دیشب آنها در این بودند و از حرفهایشان فهمیدم که برای تمام اموال پدرم کیسه دوخته اند، چه رسد به خیال که در خاطر ناپاکشان دور میزد و باز تنها به حال ناخوشم ناله میزدم که آنچه نباید میشد، شد و نوریه همان اول صبح به در خانه آمد... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | در را باز کرد و نوریه با نقاب پُر مهر و محبتی که به صورت سبزه تندش زده بود، قدم به خانه گذاشت و روی مقابلم نشست. در دستش چند عدد بود و مدام با نگاهش من و مجید را نشانه میرفت تا اطلاعات دستگیرش شود. مجید مثل اینکه دیگر نتواند حضور پلیدش را تحمل کند، به اتاق خواب رفت و من هم به بهانه سرگیجه چشمانم را بسته بودم تا نگاهم به چهره نیفتد. با کتابهایی که در دستش گرفته بود، به چه نیتی به دیدنم آمده و پاسخ احوالپرسی هایش را به میدادم که با تعجب سؤال کرد: "تو دیشب خونه بودی؟!!!" از شنیدن نام چشمانم را گشودم و او در برابر نگاه ، با دلخوری ادامه داد: "من فکر کردم دیشب با رفتی بیرون، ولی صبح که دیدم شوهرت تنها اومد خونه، فهمیدم دیشب بودی. پس چرا در رو واسه داداشهای من نکردی؟ یه ساعت پایین تنها نشسته بودن تا من و عبدالرحمن برگردیم، خُب پایین ازشون پذیرایی میکردی! داداشم میگفت اومده بالا در زده، ولی در رو باز نکردی!" از بازگویی ماجرای دیشب کردم که میدانستم صدای نوریه تا اتاق خواب میرود و از واکنش سخت میترسیدم که را کنار زدم، مضطرب روی کاناپه شدم و خواستم پاسخی سرِ هم کنم که در هم کشید و گفت: "من که خیلی ناراحت شدم! عبدالرحمن هم ، خیلی بهش بر میخوره!" در جواب این همه نوریه مانده بودم چه بگویم و مدام به سمت اتاق خواب بود که مجید از شنیدن این حرفها چه فکری میکند که نوریه کتابهایش را روی میز شیشهای مقابلش گذاشت و با صدایی آهسته شروع کرد: "این کتابها رو برات اُوردم که بخونی. یکی اش درمورد عقاید ، سه تای دیگه هم راجع به که شیعه ها به هم میبافن! درمورد اینکه بیخودی زاری و عزاداری میکنن و به زیارت اهل قبور میرن و از اینجور کارها! که البته میدونی همه اینا از مصادیق شرک به ! خیلی خوبه! حتماً بخون!" و من که خبر آوردن این را دیشب از میان قهقهه برادرانش شنیده بودم، به حرفهایی که میزد توجهی نمیکردم و در عوض از برخورد مجید، فقط خدا را میخواندم تا این هم ختم به خیر شود... ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
❤️🍃 گوئی خوابیده‌ای اما کاش باور کنیم، حیات عند ربِ شما را؛ که بیدارترینِ دو عالمید 🌷 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
التماس دعا🦋🌹🌱 شبتون شهدایے☕️🍪✨
🍃🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین
💔🍃 أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلا ناصِر سلام بر آن مظلومِ بى یاور @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📱مجموعه از مواضع رئیسی در مناظره ➕بنده آماده‌ام با هر یک از دولت‌مردان به جمع مردم برویم و نگاه مردم را ببینیم ➕لایحه صیانت از حقوق بانوان چهارصد روز است در دولت معطل شده! ➕دانشجوی سال اول وزارت خارجه هم می‌داند که نباید در حین مذاکره بگوید خزانه خالیست ➕رقیب ما از دویست نفر شکایت کرده، من حتی یک شکایت هم نکردم! ➕ما گشت ارشاد خواهیم داشت؛ اما برای مدیران دولت مردمی؛ ایران قوی 🇮🇷 @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊