eitaa logo
#اشراق_القرآن : کانال تخصصی آموزش قرآن با مدیریت موسسه لیله القدر نور در تهران/
1.1هزار دنبال‌کننده
4.1هزار عکس
2.5هزار ویدیو
145 فایل
#تابع قوانین جمهوری اسلامی دانستنیهای قرآن ✨آموزش روخوانی و روانخوانی ✨اموزش ترتیل و ترتیل خوانی ✨آموزش تجوید1...و 2تخصصی ✨تلاوت تحقیق آموزشی ✨تلاوت های مجلسی ✨آموزش صوت و لحن و مقامات ✨️اجرای اذان مٶذنین برترجهان اسلام ✨️تواشی و ابتهال ✨️نگارش نستعلیق✨️
مشاهده در ایتا
دانلود
⚜┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄⚜ 🔶اين مواضع عبارتند از: ⚜١- جوف=بالای پرده دیافراگم تا راه دهان. .. 🔶٢- حلق= محدوده تارهای صوتی ⚜٣- لِسان = محدوده زبان کوچک؛ ریشه زبان بزرگ ؛ وسط زبان ؛ کناره های زبان ؛ سر زبان و ابتدای زبان(نوک زبان) 🔶٤- شَفَتَيْن =مجموعه دو لب ⚜٥- خَيْشوم= فضای بینی را مي توان به (استان)هاي يك كشور تشبيه كرد آنگاه هر استان خود به شهرستان (مخرج) و شهر(حروف) تقسيم مي شود! 🔶در هر موضع يك يا چند مخرج براي حروف وجود دارد. ✅ : مخرج يعني (محل تولید وخروج حرف )؛ و در تجويد عبارت است از: (( )) 🔶_هواي خارج شده از ها، پس از عبور از حنجره، اعم از اين كه را مرتعش يا مرتعش ، در يكي از قسمت هاي دستگاه تكلّم محدود شده و بدين ترتيب (حرف) ايجاد مي گردد : را كه بازدم هوا در آن به (حرف) تبديل مي شود، را (مخرج حرف) نامند. مانند محل تلاقي زبان؛ ریشه بزرگ با زبان كوچك+ارتعاش تارهای صواتی كه از آن، ((ق)) و ((ك)) توليد مي شود و يا محل تلاقي دو لب كه از آن (( حرف #ب +ارتعاش تارهای صوتی )) توليد مي گردد. 🔶تعداد مخارج حروف، ١٧ عدد است. هرچند برخي از اهل اداء، آن را ١٤ و ١٦ عدد نيز ذكر كرده اند اما قول ١٧_عدد_است. 🔶ترتيب شمارش و نام گذاري مخارج حروف از سمت ريه ها به سوي دهان است.--> ١- موضع جوف شکم به سمت بالا..(جَوْف)= در لغت به معناي (درون- ميان- بطن) آمده است. ((اَجْوَف)) يعني (ميان تهي). 🔶در اصطلاح تجويد، به ((حجم و فضاي خالي دستگاه تكلّم جوف )) گفته مي شود. اين موضع در واقع يك مخرج بيشتر ندارد #آ . به عبارت ديگر، خودش ((مخرج اول)) دستگاه تكلّم محسوب مي شود. مخرج اول: محل خروج الف مدی و یا الف کشیده و آنگاه حروف مد یاء و واو مدّی )) اين حروف بدون تكيه به قسمت معيني از دستگاه تكلّم، در ((فضاي)) دهان توليد و خارج مي شوند. ((حروف مد)) كه به آنها حروف (( )) نيز گفته مي شود، عبارتند از: مدي، مدي، مدي اين سه حرف در كلمات، (( آ تُونِِی)) ((اُوذينٰا)) و ((اُوتينٰا)) جمع آمده اند. 🔶الف مدی :👇👇
┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄ 2 : 🔶حلق از دیدگاه علم تجوید قسمتی از دستگاه تکلم است که از پایین به ((تارهای صوتی)) در حنجره و از بالا به مرز زبان کوچک(( لهاۀ )) محدود می شود. ⚜البته زبان کوچک حلق نیست. اما از نظر علم تجوید: است که بالای حنجره( ورودی های مری و حنجره ) قرار دارد ؛ و لذا حنجره و تارهای صوتی آن ؛ خارج از حلق و پایین‌ تر از آن واقع شده اند. 🔶حلق در واقع است که بین راه های ؛ ؛ و قرار دارد. 🔶 و دارای است. حلق عبارتند از 1🔶 الحلق--->ا ا ۱👈دورترین قسمت حلق به زبان ۲🔶 --->ا ا ۳🔶 --->ا ا ۳👈نزدیکترین قسمت حلق به زبان که در هر یک از این تقسم بندی ها حرف تولید می شود. 🔶اقصی الحلق: در این موضع (( محل خروج دو حرف و تولید می گردد.)) 🔶این مخرج دقیقاً در محل صوتی واقع شده است (با توجه به محدوده واقعی : این مخرج پایین تر از حلق و در حنجره واقع است _ اما از آنجا که این تقسیم بندی ضرری بر اصل مطلب نمی زند ؛ به قصد هماهنگی با سایر مواضع در حلق با همین نام در اقصی الحلق ذکر و عنوان شده است ) )) در واقع (( ظریف هستند که درون قرار گرفته اند)) 🔶حنجره محفظه اے است که از چند تشکیل شده است. سر خود را به عقب می بریم ؛ جلوی حنجره به صورت برآمدگی گردن مشخص می شود که به سیب معروف است. یا فاصله ے بین لبه ے پرده های صوتی را در این محدوده )) گویند : *هنگام اداء حرف ء تارهای صوتی به حدّی بهم نزدیک میشوند که به یکدیگر ؛ و راه هوای خروجی از ریه ها را مسدود می کنند هوا در محبوس شده ؛ و فشار به بالا وارد می کند و لحظه اے که تارهای صوتی از یکدیگر جدا میشوند ؛ به صورت )) به بیرون ((پرتاب می شود و صدای همزه)) ایجاد می گردد.
🔶⚜🔶 ✅ در تجوید لزوماً (می بایست (همزه ء )) به و قدرت اداء شود و نباید به نرمی و سستی؛ ) ✅نکته: در قرءَآن تنها؛ موردی که _به روایت از و می بایست ((سست)) خوانده شود: ✅ دوّم در کلمه((ءَأعجَمِییٌّ )) {فصلت_۴۴ } است. که اصطلاحاً گویند: (( تسهیل می شود. )) به زبان ساده: ((گرفتن و تیزی و سختی از همزه می باشد. )) 🔶در این مورد در باب صفات حروف بیشتر بحث خواهیم کرد. 🔶و نیز ((هاء )) ارتعاش ؛ فقط به یکدیگر (( نزدیک )) می شوند و به حالت (( نیمه باز )) در می آید. 🔶و در نتیحه ؛ مسیر هوای را (( تنگ )) می کند. در این محل؛ باعث ایحاد صدایی می شود که آن را حرف ((هاء )) می نامیم در واقع (( صدا دار)) است ! و باید در اداء این حرف ؛ از افراط و تفریط در صدای اجتناب کرد. 🔶 گاه ملاحظه می شود که حرف (( هاء )) در قرائت به غلط با صدایی بین (( خ )) و (( ک )) و حتّی انسدادی شبیه ((ک )) تلفظ می شود.(عادت معمول برخی از قرّاء) ❌ ( یعنی پرهیز شود از سایش بیش از حدّ هوا در مخرج حرف هاء ) _👇👇 ( در تولید حرف همزه ء ارتعاش تارهای صوتی دارد که تاهای صوتی با شدّت از یکدیگر جدا می شوند.. و ء را با صدای قوی تولید می کنند ؛ در تولید حرف هاء ارتعاش تارهای صوتی وجود ندارد و تنها تارهای صوتی بهم نزدیک می شوند و در حالت نیمه باز پرده ها ؛ صوت با سایش نسبتاً ملایم هوا خارج می گردد ) 🔶 @eshragholqoran 🔶⚜🔶⚜🔶⚜🔶⚜
┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🌈با سلام و تحیت. . ✅ مخرج دهم : (( ن )). این حرف از تماس (( )) با بخش عقب لثه ے ثتایای بالا ؛ کمی جلوتر از تلفظ می شود و هم زمان نیز مرتعش می شودند؛ 🔶هنگام اداء (( ن )) تمامی لبه ے زبان از دو طرف بطور کامل به دندان های آرواه ے بالا می چسبد و راه عبور هوا از دهان کاملاً مسدود می شود. 🔶 آنگاه هوای خاج شونده ناچار از راه بینی که در این لحظه باز است ؛ خارج می گردد (( غنِّه )) ( صدایی همراه باغنّه ) 🔶 @eshragholqoran
┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🌈💎باعرض سلام و تحیّاتُکم. .. 🔶در ادامه باب مخارج حروف چهاردهم : ((ث_ذ_ظ_)) آشنا می شویم. این سه حرف ؛ !نوک_زیان با لبه ے مماس می شود و هم زمان (( سَر )) زبان به لثه ے پشت آنها نزدیک می گردد ( مخرج حرف ) آنگاه خروج هوا از فاصله ے بین(( سَر)) زبان و (( لثه)ها این حرف را تولید می کند. 🔶البته توصیه می شود (( نوک))و (( سرِ)) زبان باشدّت و فشار به لبه و نیز لثه ے داندان های بالا نچسبد❌ 🔷چرا که ممکن است راه عبور هوا شده و این حرف به حروف( نطعی )شباهت پیدا کند. ❌ 🔶 ف(( ث )) به شده و بدون تولید می شود. 🔷سطح زبان کاملاً و بی شیاز بماند؛ 🔶 تا این حرف بوی (( س ))نگیرد❌ (( ذ )) همان حرف(( ث )) است ؛ امّا همراه با آن نیز می گردند. 🔷توصیه ے بالا در مورد حرف(( ذ))اما پر حجم و مفخّم لست. (( ذال مفخم)) هم زمان با عملکرد مخرج ((‌ ذ )) کف زبان گود شده و (( ریشه ے)) زبان می آیذ. 🔷نتیجتاً صدایی(( پر حجم ))ایجاد می شود و (( ذ ))را به (( ظ ))تبدیل می کند. 🔶تأکید می شود این حرف با حالت (( نوک زبانی ))تلفط می شود. 🔷لذا دقت کنید و به ویژه تلفظ حرف (( ظ )) را به خوبی فرا بگیرید؛ تا(( ض)) را شبیه آن تلفظ نکنیذ! ❌ در واقع این مطلب که(( ض )) نباید مانند (( ظ ))تلفظ گردد ؛ قدم اول در تلفظ حرف (( ض ))است! ❌ 🔶اغلب اهل اداء سه حرف((ث_ذ_ظ) ) را به درستی(( لِثَوِی)) نامیده اند. 🔷چرا که بخش زبان با کمک ها ( عضو مخرج )این حروف را تولید می کنند. 🔶⚜🔶 🔶 @eshragholqoran 🔶⚜🔶⚜🔶⚜🔶⚜🔶
❁﷽❁ ✅ و در ادامه : 🔶 ((نَبرَة)) به معنای ((اشراف_تسلط_فرازمندی))آمده است و در تجوید عبارت است از:👇👇 (( و که ازحرف شنیده می شود. )) 🔶به همین دلیل به محل و خظابه که معمولاً نسبت به سایر قسمت های مجلس بالاتر است ((مِنبَر)) گویند. ((همزه_ء))نیز درمحل ؛ گویی بر سرچشمه ے حروف نشسته است❗️ و سنگینی مخصوص ء که از بسته شدن ناگهانی ♓️🎶 آنها ناشی می شود ؛ حالتی به این حرف داده است که از آن به (( تَبرَة)) تعبیر نموده اند. ⭕️پس با حالت (( محقَّق )) می شود و لذا به این حالت (( )) گفته اند. 🔶به روایت از در قرآن هر جا آمده است ؛ دقیقاً با(( تحقق )) اداء گردد؛ هرچند سخت و ((توان گیر )) است ؛ و تلفظ آن ؛ نسبت به سایر حروف_به ویژه هنگامی که صدا در قرار دارد_نیازمند فعالیت عضلانی بیشتر است. 🔷بی جهت نیست که در علم قرائت جهت(( تخفیف )) احکام گوناگونی از قبیل ؛ تسهیل(ْ بَيْنْ بَيْن ْ) ؛ ابدال؛ حذف و... برای آن شده اند. 🔶 @eshragholqoran